- Μηνύματα
- 1.449
- Reaction score
- 6.711
Ducati....
Τι να πρώτοπούμε γι αυτήν την εταιρία;
Για τα πανέμορφα μοντέλα της;
Για τις νίκες της;
Για τις πρωτοτυπίες της;
Για τον ανταγωνισμό με τα μεγαθήρια της Ασίας;
Αναλογικά πάντα για τα οικονομικά της μεγέθη μια εταιρία πραγματικό άρωμα για τον μοτοσυκλετισμο....
Σαν ducatisti θα μπορούσα να μιλάω και να γράφω για μέρες για την μεγάλη αυτή αγάπη.....
Αλλά ας σταθώ σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της ιστορίας της όπου ο ρομαντισμός της που μας διακατέχει μας κάνει περήφανους και ξεπερνάει τίτλους, πωλήσεις και τα μαμετρητα τεχνικά προβλήματα....
Forza ducati
Απολαύστε.....
1978...
Ο Mike-The bike-Hailwood, 9 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στα GP και 12 στο Isle of Man, μετά απο 11 χρόνια αποχής απο τους αγώνες, αποφασίζει - για την πλάκα του – να επιστρέψει !
Η Honda τον απορρίπτει, λέγοντάς του πως είναι πολύ γέρος για τέτοια, ενώ η Ducati τον δέχεται, χωρίς να πολυπιστεύει σε πιθανή νίκη του.
Χωρίς να έχει ξαναοδηγήσει την Ducati NCR 900, ο Hailwood στα δοκιμαστικά κάνει ρεκόρ γύρου στο νησί. Στον αγώνα ο Phil Read, οδηγός της Honda, σπάει τον κινητήρα της στην προσπάθειά του να ακολουθήσει την Ducati.
Θαύμα ! Ο ''πολύ γέρος για τέτοια'' Hailwood, κερδίζει τον αγώνα, με τον δεύτερο να τερματίζει δύο λεπτά αργότερα....
20 χρόνια μετά, στο σαλόνι του Μονάχου το ’98, η Ducati παρουσιάζει το δημιούργημα του Pierre Terblance, την MH 900 evoluzione προς τιμήν εκείνης της νίκης.
Με πλαίσιο χωροδικτύωμα εμπνευσμένο απο τα αγωνιστικά Pantah TT2 των αρχών της δεκαετίας του ’80, τον κινητήρα του Mostro 900S (με τον ψεκασμό), με ψαλίδι κόσμημα, με ζάντες –ειδική παραγγελία- με μπράτσα σαν των Campagnolo του Hailwood και δεκάδες λεπτομέρειες που φυλακίζουν το βλέμμα, η evoluzione αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ιταλικής σχεδιαστικής τέχνης (της Ducati δηλαδή !)
Παρατηρήστε την βάση του μπροστινού φτερού, τον μινιμαλιστικό προβολέα με το αλουμινένιο στεφάνι, τα αλουμινένια στηρίγματα της ζελατίνας του φαίρινγκ, το (άντε να το περιγράψεις) υπέροχο contagiri per competizione Veglia, την τάπα του ρεζερβουάρ που αποτελείται απο ένα μασίφ κομμάτι αλουμίνιο, το ενιαίο φαίρινγκ-τεπόζιτο (όχι πλαστικό παρακαλώ, αλλά) απο fiber glass με το κάλυμμα του ρεζερβουάρ να είναι ενισχυμένο με carbon kevlar και φέρει το παλιό λογότυπο του Giugiaro, την αυστηρά μονοθέσια ουρά, την...το..τα...
Τι κι αν τα πόδια σου δεν φτάνουν το έδαφος να στηριχτείς (αν είσαι κάτω απο 1,80), τι κι αν η αυτονομία της είναι περίπου 130 km, τι κι αν έχοντας χάσει την ουσία της οδηγικής απόλαυσης, βομβαρδιζόμενοι συνεχώς απο όλο και μεγαλύτερες ιπποδυνάμεις των νέων μοντέλων, θεωρούμε λίγα τα 80 hp που αποδίδει ο κινητήρας, τι κι αν δεν παίρνει βαλίτσες !!!
Εδώ μιλάμε για οπτική και οδηγική απόλαυση, για αντικείμενα πόθου κυρίες μου και κύριοι κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...
Τι να πρώτοπούμε γι αυτήν την εταιρία;
Για τα πανέμορφα μοντέλα της;
Για τις νίκες της;
Για τις πρωτοτυπίες της;
Για τον ανταγωνισμό με τα μεγαθήρια της Ασίας;
Αναλογικά πάντα για τα οικονομικά της μεγέθη μια εταιρία πραγματικό άρωμα για τον μοτοσυκλετισμο....
Σαν ducatisti θα μπορούσα να μιλάω και να γράφω για μέρες για την μεγάλη αυτή αγάπη.....
Αλλά ας σταθώ σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της ιστορίας της όπου ο ρομαντισμός της που μας διακατέχει μας κάνει περήφανους και ξεπερνάει τίτλους, πωλήσεις και τα μαμετρητα τεχνικά προβλήματα....
Forza ducati
Απολαύστε.....
1978...
Ο Mike-The bike-Hailwood, 9 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στα GP και 12 στο Isle of Man, μετά απο 11 χρόνια αποχής απο τους αγώνες, αποφασίζει - για την πλάκα του – να επιστρέψει !
Η Honda τον απορρίπτει, λέγοντάς του πως είναι πολύ γέρος για τέτοια, ενώ η Ducati τον δέχεται, χωρίς να πολυπιστεύει σε πιθανή νίκη του.
Χωρίς να έχει ξαναοδηγήσει την Ducati NCR 900, ο Hailwood στα δοκιμαστικά κάνει ρεκόρ γύρου στο νησί. Στον αγώνα ο Phil Read, οδηγός της Honda, σπάει τον κινητήρα της στην προσπάθειά του να ακολουθήσει την Ducati.
Θαύμα ! Ο ''πολύ γέρος για τέτοια'' Hailwood, κερδίζει τον αγώνα, με τον δεύτερο να τερματίζει δύο λεπτά αργότερα....
20 χρόνια μετά, στο σαλόνι του Μονάχου το ’98, η Ducati παρουσιάζει το δημιούργημα του Pierre Terblance, την MH 900 evoluzione προς τιμήν εκείνης της νίκης.
Με πλαίσιο χωροδικτύωμα εμπνευσμένο απο τα αγωνιστικά Pantah TT2 των αρχών της δεκαετίας του ’80, τον κινητήρα του Mostro 900S (με τον ψεκασμό), με ψαλίδι κόσμημα, με ζάντες –ειδική παραγγελία- με μπράτσα σαν των Campagnolo του Hailwood και δεκάδες λεπτομέρειες που φυλακίζουν το βλέμμα, η evoluzione αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ιταλικής σχεδιαστικής τέχνης (της Ducati δηλαδή !)
Παρατηρήστε την βάση του μπροστινού φτερού, τον μινιμαλιστικό προβολέα με το αλουμινένιο στεφάνι, τα αλουμινένια στηρίγματα της ζελατίνας του φαίρινγκ, το (άντε να το περιγράψεις) υπέροχο contagiri per competizione Veglia, την τάπα του ρεζερβουάρ που αποτελείται απο ένα μασίφ κομμάτι αλουμίνιο, το ενιαίο φαίρινγκ-τεπόζιτο (όχι πλαστικό παρακαλώ, αλλά) απο fiber glass με το κάλυμμα του ρεζερβουάρ να είναι ενισχυμένο με carbon kevlar και φέρει το παλιό λογότυπο του Giugiaro, την αυστηρά μονοθέσια ουρά, την...το..τα...
Τι κι αν τα πόδια σου δεν φτάνουν το έδαφος να στηριχτείς (αν είσαι κάτω απο 1,80), τι κι αν η αυτονομία της είναι περίπου 130 km, τι κι αν έχοντας χάσει την ουσία της οδηγικής απόλαυσης, βομβαρδιζόμενοι συνεχώς απο όλο και μεγαλύτερες ιπποδυνάμεις των νέων μοντέλων, θεωρούμε λίγα τα 80 hp που αποδίδει ο κινητήρας, τι κι αν δεν παίρνει βαλίτσες !!!
Εδώ μιλάμε για οπτική και οδηγική απόλαυση, για αντικείμενα πόθου κυρίες μου και κύριοι κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...