- Μηνύματα
- 26.004
- Reaction score
- 23.138
Αν υποθέσουμε ότι ο Θέμης έχει δίκιο, τι να υποθέσουμε δηλαδή, δίκιο έχει. Το πρόβλημα δεν είναι αν έχει δίκιο, αλλά γιατί έχει δίκιο. Ελάτε, παραδεχθείτε το! Δε δίνετε δυάρα αν αυτό το hi-fi που θα πάρετε αποδίδει σωστά. Δυάρα! Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να ξεχωρίζετε, να μην έχετε ίδιο με αυτό του άλλου, του γείτονα, του φίλου σας, του γνωστού σας. Δε δίνετε δεκάρα τσακιστή, αν η κιθάρα του Σπαγγαδώρου είναι στο σωστό τόνο – αφήστε δηλαδή που δεν ξέρετε πώς να ξεχωρίσετε το φάλτσο, και ούτε σας ενδιαφέρει τι λένε οι στίχοι του Mannish Boy. Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να αγοράσετε κάτι διαφορετικό, γιατί αλλιώς δεν μπορείτε να βρείτε άλλον τρόπο να διαφέρετε. Και θέλετε να διαφέρετε απλώς και μόνο για να ικανοποιήσετε τον απύθμενο εγωισμό σας. Θα μου πείτε, κακό είναι να έχει κανείς εγωισμό και ματαιοδοξία. Απαντώ πως όχι, καθώς εξαρτάται από το πόσο εγωιστής είναι κάποιος, αν το παραδέχεται στον εαυτό του, και γιατί είναι εγωιστής. Εγωιστής, και μάλιστα απύθμενα εγωιστής, είναι κάθε μεγάλος καλλιτέχνης, όσο και το πρώτο fashion victim που θα συναντήσετε τυχαία στο δρόμο. Η διαφορά και το τεκμήριο της αναγκαιότητας ύπαρξης του εγωισμού μεταξύ αυτών των δύο, είναι η λήθη του δευτέρου.
Γιατί αλλιώς, εξηγήστε μου για ποιο λόγο υπάρχουν όλοι αυτοί οι μικροβιοτέχνες του hi-fi; Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αυτοκίνητα, ή τα κινητά, ή τους φορητούς υπολογιστές; Να σας πω εγώ γιατί: Διότι δε δίνετε δυάρα τι ακούτε, παρά μόνο στο πώς φαίνεται αυτό μέσα από το οποίο ακούτε. Και κορδώνεστε σα γύφτικα σκεπάρνια, όχι γιατί αυτό που πήρατε παίζει σωστά, αλλά επειδή δεν το έχει ο άλλος! Απομένει λοιπόν να ξεδιαλύνουμε γιατί η δομή των κατασκευαστών hi-fi είναι το αντίστροφο των κατασκευαστών κινητών τηλεφώνων. Αμφότερες αυτές οι δύο ομάδες προσπαθούν να ικανοποιήσουν το ίδιο πράγμα, τον εγωισμό σας. Με τη διαφορά πως έχουν 500 κατασκευαστές hi-fi με 5 μοντέλα ο καθένας, και 5 κατασκευαστές κινητών με 500 μοντέλα ο καθένας. Ούτε αυτό είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πως οι 9 στους δέκα αγοράσατε δέκα ενισχυτές τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά μόνο μια ερμηνεία της Ηρωικής. Μόνον ένας αγόρασε έναν ενισχυτή αυτό το διάστημα, και φρόντισε να αποκτήσει 10 ερμηνείες της Ηρωικής. Αλλά, βέβαια, αυτό δεν μπορεί να είναι μόστρα. Μόστρα είναι το σιδερικό που φαίνεται και κάθεται βαρύ, και μάλιστα στο πάτωμα. Λες και δεν εφευρέθηκαν ακόμα τα έπιπλα. Κάτι δηλαδή σαν τη γύφτισσα που έβαλε τριφασικό ρεύμα στο σπίτι της και πλένει στη σκάφη.
Τελικά, νομίζω πως το hi-fi έχει το έρεισμα που του αξίζει, και γ’ αυτό, ορθώς, ορθότατα, ουδέποτε ασχολήθηκε μαζί του κάποια μεγάλη βιομηχανία. Οι μεγάλοι ασχολούνται μόνον επί στρατηγικού επιπέδου, κατευθύνοντας την εξέλιξη της τεχνολογίας αφ’ υψηλού. Δεν κάθονται να φτιάξουν, παρά μόνον κάτι φθηνό και ταπεινό, κι ας είναι ανεπαρκές στην απόδοσή του, και μπράβο τους. Κι ας το κάνουν ασυναίσθητα. Πάλι μπράβο τους. Διότι έτσι περισσεύουν χρήματα και χρόνος για να αγοράσεις ένα έργο σε πολλές ερμηνείες, κάτι αδύνατο σε άλλες τέχνες όπως η Ζωγραφική ή η Γλυπτική, αλλά κυρίως διότι περισσεύουν χρήματα για να αγοράσει κάποιος αυτό που ουδέποτε θα νικηθεί από το hi-fi, και είναι αυτό που φέρνει τον κόσμο κοντά στην Τέχνη. Το εισιτήριο για τη συναυλία.
Γράφει εδώ ο Robert Harley διάφορες αρμούμπες, κι αναγκαστικά δηλαδή, γιατί αλλιώς θα τον εξοβελίσουν αυτοί για τους οποίους αρθρογραφεί, γράφει, λέει, για την τραγωδία του high end, και έχει το θράσος να αναφέρει ως παράδειγμα ένα εύπορο ζευγάρι, που παρακολουθούσε παραστάσεις του Λυρικού Θεάτρου κάθε εβδομάδα, ενώ συμμετείχε και ενεργά στην προετοιμασία τους. Και του έκανε εντύπωση πως όταν ήρθε η ώρα να αλλάξουν τον ενισχυτή τους, το έκαναν απλώς επειδή ο παλιός χάλασε, και στη θέση του πήραν ένα ραδιοενισχυτή των 300 δολαρίων. Και του έκανε εντύπωση κιόλας, αφού είχαν λεφτά, γιατί να αγοράσουν τη γιαπωνέζικη φτηναδούρα, όταν υπάρχουν τόσα θαυμαστά προϊόντα του hi-fi και του high end;
Του απαντώ Εγώ: Αν έχεις την παιδεία, και το χρήμα, και το χρόνο, και τη διάθεση να παρακολουθείς όπερα κάθε εβδομάδα, ποιος το γαμεί το hi-fi και το high end; Τόση εθελοτυφλία πια; Ή μήπως τύφλα;
Θα μου πείτε, είναι το hi-fi, αλλά και το high end – τρομάρα του, τείχος έναντι της προσέγγισης στην τέχνη; Ναι, γιατί, τώρα το καταλάβατε; Τα σιδερικά είναι απλώς εργαλεία για να ανοίξεις την κονσέρβα. Μόνο που κονσέρβα με κονσέρβα έχει διαφορά. Αν τρως μόνο από κονσέρβα, είσαι φτωχός στην τσέπη. Αν ακούς μόνο από κονσέρβα, είσαι φτωχός στο μυαλό. Για το πρώτο, άντε, κάτι μπορεί να γίνει. Για το δεύτερο;
