- Μηνύματα
- 4.496
- Reaction score
- 3
ΜVP861
Γνωρίζετε τι σημαίνουν αυτά τα στοιχεία ?
Eίναι το univershal player της γνωστής πλέον εταιρείας και στην Ελλάδα, της McIntosh.
Μετά από αυτά που διάβασα στον ειδικό τύπο, Ελληνικό και ξένο, αλλά και στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, με προέτρεψαν να το ακούσω με τα δικά μου αυτιά και να το αξιολογήσω με τα δικά μου κριτήρια.
Πήγα λοιπόν στην αντιπροσωπεία της McIntosh και με ένα σύστημα όπου από το player μέχρι και τα ηχεία ήταν της ίδιας εταιρείας, άρχισα να βάζω τα δισκάκια που είχα μαζί μου.
Το άκουσμα γνώριμο για εμένα, άλλωστε εδώ και ένα χρόνο χρησιμοποιώ τα ενισχυτικά της, ταυτόχρονα όμως και εντυπωσιακό.
Δεν θέλω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από αυτήν την ακρόαση, διότι το player αλλά ιδιαιτέρως ο χώρος, μου ήταν εντελώς άγνωστα, οπότε τα συμπεράσματά μου ίσως να μην ήταν σωστά. :|
Η επόμενη κίνησή μου, ήταν να πάρω το player στο σπίτι μου και να το βάλω στο ράκ με τα άλλα γνωστά μου μηχανήματα, στον γνώριμό μου χώρο.
Μετά από αρκετή προσπάθεια μπορώ να πω, ότι κατάφερα τον αντιπρόσωπο, τον κ. Βασιλόπουλο της Hi Fi Power, τον οποίον ευχαριστώ, καθότι ενώ δεν «δανείζει» μηχανήματα, τελικά μου το έδώσε για ακρόαση.
Το 861,είναι στρωμένο, οπότε το άφησα αρκετή ώρα στο ρεύμα να παίζει, ούτως ώστε να ζεσταθεί, όπου πράγματι ζεσταίνετε περισσότερο απότι περίμενα
Το πρώτο δισκάκι που έβαλα στο συρταράκι, (πορτάκι) του player, συρταράκι , το οποίο ανοίγει και κλείνει μαγικά., ήταν όπως συνηθίζω πάντα η Ε. Πασπαλά στο μέγαρο, μια ζωντανή ηχογράφηση, η οποία δεν είναι και από τις καλύτερες, είναι οριακά σκληρή και έχει έντονο φύσημα, έχει όμως καλά φωνητικά , πιάνο μεγάλο με ουρά καθώς και δυνατά περάσματα.
Στο πρώτο κομμάτι , το πιάνο γέμισε τον χώρο, επιβλητικό, στις πραγματικές του διαστάσεις, με πολλές αρμονικές και ηχοχρώματα.
Με το που ξεκίνησε το τραγούδι, κλείνοντας για λίγο τα μάτια μου, νόμιζα ότι η τραγουδίστρια βρισκόταν στο δωμάτιο μπροστά μου και τραγούδαγε για μένα.
Στο έκτο κομμάτι, το φύσημα υπήρχε και παρέμενε έντονο, όχι όμως ενοχλητικό όπως παλαιότερα.
Στο δέκατο κομμάτι, κατάλαβα τι εστί μπότα ταυτόχρονα με κοντραμπάσο, κάνοντας τα Tannoy να βρίσκουν το στοιχείο τους, δηλαδή τα δυνατά και παρατεταμένα μπάσα, με γρήγορες αλλαγές και περάσματα, χωρίς ίχνος μπερδέματος.
Στο τέλος του κομματιού, βρέθηκα και εγώ να χειροκροτάω μαζί με τους ακροατές, όπου ακούγονταν όλα τόσο καθαρά, όπου μπορούσα να τους μετρήσω, αλλά και να καταλάβω που βρίσκετε ο καθένας
Το δεύτερο δισκάκι, ήταν αυτό του Hi tech, το πρώτο τους, με πρώτο κομμάτι τους Vikings, του Wills, με ορχήστρα την Dallas Wind Symphony,με το εκκλησιαστικό όργανο, να κατεβαίνει μέχρι 16 κύκλους, και να υπάρχουν εκτός από το αβυσσαλέο χαμηλό, κάτι δυνατά ξεσπάσματα με πνευστά που σου κόβουν την ανάσα.
Ε λοιπόν το όργανο το απέδωσε τόσο καλά και καθαρά, όπως δεν το έχω ξανά ακούσει ποτέ εδώ μέσα, βάζοντας σε δοκιμασία ολόκληρο το δωμάτιο και μάλιστα με κίνδυνο να πέσουν τα διάφορα διακοσμητικά που υπάρχουν κρεμασμένα στους τοίχους
Το πέμπτο κομμάτι είναι το All Blues του Miles Davis,όπου μέχρι σήμερα μου ακουγόταν βαρύ και άρρυθμο, ε τώρα έγινε μουσικό και ρυθμικό.
Όσο για το έβδομο κομμάτι Autumn Leaves,το πιάνο και τα φωνητικά είχαν τέτοια αληθοφάνεια και τόσο συναίσθημα, που πίστεψα κάποια στιγμή, ότι ήταν άλλο κομμάτι.
Τρίτο δισκάκι ήταν αυτό του Mάριου Φραγκούλη, Sometimes I Dream,δίσκος καθαρότατος, αλλά ταυτόχρονα λεπτόηχος και σκληρός, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Η φωνή του Μ. Φ στο πρώτο και τρίτο κομμάτι, έγινε βελούδινη και ρυθμική, και μάλιστα μέτραγα καθαρά τις αναπνοές του, ενώ ακουγόταν ο ήχος που κάνει ο αέρας όταν περνάει από τον λάρυγγα., κατά την εισπνοή.
Στο πέμπτο κομμάτι όπου τραγουδάει με την Sarah Connor, εύκολα κάποιος μπορεί να καταλάβει ότι είναι στα δεξιά του, και είναι σχεδόν μισό κεφάλι πιο κοντή.
Στο δισκάκι του Avsite με τα κρόταλα όπου τις επιλογές της έκανε ο Ν. Τσαρουχάς, το ωστικό κύμα ήθελε να με πάρει μαζί του, όπου σε κάποιο σημείο μάλιστα, φοβήθηκα ότι θα σκιστούν τα γούφερ.
Στο δε κλασσικό δισκάκι το Jazz at the Pawnshop, φοβήθηκα ότι θα με έβαζαν να πλύνω τα ποτήρια του μαγαζιού
Στο Super Audio,έδωσε ρέστα, με την γλύκα την καθαρότητα αλλά και τον δυναμισμό, όπου η μεσαία περιοχή αλλά και οι υψηλές συχνότητες είχαν τέτοιο σώμα, τέτοιον αέρα και τέτοια ατάκα, όπου μόνον με live μπορώ να τις παρομοιάσω.
Τελειώνοντας , όχι τις ακροάσεις αλλά το κείμενο, θέλω να πω ότι είναι το μακράν καλύτερο player που μπήκε στο σύστημά μου, ασχέτως που παίζει και τα πάντα. Μέχρι και mp3 παίζει Γιώργο Σαμπάλη :mrgreen:
Όταν έπρεπε να το επιστρέψω, το μόνο που σκεφθόμουν ήταν, πως θα καταφέρω να το τοποθετήσω μόνιμα στο ράκ μου.
Για τον ιερό σκοπό αυτόν, αποφάσισα να κόψω τις γυναίκες τα ποτά και τα ξενύχτια, για να μαζέψω τα απαιτούμενα χρήματα, τα οποία δυστυχώς δεν είναι καθόλου λίγα
Γνωρίζετε τι σημαίνουν αυτά τα στοιχεία ?
Eίναι το univershal player της γνωστής πλέον εταιρείας και στην Ελλάδα, της McIntosh.
Μετά από αυτά που διάβασα στον ειδικό τύπο, Ελληνικό και ξένο, αλλά και στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, με προέτρεψαν να το ακούσω με τα δικά μου αυτιά και να το αξιολογήσω με τα δικά μου κριτήρια.
Πήγα λοιπόν στην αντιπροσωπεία της McIntosh και με ένα σύστημα όπου από το player μέχρι και τα ηχεία ήταν της ίδιας εταιρείας, άρχισα να βάζω τα δισκάκια που είχα μαζί μου.
Το άκουσμα γνώριμο για εμένα, άλλωστε εδώ και ένα χρόνο χρησιμοποιώ τα ενισχυτικά της, ταυτόχρονα όμως και εντυπωσιακό.
Δεν θέλω να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από αυτήν την ακρόαση, διότι το player αλλά ιδιαιτέρως ο χώρος, μου ήταν εντελώς άγνωστα, οπότε τα συμπεράσματά μου ίσως να μην ήταν σωστά. :|
Η επόμενη κίνησή μου, ήταν να πάρω το player στο σπίτι μου και να το βάλω στο ράκ με τα άλλα γνωστά μου μηχανήματα, στον γνώριμό μου χώρο.
Μετά από αρκετή προσπάθεια μπορώ να πω, ότι κατάφερα τον αντιπρόσωπο, τον κ. Βασιλόπουλο της Hi Fi Power, τον οποίον ευχαριστώ, καθότι ενώ δεν «δανείζει» μηχανήματα, τελικά μου το έδώσε για ακρόαση.
Το 861,είναι στρωμένο, οπότε το άφησα αρκετή ώρα στο ρεύμα να παίζει, ούτως ώστε να ζεσταθεί, όπου πράγματι ζεσταίνετε περισσότερο απότι περίμενα
Το πρώτο δισκάκι που έβαλα στο συρταράκι, (πορτάκι) του player, συρταράκι , το οποίο ανοίγει και κλείνει μαγικά., ήταν όπως συνηθίζω πάντα η Ε. Πασπαλά στο μέγαρο, μια ζωντανή ηχογράφηση, η οποία δεν είναι και από τις καλύτερες, είναι οριακά σκληρή και έχει έντονο φύσημα, έχει όμως καλά φωνητικά , πιάνο μεγάλο με ουρά καθώς και δυνατά περάσματα.
Στο πρώτο κομμάτι , το πιάνο γέμισε τον χώρο, επιβλητικό, στις πραγματικές του διαστάσεις, με πολλές αρμονικές και ηχοχρώματα.
Με το που ξεκίνησε το τραγούδι, κλείνοντας για λίγο τα μάτια μου, νόμιζα ότι η τραγουδίστρια βρισκόταν στο δωμάτιο μπροστά μου και τραγούδαγε για μένα.
Στο έκτο κομμάτι, το φύσημα υπήρχε και παρέμενε έντονο, όχι όμως ενοχλητικό όπως παλαιότερα.
Στο δέκατο κομμάτι, κατάλαβα τι εστί μπότα ταυτόχρονα με κοντραμπάσο, κάνοντας τα Tannoy να βρίσκουν το στοιχείο τους, δηλαδή τα δυνατά και παρατεταμένα μπάσα, με γρήγορες αλλαγές και περάσματα, χωρίς ίχνος μπερδέματος.
Στο τέλος του κομματιού, βρέθηκα και εγώ να χειροκροτάω μαζί με τους ακροατές, όπου ακούγονταν όλα τόσο καθαρά, όπου μπορούσα να τους μετρήσω, αλλά και να καταλάβω που βρίσκετε ο καθένας
Το δεύτερο δισκάκι, ήταν αυτό του Hi tech, το πρώτο τους, με πρώτο κομμάτι τους Vikings, του Wills, με ορχήστρα την Dallas Wind Symphony,με το εκκλησιαστικό όργανο, να κατεβαίνει μέχρι 16 κύκλους, και να υπάρχουν εκτός από το αβυσσαλέο χαμηλό, κάτι δυνατά ξεσπάσματα με πνευστά που σου κόβουν την ανάσα.
Ε λοιπόν το όργανο το απέδωσε τόσο καλά και καθαρά, όπως δεν το έχω ξανά ακούσει ποτέ εδώ μέσα, βάζοντας σε δοκιμασία ολόκληρο το δωμάτιο και μάλιστα με κίνδυνο να πέσουν τα διάφορα διακοσμητικά που υπάρχουν κρεμασμένα στους τοίχους
Το πέμπτο κομμάτι είναι το All Blues του Miles Davis,όπου μέχρι σήμερα μου ακουγόταν βαρύ και άρρυθμο, ε τώρα έγινε μουσικό και ρυθμικό.
Όσο για το έβδομο κομμάτι Autumn Leaves,το πιάνο και τα φωνητικά είχαν τέτοια αληθοφάνεια και τόσο συναίσθημα, που πίστεψα κάποια στιγμή, ότι ήταν άλλο κομμάτι.
Τρίτο δισκάκι ήταν αυτό του Mάριου Φραγκούλη, Sometimes I Dream,δίσκος καθαρότατος, αλλά ταυτόχρονα λεπτόηχος και σκληρός, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Η φωνή του Μ. Φ στο πρώτο και τρίτο κομμάτι, έγινε βελούδινη και ρυθμική, και μάλιστα μέτραγα καθαρά τις αναπνοές του, ενώ ακουγόταν ο ήχος που κάνει ο αέρας όταν περνάει από τον λάρυγγα., κατά την εισπνοή.
Στο πέμπτο κομμάτι όπου τραγουδάει με την Sarah Connor, εύκολα κάποιος μπορεί να καταλάβει ότι είναι στα δεξιά του, και είναι σχεδόν μισό κεφάλι πιο κοντή.
Στο δισκάκι του Avsite με τα κρόταλα όπου τις επιλογές της έκανε ο Ν. Τσαρουχάς, το ωστικό κύμα ήθελε να με πάρει μαζί του, όπου σε κάποιο σημείο μάλιστα, φοβήθηκα ότι θα σκιστούν τα γούφερ.
Στο δε κλασσικό δισκάκι το Jazz at the Pawnshop, φοβήθηκα ότι θα με έβαζαν να πλύνω τα ποτήρια του μαγαζιού
Στο Super Audio,έδωσε ρέστα, με την γλύκα την καθαρότητα αλλά και τον δυναμισμό, όπου η μεσαία περιοχή αλλά και οι υψηλές συχνότητες είχαν τέτοιο σώμα, τέτοιον αέρα και τέτοια ατάκα, όπου μόνον με live μπορώ να τις παρομοιάσω.
Τελειώνοντας , όχι τις ακροάσεις αλλά το κείμενο, θέλω να πω ότι είναι το μακράν καλύτερο player που μπήκε στο σύστημά μου, ασχέτως που παίζει και τα πάντα. Μέχρι και mp3 παίζει Γιώργο Σαμπάλη :mrgreen:
Όταν έπρεπε να το επιστρέψω, το μόνο που σκεφθόμουν ήταν, πως θα καταφέρω να το τοποθετήσω μόνιμα στο ράκ μου.
Για τον ιερό σκοπό αυτόν, αποφάσισα να κόψω τις γυναίκες τα ποτά και τα ξενύχτια, για να μαζέψω τα απαιτούμενα χρήματα, τα οποία δυστυχώς δεν είναι καθόλου λίγα
