- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
Ακίνητες ζωές - San Xia Hao Ren ΑΚΑ Still Life (2006)
http://www.imdb.com/title/tt0859765/
Οι εικόνες του «Still Life», που είναι ο διεθνής τίτλος αυτού του κινέζικου αριστουργήματος, μεταφέρουν μια αίσθηση νεκρής φύσης. Ο αυθεντικός τίτλος, «San Xia Hao Ren», που σημαίνει «οι καλοί άνθρωποι στα Τρία Φαράγγια», αναφέρεται στις ζωές καθημερινών ανθρώπων που μοιάζουν με στρατό μυρμηγκιών σε ένα φανταστικό σκηνικό.
Η πόλη τους, η Φεντζί, βυθίζεται στο νερό έπειτα από έναν κατακλυσμό, σχεδιασμένο από το κράτος. (Το κολοσσιαίο φράγμα στην κοιλάδα του ποταμού Γιανγκτσέ έπνιξε σε μια τεράστια λίμνη 13 μεγάλες πόλεις, 4.500 χωριά και 162 αρχαιολογικούς χώρους, κάποιοι απ' τους οποίους είναι σημαντικοί για την ιστορική μνήμη της Κίνας.
Υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κατά κύματα, καθώς οι περιοχές τους πλημμύρισαν σταδιακά με την πρόοδο του έργου.)
Η Κίνα κοιτάζει προς τον ουρανό για να δει το μέλλον της και η στάθμη του νερού ανεβαίνει υποβάλλοντας τη Φεντζί, που η ιστορία της χάνεται στο χρόνο, σε ένα αργό βασανιστικό μαρτύριο. Οταν ο φακός κατεβαίνει χαμηλά κοντά στην επιφάνεια του νερού, παρακολουθεί τα συνεργεία κατεδάφισης που μετατρέπουν την πόλη σε οικοδομικά υλικά και ανακυκλώσιμη ύλη.
Οι εικόνες του Ζιά Ζανγκ Κε μοιάζουν με αλλόκοτο όνειρο όπου εξαφανίζονται οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι διφορούμενες. Οι χειρώνακτες που γκρεμίζουν τους τοίχους μοιάζουν άλλοτε με αρχαιολόγους που θέλουν να φτάσουν στα θεμέλια της πόλης, κι άλλοτε με καρικατούρες οικοδόμων του μέλλοντος της Κίνας.
Ο Ζιά Ζανγκ Κε δεν χάνει την ώρα του σε «ποιητικές» περιγραφές ενός χαμένου εξωτικού παραδείσου. Κάνει μοντέρνο σινεμά πετυχαίνοντας την ιδανική σχέση ανάμεσα στη φόρμα και στο περιεχόμενο. Κάτι που σπανίζει σήμερα.
Η νεκρή φύση του πάλλεται με ρυθμό εσωτερικό και αντονιονικό. (Η ηχητική μπάντα ηχεί σαν τον χτύπο της καρδιάς της ετοιμοθάνατης πόλης, δημιουργώντας αόρατες ρωγμές στο ρεαλισμό.) Η αισθητική του είναι στον αντίποδα της νοσταλγίας, της καλλιγραφίας και της χορογραφημένης δράσης σκηνοθετών όπως ο Ζαν Γιμού. Η γκρίζα και άσχημη όψη της αληθινής ζωής υπερεκτίθεται στο φως και αποκτάει μια αίσθηση αυθεντικής ποίησης.
Το σινεμά των σπουδαίων δημιουργών ανέκαθεν ήταν ένα παιχνίδι με το φως. Ενα παιχνίδι, που άλλοτε επιδιώκει την προοπτική στο κάδρο και άλλοτε την εξαφανίζει. Το δεύτερο συμβαίνει στις «Ακίνητες ζωές», γιατί ο Ζιά Ζανγκ Κε δεν βλέπει καμιά προοπτική για την Κίνα κοιτώντας το μέλλον.
Η ιστορία είναι προσχηματική.
Ενας άνδρας και μια γυναίκα, άγνωστοι μεταξύ τους, φτάνουν στη Φεντζί. Ο φτωχός ανθρακωρύχος Χαν (μια φιγούρα από το παρελθόν της Κίνας) επιστρέφει μετά από δεκαπέντε χρόνια στον τόπο του για να δει τι έχουν απογίνει η γυναίκα του και η κόρη του, την οποία δεν έχει γνωρίσει ακόμα.
Η ευκατάστατη, όπως δείχνει, νοσοκόμα Σεν (μια φιγούρα που παραπέμπει στο μέλλον) αναζητάει τον άντρα της που έχει να τον δει δύο χρόνια και συνειδητοποιεί το εσωτερικό κενό της.
καθημερινη
Ελληνικη πρεμιερα 6/3/2008
http://www.imdb.com/title/tt0859765/
Οι εικόνες του «Still Life», που είναι ο διεθνής τίτλος αυτού του κινέζικου αριστουργήματος, μεταφέρουν μια αίσθηση νεκρής φύσης. Ο αυθεντικός τίτλος, «San Xia Hao Ren», που σημαίνει «οι καλοί άνθρωποι στα Τρία Φαράγγια», αναφέρεται στις ζωές καθημερινών ανθρώπων που μοιάζουν με στρατό μυρμηγκιών σε ένα φανταστικό σκηνικό.
Η πόλη τους, η Φεντζί, βυθίζεται στο νερό έπειτα από έναν κατακλυσμό, σχεδιασμένο από το κράτος. (Το κολοσσιαίο φράγμα στην κοιλάδα του ποταμού Γιανγκτσέ έπνιξε σε μια τεράστια λίμνη 13 μεγάλες πόλεις, 4.500 χωριά και 162 αρχαιολογικούς χώρους, κάποιοι απ' τους οποίους είναι σημαντικοί για την ιστορική μνήμη της Κίνας.
Υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κατά κύματα, καθώς οι περιοχές τους πλημμύρισαν σταδιακά με την πρόοδο του έργου.)
Η Κίνα κοιτάζει προς τον ουρανό για να δει το μέλλον της και η στάθμη του νερού ανεβαίνει υποβάλλοντας τη Φεντζί, που η ιστορία της χάνεται στο χρόνο, σε ένα αργό βασανιστικό μαρτύριο. Οταν ο φακός κατεβαίνει χαμηλά κοντά στην επιφάνεια του νερού, παρακολουθεί τα συνεργεία κατεδάφισης που μετατρέπουν την πόλη σε οικοδομικά υλικά και ανακυκλώσιμη ύλη.
Οι εικόνες του Ζιά Ζανγκ Κε μοιάζουν με αλλόκοτο όνειρο όπου εξαφανίζονται οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι διφορούμενες. Οι χειρώνακτες που γκρεμίζουν τους τοίχους μοιάζουν άλλοτε με αρχαιολόγους που θέλουν να φτάσουν στα θεμέλια της πόλης, κι άλλοτε με καρικατούρες οικοδόμων του μέλλοντος της Κίνας.
Ο Ζιά Ζανγκ Κε δεν χάνει την ώρα του σε «ποιητικές» περιγραφές ενός χαμένου εξωτικού παραδείσου. Κάνει μοντέρνο σινεμά πετυχαίνοντας την ιδανική σχέση ανάμεσα στη φόρμα και στο περιεχόμενο. Κάτι που σπανίζει σήμερα.
Η νεκρή φύση του πάλλεται με ρυθμό εσωτερικό και αντονιονικό. (Η ηχητική μπάντα ηχεί σαν τον χτύπο της καρδιάς της ετοιμοθάνατης πόλης, δημιουργώντας αόρατες ρωγμές στο ρεαλισμό.) Η αισθητική του είναι στον αντίποδα της νοσταλγίας, της καλλιγραφίας και της χορογραφημένης δράσης σκηνοθετών όπως ο Ζαν Γιμού. Η γκρίζα και άσχημη όψη της αληθινής ζωής υπερεκτίθεται στο φως και αποκτάει μια αίσθηση αυθεντικής ποίησης.
Το σινεμά των σπουδαίων δημιουργών ανέκαθεν ήταν ένα παιχνίδι με το φως. Ενα παιχνίδι, που άλλοτε επιδιώκει την προοπτική στο κάδρο και άλλοτε την εξαφανίζει. Το δεύτερο συμβαίνει στις «Ακίνητες ζωές», γιατί ο Ζιά Ζανγκ Κε δεν βλέπει καμιά προοπτική για την Κίνα κοιτώντας το μέλλον.
Η ιστορία είναι προσχηματική.
Ενας άνδρας και μια γυναίκα, άγνωστοι μεταξύ τους, φτάνουν στη Φεντζί. Ο φτωχός ανθρακωρύχος Χαν (μια φιγούρα από το παρελθόν της Κίνας) επιστρέφει μετά από δεκαπέντε χρόνια στον τόπο του για να δει τι έχουν απογίνει η γυναίκα του και η κόρη του, την οποία δεν έχει γνωρίσει ακόμα.
Η ευκατάστατη, όπως δείχνει, νοσοκόμα Σεν (μια φιγούρα που παραπέμπει στο μέλλον) αναζητάει τον άντρα της που έχει να τον δει δύο χρόνια και συνειδητοποιεί το εσωτερικό κενό της.
καθημερινη
Ελληνικη πρεμιερα 6/3/2008
