Most visitors online was 2872 , on 2 Jun 2025
-
Καλώς ήρθατε στο AVsite! Ελάτε στην παρέα μας κάνοντας εγγραφή!
Digital Cinema στην Panasonic TM900
- Thread starter ArisMar
- Ημερομηνία δημιουργίας
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Καλησπέρα ! Μετά από ολιγοήμερη αποχή, πάλι εδώ είμαστε με νεότερα !
Βάλθηκα να αποδείξω (ή τέλος πάντων να δω στην πράξη), αυτό που για εσένα Γιάννη, είναι προφανές αλλά καμιά φορά έχει ενδιαφέρον να "ξαναανακαλύπτουμε την Αμερική !". Αναφέρομαι στις διαφορές που εμφανίζονται όταν γράφουμε κίνηση με αργή ή γρήγορη ταχύτητα κλείστρου. Και επειδή μου λείπουν μερικά τεχνικά μέσα για να πειραματιστώ, π.χ. μια φόρμουλα και μια πίστα ώστε να τρέχει με 360 χλμ/ώρα(!), σκέφτηκα να κινώ την κάμερα γράφοντας σταθερά αντικείμενα. Θεωρητικά είναι το ίδιο... έλα όμως που η πράξη διαφέρει :623:
Στην πορεία αυτών των τεστ (ουκ ολίγα...) διαπίστωσα ("είδα") "πράγματα" που μου είχες πει. Όπως ότι στις μεγάλες ταχύτητες κλείστρου έχουμε απώλεια φωτός με επίπτωση στην εικόνα. Επίσης ότι όταν έχουμε αυξομειώσεις στον φωτισμό, δεν μεταβάλλεται η ταχύτητα shutter αλλά το διάφραγμα! Μετά από πολλές αποτυχημένες λήψεις και αφού χόρτασα να βλέπω θολούρες, ανετάριστες και κακοφωτισμένες εικόνες κατέληξα στο εξής :
Σε σκοτεινό δωμάτιο άφησα μια λάμπα 40w και νετάρισα χειροκίνητα επάνω της. Όλες οι ρυθμίσεις manual ώστε να μην έχω αυξομοιώσεις στην φωτεινότητα. Το διάφραγμα, ανάλογα με την ταχύτητα του shutter κάθε φορά, το ρύθμιζα ώστε να μου δίνει αρκετά σκοτεινή εικόνα για να βλέπω την λάμπα χωρίς φωτοστέφανο.
Δοκίμασα τιμές shutter 1/25, 1/50 και 1/8000 και τράβηξα σαρώνοντας αρκετά γρήγορα με την κάμερα από αριστερά προς τα δεξιά ώστε να φαίνεται ότι η λάμπα κινείται αντίστροφα. Και... επιτέλους!. Στο 1/25 η λάμπα είχε γίνει ένα, κινούμενο αρκετά ομαλά, ωραιότατο(!) μακρουλό(!) θολό(!) φωτεινό UFO! Στο στοπ καρέ ήταν εμφανές ότι στο δωμάτιο υπήρχε ένα φιλικό UFO! Αντίθεταστο 1/8000 η λάμπα κινήθηκε αρκετά καθαρά με μικρό αλλά εμφανές τρέμουλο. Η ελάχιστη "ουρά" που μόλις διακρινόταν, εξαφανιζόταν στο πεντακάθαρο στοπ καρέ. Υποθέτω ότι η "ουρά" οφείλεται στον χρόνο απόκρισης των κρυστάλλων της TV (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Και... βέβαια φίλε Γιάννη, μη νομίζεις ότι ξέμεινα από απορίες !!!
Αλλά φτάνει για σήμερα! Καταλαβαίνω ότι τα παραπάνω, ενώ για εμένα είναι συναρπαστικά, θα σου είναι μάλλον ανιαρά (ίσως και για πολλούς ακόμη). Προς το παρόν λέω να απολαύσω(!) τις "ανακαλύψεις" μου ως νέος Κολόμβος!:608:
Καλησπέρα ! Μετά από ολιγοήμερη αποχή, πάλι εδώ είμαστε με νεότερα !
Βάλθηκα να αποδείξω (ή τέλος πάντων να δω στην πράξη), αυτό που για εσένα Γιάννη, είναι προφανές αλλά καμιά φορά έχει ενδιαφέρον να "ξαναανακαλύπτουμε την Αμερική !". Αναφέρομαι στις διαφορές που εμφανίζονται όταν γράφουμε κίνηση με αργή ή γρήγορη ταχύτητα κλείστρου. Και επειδή μου λείπουν μερικά τεχνικά μέσα για να πειραματιστώ, π.χ. μια φόρμουλα και μια πίστα ώστε να τρέχει με 360 χλμ/ώρα(!), σκέφτηκα να κινώ την κάμερα γράφοντας σταθερά αντικείμενα. Θεωρητικά είναι το ίδιο... έλα όμως που η πράξη διαφέρει :623:
Στην πορεία αυτών των τεστ (ουκ ολίγα...) διαπίστωσα ("είδα") "πράγματα" που μου είχες πει. Όπως ότι στις μεγάλες ταχύτητες κλείστρου έχουμε απώλεια φωτός με επίπτωση στην εικόνα. Επίσης ότι όταν έχουμε αυξομειώσεις στον φωτισμό, δεν μεταβάλλεται η ταχύτητα shutter αλλά το διάφραγμα! Μετά από πολλές αποτυχημένες λήψεις και αφού χόρτασα να βλέπω θολούρες, ανετάριστες και κακοφωτισμένες εικόνες κατέληξα στο εξής :
Σε σκοτεινό δωμάτιο άφησα μια λάμπα 40w και νετάρισα χειροκίνητα επάνω της. Όλες οι ρυθμίσεις manual ώστε να μην έχω αυξομοιώσεις στην φωτεινότητα. Το διάφραγμα, ανάλογα με την ταχύτητα του shutter κάθε φορά, το ρύθμιζα ώστε να μου δίνει αρκετά σκοτεινή εικόνα για να βλέπω την λάμπα χωρίς φωτοστέφανο.
Δοκίμασα τιμές shutter 1/25, 1/50 και 1/8000 και τράβηξα σαρώνοντας αρκετά γρήγορα με την κάμερα από αριστερά προς τα δεξιά ώστε να φαίνεται ότι η λάμπα κινείται αντίστροφα. Και... επιτέλους!. Στο 1/25 η λάμπα είχε γίνει ένα, κινούμενο αρκετά ομαλά, ωραιότατο(!) μακρουλό(!) θολό(!) φωτεινό UFO! Στο στοπ καρέ ήταν εμφανές ότι στο δωμάτιο υπήρχε ένα φιλικό UFO! Αντίθεταστο 1/8000 η λάμπα κινήθηκε αρκετά καθαρά με μικρό αλλά εμφανές τρέμουλο. Η ελάχιστη "ουρά" που μόλις διακρινόταν, εξαφανιζόταν στο πεντακάθαρο στοπ καρέ. Υποθέτω ότι η "ουρά" οφείλεται στον χρόνο απόκρισης των κρυστάλλων της TV (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Και... βέβαια φίλε Γιάννη, μη νομίζεις ότι ξέμεινα από απορίες !!!
Αλλά φτάνει για σήμερα! Καταλαβαίνω ότι τα παραπάνω, ενώ για εμένα είναι συναρπαστικά, θα σου είναι μάλλον ανιαρά (ίσως και για πολλούς ακόμη). Προς το παρόν λέω να απολαύσω(!) τις "ανακαλύψεις" μου ως νέος Κολόμβος!:608:
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε χαίρομαι! Χαίρομαι που έχεις τόσο μεράκι, χαίρομαι επίσης που πειραματίζεσαι. Το ταξίδι προς την ανακάλυψη της Αμερικής χαρίζει γνώση, που κανένα βιβλίο, κανένας φίλος, κανένα φόρουμ δεν μπορούν να προσφέρουν και επίσης δίνει και χαρά. Άσε που η προσωπική εμπειρία σε προφυλάσσει από αγκυλώσεις.....
Επειδή όμως, έστω και τυχαία έκανες και εφέ, δεν θα σε έλεγα Κολόμβο αλλά Ζωρζ Μελιέ.
Οι ουρές που είδες δεν οφείλονται στην οθόνη της τηλεόρασης αλλά στους αισθητήρες της κάμερας. Παλιά ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ,τα κινούμενα φώτα, (έστω και αν η κάμερα και όχι τα φώτα ήταν κινούμενα), να αφήνουν κομήτες πίσω τους (smearing το λέγαμε, αν δεν με απατά η μνήμη μου). Καθώς τα ccd και τα cmos εξελίχθηκαν το φαινόμενο εξαφανίστηκε ή μειώθηκε (υπάρχουν φτηνές υλοποιήσεις, που έχουν όλα τα κακά της προηγούμενης 20ετίας). Τώρα βέβαια δεν φταίει η κάμερά σου, αλλά εσύ, με την έννοια ότι τράβαγες με ταχύτητα κλείστρου 1/25. Το αποτέλεσμα ήταν να φτάνει μεν διπλάσιο φως στους αισθητήρες της κάμερας, αλλά και για διπλάσιο χρόνο. Υποθέτοντας πως τράβαγες 50p ή 50i, αντιλαμβάνεσαι την ανισορροπία που προκύπτει. Ενώ έχεις 50 καρέ ή πεδία το δευτερόλεπτο,(ανάλογα αν είναι p ή i) το κλείστρο της κάμερας ανοιγοκλείνει μόλις 25 φορές, αντί για 50... Το διάφραγμα είχε σίγουρα ανοίξει εντελώς και η λάμπα έγινε ούφο.
Και δοθείσης της ευκαιρίας πάμε σε ένα άλλο κεφάλαιο. Ξέρεις ότι υπό αυτές τις συνθήκες λήψης (σκοτεινό δωμάτιο) η κάμερα ρύθμισε αυτόματα το gain - κέρδος της στο έπακρο; Η κάμερα για να γράψει χρειάζεται σήμα. Για να υπάρξει σήμα χρειάζεται φως. Όταν το φως είναι ελλιπές ή και ανύπαρκτο ή κάμερα ενισχύει το σχεδόν ανυπόστατο σήμα. Τότε λέμε ότι αυξάνει το κέρδος της , ή gain ,όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Αυτή η ενίσχυση του σήματος , άλλοτε αποδεικνύεται σωτήρια, γιατί γράφεται (τσάτρα πάτρα) εικόνα, που χωρίς ενίσχυση δεν θα καταγραφόταν, αλλά είναι και μεγάλη κατάρα, γιατί γεμίζει την εικόνα θόρυβο και κάνει το μαύρο να μοιάζει με σκοτεινή χιονοθύελλα.
Λίγες ερασιτεχνικές κάμερες επιτρέπουν να ρυθμίσεις χειροκίνητα το gain. (....συνεχίζεται σε αόριστο χρόνο)
Υ.Γ. Με γύρισες πίσω στα 18 μου, όταν η βιντεοκάμερα δεν είχε CCD, αλλά Λυχνία! και μάλιστα την πιο εξελιγμένη για την εποχή τύπου Newvicon. (Panasonic ήταν κι αυτή) Αρκούσε να στρίψεις την κάμερα για να δημιουργήσουν τα φώτα ουρές, μακριές φωτεινές ουρές...
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε χαίρομαι! Χαίρομαι που έχεις τόσο μεράκι, χαίρομαι επίσης που πειραματίζεσαι. Το ταξίδι προς την ανακάλυψη της Αμερικής χαρίζει γνώση, που κανένα βιβλίο, κανένας φίλος, κανένα φόρουμ δεν μπορούν να προσφέρουν και επίσης δίνει και χαρά. Άσε που η προσωπική εμπειρία σε προφυλάσσει από αγκυλώσεις.....
Επειδή όμως, έστω και τυχαία έκανες και εφέ, δεν θα σε έλεγα Κολόμβο αλλά Ζωρζ Μελιέ.
Οι ουρές που είδες δεν οφείλονται στην οθόνη της τηλεόρασης αλλά στους αισθητήρες της κάμερας. Παλιά ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ,τα κινούμενα φώτα, (έστω και αν η κάμερα και όχι τα φώτα ήταν κινούμενα), να αφήνουν κομήτες πίσω τους (smearing το λέγαμε, αν δεν με απατά η μνήμη μου). Καθώς τα ccd και τα cmos εξελίχθηκαν το φαινόμενο εξαφανίστηκε ή μειώθηκε (υπάρχουν φτηνές υλοποιήσεις, που έχουν όλα τα κακά της προηγούμενης 20ετίας). Τώρα βέβαια δεν φταίει η κάμερά σου, αλλά εσύ, με την έννοια ότι τράβαγες με ταχύτητα κλείστρου 1/25. Το αποτέλεσμα ήταν να φτάνει μεν διπλάσιο φως στους αισθητήρες της κάμερας, αλλά και για διπλάσιο χρόνο. Υποθέτοντας πως τράβαγες 50p ή 50i, αντιλαμβάνεσαι την ανισορροπία που προκύπτει. Ενώ έχεις 50 καρέ ή πεδία το δευτερόλεπτο,(ανάλογα αν είναι p ή i) το κλείστρο της κάμερας ανοιγοκλείνει μόλις 25 φορές, αντί για 50... Το διάφραγμα είχε σίγουρα ανοίξει εντελώς και η λάμπα έγινε ούφο.
Και δοθείσης της ευκαιρίας πάμε σε ένα άλλο κεφάλαιο. Ξέρεις ότι υπό αυτές τις συνθήκες λήψης (σκοτεινό δωμάτιο) η κάμερα ρύθμισε αυτόματα το gain - κέρδος της στο έπακρο; Η κάμερα για να γράψει χρειάζεται σήμα. Για να υπάρξει σήμα χρειάζεται φως. Όταν το φως είναι ελλιπές ή και ανύπαρκτο ή κάμερα ενισχύει το σχεδόν ανυπόστατο σήμα. Τότε λέμε ότι αυξάνει το κέρδος της , ή gain ,όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Αυτή η ενίσχυση του σήματος , άλλοτε αποδεικνύεται σωτήρια, γιατί γράφεται (τσάτρα πάτρα) εικόνα, που χωρίς ενίσχυση δεν θα καταγραφόταν, αλλά είναι και μεγάλη κατάρα, γιατί γεμίζει την εικόνα θόρυβο και κάνει το μαύρο να μοιάζει με σκοτεινή χιονοθύελλα.
Λίγες ερασιτεχνικές κάμερες επιτρέπουν να ρυθμίσεις χειροκίνητα το gain. (....συνεχίζεται σε αόριστο χρόνο)
Υ.Γ. Με γύρισες πίσω στα 18 μου, όταν η βιντεοκάμερα δεν είχε CCD, αλλά Λυχνία! και μάλιστα την πιο εξελιγμένη για την εποχή τύπου Newvicon. (Panasonic ήταν κι αυτή) Αρκούσε να στρίψεις την κάμερα για να δημιουργήσουν τα φώτα ουρές, μακριές φωτεινές ουρές...
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Γιάννη, μπορείς να μαντέψεις τι έκανα πριν ολοκληρώσω την ανάγνωση της απάντησής σου. Σωστά μάντεψες! 'Ετρεξα να βρω ποιός είναι ο Ζωρζ Μερλιέ ! Έτσι ξέφυγα για λίγο, γύρω στο 1900, προσπαθόντας να πάρω μια γεύση από το κλίμα της εποχής και τα συναισθήματα αυτού του μάγου, όταν ανακάλυπτε ότι μπορεί, εκτός από τις εξαφανίσεις επί σκηνής, να αξαφανίζει ολόκληρο λεωφοείο μέσα από το πανι!
Ας γυρίσουμε όμως στο 2012!
Πρόλαβες την επόμενη απορία μου. Όταν έχουμε ταχύτητα 1/25 και καρέ (ή πεδία) 50, καταλαβαίνω ότι το κλείστρο ανοιγοκλείνει κάθε δεύτερο καρέ (ή πεδίο). Δηλ. παραμένει ανοιχτό συνεχώς, ώσπου να καταγραφούν δύο καρέ. (Γι αυτό λέγεται slow shutter ?). Αυτό όμως σε τι χρησιμεύει? Δεν είναι το ίδιο με το αν είχα ταχύτητα 1/50 ? Αφού και στις δύο περιπτώσεις το κάθε καρέ "φωτίζεται" καθ' όλη την διάρκεια που παραμένει "active" (δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος), δηλ. κατά το 1/50 του sec, μόνο που στην περίπτωση του 1/25 "περνούν" δύο καρέ "πίσω" από το ανοιχτό διάφραγμα χωρίς να ανοιγοκλείσει το κλείστρο.
Και κάτι άλλο (σιγά που θα γλύτωνες μόνο με αυτά).
Γράφεις "Το διάφραγμα είχε σίγουρα ανοίξει εντελώς και η λάμπα έγινε ούφο". Νομίζω ότι η λάμπα έγινε ούφο λόγω της αργής ταχύτητας και όχι λόγω του ανοίγματος του διαφράγματος. Άλλωστε είχα manual ρυθμίσεις, με διάφραγμα μικρότερο από αυτό που "ήθελε" ο αυτοματισμός της κάμερας ώστε να γράφεται με καθαρό περίγραμμα η λάμπα, χωρίς φωτοστέφανο, για να είμαι σίγουρος ότι η όποια θολούρα και παραμόρφωση οφείλεται στην κίνηση και όχι στο έντονο φως. Έχασα κάπου στον συλλογισμό μου ?
Επίσης (είπαμε, σήμερα δεν γλυτώνεις εύκολα!), αν κατάλαβα καλά, η παραμόρφωση της λάμπας οφείλεται στην κίνηση ενώ η όποια ουρά, η οποία όμως εξαφανίζεται στο στοπ καρέ (αν λέγεται έτσι το πάγωμα του βίντεο στην TV), οφείλεται ή στο cmos ή στην ανισορροπία του 1/25 με τα 50 "(p ή i).
Τέλος (και εδώ δεν φταίω εγώ, αλλά άνοιξες και άλλον ασκό του Αιόλου !), μίλησες για Gain, κέρδος...
Κάπου το έχω ξαναακούσει, αλλά...:431: Μήπως είναι κάτι ανάλογο με την ευαισθησία του φιλμ και τα iso ?
Γιάννη, μπορείς να μαντέψεις τι έκανα πριν ολοκληρώσω την ανάγνωση της απάντησής σου. Σωστά μάντεψες! 'Ετρεξα να βρω ποιός είναι ο Ζωρζ Μερλιέ ! Έτσι ξέφυγα για λίγο, γύρω στο 1900, προσπαθόντας να πάρω μια γεύση από το κλίμα της εποχής και τα συναισθήματα αυτού του μάγου, όταν ανακάλυπτε ότι μπορεί, εκτός από τις εξαφανίσεις επί σκηνής, να αξαφανίζει ολόκληρο λεωφοείο μέσα από το πανι!
Ας γυρίσουμε όμως στο 2012!
Πρόλαβες την επόμενη απορία μου. Όταν έχουμε ταχύτητα 1/25 και καρέ (ή πεδία) 50, καταλαβαίνω ότι το κλείστρο ανοιγοκλείνει κάθε δεύτερο καρέ (ή πεδίο). Δηλ. παραμένει ανοιχτό συνεχώς, ώσπου να καταγραφούν δύο καρέ. (Γι αυτό λέγεται slow shutter ?). Αυτό όμως σε τι χρησιμεύει? Δεν είναι το ίδιο με το αν είχα ταχύτητα 1/50 ? Αφού και στις δύο περιπτώσεις το κάθε καρέ "φωτίζεται" καθ' όλη την διάρκεια που παραμένει "active" (δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος), δηλ. κατά το 1/50 του sec, μόνο που στην περίπτωση του 1/25 "περνούν" δύο καρέ "πίσω" από το ανοιχτό διάφραγμα χωρίς να ανοιγοκλείσει το κλείστρο.
Και κάτι άλλο (σιγά που θα γλύτωνες μόνο με αυτά).
Γράφεις "Το διάφραγμα είχε σίγουρα ανοίξει εντελώς και η λάμπα έγινε ούφο". Νομίζω ότι η λάμπα έγινε ούφο λόγω της αργής ταχύτητας και όχι λόγω του ανοίγματος του διαφράγματος. Άλλωστε είχα manual ρυθμίσεις, με διάφραγμα μικρότερο από αυτό που "ήθελε" ο αυτοματισμός της κάμερας ώστε να γράφεται με καθαρό περίγραμμα η λάμπα, χωρίς φωτοστέφανο, για να είμαι σίγουρος ότι η όποια θολούρα και παραμόρφωση οφείλεται στην κίνηση και όχι στο έντονο φως. Έχασα κάπου στον συλλογισμό μου ?
Επίσης (είπαμε, σήμερα δεν γλυτώνεις εύκολα!), αν κατάλαβα καλά, η παραμόρφωση της λάμπας οφείλεται στην κίνηση ενώ η όποια ουρά, η οποία όμως εξαφανίζεται στο στοπ καρέ (αν λέγεται έτσι το πάγωμα του βίντεο στην TV), οφείλεται ή στο cmos ή στην ανισορροπία του 1/25 με τα 50 "(p ή i).
Τέλος (και εδώ δεν φταίω εγώ, αλλά άνοιξες και άλλον ασκό του Αιόλου !), μίλησες για Gain, κέρδος...
Κάπου το έχω ξαναακούσει, αλλά...:431: Μήπως είναι κάτι ανάλογο με την ευαισθησία του φιλμ και τα iso ?
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Διαβάζοντας ξανά και ξανά τον διάλογό μας και ξαναβλέποντας τα δισκάκια με τα τεστάκια και προσπαθώντας να δώσω εξηγήσεις, κάνω συλλογισμούς που άλλοτε ξεκαθαρίζουν και άλλοτε μπερδεύουν τα πράγματα. Ιδού τι εννοώ.
Όταν η ουρά (ελαχιστότατη, ίσα που διακρίνεται με πολύ προσοχή) εξαφανίζεται στο στοπ καρέ, λογικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να οφείλεται στο cmos ή στην ανισορροπία του 1/25 με τα 50 (p ή i). Αν ήταν έτσι δεν θα έπρεπε να εξακολουθεί να υπάρχει και στο πάγωμα της εικόνας? (αφού θα είχε καταγραφεί αυτή η ουρά). Αντιθέτως, σε προηγούμενες λήψεις, στο φως αλλά με κακό φωτισμό, όπου η ουρά (και όχι η επιμήκυνση του αντικειμένου η οποία υπάρχει πάντα στις μικρές ταχύτητες) εξακολουθούσε να υπάρχει και στο πάγωμα, καταλαβαίνω ότι υπεύθυνη ήταν η κακή επιλογή ταχύτητας κλείστρου. Μπέρδεμα...
Διαβάζοντας ξανά και ξανά τον διάλογό μας και ξαναβλέποντας τα δισκάκια με τα τεστάκια και προσπαθώντας να δώσω εξηγήσεις, κάνω συλλογισμούς που άλλοτε ξεκαθαρίζουν και άλλοτε μπερδεύουν τα πράγματα. Ιδού τι εννοώ.
Όταν η ουρά (ελαχιστότατη, ίσα που διακρίνεται με πολύ προσοχή) εξαφανίζεται στο στοπ καρέ, λογικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να οφείλεται στο cmos ή στην ανισορροπία του 1/25 με τα 50 (p ή i). Αν ήταν έτσι δεν θα έπρεπε να εξακολουθεί να υπάρχει και στο πάγωμα της εικόνας? (αφού θα είχε καταγραφεί αυτή η ουρά). Αντιθέτως, σε προηγούμενες λήψεις, στο φως αλλά με κακό φωτισμό, όπου η ουρά (και όχι η επιμήκυνση του αντικειμένου η οποία υπάρχει πάντα στις μικρές ταχύτητες) εξακολουθούσε να υπάρχει και στο πάγωμα, καταλαβαίνω ότι υπεύθυνη ήταν η κακή επιλογή ταχύτητας κλείστρου. Μπέρδεμα...
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Στο 1/25 περνάει διπλάσιο φως, αφού παραμένει για διπλάσιο χρόνο ανοιχτό το κλείστρο. Χρησιμεύει σε περιπτώσεις που θέλουμε να εκμεταλλευτούμε και την παραμικρή αχτίδα φωτός, αποδεχόμενοι βέβαια τις συνέπειες. Οποιαδήποτε κίνηση βέβαια του θέματος ή της κάμερας έχει καταστροφικές συνέπειες. Στην πράξη σπάνια θα φανεί χρήσιμο σαν δυνατότητα, βολεύει όμως τους κατασκευαστές, για να λένε ότι οι κάμερες γράφουν και με ελάχιστο φως, σχεδόν στο σκοτάδι.
Έχοντας ρυθμίσει το άνοιγμα του διαφράγματος χειροκίνητα κατά την λήψη της λάμπας, έχεις δίκιο, το φαινόμενο ούφο οφείλεται στην κίνηση, ήτοι στο αναπόφευκτο θόλωμα, λόγω ταχύτητας 1/25.
Αν οι ουρίτσες εξαφανίζονται στο στοπ καρέ εντελώς , τότε ίσως φτάνει το μόνιτορ στα όρια, έχοντας θέμα με τόσο υψηλή αντίθεση (σκοτάδι και λάμπα). Δεν φταίει το cmos. Όμως αναρωτιέμαι αν εξαφανίζεται τελείως, ή απλά στην ακίνητη εικόνα είναι ανεπαίσθητο. Αν είναι έτσι,τότε οφείλεται στην κίνηση, απλά άμα βάλεις σε μια συνέχεια τις ανεπαίσθητες ουρές, που εμφανίζονται στο κάθε καρέ, θα πάρεις μια μεγαλύτερη εν κινήσει. (Θεωρώ πιθανότερο αυτό,από το να οφείλεται στην τηλεοπτική οθόνη).
Gain. Σχέση με asa-iso. Λογικός ο συλλογισμός σου και θα σου εξηγήσω γιατί δεν ισχύει και γιατί εν μέρει ισχύει.
Στην παραδοσιακή φωτογραφία (όπως και στα κινηματογραφικά φιλμ) μετράγαμε την ευαισθησία του φιλμ παλαιότερα σε asa και μετά σε iso . Αυτό πρακτικά σήμαινε πως τα λεπτόκοκκα φιλμ (λίγα iso) ήταν λιγότερο ευαίσθητα στο φως, γιατί όσο μικρότεροι οι κόκκοι που τα αποτελούσαν, τόσο λιγότερο φως προσλάμβαναν, ενώ τα χοντρόκοκκα φιλμ (πολλά iso) ήταν πιο ευαίσθητα, αλλά έχοντας λιγότερους φωτοευαίσθητους κόκκους, είχαν και χειρότερη απόδοση. (περισσότεροι κόκκοι= μεγαλύτερη λεπτομέρεια, λιγότεροι και μεγαλύτεροι κόκκοι= λιγότερη λεπτομέρεια)
Οι κόκκοι του χημικού φιλμ στις βιντεοκάμερες αντικαθίστανται από τα pixels (picture elements-εικονοστοιχεία) των αισθητήρων εικόνας ccd, που δεν μπορούν να μεταβληθούν. Όσα έβαλε ο κατασκευαστής, αυτά είναι.
Ωστόσο η ρύθμιση του κέρδους - gain, προσομοιάζει αρκετά ως προς το αποτέλεσμα ,με τις διαφορετικές ευαισθησίες των φιλμ. Όμως ό,τι κανει το κάνει μέσα από έναν τελείως διαφορετικό δρόμο, αφού ουσιαστικά μιλάμε για έναν ενισχυτή εικόνας. Μεγάλο gain = φωτεινότερη εικόνα, αλλά με θόρυβο, λόγω ενίσχυσης. Χαμηλό gain = καλύτερη εικόνα και καλύτερα σκοτεινά πλάνα, όταν το ζητούμενο είναι να αποδώσεις όμορφα το σκοτάδι και τα παιχνιδίσματα με το φως.
Στο 1/25 περνάει διπλάσιο φως, αφού παραμένει για διπλάσιο χρόνο ανοιχτό το κλείστρο. Χρησιμεύει σε περιπτώσεις που θέλουμε να εκμεταλλευτούμε και την παραμικρή αχτίδα φωτός, αποδεχόμενοι βέβαια τις συνέπειες. Οποιαδήποτε κίνηση βέβαια του θέματος ή της κάμερας έχει καταστροφικές συνέπειες. Στην πράξη σπάνια θα φανεί χρήσιμο σαν δυνατότητα, βολεύει όμως τους κατασκευαστές, για να λένε ότι οι κάμερες γράφουν και με ελάχιστο φως, σχεδόν στο σκοτάδι.
Έχοντας ρυθμίσει το άνοιγμα του διαφράγματος χειροκίνητα κατά την λήψη της λάμπας, έχεις δίκιο, το φαινόμενο ούφο οφείλεται στην κίνηση, ήτοι στο αναπόφευκτο θόλωμα, λόγω ταχύτητας 1/25.
Αν οι ουρίτσες εξαφανίζονται στο στοπ καρέ εντελώς , τότε ίσως φτάνει το μόνιτορ στα όρια, έχοντας θέμα με τόσο υψηλή αντίθεση (σκοτάδι και λάμπα). Δεν φταίει το cmos. Όμως αναρωτιέμαι αν εξαφανίζεται τελείως, ή απλά στην ακίνητη εικόνα είναι ανεπαίσθητο. Αν είναι έτσι,τότε οφείλεται στην κίνηση, απλά άμα βάλεις σε μια συνέχεια τις ανεπαίσθητες ουρές, που εμφανίζονται στο κάθε καρέ, θα πάρεις μια μεγαλύτερη εν κινήσει. (Θεωρώ πιθανότερο αυτό,από το να οφείλεται στην τηλεοπτική οθόνη).
Gain. Σχέση με asa-iso. Λογικός ο συλλογισμός σου και θα σου εξηγήσω γιατί δεν ισχύει και γιατί εν μέρει ισχύει.
Στην παραδοσιακή φωτογραφία (όπως και στα κινηματογραφικά φιλμ) μετράγαμε την ευαισθησία του φιλμ παλαιότερα σε asa και μετά σε iso . Αυτό πρακτικά σήμαινε πως τα λεπτόκοκκα φιλμ (λίγα iso) ήταν λιγότερο ευαίσθητα στο φως, γιατί όσο μικρότεροι οι κόκκοι που τα αποτελούσαν, τόσο λιγότερο φως προσλάμβαναν, ενώ τα χοντρόκοκκα φιλμ (πολλά iso) ήταν πιο ευαίσθητα, αλλά έχοντας λιγότερους φωτοευαίσθητους κόκκους, είχαν και χειρότερη απόδοση. (περισσότεροι κόκκοι= μεγαλύτερη λεπτομέρεια, λιγότεροι και μεγαλύτεροι κόκκοι= λιγότερη λεπτομέρεια)
Οι κόκκοι του χημικού φιλμ στις βιντεοκάμερες αντικαθίστανται από τα pixels (picture elements-εικονοστοιχεία) των αισθητήρων εικόνας ccd, που δεν μπορούν να μεταβληθούν. Όσα έβαλε ο κατασκευαστής, αυτά είναι.
Ωστόσο η ρύθμιση του κέρδους - gain, προσομοιάζει αρκετά ως προς το αποτέλεσμα ,με τις διαφορετικές ευαισθησίες των φιλμ. Όμως ό,τι κανει το κάνει μέσα από έναν τελείως διαφορετικό δρόμο, αφού ουσιαστικά μιλάμε για έναν ενισχυτή εικόνας. Μεγάλο gain = φωτεινότερη εικόνα, αλλά με θόρυβο, λόγω ενίσχυσης. Χαμηλό gain = καλύτερη εικόνα και καλύτερα σκοτεινά πλάνα, όταν το ζητούμενο είναι να αποδώσεις όμορφα το σκοτάδι και τα παιχνιδίσματα με το φως.
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Στο 1/25 αντιλαμβάνομαι ότι περνάει διπλάσιο φως. Όταν όμως γράφουμε σε 50p, καταλαβαίνω ότι το κάθε καρέ "εκτίθεται" κατά 1/50 sec, άρα κατά τον μισό χρόνο που είναι ανοιχτό το κλείστρο, ενώ στον υπόλοιπο μισό χρόνο (δηλ. στο υπόλοιπο 1/50 sec) "έρχεται" το επόμενο καρέ. Άρα, ναι μεν το κλείστρο επιτρέπει την διέλευση διπλάσιου φωτός, αλλά αυτό "μοιράζεται" σε δύο καρέ. Άρα το κάθε καρέ φωτίζεται σαν να είχαμε ταχύτητα 1/50. Άρα, δεν είναι το ίδιο με το αν πράγματι είχαμε ταχύτητα 1/50 ? Εδώ μου έρχεται και μία άλλη σκέψη:613: :
Αν, στο προηγούμενο παράδειγμα, προσομοιώσουμε τα ψηφιακά καρέ με το φίλμ της παλιάς φωτογραφικής (ένα καρέ = μία φωτογραφία) τότε θα συνέβαινε το εξής : 1ο καρέ: ανοίγει το κλείστρο και παραμένει ανοιχτό, καθ' όλη την διάρκεια που το καρέ παραμένει πίσω από το διάφραγμα αλλά και κατά την διάρκεια που "αποχωρεί". Οπότε δεν χρειαζόμαστε κίνηση του θέματος ή της κάμερας για να "πάρουμε" θολά αντικείμενα αφού η κίνηση του καρέ-φιλμ την "ώρα" της καταγραφής του "ξεπερνάει" κάθε κίνηση της κάμερας. Το αυτό και για το 2ο καρέ - φωτογραφία αλλά με κίνηση κατά την διάρκεια που αυτό "έρχεται". Τελικά : Αν στο φιλμ είχαμε κλείσιμο κλείστρου κάθε 2ο καρέ, το αποτέλεσμα θα ήταν η καταστροφή. Τώρα όμως που τα καρέ είναι ψηφιακές οντότητες και δεν χρειάζεται (υποθέτω) να κινούνται πίσω από το κλείστρο για να διαδεχθεί το ένα το άλλο, δεν έχουμε αυτό το πρόβλημα. Τέλος πάντων, αυτό είναι χωρίς πρακτικό ενδιαφέρον. Απλά μου ήρθε μια στοχαστική διάθεση:139: την οποία πληρώνεις εσύ Γιάννη! (και όσοι ίσως, έχουν ακόμη υπομονή και αντοχές...).
Σχετικά με τις ουρές (και όχι με την παραμόρφωση-επιμήκυνση της λάμπας), είναι τόσο ανεπαίσθητες πάνω στην κίνηση, που ίσως το ενδιαφέρον τους να είναι μόνο θεωρητικό. Πάντως νομίζω (τονίζω το "νομίζω") ότι στο στοπ καρέ εξαφανίζονται. Βέβαια το "μάτι" μου δεν είναι αρκετά έμπειρο ώστε να διακρίνω με σιγουριά τέτοιες λεπτομέρειες...
Τέλος σχετικά με το Gain. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τι "γινόταν" στην κάμερα όταν "άνοιγα" το διάφραγμα πέραν της maximum τιμής του (εν προκειμένω F 1.7). Περίμενα "πέραν" του F1.7 να μη συμβαίνει τίποτα, αλλά μου έγραφε στην οθόνη "OPEN" και άρχιζαν να ανεβαίνουν τα db με αύξηση της φωτεινότητας, λες και άνοιγε και άλλο το διάφραγμα (με σαφή πτώση της ποιότητας, και νόμιζα ότι κάτι δεν πάει καλά με την κάμερα). Υποθέτω λοιπόν ότι "εκεί" αρχίζει η ρύθμιση του Gain. Σωστά ?
Στο 1/25 αντιλαμβάνομαι ότι περνάει διπλάσιο φως. Όταν όμως γράφουμε σε 50p, καταλαβαίνω ότι το κάθε καρέ "εκτίθεται" κατά 1/50 sec, άρα κατά τον μισό χρόνο που είναι ανοιχτό το κλείστρο, ενώ στον υπόλοιπο μισό χρόνο (δηλ. στο υπόλοιπο 1/50 sec) "έρχεται" το επόμενο καρέ. Άρα, ναι μεν το κλείστρο επιτρέπει την διέλευση διπλάσιου φωτός, αλλά αυτό "μοιράζεται" σε δύο καρέ. Άρα το κάθε καρέ φωτίζεται σαν να είχαμε ταχύτητα 1/50. Άρα, δεν είναι το ίδιο με το αν πράγματι είχαμε ταχύτητα 1/50 ? Εδώ μου έρχεται και μία άλλη σκέψη:613: :
Αν, στο προηγούμενο παράδειγμα, προσομοιώσουμε τα ψηφιακά καρέ με το φίλμ της παλιάς φωτογραφικής (ένα καρέ = μία φωτογραφία) τότε θα συνέβαινε το εξής : 1ο καρέ: ανοίγει το κλείστρο και παραμένει ανοιχτό, καθ' όλη την διάρκεια που το καρέ παραμένει πίσω από το διάφραγμα αλλά και κατά την διάρκεια που "αποχωρεί". Οπότε δεν χρειαζόμαστε κίνηση του θέματος ή της κάμερας για να "πάρουμε" θολά αντικείμενα αφού η κίνηση του καρέ-φιλμ την "ώρα" της καταγραφής του "ξεπερνάει" κάθε κίνηση της κάμερας. Το αυτό και για το 2ο καρέ - φωτογραφία αλλά με κίνηση κατά την διάρκεια που αυτό "έρχεται". Τελικά : Αν στο φιλμ είχαμε κλείσιμο κλείστρου κάθε 2ο καρέ, το αποτέλεσμα θα ήταν η καταστροφή. Τώρα όμως που τα καρέ είναι ψηφιακές οντότητες και δεν χρειάζεται (υποθέτω) να κινούνται πίσω από το κλείστρο για να διαδεχθεί το ένα το άλλο, δεν έχουμε αυτό το πρόβλημα. Τέλος πάντων, αυτό είναι χωρίς πρακτικό ενδιαφέρον. Απλά μου ήρθε μια στοχαστική διάθεση:139: την οποία πληρώνεις εσύ Γιάννη! (και όσοι ίσως, έχουν ακόμη υπομονή και αντοχές...).
Σχετικά με τις ουρές (και όχι με την παραμόρφωση-επιμήκυνση της λάμπας), είναι τόσο ανεπαίσθητες πάνω στην κίνηση, που ίσως το ενδιαφέρον τους να είναι μόνο θεωρητικό. Πάντως νομίζω (τονίζω το "νομίζω") ότι στο στοπ καρέ εξαφανίζονται. Βέβαια το "μάτι" μου δεν είναι αρκετά έμπειρο ώστε να διακρίνω με σιγουριά τέτοιες λεπτομέρειες...
Τέλος σχετικά με το Gain. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τι "γινόταν" στην κάμερα όταν "άνοιγα" το διάφραγμα πέραν της maximum τιμής του (εν προκειμένω F 1.7). Περίμενα "πέραν" του F1.7 να μη συμβαίνει τίποτα, αλλά μου έγραφε στην οθόνη "OPEN" και άρχιζαν να ανεβαίνουν τα db με αύξηση της φωτεινότητας, λες και άνοιγε και άλλο το διάφραγμα (με σαφή πτώση της ποιότητας, και νόμιζα ότι κάτι δεν πάει καλά με την κάμερα). Υποθέτω λοιπόν ότι "εκεί" αρχίζει η ρύθμιση του Gain. Σωστά ?
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Κάνοντας σωστούς συλλογισμούς απάντησες μόνος σου. Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι ότι η καταστροφή λόγω ταχύτητας υπάρχει μόνο στο αναλογικό μέσο. Από την στιγμή ,που και το ψηφιακό βασίζεται σε καρέ εικόνας, μιμείται δηλαδή τις βασικές αρχές του κινηματογράφου, μέσα από εντελώς διαφορετική τεχνολογία, το ανοιχτό κλείστρο έχει καταστροφικές συνέπειες στην κίνηση. Επειδή όντως δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσουμε άλλο, ας αφήσουμε αυτό το θέμα.
Gain: Συνήθως οι ερασιτεχνικές κάμερες το ρυθμίζουν μόνο αυτόματα, μη δίνοντας την ευκαιρία στον χρήστη να παρέμβει. Κάποιες πιο προχωρημένες δίνουν τη δυνατότητα χειροκίνητης ρύθμισης , εκτός από αυτόματης. Προφανώς, όπως συμπεραίνω από την περιγραφή σου, η δική σου κάμερα το ενεργοποιεί σε δύσκολες συνθήκες φωτισμού. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον ήχο. Οι κάμερες (από την εποχή του super8) έχουν σύστημα agc, (automatic gain control), που πρακτικά αναλαμβάνει να φέρνει σε μια ισορροπία την ένταση των ήχων, ήτοι να δυναμώνει τους χαμηλούς και να χαμηλώνει τους πιο δυνατούς.
Και εκεί υπάρχει δυνατότητα παράκαμψης σε κάποιες (λίγες) κάμερες και χειροκίνητης ρύθμισης, αν και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό ως πρόβλημα, όπως γίνεται στην εικόνα.
Κάνοντας σωστούς συλλογισμούς απάντησες μόνος σου. Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι ότι η καταστροφή λόγω ταχύτητας υπάρχει μόνο στο αναλογικό μέσο. Από την στιγμή ,που και το ψηφιακό βασίζεται σε καρέ εικόνας, μιμείται δηλαδή τις βασικές αρχές του κινηματογράφου, μέσα από εντελώς διαφορετική τεχνολογία, το ανοιχτό κλείστρο έχει καταστροφικές συνέπειες στην κίνηση. Επειδή όντως δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσουμε άλλο, ας αφήσουμε αυτό το θέμα.
Gain: Συνήθως οι ερασιτεχνικές κάμερες το ρυθμίζουν μόνο αυτόματα, μη δίνοντας την ευκαιρία στον χρήστη να παρέμβει. Κάποιες πιο προχωρημένες δίνουν τη δυνατότητα χειροκίνητης ρύθμισης , εκτός από αυτόματης. Προφανώς, όπως συμπεραίνω από την περιγραφή σου, η δική σου κάμερα το ενεργοποιεί σε δύσκολες συνθήκες φωτισμού. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον ήχο. Οι κάμερες (από την εποχή του super8) έχουν σύστημα agc, (automatic gain control), που πρακτικά αναλαμβάνει να φέρνει σε μια ισορροπία την ένταση των ήχων, ήτοι να δυναμώνει τους χαμηλούς και να χαμηλώνει τους πιο δυνατούς.
Και εκεί υπάρχει δυνατότητα παράκαμψης σε κάποιες (λίγες) κάμερες και χειροκίνητης ρύθμισης, αν και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό ως πρόβλημα, όπως γίνεται στην εικόνα.
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Σχετικά με τον ήχο, υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις αλλά δεν έχω ασχοληθεί καθόλου (προς το παρόν...)
Όσον αφορά το gain, συμπεριφέρεται πανομοιότυπα με το διάφραγμα (όσον αφορά τον χειρισμό του) και δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ανοίγει περισσότερο από την max τιμή. Αν ρυθμίσω manual διάφραγμα, τότε δίνεται η δυνατότητα να συνεχίσω να το "ανοίγω" μόνο που τώρα, για κάθε stop αυξάνει το gain (προφανώς αντί να ανοίγει το διάφραγμα) δείχνοντάς μου και την αύξηση των db (3db για κέθε stop, δηλ. 3, 6, 9, ..., 18). Στο auto το κάνει μόνη της η κάμερα. Και μια και έχω πάλι στοχαστικές διαθέσεις:139: (μου χρειάζεται λίγο : :430: ). Παρατηρώ ότι η δυνατότητα ρύθμισης του gain δίνεται μόνον όταν "ξεπεραστούν οι δυνατότητες" ανοίγματος του διαφράγματος, σε αντίθεση με το film που η ευαισθησία του, ως κατασκευαστικό χαρακτηριστικό του, είναι (ήταν!) προφανώς ανεξάρτητη από την ρύθμιση του διαφράγματος. Βέβαια, νομίζω ότι ίσως δεν θα είχε και νόημα, να αυξάνω το gain με μικρό διάφραγμα. Αλήθεια, στις επαγγελματικές κάμερες τι γίνεται ? (Καλά, καλά μη φωνάζεις Γιάννη! Ένα αστείο έκανα! :402: ).
Σχετικά με τον ήχο, υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις αλλά δεν έχω ασχοληθεί καθόλου (προς το παρόν...)
Όσον αφορά το gain, συμπεριφέρεται πανομοιότυπα με το διάφραγμα (όσον αφορά τον χειρισμό του) και δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ανοίγει περισσότερο από την max τιμή. Αν ρυθμίσω manual διάφραγμα, τότε δίνεται η δυνατότητα να συνεχίσω να το "ανοίγω" μόνο που τώρα, για κάθε stop αυξάνει το gain (προφανώς αντί να ανοίγει το διάφραγμα) δείχνοντάς μου και την αύξηση των db (3db για κέθε stop, δηλ. 3, 6, 9, ..., 18). Στο auto το κάνει μόνη της η κάμερα. Και μια και έχω πάλι στοχαστικές διαθέσεις:139: (μου χρειάζεται λίγο : :430: ). Παρατηρώ ότι η δυνατότητα ρύθμισης του gain δίνεται μόνον όταν "ξεπεραστούν οι δυνατότητες" ανοίγματος του διαφράγματος, σε αντίθεση με το film που η ευαισθησία του, ως κατασκευαστικό χαρακτηριστικό του, είναι (ήταν!) προφανώς ανεξάρτητη από την ρύθμιση του διαφράγματος. Βέβαια, νομίζω ότι ίσως δεν θα είχε και νόημα, να αυξάνω το gain με μικρό διάφραγμα. Αλήθεια, στις επαγγελματικές κάμερες τι γίνεται ? (Καλά, καλά μη φωνάζεις Γιάννη! Ένα αστείο έκανα! :402: ).
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Στις επαγγελματικές κάθε παράμετρος είναι αυτόνομη και ρυθμίζεται ξεχωριστά. Και σε κάποιες ακριβές ερασιτεχνικές το gain ρυθμίζεται εντελώς ανεξάρτητα από τις άλλες παραμέτρους.
Πάντως και αυτή η λογικοφανής εκδοχή της δική σου κάμερας δεν είναι κακή, αφού στις οριακές καταστάσεις σου επιτρέπει κάποιον έλεγχο, πράγμα, που όπως σου προείπα, δεν το κάνουν οι περισσότερες (ερασιτεχνικές) κάμερες.
Σαφώς στο φιλμ όχι μόνο το διάφραγμα του φακού λειτουργεί ανεξάρτητα της ευαισθησίας του φιλμ, αλλά τα πάντα λειτουργούν ανεξάρτητα. Εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια, το ταλέντο, τη γνώση και το μεράκι του διευθυντή φωτογραφίας, για το πώς θα τα χρησιμοποιήσει σε συνάρτηση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Εκεί, όπως είπαμε gain δεν υφίσταται.
Οι αυτοματισμοί που έχουν οι βιντεοκάμερες , συνήθως μας γλιτώνουν από τις πολλές φασαρίες και το χάσιμο χρόνου. Μόνο όταν θέλουμε το κάτι παραπάνω, ή πλήρη έλεγχο του αποτελέσματος, όπως π.χ στη δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους, χρειαζόμαστε πραγματικά τις χειροκίνητες ρυθμίσεις.
Στις επαγγελματικές κάθε παράμετρος είναι αυτόνομη και ρυθμίζεται ξεχωριστά. Και σε κάποιες ακριβές ερασιτεχνικές το gain ρυθμίζεται εντελώς ανεξάρτητα από τις άλλες παραμέτρους.
Πάντως και αυτή η λογικοφανής εκδοχή της δική σου κάμερας δεν είναι κακή, αφού στις οριακές καταστάσεις σου επιτρέπει κάποιον έλεγχο, πράγμα, που όπως σου προείπα, δεν το κάνουν οι περισσότερες (ερασιτεχνικές) κάμερες.
Σαφώς στο φιλμ όχι μόνο το διάφραγμα του φακού λειτουργεί ανεξάρτητα της ευαισθησίας του φιλμ, αλλά τα πάντα λειτουργούν ανεξάρτητα. Εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια, το ταλέντο, τη γνώση και το μεράκι του διευθυντή φωτογραφίας, για το πώς θα τα χρησιμοποιήσει σε συνάρτηση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Εκεί, όπως είπαμε gain δεν υφίσταται.
Οι αυτοματισμοί που έχουν οι βιντεοκάμερες , συνήθως μας γλιτώνουν από τις πολλές φασαρίες και το χάσιμο χρόνου. Μόνο όταν θέλουμε το κάτι παραπάνω, ή πλήρη έλεγχο του αποτελέσματος, όπως π.χ στη δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους, χρειαζόμαστε πραγματικά τις χειροκίνητες ρυθμίσεις.
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Κάπου εδώ νομίζω θα ήταν σκόπιμο να κάνω μια διαπίστωση. Όταν ξεκίνησα αυτό το νήμα, δεν φανταζόμουν ότι θα εξελισσόταν (ή ακριβολογώντας, θα το αναδείκνυες) σε εκπαιδευτικό σεμινάριο (για νέους από 17 έως 57 :107: ετών!), που η ΤΜ900 χρησιμοποιείται μόνο σαν σημείο αναφοράς, κάτι σαν εφαλτήριο, για την εξερεύνηση των λειτουργιών, δυνατοτήτων αλλά και αδυναμιών των ψηφιακών καμερών.
Το ενδιαφέρον μου για όλα αυτά πηγάζει από την επιθυμία να δημιουργώ DVD (ή όπως μάθαμε AVCHD - τι γρήγορα που μαθαίνω ! :606: ), αποκλειστικά αναμνηστικά οικογενειακών στιγμών από εκδρομές, εκδηλώσεις, παρέες κ.λ.π. Θα ήθελα όμως να εκφράσω μια άποψη. Σίγουρα είναι τα λιγότερο απαιτητικά βιντεάκια, μιά και οι όποιες ατέλειες συγχωρούνται εύκολα, αφού το "κοινό" εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στο "κλάμα του μωρού" ή στο "κυνηγητό των παιδιών δίπλα στο ποτάμι" κ.λ.π. κ.λ.π. Έλα όμως, που αν θέλεις να μεταφέρεις και τα συναισθήματα της στιγμής και την ιδιαιτερότητα του χώρου και τα πρόσωπα των "πρωταγωνιστών" (μην ξεχνάμε ότι ο καθένας θέλει να βλέπει το "όμορφο μουτράκι του" !) και να "δώσεις" χρώματα και σκιές και γενικά όλα αυτά, που θα κάνουν τους θεατές να νοιώσουν όμορφα, χωρίς κατ' ανάγκη να το συνειδητοποιήσουν, τότε σίγουρα χρειάζεσαι καλή γνώση του "εργαλείου" σου και των δυνατοτήτων του, έστω και αν πολλές φορές καταφεύγεις στους αυτοματισμούς. Άλλο να "γράφεις" αυτόματα από ανάγκη, λόγω άγνοιας και άλλο από επιλογή. Άλλωστε πιστεύω ότι το χόμπυ γίνεται συναρπαστικότερο όσο πιο πολύ εμβαθύνεις και αναζητάς αυτό το "κάτι παραπάνω" που προανέφερες. Όπως στο σκάκι. Μπορείς να παίζεις ξέροντας μόνο τις κινήσεις, αλλά...
Σταματώ την φλυαρία. Είμαι και εκτός θέματος αλλά εντός σεμιναρίου... ! Οι "μαθητευόμενοι" καλό είναι να γνωστοποιούν τους στόχους τους, τις επιδιώξεις τους και τις απόψεις τους !
Κάπου εδώ νομίζω θα ήταν σκόπιμο να κάνω μια διαπίστωση. Όταν ξεκίνησα αυτό το νήμα, δεν φανταζόμουν ότι θα εξελισσόταν (ή ακριβολογώντας, θα το αναδείκνυες) σε εκπαιδευτικό σεμινάριο (για νέους από 17 έως 57 :107: ετών!), που η ΤΜ900 χρησιμοποιείται μόνο σαν σημείο αναφοράς, κάτι σαν εφαλτήριο, για την εξερεύνηση των λειτουργιών, δυνατοτήτων αλλά και αδυναμιών των ψηφιακών καμερών.
Το ενδιαφέρον μου για όλα αυτά πηγάζει από την επιθυμία να δημιουργώ DVD (ή όπως μάθαμε AVCHD - τι γρήγορα που μαθαίνω ! :606: ), αποκλειστικά αναμνηστικά οικογενειακών στιγμών από εκδρομές, εκδηλώσεις, παρέες κ.λ.π. Θα ήθελα όμως να εκφράσω μια άποψη. Σίγουρα είναι τα λιγότερο απαιτητικά βιντεάκια, μιά και οι όποιες ατέλειες συγχωρούνται εύκολα, αφού το "κοινό" εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στο "κλάμα του μωρού" ή στο "κυνηγητό των παιδιών δίπλα στο ποτάμι" κ.λ.π. κ.λ.π. Έλα όμως, που αν θέλεις να μεταφέρεις και τα συναισθήματα της στιγμής και την ιδιαιτερότητα του χώρου και τα πρόσωπα των "πρωταγωνιστών" (μην ξεχνάμε ότι ο καθένας θέλει να βλέπει το "όμορφο μουτράκι του" !) και να "δώσεις" χρώματα και σκιές και γενικά όλα αυτά, που θα κάνουν τους θεατές να νοιώσουν όμορφα, χωρίς κατ' ανάγκη να το συνειδητοποιήσουν, τότε σίγουρα χρειάζεσαι καλή γνώση του "εργαλείου" σου και των δυνατοτήτων του, έστω και αν πολλές φορές καταφεύγεις στους αυτοματισμούς. Άλλο να "γράφεις" αυτόματα από ανάγκη, λόγω άγνοιας και άλλο από επιλογή. Άλλωστε πιστεύω ότι το χόμπυ γίνεται συναρπαστικότερο όσο πιο πολύ εμβαθύνεις και αναζητάς αυτό το "κάτι παραπάνω" που προανέφερες. Όπως στο σκάκι. Μπορείς να παίζεις ξέροντας μόνο τις κινήσεις, αλλά...
Σταματώ την φλυαρία. Είμαι και εκτός θέματος αλλά εντός σεμιναρίου... ! Οι "μαθητευόμενοι" καλό είναι να γνωστοποιούν τους στόχους τους, τις επιδιώξεις τους και τις απόψεις τους !
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Δεν κάνουμε σεμινάριο, ούτε είμαι δάσκαλος (ούτε και θέλω να το παίξω δάσκαλος), πρώιμο εραστή της εικόνας θα με χαρακτήριζα (δηλαδή είχα το ψώνιο από πιτσιρικάς και ξεκίνησα από τότε)- σαν να μου φαίνεται πως το ξανάγραψα αυτό.
Μοιράζομαι μαζί σου κάποιες γνώσεις,χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο.
Μου αρέσει όμως ο τρόπος που βλέπεις και θέτεις τα πράγματα. Ο καθένας σήμερα μπορεί να πάρει μια κάμερα και να τραβάει. Θες να αφήσεις το καλλιτεχνικό σου αποτύπωμα (βαρύγδουπη έκφραση,αλλά αληθινή) στην καταγραφή των οικογενειακών στιγμών και να προσθέσεις προσωπικές πινελιές στις καταγραφές σου. Αυτό είναι το ωραίο. Το να είναι κανείς 57 και να ξεκινάει ένα χόμπυ με κέφι και μεράκι είναι θαυμάσιο.
Παλιά κυκλοφορούσε ένα αγγλικό περιοδικό το camcorder user. Απευθυνόταν σε ερασιτέχνες βιντεολήπτες. Ξέρεις τι μου είχε κάνει εντύπωση; Πολλές επιστολές αναγνωστών, που ζητούσαν συμβουλές ήταν από μεγάλους ανθρώπους, όχι 17-57, όπως ανέφερες, αλλά από γέροντες, που ίδρυαν λέσχες και βιντεοσκοπούσαν από τους εαυτούς τους, μέχρι την άγρια φύση και μικρές ταινίες (για να λάβουν μέρος σε φεστιβάλ). Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα, θυμάμαι την επιστολή μιας ηλικιωμένης, που ρώταγε ποιό μικρόφωνο να αγοράσει, ώστε όταν βιντεοσκοπεί με τηλεφακό πουλιά στα δάση, να μπορεί να καταγράψει με καλή ποιότητα τα κελαηδήσματα.
Έκανα μέσα μου τότε, μια σύγκριση με το δικό μας κοινωνικό κατεστημένο.
Αυτά τα πράγματα δεν ήταν για ηλικιωμένους, μια γιαγιά, που θα έψαχνε tele μικρόφωνα θα ήταν μια τρελόγρια...Ακόμα και ο νέος που θα έδειχνε ενδιαφέρον ,θα ήταν ψώνιο.
Επειδή λοιπόν, το ποδόσφαιρο , ο καφές, το "να περνάω καλά" και το "δήθεν" δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η μοναδική κουλτούρα σε αυτή την χώρα,ας αναλώσουμε λίγο εικονικό μελάνι ακόμα για το δημιουργικό μας χόμπυ.
Αφού περιέγραψες τις ανάγκες σου, την επόμενη φορά, θα πούμε για πιο ουσιαστικά πράγματα, πέρα από τις μηχανές.
Δεν κάνουμε σεμινάριο, ούτε είμαι δάσκαλος (ούτε και θέλω να το παίξω δάσκαλος), πρώιμο εραστή της εικόνας θα με χαρακτήριζα (δηλαδή είχα το ψώνιο από πιτσιρικάς και ξεκίνησα από τότε)- σαν να μου φαίνεται πως το ξανάγραψα αυτό.
Μοιράζομαι μαζί σου κάποιες γνώσεις,χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο.
Μου αρέσει όμως ο τρόπος που βλέπεις και θέτεις τα πράγματα. Ο καθένας σήμερα μπορεί να πάρει μια κάμερα και να τραβάει. Θες να αφήσεις το καλλιτεχνικό σου αποτύπωμα (βαρύγδουπη έκφραση,αλλά αληθινή) στην καταγραφή των οικογενειακών στιγμών και να προσθέσεις προσωπικές πινελιές στις καταγραφές σου. Αυτό είναι το ωραίο. Το να είναι κανείς 57 και να ξεκινάει ένα χόμπυ με κέφι και μεράκι είναι θαυμάσιο.
Παλιά κυκλοφορούσε ένα αγγλικό περιοδικό το camcorder user. Απευθυνόταν σε ερασιτέχνες βιντεολήπτες. Ξέρεις τι μου είχε κάνει εντύπωση; Πολλές επιστολές αναγνωστών, που ζητούσαν συμβουλές ήταν από μεγάλους ανθρώπους, όχι 17-57, όπως ανέφερες, αλλά από γέροντες, που ίδρυαν λέσχες και βιντεοσκοπούσαν από τους εαυτούς τους, μέχρι την άγρια φύση και μικρές ταινίες (για να λάβουν μέρος σε φεστιβάλ). Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα, θυμάμαι την επιστολή μιας ηλικιωμένης, που ρώταγε ποιό μικρόφωνο να αγοράσει, ώστε όταν βιντεοσκοπεί με τηλεφακό πουλιά στα δάση, να μπορεί να καταγράψει με καλή ποιότητα τα κελαηδήσματα.
Έκανα μέσα μου τότε, μια σύγκριση με το δικό μας κοινωνικό κατεστημένο.
Αυτά τα πράγματα δεν ήταν για ηλικιωμένους, μια γιαγιά, που θα έψαχνε tele μικρόφωνα θα ήταν μια τρελόγρια...Ακόμα και ο νέος που θα έδειχνε ενδιαφέρον ,θα ήταν ψώνιο.
Επειδή λοιπόν, το ποδόσφαιρο , ο καφές, το "να περνάω καλά" και το "δήθεν" δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η μοναδική κουλτούρα σε αυτή την χώρα,ας αναλώσουμε λίγο εικονικό μελάνι ακόμα για το δημιουργικό μας χόμπυ.
Αφού περιέγραψες τις ανάγκες σου, την επόμενη φορά, θα πούμε για πιο ουσιαστικά πράγματα, πέρα από τις μηχανές.
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Ξεκινάμε με παραδείγματα: Ένας γάμος: Ένα βίντεο ,που σαφώς δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς, αλλά είναι ανούσιο και βαρετό. Παρατήρησε πόσο κουραστικές γίνονται οι άνευ λόγου και αιτίας κινήσεις της κάμερας, πόσο φλύαρο γίνεται βιντεοσκοπώντας έτσι, χωρίς πλάνο.
(Δεν ξεκινάω από ένα ακραίο παράδειγμα, όπου η κάμερα ζουμάρει συνεχώς στην τούρτα γενεθλίων, κινείται δεξιά , αριστερά, παίρνει τούμπες και ο θεατής που θα εξαναγκαστεί να το δει, θα πάθει ζαλάδα και θα λέει πότε να τελειώσει, αλλά εσκεμμένα με κάτι πιο συμμαζεμένο.
Το επόμενο είναι πολύ καλύτερο. Δεν διεκδικεί βραβεία εντυπωσιασμού, αλλά και οι συγγενείς θα το δουν άνετα και το ζευγάρι θα το δει άνετα 2-3 φορές.
Όλες οι βασικές στιγμές έχουν καταγραφεί, η κάμερα όταν κινείται , κινείται με προσοχή και φειδώ (αφού δεν υπάρχουν τα μέσα για τίποτα καλύτερο) και κάθε πλάνο είναι αρκετά προσεγμένο.
Ξεκινάμε με παραδείγματα: Ένας γάμος: Ένα βίντεο ,που σαφώς δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς, αλλά είναι ανούσιο και βαρετό. Παρατήρησε πόσο κουραστικές γίνονται οι άνευ λόγου και αιτίας κινήσεις της κάμερας, πόσο φλύαρο γίνεται βιντεοσκοπώντας έτσι, χωρίς πλάνο.
(Δεν ξεκινάω από ένα ακραίο παράδειγμα, όπου η κάμερα ζουμάρει συνεχώς στην τούρτα γενεθλίων, κινείται δεξιά , αριστερά, παίρνει τούμπες και ο θεατής που θα εξαναγκαστεί να το δει, θα πάθει ζαλάδα και θα λέει πότε να τελειώσει, αλλά εσκεμμένα με κάτι πιο συμμαζεμένο.
Το επόμενο είναι πολύ καλύτερο. Δεν διεκδικεί βραβεία εντυπωσιασμού, αλλά και οι συγγενείς θα το δουν άνετα και το ζευγάρι θα το δει άνετα 2-3 φορές.
Όλες οι βασικές στιγμές έχουν καταγραφεί, η κάμερα όταν κινείται , κινείται με προσοχή και φειδώ (αφού δεν υπάρχουν τα μέσα για τίποτα καλύτερο) και κάθε πλάνο είναι αρκετά προσεγμένο.
Last edited by a moderator:
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Ακόμα και το πρώτο "κακό" βίντεο είναι ένα τουλάχιστον επίπεδο πάνω, από αυτό του εντελώς άσχετου βιντεολήπτη, που από την στιγμή που θα πατήσει το record ξεχνάει να σταματήσει την λήψη και "γυρίζει" το γεγονός μονοπλάνο, στριφογυρνώντας την κάμερα και ζουμάροντας συνεχώς.
Ας βάλουμε τώρα λίγη φαντασία....
[video=vimeo;6889553]http://vimeo.com/6889553[/video]
Ακόμα και το πρώτο "κακό" βίντεο είναι ένα τουλάχιστον επίπεδο πάνω, από αυτό του εντελώς άσχετου βιντεολήπτη, που από την στιγμή που θα πατήσει το record ξεχνάει να σταματήσει την λήψη και "γυρίζει" το γεγονός μονοπλάνο, στριφογυρνώντας την κάμερα και ζουμάροντας συνεχώς.
Ας βάλουμε τώρα λίγη φαντασία....
[video=vimeo;6889553]http://vimeo.com/6889553[/video]
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Λίγο (πολύ) περισσότερη φαντασία, περισσότερη τέχνη και τεχνική...Ένα trailer από Ελληνικό γάμο που μοιάζει με υπερπαραγωγή. Παρατήρησε κάποιες ιδιαίτερες γωνίες λήψης, που αναδεικνύουν με ιδιαίτερο τρόπο το θέμα.
[video=vimeo;14809603]http://vimeo.com/14809603[/video]
Λίγο (πολύ) περισσότερη φαντασία, περισσότερη τέχνη και τεχνική...Ένα trailer από Ελληνικό γάμο που μοιάζει με υπερπαραγωγή. Παρατήρησε κάποιες ιδιαίτερες γωνίες λήψης, που αναδεικνύουν με ιδιαίτερο τρόπο το θέμα.
[video=vimeo;14809603]http://vimeo.com/14809603[/video]
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Σε αυτό το παράδειγμα, που είναι και το τελευταίο, ο γάμος είναι πολύ, μα πολύ φτωχικός. Τσιγγάνικος γάμος. Ο δημιουργός (η λέξη βιντεολήπτης εδώ θα ήταν άδικη) δίνει μαθήματα, για το τι μπορεί να κάνει το μεράκι, το γούστο, η γνώση, το ταλέντο, η αισθητική. Παίρνει το σχεδόν τίποτα και το αναγάγει σε τέχνη.
[video=vimeo;3323020]http://vimeo.com/3323020[/video]
Σε αυτό το παράδειγμα, που είναι και το τελευταίο, ο γάμος είναι πολύ, μα πολύ φτωχικός. Τσιγγάνικος γάμος. Ο δημιουργός (η λέξη βιντεολήπτης εδώ θα ήταν άδικη) δίνει μαθήματα, για το τι μπορεί να κάνει το μεράκι, το γούστο, η γνώση, το ταλέντο, η αισθητική. Παίρνει το σχεδόν τίποτα και το αναγάγει σε τέχνη.
[video=vimeo;3323020]http://vimeo.com/3323020[/video]
- Μηνύματα
- 899
- Reaction score
- 54
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Ελπίζω φίλε μου να μη σε κούρασα με όλα αυτά τα παραδείγματα, αλλά αποσκοπούν στο να πάμε παρακάτω, σε ένα άλλο βήμα, ίσως και σε ένα άλλο νήμα. Αρκεί να βρω τον χρόνο για να γράψω όσα πρέπει, καθώς δεν είναι και λίγα...
Ελπίζω φίλε μου να μη σε κούρασα με όλα αυτά τα παραδείγματα, αλλά αποσκοπούν στο να πάμε παρακάτω, σε ένα άλλο βήμα, ίσως και σε ένα άλλο νήμα. Αρκεί να βρω τον χρόνο για να γράψω όσα πρέπει, καθώς δεν είναι και λίγα...
Απάντηση: Digital Cinema στην Panasonic TM900
Έκπληξη ! Αυτό το "πιο ουσιαστικά πράγματα, πέρα από τις μηχανές" έδωσε άλλη διάσταση στο νήμα ! Συμφωνώ ότι θα ήταν προτιμώτερο να συνεχίσουμε την "κουβέντα" μας σε ένα νήμα αντιπροσωπευτικότερο της "μετεξέλιξης (!)", ας πούμε κάτι σαν "Τέχνη και Τεχνικές Βιντεοσκόπησης" ? (δεν ξαναμιλάω για "σεμινάριο" μια και παρόμοιες εκφράσεις είναι ασύμβατες με τον χαμηλό τόνο με τον οποίο εκφράζεσαι). Ίσως να παραμείνει εδώ το "βήμα" για πιθανή συνέχεια, σχετικά με τις λειτουργίες της κάμερας.
Εν τω μεταξύ...
1ο βίντεο. Οι ενοχλητικές κινήσεις και το "ψάξιμο" πλάνου, συναγωνίζονται την έλλειψη σταθερότητας. Αυτό το τελευταίο, είναι ένα θέμα που νομίζω θα είχε ενδιαφέρον, να αναπτυχθεί (αν υπάρχουν κάποια tips...)
2ο βίντεο. Είναι πραγματικά ευχάριστο για να το απολαμβάνουν, το ζευγάρι και οι συγγενείς. Για έναν τρίτο ίσως να μην έχει ενδιαφέρον αν και είναι ευχάριστο. Για εμένα παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον. Εκτός του ότι "περνάει" την ατμόσφαιρα, καταφέρνει μέσα σε 5 λεπτά να κρατήση μια καλή ανάμνηση χωρίς ελλείψεις ή βαρετά πλάνα. Μπορεί να σου φαίνεται αυτονόητο αυτό, αλλά δεν είναι για όλους μας εύκολο. Επίσης, κάτι που μου άρεσε είναι οι κινήσεις της κάμερας (και τα χρησιμοποιούμενα με φειδώ, ζουμαρίσματα) που ήταν λες και είχαν αρχή και τέλος ! (χώρια την σταθερότητα).
3ο βίντεο. Πραγματικά πρωτότυπη και ωραία δοσμένη ιδέα.
4ο και 5ο βίντεο. Εκτός από τις γωνίες λήψεις, που μπορούν κάλλιστα να χρησιμεύσουν σαν σημεία αναφοράς, κάτι σαν "μπούσουλας", μου έκανε εντύπωση η διαφορετικότητα στις τεχνικές των δύο δημιουργών για να αποδώσουν τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Δεν είναι μόνο το άσπρο - μαύρο VS χρώμα αλλά εκεί που, εκτός της χλιδής, έχουμε έναν "άνεμο δύναμης", βλέπουμε γρήγορα πλάνα με κοφτές μεταβάσεις (δηλ. χωρίς μεταβάσεις), απεικόνηση του περιβάλλοντος με ευρυγώνιο (νομίζω) φακό ώστε το κάθε πλάνο να μας κάνει να νοιώσουμε την δυναμική του χώρου παρά να προλάβουμε να δούμε, τις σίγουρα όμορφες λεπτομέρειες. Επίσης τα ζουμαρίσματα αισθάνομαι ότι χρησιμοποιούνται για να δείξουν την χαρά, την ομορφιά και κάποιο lifestyle. Αντίθετα, στο 5ο, καταφέρνει να περάσει το χαρούμενο γεγονός σαν ένα διάλειμμα μέσα σε μια "δύσκολη" καθημερινότητα. Το συναίσθημα έχει σαφώς τον κυρίαρχο ρόλο. Εδώ ο δημιουργός χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα αλλά με διαφορετικό τρόπο. Τα πλάνα νομίζω ότι είναι πιο κλειστά και βεβαίως πιο αργά. Πιο γλυκά θα έλεγα, έστω και αν (ιδίως τα ζουμαρίσματα) φέρνουν μπροστά μας σκληρότητα αλλά μέσα από τρυφερές σκηνές. Το έντονο κοντράστ εναλλάσεται με φλουταρίσματα με αποτέλεσμα να εντείνεται η αντίθεση σκληρού - ρομαντικού. Έρχονται και οι "ήπιες" (cross fade ?) μεταβάσεις να βοηθήσουν με τον τρόπο τους. Τέλος στο τελευταίο πλάνο φαίνεται και η χρησιμότητα της manual εστίασης (εκτός αν είναι κάποιο εφέ τύπου chroma key).
Γιάννη πρέπει να ομολογήσω ότι τέτοιες "καλλιτεχνικές" ανησυχίες είχα να "βγάλω" από τότε που ήμουν 22 χρονών και πειραματιζόμουν με μια Zenith-E !
Τέλος πάντων, ελπίζω να μην έγινα πάρα πολύ βαρετός... Ήταν μια παρόρμηση !
Και φυσικά φίλε Γιάννη δεν με κούρασες. Αντιθέτως, περιμένω με πολλή χαρά (είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι) όποτε έχεις χρόνο και διάθεση να γράφεις...
Έκπληξη ! Αυτό το "πιο ουσιαστικά πράγματα, πέρα από τις μηχανές" έδωσε άλλη διάσταση στο νήμα ! Συμφωνώ ότι θα ήταν προτιμώτερο να συνεχίσουμε την "κουβέντα" μας σε ένα νήμα αντιπροσωπευτικότερο της "μετεξέλιξης (!)", ας πούμε κάτι σαν "Τέχνη και Τεχνικές Βιντεοσκόπησης" ? (δεν ξαναμιλάω για "σεμινάριο" μια και παρόμοιες εκφράσεις είναι ασύμβατες με τον χαμηλό τόνο με τον οποίο εκφράζεσαι). Ίσως να παραμείνει εδώ το "βήμα" για πιθανή συνέχεια, σχετικά με τις λειτουργίες της κάμερας.
Εν τω μεταξύ...
1ο βίντεο. Οι ενοχλητικές κινήσεις και το "ψάξιμο" πλάνου, συναγωνίζονται την έλλειψη σταθερότητας. Αυτό το τελευταίο, είναι ένα θέμα που νομίζω θα είχε ενδιαφέρον, να αναπτυχθεί (αν υπάρχουν κάποια tips...)
2ο βίντεο. Είναι πραγματικά ευχάριστο για να το απολαμβάνουν, το ζευγάρι και οι συγγενείς. Για έναν τρίτο ίσως να μην έχει ενδιαφέρον αν και είναι ευχάριστο. Για εμένα παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον. Εκτός του ότι "περνάει" την ατμόσφαιρα, καταφέρνει μέσα σε 5 λεπτά να κρατήση μια καλή ανάμνηση χωρίς ελλείψεις ή βαρετά πλάνα. Μπορεί να σου φαίνεται αυτονόητο αυτό, αλλά δεν είναι για όλους μας εύκολο. Επίσης, κάτι που μου άρεσε είναι οι κινήσεις της κάμερας (και τα χρησιμοποιούμενα με φειδώ, ζουμαρίσματα) που ήταν λες και είχαν αρχή και τέλος ! (χώρια την σταθερότητα).
3ο βίντεο. Πραγματικά πρωτότυπη και ωραία δοσμένη ιδέα.
4ο και 5ο βίντεο. Εκτός από τις γωνίες λήψεις, που μπορούν κάλλιστα να χρησιμεύσουν σαν σημεία αναφοράς, κάτι σαν "μπούσουλας", μου έκανε εντύπωση η διαφορετικότητα στις τεχνικές των δύο δημιουργών για να αποδώσουν τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Δεν είναι μόνο το άσπρο - μαύρο VS χρώμα αλλά εκεί που, εκτός της χλιδής, έχουμε έναν "άνεμο δύναμης", βλέπουμε γρήγορα πλάνα με κοφτές μεταβάσεις (δηλ. χωρίς μεταβάσεις), απεικόνηση του περιβάλλοντος με ευρυγώνιο (νομίζω) φακό ώστε το κάθε πλάνο να μας κάνει να νοιώσουμε την δυναμική του χώρου παρά να προλάβουμε να δούμε, τις σίγουρα όμορφες λεπτομέρειες. Επίσης τα ζουμαρίσματα αισθάνομαι ότι χρησιμοποιούνται για να δείξουν την χαρά, την ομορφιά και κάποιο lifestyle. Αντίθετα, στο 5ο, καταφέρνει να περάσει το χαρούμενο γεγονός σαν ένα διάλειμμα μέσα σε μια "δύσκολη" καθημερινότητα. Το συναίσθημα έχει σαφώς τον κυρίαρχο ρόλο. Εδώ ο δημιουργός χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα αλλά με διαφορετικό τρόπο. Τα πλάνα νομίζω ότι είναι πιο κλειστά και βεβαίως πιο αργά. Πιο γλυκά θα έλεγα, έστω και αν (ιδίως τα ζουμαρίσματα) φέρνουν μπροστά μας σκληρότητα αλλά μέσα από τρυφερές σκηνές. Το έντονο κοντράστ εναλλάσεται με φλουταρίσματα με αποτέλεσμα να εντείνεται η αντίθεση σκληρού - ρομαντικού. Έρχονται και οι "ήπιες" (cross fade ?) μεταβάσεις να βοηθήσουν με τον τρόπο τους. Τέλος στο τελευταίο πλάνο φαίνεται και η χρησιμότητα της manual εστίασης (εκτός αν είναι κάποιο εφέ τύπου chroma key).
Γιάννη πρέπει να ομολογήσω ότι τέτοιες "καλλιτεχνικές" ανησυχίες είχα να "βγάλω" από τότε που ήμουν 22 χρονών και πειραματιζόμουν με μια Zenith-E !
Τέλος πάντων, ελπίζω να μην έγινα πάρα πολύ βαρετός... Ήταν μια παρόρμηση !
Και φυσικά φίλε Γιάννη δεν με κούρασες. Αντιθέτως, περιμένω με πολλή χαρά (είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι) όποτε έχεις χρόνο και διάθεση να γράφεις...