Θα ήθελα τις απόψεις σας περί της ρύθμισης του antiskating σε πικάπ.
Ανοίγω τη συζήτηση, παραθέτοντας τις εξής πρακτικές:
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1: Αφού φέρουμε την κεφαλή στο επιθυμητό βάρος, τοποθετούμε το ρυθμιστικό για το antiskating του βραχίονα στην ίδια ένδειξη με το βάρος της κεφαλής.
(ΘΕΤΙΚΑ: Απλή ρύθμιση, δε μας ζαλίζει το καφάλι με ιδέες.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Είμαστε σίγουροι ότι σε αυτή τη θέση έχουμε και τη σωστή αντιολίσθηση
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2: Χρησιμοποιούμε δίσκο χωρίς αυλάκια και θέτουμε το ρυθμιστικό στο σημείο που ο βραχίονας ισορροπεί χωρίς ολίσθηση. Τέτοιο παράδειγμα μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=k6sE9XnY_5Q&feature=related
(ΘΕΤΙΚΑ: Έχουμε καλύτερη ακρίβεια από την περίπτωση 1.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Είναι σίγουρο ότι οι δυνάμεις που ασκούνται κατά την ανάγνωση ενός κανονικού δίσκου είναι ίδιες με αυτές σε έναν δίσκο χωρίς αυλάκια; Επίσης, με αυτή την τεχνική θα παρατηρήσουμε ότι ο βραχίονας ισορροπεί στις διάφορες θέσεις του δίσκου (αρχή-μέση-τέλος) για διαφορετικές θέσεις του ρυθμιστικού antiskating)
Εναλλακτικά, αν δεν έχουμε δίσκο χωρίς αυλάκια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δίσκο από γυαλί (τον κατασκευάζουμε στο τζαμάδικο της γειτονιάς με διάμετρο 30 cm)
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 3: Συνδέουμε τα καλώδια rca του βραχίονα σε παλμογράφο. Στη συνέχεια, παίζουμε έναν μονοφωνικό δίσκο και θέτουμε το ρυθμιστικό του antiskating στην ένδειξη στην οποία το σήμα από τα δύο κανάλια είναι ίδιο.
(ΘΕΤΙΚΑ: Νομίζω είναι ο καλύτερος τρόπος για ακρίβεια.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Αν ο μονοφωνικός δίσκος δεν είναι σε καλή κατάσταση, τότε μπορεί να έχουμε λάθος αποτελέσματα)
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 4: Θέτουμε το ρυθμιστικό antiskating στο μηδέν (0) και αφήνουμε το βραχίονα να κινηθεί μόνο με το βάρος, την κεντρομόλο & τη φυγόκεντρο δύναμη και την τριβή.
(Το βρίσκω λίγο παρακινδυνευμένο και δεν ξέρω αν έχει θεωρητικό έρεισμα - εδώ μάλλον θα μας απαντήσει ένας φυσικός).
Θα ήθελα τις προτάσεις σας ή/και τις απόψεις σας. Τη ρύθμιση antiskating τη θεωρώ ως την πιο δύσκολη στο πικάπ, η οποία εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο αυθαιρεσίας.
Ανοίγω τη συζήτηση, παραθέτοντας τις εξής πρακτικές:
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1: Αφού φέρουμε την κεφαλή στο επιθυμητό βάρος, τοποθετούμε το ρυθμιστικό για το antiskating του βραχίονα στην ίδια ένδειξη με το βάρος της κεφαλής.
(ΘΕΤΙΚΑ: Απλή ρύθμιση, δε μας ζαλίζει το καφάλι με ιδέες.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Είμαστε σίγουροι ότι σε αυτή τη θέση έχουμε και τη σωστή αντιολίσθηση
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2: Χρησιμοποιούμε δίσκο χωρίς αυλάκια και θέτουμε το ρυθμιστικό στο σημείο που ο βραχίονας ισορροπεί χωρίς ολίσθηση. Τέτοιο παράδειγμα μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=k6sE9XnY_5Q&feature=related
(ΘΕΤΙΚΑ: Έχουμε καλύτερη ακρίβεια από την περίπτωση 1.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Είναι σίγουρο ότι οι δυνάμεις που ασκούνται κατά την ανάγνωση ενός κανονικού δίσκου είναι ίδιες με αυτές σε έναν δίσκο χωρίς αυλάκια; Επίσης, με αυτή την τεχνική θα παρατηρήσουμε ότι ο βραχίονας ισορροπεί στις διάφορες θέσεις του δίσκου (αρχή-μέση-τέλος) για διαφορετικές θέσεις του ρυθμιστικού antiskating)
Εναλλακτικά, αν δεν έχουμε δίσκο χωρίς αυλάκια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δίσκο από γυαλί (τον κατασκευάζουμε στο τζαμάδικο της γειτονιάς με διάμετρο 30 cm)
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 3: Συνδέουμε τα καλώδια rca του βραχίονα σε παλμογράφο. Στη συνέχεια, παίζουμε έναν μονοφωνικό δίσκο και θέτουμε το ρυθμιστικό του antiskating στην ένδειξη στην οποία το σήμα από τα δύο κανάλια είναι ίδιο.
(ΘΕΤΙΚΑ: Νομίζω είναι ο καλύτερος τρόπος για ακρίβεια.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ: Αν ο μονοφωνικός δίσκος δεν είναι σε καλή κατάσταση, τότε μπορεί να έχουμε λάθος αποτελέσματα)
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 4: Θέτουμε το ρυθμιστικό antiskating στο μηδέν (0) και αφήνουμε το βραχίονα να κινηθεί μόνο με το βάρος, την κεντρομόλο & τη φυγόκεντρο δύναμη και την τριβή.
(Το βρίσκω λίγο παρακινδυνευμένο και δεν ξέρω αν έχει θεωρητικό έρεισμα - εδώ μάλλον θα μας απαντήσει ένας φυσικός).
Θα ήθελα τις προτάσεις σας ή/και τις απόψεις σας. Τη ρύθμιση antiskating τη θεωρώ ως την πιο δύσκολη στο πικάπ, η οποία εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο αυθαιρεσίας.