Wagner-Αγαπη η μισος?

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Δεν θα ηθελα να παραφρασω τα λογια του Νικου Κανελλοπουλου οταν σε καποια εκπομπη μιλησε για σχεσεις αγαπης η μισους με τον μεγαλο Γερμανο μουσουργο.
Και δεν ηταν ο πρωτος απο τον οποιο ακουσα τα λογια αυτα.

Ειναι δυνατον να ειναι η εναρξη των αντικρουομενων αυτων συναισθηματων η πολυταραχη ζωη του?
Η μηπως η φιλοσοφια του που αγγιξε πασιγνωστες μορφες του 19ου και 20ου αιωνα οπως ο Φ.Νιτσε και ο Α.Χιτλερ?
Τελος, η μουσικη του βασικου μοτιβου(Leitmotiv) και οι οπερατικες αφηγησεις του?

Ριξτε μια ματια σε πασιγνωστες προσωπικοτητες που εχουν ταχθει υπερ της μουσικης , της φιλοσοφιας και του ανθρωπου Βαγκνερ γενικοτερα
http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Wagnerites

και σε αυτους που εχουν ταχθει κατα:
http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Anti-Wagnerites

Θα πρεπει να ηταν γυρω στα 1980 που ακουσα για πρωτη φορα το Tannhäuser. Θυμαμαι πως τακτοποιουσα καποια πραγματα στο φοιτητικο διαμερισμα και καθως επαιζε η εισαγωγη...εμεινα.
Εμεινα εκει ορθιος διχως να κανω απολυτως τιποτα.
Απο τοτε η Ιταλικη οπερα φανταζει πλεον πολυ...ποπ

Περιμενω την αποψη σας...

 

[Gebreselassie]

Σχέση σίγουρα όχι αγάπης, αλλά όχι και… μίσους. Κάποιοι όμως ίσως να μην χρειαστεί να το εξακριβώσουμε ποτέ. Είμαστε βλέπεις ήδη καλυμμένοι και χωρίς τον Wagner. 8)

Μια οπερατική αντίληψη που περνά μέσα από τα προβλήματα της εποχής του, κάτι που εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο στα λιμπρέτα του γερμανού συνθέτη. Παρόλα αυτά το γάλα χύνεται ανεπανόρθωτα με την γλώσσα και το χαρακτηριστικό γερμανικό ύφος που την χαρακτηρίζει, κάτι που σίγουρα ελαττώνει τον διαθέσιμο χώρο στο ράφι της δικής μου τουλάχιστον δισκοθήκης… :?

Η μαγεία της ιταλικής όπερας που θεωρείς pop, είναι ότι χωρίς να καταλαβαίνεις «γρι» από το λιμπρέτο, το συναίσθημα ξεχειλίζει από τις πρώτες κιόλας νότες. Δεν ξέρεις τι λέει, γιατί το λέει και χωρίς καν να έχεις σχηματισμένη την εικόνα στο μυαλό σου φορτίζεσαι, αισθάνεσαι την μουσική να σε διαπερνά. Το ίδιο και η γαλλική. Τα έργα του Verdi, του Puccini, του Rossini... αλλά και του Bizet, σε έλκουν, σε αναγκάζουν εκ των πραγμάτων να τα αγκαλιάσεις. Ο Wagner θέλει να τον ακούς από μακριά. Αν πλησιάσεις λίγο παραπάνω, ως άλλος αυστηρός δάσκαλος, σε ξαναδιώχνει. Ίσως όταν έφιαχνε όπερες να σκεφτόταν έναν γερμανό χαϊεντά του μέλλοντος να τεστάρει ενισχυτές σε blind test. Βέβαια για να μην αδικώ και την μουσική μαζί, το ίδιο θα σκεφτόμουν αν ο Wolfgang έγραφε το Le nozze di figaro σε γερμανικό λιμπρέτο και όχι σε αυτό του Lorenzo da Ponte. Μήπως δεν ήξερε?...

p.s. Μπορεί να σου φαίνεται pop αλλά αμφιβάλω αν αλλάζεις έναν δίσκο Callas με 10 οποιουσδήποτε άλλους δίσκους…

 

[exile]

Aναρχικος?Φασιστας?Εθνικιστης??Η μηπως οτι ηταν της μοδας τοτε??
Η Γερμανικη (και οχι μονο)Μυθολογια σε ολο της το μεγαλειο.

Ride of the Valkyries

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Παιρνω αφορμη απο αυτα που εγραψε ο exile για να σας δωσω ενα μικρο αποσπασμα(για οσους δεν το γνωριζουν ηδη) της πτησης των Βαλκυριων.
Κατεβαστε απο εδω:

http://www.mirrorservice.org/sites/ftp.ibiblio.org/pub/docs/books/gutenberg/1/0/1/7/10177/10177-m/10177-m-001.mp3

και περιγραψτε εαν θελετε τα πρωτα συναισθηματα που δημιουργουνται.

p.s. Μπορεί να σου φαίνεται pop αλλά αμφιβάλω αν αλλάζεις έναν δίσκο Callas με 10 οποιουσδήποτε άλλους δίσκους…

Δεν παιζεις τιμιο παιχνιδι Νικο

 

[RDoherty]

Aναρχικος?Φασιστας?Εθνικιστης??Η μηπως οτι ηταν της μοδας τοτε??

Αυτές είναι ανιστορικές και αναχρονιστικές ερμηνείες. Η χρήση του Βαγκνερισμού από τον Ναζισμό έχει τόση σχέση με τον συνθέτη και τη μουσική του, όση ο Παττακός με τα τσάμικα που του άρεσαν. Με άλλα λόγια, οι όπερες του Βάγκνερ είναι τόσο "ναζί", όσο τα δημοτικά τραγούδια είναι "χουντικά".

Εάν κανείς θελήσει να δει τον Βάγκνερ ιδεολογικά, η μόνη ιδεολογία που προκύπτει (και αυτή που ιδιοφυώς ανέδειξε ο Σερώ στο ιστορικό ανέβασμα του "Δαχτυλιδιού" του) είναι αυτή της ένωσης της Γερμανίας και της δημιουργίας ενός κράτους από τα εκατοντάδες γελοία δουκάτα, πριγκηπάτα, βασίλεια και αυτόνομες "αυτοκρατορικές" πόλεις που την αποτελούσαν επί αιώνες. Ιδεολογία που αναδείχτηκε μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, οι οποίοι επέφεραν μία μόνιμη και καταλυτική αλλαγή στην κεντρική Ευρώπη: την μη αναστρέψιμη επικράτηση του σύγχρονου, "αστικού" νομικού συστήματος επί του παλιού, φεουδαρχικού. Αυτό συμβολίζει το τέλος του "Λυκόφωτος των Θεών". Όλες οι άλλες ιδεολογικές ερμηνείες και μεταγενέστερες χρήσεις είναι ευσεβείς πόθοι. Το μόνο που ευαγγελιζόταν ο Βάγκνερ, ήταν αυτό που έγινε στη Γαλλία απότομα και στην Αγγλία βαθμηδόν: η αντικατάσταση των "θεών" από τους πολίτες.

 

[exile]

Ναι , ολα αυτα ακριβως ,αλλα βαριομουνα να τα γραψω........

 

[N Kanellopoulos]

Με αφορμή όσα έγραψε ο Α Καφατος, στην εκπομπή μου είχα πει ότι σχετικά με τον Βάγκνερ είναι άλλο το τι μου αρέσει και άλλο το τι είναι καλό. Η μουσική του Βάγκνερ είναι θεική, αλλά δεν μπορώ να την ακούσω για πολλή ώρα.

Ο Βάκνερ είναι μια μεγάλη μορφή και όχι μόνο ως συνθέτης. Αυτός μαζί με τον Μπερλιόζ και τον Μάλερ άνοιξαν νέους δρόμους στη διεύθυνση ορχήστρας. Για όσους δεν τον γνωριζουν συνοπτικά αναφέρω τα εξής.

Γεννήθηκε το 1813 στη Λιψία την εποχή του Ρομαντισμού. Ήταν σύγχρονος του Μπετόβεν, του Λιστ, του Μπραμς, του Μπερλιόζ και του Βέρντι. Ποιος ήταν όμως ο Ριχάρδος Βάγκνερ που τόση θύελλα ξεσήκωσε το όνομά του, και άλλοι τον αποκάλεσαν οραματιστή, επανα-στάτη της μουσικής, φαινόμενο, πολυδιάστατη μεγαλοφυΐα, πρόδρομο της κινηματογραφι-κής μουσικής, κι άλλοι τον κατηγόρησαν ως μαρξιστή, εθνικιστή, αντισημίτη. Το βέβαιο εί-ναι ότι η ζωή του ήταν πολυτάραχη και περιπετειώδης για να καταλήξει στη λύτρωση και την υπέρβαση που πάντα ευαγγελιζόταν.

Σε μια ταραγμένη Ευρώπη που συγκλονιζόταν από το ένα άκρο ως το άλλο από πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις και που τα φιλοσοφικά ρεύματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, καθιερώθηκε όχι μόνο ως καταξιωμένος μουσουργός, αλλά και ως ποιητής, στοχαστής, φιλόσοφος, ενορχηστρωτής, σκηνοθέτης των οπερατικών του έργων. Καθιερώθηκε, κυρίως όμως, ως δημιουργός της Τέχνης του Μέλλοντος, του θεάτρου Festspielhaus στο Μπαϋρώυτ και του Φεστιβάλ που τελείται στην πόλη αυτή μέχρι σήμερα.

Πολλά στοιχεία μπορεί να βρει κανείς στην ιστορική βιογραφία του συγγραφέα Γιωργου Δρόσου (εκδ. Ζαχαρόπουλος), αλλά και στα φιλοσοφικά βιβλία του Φώτη Παπαθανασίου.

 

[N Kanellopoulos]

Σε λίγο θα κάνω μια αναφορά στην εκπομπή.

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Ενω οδηγουσα προς την δουλεια, κοντεψα να σπασω τα τυμπανα μου απο την ενταση μολις ο Νικος ξεκινησε να "παιζει" Wagner.
Θα τον ευχαριστησω για ακομα μια φορα για την αναφορα του στο AVSite, αλλα και εκ μερους του RDoherty καθως τον εκανε γνωστο και στα βραχεα.

Τελος θα μου επιτρεψουν(εννοω ο Ν.Κ. και ο RD) να διαφωνησω μερικως μαζι τους αλλα περισσοτερα θα καταφερω να γραψω οταν ειμαι εκτος εργασιας .

Περα απο ολα αυτα το ερωτημα που ακομα αιωρειται ειναι:"ποσο σωστο ειναι να συγχεουμε την καλλιτεχνικη ιδιοφυια με τις υπολοιπες δραστηριοτητες, πνευματικες η μη?"

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Ο Ρίχαρντ Βαγκνερ ίσως ήταν ο μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής του λυρικού θεάτρου. Απ' τα οκτώ αδέλφια του, τα περισσότερα κληρονόμησαν απ' τον πατέρα τους Καρλ Φρήντριχ την αγάπη για το θέατρο. Ο μεγαλύτερος αδελφός του υπήρξε τραγουδιστής και ηθοποιός και η αδελφή του Ροζαλία ξεχώριζε ανάμεσα στους καλλιτέχνες του Δημοτικού θεάτρου της Λειψίας. Ο πατέρας του Βάγκνερ πέθανε όταν αυτός ήταν 6 μηνών. Η μητέρα του Γιοχάνα παντρεύτηκε ξανά με τον Λούντβιχ Γκάυερ, έναν ηθοποιό, κωμωδιογράφο και ζωγράφο. Στο σπίτι του Βάγκνερ, δίνονταν απ' τα παιδιά συχνά ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις.

Τα πρώτα του μαθήματα τα πήρε στη Λειψία από τον οργανίστα του Αγ. Θωμά, Μύλερ. Παρακολούθησε επίσης, μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο και μελέτησε την ελληνική και λατινική μυθολογία.
Το 1833, συνέθεσε στο Βύρτσμπουργκ, την πρώτη του όπερα "Οι Νεράιδες" σε λιμπρέτο δικό του.
Εργάστηκε σαν διευθυντής ορχήστρας σε διάφορα θέατρα.
Παντρεύεται την ηθοποιό Μίνα Πλάνερ και φεύγουν για το Παρίσι, όπου αναγκάζεται να κάνει διάφορους συμβιβασμούς για να ζήσει γράφει άρθρα στον τύπο, κάνει διασκευές και συνθέτει γαλλικές μελωδίες. Απογοητευμένος επιστρέφει στη Γερμανία, όπου ανεβάζει έργα του και γίνεται αρχιμουσικός στην αυλή της Σαξωνίας.
Η επανάσταση όμως του 1849, γίνεται αιτία να ανακοπεί η καλλιτεχνική του άνοδος. Χαρακτηρίζεται σαν επικίνδυνος, γλιτώνει όμως τη σύλληψη χάρη στον Λιστ, ο οποίος τον βοήθησε να φύγει στο εξωτερικό. Αυτήν την περίοδο, γράφει τα συγγράμματα "Τέχνη και επανάσταση", "Το έργο τέχνης του μέλλοντος", "Όπερα και δράμα", καθώς επίσης και σημαντικότατα λυρικά έργα.
Μια αμνηστία, του επιτρέπει να γυρίσει στη Γερμανία, αλλά ξανά αντιμετωπίζει δυσκολίες, τόσο καλλιτεχνικές όσο και οικονομικές. Σαν "από μηχανής θεός" όμως, παρουσιάζεται ο φιλόμουσος νεαρός βασιλιάς της Βαυαρίας, Λουδοβίκος ο 2ος, ο οποίος αναλαμβάνει να απαλλάξει τον Βάγκνερ από τα υλικά .προβλήματα για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στην τέχνη του. Τότε ήρθε κοντά του για να τον βοηθήσει στα σχέδια του, ο μαθητής του, ο αρχιμουσικός Χανς φον Μπύλοβ με τη γυναίκα του Κόζιμα, κόρη του Λιστ. Η Κόζιμα εγκατέλειψε τον Μπύλοβ για τον Βάγκνερ, ο οποίος και την παντρεύτηκε, όταν πέθανε η γυναίκα του.
Ο Βάγκνερ συνάντησε μεγάλη αντίδραση για τις μεταρρυθμιστικές του ιδέες. Χωρίστηκαν μάλιστα οι οπαδοί της όπερας σε υποστηρικτές και αντίπαλους του Βάγκνερ.

Τα λιμπρέτα των έργων του τα έγραφε αυτός ο ίδιος. Εμπνεόταν τα θέματα του από μύθους, τους οποίους επεξεργαζόταν από τη δική του σκοπιά. Ο ίδιος επίσης - με τη βοήθεια του Μπύλοβ - δίδασκε τη συμπεριφορά των καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή. Φρόντιζε για τη διακόσμηση, τη διανομή των ρόλων κτλ.
Αυτός ο μεγάλος ενορχηστρωτής είναι ο συνθέτης, ο ποιητής, ο σκηνοθέτης, ο δάσκαλος, ο φιλόσοφος που οδήγησε την όπερα σ' ένα υπερθέαμα υψηλών αξιώσεων.
Μουσικοδράματα (όπερες) του Βάγκνερ είναι: "Ο Ιπτάμενος Ολλανδός", "Τανχώυζερ", "Τριστάνος και Ιζόλδη", "Οι Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης", "Πάρσιφαλ" κ.ά. Στα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στήριξε τη σύνθεση της περίφημης τετραλογίας του, "Το δαχτυλίδι των Νυμπελούγκεν". Έγραψε επίσης, μια συμφωνία, 9 εισαγωγές, 3 σονάτες, λήντερ και άλλα έργα για πιάνο ή για βιολί και πιάνο.

 

[xfader]

Περα απο ολα αυτα το ερωτημα που ακομα αιωρειται ειναι:"ποσο σωστο ειναι να συγχεουμε την καλλιτεχνικη ιδιοφυια με τις υπολοιπες δραστηριοτητες, πνευματικες η μη?"

Εγώ θα το έθετα αλλιώς το ερώτημα: Πόσο επηρεάζουν οι υπόλοιπες "δραστηριότητες" μια καλλιτεχνική ιδιοφυία;

 

[ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ]

Nα προσθέσω πως ο Βαγκνερ υπήρξε πάντα η απόλυτη προσωπική μου επιλογή ως προε την λεγόμενη κλασική μουσική , κυρίως λόγω θεματολογίας , αλλά και του "βάρους" και της "σοβαρότητας" που αποπνέουν τα έργα του.

Επίσης δεν κρύβω πως η αφορμή να ασχοληθώ με τα έργα του ήταν οι πάρα πολλές αναφορές στον Βαγκνερ από μουσικούς του "Σκληρού και επικού" χώρου της ροκ μουσικής. Τον ανέφεραν τόσοι πολλοί ως επιρροή που με έπεισαν πως εκεί υπάρχει ένας θησαυρός...

 

[Sambalis]

Δεν έχω να πω πολλά μόνο να ακούσετε μαζί μου!
(Για τα μέλη που δεν έχουν ακούσει ή δεν θυμούνται !!!!

1. The Valkyries: Ride Of The Valkyries
2. Twilight Of The Gods: Siegfried's Funeral March
3. Lohengrin: Prelude to Act III
4. The Flying Dutchman: Sailors' Chorus
5. The Mastersingers Of Nuremberg: Overture
6. Tannhauser: Tannhauser's Pilgrimage
7. Parsifal: Prelude to Act I
8. Siegfried: Brunnhildes Awakening
9. Tristan And Isolde: Prelude To Act III
10. Die Walkure: Magic Fire Music
11. Lohengrin: Bridal Chorus

 

[Γιώργος(MAC)Αναμουρλίδης]

Doc,τι πρέπει να κάνω για να τα ακούσω,καθ'οτι δεν μου επιτρέπεται η πρόσβαση?

 

[Sambalis]

Doc,τι πρέπει να κάνω για να τα ακούσω,καθ'οτι δεν μου επιτρέπεται η πρόσβαση?

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί??? :shock: :shock:
Τα κομμάτια είναι streaming audio και ακούγονται μέσα απο τον mediaplayer!!
(Θα σε συμβούλευα να κατεβάσεις την τελευταία έκδοση του)!!!!