Αντισταση εξοδου - αντισταση εισοδου

[VLASSIS-S]

Καλημερα Γιωργο,
Αν κανω τις ιδιες πραξεις στην εξοδο των προ, εχω πηλικο απο 2,2 εως 0,0002 αμπερ.

 

[g.kar]

Όταν η έξοδος του προενισχυτή είναι γειωμένη, θεωρητικά το ρεύμα που μπορεί να περνάει από την αντίσταση εξόδου υπολογίζεται με τον ίδιο τρόπο. Λίγοι όμως προενισχυτές μπορούν να οδηγήσουν πολύ χαμηλές αντιστάσεις (<<10Ω, ή 8Ω ακουστικά),

 

[VLASSIS-S]

Παντως αν καταλαβα καλα, ο Ζαπ υπολογιζει και την αντιστασεις στην ικανοτητα οδηγησης ενος τελικου απο εναν προ.

 

[Costas Coyias]

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι έχουμε έναν προενισχυτή που οδηγεί έναν τελικό, είτε με διπολική σύνδεση, είτε με balanced, (δεν έχει σημασία). Ας υποθέσουμε ότι ο προ δίνει στην έξοδό του τάση Vout10V (στρογγυλά πράγματα), όταν αυτή (η έξοδός του) είναι κενή φορτίου. Δηλαδή, δίνουμε σήμα στον προενισχυτή, ας πούμε έναν τόνο 500Hz, και μετράμε την τάση στην έξοδό του με ένα πολύμετρο. Ας πούμε ότι η αντίσταση εξόδου του προ Rout είναι 200Ω.

Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι η αντίσταση εισόδου του τελικού Rin είναι 100ΚΩ. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, όταν ο προ οδηγεί τον τελικό με τη μεγίστη έξοδό του Vout, η τάση Vin με την οποίαν τελικά οδηγείται ο τελικός ισούται με…

Βεβαίως, αν η αντίσταση εξόδου του προ είναι μηδενική, τότε Rin στον αριθμητή και τον παρονομαστή απλοποιούνται, οπότε ο προ λειτουργεί ως ιδανική πηγή ρεύματος, καθώς δεν παρουσιάζει πτώση τάσης υπό συνθήκη φορτίου.

Αν ο τελικός έχει αντίσταση εισόδου 50ΚΩ, ceteris paribus, η τάση με την οποία θα οδηγείται θα είναι 9,96V, ενώ αν η αντίσταση εισόδου είναι 10ΚΩ, τότε η τάση οδήγησης θα είναι 9,8V. Όχι τρομερές διαφορές δηλαδή.

Πάμε τώρα σε ένα άλλο σενάριο, όπου ο προενισχυτής έχει αντίσταση εξόδου 1ΚΩ. Τότε αντίστοιχα, η τάση οδήγησης θα είναι:

Αν ο τελικός έχει αντίσταση εισόδου 100ΚΩ: 9,9V

Αν έχει αντίσταση εισόδου 50ΚΩ: 9,8V

Αν έχει αντίσταση εισόδου 10ΚΩ: 9,1V


Σε κάποια άλλη, ακραία αυτή τη φορά περίπτωση, όπου η αντίσταση εξόδου του προ είναι κακή, ας πούμε 2ΚΩ, και η αντίσταση εισόδου του τελικού μικρή, ας πούμε 5ΚΩ, τότε η τάση οδήγησης θα είναι 7V.

Το ξέρω πως σας πρήζω, αλλ’ ας δούμε μιαν άλλη, επίσης τυπική περίπτωση, στην οποίαν ο προ έχει σχετικά χαμηλή τάξη εξόδου, ας πούμε 4V, έχοντας αξιοπρεπή αντίσταση εξόδου, ας πούμε 200Ω. Οδηγώντας τελικό επίσης τυπικής αντίστασης εισόδου, ας πούμε 40ΚΩ, θα οδηγεί τον τελικό με μέγιστη τάση 3,98V– μια χαρά επίδοση δηλαδή.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τόσον η αντίσταση εξόδου του προ, όσο και η αντίσταση εισόδου του τελικού, εκλαμβάνονται ως ωμικές, χωρίς μιγαδικό μέρος, κάτι που γενικά ισχύει μέσα στο ακουστικό φάσμα, μιας και στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι ενισχυτικές μονάδες έχουν ευρύτατη απόκριση συχνότητας, παρουσιάζοντας μιγαδική συμπεριφορά, δηλαδή πτώση της απόκρισης αρκετά έξω από το ακουστικό φάσμα. Συμπερασματικά, δεν υπάρχει πρόβλημα οδήγησης, αν ο συσχετισμός τάσης εξόδου και ευαισθησίας είναι όπως στις παραπάνω περιπτώσεις.

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν η παραπάνω εξίσωση λάβει την ακόλουθο μορφή:

…όπου Zcable είναι η εμπέδηση του καλωδίου σύνδεσης του προ με τον τελικό, και συμβολίζεται ως Z και όχι ως R, διότι είναι μιγαδική, δηλαδή μεταβάλλεται συναρτήσει της συχνότητας, είτε έξω, είτε μέσα στο ακουστικό φάσμα – και είναι αυτό το τελευταίο που μας ενδιαφέρει. Δηλαδή, βασικά, μας ενδιαφέρει να μη μεταβάλλεται μέσα στο ακουστικό φάσμα, ώστε να μην αλλάζει η απόκριση συχνότητας του συστήματος – κι έξω από το ακουστικό φάσμα ας κάνει ότι θέλει. Αυτή η εμπέδηση προστίθεται στην αντίσταση εξόδου του προ, μιας και ουσιαστικά αποτελεί μέρος του. Θέλω να πω δηλαδή, πως (πρέπει να) μας ενδιαφέρει τελικά πόση τάση εφαρμόζεται στην είσοδο του τελικού, ασχέτως πόση τάση παρουσιάζει στην έξοδό του ο προ, όντας κενός φορτίου, και αν αυτή παραμένει σταθερή μέσα στο ακουστικό φάσμα – κι αυτό το τελευταίο είναι μακράν το σημαντικώτερο.

Συνάγοντας όσα έχουν γραφεί στο νήμα μέχρι στιγμής:

1. Η αντίσταση εισόδου του τελικού πρέπει να είναι αρκετά έως πολύ υψηλή, με την υποσημείωση, όμως, πως αν είναι πράγματι πολύ υψηλή, ο τελικός γίνεται επιρρεπής σε ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή. Δεν λέω πως σώνει και καλά θα δέχεται και θα ενισχύει παρεμβολές, αλλά θα είναι επιρρεπής. Βέβαια, παίζει ρόλο και το κέρδος. Άλλο πράγμα ένα προενισχυτής phono με κέρδος 60dB και ευαισθησία κλάσμα του χιλιοστού του Βολτ, κι άλλο πράγμα ένας τελικός με κέρδος 25dB και ευαισθησία 2V.

2. Η αντίσταση εξόδου του προ πρέπει να είναι κατά το δυνατόν χαμηλή, διότι, όσο πιο χαμηλή είναι, τόσο πιο «απούσα» είναι στον παρονομαστή, οπότε αφήνει μόνον την Zc να είναι συγκρίσιμη με την αντίσταση εισόδου του τελικού, και άρα, ως σύστημα, ο προ με τον τελικό γίνονται περισσότερο αναίσθητοι στην αλλαγή καλωδίου σύνδεσης. Άρα, η ποιότητα ήχου του προ, δηλαδή το πόσο αυτός αλλοιώνει το σήμα, περνάει κατά το δυνατόν αυτούσια στον τελικό, οπότε το σύστημα είναι πιο ακριβές. Αντιθέτως, ένα σύστημα που αλλάζει σημαντικά τον ήχο του με την αλλαγή καλωδίου, δεν είναι "αποκαλυπτικό", όπως παραπλανητικά αναφέρουν όλοι ανεξαιρέτως οι reviewers, αλλ’ αντιθέτως είναι ανακριβές, αναξιόπιστο. Είναι σαν ένα άτομο, που αν του μεταγγίσουν αίμα που προήλθε από άνθρωπο με κρυολόγημα, κρυολογεί κι αυτό αμέσως, χωρίς να έχει την παραμικρή ανοσοποιητική αντοχή.

3. Δεν πειράζει αν η αντίσταση εξόδου του προ είναι πολύ μεγάλη, αρκεί το καλώδιο σύνδεσης να είναι κοντό, ας πούμε 10 εκατοστά. Ή 5 εκατοστά. Ή ακόμη κι όταν υλοποιείται με πίστα μήκους 5 χιλιοστών (στην ενιαία πλακέτα ενός ολοκληρωμένου ενισχυτή).

4. Οι συσκευές που λειτουργούν έτσι, βεβαίως, δεν συνεπάγεται πως έχουν άψογη ποιότητα ήχου, αλλά το συγκεκριμένο θέμα το έχουν λυμένο. Επιπροσθέτως, οι καλοσχεδιασμένες συσκευές, έχουν και άψογη ποιότητα ήχου, και αυτό το θέμα λυμένο. Άλλως πως, συσκευές που έχουν καλή ποιότητα ήχου, αλλά υποφέρουν στο συγκεκριμένο θέμα, δεν είναι καλοσχεδιασμένες.

Πώς μπορεί κάποιος να εξακριβώσει αν οι συσκευές του λειτουργούν έτσι, σωστά δηλαδή, τέλος πάντων, αν είναι καλοσχεδιασμένες. Κατ’ αρχάς, χρειάζεται ένα σωστό καλώδιο – και πως θα το βρει; Ένας τρόπος είναι με δοκιμή. Δοκιμάζοντας και ακούγοντας με τον προ και τον τελικό του συνδεδεμένους μεταξύ των με κάποιο καλώδιο Α, μήκους ας πούμε 80 εκατοστών, αν βάλει στη θέση του το ίδιο καλώδιο, αλλά με μήκος πέντε ή δέκα μέτρα, το σύστημα, είτε θα αλλοιώνει ελάχιστα τον ήχο του, είτε καθόλου. Όμως, για να το διαπιστώσει αυτό, πρέπει να μην κοροϊδεύει τον εαυτό του, δηλαδή, να μην μονολογεί λέγοντας, «α, αφού έβαλα 5πλάσιο interconnect, ε, τι διάολο, ακούω διαφορές – είναι δυνατόν να μην ακούω; Κουφός είμαι, ή άσχετος!» Βάζοντας τον εαυτό του, δηλαδή τον εγωισμό του, στην άκρη. Εκτός αυτού, το καλώδιο των 10 μέτρων θα πρέπει να το φτιάξει. Δεν πρόκειται να βρει στην αγορά έτοιμο 10μετρο καλώδιο, απ' αυτά τα ακριβά, τα high end ντε.

Όλα αυτά ισχύουν υπό μια βασική προϋπόθεση: Ότι αναφερόμαστε σε ένα σύστημα hi-fi, το οποίον ανήκει σε χαϊφιντελίστα. Αν το σύστημα είναι high end, τότε όλ’ αυτά δεν ισχύουν. Στο life style ισχύουν τα πάντα, αναλόγως γούστου. Άψογος ήχος; Μάλιστα. Χάλια ήχος; Και πάλι εντάξει. Αφού το σύστημα είναι highend, τι μας νοιάζει ο ήχος;

Θέλω να πω, δηλαδή, πως το hi-fi είναι το μέσον. Το high end είναι αυτοσκοπός. Αν έχεις το μέσον και το αξιοποιείς, μπορείς να ασχοληθείς και λίγο παραπέρα, ας πούμε, ποια είναι η καλύτερη ερμηνεία του Χορού των Ιπποτών. Αυτή του Μητρόπουλου; Η άλλη του Πρεβέν; Ή η παράλλη του Αμπάντο; Και γιατί; Ναι, αλλά η ερμηνεία του Αμπάντο είναι καλύτερα ηχογραφημένη, ενώ αυτή του Μητρόπουλου, άσε καλύτερα. Βέβαια, σκίζει, ως ερμηνεία.

Ενώ αν το σύστημα είναι high end, το θέμα ξεκινάει και τελειώνει ως εξής: Έχω φέρει ένα καινούργιο καλώδιο και που λες... Κι άντε πάλι απ' την αρχή...

 

[Deleted member 8307]

…

Συνάγοντας όσα έχουν γραφεί στο νήμα μέχρι στιγμής:

1. Η αντίσταση εισόδου του τελικού πρέπει να είναι αρκετά έως πολύ υψηλή, με την υποσημείωση, όμως, πως αν είναι πράγματι πολύ υψηλή, ο τελικός γίνεται επιρρεπής σε ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή. Δεν λέω πως σώνει και καλά θα δέχεται και θα ενισχύει παρεμβολές, αλλά θα είναι επιρρεπής. Βέβαια, παίζει ρόλο και το κέρδος. Άλλο πράγμα ένα προενισχυτής phono με κέρδος 60dB και ευαισθησία κλάσμα του χιλιοστού του Βολτ, κι άλλο πράγμα ένας τελικός με κέρδος 25dB και ευαισθησία 2V.

2. Η αντίσταση εξόδου του προ πρέπει να είναι κατά το δυνατόν χαμηλή, διότι, όσο πιο χαμηλή είναι, τόσο πιο «απούσα» είναι στον παρονομαστή, οπότε αφήνει μόνον την Zc να είναι συγκρίσιμη με την αντίσταση εισόδου του τελικού, και άρα, ως σύστημα, ο προ με τον τελικό γίνονται περισσότερο αναίσθητοι στην αλλαγή καλωδίου σύνδεσης. Άρα, η ποιότητα ήχου του προ, δηλαδή το πόσο αυτός αλλοιώνει το σήμα, περνάει κατά το δυνατόν αυτούσια στον τελικό, οπότε το σύστημα είναι πιο ακριβές. Αντιθέτως, ένα σύστημα που αλλάζει σημαντικά τον ήχο του με την αλλαγή καλωδίου, δεν είναι "αποκαλυπτικό", όπως παραπλανητικά αναφέρουν όλοι ανεξαιρέτως οι reviewers, αλλ’ αντιθέτως είναι ανακριβές, αναξιόπιστο. Είναι σαν ένα άτομο, που αν του μεταγγίσουν αίμα που προήλθε από άνθρωπο με κρυολόγημα, κρυολογεί κι αυτό αμέσως, χωρίς να έχει την παραμικρή ανοσοποιητική αντοχή.

3. Δεν πειράζει αν η αντίσταση εξόδου του προ είναι πολύ μεγάλη, αρκεί το καλώδιο σύνδεσης να είναι κοντό, ας πούμε 10 εκατοστά. Ή 5 εκατοστά. Ή ακόμη κι όταν υλοποιείται με πίστα μήκους 5 χιλιοστών (στην ενιαία πλακέτα ενός ολοκληρωμένου ενισχυτή).

4. Οι συσκευές που λειτουργούν έτσι, βεβαίως, δεν συνεπάγεται πως έχουν άψογη ποιότητα ήχου, αλλά το συγκεκριμένο θέμα το έχουν λυμένο. Επιπροσθέτως, οι καλοσχεδιασμένες συσκευές, έχουν και άψογη ποιότητα ήχου, και αυτό το θέμα λυμένο. Άλλως πως, συσκευές που έχουν καλή ποιότητα ήχου, αλλά υποφέρουν στο συγκεκριμένο θέμα, δεν είναι καλοσχεδιασμένες.

Πώς μπορεί κάποιος να εξακριβώσει αν οι συσκευές του λειτουργούν έτσι, σωστά δηλαδή, τέλος πάντων, αν είναι καλοσχεδιασμένες. Κατ’ αρχάς, χρειάζεται ένα σωστό καλώδιο – και πως θα το βρει; Ένας τρόπος είναι με δοκιμή. Δοκιμάζοντας και ακούγοντας με τον προ και τον τελικό του συνδεδεμένους μεταξύ των με κάποιο καλώδιο Α, μήκους ας πούμε 80 εκατοστών, αν βάλει στη θέση του το ίδιο καλώδιο, αλλά με μήκος πέντε ή δέκα μέτρα, το σύστημα, είτε θα αλλοιώνει ελάχιστα τον ήχο του, είτε καθόλου. Όμως, για να το διαπιστώσει αυτό, πρέπει να μην κοροϊδεύει τον εαυτό του, δηλαδή, να μην μονολογεί λέγοντας, «α, αφού έβαλα 5πλάσιο interconnect, ε, τι διάολο, ακούω διαφορές – είναι δυνατόν να μην ακούω; Κουφός είμαι, ή άσχετος!» Βάζοντας τον εαυτό του, δηλαδή τον εγωισμό του, στην άκρη. Εκτός αυτού, το καλώδιο των 10 μέτρων θα πρέπει να το φτιάξει. Δεν πρόκειται να βρει στην αγορά έτοιμο 10μετρο καλώδιο, απ' αυτά τα ακριβά, τα high end ντε.

Όλα αυτά ισχύουν υπό μια βασική προϋπόθεση: Ότι αναφερόμαστε σε ένα σύστημα hi-fi, το οποίον ανήκει σε χαϊφιντελίστα. Αν το σύστημα είναι high end, τότε όλ’ αυτά δεν ισχύουν. Στο life style ισχύουν τα πάντα, αναλόγως γούστου. Άψογος ήχος; Μάλιστα. Χάλια ήχος; Και πάλι εντάξει. Αφού το σύστημα είναι highend, τι μας νοιάζει ο ήχος;

Θέλω να πω, δηλαδή, πως το hi-fi είναι το μέσον. Το high end είναι αυτοσκοπός. Αν έχεις το μέσον και το αξιοποιείς, μπορείς να ασχοληθείς και λίγο παραπέρα, ας πούμε, ποια είναι η καλύτερη ερμηνεία του Χορού των Ιπποτών. Αυτή του Μητρόπουλου; Η άλλη του Πρεβέν; Ή η παράλλη του Αμπάντο; Και γιατί; Ναι, αλλά η ερμηνεία του Αμπάντο είναι καλύτερα ηχογραφημένη, ενώ αυτή του Μητρόπουλου, άσε καλύτερα. Βέβαια, σκίζει, ως ερμηνεία.

Ενώ αν το σύστημα είναι high end, το θέμα ξεκινάει και τελειώνει ως εξής: Έχω φέρει ένα καινούργιο καλώδιο και που λες... Κι άντε πάλι απ' την αρχή...

merci...

 

[vlasis]

τελικα το Hi End ...ειναι το βαρυτερο,το σιγουρο,το ομορφοτερο και εννοειται το καλλιτερο οπου δεν σηκωνει κουβεντα το πραμα?

προς κυριον Κογιαν......

 

[Costas Coyias]

Εεεε, τo high end δε σηκώνει κουβέντα, πώς να το κάνουμε...

 

[SOCO]

Κοιταμε κοντα ιντερκονεκτς , την τρωμε απο τα μακρια καλωδια ηχειων, αν εχει τωρα καποιος μονομπλοκια κριμα δεν ειναι να τα εχει σιαμαια? αρα μαλλον απαγορευτικος ενας προ με υψηλη αντισταση εξοδου στην προκειμενη.. ητε σε περιπτωσεις ενεργων ηχειων ποσο δε μαλλον με χαμηλη αντισταση εισοδου των τελικων (π.χ. studio monitors..)
την λαμπα δηλ την ξεχναμε? η παιζει καποια σχεδιαση η καποια προυποθεση για μεγαλα μηκη ιντερκονενκτς?

 

[g.kar]

Παντως αν καταλαβα καλα, ο Ζαπ υπολογιζει και την αντιστασεις στην ικανοτητα οδηγησης ενος τελικου απο εναν προ.

όλοι λίγο πολύ αυτό λεμε, μικρή αντίσταση εξόδου στον προ και μεγαλη στον τελικο. Εισαγωγικον μάθημα πρώτον, σε κινεζικη τεχνική σχολή ηλεκτρονικών.

 

[VasilisM.]

Όταν ο Κόγιας έχει κέφια και δεν απαντάει με [......] δεν τις έχω μετρήσει πόσες βάζει

Ψηλέ δεν πάμε καλύτερα αύριο να τα πιούμε και το χάλι-έντ μπορεί να περιμένει... άσε που πρέπει να κάνουμε και μετρήσεις πρώτα...

 

[VLASSIS-S]

όλοι λίγο πολύ αυτό λεμε, μικρή αντίσταση εξόδου στον προ και μεγαλη στον τελικο. Εισαγωγικον μάθημα πρώτον, σε κινεζικη τεχνική σχολή ηλεκτρονικών.

Γεια σου g,kar, πολυ χαιρομαι οταν γραφεις !!!

 

[JOHN MARKOU]

Και εγώ τον χαίρομαι , όταν γράφει.

 

[SOCO]

όλοι λίγο πολύ αυτό λεμε, μικρή αντίσταση εξόδου στον προ και μεγαλη στον τελικο. Εισαγωγικον μάθημα πρώτον, σε κινεζικη τεχνική σχολή ηλεκτρονικών.

επειδη ειναι κατι που αφορα πολυ κοσμο, καποιες εξτρα διευκρινησεις αν ειναι δυνατον να δωθουν,
η κουρτινα ν3 του ποστ ν1 γιατι δεν του παιζει? πρεπει να προσεχουμε κατι αλλο, ας πουμε την αντισταση εισοδου του προενισχυτη? δηλ μηπως εκει εχουμε καποιο φρεναρισμα της πηγης?
να πω και κατι τελευταιο, αν ολα ηλεκτρικα ειναι ενταξυ, μηπως τελικα και τον μαμα προ να βαλει θα εχει τις ιδιες ικανοτητες οδηγησης οπου τελικα να ειναι θεμα τελικου ? λεμε τωρα..

 

[Bhutia]

τελικα το Hi End ...ειναι το βαρυτερο,το σιγουρο,το ομορφοτερο και εννοειται το καλλιτερο οπου δεν σηκωνει κουβεντα το πραμα....

Εεεε, τo high end δε σηκώνει κουβέντα, πώς να το κάνουμε...

Και το πλέον....βαρετό πεδίον εμβάθυνσης άμα έχει περάσει το...βάρεμα με τα γιατροσόφια πάνω στην υψηλή πιστότητα.

Spoiler

Οι διχογνωμίες περί κινηματογράφου και τηλεοπτικών θεμάτων έχουν μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο.

Κοιταμε κοντα ιντερκονεκτς , την τρωμε απο τα μακρια καλωδια ηχειων, αν εχει τωρα καποιος μονομπλοκια κριμα δεν ειναι να τα εχει σιαμαια?...

Ενεργά ηχεία όπου η μεταφορά του σήματος θα επιτελείται στο ψηφιακό πεδίο μέχρι το στάδιο των μονάδων ηχητικής εκπομπής,είναι η λύση που καταργεί τέτοια ηλεκτρικά διλήμματα.Το πλήθος των διαθέσιμων υλοποιήσεων αυξάνεται ολοένα με την πάροδο του χρόνου...

 

[Yiannis_B]

Τα καλώδια και οι συσκευές, εισάγουν συνήθως και συγκεκριμένα group & phase delays...η επίπεδη απόκριση συχνότητας είναι κοινός τόπος.....δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι το μήκος είναι το πρόβλημα.

http://en.wikipedia.org/wiki/Group_delay_and_phase_delay

 

[Bhutia]

....δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι το μήκος είναι το πρόβλημα.

Δημοφιλής...ευσεβής πόθος.

 

[Theodosis O.]

Δημοφιλής...ευσεβής πόθος.

Το μέγεθος μετράει, αλλά μόνον ως ιδέα.

Να λοιπόν που έγινες κι ΕΣΥ hiendας.

 

[g.kar]

επειδη ειναι κατι που αφορα πολυ κοσμο, καποιες εξτρα διευκρινησεις αν ειναι δυνατον να δωθουν,
η κουρτινα ν3 του ποστ ν1 γιατι δεν του παιζει? πρεπει να προσεχουμε κατι αλλο, ας πουμε την αντισταση εισοδου του προενισχυτη? δηλ μηπως εκει εχουμε καποιο φρεναρισμα της πηγης?
να πω και κατι τελευταιο, αν ολα ηλεκτρικα ειναι ενταξυ, μηπως τελικα και τον μαμα προ να βαλει θα εχει τις ιδιες ικανοτητες οδηγησης οπου τελικα να ειναι θεμα τελικου ? λεμε τωρα..

Πρέπει να προσέχουμε κάθε κομμάτι της αλυσίδας ξεκινώντας φυσικά από την ίδα την πηγή (source). Κάθε μονοφωνική ενισχυτική μονάδα διαθέτει μια είσοδο και μια έξοδο. Για τη σωστή μεταφορά του σήματος ή της ενέργειας θα πρέπει όλα τα σημεία υποδοχής και παράδοσης του σήματος να είναι ταιριασμένα μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, εάν κάποιος διαθέτει αναλογικό πικάπ, θα πρέπει πρώτα να ταιριάξει τα χαρακτηριστικά της κεφαλής του πικάπ (cartridge) με τον βραχίονα και το πλατό, ώστε μηχανικά το σύστημα να ακολουθεί συγκεκριμένες προδιαγραφές. Στη συνέχεια θα πρέπει να ταιριάξει τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά της κεφαλής του πικάπ με αυτά του phono stage/RIAA.
Επομένως, είναι πολύ πιθανό να μας έχει ξεφύγει κάτι από τα πρώτα στάδια της ηχητικής μας αλυσίδας και στη συνέχεια να είναι πολύ δύσκολη έως και αδύνατη θα έλεγα η οποιαδήποτε περέμβαση για περαιτέρω βελτίωση στο σύστημα.

 

[g.kar]

Για να επιστρέψω στο θέμα μας, το μεγαλύτερο πρόβλημα στους προενισχυτές, πέραν των προφανών που συζητήθηκαν εδώ, το προκαλούν τα παθητικά εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται στους προενισχυτές για τη μείωση της στάθμης του σήματος. Στην πιο απλή του μορφή ένα τέτοιο εξάρτημα θα μπορούσε να είναι το γνωστό σε όλους μας ποτενσιόμετρο (potentiometer ή pot).
Πολλά προβλήματα εντοπίζονται σε αυτό, γιατί ως εξάρτημα συμπεριφέρεται και ως μια μεταβλητή αντίσταση, που μεταβάλει την τιμή της αντίστασης εξόδου της βαθμιδας και αλλάζει με κάθε μεταβολή της θέσης του δρομέα. Από τον δρομέα (μεσαία λήψη) λαμβάνεται το σήμα που μεταφέρεται στο επόμενο ενισχυτικό στάδιο. Αν συμπεριλάβουμε και τις σύνθετες αντιστάσεις των λοιπών παθητικών εξαρτημάτων και φυσικά και αυτά των καλωδίων τότε έχουμε άθελά μας δημιουργήσει ταυτόχρονα και ένα μεταβλητό φίλτρο συχνοτήτων.
Συνήθως το ποτενσιόμετρο ακολουθείται από κάποιο ενεργό στάδιο ενίσχυσης ή απομονωτή (buffer), το οποίο έχει πολύ υψηλή αντισταση (π.χ. 100ΚΩ) προκειμένου να περιοριστούν κάπως τα προβλήματα ταιριάσματος των εμπεδήσεων. Το ενεργό στάδιο πάντως προκαλεί και κάποια πρόσθετα προβλήματα (μη γραμμικά) από αυτά που καλείται να λύσει.
Βεβαίως και υπάρχουν μεταξύ των τρελλών και κάποιοι τρελλοί που καταλήγουν σε παθητικούς προενισχυτες οι οποίοι υλοποιούνται με ladder ή shunt ποτενσιόμετρα (είναι εξασθενητές σήματος ουσιαστικά) με άριστα διακριτά υλικά με πολυ καλά ηχητικά αποτελέσματα. Μπορεί να υστερούν σε δυναμικά αλλά είναι ότι πιο pure μπορεί να μπεί ανάμεσα στη μουσική και τον ακροατή.

 

[Yiannis_B]

.... Μπορεί να υστερούν σε δυναμικά αλλά είναι ό,τι πιο pure μπορεί να μπεί ανάμεσα στη μουσική και τον ακροατή.

Χαϊεντίζεις επικίνδυνα...