2 δρόμοι vs 3 δρόμοι

[cbk]

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως γίνεται ένα ηχείο 2 δρόμων bass reflex με σημείο διαχωρισμού τα 2.500Hz να κατεβαίνει μέχρι τα 30Hz και μάλιστα να θεωρείται και πολύ καλό;
Το ρωτάω γιατί δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται υλοποιήσεις 2 δρόμων να είναι πιο πετυχημένες από αυτές των 3 δρόμων…
(Η απορία μου δημιουργήθηκε από το Artemis για το οποίο ακούγονται γενικά κολακευτικά σχόλια. Δεν έχω όμως πρόχειρο κάποιο ανταγωνιστικό 3 δρόμων για να συγκεκριμενοποιήσω τη σύγκριση που προανέφερα…)


Μήπως τα 3 δρόμων λόγω κατασκευής ανεβαίνουν λίγο σε τιμή οπότε ξεφεύγουν από την κατηγορία τιμής των 2 δρόμων και συνεπώς δεν συγκρίνονται;

 

[Costas Coyias]

(Η απορία μου δημιουργήθηκε από το Artemis για το οποίο ακούγονται γενικά κολακευτικά σχόλια. Δεν έχω όμως πρόχειρο κάποιο ανταγωνιστικό 3 δρόμων για να συγκεκριμενοποιήσω τη σύγκριση που προανέφερα…)

Δηλαδή, εάν υπήρχε διαθέσιμο ένα ηχείο τριών δρόμων, ανταγωνιστικό του Artemis και στην απόδοση και στην τιμή, θα το προτιμούσες; Και γιατί;

 

[cbk]

Δηλαδή, εάν υπήρχε διαθέσιμο ένα ηχείο τριών δρόμων, ανταγωνιστικό του Artemis και στην απόδοση και στην τιμή, θα το προτιμούσες; Και γιατί;

Αν ήταν ανταγωνιστικό όπως λες, θα το προτιμούσα καθαρά για ψυχολογικούς λόγους. Επειδή δεν έχω τις γνώσεις, περιορίζομαι στο να εκτιμώ πως το μεγάφωνο ενός τρίδρομου εφ'όσον καλείται να αποδώσει πιο συγκεκριμένο (και πιο περιορισμένο απ'ότι σε ένα δίδρομο) εύρος συχνοτήτων (για τις οποίες και είναι περισσότερο κατάλληλο) θα είναι πιο αποτελεσματικό, ως πιο "εξειδικευμένο".

Από την άλλη, στο αν οι διαχωρισμοί των συχνοτήτων (με τη χρήση των crossover) επιφέρουν σημαντικότερες αλλοιώσεις στον ήχο του τρίδρομου από αυτές που μπορεί να δημιουργεί η προσπάθεια ενός ποιοτικού μεγαφώνου στο δίδρομο να αποδώσει ένα μεγάλο εύρος συχνοτήτων... θα ήθελα να το μάθω, έστω και ως γενική πληροφορία.

Όπως (θα ήθελα να μάθω) και κάθε άλλο μειονέκτημα που μπορεί να έχουν οι περισσότεροι δρόμοι έναντι των λιγότερων. (Πάντως το ότι δεν έχουν επικρατήσει τα full range ή τα ηχεία 99 (!) δρόμων, δείχνει πως η χρυσή τομή είναι κάπου ανάμεσα!:107

 

[costas EAR]

Θεωρητικά ο ένας "δρόμος" είναι ..μονόδρομος για το απόλυτο, είναι και σχετικά απλοϊκό σα σκέψη, πρακτικά όμως δε δύναται να υλοποιηθεί.

Από την άλλη, όσο πιο πολλοί οι "δρόμοι", τόσο πιο "ρεαλιστικές" οι απαιτήσεις μας από το σύνολο, σε τούτο δω τον κόσμο δηλαδή. Το πρόβλημα όμως που προκύπτει είναι η αρμονική συνύπαρξη πολλών "δρόμων" προς την ίδια κατεύθυνση, καθώς αυτοί οι "δρόμοι" τείνουν να πάρουν ο καθένας τον ..."δρόμο" του, οπότε εξαρτάται από την μελέτη που θα ρίξει ο κατασκευαστής για να τα φέρει όλα στον "ίσιο δρόμο", κάτι που ενώ φαντάζει σχετικά ευνόητο - δεν είναι, ενώ ταυτόχρονα φαντάζει δύσκολο και δαπανηρό - και είναι.

Τεχνικώς βέβαια, η πολλαπλών δρόμων υλοποίηση είναι "μονόδρομος" για το τεχνικά δυνατό καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά από τη θεωρία στην πράξη, υπάρχουν ίσως κάποια ...κενά!

Έχεις δίκιο μου φαίνεται, η "χρυσή τομή" είναι όντως κάπου ανάμεσα!

 

[Costas Coyias]

Είναι πράγματι τόσο ευχάριστο να συναντάς ανθρώπους με κοινή λογική! Κοίταξε, το δίλημμα που αντιμετωπίζει ένας κατασκευαστής μεταξύ δίδριμου και τρίδρομου ηχείου έχει πολλούς άξονες, και θεωρώ ως σημαντικοτέρους τους εξής.

Ο πρώτος είναι το κόστος. Όπως και να το κάνουμε, ένα παραπάνω μεγάφωνο συνεπάγεται σημαντική αύξηση του κόστους, και στο τιμολογιακό επίπεδο του Artemis, πίστεψέ με, παίζει ρόλο ακόμα και το ξύγκι της μύγας.

Ο δεύτερος άξονας του διλήμματος είναι, κατά πόσον θα γίνει το ηχείο αποδεκτό από τους δοκιμαστές, εάν αυτό κατασκευασθεί τρίδρομο. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όχι μόνο παλιότερα, αλλά ειδικά σήμερα, που πέφτει από παντού αυτή η πλύση εγκεφάλου περί υψηλής ευαισθησίας, και απλότητας, και λίγων δρόμων, που κάνουν «ελάχιστη κατεργασία» στο σήμα, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι δοκιμαστές, τηρούν στάση προς τα πολύδρομα ηχεία, που κυμαίνεται από επιφυλακτική έως εντελώς αρνητική, με αποτέλεσμα ο κόσμος που τους διαβάζει να δυσπιστεί έναντι των ηχείων με τρεις ή περισσοτέρους δρόμους. Εάν υποθέσουμε ότι αυτή η εκτίμησή μου δεν είναι λανθασμένη, αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κυρίως στο κάτω τμήμα του τιμολογιακού φάσματος. Βέβαια, αυτή η δυσπιστία των δοκιμαστών κάθε άλλο παρά βάσιμη είναι, αλλά αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Αν το ηχείο αρπάξει ρετσινιά από κάποιον δοκιμαστή, τότε η εμπορική του διαδρομή τίθεται εν αμφιβόλω. Μπορεί ο δοκιμαστής να μην κατέχει το αντικείμενο, ή να θέλει απλώς να κάνει τον σπουδαίο –και μη ξεχνάς πως οι άνθρωποι δίνουν ενδόμυχα σημασία στην αρνητική κρίση, αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Σημασία τελικά δεν έχει αν ο δοκιμαστής λέει ανοησίες ή όχι, σημασία έχει το γεγονός πως οι αναγνώστες του δίνουν βάση στα γραφόμενά του. Συνομιλώντας με φίλους και γνωστούς, αλλά και με ανθρώπους που δεν είχα ξανασυναντήσει στη ζωή μου, πάρα πολλές φορές έχω μείνει κυριολεκτικά άγαλμα μπροστά σε διάφορα τέτοια στερεότυπα που δημιουργούν και συντηρούν οι ρηβιούερς, ώστε τελικά να υποκινήσουν τον αναγνώστη να αγοράσει και το επόμενο τεύχος.

Ο τρίτος άξονας του διλήμματος είναι καθαρά τεχνικός. Όπως πολύ σωστά επισήμανες, όσο περισσοτέρους δρόμους έχει ένα ηχείο, τόσο πιο εξειδικευμένης αποστολής είναι τα μεγάφωνα κάθε δρόμου. Αυτό σημαίνει πως το μηχανικό έργο που καλείται να παραγάγει το ηχείο, διαμοιράζεται σε περισσότερα μεγάφωνα, πράγμα που σημαίνει πως καθένα από αυτά θα έχει μικρότερο θερμικό φορτίο να αποβάλλει στο περιβάλλον. Όπως είναι γνωστό, όλα τα μεγάφωνα είναι μηχανές με πολύ μικρό συντελεστή απόδοσης, ο οποίος κυμαίνεται κάτω από 2%, δηλαδή, αν για παράδειγμα ένα μεγάφωνο απορροφά ηλεκτρική ισχύ 100W, αποδίδει μηχανικό έργο στον αέρα ισχύος γύρω στο 1W και θερμότητα 99W. Η θερμότητα αυτή αναπτύσσεται στο πηνίο φωνής, και η απαγωγή της στο περιβάλλον όσο γίνεται πιο γρήγορα είναι ένας πραγματικός πονοκέφαλος για τον σχεδιαστή ενός μεγαφώνου. Όσο περισσότερο αργή είναι αυτή η απαγωγή, τόσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία του πηνίου. Υπό πραγματικές συνθήκες, όταν ένα μεγάφωνο παίζει δυνατά για εύλογο χρονικό διάστημα, ας πούμε 30 λεπτά της ώρας, το πηνίο του έχει θερμοκρασία της τάξης των 150 – 200 βαθμών, κάτι που αυξάνει την ηλεκτρική του αντίσταση, οπότε το πηνίο διαπερνάται από χαμηλότερο ρεύμα, με αποτέλεσμα το μεγάφωνο να κάμπτεται, να παίζει πιο σιγά, φαινόμενο γνωστό με τον όρο thermal compression. Πολύ περισσότερο, αυτή η θερμοκρασία τοποθετεί το μεγάφωνο εκτός των προδιαγραφών του, και εάν πρόκειται για γούφερ φορτισμένο με οπή reflex, τότε εισάγονται και παραμορφώσεις από την οπή, καθώς αυτή είναι υπολογισμένη υπό συνθήκες όπου το μεγάφωνο δεν λειτουργεί με θερμασμένο πηνίο.

Άρα, ένα ηχείο τριών δρόμων μπορεί με σχετική ασφάλεια να θεωρηθεί υπέρτερο στον τομέα της θερμικής αντοχής, αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Ένα ηχείο δύο δρόμων με ισχυρά μεγάφωνα, ίσως να αποδώσει καλύτερα από κάποιο άλλο που είναι τριών δρόμων, και είναι εξοπλισμένο με μεγάφωνα χαμηλότερης ισχύος, ή και κατώτερης ποιότητας, ή και σχεδίασης τέτοιας, που να μην επιτρέπει επαρκή αερισμό του πηνίου φωνής.

Βέβαια, στην πράξη, δεν πρόκειται να βρεις ούτε ένα ρηβιού για ηχείο οικιακής χρήσης, ανεξαρτήτως τιμής, που να προσεγγίζει αυτό το θέμα, είτε διότι ο δοκιμαστής το αγνοεί, είτε διότι η σταθερότητα της απόδοσης υπό συνθήκες σκληρής χρήσης είναι κάτι εκτός του οικιακού hi-fi ή high end ή όπως αλλιώς, ενώ αυτό το κριτήριο ενδιαφέρει πάρα πολύ έναν επαγγελματία, που χρειάζεται ηχεία σταθερής κατά το δυνατόν απόδοσης, είτε κάνει mastering σε μια παραγωγή με ορχήστρα δωματίου, είτε σε μια άλλη των Iron Maiden, είτε χρειάζεται ηχεία για να καλύψει ένα κοντσέρτο με 50000 θεατές. Αυτή η αντοχή και η σταθερότητα στην απόδοση που (οφείλουν να) έχουν τα επαγγελματικά ηχεία είναι ίσως ένας από τους λόγους που δεν αρέσουν στον πολύ κόσμο, ο οποίος είναι συνηθισμένος να τα βάζει δυνατά, και μετά από ένα πεντάλεπτο αυτά να αρχίσουν να συμπιέζουν.

Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι επαρκή για να στραφεί κανείς σε ένα τρίδρομο ηχείο, καθώς υπάρχει πάντα η πιθανότητα, αυτό να έχει προβληματικό κροσόβερ. Και εδώ, το πράγμα αντιστρέφεται, καθώς είναι προτιμότερο να έχεις ένα ηχείο δύο δρόμων, όπου υπάρχει μόνον ένα σημείο με σφάλμα στην απόκρισή του, από το να έχεις ένα ηχείο τριών δρόμων, που θα έχει δύο σφάλματα, ένα στο κρος του γούφερ με το μιντ, και ένα στο κρος του μιντ με το τουίτερ.

Σε όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να προβεί σε ασφαλή αξιολόγηση, παρά μόνον εάν μετρήσει το ηχείο, και όχι να το κρίνει με το αυτί. Μια ακόμη πιο αυστηρή μέθοδος θα ήταν να μετρήσει το ηχείο με τα μεγάφωνα κρύα, να το βάλει να «κάψει», και να ξανακάνει άλλη μια μέτρηση, ώστε να έχει απτή την εικόνα της θερμικής σταθερότητάς του στη σκληρή χρήση. Επιπλέον, επ’ αυτού, θα ήταν προτιμότερο το ηχείο να παρουσιάζει ομοιόμορφη θερμική κάμψη, παρά να έχει γονατισμένο μιντ, λέμε τώρα, και τα υπόλοιπα μεγάφωνα να συνεχίζουν ακάθεκτα, αλλοιώνοντας μονομερώς την απόδοση, και τελικά την απόκριση συχνότητας. Αλλά ίσως να το πήγα πολύ μακριά…

 

[costas EAR]

Τελικά όμως, ο "χρήστης" και οι "ιδιαιτερότητές του" καθορίζουν το "δρόμο" που θα πάρει, καθώς άλλοι χρήστες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε θέματα "κρος" και προτιμούν με διαφορά τον ένα "δρόμο", ενώ άλλοι χρήστες έχουν άλλες "ιδιαιτερότητες" που ικανοποιούνται από πολλούς "δρόμους", άρα, όλα είναι θέμα "αυτιού". Έτσι νομίζω τουλάχιστον...

 

[PeterMeni]

Καταρχάς τα Άρτεμις με τίποτα δε κατεβαίνουν στους 30 κύκλους εκτός αν αναφέρεσαι στα -10 db. Στα -3 db κατεβαίνουν ουσιαστικά μέχρι τους 44 περίπου κύκλους.
Όπως κάθε τι που αφορά τα ηχεία έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Η σχεδιάσεις δύο δρόμων έχουν σαν πλεονέκτημα το ένα σημείο συνάντησης των μεγαφώνων ή αν προτιμάς το ένα σημείο διακοπής του ακουστικού φάσματος με ότι αυτό αφορά στης διαφορές φάσης και τα διαφορετικά ακουστικά κέντρα.
Από την άλλη είναι αδύνατο, δύδρομο ηχείο, να αναπαράξει 35 κύκλους ακόμα και αν αποτελείται από δύο 8 ιντσα μεγάφωνα. Αναφέρομαι πάντα στα - 3 db και όχι στα - 6 ή - 8 που πολύ κατασκευαστές χρησιμοποιούν στις μετρήσεις τους ΧΩΡΙΣ να το αναφέρουν.
Το τρίδρομο θέλει πολύ ποιο μελετημένο κύκλωμα διαχωρισμού.
Σου δίνει τη δυνατότητα πολύ χαμηλότερης απόκρισης όπως επίσης και να έχεις ένα μεγάφωνο για την αναπαραγωγή όλου του κρίσιμου ακουστικού φάσματος. Αναφέρομαι στο μέρος του φάσματος όπου το ανθρώπινο αυτί εμφανίζει μεγαλύτερη ευαισθησία και επιλεκτικότητα. Επίσης σημαντικό είναι ότι το μεγάφωνο της μεσαίας περιοχής είναι απαλλαγμένο από μεγάλες μετατοπίσεις του κώνου του αφού ουσιαστικά δε δουλεύει κάτω από τους 120 κύκλους.
Η διαχείριση ισχύος και η υψηλότερη, συνήθως, ευαισθησία είναι άλλοι δύο τομείς όπου τα τρίδρομα ηχεία υπερτερούν.
Τα παραπάνω βέβαια δεν είναι πανάκια αλλά ισχύουν όταν μιλάμε για σοβαρές σχεδιάσεις.
Για ηχεία χαμηλού προϋπολογισμού (κάτω από 3000 ευρώ τιμές εμπορίου) το απλούστερο (βλέπε δύδρομο) είναι συνήθως προτιμότερο.

 

[costas EAR]

Μαζί γράφαμε, ας μου τό'λεγες ρε συ να μην έγραφα τζάμπα κι άδικα, με κάλυψες πλήρως... και με πιο δομημένο "λόγο" που θά'λεγε κι ο αρ ντι, καλή του ώρα....

 

[cbk]

Δεν βρίσκω λόγια...

 

[pankrok]

βασικα υπαρχει και ενα αλλο θεμα
τι θελει κανεις και σε τι χωρο.
πχ τα περισσοτερα σαλονια ειναι απο 20 μεχρι 40τετραγωνικα , που σημαινει οτι μπορουν να φορτιστουν επαρκεστατα με επιφανεια κωνου μεχρι και 2 8αρια ανα ηχειο.
αυτη τη στιγμη υπαρχουν καποια πολυ καλα μεγαφωνα 8" που μπορουν με ανεση να αναπαραξουν πολυ καλα την μεσσαια περιοχη ταυτοχρονα με τα χαμηλο μερος.
συνεπως ειναι εφικτο να φορτιστει ενας χωρος 35τετραγωνικων απο ενα ζευγαρι διδρομων με 8αρια.

οπως γραφτηκε και παραπανω το διδρομο ειναι σχετικα ευκολο στην μελετη του.
εινια ευκολοτερο κυκλωμα διαχωρισμου , ειναι ευκολοτερη η καμπινα (αρα απαιτουνται λιγοτερες εργατοωρες) ενω απο την αλλη εινια λιγοτερα τα υλικα. σιγουρα λοιπον στις χαμηλες κατηγοριες τιμης ενα διδρομο ξεκιναει με γκολ απο τα αποδητηρια , το αντιστοιχης τιμης τριδρομο πρεπει να χρησιμοποιησει φθηνοτερα υλικα η και φθηνοτερη σχεδιαση (διαφορετικα μπαινεις μεσα)

φθηνοτερη σχεδιαση μεταφραζεται σαν περιορισμενες ωρες μελετης-εξελιξης που ομως ενδεχομενως να μην εινια τοσο κακο (εμπνευσμενος μηχανικος και κωλοφαρδος ταυτοχρονα , εφτασε σε ενα πολυ καλο αποτελεσμα με τις πρωτες δοκιμες του) αλλα σιγουρα δεν προδιαθετει.

φθηοτερα υλικα επισης δεν ειναι απραιτητα κακο (αλλωστε στα woofer του τριδρομου , επειδη δε μας ενδιαφερει τοσο να βγαζουν και μεσσαια ισως να μην ειναι μειωνεκτημα το οτι ειναι φθηνα)

αρα τι κερδιζει κανεις σε ενα τριδρομο?
α) δυνατοτηατ για μεγαλα woofer (= για να παιξουν σε μεγαλυτερους χωρους)
β) το περιφημο χαρισμα οτι τα μεσσαια ουτε αλλαζουν υψος , ουτε χρωματιζονται ουτε γενικα επιρρεαζονται αναλογα μετο ποσο φορτωμενο ειναι το προγραμμα σε χαμηλο (=κινηση κωνου).

το α) δεν παλευεται απο διδρομο
το β) ομως παλευεται κανονικα και με το νομο. υπαρχουν εξαιρετικες διδρομες υλοποιησεις που παροτι το γουφερακι κανει υπερατλαντικα ταξιδια εκτελει με στρατιωτικη πειθαρχεια τις υποχρεωσεις του στα μεσαια.

απο την αλλη
κακο τριδρομο σημαινει οτι τσιριζει σε 2 περιοχες (αν οχι παραπανω)
αντι να ξεχωριζεις τα οργανα στη σκηνη , ξεχωριζεις τα μεγαφωνα στο ηχειο.

η πραξη δειχνει παντως (η εστω η δικη μου εμπειρια) οτι ειναι πολυ δυσκολο να βρεις καλο τριδρομο κατω απο τα 4-5000. καλο με την εννοια οτι δεν βρισκεις διδρομο στα μετρα του. αντιθετα πολλες 3δρομες υλοποιησεις με βαση τα παραπανω δεν εχουν λογο υπαρξης (πχ 3δρομο με ενα 6,5" γουφερ και 4αρακι μιντ - δηλαδη ελεος ναουμ στο αυτοκινητο τα κανουμε αυτα επειδη δεν μπορουμε να βαλουμε το γουφερ στο ταμπλω)

φυσικα πανω απο ολα αυτα ειναι και το μαρκετινγκ που κανει θαυματα!

 

[Costas Coyias]

Ε, ναι. Άμα είναι τρίδρομο, ε, να έχει τουλάχιστον ένα 8άρι γούφερ. Εντάξει, και τα τρία 6,5άρια του Ορφέα μια χαρά είναι...

 

[pankrok]

ναι γκουχου
τωρα για τον ορφεα ειχα μια αποψη αλλα τελοσπαντων

 

[Costas Coyias]

Κάμ ον, σπηκ απ, άι γουόν'τ μπάιτ γιου...

 

[Gebreselassie]

ναι γκουχου
τωρα για τον ορφεα ειχα μια αποψη αλλα τελοσπαντων

Κοκοκοκοκοκο... :137:

...

 

[pankrok]

τσιτσιτσιτσιτσιτσι!!!