- Μηνύματα
- 8.676
- Reaction score
- 6
[imgl]http://i402.photobucket.com/albums/pp110/cinemusic/Knowingcover.jpg[/imgl]Ταινια
Τα τελευταία χρονια ο Alex Proyas τείνει να γίνει ενας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες καθως υπηρετεί και μάλιστα με επιτυχία μια από τις αγαπημένες μου κατηγορίες κινηματογράφου.
Μιλω φυσικά για την κατηγορία των ταινιών Φαντασίας – Επιστημονικής Φαντασίας ένα ειδος που όπως έχω γραψει και στο παρελθόν είναι αρκετα δύσκολο να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ σοβαρού και γελοίου, προβλημα που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των ταινιών sci fi..
Μετά το πετυχημένο I Robot ( ταινία για την οποια εχω αναφερθεί με αφορμή την κυκλοφορία σε Bluray) φέτος ο ελληνο-αυστραλός ξανά δίνει το παρόν με ένα θρίλερ φαντασίας - επιστημονικής φαντασίας που κερδίζει τις εντυπώσεις τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μερος της …
Η χιλιοειπωμένη ιστορία του ενός γονέα που μεγαλώνει μόνος το παιδί του δεν λείπει ουτε εδώ, και μπορει μεν ο Nicolas Cage που εχει τον ρολο του πατέρα να μην διεκδικεί δάφνες στο παίξιμο του , παρόλα αυτα η σκηνοθετική μαεστρία του Proyas μας αποσπά την προσοχή από αυτό το μειονέκτημα και τελικά η αδυναμία του Cage περνα απαρατήρητη .
Οι εξαιρετικοί ρυθμοί τουλάχιστον στο 80% της ταινίας σε απορροφούν και σε συνδυασμό με την καλή ως εκείνη τη στιγμή γραφή του σεναρίου, σε κάνουν να παραμιλάς από ενθουσιασμό και από αγωνία για τη συνέχεια…
Τα οπτικα και ηχητικά εφε είναι μεν λιγα αλλα εμπνευσμένα καθως την κατάλληλη στιγμη ξετινάζουν την ένταση και εντυπωσιάζουν με την αληθοφάνεια τους…
Καπου εκει όμως το παραμιλητό του εντυπωσιασμού και του τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια αρχίζει να ξεθυμαίνει…
Βρισκόμαστε στο 81 % εκει που η πλειοψηφία των ταινιων του είδους χωλαίνει οσο πλησιάζει το φινάλε και ο άμοιρος ευθυνών ως εκείνη τη στιγμή Proyas βουλιάζει από την έλλειψη ιδεών των σεναριογράφων του και σύρεται γκρεμίζοντας σε μεγαλο βαθμό ότι ειχε χτίσει μεχρι εκεινη την στιγμή. ( το εχει παθει και ο Spielberg στο πρόσφατο παρελθόν - αρα αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπιτια)
Κάπου εκει και εγω έκλεισα…
Υπήρχε κατι που επρεπε να δω αλλα δεν το ειδα…
Δεν μπορούσα , γιατι πολύ απλα η σωτηρία από μια ανώτερη δύναμη που τα τελευταία χρονια εχει παντα την ιδια μορφή δεν με πείθει και δεν με ικανοποιεί.
Μάλλον με ‘χει κουράσει και μου εχει χαλάσει ακομα και τα ποιο αγαπημένα μου sci fi των παιδικών μου χρόνων όπως το Abyss που κατέληξε μετα την dvd version να το κοιτώ με μισο ματι..
Βρε τι έξυπνοι ηταν τοτε που δεν συμπεριέλαβαν το εναλλακτικό φιναλε στην κινηματογραφική Version του Abyss, και ποσο ηλίθιος μπορει να είναι κάποιος ονόματι Λούκας που υπερηφανεύεται σήμερα για το γεγονός ότι πρόσφατα έπραξε το αντίθετο διαλύοντας τον μυθο ένος εκ των πιο αγαπητών κινηματογραφικών ηρώων των τελευταίων είκοσι ετών…
Εν πάση περιπτώσει και για να ξανά επανέλθω στο Knowing θα έλεγα πως είναι μια ταινια που ειχε τις προθέσεις και τις καλύτερες προϋποθέσεις να συνδυάσει την φαντασία με το Θρίλερ και να αφήσει στο τελος κάποιο μήνυμα περιτυλιγμένο από δόσεις επιστημονικής φαντασίας…
Τελικά εμεινε στα δυο πρώτα αλλά σε αυτά τουλάχιστον τα πηγε αρκετά καλα…
Εκει που εχασε όμως ηταν στο τριτο και πιο σημαντικό σημείο που θα του έδινε πιο διαχρονική αξια…[imgr]http://i402.photobucket.com/albums/pp110/cinemusic/Knowingphoto.jpg[/imgr]
Νάτο το HD.
Συνήθως σε αυτή την παράγραφο ξεκινώ με το προτερήματα η τα μειονέκτημα που συναντώ στην εικόνα και στην μεταφορά του τιτλου σε υψηλή ανάλυση..
Αυτή την φορά όμως αναγκαστικά θα κανω την εξαίρεση αφου ο ηχος ηταν αυτος που μου τράβηξε περισσότερο τη προσοχή…
Ο πρωταγωνιστής…
Όχι πως στην εικονα υστερούσε…
Και απο ευκρίνεια μπολικη ειχε και έβγαζε μάτια, και η αντίθεση στα σκοτεινά μέσο-σκοτεινά ηταν ικανοποιητικότατη , και από θόρυβο μηδεν ( ακομα και σε προβολέα θα φαινόταν καλο) αλλα τα ηχητικά ηταν το κατι άλλο…
Στις γνωστές δυο ( αντε τρεις σκηνές) που διαλύονται τα πάντα… η ηχητική μπάντα…. τα κανει όλα στη μπάντα , και σε κανει να τρέχεις πανικόβλητος να βρεις το τηλεοκοντρόλ του ενισχυτή που είναι χαντακωμένο ανάμεσα στα μαξιλάρια μπας και προλάβεις να χαμηλώσεις κανενα ντεσιμπέλ για να μην ταραχθεί ο καρδιακος γείτονας….
Αντιθέτως εάν θελεις να κανεις επίδειξη βάζεις τα chapter του χάμου και όπως τοτε με το dvd του Αρμαγεδδών ξεκατίνιαζες το σύστημα σου εκβιάζοντας τα επιφωνήματα θαυμασμού των φιλους σου, ετσι και τωρα σου δίνεται μιας πρώτης ταξεως ευκαιρία να θυμηθείς τα νιάτα σου.
Όχι τίποτα άλλο αλλα ελεγα να αλλάξω γουφερ…
Μάλλον θα το καθυστερήσω λιγο ακομη
Τα τελευταία χρονια ο Alex Proyas τείνει να γίνει ενας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες καθως υπηρετεί και μάλιστα με επιτυχία μια από τις αγαπημένες μου κατηγορίες κινηματογράφου.
Μιλω φυσικά για την κατηγορία των ταινιών Φαντασίας – Επιστημονικής Φαντασίας ένα ειδος που όπως έχω γραψει και στο παρελθόν είναι αρκετα δύσκολο να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ σοβαρού και γελοίου, προβλημα που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των ταινιών sci fi..
Μετά το πετυχημένο I Robot ( ταινία για την οποια εχω αναφερθεί με αφορμή την κυκλοφορία σε Bluray) φέτος ο ελληνο-αυστραλός ξανά δίνει το παρόν με ένα θρίλερ φαντασίας - επιστημονικής φαντασίας που κερδίζει τις εντυπώσεις τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μερος της …
Η χιλιοειπωμένη ιστορία του ενός γονέα που μεγαλώνει μόνος το παιδί του δεν λείπει ουτε εδώ, και μπορει μεν ο Nicolas Cage που εχει τον ρολο του πατέρα να μην διεκδικεί δάφνες στο παίξιμο του , παρόλα αυτα η σκηνοθετική μαεστρία του Proyas μας αποσπά την προσοχή από αυτό το μειονέκτημα και τελικά η αδυναμία του Cage περνα απαρατήρητη .
Οι εξαιρετικοί ρυθμοί τουλάχιστον στο 80% της ταινίας σε απορροφούν και σε συνδυασμό με την καλή ως εκείνη τη στιγμή γραφή του σεναρίου, σε κάνουν να παραμιλάς από ενθουσιασμό και από αγωνία για τη συνέχεια…
Τα οπτικα και ηχητικά εφε είναι μεν λιγα αλλα εμπνευσμένα καθως την κατάλληλη στιγμη ξετινάζουν την ένταση και εντυπωσιάζουν με την αληθοφάνεια τους…
Καπου εκει όμως το παραμιλητό του εντυπωσιασμού και του τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια αρχίζει να ξεθυμαίνει…
Βρισκόμαστε στο 81 % εκει που η πλειοψηφία των ταινιων του είδους χωλαίνει οσο πλησιάζει το φινάλε και ο άμοιρος ευθυνών ως εκείνη τη στιγμή Proyas βουλιάζει από την έλλειψη ιδεών των σεναριογράφων του και σύρεται γκρεμίζοντας σε μεγαλο βαθμό ότι ειχε χτίσει μεχρι εκεινη την στιγμή. ( το εχει παθει και ο Spielberg στο πρόσφατο παρελθόν - αρα αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπιτια)
Κάπου εκει και εγω έκλεισα…
Υπήρχε κατι που επρεπε να δω αλλα δεν το ειδα…
Δεν μπορούσα , γιατι πολύ απλα η σωτηρία από μια ανώτερη δύναμη που τα τελευταία χρονια εχει παντα την ιδια μορφή δεν με πείθει και δεν με ικανοποιεί.
Μάλλον με ‘χει κουράσει και μου εχει χαλάσει ακομα και τα ποιο αγαπημένα μου sci fi των παιδικών μου χρόνων όπως το Abyss που κατέληξε μετα την dvd version να το κοιτώ με μισο ματι..
Βρε τι έξυπνοι ηταν τοτε που δεν συμπεριέλαβαν το εναλλακτικό φιναλε στην κινηματογραφική Version του Abyss, και ποσο ηλίθιος μπορει να είναι κάποιος ονόματι Λούκας που υπερηφανεύεται σήμερα για το γεγονός ότι πρόσφατα έπραξε το αντίθετο διαλύοντας τον μυθο ένος εκ των πιο αγαπητών κινηματογραφικών ηρώων των τελευταίων είκοσι ετών…
Εν πάση περιπτώσει και για να ξανά επανέλθω στο Knowing θα έλεγα πως είναι μια ταινια που ειχε τις προθέσεις και τις καλύτερες προϋποθέσεις να συνδυάσει την φαντασία με το Θρίλερ και να αφήσει στο τελος κάποιο μήνυμα περιτυλιγμένο από δόσεις επιστημονικής φαντασίας…
Τελικά εμεινε στα δυο πρώτα αλλά σε αυτά τουλάχιστον τα πηγε αρκετά καλα…
Εκει που εχασε όμως ηταν στο τριτο και πιο σημαντικό σημείο που θα του έδινε πιο διαχρονική αξια…[imgr]http://i402.photobucket.com/albums/pp110/cinemusic/Knowingphoto.jpg[/imgr]
Νάτο το HD.
Συνήθως σε αυτή την παράγραφο ξεκινώ με το προτερήματα η τα μειονέκτημα που συναντώ στην εικόνα και στην μεταφορά του τιτλου σε υψηλή ανάλυση..
Αυτή την φορά όμως αναγκαστικά θα κανω την εξαίρεση αφου ο ηχος ηταν αυτος που μου τράβηξε περισσότερο τη προσοχή…
Ο πρωταγωνιστής…
Όχι πως στην εικονα υστερούσε…
Και απο ευκρίνεια μπολικη ειχε και έβγαζε μάτια, και η αντίθεση στα σκοτεινά μέσο-σκοτεινά ηταν ικανοποιητικότατη , και από θόρυβο μηδεν ( ακομα και σε προβολέα θα φαινόταν καλο) αλλα τα ηχητικά ηταν το κατι άλλο…
Στις γνωστές δυο ( αντε τρεις σκηνές) που διαλύονται τα πάντα… η ηχητική μπάντα…. τα κανει όλα στη μπάντα , και σε κανει να τρέχεις πανικόβλητος να βρεις το τηλεοκοντρόλ του ενισχυτή που είναι χαντακωμένο ανάμεσα στα μαξιλάρια μπας και προλάβεις να χαμηλώσεις κανενα ντεσιμπέλ για να μην ταραχθεί ο καρδιακος γείτονας….
Αντιθέτως εάν θελεις να κανεις επίδειξη βάζεις τα chapter του χάμου και όπως τοτε με το dvd του Αρμαγεδδών ξεκατίνιαζες το σύστημα σου εκβιάζοντας τα επιφωνήματα θαυμασμού των φιλους σου, ετσι και τωρα σου δίνεται μιας πρώτης ταξεως ευκαιρία να θυμηθείς τα νιάτα σου.
Όχι τίποτα άλλο αλλα ελεγα να αλλάξω γουφερ…
Μάλλον θα το καθυστερήσω λιγο ακομη
Ταινία 7/10
Εικόνα 9,5/10
Ήχος 10/10
Εικόνα 9,5/10
Ήχος 10/10
