Πίσω λοιπόν στην Αθήνα και θεωρώ απαραίτητο να πω από ένα ευχαριστώ στο Νίκο Τσαρουχά και τον Λουκά Στεφανίδη για την πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που είχα. Αναφέρομαι φυσικά στην ακρόαση του πολύ αξιόλογου συστήματος του Λουκά. Ας μου επιτρέψουν και οι δύο τη χρήση των μικρών τους ονομάτων αν και μόλις χτες γνωριστήκαμε αλλά έτσι το αισθάνομαι. Είναι εξαιρετικοί οικοδεσπότες.
Ο χώρος με κάποιες πολύ έξυπνες παρεμβάσεις έκανε αυτό που έπρεπε χωρίς να παύει να είναι σπιτικό. Όσον αφορά το σύστημα, η αλήθεια είναι ότι ασχολήθηκα μαζί του μέχρι η βελόνα να αγγίξει το μαύρο δίσκο. Μετά απλά άκουγα μουσική. Τα ηχεία ΑΨΟΓΑ τοποθετημένα στο χώρο. Το χαμηλό... αν και μετά από πολλά βασανιστήρια ο Λουκάς δε μου αποκάλυψε που έχει κρύψει τα subwoofers υποψιάζομαι ότι αυτά βρίσκονται μέσα στο πιάνο:128:. Κούνια που τους κούναγε αυτούς που ισχυρίζονται ότι ηχεία σαν τα Soundlab του έχουν ανάγκη από κώνους. To να μιλήσω για τη τεράστια τρισδιάστατη εικόνα, τις χροιές, τα άκρα και όλα τα σχετικά περιττεύει. Περιττό επίσης να μιλήσω για το αν το σύστημα αυτό είναι τέλειο. Σίγουρα δεν είναι αλλά και το τέλειο δεν είναι του κόσμου τούτου. Το να αναφέρω που κατά τη γνώμη μου χάνει είμαι σίγουρος ότι θα το αδικούσε πρώτον γιατί έχανε ελάχιστα και δεύτερον γιατί αυτά που σου προσφέρει είναι απείρως περισσότερα και σημαντικότερα. Με λίγα λόγια ένα σύστημα που σε κάνει να αισθάνεσαι παρόν, τη στιγμή που η χοντρή κυρία απέναντι σου γεμίζει με τη φωνή της το χώρο μελωδίες. Να είσαι καλά Λουκά και να το χαίρεσαι.