- Μηνύματα
- 58.199
- Reaction score
- 143.773
Εγώ λατρεύω τη μέταλ θρας κλπ όσο και τον ήχο του μίξερ.
Θα έπρεπε να τους κλείσουν φυλακή όλους αυτούς τους ταραχοποιούς.
Το 95% της ελληνικής μουσικής, με αφήνει παγερά αδιάφορο, είτε της σύγχρονης (έντεχνο μάι ας, τους φτύνω όλους) είτε της καζατζιδοπεριόδου, δεν ακούω ούτε 10" χωρίς να θέλω να αλλάξω δίσκο, δεν ακούω κανένα από τα καζατζίδια που προτείνατε, ακούστε τα εσείς κι αφήστε με ήσυχο.
Μόνο ολίγον Τσιτσάνη, ευχαριστιέμαι από εκείνη την εποχή, και Ξυλούρη και Μητροπάνο λόγω φωνής στη σύγχρονη. Τα ελληνικά μου αγαπημένα ακούσματα περιλαμβάνουν πολύ λίγα ονόματα, ενώ το έχω παλέψει, μέχρι Ξενάκη έχω αγορασμένα (ναι, Ιάννη) και Λένα Πλάτωνος, και τα 2 αυτά ονόματα να σας πω ότι τα συμπαθώ, να, όσο τα πέτρινα χρόνια, τον Σαββόπουλο και την Αρλέτα.
Τες πα, αν μου βάλετε ελληνική μουσική, κατά 95% τη φτύνω. Δε πέρασα ποτέ καλά σε μπουζούκια που φχαριστιέται τόσος κόσμος, ούτε σε κουτούκια κλπ με ελληνικά φολκλόρ. Νησιώτικα και Κρητικά και τσιφτετέλια και Ταμ τιριριμ τυρόπιτες γιόκ. Λίγη Βέμπο, μέχρι εκεί, και την άλλη τη γριά, από σεβασμό κυρίως..
Μπαχ; Ζω ανέτως χωρίς αυτόν. Ούστ.
Γενικά ζω ανέτως χωρίς κλασική μουσική, ούτε θα μου λείψει. Καλύτερος ο μπομπι Μακφέριν.
Έχω συγκινηθεί όμως από την κλασική, και συγκινούμαι ακόμα. Αναγνωρίζω και καταλαβαίνω την ομορφιά σε πολλά κομμάτια, ακόμα και όπερες, που κάποτε τα έφτυνα εντελώς, που τσίριαζαν άντρες γυναίκες, πιθανώς με ενοχλούσε πολύ το στέρεο και δεν άντεχα να ακούσω ούτε παβαρότι. Καλός είναι μωρέ. Αλλά χίλιες φορές Μακφέριν. Έστω Μπομπ Μάρλεϊ. Τι να κλάσει η κλασική μπροστά στο Μάρλεϊ...
Τες πα, χεζμενη την έχω την κλασική. Χίλιες φορές να ακούω μπλουζ, από μπι μπι Κινγκ και Κλάπτον και τζ τζ κέιλ, μέχρι όπου πάει το πράγμα, κι ας φτάσει σε Κοέν ή ταξίντομουν, όχι κλασική..
Επίσης μπιτάδικη, από τα παλιά τα Κράφτγουερκ και 32-μπιτ, μέχρι σύγχρονη Μόμπι και τα συναφή, να κουνιούνται τα γούφερ και τα σπλάχνα μαζί, γουστάρω κι ακούω όλη μέρα σερί.
Η αγαπημένη μου μουσική, αυτή που θα έπαιρνα στο νησί, είναι Φίλιπ Γκλας τα άπαντα, πασπαλισμένα με Βιμ Μέρτενς. Άμα χωράνε κι οι Πινκ φλόιντ, θα τους πάρω κι αυτούς, μαζί με τα σόλο του παράνοια.
Θα έπρεπε να τους κλείσουν φυλακή όλους αυτούς τους ταραχοποιούς.
Το 95% της ελληνικής μουσικής, με αφήνει παγερά αδιάφορο, είτε της σύγχρονης (έντεχνο μάι ας, τους φτύνω όλους) είτε της καζατζιδοπεριόδου, δεν ακούω ούτε 10" χωρίς να θέλω να αλλάξω δίσκο, δεν ακούω κανένα από τα καζατζίδια που προτείνατε, ακούστε τα εσείς κι αφήστε με ήσυχο.
Μόνο ολίγον Τσιτσάνη, ευχαριστιέμαι από εκείνη την εποχή, και Ξυλούρη και Μητροπάνο λόγω φωνής στη σύγχρονη. Τα ελληνικά μου αγαπημένα ακούσματα περιλαμβάνουν πολύ λίγα ονόματα, ενώ το έχω παλέψει, μέχρι Ξενάκη έχω αγορασμένα (ναι, Ιάννη) και Λένα Πλάτωνος, και τα 2 αυτά ονόματα να σας πω ότι τα συμπαθώ, να, όσο τα πέτρινα χρόνια, τον Σαββόπουλο και την Αρλέτα.
Τες πα, αν μου βάλετε ελληνική μουσική, κατά 95% τη φτύνω. Δε πέρασα ποτέ καλά σε μπουζούκια που φχαριστιέται τόσος κόσμος, ούτε σε κουτούκια κλπ με ελληνικά φολκλόρ. Νησιώτικα και Κρητικά και τσιφτετέλια και Ταμ τιριριμ τυρόπιτες γιόκ. Λίγη Βέμπο, μέχρι εκεί, και την άλλη τη γριά, από σεβασμό κυρίως..
Μπαχ; Ζω ανέτως χωρίς αυτόν. Ούστ.
Γενικά ζω ανέτως χωρίς κλασική μουσική, ούτε θα μου λείψει. Καλύτερος ο μπομπι Μακφέριν.
Έχω συγκινηθεί όμως από την κλασική, και συγκινούμαι ακόμα. Αναγνωρίζω και καταλαβαίνω την ομορφιά σε πολλά κομμάτια, ακόμα και όπερες, που κάποτε τα έφτυνα εντελώς, που τσίριαζαν άντρες γυναίκες, πιθανώς με ενοχλούσε πολύ το στέρεο και δεν άντεχα να ακούσω ούτε παβαρότι. Καλός είναι μωρέ. Αλλά χίλιες φορές Μακφέριν. Έστω Μπομπ Μάρλεϊ. Τι να κλάσει η κλασική μπροστά στο Μάρλεϊ...
Τες πα, χεζμενη την έχω την κλασική. Χίλιες φορές να ακούω μπλουζ, από μπι μπι Κινγκ και Κλάπτον και τζ τζ κέιλ, μέχρι όπου πάει το πράγμα, κι ας φτάσει σε Κοέν ή ταξίντομουν, όχι κλασική..
Επίσης μπιτάδικη, από τα παλιά τα Κράφτγουερκ και 32-μπιτ, μέχρι σύγχρονη Μόμπι και τα συναφή, να κουνιούνται τα γούφερ και τα σπλάχνα μαζί, γουστάρω κι ακούω όλη μέρα σερί.
Η αγαπημένη μου μουσική, αυτή που θα έπαιρνα στο νησί, είναι Φίλιπ Γκλας τα άπαντα, πασπαλισμένα με Βιμ Μέρτενς. Άμα χωράνε κι οι Πινκ φλόιντ, θα τους πάρω κι αυτούς, μαζί με τα σόλο του παράνοια.
