Μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του. Στα μαθητικά μου χρόνια είμουν ένας εκ των 80.000 θεατών που παρακολούθησε τη συναυλία που έδωσε στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ηταν μια προσωπικότητα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Από τα τραγούδια που έγραψε κρατάω ως ανάμνηση το ¨Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο" και το "Ας Κρατήσουν οι Χοροί"
Ο μεγάλος Χατζιδάκις τον είχε κάποτε (αρχές του 70?) αποκαλέσει "βάρδο" της Ελληνικής μουσικής. Και ήταν ακριβώς ο μοναδικός πλήρως ολοκληρωμένος άνθρωπος της μουσικής μας: ρηξικέλευθος συνθέτης, εμπνευσμένος στιχουργός (και ποιητής), ικανότατος τραγουδιστής και άξιος ερμηνευτής.
Υπήρξε και σπουδαίο πνεύμα, εξαίρετος αφηγητής (έως εμπνευσμένος παραμυθάς). Χαιρόταν να τον ακούει κανείς ό,τι και να είχε να πει (ακόμα και για τον εαυτό του).
Μεγάλωσα και ωρίμασα με τον Σαββόπουλο και ο,τι δημιούργησε...
Από τα τόσα εξαίρετα και σημαντικά τραγούδια του, με αγγίζει περισσότερο η όχι και τόσο συχνή αναφορά σε πολύ προσωπικές λυρικές του στιγμές, οι οποίες, όμως, είναι σπάνιας ομορφιάς και ξεχωριστής ευαισθησίας όπως το ιδιαίτερα συγκινητικό στην τόση απλότητά του..."Μια Θάλασσα μικρή"... Εδώ σε μία ζωντανή ερμηνεία του μαζί με τον εξαίρετα εμπνευσμένο αφηγηματικό του λόγο...
Ήταν ΠΑΡΑ πολύ μεγάλο ατόπημα που το 1987 όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό στο μπάσκετ τραγουδήσαμε τη βλακεία των ντισκομεταλλάδων αντί για το "Ας κρατήσουν οι χοροί".
Ο Νιόνιος ήταν Καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης. Την κεφαλήν κλίνω.
Όσοι δεν το έχετε από παλιά, βρείτε το ζωντανό cd του που είχε κυκλοφορήσει με τον "Ήχο" όπου μιλάει από τα παρασκήνια για τα τραγούδια που ακούγονται.