Jukebox

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Μην μου πειτε πως δεν θα σας αρεσε κατι τετοιο στον χωρο
του οικιακου σας κινηματογραφου?
Και πριν βιαστειτε να απαντησετε σας δινω το λινκ
που το βρηκα για να ριιξετε και μια ματια στην τιμουλα.
Εκτος εαν εχετε να προτεινετε κατι οικονομικοτερο...

 

[Nick Arvanitakis]

Απάντηση: Jukebox

η ΑΜΙ ειναι απο τις κορυφαιες εταιρειες του ειδους αλλα 10 Κ λιρες ειναι πολλα!!

 

[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ]

Re: Μια μικρή ιστορία για όσους έχουν υπομονή να τη διαβάσουν...

Όταν είδα το θέμα του Αντρέα για τo jukebox χάρηκα πολύ. Ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων, που δένονται έντονα συναισθηματικά με τα αντικείμενα του σπιτιού τους. Δυσκολεύομαι πάρα, μα πάρα πολύ να τα αποχωριστώ, και ακόμα πιο δύσκολα παίρνω την απόφαση να πετάξω κάτι, ακόμη και εάν βγει οριστικά εκτός λειτουργίας.

Από όλα τα αντικείμενα στο σπίτι μου όμως, τη μεγαλύτερη συναισθηματική αξία για μένα έχει το jukebox Ami H του 1957, πανομοιότυπο με αυτό της φωτό που έβαλε ο Αντρέας, που τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια αναπαύεται στον προθάλαμο του σπιτιού μου. Είναι ακριβώς 51 ετών και έχει περάσει το ένα τρίτο της ζωής του μαζί μου.

Θυμάμαι σαν χτες τις στιγμές που είδα την αγγελία πώλησής του στην εφημερίδα το 1991, μαζί με ένα θρυλικό Wurlitzer της δεκαετίας του ’50 επίσης, το φοβερό εκείνο μοντέλο που παίζει το δισκάκι κάθετα και όχι οριζόντια, όπως κάνουν όλα τα υπόλοιπα jukebox! Πήρα αμέσως τηλέφωνο, μια και έψαχνα ήδη πάνω από ένα εξάμηνο για να βρω jukebox και τα δύο συγκεκριμένα μοντέλα που ήταν προς πώληση, ήταν ακριβώς αυτά με τα οποία ήμουν ερωτευμένος κυριολεκτικά!

Από τις πρώτες κουβέντες στο τηλέφωνο, ήταν φανερό ότι ο άνθρωπος που πουλούσε τα δύο jukebox προσπαθούσε να με ψυχολογήσει και να καταλάβει τι σόι άνθρωπος ήμουν! Αργότερα φυσικά, όλα τα κομμάτια του παζλ μπήκαν στη θέση τους, ο άνθρωπος δεν ήθελε με τίποτα να πουλήσει κανένα από τα δύο jukebox σε έμπορο από το Μοναστηράκι ή από αλλού! Αφού μιλήσαμε αρκετή ώρα μου λέει: «Εντάξει, το Ami είναι δικό σου εφόσον το θέλεις»! :126:

Το ίδιο βράδυ παρέα με έναν φίλο και ένα δανεικό ημιφορτηγάκι, πήγαμε στη Μαλακάσα. Η τρίπατη βίλα που φιλοξενούσε τα δύο jukebox απίστευτη, δεν έχω ξαναμπεί μέχρι τώρα στη ζωή μου σε τόσο μεγάλο σπίτι! Διατηρούσα για αρκετά χρόνια έναν υπόγειο χώρο στάθμευσης με δύο υπόγεια, που το καθένα είχε εμβαδόν λίγο μεγαλύτερο από 600 τετραγωνικά μέτρα, οπότε ήμουν πλήρως εξοικειωμένος με την αίσθηση που δίνει το συγκεκριμένο εμβαδόν. Ε λοιπόν, βρέθηκα ξαφνικά σε ένα κύριο σαλόνι, εντελώς άδειο από έπιπλα, το οποίο ήταν ελαφρά μεγαλύτερο από τον κάθε όροφο του γκαράζ, δηλαδή γύρω στα 700 τετραγωνικά!!! :111: Στο βάθος, δύο τεράστιες σκάλες ανέβαιναν προς τους πάνω ορόφους!

Τα μοναδικά αντικείμενα που υπήρχαν στο τεράστιο εκείνο σαλόνι, ήταν τα δύο jukebox, καθώς και δύο τεράστια γαλλικά σκαλιστά μπιλιάρδα-αντίκες σε άριστη κατάσταση, ούτε που τολμώ να φανταστώ την αξία τους! Το σχόλιο του ανθρώπου ήταν σχεδόν απολογητικό: «Πουλάω τα jukebox, επειδή πουλάω και το σπίτι»! Το Ami H ήταν σε καλή κατάσταση αλλά χρειαζόταν αρκετά μαζέματα. Όταν τελείωσε η συναλλαγή και το Ami φορτώθηκε στο φορτηγάκι, με κοίταξε με σχεδόν δακρυσμένα μάτια και μου είπε απλά: «Να μου το προσέχεις»! Ποτέ δεν θα τη ξεχάσω αυτή τη στιγμή παιδιά, έχει χαραχτεί πολύ βαθιά στη μνήμη μου!

Κάποια στιγμή, το Ami που ζυγίζει πάνω από διακόσια κιλά, έπρεπε να ανέβει στον τρίτο όροφο. Για ασανσέρ ούτε συζήτηση, εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν οι σημερινοί γερανοί για τα βαριά αντικείμενα, έτσι επιστρατεύτηκαν πέντε γεροδεμένοι Αλβανοί, που ανέλαβαν το έργο του να ανεβάσουν το θηριώδες Ami από την είσοδο της πολυκατοικίας στον τρίτο όροφο, χωρίς να διαλυθεί! Ένα άτομο ανασήκωνε το Ami από κάθε κάτω γωνία, ενώ ο πέμπτος κρατούσε το μπαλάντσο του πάνω μέρους. Το ανέβασμα γινόταν σκαλί σκαλί και κράτησε πάνω από μια ώρα, ενώ χρειάστηκαν τρία διαλείμματα στα παιδιά για να ξαναβρούν την ανάσα τους! Ήμουν τόσο χαρούμενος όταν το Ami μπήκε επιτέλους στον προθάλαμο, που τους έδωσα από μόνος μου και χωρίς να το ζητήσουν, συν 50% στο ποσό που είχαμε συμφωνήσει!

Λίγο αργότερα ήρθε και ο πρώτος τεχνικός που το φρόντιζε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τοποθετήθηκαν καινούρια πλήκτρα επιλογής τραγουδιών, καινούριες βάσεις για τις θήκες με τα καρτελάκια των τραγουδιών της προθήκης, αλλάχτηκαν οι εξωτερικές λάμπες που είχαν καεί, έγινε σέρβις στον λαμπάτο ενισχυτή, διάφορα βαψίματα κτλ. Κάποια στιγμή το Ami άστραφτε κυριολεκτικά, δεν χόρταινα να το χαζεύω αναμμένο!

Το επόμενο στάδιο ήταν η αναζήτηση για τα δισκάκια που θα γέμιζαν το Ami, εκατό ολόκληρα δισκάκια 45 στροφών απαιτούνται, που προσφέρουν έτσι διακόσιες διαφορετικές επιλογές τραγουδιών. Το Ami μου παραδόθηκε γεμάτο μεν, αλλά με Μπιθικώτση, Καζαντζίδη κτλ., ενώ η δική μου αρχική επιθυμία ήταν να γεμίσει αποκλειστικά με τραγούδια rock and roll της δεκαετίας του ’60! Η αναζήτηση στο Μοναστηράκι κράτησε πάνω από ένα χρόνο και ήταν μια περίοδος γεμάτη γλυκές αναμνήσεις, στιγμές ανείπωτης χαράς όταν εντόπιζα επιτέλους κάποιο δισκάκι που έψαχνα για καιρό, αλλά και στιγμές μεγάλης απογοήτευσης όταν πλησίαζα τους πάγκους και οι παλαιοπώλες μου κούναγαν το κεφάλι αρνητικά, νεύμα που σήμαινε: «Δεν έχω τίποτα καινούριο, έλα την άλλη Κυριακή»! Βλέπετε, με είχαν μάθει όλοι απέξω και ήξεραν πολύ καλά τι ακριβώς ψάχνω αλλά και τι μου είχε πουλήσει ο καθένας!

Τελικά, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο αναζήτησης στο Μοναστηράκι, συμβιβάστηκα με την ιδέα, έτσι εκτός από τη δεκαετία του ’60, στο Ami μπήκαν και μερικά τραγούδια της δεκαετίας του ’50 καθώς μερικές rock επιτυχίες της δεκαετίας του ’70. Τα highlights της αναζήτησης στα δισκάκια 45 στροφών, ήταν όταν πλήρωσα 3.000 δραχμές το “These boots are made for walking” της Nancy Sinatra, σε αμερικάνικο δισκάκι εισαγωγής, το οποίο ακούγεται υπέροχα ακόμα και σήμερα! Για σύγκριση, το 1991 ένας καινούριος δίσκος 33 στροφών κόστιζε γύρω στις 1.000 δραχμές, αν θυμάμαι καλά!

Η μεγαλύτερη απογοήτευση της αναζήτησης στα δισκάκια 45 στροφών, ήταν το γεγονός ότι ποτέ δεν βρήκα να βάλω στο Ami το δισκάκι που ήθελα περισσότερο από όλα τα άλλα: το “Great balls of fire” του Lewis! Λύσσαξα, γύρισα όλο το Μοναστηράκι τούμπα, αλλά τζίφος! Οι παλαιοπώλες στο Μοναστηράκι ήξεραν όλοι ότι θα μπορούσαν να μου πάρουν ακόμα και το παντελόνι μου για το συγκεκριμένο δισκάκι!!! :116:

Έτσι λοιπόν πέρασαν τα χρόνια και φτάσαμε στο σήμερα. Κάθε φορά που κοιτάω το Ami, σκέφτομαι πώς ένα άψυχο αντικείμενο που είναι φτιαγμένο με πολύ μεράκι, μπορεί να δεθεί άρρηκτα με τη πορεία ζωής ενός ανθρώπου και να θεωρείται αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της. Γιατί είναι απολύτως σίγουρο φίλοι μου, ότι δεν πρόκειται να το πουλήσω ποτέ, εκτός ίσως από την περίπτωση που βρεθώ κάποτε σε τόσο άσχημη οικονομική κατάσταση, που δεν θα έχω χρήματα ούτε για να βάλω ένα πιάτο φαί στο τραπέζι μου!

Η φυσιολογική ροή των πραγμάτων λοιπόν είναι, όταν θα πλησιάζει η στιγμή για το μεγάλο ταξίδι μου, θα έχω επιλέξει ήδη το άτομο που θα του χαρίσω το Ami και θα του πω απλά: «Να μου το προσέχεις»!... :126:

 

[bblamenos]

http://124sold.gr/auctiondetails.php?id=2442980
ριξε μια ματιά

 

[SIMPLYMUSIC]

Ότι καλύτερο έχω στο σπίτι μου εδώ και περίπου 15 χρόνια. Ένα jukebox της ΑΜΙ με 100 δισκάκια μαζεμένα υπομονετικά από Μοναστηράκι και γιαγιάδες παππούδες γειτονες. Είναι σε άριστη λειτουργική κατάσταση. Η δισκοθήκη μου για το jukebox μόνο με ελληνικά λαικά (όλη η υπόλοιπη είναι με ξένα). Στιγμές αναπόλησης και νοσταλγίας, πιώματα δίπλα στο jukebox ακούγωντας το Βρέχει φωτιά στη στράτα μου, Το αγριολούλουδο κλπ. Μια ζωή μέσα από αυτό το μηχάνημα.
Υπάρχει αγορά αλλά το κλειδί είναι η κατάσταση, το επίπεδο επισκευής (ο γαμπρός μου έχει επίσης ένα αλλά με συχνές μικροβλάβες) και αν το τζάμι είναι αυθεντικό.
Χρόνια σημειώνω στο σημειωματάριό μου δίσκους που θα ήθελα και τους αναζητώ.
Στόχος είναι η δημιουργία παράλληλης συλλογής με ξένα τραγούδια δεκαετίας 50, 60.
Ανεπανάληπτη η αίσθηση να ρίχνεις το 50ρικο (κέρμα) και να διαλέγεις τα τραγούδια. Ο γιος μου 4 ετών επιλέγει τα Καβουράκια και χορεύει και άλλες πάλι φορές χαζεύει το τροχό καθώς γυρίζει για να επιλεγεί το τραγούδι που έχουμε διαλέξει.
Όμορφα και ρομαντικά πράγματα. Αγνές εποχές και συναισθήματα.

 

[hobbistas]

Απάντηση: Jukebox

Γεια σε όλους.
Εχω αυτό στο σπίτι και συμπτωματικά και ο δικός μου πιτσιρικάς βαζει "τα καβουρακια"... Αθανατα μηχανήματα... μεράκια.

Παίζει και δουλεύει ακόμα χάρη στο
http://diplas2010jukebox.wordpress.com/