TAR (2022)

[Ν.Κ.]

Ταινία που δεν πέφτει λίγο ξύλο ή πιστολίδι δεν την θεωρώ καλή ταινία.
Όλες οι ταινίες που μ άρεσαν είχαν κάτι απ τα 2.

 

[Snow Whitty]

Ταινία που δεν πέφτει λίγο ξύλο ή πιστολίδι δεν την θεωρώ καλή ταινία.
Όλες οι ταινίες που μ άρεσαν είχαν κάτι απ τα 2.

Ίσως πρεπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί με τις απαντήσεις πού δίδονται: εναρμονιζονται με το πνεύμα της ημέρας?

 

[Ν.Κ.]

Εάν φτιάξει κανείς μια λίστα με τις αγαπημένες του ταινίες τότε θα εκπλαγεί πιστεύω απ το ποσοστό των ταινιών που έχουν τέτοια χαρακτηριστικά.

 

[gid]

Αυτό λέγεται "projecting"....

 

[Bhutia]

Δεν ξέρετε να εκτιμάτε τον καλό σινεμά εσείς οι κομμουνιστές.

Μάρβελ ρουλζ ρε!

Μαρβελ...φουλζ.

Αυτό λέγεται "projecting"....

Τέχνη είναι και αυτό...

 

[TGD]

Εάν φτιάξει κανείς μια λίστα με τις αγαπημένες του ταινίες τότε θα εκπλαγεί πιστεύω απ το ποσοστό των ταινιών που έχουν τέτοια χαρακτηριστικά.

Στις δικές μου είναι και η "Ντίβα". Μετράει για μπιστολίδι και ξύλο;

 

[costas EAR]

Μαρβελ...φουλζ.

Εσείς χάνετε..

May the force be with me.

 

[thva]

Στις δικές μου είναι και η "Ντίβα". Μετράει για μπιστολίδι και ξύλο;

Η Ντίβα πέρα απο όλα τα άλλα (και την έχω σε άλλο πόστ ψιλοαναλύσει, όταν με ρώτησε κάποιος αφού πόσταρα την μουσική) είναι και σταθμός στο γύρισμα σινεμά (ρεύμα στο κινηματογράφο). ¨Εχει και σχέση με τον Ταρκόφσκι άσε τον Μπαρλά να λέει, δεν πρόλαβε να τα διαβάσει καλά. (βέβαια μπορεί να μην τα θυμάμαι και εγω καλά απο το 1984 που την είδα χα χα).

 

[Bhutia]

Εσείς χάνετε..

May the force be with me.

View attachment 286791

Marvel , John Wick και τα ρέστα τα παρακολουθώ σταθερά κι έχω σχολιάσει θετικά για κάποια εξ αυτών που ξεχώριζαν από το σωρό... Αλλά τα βλέπω κυρίως για να...μη στεκόμουν σε αυτά. Get over them που λένε οι αγγλόφωνοι.

 

[Deleted member 50795]

απορώ γιατι δε σας αρέσει ο Keanu ( είναι και χάι εντας)

 

[Bhutia]

απορώ γιατι δε σας αρέσει ο Keanu ( είναι και χάι εντας)

O Keanu δεν είναι κακός χαρακτήρας κι έχει περάσει από δοκιμασίες στην προσωπική του ζωή. Αλλά οι ερμηνείες του είναι αυτό που θα λέγαμε... ΄΄ξύλινες΄΄ - χωρίς ν'αναφερόμασταν στο ξύλο-μπουνίδι που τις διανθίζει.

Μην ξεχάσω κιόλας, τα ηχεία που είχε κάποτε ήταν PBN Montana ίδια μάρκα δηλαδή με του kanakiani....

 

[Deleted member 50795]

αυτό είναι που τον κάνει μοναδικό , απλά ίσως δεν το εχετε αντιληφθεί..

(ειναι δικοί του ρόλοι)

δεν υπάρχει πιο cool ηθοποιός νομίζω. ( με χιούμορ συνάμα)

 

[Bhutia]

αυτό είναι που τον κάνει μοναδικό , απλά ίσως δεν το εχετε αντιληφθεί..

(ειναι δικοί του ρόλοι)

Ο πιο ταλαντούχος... ατάλαντος που θα είχα υπ'όψιν.

 

[Deleted member 50795]

διαφωνώ, εχει πολύ φυσικό στήσιμο , πιστεύω όπως είναι και στην καθημερινότητα του περίπου.
με τίποτα ατάλαντος, απλά είναι «δύσκολος» ο τύπος του στο πανί , αλλά είναι αυθεντικός και αυτό μου αρέσει. (φυσικός υποκριτής)

 

[Deleted member 50795]

 

[thva]

3) Το δεύτερο πόστ μου, απο αυτά που σου είπα να ψάξεις για να μην ψάχνω εγώ, γραμμένο σε ανύποπτο χρόνο και εν αγνοία μου της ύπαρξης της ταινίας είναι ακριβώς αυτό που διδάσκει η Κέιτ στον Μάξ.

@Bhutia Ξανα-επανερχόμενος στην ταινία Tar και μετά από έρευνα 25 σελιδων που μου δίνει μόνο την ευκαιρία να ψάξω πίσω το προφίλ μου, δεν βρήκα το πόστ μου (και με αυτά κιόλας μου βγήκαν τα μάτια). Θα είναι ακόμη πιο πίσω μάλλον. (αρκετά πιο παλιό). Θα σε αποζημιώσω ελπίζω. (χαρές για όλους ε ; χα χα)

Ήταν με αφορμή που σου έλεγα ότι η ακουστική και νευροεπιστήμες δεν μπορούν ακόμη να κατανοήσουν βασικά πράγματα που αφορούν την μουσική, την χρονική της διαδρομή και την σχέση και την διαδοχή με την ησυχία που δίνει την κίνηση και μετά σου ανέλυα (με δικά μου λόγια) αυτά που ξέρω και που διδασκονται και επίσημα σε ανώτατο ακαδημαικό επίπεδο όσον αφορά ότι η μουσική έχει μια δική της λογική απο μόνη της, ότι ο τόνος έχει μια δική του θέληση που οι μεγάλοι συνθέτες εναρμονίζονται - συντονίζονται - ανακαλύπτουν και γενικά έχει μια δική της "ζωή" που απλώς ο ακροατής, ο εκτελεστής αλλά και ο ίδιος ο συνθέτης δεν έχει καμιά στην ουσία διασύνδεση (μετά απο κάποιο επίπεδο δημιουργία και σύλληψης της). Του "φανερώνεται" η ίδια η ορθότητα της. Υπάρχει δηλαδή κάποιου είδους αυτονομίας της, που και ο ίδιος ακόμη ο συνθέτης "ανακαλύπτει". Αυτό έχει σχέση και με το απόλυτο και την ομορφία και όλα τα φιλοσοφικά που λέγαμε ιδιαίτερα στα μεγάλα έργα μεγάλων συνθετών και οι οποίοι παραδέχονται μια κάποια μυστικιστική φύση της και το έχουν εκφράσει πολλές φορές με δηλώσεις τους. Αυτό αφορά παλιό γνωστό θέμα συζήτησης μέχρι και διαφωνίας στους μουσικούς κύκλους, της μουσικής θεωρίας, μουσικολογίας και φιλοσοφίας της τέχνης. Αυτή η μυστικιστική άποψη της τέχνης διδάσκεται και είναι η επικρατούσα άποψη στους ακαδημαικούς κύκλους. Αυτό πρόσφατα έγινε θέμα στην Αμερική και σε αυτό "πάτησε" η ταινία και ο Φλόιντ με τις δηλώσεις του στο NPR "Fresh air" , για κόντρα - κοντραπουκτ - change που εαν δεις το λέει συνέχεια στον Μαξ η Κέιτ - πολύ πούνκ κόντραπούνκτ, του λέει - στο κλίπ που είδα στην αίθουσα διδασκαλίας. Απλώς ξέρω τόσα όσα για να αναγνωρίζω και να "τσιμπάω" τα σημαντικά (όταν θέλω και με ενδιαφέρει χα χα) και μετα να ξέρω τι και για τι να ψάξω στον ιντερνέτ και να τα ξεχωρίζω απο τα 1000 πράγματα ανοησίες που υπάρχουν στο ιντερνετ για την ταινια αλλά και γαι κάθε τι που ασχολείται το ιντερνετ χα χα. Εάν και ο Φλόιντ χρησιμοποιούσε τον όρο όχι με την μουσικη του έννοια και εννούσε την (δυσαρμονία -παραφωνία - αρμονική ένταση - Ερώτηση που βλέπεις να λέει συνέχεια η Κέιτ) versus καπάκι (αρμονίας - συμφωνίας -αρμονική απελευθέρωση της έντασης - Απάντηση που βλέπεις πάλι να του λέει) και αυτή είναι η σωστή "ερμηνεία" που πρέπει να νιώσει ότι είναι η λογική και η αυτόνομη ζωή που ήθελε να δώσει ο Μπάχ στο πρελούδιο του.

Αυτά τα εφαρμόσε ανακάλυψε και τα είπε πρώτος και απο τότε έτσι διδάσκονται με την μέθοδο του για την ιεράρχηση και αρμονική ενοποίηση στο έργο του αλλά κυριότερα στον δεύτερο τόμο του Counterpoint (1910 - 1922) (κόντραπούνκτ δηλαδή) ο Heinrich Schenker. Στον Αμερικάνικο τύπο και ραδιόφωνα (με ειδικευση στην μουσική) αλλά και στα μουσικά τμήματα των εφημερίδων σχετικά πρόσφατα ανaζοπυρώθηκε το θέμα, - και το οποίο προφάνως "τσίμπησε" και "ξεσήκωσε¨ ο Φλόιντ για να βασίζει το κεντρικό θέμα της ταινίας του (Tar) - καθώς ο Philip Ewell (τον οποίο και τις "άπόψεις" του προφανώς έχει υποτίθεται διαβάσει, ξέρει αλλά και έχει ενστερνιστει πλήρως ο Μάξ) έναντι όλων των άλλων καθηγητών μουσικής θεωρίας όπως του Eric Wen (Julliard) αλλά και πολλοί άλλοι που μπορέις να βρείς στα λινκ που σου παραθέτω και για τον Schenker και τον Ewell και την "διαμάχη" αυτή ή να ψάξεις στο ιντερνετ άλλες πηγες (εφημερίδες, ραδιόφωνα, δηλώσεις τους). Βασικά όλοι υποστηρίζουν όπως σου είπα και είναι mainstream διδασκαλία τον Schenker και φυσικά την Κέιτ που το πρελούδιο το παίζει έτσι ακριβώς επιβάλλει η ανάλυση του Schenker (Schenker analysis). Σου παραθέτω παρακάτω και αυτό το λίνκ.

Άρα έχουμε συγκρουση μεταξυ Μάξ που στο έργο "αντιπροσωπεύει" τις απόψεις του Ewell και της Κέιτ η οποία "αντιπροσωπεύει" τον Schenker την μέθοδο του και έτσι και παίζει με αυτή την "ερμηνεία" ( ο Schenker δεν πιστεύει σε ερμηνεία και τσαλιμάκια αλλά πληρη υπηρέτηση της λογικής αυτής που σου ανέλυσα παραπάνω) και το κομμάτι στο κλίπ .... και του λέει νιώσε το (και εννοεί φυσικά ...την αλήθεια του κομματιού, την ομορφιά του . το σωστό νόημα του, και όλα - και τα φιλοσοφικά μέσα - που λέγαμε κάτα καιρους και που το πόστ μου δεν το βρίσκω.).

Κεράσακι στη τούρτα το (Χιτλερικό ; Γερμανός ο Schenker έτσι ?) μάλλον μόνο και περισσότερο ρατσιστικό - φυλετικό θέμα που δεν ξέρω πως "εκμεταλλεύτηκε" η ταινία (δεν είπατε τίποτε παρά μόνο το θέμα της λεσβιακής σχέσης και κατακραυγής ως πολιτικάλ κορρέκτ και κάνσελ κάλτσουρ) για τις απόψεις του για την ιεράρχηση , απαιτούμενη πειθαρχία κλπ των λευκών έναντι των μαύρων που δεν την έχουν. Δηλώσεις παρεξηγημένες πιο πιθανόν αλλά και να μην ήταν - δεν τα δέχεται κανένας και σωστά κατά τη γνώμη μου αλλιώς μιλάμε για τα γνωστά πλέον επιστημονικά και φιλοσοφικά fallacies - δεν σημαίνει ότι η άποψη του για την μουσική θεωρία όπως την ανέπτυξε δεν ισχύει. ¨Ασχετα τώρα εάν ο Ewell (για να κάνει και headlines ?) προσπάθησε να συσχετίσει. Κατάλαβες γιατί ήταν νευρικός ο Μάξ.

Σπαθί ε ; Δεν μπορείς να πείς, απάντησα. Πάλι όμως το "ζουμί" δεν το έχουμε πιάσει να ξέρεις χα χα. ¨Εχει προεκτάσεις το θέμα φιλοσοφικές περί απόλυτου, - υποκειμενικού, - αντικειμενικού, - ματαιοδοξία, ελαττώματα, υπερβολές ανόητες αλλαγές αρθρωτικών φράσεων, τονισμών, στρεσάρισμα της νότας στον χρόνο, χάντρες για " ιθαγενείς" δηλαδη, ασχήμιες .... των ερμηνευτών και της ερμηνείας γενικότερα (των πάντων , εεε , στην τέχνη στον λόγο, στην hardcore επιστήμη ακόμη ακόμη ) κλπ κλπ. και όχι υπηρέτηση του μουσικού νοήματος (ποπ κλπ) αλλά εκμαυλισμός, χρηματα , show, ακρότητα, εξυπνακισμοί , ανάγκη για πάντα κάτι καινούργιο και σκατά να είναι αυτό (μεταμοντερνισμός χα χα) καθώς η πραγματική "δημιουργία" είναι σπάνια φίλε μου ακόμη και στην τέχνη (καλλιτέχνες) που είναι ή δύναται να είναι το ανώτερο , μην πω μοναδικό σημείο ενός δημιουργικού ανθρώπου. Φαντάσου εμείς τώρα ε ; Νούλ (Νούλες) χα χα. Come on chin up. No reason for despair. Σκέψου ότι σαν ακροάτης καλείσαι απλώς να την "αναγνωρίσεις" την δημιουργία. Το ίδιο και στην αναπαραγωγή ε ; Τότε Cansas goes bye bye τα έχουμε πεί. χα χα. Πλάκα κάνω (short of).

Heinrich Schenker - Wikipedia

en.wikipedia.org

Schenkerian analysis - Wikipedia

en.wikipedia.org

Philip Ewell - Wikipedia

en.wikipedia.org

 

[thva]

Α, επίσης για τον Ν.Κ. και άλλους που θέλουν και .pdf για την σχεση ηθικής, καλου , ομορφίας κλπ με την μουσική.

¨Εχει και άλλες όσες θέλετε να διαβάζετε για 2-3 μήνες. Βάζω κιόλας μια πιο "αυστηρή" την ιατρική.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4486752/

 

[TGD]

Από την άλλη η υπερβατική αυτή θεώρηση της μουσικής έρχεται σε αντίθεση με το ότι αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη μουσική παράδοση, αυτού που αποκαλούμε (δυτική) κλασική μουσική. Ποιος από μας κατανοεί τη δομή της περσικής κλασικής μουσικής -για να μην πάμε σε ποιο εξωτικές παραδόσεις;
Θέλω να πω, μήπως όλο το "πουνκ-κοντραπουνκτ" είναι τελικά μέρος της μουσικής παιδείας; Και δεν βγάζει απαραίτητα νόημα αν δεν είναι κάποιος μέτοχος αυτής;

 

[thva]

Ωραίες οι παρατηρήσεις σου, εαν και δεν καταλαβαίνω καλά τι μπορεί να εννοείς όταν κάνεις τους συσχετισμούς σου αυτών, .... θα προσπαθήσω να πω κάτι.

Θέλω να πω, μήπως όλο το "πουνκ-κοντραπουνκτ" είναι τελικά μέρος της μουσικής παιδείας; Και δεν βγάζει απαραίτητα νόημα αν δεν είναι κάποιος μέτοχος αυτής;

Είναι μέρος της μουσικής παιδείας. Ο ακροατής δεν είναι ανάγκη να είναι "μέτοχος" (δεν ξέρω τι εννοείς) αυτής, εαν με μέτοχος εννοείς γνώστης ή να έχει κάποια συνείδηση αυτής ότι λαμβάνει χώρα. Αυτό πρέπει να το έχει υπόψιν του ο ερμηνευτής του μόνο για να προσεγγίσει - αποκωδικοποιήσει πώς πιθανόν το είχε στο μυαλό του ο συνθέτης.
Ο ακροατής απλώς πρέπει να το αναγνωρίσει. Να το νιώσει, να του κάνει λογική, κλπ που ΄λεγε η Κείτ αλλά και όλα μέσα τα φιλοσοφικά που είπαμε, ανάλογα την δική του έως τότε επίτευξη όποιου επιπέδου αισθητικής. Ο Prince π.χ. θα διαφωνούσε (λίγο), εαν και νομιζω τον έχουν παρερμηνεύσει σε μεγάλο βαθμό και θα προσέθετε ότι η γνώση του ή ενημέρωση σε αυτά του ακροατή θα βοηθούσε. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό και του το έχω εκφράσει απλά και ανοιχτά χωρίς προσβολές (δεν χρειάζονται εξάλλου) στο νήμα του απο την αρχή που το υποστήριξε Ή μάλλον το πιστεύω αλλά δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό ή αναγκαία συνθήκη αλλά και ότι μπορεί να επιτευχθεί και απο άλλους "δρόμους" που δεν έχουν σχέση με την μουσική παιδεία αλλά με την παιδεία γενικότερα ή επίσης να επιτευχθεί μέσω και άλλων μορφών τέχνης που μπορεί το άτομο να έχει γίνει κοινωνός αλλά και να αντληθεί και απο την απλή ζωή. Η μουσική είναι ζωή.

Απόδειξη των παραπάνω είναι ότι όλος ο κόσμος που ακούει , αισθάνεται το νόημα της και το μεγαλείο της έχει μηδενικές γνώσεις γύρω απο την μουσική. Επίσης ισχύει και για όλα τα είδη. Τώρα εαν είσαι μουσικός (και ανάλογα τι "επιπέδου" μουσικός είσαι) δεν ξέρω πως μπορεί να το αντιλαμβάνεται. Δεν είμαι μουσικός να σου πω. Αλλά πρεπει να το αντιλαμβάνονται καλύτερα, θεωρώντας ότι όλα τα άλλα είναι ίδια με του ακροατή (αισθητική κλπ που είπαμε). Εξάλλου θα φανεί και στο δικό του δημιούργημα. Ξέρω να σου πω ότι οι καλοί μουσικοί όταν παίζουν μεταξύ τους άνετα αναγνωρίζουν μεταξύ τους και χαρακτηριστικά του χαρακτήρα των συναδέλφων τους. Όπως εμείς με τον λόγο, μερικοί ίσως καλύτερα καθώς δεν τον κατέχουν καλά τον λόγο. Όταν π.χ. συνομιλείς με έναν άνθρωπο δεν βλέπεις τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτού, βλέπεις ¨μέσα"" απο αυτά, τις αντιδράσεις του, χειρονομίες του, ελέγχεις αυσνείδητα και συνεχώς τι μπορεί να εννοεί με αυτά που λέει, εαν σε εσένα κάνουν λοιγκή, εαν σου προκαλούν κάποιο συναίσθημα και 1000 πράγματα όλα ασυνείδητα. Αυτήν την έννοια έχει και στην φιλοσοφία η λέξη "πρόσωπο". Έτσι και στην μουσική, αναπτύσσονται κώδικες μεταξύ τους. Και για αυτό το live ή έστω live στο στούντιο είναι πάντα καλύτερο, ο άνθρωπος το αντιλαμβανεται αλλά για οικονομικούς λόγους και τώρα με την τεχνολογία δεν γίνεται και πάλι ο ακροατής το αντιλαμβάνεται αυτό ως κονσέρβα κλπ. Επίσης όλα τα παραπάνω τείνει να "αποδείξει" την μυστικιστική της ή τουλάχιστον universal φύση της όπως τουλάχιστον ισχύει και για κάποιους κοινούς σε όλους τους πολιτισμούς (ακόμη και αυτών που δεν ήρθαν και ποτέ σε επαφή μεταξύ τους) ... κάποιου είδους βασικής κοινής ηθικής που έχει αποδειχθεί με έρευνες των αντίστοιχων επιστημών.

Περισσότερο το πρόβλημα δεν έγκειται σε αυτό (αυτά που αναρωτιόμαστε ή λέει ο Prince). Είναι θέμα ότι ο ακροατής τείνει να "ξεχάσει" και να "θολωθεί¨η αρχική του κατάσταση, φύση για αναγνώριση του "ωραίου" καθώς η "ασχήμια" που του πασσάρεται έχει μέσα της ενα είδος εθισμού που τον κάνει να έχει εξάρτηση και να ξαναγυρνάει συνέχεια σε αυτήν. Ο εθισμός έγκειται ότι του παρέχει αποσπασματικά και μικρού χρόνου ευχαρίστηση (διασκέδαση) . Και αυτό το έχω αναφέρει και την σχέση της με την επιθυμία (εάν διαβάζεις τα πόστ μου) σε άλλα πόστ. Και αυτό είναι φιλοσοφικό θέμα και το ερευνά και η φιλοσοφία και η ψυχολογία. Πρόσθεσε και την εμπορικότητα και χρήμα και τα συμφέροντα της μουσικής βιομηχανίας μέσα. Έαν αφηνόταν ο άνθρωπος να αισθανθεί μια ευχαρίστηση σε πιο μόνιμο χαρακτήρα που του προσφέρει μια δημιουργία ή σύνθεση ... θα την επέλεγε εάν "ακουγε" μόνο την φυσική του , αγνή φύση. Βέβαια οφείλεται και στην ανικάνότητα, έλλειψης παιδείας κάποιων μουσικών, συνθετων της ποπ μουσικής να του την προσφέρουν. Ο κόσμος διψάει για αυτό, εαν και υπεύθυνος να μην το αναγνωρίζει είναι βέβαια και ο ίδιος. Εξαρτάται και απο το είδος της ζωής, την ταχύητητα της, το κυνηγι ενός γρηγορου , επιφανειακού ενθουσιασμού και διασκέδασης και όχι το κυνήγι της ουσίας στα πάντα στη ζωή. Η μουσική μετά ...τι ελπίδα να έχει ; (είναι απόρροια όλων αυτών και άμεσα σχετιζόμενη και πεηρρεαζόμενη).

Από την άλλη η υπερβατική αυτή θεώρηση της μουσικής έρχεται σε αντίθεση με το ότι αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη μουσική παράδοση, αυτού που αποκαλούμε (δυτική) κλασική μουσική.

Δεν έρχεται σε αντίθεση. Μάλιστα η δυτική κλασική μουσική την "δημιούργησε" αυτήν την θεώρηση ή μάλλον την κατέστησε αναγνωρίσιμη και την έβαλε σε κανόνες. Υπάρχει και στην παραδοσιακή μουσική και μάλιστα απο εκεί ξεκίνησε η κλασική, απο εκέι την πήρε την "ξεσηκωσε" και την "εξέλιξε", της έδωσε "υπόσταση και της "εβαλε" κανόνες.. Στην παραδοσιακή δεν είχαν καταγραφεί αυτά καθώς διαδιδονταν μέσω προφορικής γνώσης, απο πατέρα σε γιό , απο στόμα σε στόμα, εμπεριείχε και την κοινωνική συμμετοχή και τον χορό εξάλλου ... και μάλιστα ακόμη έτσι γίνεται κάποιες φορές ακόμη η μεταδοση της. Δεν ξέρω πως μπορεί να καταλήγεις σε τέτοιο συσχετισμό. Βέβαια της έδωσε μια "πνευματικότητα" και την απόκοψε απο την ρίζα της στο "ρεαλιστικό". Αυτό είναι τίμημα μεγάλο που πληρώνουμε και μαζί η κλασική. Ν ατα λέμε και αυτά, όχι μόνο τα καλά.

Η υπερβατική θεώρηση -εάν υπάρχει - υπάρχει σε όλους. Δημιουργο συνθετη, εκτελεστες , ακροατές.

Το μόνο πρόβλημα της, είναι ότι δίνοντας μεγάλη σημασία σε αυτήν ο δημιουργός (όπως ο Μπάχ ιδιαίτερα αλλά και όλοι οι μεγάλοι συνθέτες) .... μπορεί να ¨αφήσει" εκτός κάποιον που δεν βρίσκεται στο επίπεδο να την αντιληφθεί, να την εμηνεύσει (Κέιτ, Μάξ εκττελεστές της, ερμηνευτές της και ακροάτες (εμάς). Για αυτό όμως την λέμε και υψηλή τέχνη χα χα. Λίγοι θα γίνουν κοινωνοί. Αυτό δεν είναι ελιτιστικό όπως θέλουν κάποιοι να το χαρακτηρίσουν ή τους συμφέρει να διαδίδουν ... είναι μια πραγματικότητα. Εάν το εντοπίζουν έτσι όπως το λέω σαν μια πραγμαατικόητα (ότι κανουμε συμβιβασμό) καλώς κάνουν. Αλλά δεν το αντιμετωπίζουν ή το παρουσιάζουν έτσι. Θέλουν να δημιουργήσουν διαχωρισμό κάποιοι. Αυτοί δεν ε΄χουν σ΄χεση με την μουσική και ας είναι μουσικοί. Να πάνε να πουλάνε χαλιά. Ευτυχώς δεν είναι πολλοί, όπως νομίζει ο κόσμος. Αλλά μια "μουγκα" την κάνουνακόμη και οι γνώστες. Την ευθύνη την μεγαλύτερη πάντως την έχουν οι της popular μουσικής. Οι της κλασικής γενικά παιδείας μουσικοί δεν εχουν πρόβλημα, καταλάβαίνουν όλα τα είδη (δεδομένου είπαμε όλα τα άλλα ίδια) καθώς είναι στην υπηρεσία όπως και να το κάνουμε ανώτερων δυνατοτήτων, εργαλείων, γνώσεων, παιδείας στο θέμα .... τουλάχιστον , έαν όχι για να δημιουργήσουν τουλάχιστον να αντιληφθούν το θέμα στις σωστές του διαστάσεις. Απο εκεί και πέρα φυσικά υπάρχουν "διαβαθμίσεις" καθώς ο μουσικός της ποπ μπορεί να είναι δημιουργός παράλληλα, ενω ένα μουσικός της κλασικής μόνο εκτελεί αλλά και 1002 άλλες διαβαθμίσεις, εαν θεωρήσουμε ότι όλα δεν είναι ίδια.

Αυτά όλα βεβαια είναι ζητήματα, ανησυχίες και θέματα που απσχολούν τιν μουσικών και δημιουργό. Δεν είναι δικά μας των ακροάτων. Εμείς έχουμε άλλο στόχο.

Για να επανέλθω όμως, αυτός είναι ο κίνδυνος. Κάποιος να μην γίνει συμμετοχος κοινωνός εύκολα σε αυτήν. Εάν το καταφέρει όμως "ξεκλειιδώνει" και η ευχαρίστηση που θα πάρει θα είναι μόνιμη, θα δημιουργήσει ταχύτατα και υγιή αισθητική και δεν θα είναι πρεζόνι. Θα έχει και έναν "κόσμο" να ξεφέυγει αλλά και να του υπενθυμίζει ότι η ¨ομορφιά" υπάρχει σε ένα άλλο επίπεδο και δεν θα χάνει και την ελπίδα του και άσχετα εαν αυτός δεν μπορεί να την επιτύχει στην δική του γενάτη περιορισμούς ζωή (εξωτερικούς και εσωτερικούς του). Το ίδιο προσπαθούν να σου μάθουν και οι θρησκείες. Μάλιστα απο που νομίζεις το πήραν ιστορικά και φιλοσοφικά οι της τέχνης , η οποία μετά την Ανγέννηση άρχισε να αντικαθιστα τις θρησκείες στον ρόλο τους αυτό. Μάλιστα υπάρχουν πολλοι που ακόμα της δίνουν τέτοιο υψηλό στόχο και έχει γίνει η δική τους θρησκεία. Το ίδο έκανε και η επσιτήμη. Όλοι πήραν το "κομμάτι" τους. Όσον αφορά την τέχνη πάντως σαν μια μορφή "αντικατάστασης" είναι φιλοσοφικά πλέον αποδεκτό απο όλους ότι έχει αποτύχει να παίξει αυτό τον ρόλο. Οι μόνοι που το "υποστηρίζουν" ή το πιστεύουν είναι κάποιοι απλοί άνθρωποι (απο το κοινό) και το αφήνουν να αργοσβήνει σαν "ιδεά" και "σταση" η βιομηχανία της τέχνης για να βγάζει χρήματα. Μέχρι και το κράτος - έθνος έχει πάρει κομμάτι απο αυτό. Άμεσος διαχωρισμός θρησκείας -επιστήμης -τέχνης -κράτους (όλων μεταξύ τους) είναι απαραίτητος. Απλώς ¨συντηρείται" γιατί δεν είμαστε "έτοιμοι" ακόμη σε πολλά επίπεδα, οικονομικό, έκφρασης, κατανόησης , ηθικής κλπ (όλα μέσα πάλι, δεν διαχωρίζονται όλα μέσα είναι συνολικά και αλληλοεξαρτόμενα).

Οπότε οι της poπular έχουν το ρόλο τους καθώς απο το "τίποτε" καλύτερα το "κάτι" .... αλλά μην το διαστρεβλώνουμε κιόλας το θέμα. Το πρόβλημα είναι πόσο low is low θα αφήσουν τον κόσμο να πάει, να σέρνεται ή να φυτοζωεί με χαμηλής ποιότητας δημιουργία στην τέχνη. (αλλά και παντού).

 

[Prince]

Ωραίες οι παρατηρήσεις σου, εαν και δεν καταλαβαίνω καλά τι μπορεί να εννοείς όταν κάνεις τους συσχετισμούς σου αυτών, .... θα προσπαθήσω να πω κάτι.

Είναι μέρος της μουσικής παιδείας. Ο ακροατής δεν είναι ανάγκη να είναι "μέτοχος" (δεν ξέρω τι εννοείς) αυτής, εαν με μέτοχος εννοείς γνώστης ή να έχει κάποια συνείδηση αυτής ότι λαμβάνει χώρα. Αυτό πρέπει να το έχει υπόψιν του ο ερμηνευτής του μόνο για να προσεγγίσει - αποκωδικοποιήσει πώς πιθανόν το είχε στο μυαλό του ο συνθέτης.
Ο ακροατής απλώς πρέπει να το αναγνωρίσει. Να το νιώσει, να του κάνει λογική, κλπ που ΄λεγε η Κείτ αλλά και όλα μέσα τα φιλοσοφικά που είπαμε, ανάλογα την δική του έως τότε επίτευξη όποιου επιπέδου αισθητικής. Ο Prince π.χ. θα διαφωνούσε (λίγο), εαν και νομιζω τον έχουν παρερμηνεύσει σε μεγάλο βαθμό και θα προσέθετε ότι η γνώση του ή ενημέρωση σε αυτά του ακροατή θα βοηθούσε. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό και του το έχω εκφράσει απλά και ανοιχτά χωρίς προσβολές (δεν χρειάζονται εξάλλου) στο νήμα του απο την αρχή που το υποστήριξε Ή μάλλον το πιστεύω αλλά δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό ή αναγκαία συνθήκη αλλά και ότι μπορεί να επιτευχθεί και απο άλλους "δρόμους" που δεν έχουν σχέση με την μουσική παιδεία αλλά με την παιδεία γενικότερα ή επίσης να επιτευχθεί μέσω και άλλων μορφών τέχνης που μπορεί το άτομο να έχει γίνει κοινωνός αλλά και να αντληθεί και απο την απλή ζωή. Η μουσική είναι ζωή.

Απόδειξη των παραπάνω είναι ότι όλος ο κόσμος που ακούει , αισθάνεται το νόημα της και το μεγαλείο της έχει μηδενικές γνώσεις γύρω απο την μουσική. Επίσης ισχύει και για όλα τα είδη. Τώρα εαν είσαι μουσικός (και ανάλογα τι "επιπέδου" μουσικός είσαι) δεν ξέρω πως μπορεί να το αντιλαμβάνεται. Δεν είμαι μουσικός να σου πω. Αλλά πρεπει να το αντιλαμβάνονται καλύτερα, θεωρώντας ότι όλα τα άλλα είναι ίδια με του ακροατή (αισθητική κλπ που είπαμε). Εξάλλου θα φανεί και στο δικό του δημιούργημα. Ξέρω να σου πω ότι οι καλοί μουσικοί όταν παίζουν μεταξύ τους άνετα αναγνωρίζουν μεταξύ τους και χαρακτηριστικά του χαρακτήρα των συναδέλφων τους. Όπως εμείς με τον λόγο, μερικοί ίσως καλύτερα καθώς δεν τον κατέχουν καλά τον λόγο. Όταν π.χ. συνομιλείς με έναν άνθρωπο δεν βλέπεις τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτού, βλέπεις ¨μέσα"" απο αυτά, τις αντιδράσεις του, χειρονομίες του, ελέγχεις αυσνείδητα και συνεχώς τι μπορεί να εννοεί με αυτά που λέει, εαν σε εσένα κάνουν λοιγκή, εαν σου προκαλούν κάποιο συναίσθημα και 1000 πράγματα όλα ασυνείδητα. Αυτήν την έννοια έχει και στην φιλοσοφία η λέξη "πρόσωπο". Έτσι και στην μουσική, αναπτύσσονται κώδικες μεταξύ τους. Και για αυτό το live ή έστω live στο στούντιο είναι πάντα καλύτερο, ο άνθρωπος το αντιλαμβανεται αλλά για οικονομικούς λόγους και τώρα με την τεχνολογία δεν γίνεται και πάλι ο ακροατής το αντιλαμβάνεται αυτό ως κονσέρβα κλπ. Επίσης όλα τα παραπάνω τείνει να "αποδείξει" την μυστικιστική της ή τουλάχιστον universal φύση της όπως τουλάχιστον ισχύει και για κάποιους κοινούς σε όλους τους πολιτισμούς (ακόμη και αυτών που δεν ήρθαν και ποτέ σε επαφή μεταξύ τους) ... κάποιου είδους βασικής κοινής ηθικής που έχει αποδειχθεί με έρευνες των αντίστοιχων επιστημών.

Περισσότερο το πρόβλημα δεν έγκειται σε αυτό (αυτά που αναρωτιόμαστε ή λέει ο Prince). Είναι θέμα ότι ο ακροατής τείνει να "ξεχάσει" και να "θολωθεί¨η αρχική του κατάσταση, φύση για αναγνώριση του "ωραίου" καθώς η "ασχήμια" που του πασσάρεται έχει μέσα της ενα είδος εθισμού που τον κάνει να έχει εξάρτηση και να ξαναγυρνάει συνέχεια σε αυτήν. Ο εθισμός έγκειται ότι του παρέχει αποσπασματικά και μικρού χρόνου ευχαρίστηση (διασκέδαση) . Και αυτό το έχω αναφέρει και την σχέση της με την επιθυμία (εάν διαβάζεις τα πόστ μου) σε άλλα πόστ. Και αυτό είναι φιλοσοφικό θέμα και το ερευνά και η φιλοσοφία και η ψυχολογία. Πρόσθεσε και την εμπορικότητα και χρήμα και τα συμφέροντα της μουσικής βιομηχανίας μέσα. Έαν αφηνόταν ο άνθρωπος να αισθανθεί μια ευχαρίστηση σε πιο μόνιμο χαρακτήρα που του προσφέρει μια δημιουργία ή σύνθεση ... θα την επέλεγε εάν "ακουγε" μόνο την φυσική του , αγνή φύση. Βέβαια οφείλεται και στην ανικάνότητα, έλλειψης παιδείας κάποιων μουσικών, συνθετων της ποπ μουσικής να του την προσφέρουν. Ο κόσμος διψάει για αυτό, εαν και υπεύθυνος να μην το αναγνωρίζει είναι βέβαια και ο ίδιος. Εξαρτάται και απο το είδος της ζωής, την ταχύητητα της, το κυνηγι ενός γρηγορου , επιφανειακού ενθουσιασμού και διασκέδασης και όχι το κυνήγι της ουσίας στα πάντα στη ζωή. Η μουσική μετά ...τι ελπίδα να έχει ; (είναι απόρροια όλων αυτών και άμεσα σχετιζόμενη και πεηρρεαζόμενη).



Δεν έρχεται σε αντίθεση. Μάλιστα η δυτική κλασική μουσική την "δημιούργησε" αυτήν την θεώρηση ή μάλλον την κατέστησε αναγνωρίσιμη και την έβαλε σε κανόνες. Υπάρχει και στην παραδοσιακή μουσική και μάλιστα απο εκεί ξεκίνησε η κλασική, απο εκέι την πήρε την "ξεσηκωσε" και την "εξέλιξε", της έδωσε "υπόσταση και της "εβαλε" κανόνες.. Στην παραδοσιακή δεν είχαν καταγραφεί αυτά καθώς διαδιδονταν μέσω προφορικής γνώσης, απο πατέρα σε γιό , απο στόμα σε στόμα, εμπεριείχε και την κοινωνική συμμετοχή και τον χορό εξάλλου ... και μάλιστα ακόμη έτσι γίνεται κάποιες φορές ακόμη η μεταδοση της. Δεν ξέρω πως μπορεί να καταλήγεις σε τέτοιο συσχετισμό. Βέβαια της έδωσε μια "πνευματικότητα" και την απόκοψε απο την ρίζα της στο "ρεαλιστικό". Αυτό είναι τίμημα μεγάλο που πληρώνουμε και μαζί η κλασική. Ν ατα λέμε και αυτά, όχι μόνο τα καλά.

Η υπερβατική θεώρηση -εάν υπάρχει - υπάρχει σε όλους. Δημιουργο συνθετη, εκτελεστες , ακροατές.

Το μόνο πρόβλημα της, είναι ότι δίνοντας μεγάλη σημασία σε αυτήν ο δημιουργός (όπως ο Μπάχ ιδιαίτερα αλλά και όλοι οι μεγάλοι συνθέτες) .... μπορεί να ¨αφήσει" εκτός κάποιον που δεν βρίσκεται στο επίπεδο να την αντιληφθεί, να την εμηνεύσει (Κέιτ, Μάξ εκττελεστές της, ερμηνευτές της και ακροάτες (εμάς). Για αυτό όμως την λέμε και υψηλή τέχνη χα χα. Λίγοι θα γίνουν κοινωνοί. Αυτό δεν είναι ελιτιστικό όπως θέλουν κάποιοι να το χαρακτηρίσουν ή τους συμφέρει να διαδίδουν ... είναι μια πραγματικότητα. Εάν το εντοπίζουν έτσι όπως το λέω σαν μια πραγμαατικόητα (ότι κανουμε συμβιβασμό) καλώς κάνουν. Αλλά δεν το αντιμετωπίζουν ή το παρουσιάζουν έτσι. Θέλουν να δημιουργήσουν διαχωρισμό κάποιοι. Αυτοί δεν ε΄χουν σ΄χεση με την μουσική και ας είναι μουσικοί. Να πάνε να πουλάνε χαλιά. Ευτυχώς δεν είναι πολλοί, όπως νομίζει ο κόσμος. Αλλά μια "μουγκα" την κάνουνακόμη και οι γνώστες. Την ευθύνη την μεγαλύτερη πάντως την έχουν οι της popular μουσικής. Οι της κλασικής γενικά παιδείας μουσικοί δεν εχουν πρόβλημα, καταλάβαίνουν όλα τα είδη (δεδομένου είπαμε όλα τα άλλα ίδια) καθώς είναι στην υπηρεσία όπως και να το κάνουμε ανώτερων δυνατοτήτων, εργαλείων, γνώσεων, παιδείας στο θέμα .... τουλάχιστον , έαν όχι για να δημιουργήσουν τουλάχιστον να αντιληφθούν το θέμα στις σωστές του διαστάσεις. Απο εκεί και πέρα φυσικά υπάρχουν "διαβαθμίσεις" καθώς ο μουσικός της ποπ μπορεί να είναι δημιουργός παράλληλα, ενω ένα μουσικός της κλασικής μόνο εκτελεί αλλά και 1002 άλλες διαβαθμίσεις, εαν θεωρήσουμε ότι όλα δεν είναι ίδια.

Αυτά όλα βεβαια είναι ζητήματα, ανησυχίες και θέματα που απσχολούν τιν μουσικών και δημιουργό. Δεν είναι δικά μας των ακροάτων. Εμείς έχουμε άλλο στόχο.

Για να επανέλθω όμως, αυτός είναι ο κίνδυνος. Κάποιος να μην γίνει συμμετοχος κοινωνός εύκολα σε αυτήν. Εάν το καταφέρει όμως "ξεκλειιδώνει" και η ευχαρίστηση που θα πάρει θα είναι μόνιμη, θα δημιουργήσει ταχύτατα και υγιή αισθητική και δεν θα είναι πρεζόνι. Θα έχει και έναν "κόσμο" να ξεφέυγει αλλά και να του υπενθυμίζει ότι η ¨ομορφιά" υπάρχει σε ένα άλλο επίπεδο και δεν θα χάνει και την ελπίδα του και άσχετα εαν αυτός δεν μπορεί να την επιτύχει στην δική του γενάτη περιορισμούς ζωή (εξωτερικούς και εσωτερικούς του). Το ίδιο προσπαθούν να σου μάθουν και οι θρησκείες. Μάλιστα απο που νομίζεις το πήραν ιστορικά και φιλοσοφικά οι της τέχνης , η οποία μετά την Ανγέννηση άρχισε να αντικαθιστα τις θρησκείες στον ρόλο τους αυτό. Μάλιστα υπάρχουν πολλοι που ακόμα της δίνουν τέτοιο υψηλό στόχο και έχει γίνει η δική τους θρησκεία. Το ίδο έκανε και η επσιτήμη. Όλοι πήραν το "κομμάτι" τους. Όσον αφορά την τέχνη πάντως σαν μια μορφή "αντικατάστασης" είναι φιλοσοφικά πλέον αποδεκτό απο όλους ότι έχει αποτύχει να παίξει αυτό τον ρόλο. Οι μόνοι που το "υποστηρίζουν" ή το πιστεύουν είναι κάποιοι απλοί άνθρωποι (απο το κοινό) και το αφήνουν να αργοσβήνει σαν "ιδεά" και "σταση" η βιομηχανία της τέχνης για να βγάζει χρήματα. Μέχρι και το κράτος - έθνος έχει πάρει κομμάτι απο αυτό. Άμεσος διαχωρισμός θρησκείας -επιστήμης -τέχνης -κράτους (όλων μεταξύ τους) είναι απαραίτητος. Απλώς ¨συντηρείται" γιατί δεν είμαστε "έτοιμοι" ακόμη σε πολλά επίπεδα, οικονομικό, έκφρασης, κατανόησης , ηθικής κλπ (όλα μέσα πάλι, δεν διαχωρίζονται όλα μέσα είναι συνολικά και αλληλοεξαρτόμενα).

Οπότε οι της poπular έχουν το ρόλο τους καθώς απο το "τίποτε" καλύτερα το "κάτι" .... αλλά μην το διαστρεβλώνουμε κιόλας το θέμα. Το πρόβλημα είναι πόσο low is low θα αφήσουν τον κόσμο να πάει, να σέρνεται ή να φυτοζωεί με χαμηλής ποιότητας δημιουργία στην τέχνη. (αλλά και παντού).

Καθόσον αναφέρθηκες και σε μένα στην άκρως μακροσκελή σου ανάρτηση, θέλησα να απαντήσω με μια σχετικώς ενδελεχή απάντηση, αλλά, για κάποιον άγνωστο λόγο, το "σύστημα" μου "απαγορεύει να γράψω "πάνω από 1.000 χαρακτήρες"!
Κάποια άλλη φορά ίσως...(υπό άλλες συνθήκες).