- Μηνύματα
- 4.867
- Reaction score
- 3.925
Εδω φιλε Δημητρη ανοιγεις ενα θεμα......Όπως δεν θέλετε να σας υποχρεώσουν να διαβάσετε για τα σαμπς, έτσι δεν πρέπει να υποχρεώνεται ο καθένας να διαβάσει για την ιστορία η την θεωρία της μουσικής. Ας ακούσει και Βιβάλντι και Ραχμάνινοφ, και Στραβίνσκι, και Άιβς, χωρίς διάβασμα.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πως σε αυτές τις περιπτώσεις η απόλαυση είναι "λιγότερη", αλλά σίγουρα υπαρκτή.
Το ν ακουσεις μουσικη σου διεγειρει τον εσωτερικο κοσμο και σου βγαζει συναισθηματα.
Το διαβασμα απο την αλλη σου δημιουργει γνωσεις. Μπορεις να κατανοησεις καλυτερα ενα εργο. Ομως συναισθημα μπορει να προκυψει και χωρις αυτη την γνωση και δεν αποκλειεται να ειναι πολυ ισχυρο.
Υπαρχουν περιπτωσεις που ο ακροατης οταν ακουει καποιο μουσικο κομματι κανει συνειρμους με οσα εχει διαβασει και ενδεχομενως αυξανεται το ακροαματικο συναισθημα. Ομως....
Εχω διαβασει στο παρελθον οταν ρωτουσαν καποιο συνθετη για το απο που εμπνευσθηκαν για να γραψουν ενα κομματι και η απαντηση ηταν πολυ κυνικη ...απο πουθενα! Συμβαινουν κι αυτα.
Κατι ακομη, ειναι σε θεση ενας (αγνωστος - ανωνυμος ) ακροατης να πλημυρισει συναισθηματικα ακουγοντας ενα κομματι περισσοτερο απο τον συνθετη? Θα ελεγα ΝΑΙ!
Ποσες φορες βλεποντας τις live συναυλιες τον Andre Rieu δειχνει το πληθος δακρυσμενο ν ακουει ενα μουσικο κομματι. Τους μουσικους ομως δεν τους βλεπω να δακρυζουν! Και βεβαια αυτο δεν συμβαινει μονο στην κλασικη μουσικη. Αλλος μπορει να παει σ ενα σκυλαδικο να εχει πιει να εχει νταλκαδες, τον χωρισε η γκομενα και ν ακουσει το "νυχτα ξελογιαστρα" και να παει να σαλταρει στο Θερμαικο. Ο Β. Καρρας ομως δεν νομιζει να το κανει!