- Μηνύματα
- 25.113
- Reaction score
- 20.614
Μιας και εξ αιτίας ενός θέματος που άνοιξε ο Βασίλης εδώ πιο κάτω, θυμήθηκα ένα σχετικό ρηβιουερομαργαριτάρι, είπα να το κάνω θέμα, μιας και νομίζω πως αξίζει τον κόπο.
Πρόκειται για ένα ρηβιού του τελικού ενισχυτή Viola Symphony, που δημοσιεύθηκε παλαιότερα, στο 3ο τεύχος του High Fidelity, την άνοιξη του 2006. Το θέμα αξίζει τον κόπο, μιας και ο συντάκτης αυτού του άρθρου λέει και ξελέει στο ίδιο ρηβιού, καλλιεργώντας εσφαλμένες εντυπώσεις εκ του μη όντος.
Προσέξτε τώρα. «… ο Symphony διαθέτει ισορροπημένες (balanced) εισόδους…» γράφει ο μαθητευόμενος ρηβιουεροφωστήρ, «… δεν διαθέτει όμως τα γνωστά και αγαπημένα σε όλους RCA…». Να μη τα γράφω κι εγώ, διαβάστε το σκιασμένο στην εικόνα απόσπασμα. Από τα γραφόμενα του συντάκτη, το λογικό συμπέρασμα που μπορεί κανείς να εξαγάγει είναι πως αυτός ο τελικός ενισχυτής δεν μπορεί να συνδεθεί με κάποιον συνηθισμένο, τοπολογίας single ended προενισχυτή, μιας και δεν διαθέτει «τα γνωστά και αγαπημένα σε όλους RCA».
Όμως, μόλις δύο σελίδες παρακάτω, στο ίδιο άρθρο, στο σκιασμένο απόσπασμα που φαίνεται στην εικόνα, ο ίδιος συντάκτης αναφέρει πως τον ενισχυτή αυτόν οδήγησε και ο παθητικός προενισχυτής που έχει κατασκευάσει ο ίδιος, «χωρίς το παραμικρό πρόβλημα».
Εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Εάν υποθέσουμε ότι ο παθητικός προενισχυτής του συντάκτη είναι τοπολογίας single ended, τότε ο συγκεκριμένος τελικός, παρά το γεγονός ότι στερείται «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA», μπόρεσε να συνδεθεί και να οδηγηθεί από έναν τέτοιο προενισχυτή, και μάλιστα «χωρίς το παραμικρό πρόβλημα». Αφού μια τέτοια σύνδεση είναι εφικτή, γιατί καταλογίζεται το σχετικό μειονέκτημα στον Viola; Γιατί ο συντάκτης δεν αναφέρει πώς έκανε τη σχετική σύνδεση; Δεν είναι άξιοι οι αναγνώστες του να μάθουν αυτόν τον τρόπο, παρά μόνον είναι άξιοι να διαβάζουν τα κατεβατά περί των εντυπώσεων ακροάσεων; Από τα 6€ που πλήρωσε καθένας από αυτούς τους αναγνώστες δεν βγάζει το ψωμί του ο συντάκτης; Εάν ναι, γιατί τους έχει στο ρίξιμο; Ή μήπως ο συντάκτης ψεύδεται, και ουδέποτε συνέδεσε τον παθητικό προενισχυτή του στο υπό δοκιμή μηχάνημα; Εξάλλου, ο ίδιος το λέει, πως ο ενισχυτής αυτός δεν έχει «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA». Εκτός, πια, αν ο παθητικός προενισχυτής του είναι κι αυτός διαφορικής τοπολογίας, και δεν διαθέτει –κι αυτός- «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA», αλλά εκείνα τα ποταπά τρίπινα που έχουν τα «επαγγελματικά». Λέτε να συμβαίνει αυτό το τελευταίο; Σιγά! Θα πέσω απ’ την καρέκλα!
Αυτά έχει η ζωή, που λέτε. Φτάχνεις ένα ωραίο μηχανάκι, πανίσχυρο, ογκώδες, όμορφο, πλήρως διαφορικό, αλλά μετά πρέπει να βρεθεί και κάποιος στερεοφωνορηβιούερ που να είναι άξιος να γράψει γι’ αυτό. Καλά, θα έχει μεγάλη πλάκα να γράφει το manual πώς συνδέεται ο ενισχυτής με προενισχυτή που δεν έχει «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA, όπως οι CAT, οι Conrad Johnson, και πολλοί άλλοι»…
Πρόκειται για ένα ρηβιού του τελικού ενισχυτή Viola Symphony, που δημοσιεύθηκε παλαιότερα, στο 3ο τεύχος του High Fidelity, την άνοιξη του 2006. Το θέμα αξίζει τον κόπο, μιας και ο συντάκτης αυτού του άρθρου λέει και ξελέει στο ίδιο ρηβιού, καλλιεργώντας εσφαλμένες εντυπώσεις εκ του μη όντος.
Προσέξτε τώρα. «… ο Symphony διαθέτει ισορροπημένες (balanced) εισόδους…» γράφει ο μαθητευόμενος ρηβιουεροφωστήρ, «… δεν διαθέτει όμως τα γνωστά και αγαπημένα σε όλους RCA…». Να μη τα γράφω κι εγώ, διαβάστε το σκιασμένο στην εικόνα απόσπασμα. Από τα γραφόμενα του συντάκτη, το λογικό συμπέρασμα που μπορεί κανείς να εξαγάγει είναι πως αυτός ο τελικός ενισχυτής δεν μπορεί να συνδεθεί με κάποιον συνηθισμένο, τοπολογίας single ended προενισχυτή, μιας και δεν διαθέτει «τα γνωστά και αγαπημένα σε όλους RCA».
Όμως, μόλις δύο σελίδες παρακάτω, στο ίδιο άρθρο, στο σκιασμένο απόσπασμα που φαίνεται στην εικόνα, ο ίδιος συντάκτης αναφέρει πως τον ενισχυτή αυτόν οδήγησε και ο παθητικός προενισχυτής που έχει κατασκευάσει ο ίδιος, «χωρίς το παραμικρό πρόβλημα».
Εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Εάν υποθέσουμε ότι ο παθητικός προενισχυτής του συντάκτη είναι τοπολογίας single ended, τότε ο συγκεκριμένος τελικός, παρά το γεγονός ότι στερείται «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA», μπόρεσε να συνδεθεί και να οδηγηθεί από έναν τέτοιο προενισχυτή, και μάλιστα «χωρίς το παραμικρό πρόβλημα». Αφού μια τέτοια σύνδεση είναι εφικτή, γιατί καταλογίζεται το σχετικό μειονέκτημα στον Viola; Γιατί ο συντάκτης δεν αναφέρει πώς έκανε τη σχετική σύνδεση; Δεν είναι άξιοι οι αναγνώστες του να μάθουν αυτόν τον τρόπο, παρά μόνον είναι άξιοι να διαβάζουν τα κατεβατά περί των εντυπώσεων ακροάσεων; Από τα 6€ που πλήρωσε καθένας από αυτούς τους αναγνώστες δεν βγάζει το ψωμί του ο συντάκτης; Εάν ναι, γιατί τους έχει στο ρίξιμο; Ή μήπως ο συντάκτης ψεύδεται, και ουδέποτε συνέδεσε τον παθητικό προενισχυτή του στο υπό δοκιμή μηχάνημα; Εξάλλου, ο ίδιος το λέει, πως ο ενισχυτής αυτός δεν έχει «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA». Εκτός, πια, αν ο παθητικός προενισχυτής του είναι κι αυτός διαφορικής τοπολογίας, και δεν διαθέτει –κι αυτός- «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA», αλλά εκείνα τα ποταπά τρίπινα που έχουν τα «επαγγελματικά». Λέτε να συμβαίνει αυτό το τελευταίο; Σιγά! Θα πέσω απ’ την καρέκλα!
Αυτά έχει η ζωή, που λέτε. Φτάχνεις ένα ωραίο μηχανάκι, πανίσχυρο, ογκώδες, όμορφο, πλήρως διαφορικό, αλλά μετά πρέπει να βρεθεί και κάποιος στερεοφωνορηβιούερ που να είναι άξιος να γράψει γι’ αυτό. Καλά, θα έχει μεγάλη πλάκα να γράφει το manual πώς συνδέεται ο ενισχυτής με προενισχυτή που δεν έχει «τα γνωστά σε όλους αγαπημένα RCA, όπως οι CAT, οι Conrad Johnson, και πολλοί άλλοι»…
