- Μηνύματα
- 3.691
- Reaction score
- 6.580
JOHN MAYALL - CRUSADE (1967)
Δεν ειναι και λιγο πραγμα να εισαι ο μεγαλυτερος λευκος bluesman στην ιστορια.
Δεν ειναι και λιγο πραγμα να εισαι ο μεγαλυτερος λευκος bluesman στην ιστορια.
JOHN MAYALL - BLUES ALONE (1967)JOHN MAYALL - CRUSADE (1967)
Δεν ειναι και λιγο πραγμα να εισαι ο μεγαλυτερος λευκος bluesman στην ιστορια.
Αυτά έπρεπε να σε είχα εκεί τότε να τα πείς σε κάποιους: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2138481#p2138481MOODY BLUES
Tι να πω τωρα για τους Moody Blues?
Οι λατρεμενοι μου.
Τι δεν επαιξε αυτο το συγκροτημα?
Blues? (στην αρχη), Pop?, Rock?, Ψυχεδελεια? Progressive?
Μεχρι και κλασσικη και ηλεκτρονικη μουσικη επαιξαν.
Mονο Heavy Metal δεν επαιξαν.
Χρονια μπροστα απο την εποχη τους.
(ηδη υπαρχουν 2 ακομα album τους εδω στα σημαντικοτερα)
ΟΝ Α ΤΗRESHOLD OF A DREAM (1969)
TO OUR CHILDREN'S CHILDREN'S CHILDREN'S (1969)
ΠΩΩΩΩΩΑυτά έπρεπε να σε είχα εκεί τότε να τα πείς σε κάποιους: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2138481#p2138481
Με είχαν αφήσει (ως συνήθως) όλοι μόνο με τα θηρία.
Τους την φόρεσα καλά όμως...
Εχεις δικιο φιλε castra.Αυτά έπρεπε να σε είχα εκεί τότε να τα πείς σε κάποιους: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2138481#p2138481
Με είχαν αφήσει (ως συνήθως) όλοι μόνο με τα θηρία.
Τους την φόρεσα καλά όμως...
Διάβασες που έλεγε το πιό ξενέρωτο τραγούδι το Nights In White Satin;Εχεις δικιο φιλε castra.
Προσωπικα πιστευω οτι οσο "προχωρησαν" την μουσικη οι Moody Blues, πολυ λιγα συγκροτηματα την προχωρησαν.
Το μονο που εχω να πω εγω ειναι, το οτι οταν οι Moody Blues επαιζαν progressive (1967),, oυτε καν ο μουσικος ορος δεν ειχε "εφευρεθει" ακομα.Διάβασες που έλεγε το πιό ξενέρωτο τραγούδι το Nights In White Satin;
Ενα από τα μεγαλύτερα ΕΠΗ στη Μουσική.
Μου είχαν γυρίσει τα μάτια τότε
Γιώργο με όλο το σεβασμό που σου εχω, και που με διακρίνει , αλλα και την έμφυτη τάση μου για αντιπαράθεση/μανούρα , ποτε οι moody Blues έπαιξαν progressive? Στα δικά μου αυτιά, ηταν ενα τεράστιο pop group (ούτε καν rock), με τεράστια συνθετική φλέβα, απύθμενο λυρισμό και κλασσικες επιρροές. Το μόνο "progressive" που μπορώ να βρω στα έργα τους ειναι το ότι γενικώς δεν ειχαν την κλασική φόρμα αρχή, μέση, ρεφρέν, τέλος (όχι και πάντα όμως), και άνοιγαν τις συνθέσεις επηρεασμένοι σαφώς απο τους κλασικούς συνθέτες, και δεύτερον ότι συνήθως είχαν concept στα albums τους. Έτσι όμως όπως εννοούμε την έννοια progressive, καθαρά μουσικά, δεν είχαν κάποια σχέση κι ούτε νομίζω ότι ηταν και σκοπός τους αυτό. Τέλος πάντων, απόψεις λεμε, και η μουσική, όπως όλες οι μορφές τέχνης αντανακλώνται τελείως διαφορετικά στον καθένα. Το ίδιο αντίκτυπο που μπορει να εχει ενα πολύπλοκο έργο σε ενα πραγματικό μουσικό, το ίδιο και πολυ μεγαλύτερο μπορει να εχει απλά μια νότα του ίδιου έργου σε ενα απλό ακροατή, κι ας μην ξέρει ούτε ποια νότα ηταν αυτή. Ούτως η άλλως οι ταμπέλες ειναι για να καταλαβαινόμαστε, αν κι απ'οτι φαίνεται ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε τα σέβη μου, σας αγαπώ όλους.Το μονο που εχω να πω εγω ειναι, το οτι οταν οι Moody Blues επαιζαν progressive (1967),, oυτε καν ο μουσικος ορος δεν ειχε "εφευρεθει" ακομα.
Φιλε cosmarpan ξερεις και εσυ το σεβασμο που σου εχω, αλλα εδω ναι διαφωνουμε.Γιώργο με όλο το σεβασμό που σου εχω, και που με διακρίνει , αλλα και την έμφυτη τάση μου για αντιπαράθεση/μανούρα , ποτε οι moody Blues έπαιξαν progressive? Στα δικά μου αυτιά, ηταν ενα τεράστιο pop group (ούτε καν rock), με τεράστια συνθετική φλέβα, απύθμενο λυρισμό και κλασσικες επιρροές. Το μόνο "progressive" που μπορώ να βρω στα έργα τους ειναι το ότι γενικώς δεν ειχαν την κλασική φόρμα αρχή, μέση, ρεφρέν, τέλος (όχι και πάντα όμως), και άνοιγαν τις συνθέσεις επηρεασμένοι σαφώς απο τους κλασικούς συνθέτες, και δεύτερον ότι συνήθως είχαν concept στα albums τους. Έτσι όμως όπως εννοούμε την έννοια progressive, καθαρά μουσικά, δεν είχαν κάποια σχέση κι ούτε νομίζω ότι ηταν και σκοπός τους αυτό. Τέλος πάντων, απόψεις λεμε, και η μουσική, όπως όλες οι μορφές τέχνης αντανακλώνται τελείως διαφορετικά στον καθένα. Το ίδιο αντίκτυπο που μπορει να εχει ενα πολύπλοκο έργο σε ενα πραγματικό μουσικό, το ίδιο και πολυ μεγαλύτερο μπορει να εχει απλά μια νότα του ίδιου έργου σε ενα απλό ακροατή, κι ας μην ξέρει ούτε ποια νότα ηταν αυτή. Ούτως η άλλως οι ταμπέλες ειναι για να καταλαβαινόμαστε, αν κι απ'οτι φαίνεται ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε τα σέβη μου, σας αγαπώ όλους.
Έτσι μπράβο, μανούρα ήθελα, χαίρομαι που διαφωνείς, η διαμάχη θα συνεχιστεί μέσω προσωπικών μυνηματων, δεν ενδιαφέρει τα αλλα μέλη. Ο cosmarpan ακονίζει τα νέα του οπλικά συστήματά και θα επιτεθεί μέσω πμ, κι αυτή την φορά θα ειναι αμείλικτος και δεν θα υπάρξει αμφισβήτηση ούτε απο τον εχθρό καλα το είπαν κάποιοι, ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος θα ειναι μέσω υπολογιστώνΦιλε cosmarpan ξερεις και εσυ το σεβασμο που σου εχω, αλλα εδω ναι διαφωνουμε.
Σημασια λοιπον εδω εχει ακριβως αυτο. Ποιος εβαλε τις βασεις.
Το λες και μονος σου.
"Το μόνο "progressive" που μπορώ να βρω στα έργα τους ειναι το ότι γενικώς δεν ειχαν την κλασική φόρμα αρχή, μέση, ρεφρέν, τέλος (όχι και πάντα όμως), και άνοιγαν τις συνθέσεις επηρεασμένοι σαφώς απο τους κλασικούς συνθέτες, και δεύτερον ότι συνήθως είχαν concept στα albums τους".
Αυτο ακριβως.
Οι βασεις.
Απο αυτο και μονο περνουν και κλεβουν τα επομενα συγκροτηματα που θα "προχωρησουν", και αλλο την μουσικη.
Πχ. Ηταν ο Little Richard μονο Rock&Roll?
Eμενα γιατι στα ματια μου ηταν και το πρωτο Punkιο?
Αρα μαλλον ειναι και τι βλεπει ο καθενας "πισω", απο την μουσικη του καθενος.
Αλλα εμενα εστω και αυτο μου ειναι αρκετο.
Ποιος δηλαδη εβαλε τις ΒΑΣΕΙΣ.
συμφωνω και επαυξανω...........The Steppes - Drop Of The Creature (1986)
https://m.youtube.com/watch?v=BGtxWXOYD_U
https://m.youtube.com/watch?v=FCEdbwdejOs
https://m.youtube.com/watch?v=E0AFo99FzMU
https://m.youtube.com/watch?v=71FlN_rdTZo
https://m.youtube.com/watch?v=fCu6-e4P85s
https://m.youtube.com/watch?v=Q73stqqBCH0
Αδυνατώ να πω πολλά και να περιγράψω. Αποτελεί ενα απο τα πιο πολυακουσμενα album στην δισκοθήκη μου, και σταθερά στα αγαπημένα μου όλων των εποχών. Ανακάλυψη του μεγάλου Greg Shaw, τους τσίμπησε στην Voxx με την μια αφού μυρίστηκε κατευθείαν τις δυνατότητες τους. Ουσιαστικά μιλάμε για δυο αδέλφια απο την Ιρλανδία, που πήγαν US και με δυο Αμερικανούς σχημάτισαν αυτό το κολοσσιαίο group που δυστυχώς όμως δεν κράτησε πολυ, αλλα ευτυχώς όσο κράτησε έβγαζε τον ενα δίσκο καλύτερο απο τον αλλο.
Λυσεργικο, ψυχεδέλικο, με σαφείς Ιρλανδικές ρίζες, φολκ, χαρντ, και ενα παίξιμο με απίστευτο πάθος. Βάλτε ακουστικά, τσίτα τα γκάζια και απολαύστε, πολυ λίγα group έφτασαν τοςο βαθιά στην άβυσσο της ψυχεδέλειας χωρίς όμως να Δεςμευτουν απο φόρμα της. Είπαμε, πάντα οι ανένταχτοι βλέπουν το καθαρό φως.
εξαιρετικοι ολοι οι δισκοι τουs....μεχρι και τον τελευταιο......Gun Club - Fire OF Love (1981)
Το απολυτο blues αλμπουμ, πηραν ολους τους μεγαλους μπλουζμεν, τους εβαλαν στο μπλεντερ με μπολικο αλκοολ και ουσιες, και αρχισαν ανακατευουν άλλες φορες σε πανκ ταχύτητες, άλλες φορες σε ταχύτητες μεθυσμενου αστεγου, και να το αποτέλεσμα. Ενα μεγαλειωδες αλμπουμ για τις γυναικες, το αλκοολ, τα ναρκωτικα, tην ερωτικη απογοητευση, την παρανομια, τo voodoo και εν τελει για το ιδιο το rock'n'roll με την δικη τους ματια. Οσο για την ερμηνεια του Jeff...HELL, HELL, HELL