- Μηνύματα
- 1.747
- Reaction score
- 874
Αδέρφια...Εσείς που ακούτε τις μουσικές σας αλοιωμένες και συμπιεσμένες...
Κατεβάστε τα τρύπια γεμάτα ίχνη βρόμικα φτηνά σουβέρ που όπως οι κονσέρβες φωλιάζουν πακτωμένα τα βρωμόψαρα, έτσι κι αυτά κουβαλάνε μέσα τους στριμωγμένες τις μουσικές σας....και στρώστε τα στα τραπέζια...στη σειρά...κι ύστερα καλέστε τους φίλους...όλους...και μένα μαζί...
Γεμίστε τα ποτήρια με καλό κρασί, καυτερό σαν τη λάβα και κόκκινο σαν του λευκού περιστεριού το αίμα και ακουμπήστε τα πάνω τους...
Πριν όμως πιούμε ας πάει ο Μιχάλης ή ο Γιώργος ή ο Κώστας να πιάσει στα χέρια του εκείνον τον χάρτινο μεγάλο φάκελλο με το ωραίο μεγάλο εξώφυλλο κι ας τραβήξει από μέσα του το μαύρο στρογγυλό πράμα...να το κρατήσει με ευλάβεια μην το χαλάσει...μην το σημαδέψει...να το καθαρίσει, να του βγάλει με το πιστόλι και τη βούρτσα όλη τη βρωμιά...
Κι ας το ακουμπήσει πάνω στο μαύρο πλατώ... και να του δώσει 'μπάτσα να γυρίσει' και ν' ακουμπήσει το 'μπράτσο' απάνω του...Ν' αρχίσει να παίζει στον αέρα νότες και φωνές και όργανα...Να το βλέπουμε να γυρίζει...Και να μην το πιστεύουμε πως παίζει έτσι...πως κάνει τις μουσικές μας ν' ακούγονται όμορφες, αληθινές, δυνατές, αέρινες, ξωτικές...
Ύστερα θα πιούμε...Που να την ξαναβρούμε τέτοια παρέα και τέτοια χαρά...
Ο μαύρος δίσκος θα γυρίζει και όπως το λαρύγγι μας θα ρουφά το κρασί έτσι τ' αυτιά μας θα ρουφάνε τις νότες του...
Και μη μου στενοχωριέστε...τα τρύπια σουβέρ θα την κάνουνε κι αυτά τη δουλειά τους...
Μισή, ζαβή, κουλή, θα την κάνουνε...Ούτως άλλωστε θα τα πετάξουμε στο βάραθρο μετά το γλέντι μαζί με τα ποτήρια που θα σπάσουμε...
Δεν θέλουμε τίποτ' άλλο...Η ζάλη θα περάσει...Η παρέα θα φύγει...
Μόνο να μας μείνουν θέλουμε, όσο γίνεται πιο πολύ καρφωμένες στο νου μας, οι μουσικές από τον μαύρο δίσκο...
Κατεβάστε τα τρύπια γεμάτα ίχνη βρόμικα φτηνά σουβέρ που όπως οι κονσέρβες φωλιάζουν πακτωμένα τα βρωμόψαρα, έτσι κι αυτά κουβαλάνε μέσα τους στριμωγμένες τις μουσικές σας....και στρώστε τα στα τραπέζια...στη σειρά...κι ύστερα καλέστε τους φίλους...όλους...και μένα μαζί...
Γεμίστε τα ποτήρια με καλό κρασί, καυτερό σαν τη λάβα και κόκκινο σαν του λευκού περιστεριού το αίμα και ακουμπήστε τα πάνω τους...
Πριν όμως πιούμε ας πάει ο Μιχάλης ή ο Γιώργος ή ο Κώστας να πιάσει στα χέρια του εκείνον τον χάρτινο μεγάλο φάκελλο με το ωραίο μεγάλο εξώφυλλο κι ας τραβήξει από μέσα του το μαύρο στρογγυλό πράμα...να το κρατήσει με ευλάβεια μην το χαλάσει...μην το σημαδέψει...να το καθαρίσει, να του βγάλει με το πιστόλι και τη βούρτσα όλη τη βρωμιά...
Κι ας το ακουμπήσει πάνω στο μαύρο πλατώ... και να του δώσει 'μπάτσα να γυρίσει' και ν' ακουμπήσει το 'μπράτσο' απάνω του...Ν' αρχίσει να παίζει στον αέρα νότες και φωνές και όργανα...Να το βλέπουμε να γυρίζει...Και να μην το πιστεύουμε πως παίζει έτσι...πως κάνει τις μουσικές μας ν' ακούγονται όμορφες, αληθινές, δυνατές, αέρινες, ξωτικές...
Ύστερα θα πιούμε...Που να την ξαναβρούμε τέτοια παρέα και τέτοια χαρά...
Ο μαύρος δίσκος θα γυρίζει και όπως το λαρύγγι μας θα ρουφά το κρασί έτσι τ' αυτιά μας θα ρουφάνε τις νότες του...
Και μη μου στενοχωριέστε...τα τρύπια σουβέρ θα την κάνουνε κι αυτά τη δουλειά τους...
Μισή, ζαβή, κουλή, θα την κάνουνε...Ούτως άλλωστε θα τα πετάξουμε στο βάραθρο μετά το γλέντι μαζί με τα ποτήρια που θα σπάσουμε...
Δεν θέλουμε τίποτ' άλλο...Η ζάλη θα περάσει...Η παρέα θα φύγει...
Μόνο να μας μείνουν θέλουμε, όσο γίνεται πιο πολύ καρφωμένες στο νου μας, οι μουσικές από τον μαύρο δίσκο...