- Μηνύματα
- 879
- Reaction score
- 1.147
Εγώ δεν καταλαβαίνω πότε γίναμε όλοι ηχολήπτες για να μας απασχολεί τόσο πολύ η πιστή αναπαραγωγή.
Θυμάμαι τον πρώτο καιρό που είχα πάρει PMC δαπέδου, είχε έρθει μια φίλη μου με ένα cd Iced Earth για να το ακούσουμε δυνατά.
Όπως καταλαβαίνετε, άρχισαν να φεύγουν κατσαρίδες, ποντίκια, σκυλιά, γατιά γιατί η ηχογράφηση απλά δεν ακουγότανε.
Εκεί κατάλαβα ότι με την πιστή αναπαραγωγή εγώ προσωπικά θα γινόμουν ένας μίζερος άνθρωπος με 5 reference albums στο repeat και τα υπόλοιπα albums "στην πυρά".Κάπου εκεί τελείωσε για μένα το θέμα.
Το "hi"fi είναι ένα χόμπυ που άλλοι την βρίσκουν με την πιστότητα και άλλοι με την μη-πιστότητα.
Εγώ μόλις γυρνάω από τη δουλειά, ανοίγω τους ενισχυτές, αράζω στον καναπέ, τοποθετώ τον σβέρκο μου στο sweet spot του καναπέ (εκεί που σου κάνει μασάζ) και πατάω το play. Αρκετές σκοτούρες έχω στη δουλειά, δεν θέλω προσθέσω άλλη μια στο σπίτι.
Οτιδήποτε παραπάνω για μένα είναι "ματαιότης και θλίψις πνεύματος" που έλεγε και ο Σολομώντας
Θυμάμαι τον πρώτο καιρό που είχα πάρει PMC δαπέδου, είχε έρθει μια φίλη μου με ένα cd Iced Earth για να το ακούσουμε δυνατά.
Όπως καταλαβαίνετε, άρχισαν να φεύγουν κατσαρίδες, ποντίκια, σκυλιά, γατιά γιατί η ηχογράφηση απλά δεν ακουγότανε.
Εκεί κατάλαβα ότι με την πιστή αναπαραγωγή εγώ προσωπικά θα γινόμουν ένας μίζερος άνθρωπος με 5 reference albums στο repeat και τα υπόλοιπα albums "στην πυρά".Κάπου εκεί τελείωσε για μένα το θέμα.
Το "hi"fi είναι ένα χόμπυ που άλλοι την βρίσκουν με την πιστότητα και άλλοι με την μη-πιστότητα.
Εγώ μόλις γυρνάω από τη δουλειά, ανοίγω τους ενισχυτές, αράζω στον καναπέ, τοποθετώ τον σβέρκο μου στο sweet spot του καναπέ (εκεί που σου κάνει μασάζ) και πατάω το play. Αρκετές σκοτούρες έχω στη δουλειά, δεν θέλω προσθέσω άλλη μια στο σπίτι.
Οτιδήποτε παραπάνω για μένα είναι "ματαιότης και θλίψις πνεύματος" που έλεγε και ο Σολομώντας


...κάποιοι άνθρωποι βιώνουν την απόλαυση μέσα από μια συνεχή πορεία προς μια καλύτερη κατάσταση, είτε αυτή είναι στον επαγγελματικό, είτε στον μη επαγγελματικό τομέα, ενώ βιώνουν απουσία απόλαυσης με τη στασιμότητα και την έλλειψη προσπάθειας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ήμουν ικανοποιημένος με το σύστημά μου, αν αυτό ακουγόταν όπως το 2008, όπως δεν θα μουν ικανοποιημένος αν από το 2008 ως σήμερα δεν είχα καμία προσωπική εξέλιξη σε άλλους τομείς της ζωής. Φυσικά και αυτή η απαίτηση για εξέλιξη και πρόοδο δεν χρειάζεται να είναι αγχωτική και ταχεία, αλλιώς όντως σε κάνει δυστυχισμένο, καθώς δεν σου επιτρέπει να χαρείς το καλό, παρά μόνο να επιζητάς το καλύτερο. Και εδώ καταλαβαίνω τον λόγο που ο Παντελής λέει ότι λέει. Όμως και η πλήρη απουσία της, μπορεί ναι μεν να είναι επιφανειακά αγχολυτική, όμως σίγουρα δεν επιφέρει ποτέ τη βελτίωση και τελικά, την επίτευξη μεγαλύτερης ικανοποίησης και χαράς!
