Η εκδήλωση της Linn - εντυπώσεις...

Κώστας Φ.

Truth hurts. Here's a teddy bear.
Μηνύματα
8.978
Reaction score
894
Το σύστημα που ακούσαμε είχε τα Akurate 242, ένα αξιόλογο ηχείο 5 δρόμων και 5 μεγαφώνων, (supertweeter, tweeter, midrange και δύο woofer). Τα 10 κανάλια οδηγούσαν 10 αντίστοιχα ενισχυτικά κανάλια των τελικών Akurate στους οποίους είχαν τοποθετηθεί οι extra πλακετίτσες, τα ενεργά cross. Οι ενισχυτές αν δεν κάνω λάθος δίδουν 200 Watts στα 4 Ohms και 111 Watts στα 8 Ohms, ανά κανάλι.

Στον προενισχυτή Akurate Kontrol, ήταν συνδεδεμένα το Universal Cd Player και το Digital Streamer Pleyer της ίδιας σειράς. Το Digital Streamer ήταν συνδεδεμένο με ethernet (η μόνη είσοδος που διαθέτει άλλωστε), σε ένα switch. Στο ίδιο switch ήταν συνδεδεμένο κι ένα laptop όπου ο άνθρωπος της Linn είχε αποθηκευμένα τα ίδια τραγούδια τόσο ριπαρισμένα από cd όσο και σε άλλα format, σε mp3, flac, και υλικό υψηλής ανάλυσης 24bit 192kHz, για να γίνουν οι ανάλογες ηχητικές συγκρίσεις.

...
Γουστάρω! Μπράβο παιδιά!
Θα ερχόμουν αλλά δε μπορούσε ο Δολοφονάκης και πλέον, για να προωθήσουμε και την εταιρεία μας, θα κάνουμε μόνο κοινές εμφανίσεις.

Γράψτε εντυπώσεις, άντε....
Τι έλεγε το σύστημα και τα masterάκια της Linn;
 

costas EAR

Δόκτωρ ΔιαXύσιος
Editor
Μηνύματα
51.115
Reaction score
124.692
Νά'σαι καλά Billy να μας καλέσεις ξανά να δούμε και να ακούσουμε τέτοια ωραία πράγματα...

Όντως, τα νέα μηχανάκια της Linn είναι μια ματιά στο μέλλον, μουσική μέσω ethernet και τα μυαλά στα κάγκελα, παίζει και καλά, ε.... Οι ίδιοι λένε πως παίζει καλύτερα από όλα τα κορυφαία τους CD-players, τονίζντας ταυτόχρονα ότι κατασκευάζουν εξαιρετικά CD-players, και δεν έχω λόγο να μη τους πιστέψω. Βέβαια, το εν λόγω μηχάνημα δίνει τη δυνατότηατ αναπαραγωγής υλικού υψηλής δειγματοληψίας, που δεν έχει σύγκριση φυσικά με το περιεχόμενο του απλού μας CD, και ως γνωστό η Linn πουλάει τέτοια κομμάτια ιντερνετικά από τις δικές της παραγωγές, και σε νορμάλ τιμές θα έλεγα, αν και κατά κοινή διαπίστωση και των ίδιων προβλέπεται πτώση τιμών κι εκεί.... Βέβαια, είναι τσιμπιμένη η τιμή του εν λόγω εθερνετικού ντακ, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς τι εμπεριέχει το κουτί που αγοράζει (...), αλλά πάντα έτσι είναι με τα νέα πράγματα και όταν έχουν και το όνομα της Linn από πίσω έτσι προβλέπεται θα έλεγα....

Τα ηχεία επίσης εντυπωσιακά, όπως άλλωστε και η τιμή τους...

Μου άρεσε που οι Linn-άδες αποδείχτηκαν ντιτζιταλοφρίκουλες (παρά την πικαπίλα που αποπνέει το όνομα της Linn) καθώς και η διαπίστωση πως όλα τους τα μηχανήματα έχουν παλμοτροφοδοτικά μέσα τους, είτε μιλάμε για CD και προ, είτε για τελικούς, εύγε!

Επίσης μου άρεσε πολύ η καθολική στροφή τους σε ενεργά - πολυενισχυόμενα ηχεία, δρόμο που τον θεωρώ ως τον μόνο ορθό δρόμο για αναπαραγωγή ήχου με αξιώσεις.

Άντε και με ένα ρουμ κορέκσιον!
 

ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.

Ιδρυτής
Μηνύματα
30.058
Reaction score
728
Αλλοι δεν θα μιλησουν?
Ααχ, καταραμενε Δολοφονακη που δεν με αφησες να παω.
Γλυστριδα θα ηταν το στομα μου(το χερι μου μαλλον) τωρα...
 


Μηνύματα
1.696
Reaction score
23
Νίκος Τσαρουχάς; Ο Βασίλης μας είπε λίγα πράγματα για τα μηχανήματα αλλά και για το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ περιελάμβανε ακροάσεις του DS και οι συγκριτικές ακροάσεις σχεδόν σε όλα τα δυνατά format (mp3, flac, wav, cd, 24 bit /192kHz υλικό master). :111::111:</p>
 

Μηνύματα
1.696
Reaction score
23
Για τουρισμό πηγατε, θα γράψετε και τίποτα. Διαφορές, δεν είχαν τα Format μεταξύ τους.
Θα αρχίσω να μοιράζω Gold αυτια. Στα τρία, το ένα δώρο.
 


Μηνύματα
5
Reaction score
1
Το βασικότερο στοιχείο της εκδήλωσης ήταν η πραγματικά άψογη φιλοξενία και ατμόσφαιρα. Βασίλη σε ευχαριστούμε και μακάρι να γίνουν κι άλλες τέτοιες όμορφες συγκεντρώσεις.

Οι ακροάσεις περιλάμβαναν υλικό σε διάφορα format από το ταπεινό mp3 έως master. Οι διαφορές ήταν ευδιάκριτες σε κάθε σκαλί που ανέβαινε. Ακόμα και τα mp3 πάντως μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει κάποιος. Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το πόσο διαφορετικά ακούστηκαν τα cd όταν έπαιζαν από το κορυφαίο cd player της Linn (τιμής 6000€) σε σχέση με το ίδιο δισκάκι μετά την αποθήκευση του στο σκληρό του Η/Υ και στη συνέχεια τη χρήση του DS (τιμής 5000€). Υπήρχε μεγάλη διαφορά στην ανάλυση και στη διαύγεια του ήχου υπέρ του DS. Σε μουσικά σύνολα με λίγα όργανα και φωνή έπαιξε εξαιρετικά (πχ Johnny Cash). Εκεί που ο τελικός ήχος με απογοήτευσε ήταν στα σύνθετα συμφωνικά έργα όπου όλα ακούστηκαν συμπιεσμένα και από τις δύο πηγές. Πιθανότατα ήταν θέμα των υπόλοιπων συνοδών, πάντως από κορυφαία συστήματα περιμένεις κάτι παραπάνω. Πάντως το σίγουρο είναι ότι το DS ακούγεται καλύτερη πηγή σε κάθε περίπτωση. Για το τέλος άφησα το κερασάκι στην τούρτα, το οποίο δεν είναι άλλο από τη δυνατότητα χρήσης μουσικού υλικού υψηλής ανάλυσης, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ήταν εφικτό. Ο τρόπος αγοράς του υλικού είναι με download μέσω internet, τόσο από το site της Linn, όσο και από 6 ακόμα sites από ότι μας είπαν. Βέβαια η ποικιλία είναι ακόμα περιορισμένη, αλλά οι τιμές είναι λογικές (γύρω στα 25€) και με καθοδικές τάσεις. Η απόδοση του DS στη master ποιότητα (24 bit/192khz) ήταν ένα κλικ ακόμα πιο πάνω από το cd. Πάντως μπορώ να πω ότι μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η διαφορά στην απόδοση των cd μέσω του DS σε σχέση με το κλασικό cd player. Οι άνθρωποι της Linn το εξηγούν λόγω της μη ύπαρξης jitter στην αναπαραγωγή, όταν χρησιμοποιείται ο σκληρός δίσκος.

Πως ήταν με δυο λόγια το DS? Εμπειρία του τι θα ακολουθήσει.
Αν είχε διαφορές από το cd player της Linn? Ναι σαφέστατες.
Παίζει παντού και πάντα καλύτερα? Πιστεύω όχι. Ο λόγος είναι ότι λόγω της ανάλυσης του σε ένα 'φωτεινό' σύστημα θα κούραζε. Ήδη με το σύστημα της Linn (που διακρίνεται για τη μουσικότητά του) μου φάνηκε κουραστικό σε μερικές περιπτώσεις. Ίσως με καμιά λάμπα... Σίγουρα πάντως είναι απαιτητικό στα συνοδά του.
Αν θα το αγόραζα σήμερα? Όχι γιατί στα ψηφιακά πληρώνεις τις ώρες έρευνας και όχι τα υλικά που χρησιμοποιούνται, οπότε κάτι μου λέει ότι οι τιμές θα πέσουν πολύ όταν και αν καθιερωθεί η τεχνολογία αυτή.
Αν μου άρεσε? Ναι ήταν πραγματικά ένα παράθυρο στο μέλλον και με δυνατότητες να χρησιμοποιηθεί πολλά χρόνια, λόγω του ανοιχτού και αναβαθμίσιμου τρόπου λειτουργίας του.
Αν μου αρέσει αυτό το μέλλον? Όχι, δεν με συναρπάζει καθόλου η ιδέα να έχω ένα Η/Υ με τεράστιο σκληρό και μουσικά αρχεία. Χάνεις την επαφή με τη χαρά του να έχεις στα χέρια σου το εξώφυλλο του δίσκου και το φετίχ της πραγματικής και όχι της εικονικής δισκοθήκης.

Παρόλα αυτά αν ήμουν στην αγορά για ένα player των 5000 ευρώ θα το είχα στις πολύ σοβαρές επιλογές.

Όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις και είναι πολύ πιθανόν ο καθένας μας να έχει σχηματίσει διαφορετικά συμπεράσματα.

Α και οι άνθρωποι της Linn ήταν show από μόνοι τους. Να κλείσω ευχαριστώντας για μια ακόμα φορά το Βασίλη, μας καλομαθαίνει.
 

Μηνύματα
1.299
Reaction score
313
Απάντηση: Η εκδήλωση της Linn - εντυπώσεις...

...Δεύτερον θέλω να καταγγείλω τον Σ. Μπαρτζόκα ο οποίος έλαμψε διά της απουσίας του. (που είναι ο χαλβάς ρε!!!!!!!!)...
Ζητώ συγνώμη από τους...ουρανίσκους σας ( :204:), όμως...

...αφού πρώτα μας έσπασαν τα νεύρα με τις συνεχείς μετακινήσεις της ημερομηνίας, τελικά, μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα, οριστικοποίησαν την έναρξη ενός ολόκληρου μαθητικού θεατρικού "φεστιβάλ"!
Κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια, μα, δεν μπορούσα να απουσιάσω, καθότι είχα τη μουσική επιμέλεια της πρώτης παράστασης. Το Σάββατο (16:00 - 23:00) ήταν η γενική πρόβα και την Κυριακή ήταν η παράσταση...

Την επόμενη φορά, θα σας αποζημιώσω με διπλή μερίδα χαλβά...:136:


Συγχαρητήρια, για τη διοργάνωση...:615:
 

Costas Coyias

Ημίθεος
Administrator
Μηνύματα
25.053
Reaction score
20.465


Λοιπόν, μερικές σκέψεις και από μένα. Κατ’ αρχάς, δοθέντος ότι μέχρι χθες δεν είχα πιάσει στα χέρια μου αυτό το περιβόητο Linn Sondek LP12, τώρα, μετά από 30 χρόνια, κατάλαβα γιατί είναι τόοοοοσο δύσκολο να το ρυθμίσει κανείς. Όπως ίσως γνωρίζετε, (δεν το ήξερα), τα ελατήρια του πικάπ ρυθμίζονται από κάτω. Έτσι, για να τα ρυθμίσει κανείς, θα πρέπει να το υπερυψώσει σε κάποιο ανάλογο ικρίωμα, σαν αυτό που υπήρχε επί τόπου, ώστε να έχει πρόσβαση από κάτω, κάτι σαν να σηκώνεις το αυτοκίνητο στη ράμπα. Σε ερώτησή μου γιατί δεν «έβγαλαν» τη βίδα στο επάνω μέρος του σασί, όπως συνέβαινε σε ένα Walker, ή ένα Systemdeck, ή και σε κάποια ακόμα πικάπ με ανάρτηση, πήρα μασημένη απάντηση. Θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς, ότι αυτό δεν το προέβλεψαν εξ αρχής, τότε, στη 10ετία του ’70, και στη συνέχεια δεν του έδωσαν καμιά σημασία, αλλ’ αντιθέτως συντήρησαν αυτήν την απαράδεκτη εργονομική δυσκολία, αφού αυτή αποτελεί πλέον μέρος του μύθου που λέγεται LP12.

Άλλωστε, ακόμα και σήμερα σύσσωμη η κοινότητα του audio θεωρεί πολλύυυυυυυυ δύυυυυσκολο να ρυθμίσει κανείς το LP12, αλλά και όταν το ρυθμίσει, είναι αδύυυυυυνατο να είναι σίιιιιιιιγουρος ότι το ρύθμισε εντελώς σωστά, αξιοποιώντας στο μέγιστο τις δυνατότητες αυτού του πικάπ, και άντε πάλι απ’ την αρχή. Όταν δεν μπορείς να ρυθμίσεις κάτι με τα χέρια σου, ήρεμα κι απλά, ενδόμυχα νιώθεις πως αυτό το κάτι είναι ανώτερο από σένα, και ακόμα πιο ανώτερος ο γκασμάς που το σχεδίασε έτσι. Φαίνεται πως πολύς κόσμος αρέσκεται να κουβαλάει στην πλάτη του διαφόρους μύθους και να αναλώνει τη ζωή του με αυτούς. (Άλλο τρανό παράδειγμα είναι η «οδήγηση» των ναυτίλων, πςςςςςςςς… Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν, πέταξε μια κουβέντα ο Δ. Σταματάκος περί χωρητικής συμπεριφοράς των 801, και από τότε η οδήγησή τους έγινε ολόκληρο σήριαλ, κάτι μεταξύ απογευματινής σαπουνόπερας και thriller b-movie με καμιά δεκαριά sequel)… Αν ρωτήσετε έναν «ωντιοφίλ» τι είναι χωρητική συμπεριφορά, δεν ξέρω τι απάντηση θα πάρετε. Τέλος πάντων, ας μη ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με Σκωτσέζους, και όχι με Γερμανούς, ή Ιάπωνες. (Αν βρείτε την ευκαιρία, ρωτήστε πώς βγαίνει το δυναμό από (εάν ενθυμούμαι καλώς) 1400άρι ZX, όχι τίποτ’ άλλο δηλαδής, αλλά για να δείτε ότι υπάρχουν και (τρις) χειρότερα).
 








Costas Coyias

Ημίθεος
Administrator
Μηνύματα
25.053
Reaction score
20.465
Όσον αφορά την τρέχουσα εκδοχή του LP12, όπως είδατε το υποσασί του είναι πλέον ενιαίο κομμάτι αλουμινίου, επάνω στο οποίο στερεώνεται το πηγάδι, ενώ περιλαμβάνει και τη βάση επάνω στην οποία βιδώνεται ο βραχίονας. Η ξυλοκατασκευή του σασί δεν φέρει πλέον τις χαρακτηριστικές, οριζόντιες αυλακώσεις, ακολουθώντας τη λογική της εμφανισιακής ανανέωσης, ακόμη και εις βάρος της αισθητικής. Πάντως, το πικάπ εξακολουθεί να είναι μια ορθά υλοποιημένη συσκευή, σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με τον προκάτοχό της, και ας μη γελιόμαστε, είναι σε θέση να υποσκελίσει οποιοδήποτε πικάπ με απόσβεση μάζας, και αυτό μπορεί να αποδειχθεί και πειραματικά. Ίσως στο μέλλον απαγάγουμε κανένα πικάπ μάζας και ξαναμαζευτούμε στο φιλόξενο demo room της Τηλεοπτικής, να κάνουμε τη σύγκριση.

Πέραν αυτών, ο κύριος σκοπός της παρουσίας των ανθρώπων της Linn στην Ελλάδα είναι η προώθηση της νέας προσέγγισης αποθήκευσης και αναπαραγωγής μουσικής, (και video, προφανώς), η οποία υλοποιείται με τη χρήση σκληρών δίσκων ως αποθηκευτικών μέσων, μια προσέγγιση από την οποία η Σκωτσέζικη φίρμα φιλοδοξεί να εσοδεύει με διττό τρόπο, διαθέτοντας στην αγορά τόσο συσκευές ανάλογου hardware, όσο και μουσικό υλικό μέσω του Internet, αλλ’ αυτό το τελευταίο το κάνουν και άλλοι. Το δυνατό χαρτί της Linn, ως δισκογραφικής εταιρείας, είναι η πώληση μουσικού υλικού σε μορφή studio master, 24bit - 192KHz. Μάλιστα, ρωτώντας τον Alan Williams πώς αντιμετωπίζουν το θέμα της ούτως πως λεγομένης πειρατείας, πήρα αναπάντεχη απάντηση. Συγκεκριμένα, τον ρώτησα το εξής:

«Από τη στιγμή που θα αγοράσω και κατεβάσω ένα άλμπουμ σε μορφή studio master, μπορώ άνετα να το αντιγράψω και να το μοιράσω δωρεάν σε καμιά δεκαριά φίλους. Πώς θα αντιμετωπίσετε αυτό το σενάριο»;

Πήρα την απάντηση …

«No problem. Absolutely».

Οι άνθρωποι της Linn προφανώς έχουν κατανοήσει, πως δεν υφίσταται θέμα κλειδώματος οποιουδήποτε νέου μέσου επικρατήσει, καθώς ό,τι κλειδώνει, ξεκλειδώνει, και μάλιστα πολύ σύντομα. Επιπλέον, θεωρούν πως η μεγάλη καταναλωτική μάζα δεν έχει καμιά διάθεση να περάσει σε νέο φορμά μέσα σε χρονικό διάστημα ούτε καν 20 ετών, (ας μην ξεχνάμε πως το CD απέκτησε κρίσιμη παρουσία ως καταλωτικό αγαθό μετά το 1990). Πέραν αυτού, το πρόσθετο και βασικό επιχείρημα που προτάσσουν είναι οι εγγενείς αδυναμίες του CD, ως μέσου, υπό την έννοιαν ότι με τα σημερινά δεδομένα είναι μικρής χωρητικότητας, αλλά και εισάγει πολλές παραδοχές στη διαδικασία αναπαραγωγής του σήματος, καθώς προϋποθέτει μια πολύπλοκη ηλεκτρομηχανική διάταξη για να αναγνωσθεί, κάτι που εισάγει αλλοιώσεις, τουλάχιστον θεωρητικά, πειραματικά, με αντιληπτά αποτελέσματα, τουλάχιστον κατά την ίδια τη Linn.

Υπ’ αυτό το πρίσμα φθάνουμε στην προσέγγιση digital streaming, όπως την ονομάζει η Linn, δηλαδή στον Linn Akurate DS, που ακούσαμε στην επίδειξη. Όπως είδατε και στις φωτογραφίες, ο Akurate δεν είναι παρά ένας DAC, του οποίου η ψηφιακή είσοδος υλοποιείται με μια θύρα Ethernet σε βύσμα RJ45 και αυτό είναι όλο. Επίσης, διαθέτει τουλάχιστον δύο θύρες RS232 που χρησιμεύουν για τον απομακρυσμένο έλεγχό του, και στην έξοδό του δίνει σήμα τόσο σε διαφορική μορφή, όσο και unbalanced, με υποδοχές XLR και RCA αντίστοιχα. Στο εσωτερικό της η συσκευή υλοποιείται με ένα βασικό motherboard που περιέχει φιλοξενεί το Ethernet interfacing (λαϊκιστί, την κάρτα δικτύου), τα ηλεκτρονικά χειρισμού και ενδείξεων, και φυσικά τους μετατροπείς DAC (Wolfson) και το αναλογικό στάδιο εξόδου. Στην μια της πλευρά, η συσκευή φιλοξενεί το τροφοδοτικό της, που είναι γαλβανικά πλήρως απομονωμένο, μέσα στο δικό του κλωβό.

Ο Akurate DS συνδέθηκε με έναν προενισχυτή της ίδιας σειράς, επάνω στον οποίο συνδέθηκε και ένα CD player της ίδιας σειράς. Ο προενισχυτής οδηγούσε ένα σετ τελικούς ενισχυτές, δύο τετρακάναλους και ένα δικάναλο. Καθένα από αυτά τα δέκα ενισχυτικά module έφερε στην είσοδό του το ανάλογο ενεργό κροσόβερ, ώστε να οδηγεί συγκεκριμένο μεγάφωνο κάποιου ηχείου. Πρόκειται για μια πανέξυπνη προσέγγιση, καθώς με αυτόν τον τρόπο το ηχείο είναι αποδεσμευμένο από τους τελικούς ενισχυτές που έχουμε συνηθίσει στα συνηθισμένα ενεργά ηχεία, και έτσι μπορεί να πουληθεί είτε ως παθητικό, με το ανάλογο κροσόβερ, είτε ως ενεργό, συνοδευμένο με το ανάλογο πλήθος ενισχυτών και κροσόβερ. Η αχίλλειος πτέρνα αυτής της προσέγγισης έγκειται στην αυξημένη δυναμική του λάθους στη σύνδεση, καθώς μπορεί να συνδέσει κανείς τον ενισχυτή των μπάσων στο tweeter, καταστρέφοντάς το, κ.ο.κ. Πέραν αυτών, τα ηχεία μπορούν να λειτουργήσουν και με μεικτό τρόπο, ας πούμε ενεργά στα μπάσα και παθητικά στα μεσαία και πρίμα, εάν η επιλογή 10 ενισχυτών κριθεί υπερβολική. Ένα άλλο σημείο προσοχής είναι το θέμα της επιλογής του καταλλήλου συνδυασμού ενισχυτών, ώστε κάθε σασί να εξυπηρετεί ένα ηχείο, οπότε μπορεί να τοποθετηθεί πολύ κοντά στο ηχείο, ελαττώνοντας δραματικά το μήκος των αναλόγων καλωδίων σύνδεσης.

Τα συγκεκριμένα ηχεία, τα Akurate 242, δεν ξεφεύγουν από την τρέχουσα πεπατημένη, όντας ψηλόλιγνα, με μικρής διαμέτρου γούφερ στην πρόσοψη, καθένα από τα οποία φορτίζεται με δική του, ανεξάρτητη καμπίνα. Στο επάνω μέρος της μπάφλας υπάρχει μια μεταλλική πλάκα που φιλοξενεί τρία ακόμη μεγάφωνα, τρεις θόλους, για τα μεσαία και τα πρίμα, σε συχνότητες αποκοπής που δεν ανακοινώνονται. Στη συγκεκριμένη εκδοχή τους, ως πλήρως ενεργά, τα ηχεία έχουν εξαιρετική απόδοση, υπό την προϋπόθεση ότι θα κληθούν να αποδώσουν σε στάθμη που να επιτρέπει στα μικρά γούφερ να λειτουργούν στα γραμμικά τους όρια.

Όσον αφορά το βασικό θέμα της επίδειξης, για όσους είχαν ήδη άμεση εμπειρία από την αναπαραγωγή μουσικής από σκληρούς δίσκους, θεωρώ πως δεν επρόκειτο τόσο για επίδειξη, όσο για επιβεβαίωση της ορθότητας αυτής της προσέγγισης. Στο πρώτο σκέλος της επίδειξης, συγκρίναμε το άκουσμα ενός CD που αναπαρήγετο από το CD player της Linn, με το άκουσμα από το ανάλογο αντίγραφό του, που ήταν αποθηκευμένο σε ένα laptop της εταιρείας. Το αρχείο αυτό αναπραήγετο από τον streamer Akurate DS, ο οποίος επικοινωνούσε με το laptop μέσω ενός συνηθισμένου switch της Netgear, που έπαιζε και ρόλο DHCP server. Ο διεξάγων την επίδειξη χειριζόταν τον streamer με ασύρματο τρόπο, μέσα από ένα palmtop της Nokia.

Όχι μόνον κατ’ εμέ, αλλά και κατά τη γνώμη τουλάχιστον ενός ακόμη από το ακροατήριο, και οι δύο μηχανές απέδιδαν εξαιρετικά, ή τουλάχιστον ακολουθούσαν με άνεση το ποιοτικό επίπεδο της ηχογράφησης. (Όχι, η ηχογράφηση και το downmix του Johnny Cash ήταν αμερικάνικα προβληματική). Προσωπικά, είπα του Alan αυτό που δεν περίμενε με τίποτα να ακούσει, δηλαδή πως και οι δύο συσκευές έπαιζαν θαυμάσια. Θέλω να πω δηλαδή, πως, ναι μεν, είναι βάσιμο το επιχείρημα της αυξημένης δυναμικής λαθών στην ανάγνωση του οπτικού δίσκου, αλλ’ από τη στιγμή που ο δίσκος και το drive είναι σε καλή κατάσταση, δεν υπάρχουν ανιχνεύσιμες διαφορές σε σύγκριση με την ανάγνωση του ιδίου υλικού από το πλέον αξιόπιστο αποθηκευτικό μέσο που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, δηλαδή το σκληρό δίσκο. Ας σημειωθεί εδώ πως οι δύο συσκευές διαθέτουν σχεδόν το ίδιο αναλογικό στάδιο εξόδου.

Το δεύτερο σκέλος της επίδειξης θα τολμούσα να πω πως δεν αφορούσε τη σύγκριση του MP3 με το CD. Τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν κάποια πράγματα για το μηχανισμό λειτουργίας του αλγορίθμου, το θέμα έχει κριθεί, καθώς οι διαφορές μεταξύ του αυθεντικού υλικού και του αντιγράφου του σε μορφή MP3 320Kbps είναι δυσδιάκριτες έως μη ανιχνεύσιμες. Αν κάποιοι από εσάς έχετε διαφορετική άποψη, δεν υπάρχει πλέον λόγος να μαλώνουμε σε ξένο αχυρώνα, καθώς το FLAC προσφέρει αξιόλογη εξοικονόμηση χώρου, χωρίς την παραμικρή απόρριψη πληροφορίας.

Τουλάχιστον για μένα, το αναπάντεχο ήρθε με το άκουσμα υλικού υψηλής ανάλυσης. Έως τώρα, ό,τι είχα ακούσει από υλικό υψηλής ανάλυσης ήταν είτε από SACD, είτε από παλαιότερες ηχογραφήσεις, οι οποίες μεταφέρθηκαν και σε μορφή SACD και DVD audio. Για διαφόρους λόγους, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν υπήρχε κάτι αξιόλογο που να διαφοροποιεί την ηχογράφηση υψηλής ανάλυσης από άλλες, συμβατικές ηχογραφήσεις σε φορμά 16-44,1. Βέβαια, σε κάθε περίπτωση επρόκειτο για τελικό προϊόν, και όχι για studio master. Έτσι, εδώ είχαμε κάτι πραγματικά ανώτερο, κάτι που θεωρώ πως είμαι σε θέση να διακρίνω κατ’ επανάληψη και με κλειστά μάτια, χωρίς να κάνω λάθος ούτε μια φορά. Πέραν αυτού, οι άνθρωποι της Linn έκαναν και μια μικρή επίδειξη ισχύος, καθώς το υλικό υψηλής ανάλυσης το κατέβασαν εκείνη τη στιγμή, κατά τη διάρκεια της επίδειξης, κατ’ ευθείαν από τη Γλασκώβη, έχοντας τον υπολογιστή τους συνδεδεμένο στο intranet της εταιρείας, (είχαν mapped έξι – εφτά δικτυακά drive, συν το δίσκο του laptop). Για να το πω ευθέως, ήταν προφανές πως επρόκειτο για την ίδια ηχογράφηση, αλλά η υψηλής ανάλυσης εκδοχή της έδινε σαφή την εντύπωση ενός άλλου πιάνου, πιο αληθινού, με σαφέστερο αρμονικό πλούτο, με σαφέστερη ανάλυση, πράγμα που ήταν το ίδιο σαφές και με τις συγχορδίες του τσέμπαλου. Προσωπικά, ούτε καν θα έθετα θέμα σύγκρισης με το down conversed CD.
 


Gebreselassie

Μαύρος!
Μηνύματα
30.910
Reaction score
2.524
Εντυπώσεις λοιπόν:

1. Η φιλοξενία του Βασίλη. Όπως πάντα όλα ήταν άψογα. ΚΑΙ καφές ΚΑΙ αναψυκτικά ΚΑΙ σάντουιτς ΚΑΙ κουλουράκια ΚΑΙ κρασιά. Όλα τα είχαμε, μαζί κι έναν Βασίλη που έτρεχε δεξιά και αριστερά για να μας ικανοποιήσει, παρά την κούραση που είχε. Ένα ευχαριστώ είναι λίγο. Να 'σαι καλά φίλε.

2. Οι άνθρωποι της εταιρίας. Προσγειωμένοι και φιλικοί, έτοιμοι να ασχοληθούν με τον κάθε ένα που είχε όρεξη να τους πρήζει. Γνώστες του αντικειμένου τους, όχι παντογνώστες και όχι ξερόλες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι για έναν επαγγελματία να παραδέχεται ότι μερικά πράγματα πολύ απλά... δεν τα γνωρίζει. Αγάπη για το αντικείμενό τους αλλά και επαγγελματισμός υψηλού επιπέδου, εν ολίγοις δεν ήταν τίποτα καραγκιόζηδες που θέλησαν να σπρώξουν την πραμάτεια τους σε μια χώρα του τρίτου κόσμου. Σε ότι αφορά την νοοτροπία της εταιρίας αλλά και τις απόψεις τους για διάφορα θέματα, θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε αρκετά, όταν περάσουμε στο παρόν thread και την συνέντευξη που τους πήραμε. Να προϊδεάσω μόνον λέγοντας ότι, όπως ήταν αναμενόμενο, έγιναν ερωτήσεις για διάφορα χαϊεντοθέματα, πχ περί καλωδίων, κοστολογίων, αναλογικο-ψηφιακών κλπ. :109:

3. Η μεθοδολογία της σύγκρισης - αξιολόγησης. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η μέθοδος που χρησιμοποιούν για να συγκρίνουν ηχητικά τις συσκευές τους, μια τακτική που χρησιμοποιούν για αξιολόγηση σε οποιοδήποτε επίπεδο. Η Linn και οι άνθρωποί της λοιπόν, δεν θέλουν να έχουν καμία απολύτως σχέση με όλα εκείνα τα χαριτωμένα υποκειμενικά κριτήρια του χαϊεντόκοσμου ανά την υφήλιο. Συνεπώς τους πιάνει τρελό και παρατεταμένο γέλιο όταν ακούνε για μέγεθος σκηνής, βάθος, ύψος, πλάτος, χροιές, αέρηδες και σάλια. Τα μοναδικά κριτήριο είναι η λεγόμενη ροή της μουσικής, η τονικότητα των οργάνων και η γενικότερη ικανότητα του ηχητικού αποτελέσματος να σε απορροφήσει, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτά είναι αντικειμενικά χαρακτηριστικά κάθε ηχογράφησης, αφού οι μουσικοί μπαίνουν στα studio με κουρδισμένα όργανα, ξέροντας καλά το μουσικό θέμα. Είναι μια φιλοσοφία με την οποία δύσκολα μπορεί να συντονιστεί κάποιος, ειδικά αν είναι συνηθισμένος σε κόκκους, γρέζια, βάθος σκηνής κλπ. Κοινώς θέλει προσπάθεια τόσο για να μην προσέξεις τα σημεία που είσαι συνηθισμένος να προσέχεις, όσο και για να αξιολογήσεις το αποτέλεσμα μόνο με βάση αυτά κριτήρια. Για μένα ήταν κάτι εντελώς καινούριο και άκρως διδακτικό.

3. Οι ακροάσεις και οι συγκρίσεις. Το σύστημα, ως όφειλε άλλωστε, είχε συνολικά πολύ καλή απόδοση. Ήχος με άφθονο σώμα, επαρκές χαμηλό και αληθοφάνεια ενός monitor υψηλού επιπέδου. Αχ, αυτό το mp3. Όταν άρχισε να παίζει, ο ένας κοιτούσε τον άλλον, ψάχνοντας να βρει δικαιολογίες. Εντάξει, είχε διαφορές και είχε καλές διαφορές. Όμως ήθελε προσοχή στην λεπτομέρεια για να το προσέξεις. Μπορεί να ξεγελαστεί οποιοσδήποτε και αυτό είναι δεδομένο, ας μην μιλήσουμε για κουρτίνες πάλι. Η σύγκριση του wav με το cd player, ήταν πιο διασκεδαστική, μιας και έχει μεγαλύτερη σημασία. Οι διαφορές λοιπόν ήταν εμφανείς. Σε κάποια αποσπάσματα δε, η απλά αντιληπτή ανωτερότητα του DS γινόταν εμφανέστατη. Το DS λοιπόν έπαιξε καλύτερα από το CD. Με άλλα λόγια: "κι όμως τα ufo υπάρχουν". Ένα προϊόν που εξάγεται από CD, παίζει καλύτερα από αυτό, το αρχικό μέσο. Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, παίρνεις δραστικές λύσεις. Έτσι, το "ξήλωμα" του transport από όλη τη διαδικασία της αναπαραγωγής, αποδεικνύεται τελικά ευεργετικό. Εκεί όμως που το DS δείχνει τα δόντια του είναι στο υλικό υψηλής ανάλυσης. Είτε με κλασικά κριτήρια, είτε με όσα έθεσαν οι άνθρωποι της Linn, δεν μπορείς να μην προσέξεις όχι απλά ότι παίζει διαφορετικά, αλλά ότι παίζει πολύ καλύτερα. Οι διαφορές δεν ήταν μικρές και ανούσιες. Αφορούσαν σχεδόν όλους τους τομείς και ήταν σε επίπεδα που έλεγες ότι άλλαζε η ηχογράφηση. Κυριολεκτικά "άλλο πράγμα".

Μετά από όλα αυτά τα ωραία, δεν μπορείς να μην είσαι ευχαριστημένος. Είσαι ανάμεσα στους τυχερούς που είδες και άκουσες, πήρες από πρώτο χέρι μια γεύση από το μέλλον. Το πιο σημαντικό γι αυτή την εταιρία, είναι ότι κατάφερε να συνειδητοποιήσει σχετικά νωρίς, την αδιαφορία του καταναλωτικού κοινού για τα formats και βέβαια την απέχθεια που του δημιουργείται, κάθε φορά που κάποιος τον σπρώχνει να αγοράσει την μουσική του σε καινούριες εκδόσεις. Συνεπώς το μελλοντικό player πρέπει να είναι απαγκιστρωμένο από τον πόλεμο των μέσων, πρέπει να είναι ανοιχτό σε οτιδήποτε νέο βγαίνει, πρέπει να είναι ουδέτερο, πρέπει να είναι φιλικό προς τον χρήστη, πρέπει να είναι μοντέρνο αλλά ταυτόχρονα πρέπει να υπηρετεί και την υψηλή πιστότητα, όπως δεν έκανε κανένα μέσο αναλογικό ή ψηφιακό, απαλλαγμένο από τα προβλήματα του παρελθόντος. Φυσικά πρέπει να είναι ανοιχτό και σε επίπεδο hardware. Για παράδειγμα, καλή και η apple με το ipod όπως έλεγαν και οι Σκωτσέζοι, αλλά χρειάζεσαι ειδικό h/w, ειδικούς αντάπτορες, ειδικό s/w και έχεις περιορισμό στα formats.

Όλα τα ωραία έχουν μια λούμπα. Ποιά είναι αυτή?...
Οι εξελίξεις από ότι φαίνεται μας προσπερνούν. Το καλό που σας θέλω, πάρτε σκληρούς δίσκους ικανής χωρητικότητας και ξεκινήστε να ριπάρετε από τώρα τις μουσικές σας. Ίσα που προλαβαίνετε. :126:

...
 


Staff online

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.321
Μηνύματα
2.858.512
Members
37.895
Νεότερο μέλος
Mark Zappa
Top