Αυτό που για κάποιο μυστήριο λόγο δεν φαίνεται να θες να δεις κατάματα είναι ότι, με εξαίρεση περιπτώσεις που κάποιος - λόγω προβλήματος υγείας - πήρε συνταγογραφημένα οπιούχα φάρμακα και λίγο καιρό αργότερα βρέθηκε εθισμένος σ' αυτά, οι υπόλοιποι εθισμένοι και κατεστραμένοι επέλεξαν να τα πάρουν για να "περάσουν καλά", γνωρίζοντας πολύ καλά τις, συχνότατα, δραματικές επιτπώσεις. Με άλλα λόγια, βγάλανε μόνοι τους τα μάτια τους.
Από την πλευρά μου σ' ευχαριστώ που ασχολήθηκες τον λίγο αυτό, έστω, χρόνο μαζί μας.
Μην είσαι τέτοιος. Το θέμα έχει 'τεχνικό' περιεχόμενο, δεν σχετίζεται και δεν υπονοώ τίποτα για την νοημοσύνη κανενός. Μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις ότι θες κρατώντας και μια πισινή για αυτό που σου λέει ο άλλος για κάτι που μπορεί να γνωρίζει περισσότερα. Γενικός κανόνας που εφαρμόζεται παντού. Εξού και η αφετηρία. Ίσως να το έθεσα και εγώ λάθος.
Για το ποια είναι η "αφετηρία" σου, η "υπέρτερη γνώση" ή κάτι άλλο... Εγώ πιστεύω πως είναι κάτι άλλο, αλλά δε θα το μάθουμε ποτέ. Και δεν έγινε και τίποτε.
Το θέμα είναι τεχνικό. Μη μπερδεύετε την απόλαυση με την ευτυχία, είναι δύο πράγματα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, και η αίσθησή τους στον εγκέφαλο πραγματοποιείται με διαφορετικές ορμόνες. Όλα τα οποιούχα, και μαζί τους το αλκοόλ και πολλά άλλα, διεγείρουν το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου προκαλώντας έκκριση ντοπαμίνης, που είναι η ορμόνη της απόλαυσης, σε κάνει να θέλεις κι άλλο. Η ορμόνη της ευτυχίας είναι η σεροτονίνη, και η βασική διαφορά έγκειται στο γεγονός, πως η σεροτονίνη σε κάνει να μη θέλεις άλλο, να λες είμαι εντάξει. Αυτή είναι η ευτυχία, και φυσικά δεν επιτυγχάνεται απλώς παίρνοντας κάτι. Αν συνέβαινε αυτό, αν ήταν τόσο εύκολο, θα ήταν φτηνή, με όλες τις έννοιες της λέξης. Αλλά δεν είναι.
της καλης διαθεσης ειναι
Δεν ισχύει αυτό, είναι παρεξήγηση στην Φυσική απο μια εργασία του 60 που επαναλαμβάνουν λάθος μέχρι και καθηγητές Πανεπιστημίου και στην νευρολογία το γνωστό πείραμα που αποδείχθηκε ανακριβές στην ανάλυσή του και ερμηνεία του.
Το πιστεύω απόλυτα αυτό που λες. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν μπορούμε να κρίνουμε αυτούς που δεν θεωρούνται ψυχικά υγιείς. Και για να το πάω λίγο παρακάτω, αν τελικά με τα σημερινά δεδομένα και αν κάτσεις και το ψάξεις εξονυχιστικά, υπάρχει κανείς από εμάς που μπορεί να θεωρηθεί απολύτως υγιής ψυχικά, χωρίς κάποιο "σύνδρομο", φάσμα, σύμπλεγμα ή άλλη ταμπέλα.
Να ξέρεις ότι και νομικά και δικαιικά , υπάρχει δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, δεν είναι θέμα ελεύθερης βούλησης. Είναι θέμα επιλογής απο την οποία κρινόμαστε και αυτή κρίνεται. Αλλιώς αυτά που λες , χάος και αναρχία.
Δε νομίζω ότι είναι έτσι το νομικό πλαίσιο. Δηλαδή αν κάποιος είναι άρρωστος αντιμετωπίζεται με ελαφρυντικά, ακόμη και ακαταλογιστος μπορεί να κριθεί σε σπάνιες περιπτώσεις. Καλώς η κακώς δεν έχει σημασία και δεν είμαι αρμόδιος να το κρίνω.
Άσε που όλα αυτά σχετίζονται και με την συνείδηση και ελευθερία (καλή τύχη να έχετε την ελευθερία και φυσική ικανότητα να σταματήσετε οι ίδιοι την αναπνοή σας), ανεξερεύνητοι σε νηπιακό για γέλια στάδιο η εξερεύνησή τους, άσχετα τι θα θέλανε και τους συμφέρει να σας κάνουν να πιστεύετε κάποιοι κλάδοι της επιστήμης για προσωπικά οφέλη , προβολή, επιχορηγήσεις απο την πίτα , θέση στην επιστημονική κοινότητα και γίγνεσθαι και πολλά άλλα. Εαν συνεχίσουν αυτό το γελοίο βιολί (πέρα απο την ουσιαστική ιατρική συνεισφορά τους) οι πολίτες θα τους τις κόψουν τις επιχορηγήσεις και οι φωνές αυτές δικαιολογημένα και αναπόφευκτα, πληθαίνουν απο όλες τις μεριές.
en.wikipedia.org
Έχει, διάβασε το τρίτο λίνκ. ¨Εχει π.χ. ψυχοπαθείς, σχιζοφρενείς, ναρκισσιστές που πληρούν και τα επτά κριτήρια ναρικισσισμού χωρίς εμπάθεια λειτουργικοί μέσα στην κοινωνία και CEO όλοι χα χα αλλά που μπορεί να έχουν την δυνατότητα και βίαιης συμπεριφοράς, εσυ και εγω που χωρίς να το γνωρίζουμε μας πότισαν ναρκωτικά, άλλαξε την φυσιολογία του εγκεφάλου μας και διαπράξαμε δολοφονία, .... έχει ενα σωρό. Το θέμα δεν είναι αυτό που αντιμετωπίζεται σε case to case βάση απο τη δικαιοσύνη. Αλλά ότι εαν γενικευθεί και γίνει αποδεκτό για όλο τον πληθυσμό, δεν προκύπτει απο το σύνολο του πληθυσμού και κάποια ηθική, εξελικτική, βιολογική, νευροφυσιολογική κλπ (μη πούμε το αντίθετο) υποχρέωση σου να είσαι σωστός και άρα δεν μπορεί να κριθείς υπέυθυνος για την πράξη σου καθώς την εκτέλεσες χωρίς την ελεύθερη βούληση σου. Αρα μένει αυτό που λέει η λογική σε βάζω μέσα μόνο και μόνο για να μην κάνεις κακό στην κοινωνία. Που το ¨κακό" θα είναι και ρευστό. Μπορεί στο μέλλον σε μια κοινωνία αυτό που θεωρείται κακό να είναι αποδεκτό και νόμιμο. Εαν είχε νικήσει ο Χίτλερ π.χ. το να σκοτώνονται Εβραίοι θα ήταν αποδεκτό και κανένας δεν θα το αμφισβητούσε. Το θέμα είναι εαν είσαι agent του ίδιου του εαυτού σου και της ύπαρξης σου. (τα έχει αναλύσει ο Κάντ, που είναι η λίθος της δικαιοσύνης). Πάει και η επιμόρφωση και η μετανόηση , (λόγος της φυλάκισης) .... πάνε χιλιά δυο .... η κοινωνία θα κατερρεύσει κλπ κλπ απόνερα, ιδίως εαν θεωρηθεί (εκεί το πανε) ότι ισχύει για όλους μας. Η δικαιοσύνη βασίζεται σε φιλοσοφικές, επιστημονικές, secular και παλιά θρησκευτικές έννοιες.
αυτό
