Θεματικά προγράμματα Κλασικής Μουσικής για ακρόαση.

[Abessalom]

Αγαπητέ @Prince , οπως σου εχω ξαναγράψει εκτιμώ τις προτάσεις σου και την εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Εχω ακούσει πολλά απο οσα εχεις προτείνει με ενδιαφέρον.

Η εμμονή σου ομως στο να μην βάζεις λινκς ή φωτό που να βοηθούν σε ακρόαση ή αγορά των προτεινόμενων, ελπίζοντας πως ο αναγνώστης θα εκτιμήσει περισσότερο το αποτέλεσμα αν προσπαθήσει/ψάξει ο ιδιος ειναι λαθος και τελικά αντιπαραγωγική.
Άσε που τα ποστς σου χάνουν σε “παρουσιασιμότητα” ελλείψει εικόνων-λινκς.

Ο σκοπός ειναι να κάνουμε την κλασική μουσική πιο ελκυστική στον μέσο μουσικόφιλο, όχι να τον αποξενώνουμε.

Φαντάσου να είχαμε να ψάξουμε ένα-ένα τα βινύλια δηλαδή
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, κάτι αφήνει και το ψάξιμο, στις εκτελέσεις που δεν καταφέρνουμε να βρούμε.

Για την ευκολία, έκανα σε tidal playlist την πρώτη λίστα, εξαιρετικές επιλογές

Classics 01

Listen to Classics 01 on TIDAL

tidal.com

Δεν μπόρεσα να βρω την προτεινόμενη εκτέλεση της Σονάτας για βιολί και πιάνο νο. 1 του JS Bach, και στη θέση της έβαλα την εκτέλεση Gould/Laredo, και του κουαρτέτου εγχόρδων 33 νο.1 του Χάυδν, στη θέση της έβαλα φετεινή εκτέλεση από Doric String Quartet που ούτε που τους ξέρω

Θα δοκιμάσω να το κάνω για κάθε λίστα όπως τα ακούω

 

[Prince]

Φαντάσου να είχαμε να ψάξουμε ένα-ένα τα βινύλια δηλαδή
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, κάτι αφήνει και το ψάξιμο, στις εκτελέσεις που δεν καταφέρνουμε να βρούμε.

Για την ευκολία, έκανα σε tidal playlist την πρώτη λίστα, εξαιρετικές επιλογές

Classics 01

Listen to Classics 01 on TIDAL

tidal.com

Δεν μπόρεσα να βρω την προτεινόμενη εκτέλεση της Σονάτας για βιολί και πιάνο νο. 1 του JS Bach, και στη θέση της έβαλα την εκτέλεση Gould/Laredo, και του κουαρτέτου εγχόρδων 33 νο.1 του Χάυδν, στη θέση της έβαλα φετεινή εκτέλεση από Doric String Quartet που ούτε που τους ξέρω

Θα δοκιμάσω να το κάνω για κάθε λίστα όπως τα ακούω

Αγαπητέ Abessalom, ο σκοπός της αναφοράς μου σε συγκεκριμένες ερηνείες/παραγωγές είναι πάντα σχετικός (βλ. ενημερωτικός) και όχι αποκλειστικός. Αποσκοπεί ακριβώς στο να ωθήσει τον γνήσια ή έστω αρκετά εμδοιαφερόμενο να προβεί στη δική του έρευνα και να καταλήξει στο δικό του αποτέλεσμα, είτε αυτό μπορεί να είναι κάποιο απόκτημα για τη συλλογή του (εφόσον υπάρχουν ακόμη συλλέκτες) ή το δικό του...Playlist κοκ.
Από όσο διακρίβωσα, έκανες πολύ καλή έρευνα. Βρήκες τις περισσότερες από τις προτάσεις μου, αν και το τελευταίο (Mendelssohn's The Hebrides) είναι από επανέκδοση της Linn και όχι η original SACD παραγωγή, αλλά στο streaming, αυτό, μάλλον, δεν έχει σημασία.
Ως προς τον Bach, δυστυχώς η ερμηνεία Gould/Laredo, καίτοι σημαντική λόγω του ότι και οι δύο σολίστες είναι σπουδαίοι, μόνον ως..."αιρετική" έχει σημασία. Η ερμηνεία (και θαυμάσια παραγωγή της Sony) των Zimmermann/Pace είναι reference standard, καθόσον πραγματικά αποδίδουν και το ύφος και όλο το αισθαντικό μεγαλείο (soulful perfromances, ως είχε γράψει Βρετανός κριτικός) αυτών των εξαίρετων έργων. Μου κάνει εντύπωση το ότι το Tidal δεν το έχει διαθέσιμο.
Ως προς τα Κουαρτέτα Op.33 by Haydn, το Doric Quartet είναι από τα ανερχόμενα και λίαν διακεκριμένα και η συγκεκριμένη παραγωγή της Chandos είναι στα γνωστά πολύ υψηλά standards της μεγάλης αυτής Βρετανικής εταιρείας. Βέβαια, δεν φθάνουν το σπουδαίο κλασικό (απελθόν πλέον) Κουαρτέτο Parkanyi και την τόσο εξάιρετη (SACD) παραγωγή της δυστυχώς πλέον εκλιπούσης Praga Digitals (αναγνωριζόταν, στα έτη της μεγάλης της ακμής, ως η καλλίτερη εταιρεία Μουσικής Δωματίου). Βέβαια, υπάρχουν αρκέτες άλλες εκτελέσεις και αξιόλογες παραγωγές των Κουαρτέτων Op.33, όπως π.χ. εκείνες των London Haydn Quartet (Hyperion), Quatuor Mosaiques (Astree, νυν Naive), Auryn Quartet (Tacet).

 

[panag 505]

János Starker · London Symphony Orchestra · Antal Doráti

τρία έργα: Dvorák: Cello Concerto / Bruch: Kol Nidrei / Tchaikovsky: Variations on a Rococo Theme
θα τα αγαπήσει κάποιος ακόμα και εάν δεν είναι φίλος της Κλασσικής Μουσικής.
János Starker στο βιολοντσέλο μύστης του οργάνου που για μένα με (συντροφεύει) αποκλειστικά και μόνο σε έργα του Μπάχ.

 

[Prince]

János Starker · London Symphony Orchestra · Antal Doráti

τρία έργα: Dvorák: Cello Concerto / Bruch: Kol Nidrei / Tchaikovsky: Variations on a Rococo Theme
θα τα αγαπήσει κάποιος ακόμα και εάν δεν είναι φίλος της Κλασσικής Μουσικής.
János Starker στο βιολοντσέλο μύστης του οργάνου που για μένα με (συντροφεύει) αποκλειστικά και μόνο σε έργα του Μπάχ.

View attachment 212964

Αδιαφιλονίκητα, το Κοντσέρτο για Τσέλο του Dvorak είναι το κρουφαίο έργο του ρεπερτορίου αυτού, ενώ οι Παραλλαγές Rococo του Tchaikovsky είναι ίσως το πιο απολαυστικό, πρωτότυπο και δημιουργικό για το όργανο αυτό και ορχήστρα. Το Kol Nidrei είναι αρκετά πιο "ειδικό" και "ξεχωριστό" για το είδος...που απαιτεί ιδιαίτερη μύηση...
Το Κοντσέρτο για Τσέλο του Dvorak είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια, ένταση, μουσικότητα και εκπληκτικά μεστή και δημιουργική ενορχήστρωση (το τσέλο ευρίσκεται αντιμέτωπο με μία πλήρη Συμφωνική Ορχήστρα). Η κάθε κίνηση του Κοντσέρτου είναι ένα σχεδόν πλήρες κοντσέρτο από μόνη της! Η γραφή για το όργανο είναι εξαιρετικά ιδωματική και πλήρους εμπνέυσεως. Ωσαύτως και για την μεγάλη Συμφωνική Ορχήστρα. Μόνον η εισαγωγή της Ορχήστρας στην πρώτη κίνηση θα μπορούσε να είναι η αρχή μίας εξαίσιας Συμφωνίας...Στην αργή κίνηση, η εκλεπτυσμένα εύγλωττη ορχηστρική γραφή είναι ένα μουσικό ποίημα, στο δε Φινάλε η συνύπαρξη και σύμπλευση του σολίστα με τον θριαμβευτικό ρόλο της ορχήστρας είναι ανυπέρβλητης μουσικής ομορφίας.
Οι Παραλλάγες Rococo του Tchaikovsky είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα τόσο ως προς την έμπνευση όσο και στη γραφή του. Η παρτιτούρα για το τσέλο είναι ένα σπάνιο δέιγμα της πλέον εκλεπτυσμένης αλλά και μουσικότατης δεξιοτεχνίας, η δε εκείνη της μικρής ορχήστρας (μόνον τα ξύλινα πνευστά και δύο κόρνα μαζί με τα συνήθη έγχορδα) είναι πραγματικά αριστοτεχνικά δομημένη και εξαιρετικά "δεμένη" με το σόλο όργανο. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο Tchaikovsky πολύ σπάνια χρησιμοποίησε τη φόρμα των παραλλάγων.
Πέρα από τον σπουδαίο Janos Starker, τον πολύπειρο Antal Dorati και την τοτέ πολύ σημαντική Συμφωνική του Λονδίνου, επισημαίνω μερικές άλλες πολύ αξιόλογες (συνολικά) παραγωγές:
- Για το "ζεύγος" των δύο αυτών έργων, δεν μπορεί να μην έχει κανείς, που όντως θα θελήσει να ενδιαφερθεί για αυτά, μία ερμηνεία χωρίς τον μεγάλο και (σε μεγάλο βαθμό) μοναδικό Rostropovich. Από τις ουκ ολίγες ηχογραφήσεις του, η πλεόν προτιμητέα συνολικά είναι εκείνη με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και τον Karajan, σε πολύ καλή για την εποχή της παραγωγή της DG. Από πλευράς πιο εντυπωσιακής ηχογράφησης εκείνη με τον GIulini και τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, αρχικά σε ΕΜΙ τώρα σε Warner, αξίζει τον κόπο.
- Από εκεί και πέρα, κάθε τσελίστας που σέβεται τον εαυτό του προσπαθεί να έχει τουλάχιστον μία ηχογράφηση του έργου. Ως εκ τούτου, εναπόκειται στον μουσικόφιλο πόσο επιθυμεί να εμβαθύνει σε ερμηνείες διαφορετικές αλλά σημαίνουσες. Παραγωγές σημαντικές με εξαίρετους σολίστες όπως οι Schiff (Philips), DuPre (Warner), Perenyi (Hungaroton), Maisky (DG), Tortelier (Warner), Fournier (DG) είναι άξιες για κάθε σοβαρό συλλέκτη.
- Ως προς τις καθαρά audiophile παραγωγές, η πλέον μουσική και άκρως πειστική είναι αυτή της Ολλανδικής Channel με τον Pieter Wispelwey, την Budapest Festival Orchestra υπο τον έμπειρο Ivan Fischer.
Για τις Παραλλάγες Rococo ισχύουν τα αυτά...grosso modo.

 

[panag 505]

Αδιαφιλονίκητα, το Κοντσέρτο για Τσέλο του Dvorak είναι το κρουφαίο έργο του ρεπερτορίου αυτού, ενώ οι Παραλλαγές Rococo του Tchaikovsky είναι ίσως το πιο απολαυστικό, πρωτότυπο και δημιουργικό για το όργανο αυτό και ορχήστρα. Το Kol Nidrei είναι αρκετά πιο "ειδικό" και "ξεχωριστό" για το είδος...που απαιτεί ιδιαίτερη μύηση...
Το Κοντσέρτο για Τσέλο του Dvorak είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια, ένταση, μουσικότητα και εκπληκτικά μεστή και δημιουργική ενορχήστρωση (το τσέλο ευρίσκεται αντιμέτωπο με μία πλήρη Συμφωνική Ορχήστρα). Η κάθε κίνηση του Κοντσέρτου είναι ένα σχεδόν πλήρες κοντσέρτο από μόνη της! Η γραφή για το όργανο είναι εξαιρετικά ιδωματική και πλήρους εμπνέυσεως. Ωσαύτως και για την μεγάλη Συμφωνική Ορχήστρα. Μόνον η εισαγωγή της Ορχήστρας στην πρώτη κίνηση θα μπορούσε να είναι η αρχή μίας εξαίσιας Συμφωνίας...Στην αργή κίνηση, η εκλεπτυσμένα εύγλωττη ορχηστρική γραφή είναι ένα μουσικό ποίημα, στο δε Φινάλε η συνύπαρξη και σύμπλευση του σολίστα με τον θριαμβευτικό ρόλο της ορχήστρας είναι ανυπέρβλητης μουσικής ομορφίας.
Οι Παραλλάγες Rococo του Tchaikovsky είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα τόσο ως προς την έμπνευση όσο και στη γραφή του. Η παρτιτούρα για το τσέλο είναι ένα σπάνιο δέιγμα της πλέον εκλεπτυσμένης αλλά και μουσικότατης δεξιοτεχνίας, η δε εκείνη της μικρής ορχήστρας (μόνον τα ξύλινα πνευστά και δύο κόρνα μαζί με τα συνήθη έγχορδα) είναι πραγματικά αριστοτεχνικά δομημένη και εξαιρετικά "δεμένη" με το σόλο όργανο. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο Tchaikovsky πολύ σπάνια χρησιμοποίησε τη φόρμα των παραλλάγων.
Πέρα από τον σπουδαίο Janos Starker, τον πολύπειρο Antal Dorati και την τοτέ πολύ σημαντική Συμφωνική του Λονδίνου, επισημαίνω μερικές άλλες πολύ αξιόλογες (συνολικά) παραγωγές:
- Για το "ζεύγος" των δύο αυτών έργων, δεν μπορεί να μην έχει κανείς, που όντως θα θελήσει να ενδιαφερθεί για αυτά, μία ερμηνεία χωρίς τον μεγάλο και (σε μεγάλο βαθμό) μοναδικό Rostropovich. Από τις ουκ ολίγες ηχογραφήσεις του, η πλεόν προτιμητέα συνολικά είναι εκείνη με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και τον Karajan, σε πολύ καλή για την εποχή της παραγωγή της DG. Από πλευράς πιο εντυπωσιακής ηχογράφησης εκείνη με τον GIulini και τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, αρχικά σε ΕΜΙ τώρα σε Warner, αξίζει τον κόπο.
- Από εκεί και πέρα, κάθε τσελίστας που σέβεται τον εαυτό του προσπαθεί να έχει τουλάχιστον μία ηχογράφηση του έργου. Ως εκ τούτου, εναπόκειται στον μουσικόφιλο πόσο επιθυμεί να εμβαθύνει σε ερμηνείες διαφορετικές αλλά σημαίνουσες. Παραγωγές σημαντικές με εξαίρετους σολίστες όπως οι Schiff (Philips), DuPre (Warner), Perenyi (Hungaroton), Maisky (DG), Tortelier (Warner), Fournier (DG) είναι άξιες για κάθε σοβαρό συλλέκτη.
- Ως προς τις καθαρά audiophile παραγωγές, η πλέον μουσική και άκρως πειστική είναι αυτή της Ολλανδικής Channel με τον Pieter Wispelwey, την Budapest Festival Orchestra υπο τον έμπειρο Ivan Fischer.
Για τις Παραλλάγες Rococo ισχύουν τα αυτά...grosso modo.

Ροστροπόβιτς όντως ένας μεγάλος του οργάνου με αρκετά έργα του στην διάθεσή μου. Παραδόξως τα τελευταία χρόνια οι αστέρες που τυγχάνουν μεγάλης διασημότητας και προβολής μου δημιουργούν μια αποστροφή, Yo Yo ma, Hauser κλπ, όχι άλλοι ήρωες που έλεγε και ο David Bowie ή νομίζω ότι το έλεγε αυτός.
Εκτιμώ ιδιαίτερα δε όσα γράφετε τα οποία διαβάζω με μεγάλη προσοχή, το ανωτέρω πραγματικά είναι πόνημα.

 

[Prince]

Ροστροπόβιτς όντως ένας μεγάλος του οργάνου με αρκετά έργα του στην διάθεσή μου. Παραδόξως τα τελευταία χρόνια οι αστέρες που τυγχάνουν μεγάλης διασημότητας και προβολής μου δημιουργούν μια αποστροφή, Yo Yo ma, Hauser κλπ, όχι άλλοι ήρωες που έλεγε και ο David Bowie ή νομίζω ότι το έλεγε αυτός.
Εκτιμώ ιδιαίτερα δε όσα γράφετε τα οποία διαβάζω με μεγάλη προσοχή, το ανωτέρω πραγματικά είναι πόνημα.

Χαίρομαι που τα κείμενά μου μπορούν να σας φανούν χρήσιμα.
¨Εχετε αρκετό δίκιο για τους σύγχρονους "αστέρες". Όπως έχω γράψει σε αρκετές περιστάσεις, οι πιο σύγχρονοι σολίστες είναι εξαιρετικοί (excellent) ως προς την τεχνική τους κατάρτιση και, συχνά, και τη μουσική τους απόδοση, αλλά στερούνται αυτή τη στόφα του...λαμπρού (brilliant) μουσικού, όπως ήταν σολίστες σαν τους Rostropovich, Fournier, Tortelier, Dupre και άλλους του παρελθόντος.
Πάντως, ο Yo-Yo Ma είναι τουλάχιστον ένας εξαίρετος και εμβριθής μουσικός. Σαν τσελίστας, σε κλασικό ρεπερτόριο, στέκει καλά. Δυστυχώς, κάνει και πολλά άλλα...που δεν τα χρειάζεται...
Από τους επιζώντες "ψημένους" τσελίστες, οι Pieter Wispelwey, Jan Vogler, Steven Isserlis, Maria Kliegel & Anne Gastinel, για να αναφέρω μόνον μερικούς, αξίζουν της προσοχής μας. Από τους νεώτερους, σίγουρα και αξιόλογα ταλέντα είναι οι Gautier Capucon, Christian Poltera, Ophelie Gaillard, Sol Gabetta & Alisa Weilerstein, πάλι για να αναφέρω μερικούς πολύ βασικούς.

 

[panag 505]

Μετά από τα πρόσφατα γεγονότα στα εδάφη των Παλαιστινιακών και Ισραηλιτών τα οποία όμως είναι διαχρονικά και μαρτυρικά, διαβάζοντας σχετική βιβλιογραφία με τα τεκταινόμενα από εκατέρωθεν πηγές, συντροφιά μου κράτησαν μουσικά ακούσματα που κατάφεραν να με μεταφέρουν στα ιστορικά δρώμενα με απόλυτη προσοχή και ενδιαφέρον.
Το ένα μουσικό κομμάτι ήταν το Sketches of Israel του Michael Garrick απο το jazz άλμπουμ - Moonscape το οποίο έπαιξε πολλές φορές. Όπως επίσης του Friedrich Handel Israel in Egypt Oratorio υπό τον John Eliot Gardiner με την Monteverdi Choir & Orchestra.
Ίσως αυτά τα δύο μουσικά άλμπουμ κατάφεραν να επισκιάσουν το διάβασμα και να δώσουν μια άλλη, δική τους ξεχωριστή προσέγγιση.

 

[Prince]

Μετά από τα πρόσφατα γεγονότα στα εδάφη των Παλαιστινιακών και Ισραηλιτών τα οποία όμως είναι διαχρονικά και μαρτυρικά, διαβάζοντας σχετική βιβλιογραφία με τα τεκταινόμενα από εκατέρωθεν πηγές, συντροφιά μου κράτησαν μουσικά ακούσματα που κατάφεραν να με μεταφέρουν στα ιστορικά δρώμενα με απόλυτη προσοχή και ενδιαφέρον.
Το ένα μουσικό κομμάτι ήταν το Sketches of Israel του Michael Garrick απο το jazz άλμπουμ - Moonscape το οποίο έπαιξε πολλές φορές. Όπως επίσης του Friedrich Handel Israel in Egypt Oratorio υπό τον John Eliot Gardiner με την Monteverdi Choir & Orchestra.
Ίσως αυτά τα δύο μουσικά άλμπουμ κατάφεραν να επισκιάσουν το διάβασμα και να δώσουν μια άλλη, δική τους ξεχωριστή προσέγγιση.

Ο M. Garrick είναι εκτός γνωστικού μου πεδίου.
Ως προς τον Handel, πέραν του εξαιρετικού του Ορατόριου Israel in Egypt, εάν κάποιος ήθελε να σχεδιάσει ένα θεματικό πρόγραμμα με έργα (πρωτίστως Ορατόρια) του εν λόγω συνθέτη, με αντικείμενο τις Βιβλικές ιστορίες γύρω από τους Εβραίους, θα μπορούσε να εντρυφήσει στα εξής εξαιρετικά έργα:
- Judas Maccabeus. Αριστουργηματικό έργο για το είδος του, τράβηξε και το ενδιαφέρον των Mozart & Beethoven, ώστε ο πρώτος να γράψει τη δική του ενορχήστρωση και ο δεύτερος να συνθέσει 12 εξαίρετες παραλλαγές για τσέλο και πίανο σε ένα θέμα του έργου. Από τις ουκ ολίγες ηχογραφήσεις του έργου, επιλέγω την πλέον πρόσφατη του Laurence Cummings, σε μια πρώτης τάξεως παραγωγή της Accent.
- Saul. Από τα πιο δραματικά Ορατόρια του συνθέτη και από τα πλέον πετυχημένα και πολυπαιγμένα (και ηχογρφημένα). Επιλεγμένες ερμηνείες και λίαν ικανοποιητικές παραγωγές εκείνες του Jacobs (Harmonia Mundi) & Harnouncourt (Terdec/Warner).
- Solomon. Από τα πλέον καλά επεξεργασμένα ορχηστρικά Ορατόρια του Handel, με εξαίσια μουσικά μέρη και εκπληκτικά χορωδιακά επίσης. H πολύ σταθερή ερμηνεία του McCreesh, στην πολύ ικανοποιητική παραγωγή της Archiv είναι προτιμητέα.
- Jephta. Από τα πλέον μεγαλειώδη αριστουργήματα του συνθέτη, που σταδιακά λαμβάνει τη θέση που του αξίζει. Περιλαμβάνει πραγματικά εξαίσια μέρη και μουσική έντονης συγκινησιακής μορφής. H κλασική ηχογράφηση του Harnoncourt (σε Teldec/Warner) αποτελεί μία από τις πλέον σταθερές αξίες από τις ερμηνείες του θαυμαστού αυτού έργου.
- Joshua. Επίσης, ένα άλλο αξιόλογο Ορατόριο του συνθέτη, όχι τόσο γνωστό ή πολυπαιγμένο. Από τις ολίγες ηχογραφήσεις του έργου, η πλέον πρόσφατη του Laurence Cummings, στην Accent αποτελεί μία από τις πλεόν αξιόλογες και άκρως ικανοποιητική.
- Joseph and his Brethren. Από τα λιγότερο γνωστά αλλά πολύ ενδιαφέροντα Ορατόρια του Handel. Από τις ελάχιστες ηχογραφήσεις του έργου, προτιμητέα η πλέον πρόσφατη, υποδειγματική ως παραγωγή, του Nicholas McGegan, στην εταιρεία της Ορχήστρας του, Philarmonia BAROQUE.
Καλές ακροάσεις.

 

[panag 505]

Ο M. Garrick είναι εκτός γνωστικού μου πεδίου.
Ως προς τον Handel, πέραν του εξαιρετικού του Ορατόριου Israel in Egypt, εάν κάποιος ήθελε να σχεδιάσει ένα θεματικό πρόγραμμα με έργα (πρωτίστως Ορατόρια) του εν λόγω συνθέτη, με αντικείμενο τις Βιβλικές ιστορίες γύρω από τους Εβραίους, θα μπορούσε να εντρυφήσει στα εξής εξαιρετικά έργα:
- Judas Maccabeus. Αριστουργηματικό έργο για το είδος του, τράβηξε και το ενδιαφέρον των Mozart & Beethoven, ώστε ο πρώτος να γράψει τη δική του ενορχήστρωση και ο δεύτερος να συνθέσει 12 εξαίρετες παραλλαγές για τσέλο και πίανο σε ένα θέμα του έργου. Από τις ουκ ολίγες ηχογραφήσεις του έργου, επιλέγω την πλέον πρόσφατη του Laurence Cummings, σε μια πρώτης τάξεως παραγωγή της Accent.
- Saul. Από τα πιο δραματικά Ορατόρια του συνθέτη και από τα πλέον πετυχημένα και πολυπαιγμένα (και ηχογρφημένα). Επιλεγμένες ερμηνείες και λίαν ικανοποιητικές παραγωγές εκείνες του Jacobs (Harmonia Mundi) & Harnouncourt (Terdec/Warner).
- Solomon. Από τα πλέον καλά επεξεργασμένα ορχηστρικά Ορατόρια του Handel, με εξαίσια μουσικά μέρη και εκπληκτικά χορωδιακά επίσης. H πολύ σταθερή ερμηνεία του McCreesh, στην πολύ ικανοποιητική παραγωγή της Archiv είναι προτιμητέα.
- Jephta. Από τα πλέον μεγαλειώδη αριστουργήματα του συνθέτη, που σταδιακά λαμβάνει τη θέση που του αξίζει. Περιλαμβάνει πραγματικά εξαίσια μέρη και μουσική έντονης συγκινησιακής μορφής. H κλασική ηχογράφηση του Harnoncourt (σε Teldec/Warner) αποτελεί μία από τις πλέον σταθερές αξίες από τις ερμηνείες του θαυμαστού αυτού έργου.
- Joshua. Επίσης, ένα άλλο αξιόλογο Ορατόριο του συνθέτη, όχι τόσο γνωστό ή πολυπαιγμένο. Από τις ολίγες ηχογραφήσεις του έργου, η πλέον πρόσφατη του Laurence Cummings, στην Accent αποτελεί μία από τις πλεόν αξιόλογες και άκρως ικανοποιητική.
- Joseph and his Brethren. Από τα λιγότερο γνωστά αλλά πολύ ενδιαφέροντα Ορατόρια του Handel. Από τις ελάχιστες ηχογραφήσεις του έργου, προτιμητέα η πλέον πρόσφατη, υποδειγματική ως παραγωγή, του Nicholas McGegan, στην εταιρεία της Ορχήστρας του, Philarmonia BAROQUE.
Καλές ακροάσεις.

σας παρακαλώ ακούστε το συγκεκριμένο Sketches of Israel του Michael Garrick

 

[christos77]

Και η ηχογραφηση ειναι πολυ καλη Τακη , για το δικο μου σεταπιον λεω, μην αγριεψη το μεγαλο αυτι που εχει μακραν καλυτερο πολυκαναλο σεταπιον απο μενα

 

[Prince]

σας παρακαλώ ακούστε το συγκεκριμένο Sketches of Israel του Michael Garrick

Ως άκουσμα μουσικής Τζαζ είναι πολύ αξιόλογο και, φυσικά, πειστικό. Τώρα σε ένα τόσο απόλυτο μουσικό άκουσμα, ο τίτλος του μπορεί να σημαίνει ό,τιδήποτε στον καθένα. Εμένα δεν με παραπέμπει στη...Μέση Ανατολή...πολλώ μάλλον στο Ισραήλ, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία.
Ένα μάλλον πολύ μικρό ποσοστό της μάλλον πολύ μεγάλης συλλογής μου περιλαμβάνει και CDs Jazz μουσικής. Τα πιάνο τρίος υπήρξαν πάντοτε τα πιο προσφιλή μου (η πιο λιτή αλλά και πλέον εύγλωττη μορφή "μουσικής δωματίου" τζαζ). Τα Τριος του Keith Jarrett ήσαν από τα πιο αγαπητά και εξαιρετικής μουσικότητας σύνολα. Από τους πιο συγχρονούς, είχα μια ιδιαίτερη προσέγγιση στα Τρίος του Brad Mehldau, από τους πιο παλαιούς δε ο μουσικότατος Bill Evans και ο ευφυέστατος Oscar Peterson (και τα Τρίος τους) πάντα με γοητεύουν και, βέβαια, ο πιο αγαπημένος μου, ο εξαίρετος Jaques Loussier και τα Τρίος του, για την εκπληκτική ικανότητά του να συνδέει, με τον πιο εμπνευσμένα μουσικό τρόπο, την Κλασική με τη Jazz.
Με το πλήρωμα του χρόνου, αφιερώνω όσο χρόνο μπορεί να έχω ακόμη, όντας σε "πλήρη ακμή", στην Κλασική.
(Δεινόν το γήρας), Ου γαρ έρχεται μόνον...

 

[Prince]

Αν και αντιλαμβάνομαι η σημερινή θρησκευτική εορτή μπορεί να έχει μάλλον πενιχρή σημασία, καθόσον η πίστη ολονέν φθίνει...εν τούτοις και έστω από μουσικής θεώρησης, για τους "πιστούς" της σπουδαίας φωνητικής και χορωδιακής Μουσικής του παρελθόντος, αξίζει να αφιερώσει κάποιος ένα πρόγραμμα ακρόασης στο πλέον σημαντικό έργο, αφιερωμένο στην Ευλογημένη Παρθένο (Beate Vergine, Blessed Virgin). O τίτλος του έργου είναι Vespro della Beata Vergine και, χάρις στην πλούσια δισκογραφία που μας παρέχει η εποχή του CD, έχουμε πλέον τέσσερα έργα, με αυτό το θέμα και φόρμα, από τέσσερις διαφορετικούς συνθέτες, τρεις Ιταλούς και ένα Γερμανό (που, όμως, δραστηριοποιήθηκε στην Ιταλία), όλοι από την πρώιμη εώς την καθαρή εποχή του Μπαρόκ.
- Το πλεόν γνωστό και το πρώτο χρονολογικά Vespro della Beata Vergine είναι το αριστούργημα του μεγαλοφυούς Ιταλού συνθέτη του πρώιμου Μπαρόκ Claudio Monteverdi από το 1610. Αποτελεί ένα από τα πλεόν κορυφαία έργα του συνθέτη, όλης της περιόδου του Μπαρόκ και ένα κεφαλαιώδες έργο φωνητικής και χορωδιακής Μουσικής, εξαιρετικά φιλόδοξο για την εποχή του, καθόσον κινείται πολύ πέρα από τη συνήθη φόρμα, διάρκεια και δομή, κανοντάς χρήση διαφορετικών ειδών γραφής και ενορχήστρωσης.
Ως εικός, το έργο έχει ευτυχήσει να έχει ηχογραφηθεί σε μία πλεόν κορεσμένη πληθώρα, συνήθως πολύ ικνοποιητικών παραγωγών. Μια από τις αγαπημένες μου και, μάλλον, η μοναδική σε SACD φορματ, είναι η επανέκδοση της Alia Vox της κλασικής και εξαιρετικής παραγωγής της Astree με τον Jordi Savall και την τότε La Capella Reial.
- Στη συνέχεια έχουμε τους σπάνιους "Εσπερινούς" της Ιταλίδας Μοναχής που συνέθεσε και ορισμένα έργα, το σπουδαιότερο των οποίων θεωρείται αυτό το δικό της Vespro della Beata Vergine (γραμμένο στη δεκαετία 1640-1650). Παρά τη σπανιότητά του, η εξαιρετική Αμερικανική εταιρεία Musica Omnia είχε από το 2003 εκδόσει μία πολύ ενδιαφέρουσα παραγωγή των Εσπερινών με το Magnificat Baroque Ensemble υπό τον Warren Stewart. Προσφάτως, η Γαλλική Naive μας προσέφερε μία πολύ πιο φρέσκια και στο πνεύμα του έργου σπουδαία έκδοση, με το συγκρότημα I Gemelli υπό τον Emiliano Toro.
- Σχεδόν την ίδια περίοδο, ο Γερμανός συνθέτης Johann Rosenmüller, ο οποίος έζησε ένα ικανό διάστημα της ζωής του στην Ιταλία και επηρεάστηκε από Ιταλούς συνθέτες της εποχής, χωρίς, όμως, να ξεχάσει και την επίδραση της μεγάλης Μουσικής του πατέρα της Γερμανικής μουσικής γραφής, του μεγαλοφυούς Heinrich Schütz. Ως εκ τούτου, οι "Εσπερινοί" του αποτελούν, τινι τρόπω, την "ενσωμάτωση" των Ιταλικών επιρροών στη Γερμανική παράδοση. Και στο σπάνιο αλλά σημαντικό αυτό έργο, υπάρχουν δύο αξιόλογες παραγωγές: a) η κλασική παραγωγή της Harmonia Mundi με τον Konrad Junghänel και τους Cantus Cöln και μία πιο σύγχρονη της Γερμανικής Rondeau με λιγότερο γνωστούς αλλά ειδικευμένους στο είδος καλλιτέχνες.
- Τέλος, χάρις στην Καναδική Atma και την Γερμανική Rondeau, έχουμε δύο θαυμάσιες ερμηνείες και εξαίρετες παραγωγές των πολύ σπάνιων "Εσπερινών" του σημαντικού Ιταλού συνθέτη Alessandro Scarlatti (πατρός του μεγάλου "πιανιστικού" συνθέτη Domenico Scarlatti). Τα μέρη που αποτελούν το Vespro του A. Scarlatti ευρίσκοντο για έτη σκόρπισμενα σε διάφορε Βιβλιοθήκες της Ευρώπης. Επιτέλους, πλεόν έχουμε, στις δύο ανωτέρω αναφερθείσες παραγωγές, το έργο όπως μπορεί να ακουστεί ολόκληρο.
Καλή διερέυνηση και καλλίτερες ακροάσεις και, εάν κουρασθείτε από το "βάρος" του μεγαλείου και της πολυσχιδούς γραφής των "Εσπερινών", ακούστε και ένα Ave Maria του Schubert ή των Bach/Gounod.
Πολύχρονοι οι εορτάζοντες και εορτάζουσες.

 

[SteveV]

Αθάνατα έργα της κλασικής θρησκευτικής μουσικής. Η δύναμη της μουσικής στην ευρωπαϊκή χριστιανική παράδοση! Η ευρωπαϊκή θρησκευτική μουσική αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της κλασικής μουσικής και σαν τέτοιο το απολαμβάνω.

Κάπου διάβασα ότι "Κάθε φορά που απολαμβάνω μία πανέμορφη ακολουθία ήχων να ελευθερώνεται από την κενή σιωπή και να ανυψώνεται σαν θυμίαμα στους αιθέρες και έπειτα να χαμηλώνει σιγανά προς τη γη, μέσα στην καρδιά μου βλασταίνουν και εναλλάσσονται τόσο πολλές καινούριες και όμορφες εικόνες".

 

[gdresios]

Θα μπορούσες να μας πεις λίγα λόγια για την ικανότητα-τεχνική των μαέστρων και επίσης κάποιους που ξεχωρίζεις.

 

[Emmanouil 1964]

- ......μα , ποιος είναι αυτός ο Κύριος ;
- Ό δάσκαλος του ......Χέρμπερτ φον Κάραγιαν .
- Σε κάποιους αρέσει .... ενας σπουδαίος μαέστρος .
- Μητρόπουλος , Μπερνστάιν και Μπουλέζ ..... τα 3 Μ στην Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης , .....ήταν καλοί . Επιλέγω τον Μητρόπουλο .

-

 

[Prince]

Θα μπορούσες να μας πεις λίγα λόγια για την ικανότητα-τεχνική των μαέστρων και επίσης κάποιους που ξεχωρίζεις.

Το ζήτημα της διεύθυνσης μίας ορχήστρας, χορωδίας ή και μεγαλύτερων συνόλων, όπως στην Όπερα ή σε μεγάλα Ορατόρια αποτελεί φυσικά και αρχικά την κατάλληλη παιδεία και στη συνέχεια τη σωστή και εμπνευσμένη εμπειρία.
Χοντρικά, η αρχική κλασική διεύθυνση πήρε μορφή από συνθέτες όπως ο Mendelssohn, o Webber κ.α. Η αρχική αυτή σχολή εστιάζε στην παροχή των βασικών στοιχείων καθοδήγησης του μέτρου, του τέμπο κλπ., χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στην έκφραση και σε επί πλέον στοιχεία για την ερμηνεία του σχετικού έργου. Στη σχολή αυτή σημαντικό ρόλο παίζει η εργασία που γίνεται στις πρόβες, στην προετοιμασία.
Αργότερα, ο Berlioz και κυρίως ο Wagner προχώρησαν στην μεγίστη δυνατή έκφραση του μαέστρου, ώστε, στην ουσία, να "ζωγραφίζει" αυτό που η ορχήστρα παίζει. Στην περίπτωση αυτή επιτρέπονται και οι πιο ακραίες εκφραστικές μέθοδοι (ο Bernstein, πιο νέος, πηδούσε στο πόντιουμ, χόρευε κοκ).
Καθώς ωρίμασαν οι διδασκαλικές μέθοδοι και καθώς και τα μουσικά έργα έγιναν όλο και πιο περίπλοκα και περίτεχνα, οι περισσότεροι μαέστροι επέλεξαν μία σύνθεση της κλασικής τεχνικής και της πλέον εκφραστικής.
Μερικοί σπουδαίοι μαέστροι της Κλασικής σχολής που μπορούμε να εκτιμήσουμε το έργο τους ήσαν οι:
Karl Böhm, Hans Schmidt-Isserstedt, Otto Klemperer, Leopold Stokowski κ.α.
Από τους "εκρηκτικούς" της σχολής Wagner, οι πλέον χαρακτηριστικοί και χαρισματικοί ήσαν ο Herbert von Karajan και κυρίως ο Leonard Bernstein, όταν ήσαν νεώτεροι (αν και ο Bernstein δεν "ξεχασε" την τέχνη του ακόμη και προς το τέλος της ζωής του). Από τους παλαιότερους, ο Toscanini ήταν εξαίρετος στο να ζωγραφίζει τόσο για τους μουσικούς όσο και για το κοινό. Από τους νεώτερους, ο Dudamel πέρασε δίπλα από τον Bernstein αλλά...δεν τον άγγιξε...
Από αυτούς που πραγματικά πέτυχαν το optimum στην απόδοσή τους καταφεύγοντας κατά περίπτωση σε όποια μέθοδο και τεχνική χρειαζόταν, επιτυγχάνοντας το μέγιστο στην απόδοση των μουσικών που διηύθυναν και μαγνητίζοντας το κοινό που τους παρακολουθούσε ήσαν μαέστροι όπως οι Δημήτρης Μητρόπουλος, Claudio Abbado, Nikolaus Harnoncourt, Carlo Maria Giulini, Simon Rattle κ.α.
Πάντως, ο κορυφαίος όλων (για πολλούς από εμάς τους παλιότερους), η τέλεια μορφή ενός πραγματικά εκλεκτού μαέστρου ήταν ο Carlos Kleiber, τόσο εκλεκτικός ο ίδιος που έπαίξε σχετικά λίγα έργα και ηχογράφησε ακόμη πιο λίγα. Όλες του, ομως, οι ηχογραφήσεις (οι οποίες δεν έτυχαν και της καλλίτερης τεχνικής αναπαραγωγής πάντα) αποτελούν ό,τι πιο σημαντικό, ουσιώδες και εξαίσιο έχει να παρουσιάσει η δισκογραφία από πλευράς μαέστρου. Συνιστώ, με τον πιο ένθερμο τρόπο, όλες τις ηχογραφήσεις του Carlos Kleiber για όποιον ενδιαφέρεται να έχει μερικές από τις πλέον σπουδαίες ερμηνείες από πλευράς μουσικότητας και υποδειγματικής διεύθυνσης ορχήστρας.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

.....................................................................................................................................................................................................................................................
Πάντως, ο κορυφαίος όλων (για πολλούς από εμάς τους παλιότερους), η τέλεια μορφή ενός πραγματικά εκλεκτού μαέστρου ήταν ο Carlos Kleiber, τόσο εκλεκτικός ο ίδιος που έπαίξε σχετικά λίγα έργα και ηχογράφησε ακόμη πιο λίγα. Όλες του, ομως, οι ηχογραφήσεις (οι οποίες δεν έτυχαν και της καλλίτερης τεχνικής αναπαραγωγής πάντα) αποτελούν ό,τι πιο σημαντικό, ουσιώδες και εξαίσιο έχει να παρουσιάσει η δισκογραφία από πλευράς μαέστρου. Συνιστώ, με τον πιο ένθερμο τρόπο, όλες τις ηχογραφήσεις του Carlos Kleiber για όποιον ενδιαφέρεται να έχει μερικές από τις πλέον σπουδαίες ερμηνείες από πλευράς μουσικότητας και υποδειγματικής διεύθυνσης ορχήστρας.

Κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις σε κείμενο που με βρίσκει- πως θα μπορούσε αλλιώς- σύμφωνο.

Τεράστιος μαέστρος ο Carlos Kleiber αλλά όπως σημειώθηκε και στο κείμενο με λίγες ηχογραφήσεις. Αν και δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση, για εμένα ο κορυφαίος , λόγω ικανότητας αλλά και συνθηκών, ήταν ο Karajan. Βεβαίως διέθετε και μια ολόκληρη δισκογραφική πίσω του.

Ενθέρμως συνιστώ και εγώ την ακρόαση όλων των ηχογραφήσεων του Kleiber με εξαίρεση την 6η του Beethoven που δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή μου λόγω των υψηλών ταχυτήτων και όχι λόγω της μέτριας ηχογράφησης.

 

[Prince]

Κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις σε κείμενο που με βρίσκει- πως θα μπορούσε αλλιώς- σύμφωνο.

Τεράστιος μαέστρος ο Carlos Kleiber αλλά όπως σημειώθηκε και στο κείμενο με λίγες ηχογραφήσεις. Αν και δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση, για εμένα ο κορυφαίος , λόγω ικανότητας αλλά και συνθηκών, ήταν ο Karajan. Βεβαίως διέθετε και μια ολόκληρη δισκογραφική πίσω του.

Ενθέρμως συνιστώ και εγώ την ακρόαση όλων των ηχογραφήσεων του Kleiber με εξαίρεση την 6η του Beethoven που δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή μου λόγω των υψηλών ταχυτήτων και όχι λόγω της μέτριας ηχογράφησης.

Συμφωνώ και εγώ, φυσικά, για το ατέρμον μέγεθος της αξίας του Karajan. Ευρισκόμενος, όμως, στον αντίποδα του Carlos Kleiber, με τις εκατοντάδες των ηχογραφήσεων του, πρωτίστως στην DG αλλά και στην τότε ΕΜΙ, δε απέφυγε να δείξει όλο το εύρος των προσόντων αλλά και των "ιδιαιτεροτήτων" που είχε...ενίοτε. Αντίθετα, ο Kleiber, όντας πολύ εκλεκτικός, φρόντισε να μας αφήσει μόνον...εκλεκτές ηχογραφήσεις των λίγων έργων που ηχογράφησε. Η φήμη του, όμως, από τις ζωντανές παραστάσεις και συναυλίες επιβεβαιώνουν το πόσο μοναδικά σπουδαίος ήταν.
Βέβαια, και ο Karajan μας έχει αφήσει μοναδικές ηχογραφήσεις και ένα αρκούντως ευρύ ρεπερτόριο ηχογραφήσεων. Ίσως ένα από τα πολύ χαρακτηριστικά επιτεύγματά του ήταν το γεγονός ότι η Φιlαrμονική του Βρεολίνου υπο την καθοδήγησή του είχε φθάσει σε μία πραγματικά...top form. Κατά καιρούς, με σολίστες που έχουν γράψει ιστορία, όπως ο εκπληκτικός κλαρινετίστας Karl Leister, ο θαυμάσιος ομποίστας Lothar Koch, ο υποδειγματικός Κοντραμπασίστας Klaus Stoll, οι εξαιρετικοί βιολονίστες Michel Schwalbe & Thomas Brandis και πολλοί άλλοι, είχαν οικοδομήσει μία ορχήστρα από πρώτης τάξεως σολίστες, οι οποίοι, υπο την όχι πάντα εύκολη καθοδήγηση του Karajan, οδήγησαν την ορχήστρα σε επίπεδα μοναδικής ποιότητας ήχου.

 

[gdresios]

Αν φανταστώ σωστά ότι είσαι ακόμη νέος, έχεις αρκετό χρόνο για να ερευνήσεις και εμβαθύνεις στη Μουσική αυτή και το εκτεταμένο έργο των μεγάλων συνθέτων της. Απλώς, χρειάζεται μια κάποια συνέπεια στην έρευνα και ακρόαση.
Για τον μέγιστο Beethoven φοβάμαι ότι, ίσως, δεν φθάνει μια ζωή για να τον κάνεις "κτήμα" σου. Τα έργα του είναι πολυσχιδή και αρκετά συχνά περίπλοκα στη συνολική τους μορφή. Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι "αγάπησες" τον Beethoven από τις δύο Ρομάντζες του για Βιολί και Ορχήστρα. Πρόκειται για πολύ ευχάριστα και εύληπτα έργα (παρά το ότι η συνολική τους εικόνα απαιτεί αρκετή μελέτη) τα οποία μπορεί να βοηθήσουν στο να μεταβεί ο ακροατής, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, στο μοναδικό αλλά κολοσσιαίο Κοντσέρτο για βιολί του συνθέτη.
Το 3ο και 4ο Κοντσέρτα για Πιάνο είναι από τα πλέον σπουδαία έργα στο είδος αυτό. Πραγματικά αριστουργήματα. Αλλά απαιτούν την ιδιαίτερη προσοχή, μελέτη, ενασχόληση και ενδελεχή ακρόαση για να αποκαλυφθεί το μεγαλύτερο δυνατό μέρος της ομορφιάς και κυρίως της αξίας τους. Θυμάμαι που επιφανής Έλλην πιανίστας μου είπε ότι είναι περήφανος που είναι σολίστ του οργάνου αυτού, καθόσον στο πιανιστικό ρεπερτόριο υπάρχει ένα Κοντσέρτο σαν το 4ο του Beethoven.
Τέλος, για την ιστορία, μετά από αρκετά χρόνια μελέτης και ακρόασης του μεγαλύτερου όγκου του έργου του συνθέτη, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τα Κουαρτέτα για Έγχορδα και οι Σονάτες για Πιάνο είναι ό,τι πιο ευφάνταστο, σημαντικό και, εν τέλει, κορυφαίο έγραψε ο Beethoven (μαζί με τη Missa Solemnis). Οι Συμφωνίες, με εξαίρεση τη μοναδική Ενάτη, είναι αριστουργήματα με...περίεργη εξέλιξη (έχουμε δύο κορυφές με την 3η και την 5η, μια εξαίσια 6η, μια "επαναστατική" 7η, μια "εκκεντρική" 8η και τρεις πιο συμβατικές, ήτοι 1η, 2η και 4η).
Οπωσδήποτε ο Beethoven προσφέρεται για πολλά και σπουδαία θεματικά προγράμματα ακρόασης.
Καλή ενασχόληση με τον Beethoven.

Το σημείο το οποίο λες «με εξαίρεση την μοναδική Ενάτη είναι αριστουργήματα» τι εννοείς για την ενάτη?

 

[Prince]

Το σημείο το οποίο λες «με εξαίρεση την μοναδική Ενάτη είναι αριστουργήματα» τι εννοείς για την ενάτη?

Εννοώ αυτό που γράφω...ότι είναι ένα μοναδικό αριστούργημα, όπως η Missa Solemnis, τα τελευταία Κουαρτέτα για έγχορδα ή οι τελευταίες Σονάτες για Πιάνο...
Στη συνέχεια, επεξηγώ το κάπως άνισο έργο ως προς τις Συμφωνίες, οι οποίες όλες είναι σπουδαία έργα, αλλά η κάθε μία έχει μία ιδιάιτερη "συμπεριφορά" (γραφή) και, αντιστοίχως, αξία. Η Ενάτη είναι τόσο μοναδική στο είδος της που, πρακτικά δεν έχει..."αντίπαλο" (η 2η και η 3η του Mahler είναι...over the top!).