Βιβλία

[spylab]

Καλύτεροι άνθρωποι αποδεικνύονται οι βιβλιοφάγοι
Σύμφωνα με νέα μελέτη, το διάβασμα μάς κάνει πιο καλούς και ευγενικούς ανθρώπους

Εμενα μαλλον στριμμενο με εχουν κανει

 

[Snow Whitty]

Πρόσφατα μαζί Με την κληρονομιά ενός σπίτιου - ηρθε στην κατοχή μου και μια σπάνια βιβλιοθήκη με σκληροδετα, κλασικά και μη έργα από τον προηγούμενο αιώνα.Τα ψέκασα με αλκοόλ,τα καθάρισα ένα - ένα και μπήκαν σε μια προσωρινή βιβλιοθήκη στο κελάρι μέχρι να βρουν τον μονιμο τους χώρο....

Θα ήθελα να υπήρχε τρόπος να τα διαβάσω ολα μαζί μονορούφι - αλλα ας μη ξεφεύγω απ το θέμα ...

Κάποια στιγμή άρπαξα ένα μικρό βιβλίο από τη στοίβα προς καθάρισμα κι άρχισα να ξεφυλλίζω.

Eastwind - Westwind 1930 Pearl S. Buck

Ανατολικός άνεμος και δυτικός άνεμος

His father is a scholar, small and
slight and stooped with learning. Sitting at the right
of the table in the living hall, under the ancestral
tablets, he stroked his spare, white beard three times
and said,

"My son, remain in my house. What is mine is
yours. Here is plenty of food and space. You need
never waste your body in physical labor. Spend your
days in dignified leisure and in study that suits your
pleasure. Allow that one, the daughter-in-law of
your honored mother, to produce sons. Three gen-
erations of men under one roof is a sight pleasing to
Heaven."

But my husband is quick and impatient. Without
stopping to bow to his father he cried,

"But I wish to work, my father! I am trained in a
scientific profession the noblest in the western
world. As for sons, they are not my first desire. I
wish to produce the fruit of my brain for my coun-
try's good. A mere dog may fill the earth with the
fruit of his body!"

https://archive.org/stream/eastwindwestwind028368mbp/eastwindwestwind028368mbp_djvu.txt

Pearl Buck

Η Περλ Μπακ, που το 1938 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τα ήθη και τα έθιμα της φεουδαρχικής Κίνας. Με πένα άλλοτε γλαφυρή και άλλοτε επική, η συγγραφέας κορυφώνει τη μυθοπλασία της με την επικράτηση του σύγχρονου τρόπου ζωής πάνω στις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες που μάστιζαν την Κίνα. -

https://www.bibliotopia.gr/gr/el/products/anatolikos-anemos-kai-dytikos-anemos#sthash.0gUbKNr3.dpuf

 

[Snow Whitty]

 

[Mr Spock]

Metropolis

• ΧΑΡΜΠΟΥ ΤΕΑ ΦΟΝ

Μετάφραση

• Δημήτρης Αρβανίτης

Εισαγωγή

• Forrest J. Ackerman

Επιστήμη και Φαντασία, Τρόμος και Ομορφιά· Μυστήριο, Μαγεία, Μίσος, Τρέλα, Μεγαλείο, Μυσταγωγία – για μια μοναδική φορά, όλα τα στοιχεία συνδυάζονται μαγικά για να δημιουργήσουν ένα κλασικό έργο του φανταστικού, το υπέρτατο αριστούργημα.



Μητρόπολη – η Νέα Βαβέλ, αρχιτεκτονικό αριστούργημα μονολιθικής μεγαλοπρέπειας. Οι ουρανοξύστες του εικοστού αιώνα επισκιάζονται από τους πανύψηλους στρατοσφαιρικούς ουρανοξύστες του εικοστού πρώτου. Και από κάτω, πολύ κάτω, σε υπόγειες τεχνητές σπηλιές, οι τερατώδεις μηχανές του Μολώχ, οι υπάνθρωποι κάτω από τη γη, οι ανήμποροι εργάτες των υπόγειων στοών που ζουν σαν σκλάβοι χωρίς ελπίδα, δουλοπάροικοι των κατοίκων της επιφάνειας, τυφλές μαριονέτες στη θέληση του Άρχοντα της Μητρόπολης. «To Metropolisδεν μοιάζει με κανένα άλλο μυθιστόρημα που έχει γραφτεί έως τώρα», έγραψε ένας ενθουσιώδης σχολιαστής της εποχής. «Είναι διαφορετικό, μοναδικό και πρωτότυπο. Συνδυάζει ένα εντυπωσιακό δράμα αντικρουόμενων δυνάμεων με ένα ειδυλλιακό ερωτικό θέμα».

Το 1927, μετά την έκδοση του βιβλίου, κυκλοφόρησε η ταινία Metropolis σε σκηνοθεσία του τελειομανούς Φριτς Λανγκ, μια πανάκριβη υπερπαραγωγή, κατά τα χολυγουντιανά πρότυπα. Χρειάστηκαν 16 μήνες γυρισμάτων, 37.000 κομπάρσοι και 200 εκατομμύρια δολάρια. Η ταινία αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, κυρίαρχου αισθητικού ρεύματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ενσωματώνει επίσης στοιχεία από τον ρομαντισμό, τον φουτουρισμό, το μελόδραμα και την αρ νουβό, αλλά και από τη γοτθική τέχνη και αρχιτεκτονική. Πολύ σύντομα η ταινία υπέστη αλλεπάλληλες περικοπές, στην Γερμανία και στις ΗΠΑ, από λογοκριτές και διανομείς (την Paramount), για λόγους πολιτικούς, θρησκευτικούς, ηθικοπλαστικούς και εμπορικούς, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί κατά το ένα τέταρτο.

Για δεκαετίες αποκαλούνταν το «Ιερό Δισκοπότηρο» των κινηματογραφόφιλων, που αναζητούσαν, απανταχού της γης, τις χαμένες σκηνές. Το 2008 στο Μπουένος Άιρες βρέθηκε μια φθαρμένη κόπια της πιθανολογούμενης αρχικής εκδοχής του 1927. Μετά από δύσκολη ψηφιακή αποκατάσταση, η «αναστημένη» Metropolis(διάρκειας 153 λεπτών) παρουσιάστηκε σε πανηγυρική προβολή στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου τον Φεβρουάριο του 2010.

Από το 1926 μέχρι σήμερα το Metropolis έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες με τουλάχιστον ενενήντα εκδόσεις.

Το Metropolis υπήρξε η πρώτη ταινία που εντάχθηκε από την UNESCO στο μητρώο «Μνήμη του Κόσμου», το οποίο περιλαμβάνει τις σημαντικότερες πολιτιστικές δημιουργίες.

Έγραψαν για το βιβλίο

Το Metropolis διατηρεί τη δύναμη να συγκλονίζει, να προβληματίζει και να συγκινεί γιατί αναφέρεται στις βαθύτερες αγωνίες της σύγχρονης ζωής.

The New York Times



https://alexandria-publ.gr/shop/metropolis/

 

[Mr Spock]

Νεκρονομικόν: Η Κοιλάδα των Νεκρών (απόσπασμα)
Ιουλίου 08, 2017



Το Νεκρονομικόν αποτελεί για κάποιους φανταστικό βιβλίο που αναφέρεται στις ιστορίες τρόμου του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, για άλλους όμως οι ιστορίες του όπως και αυτή του Νεκρονομικόν αποτελούν απόκρυφη γνώση.




Οι Θήβες είναι μια πόλη γεμάτη μνημεία , αφιερωμένα τόσο σε ανθρώπους όσο και σε θεούς. Η ανατολική όχθη του ποταμού είναι γεμάτη από ναούς , οβελίσκους και μεγάλα αγάλματα. Οι ναοί, παρ'ότι έχουν διαβρωθεί πολύ από το χρόνο και την εγκατάλειψη, συνδέονται με μεγαλόπρεπες λεωφόρους πλαισιωμένες από σκαλισμένες μορφές και καθρεφτίζονται σε τεχνητές λίμνες, πράγματα που χαρίζουν στην πόλη ένα μεγαλείο το οποίο δεν συναντά κανείς στις άλλες πόλεις της φυλής μας. Στη δυτική όχθη του Νείλου είναι θαμμένοι οι βασιλικοί νεκροί μέσα σε πολυτελείς τάφους.


ΘΗΒΕΣ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Πολλοί από τους τάφους της νεκρόπολης έχουν λεηλατηθεί από τους νεκραναστητές, μα κάποιοι άλλοι παραμένουν ακόμη κρυμμένοι κάτω από την άμμο , περιμένοντας να τους ανακαλύψουν.
Για όσους διαθέτουν την υπερφυσική όραση, οι φεγγαρόλουστοι δρόμοι των Θηβών δεν είναι άδειοι αλλά γεμάτοι με μελαγχολικά πλήθη. Τα φαντάσματα περπατούν μέσα στις λεωφόρους που ενώνουν μεταξύ τους τους ναούς, ακολουθώντας σιωπηλές και μεγαλόπρεπες λιτανείες.

Σειρές από ιερείς μεταφέρουν δίσκους με αναμμένα θυμιάματα μπροστά από τις κλειστές άμαξες που περιέχουν τους κυριότερους θεούς και θεές της χώρας, γιατί ήταν συνήθειο των ιερών να παρελαύνουν τους θεούς τους μπροστά στο λαό, αν και πάντα τους κρατούσαν προσεκτικά κρυμμένους πίσω από τα παραπετάσματα των αμαξών, μέσα στις οποίες τους έβγαζαν από τους ναούς και τους επέστρεφαν πίσω σε αυτούς.


ΘΗΒΕΣ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ


Ο σπουδαιότερος Θεός των Θηβών ήταν ο Άμμων, που μερικές φορές παριστάνεται ως άνδρας, άλλοτε ως άνδρας με κεφαλή κριού και λιγότερο συχνά ως κριός.



ΑΜΜΩΝ (ΖΕΥΣ)


Για χάρη του είχε υψωθεί ο μεγαλύτερος απ'όλους τους ναούς του κόσμου μας, ο Ναός των Κιόνων, ο οποίος ντροπιάζει την περηφάνια εκείνων που διασχίζουν το καλυμμένο από άμμο πλακόστρωτό του , αφού ο κάθε κίονας έχει δέκα φορές το ύψος ενός ανθρώπου και είναι τόσο πυκνά τοποθετημένα ώστε μοιάζουν έτοιμοι να συνθλίψουν όποιον περπατά ανάμεσά τους. Ακόμα και τα μνημεία των Παλαιών δεν μπορούν να μειώσουν το μεγαλείο του.



Μέσα στα άδυτα αυτού του ναού κατά την αρχαία εποχή ήταν τοποθετημένο το σημαντικότερο άγαλμα του Άμμωνα. Είχε το χάρισμα της ζωής, γιατί οι ιερείς εκείνης της χώρας μπορούσαν να ζωντανέψουν το άγαλμα και να εισάγουν σ'αυτό ένα είδος σκιώδους ή πνευματικής ουσίας, που εξέφραζε την προσωπικότητα και τους σκοπούς του ίδιου του θεού. Οι αδαείς έγραφαν πως ο Άμμων κατοικεί μέσα στο άγαλμα,μα αυτό είναι ψέμα - το άγαλμα ήταν το δοχείο του απεσταλμένου του, που μιλούσε και ενεργούσε με τη γνώση και τη δύναμη του θεού, μα ο θεός βρισκόταν αλλού. Ονειρεύεται ακόμα στην Καντάθ της παγερής ερήμου, μαζί με όλους τους άλλους θεούς αυτού του κόσμου.



Ένας ταξιδιώτης από τη χώρα μας, που ήταν και νεκρομάντης, έμαθε από τους νεκροφάγους των Θηβών κάποιον θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο ένας μεγάλος θησαυρός πολύτιμων αντικειμένων ήταν θαμμένος κάτω από το πάτωμα του Ναού των Κιόνων. Ο πλούτος του ναού είχε θαφτεί βιαστικά από τους ιερείς, έτσι ώστε να μη λεηλατηθεί κατά τη διάρκεια μιας από τις πολυάριθμες εισβολές που έγιναν στην Αίγυπτο - αν και στην ιστορία δεν έχει διασωθεί το όνομα των συγκεκριμένων εισβολέων. Όμως, από κάποια ιδιοτροπία της μοίρας, τα πολύτιμα αντικείμενα δεν ξεθάφτηκαν ποτέ. Ίσως οι εισβολείς να σκότωσαν τους ιερείς που γνώριζαν το ακριβές σημείο της κρυψώνας. Οι νεκροφάγοι δεν αποκάλυψαν με ποιον τρόπο έμαθαν για τη τοποθεσία. Ο ταξιδιώτης προσέλαβε δυο εργάτες, που ήταν συνηθισμένοι να εργάζονται τη νύχτα και αρκετά αξιόπιστοι ώστε να μη μιλήσουν σε κανέναν για τις δουλειές τους. Αυτοί ανέλαβαν να ξεθάψουν το θησαυρό. Μετά από αρκετές ώρες σκαψίματος , ανακάλυψαν ένα άγαλμα του Άμμωνα. Είχε το μέγεθος και το ύψος ενός άνδρα, κι ήταν καμωμένο από μπρούντζο καλυμμένο με φύλλο χρυσού. Η αξία του αντικειμένου δεν ήταν ιδιαίτερη, επειδή δεν είχε επάνω του πολύτιμα πετράδια ή μεγάλες μάζες χρυσού ή ασημιού, ενώ στην εμφάνιση ήταν εντελώς κοινότυπο με μόνη εξαίρεση μια λεπτομέρεια - ο πελώριος φελλός του ήταν χυδαία ορθωμένος. Αυτό προκάλεσε χονδροειδή αστεία από τους εργάτες , μα ο ταξιδιώτης γρήγορα τους ξανάβαλε να σκάψουν , ενώ ο ίδιος πήγε παράμερα για να εξετάσει το άγαλμα καλύτερα.



Ρούφηξε τον αέρα μέσα από τα δόντια γεμάτος έκπληξη, γιατί η ικανότητά του στη νεκρομαντεία του απεκάλυψε πως το άγαλμα ήταν ζωντανό. Τα εκατοντάδες χρόνια που παρέμεινε κρυμμένο κάτω από τη στεγνή άμμο του ναού δεν είχαν διαγράψει την ταυτότητα του. Το πνεύμα μέσα στο μπρούντζινο σώμα αντιλήφθηκε τον ταξιδιώτη μετά από μερικά λεπτά, σαν να ξύπνησε από βαθύ λήθαργο. Ο ταξιδιώτης αισθάνθηκε μια ερώτηση μέσα στο μυαλό του, σαν ένα γαργάλημα από ένα έντομο που περπατούσε πάνω στο δέρμα του.

-Πού βρίσκονται οι ιερείς του ναού;

Έστειλε τις σκέψεις του στο άγαλμα μέσα από το βλέμμα του .

-Είναι όλοι νεκροί κι έχουν γίνει πια σκόνη.

Αισθάνθηκε τη συνείδηση του πνεύματος μέσα στον μπρούντζο να διαστέλλεται καθώς αυτό κοιτούσε γύρω του για κάτι τέτοιο δεν χρειαζόταν κανονικά μάτια , αλλά μπορούσε να βλέπει προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Τα λόγια του έφτασαν στο μυαλό του νεκρομάντη με ένα ψίθυρο απόγνωσης.
-Ερήμωση, ερήμωση, το τέλος των ημερών. Η δόξα του Θεού έσβησε όπως σβήνει ένας καλαμένιος πυρσός μέσα στο νερό του ποταμού και η οροφή της οικίας του έπεσε.

Με μια θλιμμένη κραυγή, το πνεύμα βγήκε από την κορυφή του κεφαλιού και χάθηκε κλαίγοντας μέσα στη νύχτα. Ένας από τους εργάτες σήκωσε το κεφάλι και ρώτησε το ταξιδιώτη τι είχε προκαλέσει τον παράξενο ήχο. Χαμένος μέσα στις σκέψεις του ο ταξιδιώτης δεν απάντησε και ο άνδρας σήκωσε τους ώμους συνεχίζοντας το σκάψιμο. Αν και εργάστηκαν μέχρι την τελευταία ώρα πριν από το πρώτο φως της αυγής, δεν ανακάλυψαν άλλο θησαυρό. Ίσως να ήταν πολύ βαθιά θαμμένος για να αποκαλυφθεί μέσα στη νύχτα. Το εγχείρημα δεν μπορούσε να συνεχιστεί και δεύτερη νύχτα χωρίς να γίνει αντιληπτό από τους κατοίκους της πόλης, κι έτσι με θλίψη ο ταξιδιώτης διέταξε να ξαναρίξουν το άδειο κι άψυχο άγαλμα του Άμμωνα πίσω στο λάκκο και να τον ξαναγεμίσουν. Το πρωί, δεν υπήρχε κανένα σημάδι από το σκάψιμο που είχε γίνει όλη τη νύχτα.


http://omadaorfeas.blogspot.gr/2017/07/nekronomicon-koilada-twn-nekrwn.html

 

[Snow Whitty]

- The Turkish Gambit - Το τουρκικό κόλπο ( Άνοιγμα στο σκάκι ) - Turetskiy gambit

Μπορίς Ακούνιν ψευδώνυμο του Γκριγκόρι Σάλβοβιτς Τσχαρτισβίλι Β.ακουνιν (Μπακούνιν)

Ιούλιος του 1877, και ο πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και την Οθωμανική αυτοκρατορία μαίνεται. Ο τσαρικός στρατός προελαύνει νικηφόρος, κατατροπώνοντας τις δυνάμεις του σουλτάνου, τα Βαλκάνια είναι ανάστατα, και στη Ρωσία ονειρεύονται πολλοί ότι ο σταυρός των ορθοδόξων θα λάμπει σε λίγο πάνω στον τρούλο της Αγια-Σοφιάς. Μια διαταγή, όμως, του ανώτατου Ρώσου διοικητή, που αλλάζει μυστηριωδώς την τελευταία στιγμή, δίνει την ευκαιρία στους εχθρούς του τσάρου να αναδιοργανώσουν τις δυνάμεις τους, και ο ρωσικός στρατός καθηλώνεται.

Ο νεαρός και ιδιοφυής Εράστ Πετρόβιτς Φαντόριν αναλαμβάνει τότε μια λεπτή και επίπονη αποστολή· να εντοπίσει τον κατάσκοπο των Τούρκων, που δρα ανενόχλητος με συνεχείς δολιοφθορές στις γραμμές των Ρώσων, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την εκστρατεία, αλλά και το μέλλον της αχανούς αυτοκρατορίας των τσάρων.

«Το Τούρκικο Κόλπο» έχει μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες, ενώ τα βιβλία της σειράς του Μπόρις Ακούνιν, με ήρωα τον Φαντόριν, πούλησαν περισσότερα από 4.000.000 αντίτυπα στη Ρωσία. Όπως σημειώνει η κριτική στη Δυτική Ευρώπη, τα έργα του Ρωσογεωργιανού συγγραφέα, εκτός από την άφθαστη αναπαράσταση του κλίματος μιας ανεπανάληπτης εποχής, την άρτια συγκρότηση, το υποδόρειο χιούμορ τους, έχουν να επιδείξουν και τους συγγραφικούς τρόπους των Ντοστογιέβσκι, Τολστόι και Τσέχοφ


Γκαμπι: η εθελοντική θυσία ενός πιονιού, για να έχουμε καλύτερη ανάπτυξη

Πλεονεκτήματα

• Θα μάθεις το ρόλο του χρόνου στο σκάκι
• Θα μάθεις τι σημασία του υλικού
• Θα μάθεις να αναπτύσσεις τα κομμάτια σου πιο γρήγορα. Καλύτερη ανάπτυξη σημαίνει επίθεση. Πιο γρήγορη επίθεση σημερινή νίκη!

Υ.Γ.Σήμερα μου το δώρισαν με την προτροπή πρώτα να το διαβάσω κι έπειτα να δω την ταινία.

Θα τα καταφέρω με αυτή τη σειρά ?

 

[Snow Whitty]

Όχι,δεν τα κατάφερα!

 

[Mr Spock]

Το μικρότερο, το ακριβότερο και άλλα ρεκόρ για τα βιβλία!

Τα αγαπάμε, μας κρατούν συντροφιά, αποτελούν πηγή γνώσης και έμπενυσης, ενώ η σημασία τους είναι μεγάλη ανά τους αιώνες σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Τα βιβλία κατέχουν μια θέση στην καρδιά όλων έστω κι αν η τεχνολογία αποτελεί μεγάλο εχθρό τους και βέβαια… και πολλά ενδιαφέροντα ρεκόρ…

Το ακριβότερο βιβλίο

Σύμφωνα με το Forbes, ο Μπιλ Γκέιτς κατέχει το πιο ακριβό βιβλίο που πουλήθηκε ποτέ. Το 1994 έδωσε 30.800.000 δολάρια (περίπου 49.400.000 σημερινά) για Codex Leicester του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Αυτό το πρωτότυπο χειρόγραφο, που γράφτηκε μεταξύ του 1506 και του 1510 είναι ένα από τα μόλις 20 σημειωματάρια που εξακολουθούν να υπάρχουν. Περιλαμβάνει σκίτσα, σημειώσεις και ιδέες, όλα γραμμένα από δεξιά προς τα αριστερά.

Το πολυτιμότερο βιβλίο

Η Βίβλος του Γουτεμβέργιου είναι ίσως το πιο πολύτιμο βιβλίο στον κόσμο. Ήταν το πρώτο βιβλίο που τυπώθηκε (1.455 περίπου) με τη χρήση σύγχρονων μηχανών. Μόνο 180 αντίτυπα είχαν τυπωθεί αρχικά, από τα οποία σώζονται σήμερα 49 και μόνο 21 είναι πλήρεις. Σχεδόν όλα ανήκουν σε μουσεία, βιβλιοθήκες ή ιδρύματα.

Το μεγαλύτερο βιβλίο

Το μεγαλύτερο βιβλίο στον κόσμο δεν είναι ένα βιβλίο με τη συμβατική έννοια, αλλά μια σειρά από τεράστιες πέτρινες πλάκες που βρίσκονται στην Παγόδα Kuthodaw στο Mandalay της Μιανμάρ. Περισσότερες από 700 μαρμάρινες πλάκες διηγούνται την ιστορία της tipitaka, το κεντρικό κείμενο του Θεραβάντα (ή Τεραβάντα) Βουδισμού. Όταν χτίστηκε η παγόδα γύρω στα 1860, οι πλάκες ήταν γραμμένες με χρυσό μελάνι και διακοσμημένες με πολύτιμους λίθους, αλλά, όταν οι Βρετανοί εισέβαλαν τη δεκαετία του 1880, οι στρατιώτες λεηλάτησαν το μελάνι και τους πολύτιμους λίθους.

Το βιβλίο με τις περισσότερες λέξεις

Με βάση το πόσες λέξεις περιέχει ένα βιβλίο, το μακρύτερο θεωρείται το Artamène ou le Grand Cyrus, ένα ρομαντικό μυθιστόρημα του 17ου αιώνα της Madeleine de Scudery. Το 10τομο έργο έχει πάνω από 10.000 σελίδες και 2,1 εκατομμύρια λέξεις.

Το μικρότερο βιβλίο

Το μικρότερο βιβλίο του κόσμου είναι τόσο… μικρό που μπορεί να διαβαστεί μόνο με τη χρήση ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Το “Teeny Ted from Turnip Town” γράφτηκε από τον Malcolm Douglas Chaplin και τυπώθηκε με τη χρήση κρυσταλλικού πυριτίου από τον αδελφό του Robert, στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στην Βρετανική Κολομβία του Καναδά. Το βιβλίο των 30 σελίδων, με μέγεθος 70×100 μικρόμετρο είναι τόσο μικρό που θα μπορούσε να χωρέσει στο πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας.

Το best seller όλων των εποχών



Η Αγία Γραφή είναι το best-seller βιβλίο όλων των εποχών, καθώς εκτιμάται ότι έχουν πουληθεί πάνω από 5 δισεκατομμύρια αντίτυπα. Έχει μεταφραστεί σε πάνω από 394 γλώσσες, ενώ έχει πωληθεί σε όλον τον κόσμο από το πρώτο κιόλας βιβλίο που εκτυπώθηκε.

 

[ch11ch11]

οι πύλες της φωτιάς by Steven Pressfild

Από τη Σπάρτη στα στενά των Θερμοπυλών και από εκεί στην αιωνιότητα. Αυτή την πορεία ακολουθεί η αφήγηση του Pressfield που δημιουργεί ένα συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα, αν και το τέλος των ηρώων του είναι προδιαγεγραμμένο και γνωστό σε όλους.

Οι 300 Σπαρτιάτες έχουν αποκτήσει ονόματα, προσωπική ζωή, μίση και πάθη και μέσα από αυτά αναδεικνύεται ακόμα πιο έντονα η μεγαλοσύνη της θυσίας τους. Ερμηνεύεται επίσης, ακολουθώντας τη μία από ιστορικά καταγεγραμμένες εξηγήσεις, ο λόγος της επιλογής του Λεωνίδα, να πολεμήσει μια μάχη χαμένη.

Μέσα από τις σελίδες νιώθει κανείς να ξεπροβάλλουν οι σκιές των Λακεδαιμονίων πολεμιστών με τους κόκκινους χιτώνες και το "Λ" στις ασπίδες τους, η απόλυτη εικόνα τρόμου για κάθε στρατό στον αρχαίο κόσμο, πολύ πριν τα έξυπνα όπλα και τις ηλεκτρονικές μεραρχίες.

Το βιβλίο είναι ένας φόρος τιμής στους πεσόντες στη μάχη των Θερμοπυλών και μια ακτινογραφία της αρχαίας Ελλάδας, σε μια εποχή ταραγμένη και δύσκολη. Όταν στο τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης διαβάζει το κείμενο της επιτύμβιας επιγραφής του Σιμωνίδη "Ω ξείν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι", μπορεί να νιώσει τη δύναμη και την αξία της κάθε λέξης.

Και ίσως την επόμενη φορά που ο δρόμος θα σας φέρει στις Θερμοπύλες, να νιώσετε την ανάγκη να σταματήσετε και να προσφέρετε σπονδή σε αυτούς που για πάντα θα στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο.

Πολύ χάρηκα με αυτό το topic!!!!!!!!!!!!!

Πίνακας της Φλάνδρας οπωσδήποτε!!!!!
Δράκουλας-Bram Stoker
Ο θησαυρός της Βαγίας-Ζωρζ Σαρή Κλασικό βιβλίο που συντρόφευσε τα παιδικά μου χρόνια και είναι το αγαπημένο μου...

 

[rose.athens]

@ch11ch11 καλώς όρισες. Κάποιο δικό σου σχόλιο πέρα από την παράθεση των 2 μηνυμάτων;

 

[Mr Spock]

Το πιο… φονικό βιβλίο!

Αυτό είναι σίγουρα το πιο περίεργο σύγγραμα στην παγκόσμια ιστορία. Κρύβει ένα απίστευτο φονικό “μυστικό”, και είναι ο λόγος που κανένας μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να διαβάσει το πρωτότυπο βιβλίο μέχρι το τέλος… Ποιός είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τη “συγγραφή” του;

Σίγουρα είναι το πιο “φονικό” βιβλίο στον κόσμο. Οι “Σκιές από τον τοίχο του θανάτου”, δια χειρός Ρόμπερτ Κλαρκ Κέτζι (1874, «Shadows from the Walls of Death») είναι ένα “διαφορετικό” βιβλίο με θέμα το θάνατο…
Αυτό όμως που το κάνει να διαφέρει από άλλα αντίστοιχα βιβλία είναι το γεγονός ότι δεν εξιστορεί τον θάνατο, αλλά αναφέρεται στους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση αρσενικού!


Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι το μόνο κείμενο που υπάρχει σε όλο το βιβλίο είναι ο πρόλογος και μερικά μόνο εδάφια από τη Βίβλο, τα οποία αναφέρονται στην «πανούκλα στους τοίχους των σπιτιών».
Ποιά είναι όμως η ιστορία που κρύβεται πίσω από το “μυστικό” του φονικού αυτού βιβλίου;
Την εποχή που έζησε ο Ρόμπερτ Κέτζι, οι ταπετσαρίες στους τοίχους αποτελούσε τάση της μόδας, αλλά βασικό τους συστατικό ήταν το ιδιαίτερα τοξικό αρσενικό, και η επίσης τοξική κόλα που χρησιμοποιούσαν για να την εφαρμόσουν στους τοίχους.
Εκατοντάδες ήταν οι άνθρωποι που πάθαιναν (επισήμως) από δηλητηρίαση μέσα στα σπίτια τους, ενώ κανείς δεν είχε εντοπίσει την αιτία.


Αυτός που πρώτος σκέφτηκε την πηγή του θανάτου ήταν ασφαλώς ο γιατρός Κέτζι.
Προκειμένου μάλιστα να αποδείξει στους ιδιαίτερα δύσπιστους συμπατριώτες του τους κινδύνους από τη χρήση αρσενικού στις βαφές, συγκέντρωσε εκατοντάδες τέτοιες ταπετσαρίες, τις οποίες έδεσε σε βιβλία!
Συγκέντρωσε αρκετές ταπετσαρίες, ώστε να «δέσει» 100 αντίτυπα των «Σκιών από τους Τοίχους του Θανάτου», τα οποία και έστειλε σε διάφορες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ, ενώ δεν παρέλειψε, φυσικά, να ενημερώσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τις Αρχές για τον υγειονομικό αυτό κίνδυνο, αφού οι σελίδες τους ήταν γεμάτες από αρσενικό…
Όσοι φυλλομετρούσαν τις σελίδες του, σύντομα παρουσίαζαν πονοκέφαλο, σωματικούς πόνους, πυρετό, διάρροια, τριχόπτωση, αποχρωματισμό του δέρματος, σπασμούς. Παρουσίαζαν, ίδια δηλαδή συμπτώματα με όσους δηλητηριάζονταν μέσα στο σπίτι τους από τις ταπετσαρίες τους!

Από τα συνολικά 100 αντίτυπα, διασώζονται μόνο τα δύο, τα οποία φυλάσσονται σε ειδικές προθήκες στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, κάτω από αυξημένα μέτρα ασφάλειας.
Για να τα διαβάσει κάποιος θα πρέπει πρώτα να έχει λάβει ειδική άδεια από την πρυτανεία και να φορέσει μία ειδική προστατευτική στολή!


Δύο ολόκληρους αιώνες μετά τη “συγγραφή” τους, τα βιβλία αυτά παραμένουν ιδιαίτερα τοξικά, ενώ το εξώφυλλο αλλά και όλες οι σελίδες είναι πλέον τυλιγμένες με ειδική επένδυση, για ευνόητους λόγους.
newsit.gr

 

[Mr Spock]

10 εντυπωσιακές βιβλιοθήκες σε πανεπιστήμια

Τα πανεπιστήμια σε όλον τον κόσμο προσφέρουν ζωτικής σημασίας χώρους στους φοιτητές τους, επενδύοντας σε νέες τεχνολογίες αλλά και σε μοντέρνα σχεδιαστικά στοιχεία. Κορυφαίοι αρχιτέκτονες και σχεδιαστές έχουν «στρατολογηθεί» κατά καιρούς προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπωσιακές βιβλιοθήκες μέσα σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανά τον κόσμο προσφέροντας πολλά παραπάνω από το διάβασμα ενός βιβλίου, ή καλύτερα ενισχύοντας τη… βιβλιοφαγία με κάθε τρόπο!

10. University of California Geisel Library – Σαν Ντιέγκο, ΗΠΑ



9. Macquarie University Library – Σίδνεϊ, Αυστραλία



8. University of Aberdeen Library – Aberdeen, Σκωτία

>

7. Delft University of Technology Library – Delft, Ολλανδία



6. Free University of Berlin Philological Library – Βερολίνο, Γερμανία



5. Brandenburg University of Technology ICMC – Βρανδεμβούργο, Γερμανία



4. University of Warsaw Library – Warsaw, Πολωνία



3. University of Chicago Joe & Rika Mansueto Library – Σικάγο, ΗΠΑ



2. Galway-Mayo Institute Of Technology Library – Galway, Ιρλανδία



1. Tama Art University Library – Τόκιο, Ιαπωνία












- στίς βιβλιοθήκες γενικώς , συγκεντρωνόμαστε καλύτερα , ίσως βοηθά το γεγονός πως και οι υπόλοιποι αυτό προσπαθούν

 

[Mr Spock]

Μυθιστόρημα δεν περιέχει το γράμμα “E” στις λέξεις του!

Το 1939 ο Αμερικανός συγγραφέας Ernest Vincent Wright εξέδωσε το μυθιστόρημα “Gadsby”, με έκταση 50.110 λέξεις και 258 σελίδες, χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου το γράμμα Ε, που είναι το πιο διαδεδομένο στα Aγγλικά. Λένε μάλιστα ότι είχε βγάλει από τη γραφομηχανή του το καπάκι του πλήκτρου Ε για να διευκολυνθεί στο γράψιμο! Το έργο γράφτηκε μέσα σε 165 μέρες και αποτελεί ένα είδος “λιπογράμματος”, που στη φιλολογική ορολογία δηλώνει “το κείμενο από το οποίο απουσιάζει εντελώς ένα συγκεκριμένο γράμμα της αλφαβήτου”.



Αυτός ο τρόπος γραφής έχει τις ρίζες του στην προσπάθεια πολλών συγγραφέων να ασχοληθούν με κάτι δύσκολο και αφύσικο, πέρα από τη συγγραφή ενός έργου, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια “επίπονη” διαδικασία. Το σημαντικότερο πρόβλημα σε αυτό τον τρόπο γραφής είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας πρέπει να επινοεί λέξεις, να αντικαθιστά τις συνηθισμένες με άλλες, να χρησιμοποιεί περιφραστικές σημασίες λέξεων κ.λπ. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό! Για του λόγου το αληθές σάς παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα: “If youth, throughout all history, had had a champion to stand up for it; to show a doubting world that a child can think; and, possibly, do it practically; you wouldn’t constantly run across folks today who claim that “a child don’t know anything”…

 

[Mr Spock]

Xάρτης με τα σημαντικότερα βιβλία κάθε χώρας

Έναν πρωτότυπο χάρτη δημιούργησε ένας λάτρης της λογορεχνίας, όπου σε κάθε χώρα αποτυπώνει το βασικό βιβλίο που την εκπροσωπεί και για το οποίο είναι γνωστό στον περισσότερο κόσμο. Ένας διαβασμένος χρήστης του Reddit, ο Backforward24, παρουσίασε τον χάρτη του, που περιλαμβάνει κυρίως κλασικά έργα που έχουν ταυτιστεί με κάθε χώρα, αλλά και σύγχρονα μυθιστορήματα που προκάλεσαν αίσθηση.



Στον χάρτη βρίσκουμε διάσημα και σημαντικά βιβλία που άφησαν την σφραγίδα στους στην παγκόσμια λογοτεχνία, όπως π.χ. το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι στη Ρωσία και το «Περηφάνια και Προκατάληψη» της Τζέιν Όστιν στο Ηνωμένο Βασίλειο.



Οι ΗΠΑ εκπροσωπούνται από το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» της Χάρπερ Λι, η Ιρλανδία από τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις, η Κολομβία από το «100 χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, η Γαλλία από τους «Άθλιους» του Βίκτορος Ουγκό και η Ισπανία από το «Η σκιά του ανέμου» του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν.



Όσο για την Ελλάδα, απεικονίζεται στο χάρτη με το εξώφυλλο της Ιλιάδας του Oμήρου.

 

[Mr Spock]

Στην Ισλανδία τα Χριστούγεννα κάνουν δώρα μόνο βιβλία!

Oι λάτρεις του βιβλίου θα ζηλέψουν σίγουρα αυτή την υπέροχη χριστουγεννιάτικη παράδοση στην Ισλανδία, καθώς αυτή τη μέρα του χρόνου οι οικογένειες και οι φίλοι συνηθίζουν να κάνουν δώρα βιβλία ο ένας στον άλλον και να περνούν τη νύχτα με διάβασμα. Το έθιμο αυτό είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στην κουλτούρα τους, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα σπίτια πλημμυρίζουν βιβλία.



Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ισλανδία, τα περισσότερα βιβλία πωλούνται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου και αυτό περιγράφεται ως ραχοκοκαλιά της εκδοτικής βιομηχανίας. Μία ξεχωριστή αναφορά αξίζει να γίνει στο μικρό νησί με μόλις 329.000 κατοίκους το όποιο έχει μία ιδιαίτερη λογοτεχνική αύρα. Σύμφωνα με άρθρο του BBC, η χώρα έχεις τους περισσότερους συγγραφείς, τα περισσότερα βιβλία που έχουν εκδοθεί και περισσότερα βιβλία διαβάζονται από ότι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Ένας στους 10 Ισλανδούς θα δημοσιεύσει κάποια στιγμή στη ζωή του ένα βιβλίο.



Ένα ακόμα ιδιαίτερο γνώρισμα της σχέσης των ισλανδών με το βιβλίο, είναι η αξία που αποδίδεται στο χαρτί, αφού τα e – books δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλή. Ένας ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου ανέφερε ότι το βιβλίο είναι ένα τεράστιο δώρο για τη χώρα. Ο συνδυασμός των γιορτών με ένα καλό βιβλίο είναι σίγουρα μία πολύ ελκυστική πρόταση για αυτούς που το αγαπάνε πολύ.

πηγή: koutipandoras.gr

 

[Mr Spock]

Βιβλιοθήκη με… διαμονή επιτρέπει στους αναγνώστες να κοιμούνται στα ράφια

Μία βιβλιοθήκη-ξενοδοχείο στο Κιότο της Ιαπωνίας, δίνει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να «κοιμηθούν στο ράφι»!

Πρόκειται για τη βιβλιοθήκη “Book and Bed”, η οποία, αντίθετα με τις κλασικές βιβλιοθήκες και αναγνωστήρια, δεν έχει συγκεκριμένο ωράριο λειτουργίας, που θα διακόψει την ανάγνωση και θα αναγκάσει τους επισκέπτες να φύγουν.



Εάν οι αναγνώστες θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα ή ακόμη και να κοιμηθούν, μπορούν να διανυκτερεύσουν στον χώρο, καθώς υπάρχουν ειδικές κουκέτες, κυριολεκτικά ανάμεσα στα ράφια.



Στη «βιβλιοθήκη με διαμονή» υπάρχουν συνολικά 20 κρεβάτια τριών τύπων (STANDARD, COMPACT και RIVER VIEW) με κοινόχρηστη τουαλέτα και μπάνιο και δωρεάν WiFi, ενώ τα δωμάτια ύπνου απομονώνονται με κουρτίνες.



Μπορεί η βιβλιοθήκη να μην έχει τις ανέσεις ενός ξενοδοχείου, ωστόσο, η εμπειρία του να κοιμάσαι ανάμεσα σε 5.000 βιβλία είναι δελεαστική.

 

[Mr Spock]

5 βιβλία με τη μεγαλύτερη επιρροή όλων των εποχών

Ο Δαρβίνος και το βιβλίο του «Η Καταγωγή των Ειδών» (On the Origin of Species) του 1859 χαρακτηρίστηκε το βιβλίο που έχει επηρεάσει τον ακαδημαϊκό κόσμο περισσότερο από κάθε άλλο.Το βιβλίο ψηφίστηκε από το 26% όσων συμμετείχαν στην διαδικτυακή ψηφοφορία που διοργανώθηκε στη Βρετανία με αφορμή την Ακαδημαϊκή Εβδομάδα Βιβλίου, και νίκησε τον Πλάτων, τον Καντ και τον Μαρξ. Ειδικότερα, η λίστα με τα 5 βιβλία με την μεγαλύτερη επιρροή όλων των εποχών είναι:



Η Καταγωγή των Ειδών – Δαρβίνος
Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο – Μαρξ και Ενγκελς
Τα Άπαντα – Σαίξπηρ
Πολιτεία – Πλάτωνας
Κριτική του Καθαρού Λόγου – Καντ

Η λίστα των 20 κορυφαίων ακαδημαϊκών βιβλίων καταρτίστηκε με τη συνεργασία εμπειρογνωμόνων, ακαδημαϊκών, βιβλιοπωλών, βιβλιοθηκονόμων και εκδοτών, με αφορμή την Εβδομάδα Ακαδημαϊκού Βιβλίου στη Βρετανία και το κοινό κλήθηκε να ψηφίσει το βιβλίο με την μεγαλύτερη επιρροή.

 

[Mr Spock]

Ελληνικό το αρχαιότερο “βιβλίο” της Ευρώπης!

Το αρχαιότερο «βιβλίο» της Ευρώπης, ο πάπυρος του Δερβενίου, θα είναι υποψήφιος για εγγραφή στον κατάλογο της Unesco, στην κατηγορία του Μνημείου Τεκμηριωμένης Κληρονομιάς. Πρόκειται για τον μοναδικό αναγνώσιμο πάπυρο ο οποίος έχει διασωθεί στον ελλαδικό χώρο, και γράφτηκε γύρω στο 340 – 320 π.Χ. αντιγράφοντας ένα παλιότερο κείμενο του τέλους του 5ου αι. π.Χ. Είναι γραμμένος με μυτερό καλάμι βουτηγμένο σε μελάνι, αποτελείται από εννέα πίνακες και έχουν διασωθεί 266 σπαράγματα, το μέγεθος των οποίων κυμαίνεται από αυτό ενός μεγάλου γραμματοσήμου έως αυτό μιας φακής.



Για να εγγραφεί στον κατάλογο της Unesco, θα πρέπει να εκτίθεται στο σύνολό του, αντί του ενός φύλλου που εκτίθεται μέχρι σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Το θέμα της ένταξης του συνόλου στη μόνιμη έκθεση συζητήθηκε στο Συμβούλιο Μουσείων, με θετική γνώμη του Μουσείου. Ο πάπυρος ανακαλύφθηκε το 1962 στο Δερβένι Θεσσαλονίκης στη νεκρική πυρά τάφου, από πλούσια κτερισμένη συστάδα τάφων των ύστερων κλασικών χρόνων. Διασώθηκε, αν και κατακερματισμένος, επειδή απανθρακώθηκε μερικώς.

Η σημασία του αναγνωρίστηκε αμέσως από τον ανασκαφέα Πέτρο Θέμελη και κατόπιν από τον αρχαιολόγο Χαράλαμπο Μακαρόνα, ενώ ο Αυστριακός ειδικός Α. Φάκελμαν ξετύλιξε αμέσως τον κύλινδρο και τοποθέτησε τα σπαράγματα σε υπόστρωμα από στυπόχαρτο, το οποίο συμπιέστηκε μεταξύ δύο υαλοπινάκων, που κατόπιν σφραγίστηκαν. Ο πάπυρος έχει χαρακτηριστεί ως «η σημαντικότερη νέα μαρτυρία για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και θρησκεία που εμφανίστηκε από την εποχή της Αναγέννησης», αλλά παράλληλα και «η πιο δύσκολη στην κατανόησή της».

πηγή: naftemporiki.gr

 

[Mr Spock]

Αναζητώντας την Κάλλας

Σχέδια του Θανάση Μακρή για το διήγημα του Μένη Κουμανταρέα «Θυμάμαι την Μαρία» ζωντανεύουντο μύθο της «La Divina» στο Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης

«Γιατί κλαις, Αλφρέδο; Από χαρά της είπα. (...) "Βλέπετε αυτό το παιδί; Ετσι θα 'πρεπε να 'ναι το ιδανικό ακροατήριο, να μη χειροκροτούν καθόλου, μα ήσυχα να παίρνουν τη μουσική μαζί τους, κι αυτή να τους συνοδεύει". Ηταν ακριβώς τα λόγια της. Τα χείλη της έπαλλαν. Το υπέροχο φόρεμα σερνόταν χάμω». Είναι Αύγουστος του 1957. Προπαραμονή της συναυλίας της στο Ηρώδειο. Ενα δεκαεφτάχρονο αγόρι από την Κέρκυρα, που εργάζεται ως γκαρσόνι στο ξενοδοχείο της «Μεγάλης Βρεταννίας», εμφανίζεται στη σουίτα της Mαρίας Κάλλας για να τη σερβίρει. Της κινεί την προσοχή και εκείνη αποφασίζει να τραγουδήσει αποκλειστικά για εκείνον. Χρόνια μετά, ο ίδιος εκμυστηρεύεται την ασυνήθιστη ιστορία του σε έναν δημοσιογράφο που τον ανακαλύπτει, πενηντάρη πλέον, στο νησί του, την Κέρκυρα.
Η συνάντηση αυτή δεν συνέβη ποτέ στη σφαίρα της πραγματικής ζωής. Ο Αλφρέδο δεν αποτελεί παρά τον πρωταγωνιστή του διηγήματος του Μένη Κουμανταρέα «Θυμάμαι την Μαρία» (εκδ. Καστανιώτη). Ο συγγραφέας και μέγας λάτρης του λυρικού τραγουδιού - «Ο Μένης ήταν πάντα της κλασικής μουσικής, τον θυμάμαι νεαρό να ξυρίζεται σπίτι του ακούγοντας όπερα» έχει πει για εκείνον ο Βασίλης Βασιλικός - αποφάσισε να προχωρήσει στη συγγραφή του διηγήματος το 1994. Για την εικονογράφηση του βιβλίου συνεργάστηκε με τον ζωγράφο Θανάση Μακρή, o όποιος δημιούργησε τότε σχέδια της Μαρίας Κάλλας με κάρβουνο.

Σήμερα, με αφορμή τα 40 χρόνια από τον θάνατό της στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977, το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης εγκαινιάζει στις 21 Σεπτεμβρίου στο βιβλιοπωλείο του (Αμερικής 13) την έκθεση «Θανάσης Μακρής. Μαρία Κάλλας, σχέδια» (διάρκεια έως τις 18 Νοεμβρίου), παρουσιάζοντας τα έργα που φιλοτέχνησε ο Θανάσης Μακρής το 1994, αλλά και έγχρωμα που δημιούργησε ο ζωγράφος πριν από έναν χρόνο με παστέλ. Με την οργάνωση της έκθεσης μάλιστα την ίδια στιγμή το ΜΙΕΤ αποτίνει φόρο τιμής και στον ίδιο τον Μένη Κουμανταρέα, ο οποίος δώρισε το σύνολο του αρχείου του στο ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ τον Δεκέμβριο του 2012, δύο χρόνια πριν από την απρόσμενη δολοφονία του. «Ηταν το καλύτερο αφιέρωμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε και για τους δύο» αναφέρει ο διευθυντής του ιδρύματος Διονύσης Καψάλης. Οπως μάλιστα τονίζει, το βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ γενικότερα λειτουργεί ως χώρος εικαστικών εκθέσεων. Μάλιστα, μετά το τέλος της έκθεσης για τη Μαρία Κάλλας θα φιλοξενήσει σχέδια του Τάσου Μαντζαβίνου πάνω στη «Γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονύσιου Σολωμού.

Η συνάντηση λοιπόν του Θανάση Μακρή με τον Μένη Κουμανταρέα έγινε το 1994 όταν ο συγγραφέας τού ζήτησε να εικονογραφήσει το μικρό αυτό διήγημα που έγραψε για τη διάσημη σοπράνο. «Ομολογώ ότι η Μαρία Κάλλας ξέφευγε από τη δική μου θεματολογία, τις δικές μου διόπτρες. Ομως τελικά το τόλμησα, έκανα κάποια σχέδια με κάρβουνο και μου άρεσαν» αναφέρει στο «Βήμα» ο Θανάσης Μακρής. «Τελικά δημιούργησα μια μικρή σειρά τότε. Πέρυσι επανήλθα στο θέμα δημιουργώντας μερικά ακόμη με ξηρό παστέλ με σκοπό αυτή την έκθεση. Αυτή η επιστροφή ήταν πολύ ευχάριστη».

Ο Θανάσης Μακρής και τότε αλλά και σήμερα επέλεξε να απεικονίσει τη Μαρία Κάλλας μόνο επάνω στη σκηνή. «Εκεί πάντα συμβαίνει η μεταμόρφωση» τονίζει. Οπως θυμάται, το 1994 κλείστηκε στο ατελιέ του, διάβασε για τη ζωή της ντίβας, άκουσε τις ηχογραφήσεις της και εμπνεύστηκε με κύριο ερέθισμα τις φωτογραφίες της. «Ο όγκος της φωνής της ξεπερνούσε το ανθρώπινο, ξέφευγε» αναφέρει. «Ακόμα και μια φωτογραφία, που είναι ουσιαστικά μια νεκρή στιγμή, εξέπεμπε το μεγαλείο της».

Πόσο εύκολο όμως είναι να σχεδιάζεις ένα πρόσωπο όπως η Μαρία Κάλλας; «Δεν σχεδιάζονται όλα τα πρόσωπα. Αλλα σου φαίνονται πολύ μακρινά, με άλλα αισθάνεσαι αμέσως μια οικειότητα, αλλά είναι υποτονικά, κάποια έχουν επιφανειακή ένταση, κάποια άλλα ακτινοβολούν μια εσωτερικότητα, άλλα σε τρομάζουν και άλλα τελικά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Η Μαρία Κάλλας, όπως και κάθε μύθος, έχει πολλαπλές αναγνώσεις, δομή στέρεα και πολύ δυνατή. Σκέφτηκα πως αυτή η δύναμη δεν μπορεί να ερμηνευθεί σχεδιαστικά παρά μόνο με αφαίρεση. Εκεί συναντηθήκαμε» παραδέχεται ο ζωγράφος, ο οποίος στα τέλη του 2018 ετοιμάζει μια μεγάλη αναδρομική έκθεση σχεδίων του στο Μέγαρο Εϋνάρδου του ΜΙΕΤ.

Η συνεργασία του με τον Μένη Κουμανταρέα ήταν άψογη, όπως ομολογεί. Αλλωστε ο Μένης Κουμανταρέας ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε όλες τις τέχνες, το θέατρο, τη μουσική, τον χορό. Αυτός ο ευγενής αστός, λοιπόν, ο συγγραφέας της «Βιοτεχνίας υαλικών» (1975), της «Κυρίας Κούλας» (1978), της «Φανέλας με το εννιά» (1986) δουλεύοντας ακούραστα, παρέδωσε διηγήματα, μυθιστορήματα, νουβέλες, δοκίμια, αυτοβιογραφικά σημειώματα, εστιάζοντας στην ιδιωτική πλευρά της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως στους νέους που αναζητούν μια ταυτότητα σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται. Στη λογοτεχνία, θα τον θυμόμαστε ως τον συγγραφέα της Αθήνας που απαθανάτισε τους ανθρώπους της και τις γειτονιές της σε όλα τα στάδια της μεταπολεμικής Ιστορίας. Και όλα αυτά, χωρίς να είναι ο συγγραφέας των κλειστών χώρων, ζώντας τον αθηναϊκό βίο, πρωταγωνιστώντας στις παρέες. Και επιστρέφοντας πάντα στο διαμέρισμά του και στη φορητή γραφομηχανή του, Olivetti Lettera 22, «χρώματος ανοιξιάτικου φιστικί».
Πού και πότε
Η έκθεση «Θανάσης Μακρής. Μαρία Κάλλας, σχέδια» στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (Αμερικής 13) θα εγκαινιαστεί στις 21 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 18 Νοεμβρίου.


http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=901059

 

[Snow Whitty]

ΑΣΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΗΣΥΧΟ # 3

Mocked even by some who'd been his supporters, Dave realizes the killer is too clever to ever be found. The only gambit that may make sense is also the most dangerous to make himself a target and get the killer to come to him.


Είναι πάντα απολαυστικό να βλέπεις ένα κοφτερό μυαλό να προσπαθεί να λύσει ένα δύσκολο αίνιγμα.» –New York Times «Ένα αριστοτεχνικό κείμενο με πλοκή που κλιμακώνεται απρόβλεπτα. Η ένταση και οι αινιγματικές καταστάσεις που δημιουργούνται στην πορεία, φέρνουν ανατριχίλες αγωνίας στον αναγνώστη.» –New York Journal of Books

Ειναι το τέταρτο βιβλίο του Βερντον που διαβάζω. Απολαμβάνω τις σελίδες του γουλιά - γουλιά γιατί έτσι θεωρώ πως δεν θα τελειώσει σύντομα....Στην πραγματικότητα Νοιώθω όπως o παρακάτω αναγνώστης :

"When finishing a book, I always remember Dave Gurney. He doggedly pops into my head as I search for another novel and I think: "I wish there were another like-Dave-Gurney series I could start on." Or, "I wonder if Verdon's completed his next book yet?". And then I search Goodreads to no avail. Sucks right, the waiting?"

Το τελευταίο του - Wolf Lake - πρέπει να το παραγγείλω από το εξωτερικό...Μα κι αυτός ο Τζον δεν γράφει ταχυτερα απ όσο διαβάζουμε!