Vive le France

[Giovanni Dimitropoulos]

Olivier Marchal & Daniel Auteuil



Γαλλικός κινηματογράφος και δύο αστυνομικά θριλεράκια που τελικά προέκυψαν διαμάντια!!
Δείτε τα:
36 Quai des Orfevres (2004)



&

MR 73 (2008)



Το MR73 είναι πιο «σκοτεινό», πιο βαρύ.
Το 36 πιο κυριλέ, πιο καλογυρισμένο και με δυνατό δίδυμο πρωταγωνιστών.
Και στα δύο έχουμε τον ίδιο σκηνοθέτη και αποτελούν μέρος μιας τριλογίας του Olivier Marchal (μαζί με το "Gangsters" του 2002)

Προτιμήστε και στις 2 HD υλικό (1080p) γιατί αξίζουν.....

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Απάντηση: Vive le France

36 Quai des Orfèvres (2004)



Στο Παρίσι, εδώ και αρκετούς μήνες, μία συμμορία ληστών δρα ανενόχλητη σκορπίζοντας τρόπο και θάνατο στο διάβα της. Ο Αρχηγός της αστυνομίας τονίζει στους 2 υπαστυνόμους του (BRI & BRB) ότι αυτός που θα συλλάβει την συμμορία πρώτος, θα οριστεί ως ο διάδοχός του. Η μάχη ξεκίνα ανάμεσα στους 2 αστυνόμους οι οποίοι αν και φίλοι στο παρελθόν, έχουν πολλά πράγματα που τους χωρίζουν στο παρόν.


Ο εξαιρετικός Olivier Marchal σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της παρούσας η οποία έχει εξ ολόκληρου γυριστεί στο λαμπερό και συνάμα σκοτεινό Παρίσι. Μία ταινία που θα χαρακτηριστεί από την άψογη σκηνοθεσία τόσο στα υπέροχα κάδρα που θα μας χαρίσει (πχ η Γαλλική έξοχη) όσο και στις μικρές λεπτομέρειες που θα εκτιμήσουν οι παρατηρητικοί (πχ ο τρόπος με τον οποίο ο Auteil κράτα τα γυαλιά ηλίου στην δραματική σκηνή με την κόρη του μέσα στο αυτοκίνητό του). Η φωτογραφία είναι εξίσου καλή και σχεδόν αλάνθαστη τόσο στις φωτεινές σκηνές όσο και στις αντίστοιχες σκοτεινές. Τα εφέ είναι αξιοσημείωτα, κάτι το οποίο χαρακτηρίζει όλη την "νεότερη" σχολή του Γαλλικού κινηματογράφου, καθώς είναι ρεαλιστικά και σαφώς προτιμότερα από τα αντίστοιχά του Χόλυγουντ. Ο ήχος είναι αλάνθαστος - από τους έντονους μονόλογους έως τις πολυπληθείς σκηνές. Ξεχωρίζουν οι διάλογοι, οι οποίοι είναι σοβαροί, μετρημένοι και με αρκετό βάθος, προσδίδοντας ιδιαίτερο κύρος τόσο στο σύνολο όσο και σε αρκετές σκηνές. Σοβαρό ρόλο παίζει και η μουσική συνοδεία των Erwann Kermorvant και Axelle Renoir, καθώς θα τονίσει το δραματικό μέρος αλλά και θα διατηρήσει ένα μυστικιστικό τόνο.



Ο πολυβραβευμένος Daniel Auteuil [Caché (2005)] είναι ο υπαστυνόμος της BRI, Leo Vrinks. Εκ φύσεως, χαρακτηρίζεται από κύρος και σοβαρότητα στην ερμηνεία του - ο "Βρώμικος Κόσμος" δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Δυναμικός, σεβαστός, ηθικός, οργανωτικός, έξυπνος, διπλωματικός, αδικημένος, δραματικός- θα πείσει τόσο στο κομμάτι του αστυνομικού (περιπέτεια & ανταγωνισμός) όσο και σε αυτό του οικογενειάρχη (αγάπη & άδικος χαμός). Απλά μοναδικός.

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Απάντηση: Vive le France

Ο υποψήφιος για Όσκαρ και εξίσου πολυβραβευμένος Gerard Depardieu [Babylon A.D. (2008)]είναι ο υπαστυνόμος της BRB, Denis Klein. Η αλήθεια είναι πως το τέρας αυτό του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου είναι σαν ένα νόμισμα το οποίο είναι έτοιμο να προσγειωθεί στο πάτωμα. Οι μισές ερμηνείες της καριέρας του είναι σεβαστές και αξιομνημόνευτες ενώ οι άλλες μισές είναι αστείες και ανάξιες αποτυπώσεως. Η παρούσα ανήκει στην πρώτη κατηγορία καθώς ο Ντεπαρντιέ όχι μόνο θα πείσει στον δυναμικό και καλογραμμένο ρόλο του, αλλά θα καταντήσει αντιπαθητικός προς τους θεατές - κάτι το οποίο φυσικά, είναι επιτυχία για έναν ηθοποιό. Πονηρός, πρώην φίλος, πρώην εραστής, λάτρης του θρόνου, δολοφόνος, πιστός φίλος θα υποστεί την Θεία Δίκη μετά την γεμάτη ένταση κόντρα με τον συνάδελφό του.



Η δίκια μας, Ελληνοϊταλίδα, Valeria Golino είναι η μοιραία της παρέας, Camille Vrinks. Πρώην του ενός, νυν του αλλού και ταυτόχρονα μητέρα, είναι απολαυστική, όμορφη και δραματική. Η προσθήκη της στο καστ, προσθέτει στο σύνολο καθώς ο χαρακτήρας της δεν είναι προχειρογραμμένος και βοήθα στο κτίσιμο των 2 πρωταγωνιστών. Ο Andre Dussollier είναι ο αρχηγός που παίρνει προαγωγή, Robert Mancini. Θα μας χαρίσει κάποιες πολύ καλές σκηνές με τους 2 υπαστυνόμους του, και σίγουρα θα ξεχωρίσει στον μικρό του ρόλο. Άξιος ο Daniel Duval στον ρόλο του Eddy Valence, αν και θα ήταν προτιμότερο να είχε μεγαλύτερη διάρκεια και εμβάθυνση ο χαρακτήρας του. Συμμετέχει και η νεαρά Aurore Auteuil, κόρη του Daniel (κάτι το οποίο πραγματικά είναι εμφανές - ίσως ο μοναδικός χαρακτήρας "παιδιού" που θα πείσει ως προς την καταγωγή του), η οποία είναι συμπαθητική στον ρολό της 17χρονης κόρης Vrinks.



Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Francis Renaud στον ρόλο του Titi Brasseur. Ρομαντικός ποιητής, πιστός στον αρχηγό του, δυναμικός και εκδικητικός, ευαίσθητος - ένας αρκετά πολύπλοκος χαρακτήρας, αν και μικράς διάρκειας, ο οποίος σίγουρα κάνει το σύνολο πιο ενδιαφέρον.






Μία ταινία από το παρελθόν που θα θυμίσει λίγο από "Ένταση" ["Heat" (1995)] αλλά σίγουρα θα καταφέρει να την ξεπεράσει από πλευράς σκηνοθεσίας και δράματος. Βασίζεται κυρίως στο καλογραμμένο και συμπαγές σενάριο της το οποίο υποστηρίζεται από μία εξίσου καλή σκηνοθεσία. Οι πρωταγωνιστές, και κυρίως οι ερμηνείες τους, θα αποτελέσουν το δυνατό χαρτί της παρούσας καθώς θα καταφέρει να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή ακόμα και κατά την διάρκεια του δραματικού μέρους της.

Με διάρκεια 110 λεπτών, συνίσταται στους αστυνόμους που γουστάρουν την κωμικότητα του L.A.P.D. (Mega) και τον Νονό, τους παράνομους που κάνουν συλλογή από πινακίδες δρόμων και σίγουρά τους φίλους του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο οποίος αποδεικνύεται για άλλη μία φόρα ανώτερος από το ψεύτικο Χόλυγουντ. Τίποτα λιγότερο από 8/10 για ένα καταπληκτικό αστυνομικό δράμα, πέρα από το 7,3/10 του IMDb.



Πηγή

 

[Giovanni Dimitropoulos]

Απάντηση: Vive le France

MR 73 (2008)





Ένας ταλαίπωρος αστυνόμος αποδέχεται την ευκαιρία που του δόθηκε για εξιλέωση, προστατεύοντας μία γυναίκα από τον άνδρα που σκότωσε τους γονείς της, όταν ο τελευταίος βγαίνει από την φυλακή. Οι δαίμονες του παρελθόντος θα συναντήσουν τους δαίμονες του παρόντος σε μία ταινία που βασίζεται σε αληθινούς χαρακτήρες.

Το MR 73 είναι η τρίτη, και πιο σκοτεινή, ταινία της τριλογίας των αστυνομικών θρίλερ που ο Olivier Marchal ξεκίνησε το 2002 με το "Gangsters" και που ακολούθησε 2 χρόνια αργότερα το "36 Quai des Orfevres".

Είναι καλό να αναφέρουμε 2 γεγονότα που παρατηρούμε στην ταινία και που αφορούν τον σκηνοθέτη και δημιουργό της, Olivier Marchal. Ο ίδιος είναι πρώην αστυνομικός, και από τους τίτλους αρχής μας ειδοποιεί ότι η παρούσα είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Είναι ένας τρόπος να μας παρουσιάσει έμμεσά τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτηση πριν από 15 χρόνια. Επίσης, ο Marchal, που πήγε σε Ιησουίτικο σχολείο, πάλι έμμεσά μας παρουσιάζει κάποιες από τις σκληρές θρησκευτικές του αντιλήψεις. Επειδή όμως όλα αυτά δεν οδηγούν σε μία αμερόληπτη και παρθένα θέαση της ταινίας, θα τα αγνοήσω κατά την διάρκεια της παρουσίασης - όπως συνιστώ να κάνετε και εσείς.

Στα τεχνικά στοιχεία της υπόθεσης, είναι πραγματικά αριστουργηματικός ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται το λιμάνι της Μαρσαλλίας, ο τόπος στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μας. Ερημικό και σκοτεινό με τον ήλιο να εμφανίζεται κομψά στην άκρη του κάδρου, συνοδεύεται από μία εξαιρετική φωτογραφία (με αποκορύφωμα την σκηνή της "ηλιόλουστης βροχής"). Όμορφες και ομαλές εναλλαγές σκηνών με έμφαση στους πρωταγωνιστές οι οποίοι παραμένουν, συνήθως, στην μέση του κάδρου - χωρίς όμως να λείψουν κάποιες πανοραμικές λήψεις οι οποίες θα θυμίσουν πινάκα ζωγραφικής. Η έξοχή της Γαλλίας δεν έχει απεικονιστεί πότε στο παρελθόν τόσο καλλιτεχνικά, τόσο σκοτεινά. Οι διάλογοι είναι λιτοί και προσεγμένοι και θα αποτυπωθούν στην μνήμη σας 2-3 ατάκες με βαθύ φιλοσοφικό προσανατολισμό. Η ηχοληψία είναι αλάνθαστη και ρεαλιστικότατη καθώς θα σας κάνει να «ακούσετε» τις μεγάλες κενές αίθουσες της σκηνογραφίας ενώ η μουσική συνοδεία των Bruno Coulais & Eric DeMarsan «ντύνει» σύγχρονα το σύνολο της ταινίας.

Ο Daniel Auteuil πρωταγωνιστεί ως αστυνόμος Schneider. Μεθυσμένος, χτυπημένος από την μοίρα, γεμάτος πόνο και μίσος για την ζωή και τον Θεό, μαύρο πρόβατο για το Σώμα, προστάτης και προστατευόμενος - αναζήτα την λύτρωση. Ένας πραγματικά καλογραμμένος ρόλος με τον οποίο ο Auteuil όχι μόνο θα ταυτιστεί αλλά ίσως, σε κάποιες στιγμές, θα ξεπεράσει κιόλας. Σχεδόν οσκαρικός θα μας χαρίσει εκπληκτικές σκηνές (τόσο στο μεθυσμένο κομμάτι του όσο και σε αυτό του "Εκδικητή Αγγέλου" και ιδιαίτερα στο κομμάτι της λύτρωσης) και θα συγκινήσει με την ερμηνεία του.

Η Olivia Bonamy [Ils (2006)] είναι δυναμική και εκφραστική στον ρόλο της Justine. Το ξανθό πεταχτό μαλλί είναι εκφραστικό ενός ατίθασου χαρακτήρα και συνάμα φοβισμένου. Την εκδίκηση θα πνίξει ο φόβος όμως ο χαρακτήρας της θα φέρει στην ζωή, κυριολεκτικά, την λύτρωση του πρωταγωνιστή. Συμπαθητική.

Η Catherine Marchal [36 Quai des Orfevres (2004)] είναι αρκετή στον ρόλο της Marie Angeli. Με 1-2 αξιοσημείωτα ξεσπάσματα, θα προσθέσει στο σύνολο. Ο Francis Renaud [ο περίφημος Titi από το 36 Quai des Orfevres (2004)] είναι ο Kovalski - θα αποτελέσει τον ανταγωνιστή του πρωταγωνιστή και θα μας χαρίσει 2-3 καλές σκηνές, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο. Το υπόλοιπο καστ, το οποίο περιλαμβάνει ηθοποιούς που συμμετείχαν στην πρώτη "Gangsters" (2002), βρίσκεται σε καλό επίπεδο, χωρίς όμως ιδιαίτερες ερμηνείες.

Η τρίτη λοιπόν ταινία, της ανεξάρτητης τριλογίας του Marchal (δηλαδή δεν χρειάζεται να τις δείτε όλες καθώς η πλοκή διαφέρει στην κάθε μία), περιστρέφεται γύρω από τον Auteuil και την Bonamy. Ένα άκρως ρεαλιστικό και σκοτεινό αστυνομικό δράμα με κάποια στοιχεία περιπέτειας που θα συγκινήσει τους μεγαλύτερους και πιο ώριμους αλλά θα κουράσει τους νεαρούς φίλους καθώς η επιλογή του σκηνοθέτη είναι να δώσει αρκετή έμφαση στο δράμα του ηρώα χρησιμοποιώντας αρκετά αλληγορικά στοιχειά (με πιο δυνατό, το όπλο MR 73 που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η οδός όπου πάνω της βάδισε ο πρωταγωνιστής προς την λύτρωση) - χτίζοντας παράλληλα και γύρω από τον πρωταγωνιστή, αληθινούς χαρακτήρες σε μία αρκετά δυνατή πλοκή που απόκτα ακόμα μεγαλύτερο βάρος καθώς βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και χαρακτήρες. Μία ταινία - φόρος τιμής στα έμμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα που θα κουρδίσει το μυαλό σας και θα συγκινήσει με τον ρεαλισμό της.

Προτείνεται για ενήλικους που θα προτιμήσουν ένα δύσκολο έργο για την βραδιά τους, για πρώην αστυνομικούς, για ψυχοπαθείς με τάσεις αυτοκτονίας, για έγκυες στον 8ο μήνα - με κριτήρια σεβασμού και ρεαλισμού, τίποτα λιγότερο από 8/10 για την πιο αληθινή αστυνομική ταινία που έχω δει μέχρι σήμερα, σε αντίθεση με το 6,6/10 του IMDb και των 340 μόλις ψήφων μέχρι στιγμής.




Πηγή

 

[Zizik]

Ψήφισες βρε στο IMDB, να αλλάξουμε τη βαθμολογία? :107:

Το πρώτο το έχω πάρει σε BD, και αν και το χάρηκα, του έβαλα 7.

Το δεύτερο θα το πάρω με αυτά που γράφεις, κι αν είναι μάπα θα σου στείλω το λογαριασμό! :109:

 

[sdrolito]

Απάντηση: Vive le France

Κυνηγάω σαν τρελός ότι Γαλλικό κινείται (ότι κινείται ...πυροβολέιται) ειδικά σε αυτό το στυλ ,δηλ. αστυνομικές. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι γαλλικές αστυνομικές ταινίες είναι μακράν καλύτερες από τις αμερικλάνικες και πολύ πιο ατμοσφαιρικές.
Οι συγκεκριμένες όντως είναι πολύ καλές ταινίες και όποιος τις προτιμήσει δεν θα χάσει .
Υ.Γ. Και οι κωμικές γαλλικές ταινίες είναι πολύ καλές , και είμαι σίγουρος ότι αν ήξερα και τη γλώσσα θα τις ευχαριστιόμουν πολύ καλύτερα.