- Μηνύματα
- 25.951
- Reaction score
- 23.020
Πάρα πολύ εύστοχη η επισήμανση της ταμπέλας. Το επιχείρημα της ταμπέλας παρέχει πράγματι ανάγλυφα ένα μέρος της θεωρητικής βάσης, επί της οποίας στηρίζεται το marketing στο χώρο του high end. Για να λειτουργήσει όμως, δηλαδή για να πείσει κάποιον να αγοράσει, θα πρέπει να είναι πλήρως αποσαφηνισμένη η ταυτότητα του προσώπου που τοποθετεί την ταμπέλα, το οποίο πρέπει να είναι ευρέως γνωστό και αποδεκτό στο χώρο, ασχέτως εάν πληροί ή όχι, έστω, κάποιες βασικές αντικειμενικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Συνήθως, αυτόν το ρόλο τον αναλαμβάνουν οι "reviewers". Πέραν αυτών, για να ενταχθεί κάτι στην κατηγορία του high end, θα πρέπει να έχει υψηλή τιμή, και να παράγεται σε περιορισμένες ποσότητες, να μην είναι μαζικό, κάτι που εκ των πραγμάτων είναι προϋπόθεση ενός άλλου μέρους της θεωρητικής βάσης του high end, που είναι η πάρα πολύ έντονη υποκειμενική διαφοροποίηση, ως μοχλός υποκίνησης του αγοραστή, για να αποφασίζει, όχι ορθολογιστικά, αλλ’ υπό το κράτος της ματαιοδοξίας. Βέβαια, ένας ψυχικά ισορροπημένος άνθρωπος πρέπει να είναι και ματαιόδοξος, αλλά το marketing του high end καλλιεργεί και διογκώνει απροκάλυπτα αυτήν την πλευρά του αγοραστή. Προσέξτε ένα τετριμμένο παράδειγμα:
Το τουήτερ του τάδε ηχείου είναι το γνωστό τουήτερ που παράγει ο τάδε κατασκευαστής μεγαφώνων, αλλά στο συγκεκριμένο ηχείο έχει υποστεί πολλές βελτιστοποιήσεις, ή βελτιώσεις, ή τροποποιήσεις, ώστε να πληροί τις ιδιαίτερες προδιαγραφές του κατασκευαστή. Έτσι, αυτομάτως, το συγκεκριμένο ηχείο απεκδύεται οιασδήποτε σχέσης με την αγορά ΟΕΜ, όρος με τον οποίο το high end δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση, καθώς ο όρος του OEM είναι άμεσα συνυφασμένος με τη μαζικότητα, η οποία οδηγεί στο μειωμένο κόστος, και επομένως στη μειωμένη τιμή.
Ο τελικός στόχος αυτής της τακτικής, είναι ακριβώς αυτά τα στεγανά. Δεδομένου ότι η ματαιοδοξία βασίζεται στην έμφυτη επιθυμία ανάδυσης πάνω από το σύνολο, έξω από το σωρό, πρέπει πάντα και οπωσδήποτε να υπάρχουν στεγανά, ώστε το σύνολο, το πλήθος, να μην μπορεί να εισέλθει στο χώρο των αναδυθέντων, των ολίγων, των εκλεκτών, των εις την high end κοινότητα μετεχόντων. Εάν αυτά τα στεγανά δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, τότε πρέπει να εφευρεθούν, είτε με κάποια λογικοφανή θεωρία, είναι εντελώς απροκάλυπτα και με τρόπο τόσον έωλο, που καταντά απλώς για γέλια. Θυμηθείτε την προ καιρού πληρωμένη δημοσίευση κάποιου πωλητή high end συσκευών, (μάλλον αντιπροσώπου, εάν θυμάμαι καλά), που έθεσε τελείως αυθαίρετα και απροκάλυπτα το όριο του high end στην τιμή των 5000€ ανά συσκευή. Κατά βάσιν, αυτή η τοποθέτηση εμένα προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο, κατ’ αρχήν, αφού βασίζεται στο πλέον αποτελεσματικό και ασφαλές κριτήριο στεγανότητας: την κατανομή της σώρευσης του πλούτου. Ακούγεται μάλλον στείρο και κομμουνιστικό, αλλά είναι απλώς η πραγματικότητα.
Κατανοώ πλήρως, ότι η τεχνικοοικονομική διάσταση της τεχνολογικής εξέλιξης είναι κάτι που αντίκειται στη φιλοσοφία του high end, και γι’ αυτό το λόγο δέχεται εντονότατες επικρίσεις από μέρους των μελών αυτής της κοινότητας, καθ’ όσον αίρει πλήρως τα στεγανά της, και ως εκ τούτου αυτήν ταύτην την υπόστασή της. Ο πλέον προσφιλής όρος που δέχεται οποιοσδήποτε τολμήσει να επικαλεσθεί την οικονομική πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης εντάσσεται αυτομάτως στους ισοπεδωτικούς, σε αυτούς που τα ισοπεδώνουν όλα, σε αυτούς που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, σ’ αυτούς που τα κάνουν κρεμαστάρια, κ.ο.κ. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος, ότι οι περισσότεροι που μετέρχονται αυτών των επικρίσεων, ουσιαστικά δεν τις πιστεύουν, αλλά δεν έχουν και κανένα άλλο επιχείρημα. Άλλωστε, εκ φύσεως, ο Ορθός Λόγος είναι προς το marketing του high end, όχι απλώς κάτι ξένο, αλλά ένας θανάσιμος αντίπαλος, καθώς διαλύει πλήρως τη θεωρητική του βάση. Αυτό, φυσικά, δεν είναι κάτι επιθυμητό, ούτε ακόμη και από μέρους των ακραιφνών του Ορθού Λόγου, διότι οδηγεί την -έμφυτη- ματαιοδοξία σε πλήρη άρση, όπερ άτοπον. Μολαταύτα, ο Ορθός Λόγος είναι ένα αλάνθαστο εργαλείο παιδείας, κατά βάσιν, το μόνο που έχουμε στα χέρια μας, ώστε, για παράδειγμα, να μπορέσουμε κάποτε να σταματήσουμε να παράγουμε ηλιθίους που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την ομοιότητα της ηλεκτρογεννήτριας που έχουν στο πικάπ τους με αυτή που έχει η ΔΕΗ υπό τον ζυγό των πελατών της, καθώς και του, μάλλον απλού, τρόπου, με τον οποίο η πρώτη μπορεί να γίνει τόσο θανάσιμη, όσο η δεύτερη. Όμως, για το marketing του high end, η παιδεία είναι εμπόδιο, καθ’ όσον εισάγει στην όλη διαδικασία το άριστο μέτρο.
Αμφότερα δε, τόσον η παιδεία όσο και το άριστο μέτρο, τοποθετούν τον αγοραστή έξωθεν των ως άνω -ταπεινών- στεγανών, καθώς αυτός δεν άγεται ούτε φέρεται πλέον, αλλ’ έχει μετατραπεί σε σκεπτόμενο κριτή. Η πολυτέλεια του συνειδητώς επιλέγειν, μια πολυτέλεια δια παντός ξένη προς το high end, διότι δεν πωλείται. Κατακτάται.
Το τουήτερ του τάδε ηχείου είναι το γνωστό τουήτερ που παράγει ο τάδε κατασκευαστής μεγαφώνων, αλλά στο συγκεκριμένο ηχείο έχει υποστεί πολλές βελτιστοποιήσεις, ή βελτιώσεις, ή τροποποιήσεις, ώστε να πληροί τις ιδιαίτερες προδιαγραφές του κατασκευαστή. Έτσι, αυτομάτως, το συγκεκριμένο ηχείο απεκδύεται οιασδήποτε σχέσης με την αγορά ΟΕΜ, όρος με τον οποίο το high end δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση, καθώς ο όρος του OEM είναι άμεσα συνυφασμένος με τη μαζικότητα, η οποία οδηγεί στο μειωμένο κόστος, και επομένως στη μειωμένη τιμή.
Ο τελικός στόχος αυτής της τακτικής, είναι ακριβώς αυτά τα στεγανά. Δεδομένου ότι η ματαιοδοξία βασίζεται στην έμφυτη επιθυμία ανάδυσης πάνω από το σύνολο, έξω από το σωρό, πρέπει πάντα και οπωσδήποτε να υπάρχουν στεγανά, ώστε το σύνολο, το πλήθος, να μην μπορεί να εισέλθει στο χώρο των αναδυθέντων, των ολίγων, των εκλεκτών, των εις την high end κοινότητα μετεχόντων. Εάν αυτά τα στεγανά δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, τότε πρέπει να εφευρεθούν, είτε με κάποια λογικοφανή θεωρία, είναι εντελώς απροκάλυπτα και με τρόπο τόσον έωλο, που καταντά απλώς για γέλια. Θυμηθείτε την προ καιρού πληρωμένη δημοσίευση κάποιου πωλητή high end συσκευών, (μάλλον αντιπροσώπου, εάν θυμάμαι καλά), που έθεσε τελείως αυθαίρετα και απροκάλυπτα το όριο του high end στην τιμή των 5000€ ανά συσκευή. Κατά βάσιν, αυτή η τοποθέτηση εμένα προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο, κατ’ αρχήν, αφού βασίζεται στο πλέον αποτελεσματικό και ασφαλές κριτήριο στεγανότητας: την κατανομή της σώρευσης του πλούτου. Ακούγεται μάλλον στείρο και κομμουνιστικό, αλλά είναι απλώς η πραγματικότητα.
Κατανοώ πλήρως, ότι η τεχνικοοικονομική διάσταση της τεχνολογικής εξέλιξης είναι κάτι που αντίκειται στη φιλοσοφία του high end, και γι’ αυτό το λόγο δέχεται εντονότατες επικρίσεις από μέρους των μελών αυτής της κοινότητας, καθ’ όσον αίρει πλήρως τα στεγανά της, και ως εκ τούτου αυτήν ταύτην την υπόστασή της. Ο πλέον προσφιλής όρος που δέχεται οποιοσδήποτε τολμήσει να επικαλεσθεί την οικονομική πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης εντάσσεται αυτομάτως στους ισοπεδωτικούς, σε αυτούς που τα ισοπεδώνουν όλα, σε αυτούς που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, σ’ αυτούς που τα κάνουν κρεμαστάρια, κ.ο.κ. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος, ότι οι περισσότεροι που μετέρχονται αυτών των επικρίσεων, ουσιαστικά δεν τις πιστεύουν, αλλά δεν έχουν και κανένα άλλο επιχείρημα. Άλλωστε, εκ φύσεως, ο Ορθός Λόγος είναι προς το marketing του high end, όχι απλώς κάτι ξένο, αλλά ένας θανάσιμος αντίπαλος, καθώς διαλύει πλήρως τη θεωρητική του βάση. Αυτό, φυσικά, δεν είναι κάτι επιθυμητό, ούτε ακόμη και από μέρους των ακραιφνών του Ορθού Λόγου, διότι οδηγεί την -έμφυτη- ματαιοδοξία σε πλήρη άρση, όπερ άτοπον. Μολαταύτα, ο Ορθός Λόγος είναι ένα αλάνθαστο εργαλείο παιδείας, κατά βάσιν, το μόνο που έχουμε στα χέρια μας, ώστε, για παράδειγμα, να μπορέσουμε κάποτε να σταματήσουμε να παράγουμε ηλιθίους που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την ομοιότητα της ηλεκτρογεννήτριας που έχουν στο πικάπ τους με αυτή που έχει η ΔΕΗ υπό τον ζυγό των πελατών της, καθώς και του, μάλλον απλού, τρόπου, με τον οποίο η πρώτη μπορεί να γίνει τόσο θανάσιμη, όσο η δεύτερη. Όμως, για το marketing του high end, η παιδεία είναι εμπόδιο, καθ’ όσον εισάγει στην όλη διαδικασία το άριστο μέτρο.
Αμφότερα δε, τόσον η παιδεία όσο και το άριστο μέτρο, τοποθετούν τον αγοραστή έξωθεν των ως άνω -ταπεινών- στεγανών, καθώς αυτός δεν άγεται ούτε φέρεται πλέον, αλλ’ έχει μετατραπεί σε σκεπτόμενο κριτή. Η πολυτέλεια του συνειδητώς επιλέγειν, μια πολυτέλεια δια παντός ξένη προς το high end, διότι δεν πωλείται. Κατακτάται.
