To OXI των Γάλλων στο Ευρωσύνταγμα...

[Χρήστος Ακρατόπουλος]

Με 55% περίπου οι Γάλλοι ψηφοφόροι απέριψαν το Ευρωσύνταγμα. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι:

1. Η διεύρυνση της Ε.Ε. από τα 15 μέλη στα 25 με αποτέλεσμα την δημιουργία κοινωνικού χάσματος μεταξύ των παλιών και νέων μελών που σημαίνει ότι την διαφορά θα την καλύψουν οικονομικά οι ισχυρές χώρες όπως η Γαλλία.
2. Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και ειδικά η ανεργία μαζί με τον φόβο ότι στα επόμενα χρόνια το Ευρωπαικό κοινωνικό κράτος θα συρικνωθεί.
3. Η ξενοφοβία με τους πολλούς μετανάστες, ένα πρόβλημα μεγάλο για την Γαλλία.
4. Η μείωση των επιδοτήσεων των αγροτικών προιόντων αλλά και ο ανταγωνισμός στην γεωργία από τις νέες χώρες.
5. Το σοκ (φαίνεται από όλες τις δημοσκοπήσεις) από την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας.
6. Μια αντίδραση στην κυβέρνηση της Γαλλίας
7. Η αντίδραση στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
8. Ένας ψυχολογικός λόγος είναι ότι οι Γάλλοι δεν νιώθουν πλέον κυρίαρχοι στην Ε.Ε.

Ακολουθεί αύριο το δημοψήφισμα στην Ολλανδία που αναμένεται και αυτό αρνητικό με μεγάλα ποσοστά...

Ποιά είναι η άποψή σας; Πως θα επηρεάσει αυτό το αποτέλεσμα την Ελλάδα;

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

εδώ έτσι κι αλλιώς σε "αφασία" είμαστε...

ακόμα ασχολούνται όλοι με το βρακί της Παπαρίζου...

 

[VIDEOMIX]

Για πολλούς λόγους, βρίσκω θετικό το ΟΧΙ των Γάλλων.
Και μπράβο στην δημοκρατία της Γαλλίας που είδαμε το πως αντιμετώπισε τους πολίτες της, εν αντιθέση με εμάς που οι πολιτικοί απαξιωτικά, μόνοι τους αποφάσισαν, μόνοι τους το διαβάσανε, καμμία ενημέρωση, Γιωσάκη μας πέταξαν στα κανάλια να ασχολούμαστε και κατα τα άλλα, παραμονές των εκλογών <ο κυρίαρχος λαός>> μας ανεβάζουνε και μας κατεβάζουνε, χαιδεύωντας τα αυτιά της μάζας.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

θετικό δεν μπορεί να είναι...

Ας δούμε ποιοι το στήριξαν. Ο βασικός υποστηρικτής ήταν ο Λεπέν μαζί με το Γαλλικό ΚΚ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά...

Αυτοί οι τύποι μόνο το καλό της Ευρώπης δεν θέλουν. Από την άλλη όμως ο Ραφαρέν με τον Σιράκ και τους σοσιαλιστές παραήταν επαναπαυμένοι...

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Το ζήτημα είναι για μένα άλλο.......
Γιατί στην Γαλλία αποφάσισαν μέσω δημοψηφίσματος ενώ στην Ελλάδα (την υποτιθέμενη δημοκρατική....) αποφάσισαν οι 300 χωρίς να ασχοληθούν με την γνώμη μας.
Αλλά ποιά γνώμη μας θα μου πείτε??
Μας ενημέρωσε κανείς τι παίζει?
Έβγαλαν ένα φυλλάδιο με τις βασικές αρχές του Ευρωσυντάγματος?
Έκαναν καμιά εκπομπή για να ενημερώσουν τον κόσμο?

Μηδέν στο πηλίκο........

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Aπο το 55% μονο το 15 ανήκει στον Λεπεν.
Επισης ένα πολυ μικρο ποσοστο στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Η διαφορα ηρθε απο τους σοσιαλιστές που ψιφισαν το 60% -Όχι- οπως επισης και ενα μεγαλο ποσοστο κεντροδεξιών (μου διαφεύγει το νουμερο).
Παντως πρεπει να παραδεχτουμε τον Γαλλικό λαο για ενα και μοναδικο λογο.
Αν και το 95% του κοινοβουλίου ηταν ταγμένο φανερα στο –Ναι- ,αν και ολα τα ΜΜΕ και οι εφημεριδες εκαναν τα παντα για πεισουν τον κοσμο να ψηφίσει το Ναι , αυτο δεν μασησαν.
Αυτο δεν θυμαμαι να εχει ξαναγινει στο παρελθον.
Με τοση μεγαλη πλύση εγκεφαλου και ομως οχι.
Οσον αφορα την ενημέρωση, για το Ευρωσυνταγμα, οι Γάλλοι ισως αυτη την στιγμη να ειναι ο πιο ενημερωμένος λαος, καθως εκτος απο τα 10 εκατομμύρια αντίτυπα που μοιράσθηκαν απο το κρατος ,πολλοι ηταν και αυτοι που εφτασαν σε σημειο να αγοράσουν με τα λεφτα τους το κειμενο που αφορουσε το ευρωσυνταγμα.
Αυτοι υπολογιζονται στους 200 000 χιλιαδες Γαλλους.
Στην χωρα μας αμφιβάλω αν το εχουν διαβασει χίλια ατομα.

 

[Χρήστος Ακρατόπουλος]

Πολλά λες χίλια άτομα...

 

[VIDEOMIX]

θετικό δεν μπορεί να είναι...

Ας δούμε ποιοι το στήριξαν. Ο βασικός υποστηρικτής ήταν ο Λεπέν μαζί με το Γαλλικό ΚΚ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά...

Αυτοί οι τύποι μόνο το καλό της Ευρώπης δεν θέλουν. Από την άλλη όμως ο Ραφαρέν με τον Σιράκ και τους σοσιαλιστές παραήταν επαναπαυμένοι...

Δεν ήταν βασικός υποστηρικτής ο Λεπέν, διοτι δεν έχει τόση πληθυσμιακή δύναμη. Και να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω τελικά ποιος θέλει το καλό της Ευρώπης. Τα τελευταία χρονια είδαμε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στα μεγαλύτερα ευρωπαικά κράτη, να αιματοκυλούν την ανθρωπότητα και να μην ενδιαφέρωνται για τον πολίτη. Το μόνο που έκαναν ειναι να βάζουν μπροστά την ταμπέλα της δημοκρατίας, να χρησιμοποιούν την προπαγάνδα των μέσων ενημερώσεως ωστε να πείθουν τους πολλούς για ότι κάνουν πως ειναι για το καλό τους και έτσι να κατευνάζουν αλλα και να προλαβαίνουν τις αντιδράσεις. Οχι βέβαια πως θα πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο της φασίζουσας ακροδεξιάς, όμως έχω κουραστεί να βλέπω κάποιοι να καπηλεύωνται την δημοκρατία. :x

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

''ΟΧΙ'' ειπαν και οι Ολλανδοι

 

[VIDEOMIX]

Aναμενώμενο.

 

[Αντώνης K.]

Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας φαίνεται να μην είναι άσχετη για το όχι των γάλλων και των ολλανδών αφού ήταν από τα κύρια επιχειρήματα της εκστρατείας για το όχι.
Πολιτικοί αναλυτές και πολιτική αρχηγοί στην Κύπρο αναφέρουν ότι έτσι δυσκολεύει ο δρόμος της Τουρκίας προς την Ευρώπη και πολλοί μάλιστα αναφέρουν ότι έτσι ίσως σε κάποια στιγμή η Τουρκία να επιδιώξει την ειδική σχέση με την Ευρώπη παρά την πλήρη ένταξη.


Νέα παρτίδα πόκερ για ευρωτουρκικά
ΣΥΝΘΗΚΕΣ για ανακάτεμα της τράπουλας και πραγματοποίηση νέας παρτίδας πόκερ στις ευρωτουρκικές σχέσεις δημιουργούν το γαλλικό «όχι» και η προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία. Διπλωματικοί κύκλοι εκτιμούν ότι τα δύο θέματα ανοίγουν το κουτί της Πανδώρας. Κι αυτό γιατί το «όχι» αποδίδεται εν μέρει σε θέληση των Γάλλων να μπλοκάρουν ένταξη της Άγκυρας, ενώ διακηρυγμένη θέση των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, που πορεύονται προς την εξουσία, είναι η ειδική σχέση με την Τουρκία και όχι η πλήρης ένταξής της στην Ε.Ε.


Ειδική σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ
Της Κύρας Αδάμ
Aύριο θα είναι γνωστό αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα περάσει στη νέα φάση της ενοποίησής της ή αν θα μπει σε έναν νέο κύκλο ομφαλοσκόπησης. Το γαλλικό δημοψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο η ίδια η Γαλλία το ήθελε, το προώθησε, αλλά και το διαμόρφωσε εν πολλοίς με επικεφαλής τov πρώην Γάλλο Πρόεδρο Ζισκάρ Ντ' Εστέν, αλλά και το ολλανδικό δημοψήφισμα δεν θα κρίνουν μόνο το μέλλον της Ευρώπης αλλά θα επηρεάσουν το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ένας από τους λόγους άρνησης του ευρωσυντάγματος είναι η απόρριψη περαιτέρω διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μάλιστα με μια «χώρα ξένη» προς την ίδια την Ευρώπη.
Αλλά δεν είναι μόνον μια σεβαστή μερίδα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που το πιστεύει αυτό. Εκτός από την ίδια τη Γαλλία που δεν θα αποδεχθεί την εισδοχή της Τουρκίας, παρά μόνον μετά από ειδικό δημοψήφισμα -θέση που επέβαλε και στην κοινή ευρωπαϊκή απόφαση του περασμένου Δεκεμβρίου- πιθανή αλλαγή στη Γερμανία, με επικράτηση των Χριστιανοδημοκρατών της κ. Μερκελ, θα ενισχύσει το αρνητικό ρεύμα για την Τουρκία.
Βεβαίως, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων ή οι αλλαγές στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η Τουρκία θα ξεκινήσει - γιατί δεν μπορεί να ανατραπεί η απόφαση του Δεκεμβρίου, παρά με άλλη απόφαση Συμβουλίου της διαπραγματεύσεώς της. Είναι όμως εξόχως αβέβαιο ότι η Τουρκία θα καταστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντιθέτως, στα κοινοτικά γραφεία αυξάνονται οι εκτιμήσεις ότι μετά τις διαπραγματεύσεις η Τουρκία θα καταλήξει να αποκτήσει μόνον μια ειδική σχέση με την Ευρωπαϊκή ΅Ενωση. Η Γαλλία το υποστηρίζει ανοιχτά, η Αυστρία το υποστηρίζει, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, οι σκανδιναβικές χώρες το λένε ήδη.
Από την άλλη πλευρά, όσο και αν φαίνεται οξύμωρο, οι... «στρατηγικοί εταίροι» αυτή τη στιγμή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι η Βρετανία, η Ελλάδα και η Κύπρος και κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ανακοινώθηκε ήδη από τον Λευκό Οίκο ότι θα αποτελέσει θέμα συζήτησης Μπους - Ερντογάν, την επόμενη βδομάδα στον Λευκό Οίκο.
Το θέμα της ειδικής σχέσης αφορά άμεσα και την Αγκυρα και την Αθήνα και τη Λευκωσία. Αν η Αγκυρα πειστεί ότι το μέλλον της είναι η ειδική σχέση και όχι η ένταξη, είναι προφανές ότι θα αλλάξει στάση και γιατί όχι θα ζητήσει βαριά ανταλλάγματα για να αποδεχθεί, ενδεχομένως μια προοπτική ειδικής σχέσης. Και φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ένα από τα ανταλλάγματα θα αφορούν και στο κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά θέματα, τουλάχιστον, με τη μορφή δεσμευτικής «ανοχής» των Ευρωπαίων στα θέματα αυτά.
Υπάρχουν ήδη ορισμένες αποχρώσεις ενδείξεις, ότι ορισμένοι, κατά τα άλλα Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Αθήνας και της Λευκωσίας, σκέπτονται από τώρα και σιγοψιθυρίζουν μια τέτοια προοπτική.
Ολα αυτά βεβαίως δεν θα συμβούν αύριο, ούτε μέχρι τις 3 Οκτωβρίου, όταν θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ή να μη λάβει υπόψη του την προοπτική αυτή και να προετοιμάζεται καταλλήλως.

Κυπριακή εφημερίδα Ο φιλελεύθερος