- Μηνύματα
- 25.132
- Reaction score
- 20.658
Λοιπόν, συνάδελφοι και συναδέλφισες, (αυτό μου έμεινε από τον... καιρό του φοιτητικού κινήματος...), εδώ και μέρες, ορμώμενος από το θέμα περί μεθοδολογίας συγκριτικών δοκιμών, βάλθηκα να βρω έναν τρόπο αποτύπωσης της ηχητικής απόδοσης ολόκληρης της ηλεκτρονικής αλυσίδας αναπαραγωγής, ώστε αυτή να είναι συγκρίσιμη άμεσα, δίπλα – δίπλα με την αρχική ηχογράφηση που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί για τις δοκιμές του.
Πιστεύω ότι αυτή η μέθοδος παρέχει τη δυνατότητα άμεσης σύγκρισης, εάν μεταξύ της μιας ηχογράφησης, (αυτής που είναι απαράλλακτο ψηφιακό αντίγραφο), και της άλλης, που περνά σε αναλογική μορφή μέσα από όλες τις συσκευές της ηχητικής αλυσίδας, παρεμβάλλεται κατά το δυνατόν μικρό χρονικό διάστημα. Πιστεύω ότι βρήκα έναν τρόπο να ελαττωθεί αυτό το διάστημα, ώστε να είναι ακόμη και λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο, όσο διαρκεί η ανεύρεση του επομένου κομματιού σε ένα CD. Επομένως, το πρόβλημα εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί ένα τέτοιο CD, που θα έχει δύο κομμάτια: το αυθεντικό, και ένα αντίτυπο του αυθεντικού που θα έχει περάσει από ολόκληρη την αλυσίδα, ώστε να υποστεί όλες τις αλλοιώσεις που αυτή επιφέρει.
Έχοντας βρει μια λύση σ’ αυτό, σκέφθηκα να προεκτείνω το όλο θέμα, ώστε το CD να περιέχει πολλές αλλοιωμένες εκδοχές του μουσικού κομματιού που θα χρησιμοποιείται ως αναφορά, ξεκινώντας από την λιγότερο αλλοιωμένη, η οποία προφανώς θα προέρχεται από την αναλογική έξοδο του CD player ή του DAC, και φθάνοντας στο σήμα που παρέχεται στην έξοδο του τελικού ενισχυτή. Αν θέλετε να το πάμε πιο μακριά, μπορούμε να θεωρήσουμε ως την λιγότερη αλλοιωμένη εκδοχή αυτή, η οποία προέρχεται από την ψηφιακή έξοδο του CD player και οδηγείται προς εγγραφή στημ κάρτα ήχου του υπολογιστή, ή στην αντίστοιχη είσοδο ενός εγγραφέα CD ή άλλου είδους εγγραφέα, όπως αυτός ο πολύ ενδιαφέρων SACD της Tascam. To μπλοκ διάγραμμα της όλης σύλληψης μπορεί να αναπαρασταθεί ως εξής:
Πιστεύω ότι αυτή η μέθοδος παρέχει τη δυνατότητα άμεσης σύγκρισης, εάν μεταξύ της μιας ηχογράφησης, (αυτής που είναι απαράλλακτο ψηφιακό αντίγραφο), και της άλλης, που περνά σε αναλογική μορφή μέσα από όλες τις συσκευές της ηχητικής αλυσίδας, παρεμβάλλεται κατά το δυνατόν μικρό χρονικό διάστημα. Πιστεύω ότι βρήκα έναν τρόπο να ελαττωθεί αυτό το διάστημα, ώστε να είναι ακόμη και λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο, όσο διαρκεί η ανεύρεση του επομένου κομματιού σε ένα CD. Επομένως, το πρόβλημα εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί ένα τέτοιο CD, που θα έχει δύο κομμάτια: το αυθεντικό, και ένα αντίτυπο του αυθεντικού που θα έχει περάσει από ολόκληρη την αλυσίδα, ώστε να υποστεί όλες τις αλλοιώσεις που αυτή επιφέρει.
Έχοντας βρει μια λύση σ’ αυτό, σκέφθηκα να προεκτείνω το όλο θέμα, ώστε το CD να περιέχει πολλές αλλοιωμένες εκδοχές του μουσικού κομματιού που θα χρησιμοποιείται ως αναφορά, ξεκινώντας από την λιγότερο αλλοιωμένη, η οποία προφανώς θα προέρχεται από την αναλογική έξοδο του CD player ή του DAC, και φθάνοντας στο σήμα που παρέχεται στην έξοδο του τελικού ενισχυτή. Αν θέλετε να το πάμε πιο μακριά, μπορούμε να θεωρήσουμε ως την λιγότερη αλλοιωμένη εκδοχή αυτή, η οποία προέρχεται από την ψηφιακή έξοδο του CD player και οδηγείται προς εγγραφή στημ κάρτα ήχου του υπολογιστή, ή στην αντίστοιχη είσοδο ενός εγγραφέα CD ή άλλου είδους εγγραφέα, όπως αυτός ο πολύ ενδιαφέρων SACD της Tascam. To μπλοκ διάγραμμα της όλης σύλληψης μπορεί να αναπαρασταθεί ως εξής: