Ικανός ιατρός σε πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο στην Αθήνα;

[vaggelis11]

Αν υπάρχει κάποιος στο forum με εμπειρία προσωπική ή έμμεση αλλά ασφαλή ικανού ιατρού (Αττικη) σε χειρουργείο πρόσθιου χιαστού γόνατος θα παρακαλούσα να βοηθησει με π.μ
Ευχαριστω

 

[pelopis85]

Είχα Ρήξεις στους δύο μηνισκους. Έκανα αρθροσκοπησεις στο κατ Στο βαλλιανατο. Αν θες κάτι άλλο με πμ

 

[abrechtos]

Αν αντεχεις οικονομικα για τυχον εξοδα περαν της ασφαλισης σου
Κουκακης στρ. ιατρος Λευκος Σταυρος Αθηνων
Λιλικακης στην ιδια κλινικη,
Κατσιφαρακης στην ιδια κλινικη,πιο γνωστος και πιο ακριβος.
αν θελεις θα ρωτησω και για αλλους

 

[VLASSIS-S]

Εισαι σιγουρος οτι ειναι απαραιτητη η εγχειρηση γιατι η αποκατασταση ειναι επιπονη αλλα και χρονοβορα. Υπολογισε 1 μηνα με ναρθηκα και το ποδι τεντωμενο, 1 μηνα με πατεριτσες και ενα μηνα καθημερινη αποθεραπεια.
επισης να ξερεις οτι υπαρχουν διαφορες τεχνικες, η πιο σιγουρη ειναι με τεχνητο μοσχευμα αλλα και οτι μπορει μετα απο λιγα χρονια να δημιουργηθει αρθριτιδα ασχετως τεχνικης.
Αν τελικα το αποφασισεις, οσο πιο συντομα τοσο το καλυτερο.

 

[Yiannis_B]

Βλάση δεν είναι ακριβώς έτσι. Έκανα πριν 2 χρόνια, με άριστα αποτελέσματα. Θα βάλω και εδώ, περίπου ότι έστειλα και στον Βαγγέλη. Δεν είμαι γιατρός, και η ορολογία που χρησιμοποιώ είναι ολίγον για τον φ@ύτσον, αλλά νομίζω ότι θα το πιάσετε το κεντρικό νόημα...

..."στο τονίζω μην βάλεις χιαστό από συνθετικά υλικά, θα σπάσει πολύ σύντομα λόγω έλλειψης ελαστικότητας, και το χειρότερο είναι ότι αφήνει "γρέζια" από τα κόκαλα, κατά την τριβή του με αυτά, με αποτέλεσμα όσο περνάει ο καιρός, να χαλαρώνει και η σύνδεσή του με τα κόκαλα και να μην υπάρχει στέρεη σύνδεση. Επίσης αυτά τα γρέζια, κολυμπούν μέσα στο υγρό της άρθρωσης.

Προσπάθησε να δεις αρκετά video στο youtube, με animation, για να καταλάβεις γιατί μιλάμε.

Η εγχείρηση είναι αρθροσκοπική.

Αφού αφαιρεθεί το μόσχευμα - ή τα μοσχεύματα (σημείωση 1) ( η περιοχή από όπου θα αφαιρεθεί ποικίλει.), ανοίγεται μια μικρή τρύπα για τις κάμερες, και μια μεγαλύτερη στην περόνη...για να μπουν τα...τρυπάνια..

Στο μηριαίο οστό δεν γίνεται διαμπερή τρύπα, αλλά "τυφλή", και από την μέσα πλευρά βιδώνεται μία βιοδιασπόμενη βίδα ώστε να συγκρατείται το μόσχευμα.

Λίγα λόγια για το πως δουλεύει το μόσχευμα:

Τους πρώτους 3 μήνες, το μόσχευμα χάνει όλη την μυική? του μάζα και αδυνατίζει μένοντας στην ουσία μόνο ένας μη αιματωμένος "ιστός", πάνω στον οποίο τους επόμενους 3 μήνες, δημιουργείται πάλι από την αρχή αιμάτωση και μυική μάζα. Το μόσχευμα είναι δηλαδή ο "σκελετός" πάνω στον οποίο θα χτιστεί από την αρχή ο νέος χιαστός. Γύρω στους 6-8 μήνες από την εγχείρηση έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Το πλεονέκτημα είναι ότι στα σημεία που δένει ο χιαστός με τα κόκκαλα, έχουν γίνει και τα 2 ένα σώμα, δεν υπάρχει δηλαδή παίξιμο του χιαστού μέσα στο κόκαλο, για να υπάρχει πρόβλημα όπως με τους συνθετικούς χιαστούς.

Σημείωση 1 : O χιαστός έχει σχήμα ελικοειδές, όπως μια στριφογυριστή σκάλα. Δεν υπάρχει μόσχευμα που να έχει αυτή την γεωμετρία. Γι αυτό, όπως και στην δική μου περίπτωση, μπήκαν 2 μοσχεύματα, που στρίφτηκαν μεταξύ τους, ώστε να πλησιάσουμε την γεωμετρία του χιαστού. Αυτή η διαδικασία έχει ένα μειονέκτημα. Επειδή τα 2 μοσχεύματα είναι μικρότερης διατομής, θέλει μεγαλύτερη προσοχή (δηλαδή να μην ζορίζεις το γόνατο) μέχρι την αποθεραπεία των 6-8 μηνών. Για κάποιον που δεν είναι αθλητής όπως εγώ, δεν τρέχει κάστανο. Αλλά αν είσαι αθλητής και πρέπει να ξαναπαίξεις στους 4-5 μήνες, ο χειρούργος χρησιμοποιεί ένα μόσχευμα αντί για 2, που μπορεί να ζοριστεί σε άσκηση νωρίτερα. Αποκτάς όπως χιαστό χειρότερης γεωμετρίας, που μπορεί να ξανακοπεί πιο εύκολα.

Επίσης τώρα που ελπίζω να κατάλαβες πως δουλεύει το μόσχευμα, ...μπορείς να δεις και το μόνο πλεονέκτημα του χιαστού από συνθετικά υλικά....παίζεις μπάλα στο τρίμηνο!

Σε σοβαρούς αθλητές, δεν είναι σπάνιο, αν πάθει κάποιος αθλητής ρήξη στην αρχή της σεζόν, να μπει συνθετικός χιαστός μέχρι να τελειώσει η σεζόν, και το καλοκάιρι π.χ., να ξαναγίνει χειρουργείο για να μπει μόσχευμα.

Αν είναι κατανοητά μέχρι εδώ, πάμε στην αποθεραπεία.

Τις πρώτες 2 εβδομάδες τα πράγματα είναι πραγματικά ζόρικα. Μετά όλα βελτιώνονται.
Εγώ οδηγούσα ξανά στις 3 εβδομάδες από το χειρουργείο και στις 4 εβδομάδες περπατούσα σχεδόν κανονικά. Και χωρίς σοβαρή φυσικοθεραπεία. Το μόνο που χρειάζεται στην αρχή είναι ασκήσεις για να μπορέσεις να λυγίσεις το γόνατο, και να δυναμώσουν κάπως οι τετρακέφαλοι. Άμα γίνουν αυτά, μετά κάνεις λίγο γυμναστική, και περιμένεις να ολοκληρωθεί το νέο μόσχευμα.
Η πολύ φυσικοθεραπεία είναι μύθος, που ξεκίνησε από τους αθλητές, που πρέπει να παίξουν ξανά πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία, και που γι αυτόν τον λόγο, πρέπει να έχουν πολύ καλό μυικό σύστημα, ώστε να μην τον ξανακόψουν σε κανέναν αγώνα.

Κοίτα και ένα video. (..μου δώσαν όλη την εγχείρηση σε cd ...)


Περαστικά! και καλή ανάρρωση αν το αποφασίσεις! "

PS. Η καλύτερη φάση της όλης διαδικασίας, είναι ....το κοκτέιλ των ναρκωτικών μετά την εγχείρηση...

 

[kogni]

Περαστικά! και καλή ανάρρωση αν το αποφασίσεις! "

PS. Η καλύτερη φάση της όλης διαδικασίας, είναι ....το κοκτέιλ των ναρκωτικών μετά την εγχείρηση...

Περαστικά φίλε καλή ανάρωση

 

[vaggelis11]

Ευχαριστώ ολους για τις πληροφοριες να σημείωση οτι ή επέμβαση δεν είναι για μένα αλλά για τον ανηψιό μου

 

[pankrok]

στο βιντεακι ειναι επιγονατιδικο το μοσχευμα , πλεον αρκετοι περνουν απο hamstrings (τενοντα απο δικεφαλο μηριαιο χωρις οστο).

επιγονατιδικο αλλα οχι αρθροσκοπικα εχω κανει προ 16ετιας στο υγεια με τον μητσου. εκτοτε εχω κανει τα παντα (volley/ski/kick boxing/βαρη με βαθια καθισματα και πολλα κιλα κλπ) χωρις προβλημα
βεβαια παντα φροντιζα να γυμναζω μυς ποδιων και δεν ειχα προβλημα.

εσχατως που ειχα παρατησει τη γυμναστικη , αλλα παρολα αυτα τις τεταρτες πηγαιναμε για μπαλα καταφερα να κοψω και τον αλλο χιαστο , οποτε το φεβρουαριο θα ξανακανω χειρουργειο για το αλλο γονατο.

το χειρουργειο παντως - κατα τη γνωμη μου- ειναι αρκετα συνηθισμενο σε μεγαλες γνωστες κλινικες και νοσοκομεια και δεν εμπνεει καποιο κινδυνο αποτυχιας (ωστε να αναλωθεις να βρεις τον καλυτερο γιατρο κλπ) , κοστιζει ομως σε χρονο οπως γραφει και ο γιαννης παραπανω.
για αυτο το λογο σχεδον ολοι οι γιατροι - αν και βγαζουν λεφτα απο αυτο- σου εξηγουν οτι αν δεν εχεις σκοπο να αθληθεις (εστω και ερασιτεχνικα) και δεν εισαι σε σημειο να μην μπορεις να εξυπηρετισεις τις καθημερινες σου αναγκες , εχεις και την επιλογη να το αποφυγεις - βεβαια αν δεν προσεξεις και δεν τον εχεις φτιαξει τον χιαστο ενδεχεται ενας τραυματισμος στο ιδιο γονατο να κανει μεγαλυτερη ζημια.
πχ ο γιατρος που θα παω τωρα μου ειπε την εξης ατακα :" εγω που ειμαι 110 κιλα ταβλαδορος και καποιας ηλικιας , αν το παθαινα αυριο το πρωι , δεν θα το χειρουργουσα" που λιγο πολυ τα λεει ολα.

 

[pankrok]

εντωμεταξυ (επιστημη σου λεει με τα τσιγγελια και τα τρυπανια) ενω ειχα προετοιμαστει για τα χειροτερα (να μην κοιμηθω δυο νυχτες απο τον πονο κλπ) απο την παρασκευη που τον φτιαξαμε δεν εχω καταλαβει χριστο. μονο τα ραμματα μπορει να με τραβηξουν λιγο.
μηδεν πονος , απολυτως. προφανως μετεγχειρητικα μ επλακωσανε στα παυσιπονα , αλλα μιλαμε μηδεν πονος σε σημειο να σηκωθω να φυγω.

περαν της ολικης αναισθησιας , χορηγουν μια τοπικη στον μηρο (μηριαιο block το βαφτιζουν) που κρατα καπου 50 ωρες (3η μερα καταλαβα οτι πονανε οι τριχες αν τις τραβηξεις) προφανως παιζει το ρολο του και αυτο.

αφου πλεον το μοσχευμα ειναι απο τενοντα του οπισθιου μηριαιου , ο τετρακεφαλςο ειναι πληρως λειτουργικος την ιδια μερα (αρκει να περασει λιγο η επιρρεια της αναισθησιας γιατι αλλιως δεν τον καταλαβαινεις) και η αποθεραπεια ειναι αρκετα ευκολη. δεν ατροφει ο μυς οπως με επιγονατιδικο μοσχευμα (που πριν 16 χρονια τουλαχιστον , λογω πονου δεν μπορουσες να σκεφτεις να σφιξεις τετρακεφαλο για 4-5 μερες) ενω δεν ενοχλει και η εκταση του κατι που ειναι βασικο για να αποκτησει η αρθρωση την λειτουργικοτητα της.

το μοσχευμα ειναι (στην περιπτωση μου τουλαχιστον) 4πλο συνεστραμμενο ωστε να πλησιαζει την αντοχη του φυσιολογικου χιαστου.
οι βιδες ειναι πλεον βιοαπορροφουμενες (και οχι τιτανιο οπως παλια στο τεξας)

θεωρω οτι βοηθησε πολυ η εκγυμναση των μυων προεγχειριτικα ωστε να μπορει να παραμενει σταθερο το ποδι μετεγχειριτικα.

την πατεριτσα σημερα (5η μερα) μου ειπε να την παρατησω , αλλα ο ναρθηκας αυστηρα κλειδωμενος για 6 βδομαδες οσο περπαταω και οσο κοιμαμαι (τον βγαζω για ασκησεις και οταν καθομαι) (την προηγουμενη φορα τον φοραγα αλλα οχι κλειδωμενο - γουστα ειναι αυτα, προφανως αναλογα περιπτωσης ασθενους)

η αισθηση ειναι φυσικα οτι προκειται για ενα ευαισθητο ποδι οχι για αποτομες κινησεις και οτι θελει βαδισμα με προσοχη και χαλαρα, αλλα εχω μεινει εντυπωσιασμενος απο το αποτελεσμα μεχρι στιγμης. αρκει να το θυμαμαι στα επομενα χρονια ωστε να μην παρατησω γυμναστικη και δοκιμαζω καινουριες μεθοδους αποκαταστασης χιαστου.
ιδου και ενα βιντεακι animated (βλεπεται δηλαδη) με την μεθοδολογια

 

[pelopis85]

Τι να πω περαστικά σου ευχομαι! Πως την επαθες τη ρήξη;

 

[vaggelis11]

Οχι εγω για εναν ανηψιο μου ρωτουσα

 

[pankrok]

εγω καθομαι αμυνα τα πρωτα 15 λεπτα. να διατηρησω το μηδεν και μετα που αρχισουν να πεφτουν οι υπολοιποι αρχιζω τις αντεπιθεσεις. ετσι λοιπον, ως ακλονητος στοππερ κερδιζω την μπαλα και βγαινω μπροστα, περναω τον πρωτο, τον δευτερο ,εχω φτασει σε ακτινα βολης, πα να φερω την μπαλα στο δεξι και ο τριτος μου τη μαζευει , εκει λοιπον που γυρναω πισω φερε_πισω_την_μπαλα_ρε_καριολη πατοντας στο αριστερο (εχοντας 90 κιλα σωματικο βαρος και απουσια απο γυμναστηριο πανω απο χρονο) ακουω/νιωθω ενα κρακ και πεφτοντας αρχισα να θυμαμαι το πρωτο χειρουργειο μαζι με το οχι_ρε_πουστη_παλι_αυτη_η_μαλακια_ποναει_φτουυυυ