Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

[Stavros_Bartzokas]

Με μία μικρή καθυστέρηση περίπου...5 ετών (!), τελικά πήγα μια βόλτα στου Λουκά - με αφορμή και την πρόσκληση που είχε κάνει στα μέλη του avclub.
Θα μου επιτρέψετε να κάνω, απλά, ένα copy & paste των δημοσιεύσεών μου στο αντίστοιχο θέμα του avclub.
Μετά, αν θέλετε, συζητάμε...:126:

Για πιο "άμεση ανταπόκριση", θα παραθέσω, απλώς, τα μουσικά κομμάτια που ακούσαμε, μαζί με τις σημειώσεις που κρατούσα επί τόπου (αν και ήταν δύκολο - δεν ήθελα να χάσω τίποτα από τη μουσική).

Αυτό που οφείλω να σημειώσω είναι πως, η ακρόαση ενός τέτοιου συνδυασμού (σύστημα/χώρος/μουσικό "υλικό") αποτελεί μία εμπειρία που οπωσδήποτε χρειάζονται τα αυτιά μας (και ο εγκέφαλος).

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Καλλιτέχνης: COUNT BASIE
Δίκσκος: COUNT BASIE BIG BAND
Κομμάτι: "Way Out Basie"

"Απαλό" ηχόχρωμα, σαφής εικόνα, "φυσικότατο" χαμηλό, πνευστά αληθοφανή και ξεκούραστα.



Καλλιτέχνης: DUKE ELLINGTON
Δίσκος: ELLINGTON AT TANGLEWOOD (Boston Pops Orchestra) Live
Κομμάτι: "Caravan"

Μεγάλη εικόνα, "χορταστικός" όγκος, υψηλομεσαίες που "χαϊδεύουν", χαμηλό "αληθινό"



Καλλιτέχνης: ARMSTRONG & ELLINGTON
Δίσκος: THE GREAT REUNION
Κομμάτι: "It Don't Mean A Thing"

"Υγρή" φωνή, καταπληκτικό κλαρινέτο, πολύ πλατειά εικόνα, εξαιρετικό χαμηλό απόλυτα φυσικού μεγέθους, "γλυκό" πιάνο, "ευγενικά" πνευστά

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Καλλιτέχνης: DUKE ELLINGTON & HIS ORCHESTRA
Δίσκος: PIANO IN THE BACKGROUND
Κομμάτι: "Happy Go Lucky Local"

Φοβερά ξεκούραστα χάλκινα (τρομπέτες & τρομπόνια), θαυμάσιο φυσικό μπάσο



Καλλιτέχνης: DUKE ELLINGTON
Δίσκος: JAZZ PARTY IN STEREO
Κομμάτι: "Malletoba Spank"

Καταπληκτικά κρουστά (ξυλόφωνα, glockenspiel, μαρίμπα, κέλτικα τύμπανα, μπόνγκος κλπ), θαυμάσια σαφή πνευστά (τρομπέτες, σαξόφωνα, τρομπόνια), επαρκέστατο αληθινό μπάσο, όμορφα τύμπανα, άφθονα δυναμικά



Καλλιτέχνης: ANTHONY WILSON NONET
Δίσκος: POWER OF NINE

Σύγχρονη ηχογράφηση - παραγωγή 2006.
Έντονο χαμηλό, λιγότερο "monitor" ήχος (πιο "γεμάτος" όχι τόσο "απλός"), αίσθηση σύγχρονου live jazz, μεγάλο σώμα, απίστευτη "weeping" κιθάρα, αισθησιακά φωνητικά, απόλυτα ισορροπημένα πνευστά

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Καλλιτέχνης: THE BILL CUNLIFFE TRIO
Δίσκος: LIVE AT BERNIE'S (45 στροφών, αμέσου κοπής)

Συμβουλή: προσέξτε αυτό το δίσκο

Απόλυτη ησυχία/διαφάνεια, ανοικτή εικόνα, μεγάλο σώμα, ισορροπία οργάνων (πιάνο, τύμπανα, μπάσο), εκτενές χαμηλό, απουσία συντονισμών στο πιάνο



Καλλιτέχνης: CAL TJADER
Δίσκος: LA ONDA VA BIEN (45 στροφών)

Μεγάλη εικόνα, αρκετό χαμηλό, θαυμάσιο βιμπρόφωνο, "απαλό" ηχόχρωμα, εκφραστικότατο φλάουτο.



Καλλιτέχνης: MADELEINE PEYROUX
Δίσκος: CARELESS LOVE (2004)

"Ρετρό" άκουσμα, φωνητικά τύπου Billie Holiday, μεγάλα εικόνα και σώμα

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Καλλιτέχνης: ROY ORBISON
Δίσκος: THE ALL-TIME GREATEST HITS
Κομμάτια: "Only The Lonely", "Leah"

Μεγάλα εικόνα και σώμα πεντακάθαρα φωνητικά



Καλλιτέχνης: MIKE OLDFIELD
Δίσκος: TUBULAR BELLS

Ηχητικό "πανηγύρι", πανδαισία ήχων.
Σημείωση: "υπόκωφο" χαμηλό (διακριτικό)



Καλλιτέχνης: JETHRO TULL
Δίσκος: AQUALUNG
Κομμάτι: "Aqualung"

Πεντακάθαρος ήχος, διακριτικό μπάσο, ανοκτή εικόνα, καθόλου κουραστικό solo ηλεκτρικής κιθάρας

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Καλλιτέχνης: LED ZEPPELIN
Δίσκος :III
Κομμάτια: "Immigrant Song", "Friends", "Celebration Day"

Ανοικτή εικόνα, σαφές ηχόχρωμα, διαχωρισμός οργάνων, πλήρης απόδοση ροκ, μεγάλο σώμα



Καλλιτέχνης: JIMI HENDRIX
Δισκος: THE JIMI HENDRIX EXPERIENCE (AXIS: BOLD AS LOVE) Μονοφωνικός
Κομμάτια: "Up From The Skies", "Spanish Castle Magic"

Μεγάλα εικόνα και σώμα, έντονο χαμηλό, θαυμάσια φωνητικά, έντονα δυναμικά, Η ΚΙΘΑΡΑ



Καλλιτέχνης: SANTANA
Δίσκος: ABRAXAS
Κομμάτια: "Singing Winds, Crying Beasts", "Black Magic Woman/Gypsy Queen"

Πελώρια εικόνα και σώμα, "βελούδινα" φωνητικά, ισορροπία/διαχωρισμός οργάνων, χαρακτηριστικά "τραχύς/οξύς" ήχος κιθάρας

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Καλλιτέχνης: QUEEN
Δίσκος: A NIGHT AT THE OPERA
Κομμάτια: "Death On Two Legs", "Lazing On A Sunday Afternoon", "I'm In Love With My Car", "The Prophet's Song"

Ησυχία, ανοικτή εικόνα, μεγάλο σώμα, "απαλός" ήχος



Καλλιτέχνες: GARY KARR (double bass) & HARMON LEWIS (organ)
Δίσκος: ADAGIO D' ALBINONI
Κομμάτι: Adagio In G Minor

Σημείωση: προσέξτε και αυτόν το δίσκο (και προσέξτε και το σύστημά σας...)

Τεράστιο σώμα, έντονο χαμηλό, πλήρες φάσμα, απαιτητικό



Καλλιτέχνης: ?
Δίσκος: STRAVINSKI - THE FIREBIRD
Κομμάτι: "Sudden Appearance Of Prince Ivan"

Διαφάνεια, ηρεμία, απαλότητα, σώμα, δυναμικά

 

[T. Kyriakopoulos]

Ένα γενικό συμπέρασμα και εντυπώσεις από την ακρόαση και το σύστημα??

 

[Gebreselassie]

Μπράβο ρε Σταύρε! Φαντάζομαι περάσατε πολύ όμορφα.
Το συγκεκριμένο σύστημα έτυχε να το ακούσω κι εγώ σε μια πολύ σύντομη επίσκεψή μου στου Λουκά, με την ευκαιρία της αγοράς δύο cd για τα οποία είχα γράψει εδώ.

Τα σχόλιά σου σε κάθε μουσικό θέμα είναι χαρακτηριστικά και νομίζω ότι δίνουν την αίσθηση της εμπειρίας που είχες. Ρίξε αν θέλεις και μια γενικότερη περιγραφή του ακούσματος.

...

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Το γενικό συμπέρασμα είναι:

Μακριά από τα "αγχωτικά" ηχοσυστήματα - τα οποία μοιάζουν να αντιγράφουν τον (απάνθρωπο, συχνά) τρόπο ζωής μας, αυτό του Λουκά, σε συνδυασμό με το χώρο και, φυσικά, το μουσικό υλικό, έρχεται να μας "απογειώσει" από την "μίζερη" (όχι πάντα και όχι για όλους) πραγματικότητα και να μας "προσγειώσει" ομαλά σε έναν "άλλο πλανήτη" - που θα μπορούσε να είναι η γη (και, ίσως, κάποτε να ήταν).

Μουσική, μουσική, μουσική!
Ίσως, το "πες το μ' ένα τραγούδι" να μας γλίτωνε από διάφορα...μπλεξίματα, ώρες-ώρες...:114:

Η αλήθεια είναι πως, αρχικά, σε "ξενίζει". Αισθάνεσαι πως κάτι σου λείπει. Λίγο τα "πρίμα", λίγο τα μπάσα", λίγο η ένταση...
Είναι σαν την αίσθηση που έχεις όταν φεύγεις από ένα club που "βαράει κατακούτελα" (και, συνήθως, "άλλα αντί άλλων") και πηγαίνεις να ακούσεις το σύστημά σου.

Τελικά, απλά, έχουμε συνηθίσει (γενικά, ομιλώντας) έναν περισσότερο "τεχνητό" τρόπο ακούσματος, που χρησιμοποιεί τον εντυπωσιασμό σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.

Το σύστημα του Λουκά, "επαναφέρει την τάξη" στα ώτα (και το νου) μας. Αβίαστα, απαλά, ΑΠΛΑ, όμορφα και ωραία.
Τελικά, τίποτα δε λείπει. Όλα είναι εκεί. Μόνο που...ζητούν την προσοχή μας...ζητούν τη συμμετοχή μας.

Α, ναι...μας ζητούν και κάτι ακόμη: να τολμήσουμε ένα βήμα προς την ειλικρίνεια. Όχι με τους άλλους. Με τον εαυτό μας. Να παρατήσουμε τις παρωπίδες και τα "πάθη". Να..."είμαστε όλο αυτιά" (και "ανοικτό" μυαλό)...:126:

Προχωρώντας σε πιο "πεζές" διαπιστώσεις, αναφέρω:
- "Πλήρης" κάλυψη συχνοτικού φάσματος (απ' την "κορφή ως τα νύχια")
- "Απόλυτη" ισορροπία επί μέρους συχνοτήτων
- Άπλωμα σκηνής
- Εντυπωσιακή "ηρεμία" σε οποιαδήποτε ένταση
- Εξαιρετική απόδοση ΚΑΙ σε χαμηλές εντάσεις
- Τελικά...βινύλιο rulez! :137:

 

[Aero]

Εεεεε... sorry αν το έχεις γράψει και δεν το βλέπω μπροστά στα μάτια μου, αλλά το σύστημα που άκουσες ποιο ήταν;

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Re: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Εεεεε... sorry αν το έχεις γράψει και δεν το βλέπω μπροστά στα μάτια μου, αλλά το σύστημα που άκουσες ποιο ήταν;

Χα, χα, χα...:cool_11::cool_11::cool_11:
Έχεις δίκιο, δεν το ανέφερα...:137:

Ηχεία: Soundlab Α1+
Τελικοί: Atmasphere τάδε
Πικάπ: Symphonic Line δείνα

Παιδιά, ήταν η ΠΡΩΤΗ φορά στη ζωή μου, που δεν ασχολήθηκα με τα "μηχανήματα"...:126:


Υ.Γ. Θα ρωτήσω για τα ακριβή μοντέλα των μηχανημάτων και θα τα αναφέρω...:138:

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

Εντάξει, έμαθα :137:

Κεφαλή Mobile Fidelity mc 3.5 carbon
Βραχίονας Graham 2.2 de lux
Πικάπ Symphonic Line [κόκκινο]
Προενισχυτής Atma-sphere MP 1 MK III
Τελικοί Atma-sphere MA-2 OTL Monoblock 220 Watt
Ηχεία Soundlab A-1 +
Καλώδια ρεύματος και σύνδεσης Silver Audio.

 

[Gebreselassie]

Ωραία τα λες ρε μπαγάσα! :126:
Η αλήθεια είναι ότι, απούσης μιας σοβαρής ακουστικής μνήμης, αυτό που μας μένει από οποιαδήποτε ακρόαση, είναι η γενικότερη αίσθηση που αποκομίσαμε και όχι οι λεπτομέρειες. Και αυτό το περιέγραψες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.


- Θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

1. Αν και καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, είναι εκτός πραγματικότητας να μιλάμε για τεχνητούς τρόπους ακούσματος ή να διαχωρίζουμε έστω, τα συστήματα αναπαραγωγής με βάση ένα τέτοιο, τόσο γενικό κριτήριο. Άλλωστε, όλοι οι τρόποι αναπαραγωγής, όλες οι τεχνολογίες και όλες οι τεχνικές, αφορούν σε έναν τεχνητό (ψεύτικο) τρόπο προσέγγισης, κυρίως της ηχογράφησης και κατά δεύτερο λόγο του πραγματικού γεγονότος. Συνεπώς ακόμη και η ηρεμία, η μουσικότητα, η αβίαστη ροή της ηχητικής πληροφορίας που περιγράφεις, είναι τεχνητή καθώς είναι επίτευγμα κάποιας... τεχνικής. Το αν αρέσει ή όχι είναι άλλο θέμα συζήτησης και δεν μου πέφτει λόγος.

2. Από ότι μπορώ να θυμηθώ στην γρήγορη επαφή που είχα με αυτό το σύστημα, δεν μπορώ να διαφωνήσω με όσα γράφεις παρά μόνο στα σημεία, τα οποία για άλλους είναι σημαντικά και για άλλους όχι. Προσωπικά, παρόλο που το σύστημα αυτό είναι από τα καλύτερα συστήματα που έχω ακούσει ποτέ, έχω μείνει με την εντύπωση ότι αυτό δεν είναι το απόλυτο άκουσμα, καθώς το αίσθημα της έλλειψης κάποιων στοιχείων είναι ακόμη έντονο στην μνήμη μου. Δεν αναφέρομαι σε τίποτα παράξενο παρά στην αίσθηση του τσαμπουκά, του νεύρου και των μεγάλων δυναμικών αντιθέσεων που νομίζω (νομίζω λέω) ότι δεν άκουσα. Θα μου πεις αυτά είναι σχετικά, και φυσικά έχεις δίκιο. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτή η αίσθηση, η οποία υπάρχει άπλετη στο live αλλά και στις περισσότερες ηχογραφήσεις, είναι εξαιρετικά δύσκολο, έως αδύνατο να βγει από ηχεία μεμβράνης και δη ηλεκτροστατικά. Δεν έχω ακούσει ποτέ τον παλμό και την ατάκα ενός κλασικού μεγαφώνου από ηλεκτροστατικό, όπως δεν έχω ακούσει ποτέ τα μικροδυναμικά και την αβίαστη λεπτομέρεια ηλεκτροστατικού από άλλη υλοποίηση. Νομίζω ότι αν ήταν άλλα ηλεκτροστατικά ηχεία και όχι οι πελώριες κατασκευές της soundlab με τα άφθονα τετραγωνικά μέτρα μεμβράνης, (και με δεδομένο τον τεράστιο χώρο του Λουκά), αυτό θα ήταν ένα πολύ εμφανές πρόβλημα. Στα δικά μου αυτιά, υπάρχει και τώρα, έστω σε μικρό βαθμό.
Γενικώς όμως, αυτά είναι πταίσματα.

3. Το κυριότερο όμως, για το οποίο δεν είδα να κάνεις λόγο, είναι η απίστευτη δισκοθήκη του. Αν θυμάμαι καλά, αυτή πρέπει να αριθμεί πάνω από 10.000 δίσκους κάτι που δικαιολογεί πλήρως το κόστος του συστήματός του αλλά δείχνει και την πραγματική του αγάπη για την μουσική, πέραν των μηχανών αναπαραγωγής. Καλά θα ήταν να είχε και ισάριθμα cd, αλλά περί ορέξεως. :126:

...

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Re: Επίσκεψη στο Λουκά Στεφανίδη (Θεσσαλονίκη)

1. Αν και καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, είναι εκτός πραγματικότητας να μιλάμε για τεχνητούς τρόπους ακούσματος ή να διαχωρίζουμε έστω, τα συστήματα αναπαραγωγής με βάση ένα τέτοιο, τόσο γενικό κριτήριο. Άλλωστε, όλοι οι τρόποι αναπαραγωγής, όλες οι τεχνολογίες και όλες οι τεχνικές, αφορούν σε έναν τεχνητό (ψεύτικο) τρόπο προσέγγισης, κυρίως της ηχογράφησης και κατά δεύτερο λόγο του πραγματικού γεγονότος. Συνεπώς ακόμη και η ηρεμία, η μουσικότητα, η αβίαστη ροή της ηχητικής πληροφορίας που περιγράφεις, είναι τεχνητή καθώς είναι επίτευγμα κάποιας... τεχνικής. Το αν αρέσει ή όχι είναι άλλο θέμα συζήτησης και δεν μου πέφτει λόγος.

Αν και...καταλαβαίνεις, κάνεις πως δεν...καταλαβαίνεις...:136:
Φυσικά και η αναπαραγωγή είναι τεχνητή.
Πάντα αναφερόμαστε στην πιο κοντινή αίσθηση με το πραγματικό γεγονός.

2. Από ότι μπορώ να θυμηθώ στην γρήγορη επαφή που είχα με αυτό το σύστημα, δεν μπορώ να διαφωνήσω με όσα γράφεις παρά μόνο στα σημεία, τα οποία για άλλους είναι σημαντικά και για άλλους όχι. Προσωπικά, παρόλο που το σύστημα αυτό είναι από τα καλύτερα συστήματα που έχω ακούσει ποτέ, έχω μείνει με την εντύπωση ότι αυτό δεν είναι το απόλυτο άκουσμα, καθώς το αίσθημα της έλλειψης κάποιων στοιχείων είναι ακόμη έντονο στην μνήμη μου. Δεν αναφέρομαι σε τίποτα παράξενο παρά στην αίσθηση του τσαμπουκά, του νεύρου και των μεγάλων δυναμικών αντιθέσεων που νομίζω (νομίζω λέω) ότι δεν άκουσα. Θα μου πεις αυτά είναι σχετικά, και φυσικά έχεις δίκιο. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτή η αίσθηση, η οποία υπάρχει άπλετη στο live αλλά και στις περισσότερες ηχογραφήσεις, είναι εξαιρετικά δύσκολο, έως αδύνατο να βγει από ηχεία μεμβράνης και δη ηλεκτροστατικά. Δεν έχω ακούσει ποτέ τον παλμό και την ατάκα ενός κλασικού μεγαφώνου από ηλεκτροστατικό, όπως δεν έχω ακούσει ποτέ τα μικροδυναμικά και την αβίαστη λεπτομέρεια ηλεκτροστατικού από άλλη υλοποίηση. Νομίζω ότι αν ήταν άλλα ηλεκτροστατικά ηχεία και όχι οι πελώριες κατασκευές της soundlab με τα άφθονα τετραγωνικά μέτρα μεμβράνης, (και με δεδομένο τον τεράστιο χώρο του Λουκά), αυτό θα ήταν ένα πολύ εμφανές πρόβλημα. Στα δικά μου αυτιά, υπάρχει και τώρα, έστω σε μικρό βαθμό.
Γενικώς όμως, αυτά είναι πταίσματα.

Τα δικά σου αυτιά είναι...πέτσινα!:135:
Άντε, βρε, χαμένε...που αν μπορούσες θα στρίμωχνες μισή...ντουζίνα διπλά δεκαοκτάιντσα γούφερ στο σαλόνι...:140:
:135::135::135:
Κάτι έγραφα για..."πιο κοντινή αίσθηση με το πραγματικό γεγονός", παραπάνω...

3. Το κυριότερο όμως, για το οποίο δεν είδα να κάνεις λόγο, είναι η απίστευτη δισκοθήκη του. Αν θυμάμαι καλά, αυτή πρέπει να αριθμεί πάνω από 10.000 δίσκους κάτι που δικαιολογεί πλήρως το κόστος του συστήματός του αλλά δείχνει και την πραγματική του αγάπη για την μουσική, πέραν των μηχανών αναπαραγωγής. Καλά θα ήταν να είχε και ισάριθμα cd, αλλά περί ορέξεως. :126:...

Εχμμμ...ορθόν...το ανέφερα πολύ "απ' όξω" και δεν του έδωσα τη βαρύτητα που του αρμόζει...:126:

 

[Gebreselassie]

Τιιιι λέγαμε; :109:
Ε, εκεί που καθόμασταν λέμε, δεν πάμε άλλη μια βόλτα στου Λουκά; :137:
Είναι και γείτονας.

...

 

[Gebreselassie]

...

 

[Gebreselassie]

...

 

[Gebreselassie]

...

 

[Gebreselassie]

Ελπίζω ο Θεός των ντιτζιταλοφρίκουλων να μην με καταραστεί. :137:

...