- Μηνύματα
- 1.096
- Reaction score
- 855
Phantasmagoria in two ....
Ήμουν δεν ήμουν 16, ήταν και Άνοιξη... οποιοδήποτε θηλυκό πλησίαζε στα τρία μέτρα (πλην της μητρός μου βεβαίως) ανεξαρτήτως σχέσης, ηλικίας, συγγένειας, σωματότυπου και χρώματος προκαλούσε ''μικρές μα βίαιες στάσεις του 'νίκα' '' στον υπογάστριο ιππόδρομο μου, χωρίς η αυτοκράτειρα Θεοδώρα να μπορεί να τις καταπνίξει στο αίμα (ή καλύτερα στο βραστό μετεφηβικό σπέρμα) ... τα κύτταρα αφιονισμένα και αλλόφρονα, επιζητούσαν την πυρπόληση κάθε προπύλαιου, αρκεί το παλάτι να είχε κοριτσίστικο όνομα και τις απαραίτητες τρεις εσοχές ...
Τότε ήρθε ο Τιμ, ήρθε αυτό το κομμάτι, ήρθε και η καινούρια συμμαθήτρια στα αγγλικά... και ναι, δεν ήθελα να την αγγίξω, μόνο να την προσέχω, να την φυλάω μην και τύχει κακό, να την βάλω στον κρυφό μου θρόνο, απολυμασμένη από την κάθε ιδιωτική ασωτεία και να την υμνώ...
από τότε, όποτε το ακούω πάντα έρχεται η Άνοιξη, πάντα καινούρια, πάντα υπέροχη, σαν και αυτή που περιγράφεται στα κινέζικα ποιήματα του Μάλερ, πάντα αφήνω για λίγο έξω τα δρώμενα και βουτάω σε ένα νοητό, τεράστιο, κρυστάλλινο υποβρύχιο βανίλια ...
[YOUTUBE]bsO756lqfVM&feature=player_embedded[/YOUTUBE]
Ήμουν δεν ήμουν 16, ήταν και Άνοιξη... οποιοδήποτε θηλυκό πλησίαζε στα τρία μέτρα (πλην της μητρός μου βεβαίως) ανεξαρτήτως σχέσης, ηλικίας, συγγένειας, σωματότυπου και χρώματος προκαλούσε ''μικρές μα βίαιες στάσεις του 'νίκα' '' στον υπογάστριο ιππόδρομο μου, χωρίς η αυτοκράτειρα Θεοδώρα να μπορεί να τις καταπνίξει στο αίμα (ή καλύτερα στο βραστό μετεφηβικό σπέρμα) ... τα κύτταρα αφιονισμένα και αλλόφρονα, επιζητούσαν την πυρπόληση κάθε προπύλαιου, αρκεί το παλάτι να είχε κοριτσίστικο όνομα και τις απαραίτητες τρεις εσοχές ...
Τότε ήρθε ο Τιμ, ήρθε αυτό το κομμάτι, ήρθε και η καινούρια συμμαθήτρια στα αγγλικά... και ναι, δεν ήθελα να την αγγίξω, μόνο να την προσέχω, να την φυλάω μην και τύχει κακό, να την βάλω στον κρυφό μου θρόνο, απολυμασμένη από την κάθε ιδιωτική ασωτεία και να την υμνώ...
από τότε, όποτε το ακούω πάντα έρχεται η Άνοιξη, πάντα καινούρια, πάντα υπέροχη, σαν και αυτή που περιγράφεται στα κινέζικα ποιήματα του Μάλερ, πάντα αφήνω για λίγο έξω τα δρώμενα και βουτάω σε ένα νοητό, τεράστιο, κρυστάλλινο υποβρύχιο βανίλια ...
[YOUTUBE]bsO756lqfVM&feature=player_embedded[/YOUTUBE]
