Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Τα τελευταία χρόνια έχει χυθεί πολύ μελάνι τόσο στον έντυπο, όσο και στον ηλεκτρονικό τύπο για το ζήτημα της κρίσης των συσκευών ήχου. Οι δύο μεγάλες «σχολές» που εμφανίστηκαν τα χρόνια αυτά, τόσο η σχολή της υποκειμενικής κρίσεως, όσο και η σχολή της αντικειμενικής κρίσεως έχουν πληθώρα επιχειρημάτων που στηρίζουν τις απόψεις τους, αλλά και πληθώρα οπαδών που τις υποστηρίζουν με θέρμη.
Οι οπαδοί της υποκειμενικής μεθόδου θεωρούν ότι η αξιολόγηση μπορεί να γίνει μόνο μέσω ακροάσεων των συσκευών ήχου, ενώ οι οπαδοί της αντικειμενικής μεθόδου κυρίως μέσω μετρήσιμων χαρακτηριστικών των συσκευών ήχου.
Αυτό που έχει γίνει αρκετές φορές μέχρι τώρα είναι η αξιολόγηση πάνω σε θέματα ηχητικής απόδοσης και των δύο μεθόδων κυρίως με βάση την επιστημονική μέθοδο. (π.χ. εδώ, κι εδώ , κι εδώ, κι εδώ , και παραπέρα, κι ακόμη πιο πέρα κ.ο.κ.)
Αυτό όμως που δεν έχει γίνει είναι να θέσουμε την όλη συζήτηση σε καθαρά κοινωνιολογική βάση. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να δούμε το τι λέει η κοινωνιολογία επί του θέματος.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Για την κοινωνιολογία λοιπόν, η αξιολογική κρίση ατομικώς ή ομαδικώς υποκειμενικής μορφής δεν έχει καμία απολύτως αξία. Τέτοιες κρίσεις έχουν θέση μόνο μέσα σε ιδεολογίες και οι ουτοπίες.

Ήδη από τα χρόνια του Auguste Comte, θεωρήθηκε ότι η βάση της κοινωνικής οργάνωσης δεν είναι το δόγμα, αλλά το πείραμα.

Οι υποκειμενικές αξιολογικές κρίσεις όμως προέρχονται από αμφιθυμίες και θυμικές παρορμήσεις ("αρέσουν" ή "δεν αρέσουν") και παρά την ενδεχόμενη ιδεολογική οργάνωση δεν αποτελούν ιδεολογία. Αποτελούν όμως δόγμα, μιας που δεν έχουν ανάγκη καμίας αιτιολογίας. Θα μπορούσαν κάλλιστα να εκφραστούν μέσω της ακόλουθης ταυτολογίας "Η αξία είναι αξία".

Ακόμη καλύτερα η αξιολογική κρίση είναι η υποκειμενική σχέση που εμφανίζεται μεταξύ ενός προσώπου και ενός αντικειμένου (υλικού ή ιδεατού) υπό την μορφή μίας ψευδοαντικειμενικής και ψευδοθεωρητικής διατυπώσεως με την αξίωση αντικειμενικής ισχύος. Ως "απόδειξη" της "αλήθειας" και της "ορθότητος" χρησιμεύει η, αυθαιρέτως και άνευ περιορισμών, αποδοχή και επικράτησης της ιδέας σε συλλογικά πρόσωπα και προπάντων στην μάζα.

Όταν οι αξιολογικές αυτές κρίσεις διαδοθούν και επικρατήσουν στις κοινωνικές μάζες συνιστούν κοινωνική πραγματικότητα και πλέον υπόκεινται στην ψυχολογία των μαζών.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Στο παραπάνω φαινόμενο της υποταγής στην μάζα αναφέρεται ο Gustave Le Bon "Το πασίδηλων δύναται να αναγνωρισθεί μόνο από τον μορφωμένον ακροατή, αλλά και ούτως σύντομως θα επανέλθη, διά του υποσυνειδήτου του, εις τας αρχικάς του αντιλήψεις... Πράγματι ευρίσκεται υπό την επίδραση των προγενεστέρων ιδεών του, που μετετράπησαν εις συναισθήματα. Μόνον αυτά επιδρούν εις τα βαθύτερα κίνητρα των πράξεων μας και των λόγων μας"

http://www.gutenberg.org/etext/24007

 

[themiloc]

Μία παρατήρηση μπορεί και κοινωνιολογική.

Πολλοί άνθρωποι που σχεδιάζουν, τεστάρουν ή απλά ενδιαφέρονται σοβαρά για την ηχητική αναπαραγωγή επί πολλά χρόνια, με πολλές ευκαιρίες να ακούν ζωντανή αλλά και αναπαραγώμενη μουσική από πολλά διαφορετικά συστήματα, έχουν, αναμφίβολα μέσα από την εμπειρία, καταφέρει να ελαχιστοποιήσουν κατά το δυνατόν το "υποκειμενικό" της κρίσης τους. Άρα λοιπόν, με αρκετή αντικειμενικότητα, οι κρίσεις αυτές μπορούν επάξια να συμπληρώσουν την τεχνική αξιολόγηση, η οποία μόνη της, κατά την γνώμη μου, δεν είναι άρτια, δηλ. ικανή να μας πληροφορεί επαρκώς.
Μένει μόνον αυτοί που τους διαβάζουν, τους συμβουλεύονται ή ακούν τα μηχανήματά τους να ξέρουν ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ που βαραίνουν κυρίως στην κρίση τους.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Οι αξιολογικές αυτές κρίσεις οδηγούν στην δημιουργία πεποιθήσεων. Οι πεποιθήσεις σχηματίζονται κατόπιν αυστηρής επιλογής του "εμπειρικού υλικού" που έχουμε συγκεντρώσει βάση των "αξιολογικών" κρίσεων και με την εφαρμογή πάνω σε αυτό το υλικό των νόμων της λογικής.

Φυσικά ο μέσος άνθρωπος δεν γνωρίζει ούτε επιθυμεί να ελέγξει αυτό το εμπειρικό υλικό, ούτε γνωρίζει ούτε επιθυμεί να εφαρμόσεις τους κανόνες της λογικής, αλλά και αποστρέφεται την ιδέα να λειτουργήσει ως όργανο της αλήθειας και της λογικής. Γενικά ο μέσος άνθρωπος στρέφεται εναντίον όλων των ψυχολογικών κινδύνων, που απειλούν να διαλύσουν το "ζωτικό του ψεύδος".

Ακόμα όμως και στην περίπτωση που ξεπεράσει την χρυσή μετριότητα και θελήσει να εξετάσει το εμπειρικό υλικό, ή να εφαρμόσει τους κανόνες της λογικής υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο του σφάλματος, ή της εξειδίκευσης που θα τον απομακρύνει από το τις γενικές αρχές της σκέψεως και θα στενέψει το "οπτικό του πεδίο".

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Re: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Μένει μόνον αυτοί που τους διαβάζουν, τους συμβουλεύονται ή ακούν τα μηχανήματά τους να ξέρουν ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ που βαραίνουν κυρίως στην κρίση τους.

Θα φτάσουμε παρακάτω εκεί Θέμη.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Re: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Μία παρατήρηση μπορεί και κοινωνιολογική.

Πολλοί άνθρωποι που σχεδιάζουν, τεστάρουν ή απλά ενδιαφέρονται σοβαρά για την ηχητική αναπαραγωγή επί πολλά χρόνια, με πολλές ευκαιρίες να ακούν ζωντανή αλλά και αναπαραγώμενη μουσική από πολλά διαφορετικά συστήματα, έχουν, αναμφίβολα μέσα από την εμπειρία, καταφέρει να ελαχιστοποιήσουν κατά το δυνατόν το "υποκειμενικό" της κρίσης τους. Άρα λοιπόν, με αρκετή αντικειμενικότητα, οι κρίσεις αυτές μπορούν επάξια να συμπληρώσουν την τεχνική αξιολόγηση, (...)

... υπό την αμάχητη προϋπόθεση, πως γνωρίζουν το τεχνικό μέρος, και είναι σε θέση να κατανοήσουν κάποια βασικά πράγματα. Διαφορετικά, αν, ας πούμε, ένας κατασκευαστής δημοσιεύει ονομαστική ισχύ 200W στα 4 και 8Ω, ο εμπειρικός αρθρογράφος μπορεί να ξεγελαστεί πολύ εύκολα, χαρακτηρίζοντας τον ενισχυτή ότι έχει "λαμπάτη συμπεριφορά". Άλλ' αντ' άλλων δηλαδή. Ή μήπως δεν έχει συμβεί;

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Στην σημερινή κοινωνική πολυκρατία και των συνεχώς μεταβαλλόμενων ιδεών, υπάρχει μία γενική ρευστότητα των παντός είδους πεποιθήσεων. Αντί των πεποιθήσεων ο μέσος άνθρωπος ασπάζεται την προσαρμογή (κομφορμισμός) και μάλιστα την άσχετη "ως προς τι" προσαρμογή. Δημιουργεί έτσι γύρω του μία "μάσκα" ψευδών πεποιθήσεων.

Η μεταβίβαση αυτών των πεποιθήσεων γίνεται μέσω λογικοφανών επιχειρημάτων, χωρίς όμως αυτά να υποστούν κατά την μεταβίβαση κάποια λογική εξέταση. Έτσι μέσω μύθων, φημών και και διαδόσεων, μέσω ψευδών ερμηνειών, μέσω της υπερβολής, μέσω της υποβολής, της μιμήσεως και της επαναλήψεως, κατασκευάζεται μία ψευδής εικόνα της πραγματικότητας.

Έτσι η ερμηνεία των διαφόρων αξιολογικών κρίσεων, των εμπειρικών γεγονότων ή άλλων πεποιθήσεων επηρεάζεται από τα υποκειμενικά ψυχολογικά ή πνευματικά κριτήρια αυτού που προσπαθεί να ερμηνεύσει, ή από το γόητρο και την αυθεντία του ερμηνευμένου.

Άλλος ένας παράγοντας που μπορεί να παραμορφώσει την αλήθεια είναι το ψυχολογικό φορτίο του συνειδητού (αναμνήσεις, συνήθειες, δοξασίες, προσδοκίες και επιθυμίες) ή του υποσυνειδήτου (απωθήσεις, πλέγματα μειονεκτικότητας, νευρώσεις και ψυχώσεις).

Έτσι η εμπειρική παρατήρηση του μέσου ανθρώπου η οποία θεωρείται ως η ακλόνητη απόδοση της "εμπειρικής αλήθειας" υπόκειται σε πλάνες και εξαρτάται από την ενεργό πνευματική παρουσία και την στιγμιαία ψυχολογική κατάσταση του παρατηρητή, εξαρτάται δηλαδή άμεσα από την αντίληψή του.

Είναι γνωστό π.χ. στα δικαστήρια το φαινόμενο του "αυτόπτη μάρτυρα" ο οποίος καλή τη πίστη καταθέτει παραμορφωμένα ή ανυπόστατα γεγονότα.
Άλλο τέτοιο φαινόμενο που αναφέρει ο Le Bon είναι αυτό που πολλές φορές ακόμη και μορφωμένοι επιστήμονες παρουσιάζουν θέσεις που ταυτίζονται με την άλογη μάζα, παρά την μεγάλη απόσταση παιδείας, μόρφωσης και κοινωνικής θέσης.
Η κατάσταση επιδεινώνεται 'όταν η τοπική κοινή γνώμη συζητά μία υπόθεση. Τότε εμφανίζονται δεκάδες "αυτόπτες μάρτυρες" που συγχέουν τα γεγονότα με τις αντιλήψεις τους. (Von Gneist)

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Μπορούμε λοιπόν να ορίσουμε τις αξιολογικές κρίσεις ως οργάνωση των προκαταλήψεων του κριτή. Οι δε πεποιθήσεις της κοινής γνώμης αποτελούν την οργάνωση των αξιολογικών κρίσεων. Τέλος η οργάνωση των πεποιθήσεων γεννά τις νοοτροπίες.

Οι νοοτροπίες λοιπόν είναι οι κοινές και μόνιμες πεποιθήσεις των κοινωνικών ομάδων. Είναι δε αποτέλεσμα σύνθεσης. Οι νοοτροπίες μπορούν να οργανωθούν σε κάθετες δομές (νοοτροπία των audiophile, νοοτροπία των videophile) ή οριζόντιες δομές (νοοτροπία των εμπόρων συσκευών εικόνας ήχου, νοοτροπία του ντιτζιταλοφρίκουλα, νοοτροπία του γκατζετάκια κλπ κλπ).

Ο Mierendorff δίνει έναν διαφορετικό ορισμό της νοοτροπίας: "Κατά την προσαρμογή του σε έναν επαγγελματικό κύκλο, ή προς μία κοινωνική τάξη ο άνθρωπος αποκτά μία τυποποιημένη εμπειρία, και ιδιαίτερη στάση, η οποία οδηγεί σε μία τυποποιημένη διαμόρφωση της κοινωνικοπολιτικής του προσωπικότητας. Το αποτέλεσμα είναι μία υποκειμενική διανοητική, ψυχική και κοινωνική προδιάθεση η οποία χαρακτηρίζεται ως νοοτροπία."

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα με τις αξιολογικές κρίσεις είναι η επιλογή των λέξεων μέσω των οποίων θα εκφρασθούν όλες αυτές οι κρίσεις.

Όπως ο πρωτόγονος άνθρωπος φοβόταν τις "μαγικές λέξεις" των μάγων-σαμάνων, και αργότερα των ιερέων, έτσι και ο μέσος άνθρωπος της αστικής κοινωνίας γίνεται έρμαιο των λέξεων των δημαγωγών. "Η μάζα αυτομάτως μεταβάλλεται σε πρωτόγονη ορδή και βρίσκεται ipso facto στο επίπεδο των προτογώνων" (Le Bon)

Μία λέξη μπορεί να έχει πολλές έννοιες καθώς και μία έννοια να εκφράζεται με πολλές λέξεις. Και στις δύο περιπτώσεις επέρχονται είτε ακούσιες είτε σκόπιμες αλλοιώσεις της πραγματικότητας που προκαλούν αλλοιώσεις των συμπερασμάτων.

Είδωλα, σύμβολα, εικόνες, μεταφορές και συνθήματα απλοποιούν αυτήν την νοθεία της πραγματικότητας, μέσω της μετάδοσης δηλ. της μεσολάβησης των λέξεων. Αυτές οι μεμονωμένες λέξεις, όταν εκφράζουν αξιολογικές κρίσεις, χάνουν το νόημά τους και αποκτούν ένα άλλο αφηρημένο και ανεξέλεγκτο νόημα.
(ας θυμηθούμε εδώ το γρέζι, τον κόκκο, τις χροιές, τις μικροδυναμικές του τίμπρου και άπειρες τέτοιες αοριστολογίες...)

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Την μαζοποίηση της κοινωνίας την ακολουθεί φυσικά και η μαζοποίηση της γλώσσας. Οι κατώτερες τάξεις διαθέτουν πολύ λιγότερες έννοιες και κατά συνέπεια πολύ πτωχότερο λεξιλόγιο και γραμματική.

Όσο περισσότερο ανέρχονται κοινωνικώς, οικονομικώς και πολιτικώς οι μάζες, τόσο περισσότερο επιβάλλουν την γλώσσα τους στην υπόλοιπη κοινωνία. Η γλώσσα της μάζας υπολείπεται σε εκλογικευμένες έννοιες και λέξεις, αλλά υπερτερεί σε θυμικές και συναισθηματικές λέξεις (για αυτό π.χ. η δημοτική γλώσσα είναι καταλληλότερη για την ποίηση την λογοτεχνία, ακόμη και την δημαγωγία).

Αυτή η έλλειψη εννοιολογικού περιεχομένου όμως οδηγεί στην δημιουργία λεκτικού αποκρυφισμού (Argot) προς συνθηματική συνεννόηση. Η χρήση όμως λίγων λέξεων για τον προσδιορισμό πολλών αντικειμένων, σημαίνει εννοιολογική ένδεια, ανακριβή προσδιορισμό των αντικειμένων, παραγνώριση των αποχρώσεων σύγχυση των εννοιών και τέλος ισοπέδωση.

Αυτή η λεξιλογική ένδεια είναι ευρέως διαδεδομένη στους κύκλους των υποκειμενιστών.

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Ας περάσουμε τώρα και από την άλλη πλευρά. Το βασικό όπλο των αντικειμενιστών είναι οι μετρήσεις.

Αυτό όμως που δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να κάνουν είναι να προσδιορίσουν μία συγκεκριμένη μεθοδολογία μετρήσεων καθώς και ένα συγκεκριμένο σετ μετρήσεων για κάθε είδος συσκευής, το οποίο θα μπορούσε να προσδιορίσει την ηχητική ποιότητα της υπό κρίσην συσκευής. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο εύκολο να γίνει. Η αλυσίδα της audio-video αναπαραγωγής εξαρτάται από πολλούς και πολλές φορές αστάθμητους, παράγοντες.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι η εμμονή σε ξεπερασμένα σετ μετρήσεων κατάλοιπα μιας εποχής που δεν υπήρχαν οι τεχνικές δυνατότητες να γίνουν ακριβείς μετρήσεις. Π.χ. η απόκριση συχνότητας των ενισχυτών μετριέται σε ωμικά φορτία 8Ohm ή 4Ohm. Επί της πράξεως ποτέ δεν θα συναντήσει τέτοιο φορτίο ένας ενισχυτής. Οπότε αυτή η μέτρηση έχει μικρή αξία. Θα ήταν προτιμότερη π.χ. η χρήση ενός κυκλώματος dummy φορτίου που προσομοιάζει την εμπέδηση ενός ηχείου ή ακόμη καλύτερα διαφόρων φορτίων που προσομοιάζουν διάφορες περιπτώσεις ηχείων (χωρητικά φορτία, αυτεπαγωγικά φορτία, χαμηλές εμπεδήσεις κλπ)

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι ο εξειδικευμένος μετρητικός εξοπλισμός δεν είναι προσιτός στον μέσο audiophile, οπότε δεν μπορεί να κάνει δικές του μετρήσεις και να αξιολογήσει μόνος του την αξία μίας συσκευής.

Αλλά ακόμη και αν γίνει προσιτός ένας τέτοιος εξοπλισμός, πολλοί λίγοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν σωστά ένα μετρητικό σύστημα και ακόμη λιγότεροι ξέρουν τι θα πρέπει να μετρήσουν,

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

η συνέχεια αύριο...

 

[costas EAR]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

στην αναμονή λοιπόν....

 

[toulou]

Απάντηση: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

:111: .... ρε σεις.... έλεος....

πάτε ακούστε καν'α δίσκο να βρείτε το υγιά σας.
It will make u feeel goood που λένε οι μισητοί αγγλοσάξωνες

Για το καλό σας το λέω

:103: :103: :103:

 

[Gebreselassie]

Σπύρο άντε ρε!

...

 

[NIKNM]

Μου αρεσει πολυ το νημα αυτο οπως πολυ σωστα το ανοιξε και το ανεπτυξε ο Σπυρος.

Πολυ καλη δουλεια!

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Απάντηση: Re: Υποκειμενικές VS Αντικειμενικές κρίσεις Νο 3124

Σπύρο άντε ρε!

...

Κάτι μου έτυχε χθες και δεν πρόλαβα να το συνεχίσω...

Εις σήμερα τα νεώτερα.

 

[L.Stephanides-Anakrousis]

Μία παρατήρηση μπορεί και κοινωνιολογική.

Πολλοί άνθρωποι που σχεδιάζουν, τεστάρουν ή απλά ενδιαφέρονται σοβαρά για την ηχητική αναπαραγωγή επί πολλά χρόνια, με πολλές ευκαιρίες να ακούν ζωντανή αλλά και αναπαραγώμενη μουσική από πολλά διαφορετικά συστήματα, έχουν, αναμφίβολα μέσα από την εμπειρία, καταφέρει να ελαχιστοποιήσουν κατά το δυνατόν το "υποκειμενικό" της κρίσης τους. Άρα λοιπόν, με αρκετή αντικειμενικότητα, οι κρίσεις αυτές μπορούν επάξια να συμπληρώσουν την τεχνική αξιολόγηση, η οποία μόνη της, κατά την γνώμη μου, δεν είναι άρτια, δηλ. ικανή να μας πληροφορεί επαρκώς.
Μένει μόνον αυτοί που τους διαβάζουν, τους συμβουλεύονται ή ακούν τα μηχανήματά τους να ξέρουν ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ που βαραίνουν κυρίως στην κρίση τους.

Με βρίσκει σύμφωνο. Λ.Σ.