Κατασκευη 2δρομων Ηχειων DIY Scan-Speak Discovery 81

[VlassisK]

Η διαμάχη αναφορικά με την υπερίσχυση του υποκειμενικού αυτιού ή των αντικειμενικών μετρήσεων παραπέμπει, ή μάλλον υπάγεται, στην ευρύτερη διαμάχη Υποκειμενικότητας-Αντικειμενικότητας ως προς την αναζήτηση της Αλήθειας (στην περίπτωσή μας πρόκειται για την αναζήτηση της Ηχητικής Αλήθειας (το ποια ακριβώς είναι αυτή αποτελεί ένα άλλο θέμα προς διευκρίνηση), η οποία ταλανίζει την μητέρα των επιστημών (Φιλοσοφία), αλλά και άλλες επιστήμες επί σειρά αιώνων και χιλιετιών. Πολύ γόνιμη για τον διάλογο η εκατέρωθεν ανταλλαγή επιχειρημάτων, αλλά το πλέον πιθανό αποτέλεσμα θα είναι η διατήρηση των θέσεων κάθε πλευράς.

Με άλλα λόγια, επειδή το θέμα αυτό δεν έχει επιλυθεί σε επίπεδο Πλάτωνα-Πρωταγόρα ή Heidegger -J. P. Sartre, μάλλον δεν θα επιλυθεί στο εδώ φόρουμ, χωρίς φυσικά να επιθυμώ να υποβαθμίσω τις πνευματικές ικανότητες και τις δεξιότητες πειθούς του οποιουδήποτε μέλους.

Θα ηταν ωραιο θεμα για παραγωγικη συζητηση αν δεν υπηρχαν εδραιωμενες στα ορια του δογματικες αποψεις .
Ασ παρουμε για παραδειγμα κατι που ειναι υποκειμενικο και δεν εχει μετρησιμη δυνατοτητα. Την εμφανιση.
ειναι δυνατον να κατσεις να ακουσεις την μουσικουλα σου και να εχεις μπροστα σου ασχημιες(για σενα) που σου γυριζουν τ'αντερα? Οτι και να μετρανε .

 

[skorpi]

Η διαμάχη αναφορικά με την υπερίσχυση του υποκειμενικού αυτιού ή των αντικειμενικών μετρήσεων παραπέμπει, ή μάλλον υπάγεται, στην ευρύτερη διαμάχη Υποκειμενικότητας-Αντικειμενικότητας ως προς την αναζήτηση της Αλήθειας (στην περίπτωσή μας πρόκειται για την αναζήτηση της Ηχητικής Αλήθειας (το ποια ακριβώς είναι αυτή αποτελεί ένα άλλο θέμα προς διευκρίνηση), η οποία ταλανίζει την μητέρα των επιστημών (Φιλοσοφία), αλλά και άλλες επιστήμες επί σειρά αιώνων και χιλιετιών. Πολύ γόνιμη για τον διάλογο η εκατέρωθεν ανταλλαγή επιχειρημάτων, αλλά το πλέον πιθανό αποτέλεσμα θα είναι η διατήρηση των θέσεων κάθε πλευράς.

Με άλλα λόγια, επειδή το θέμα αυτό δεν έχει επιλυθεί σε επίπεδο Πλάτωνα-Πρωταγόρα ή Heidegger -J. P. Sartre, μάλλον δεν θα επιλυθεί στο εδώ φόρουμ, χωρίς φυσικά να επιθυμώ να υποβαθμίσω τις πνευματικές ικανότητες και τις δεξιότητες πειθούς του οποιουδήποτε μέλους.

Έχω την αίσθηση ότι το ζήτημα είναι καθαρά επιστημονικό, με την αυστηρή έννοια της λέξης μιας και υπάρχουν δεδομένα, μεθοδολογία και επαναληψιμόυητα των αποτελεσμάτων κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Μπορεί ο Καντ να μας είπε ότι η φιλοσοφία είναι η επιστήμη της γνώσης αλλά εδώ δε μιλάμε για αφηρημένες έννοιες, αλλά για μετρήσιμα δεδομένα.

Δεκτό ότι σε κάποιον μπορεί να αρέσουν κάποια ηχεία που να σκούζουν, αλλά αντικειμενικά δεν παίζουν σωστά. Επίσης αντικειμενικά, ο ίδιος ακροατής δεν έχει εκπαιδευτεί να ακούει.

 

[STENTOR]

Καταρχήν, αντιλαμβανόμαστε όλοι τι σημαίνει όταν ένα ηχείο μετράει σωστά, και τι όταν δεν μετράει σωστά;
Δηλαδή υπάρχει περίπτωση ένα ηχείο που παίζει με ακρίβεια και πιστότητα, την αρχική ηχογράφηση μετά το mastering να μη μας αρέσει και να προτιμάμε ένα ηχείο που παίζει ότι θέλει εκείνο
(γεμάτες μεσαίες, αέρινα πρίμα και βελούδινα χαμηλά);

Δεν έγραψα κάτι τέτοιο. Μπερδεύεσαι! Το ηχείο που "μετράει" καλά (πλήρους φάσματος ηχεία) έχει πιθανότητα να "ακούγεται" και καλά. Μπορεί και όχι σε όλα τα είδη μουσικής! Και για παράδειγμα σου λέω πως έχω ακούσει αρκετά δικά μου ηχεία που "μετρούσαν" καλά, έπαιζαν καλά, αλλά κάτι κάπου-κάπου σε κάποια κομμάτια με ενοχλούσε και τελικά το εντόπισα στις κλίσεις 24dB/oct Linkwitz του κροσόβερ που χρησιμοποίησα. Αλλάζοντας τις κλίσεις -δεν "μετρούσε" ίδια όπως πριν- η παραξενιά μου ικανοποιήθηκε! Επίσης συχνά επιλέγεται ένα "φούσκωμα" στη χαμηλή περιοχή -μετρήσιμο με αρνητικό πρόσημο- αλλά ο σχεδιαστής συνυπολογίζει το "κέρδος" (+3dB ή +6dB) του πλάτους μπάφλας. Άλλοτε πάλι επιλέγει ένα βύθισμα (-3dB) στα 2,5...3ΚΗz -πάλι μετρήσιμο με αρνητικό πρόσημο- που κάνει τη σκληρή ροκ ν' ακούγεται πιο "εύπεπτη" και την συμφωνική ν' ακούγεται με περισσότερη ψευδαίσθηση "βάθους".
Από ηχείο που μετράει "ό,τι να ΄ναι", φυσικό είναι να μην περιμένεις και πολλά-πολλά στην ακρόαση.

 

[STENTOR]

Θα ηταν ωραιο θεμα για παραγωγικη συζητηση αν δεν υπηρχαν εδραιωμενες στα ορια του δογματικες αποψεις .
Ασ παρουμε για παραδειγμα κατι που ειναι υποκειμενικο και δεν εχει μετρησιμη δυνατοτητα. Την εμφανιση.
ειναι δυνατον να κατσεις να ακουσεις την μουσικουλα σου και να εχεις μπροστα σου ασχημιες(για σενα) που σου γυριζουν τ'αντερα? Οτι και να μετρανε .

Η αισθητική εμφάνιση όπως και η γεωμετρία της καμπίνας επιδρούν στο τελικό άκουσμα. Το τελευταίο "μετρήσιμο". Η διάμετρος του γούφερ και ο τρόπος φόρτισής του, καθορίζουν την αληθοφάνεια του μπάσου.

 

[thva]

Η διαμάχη αναφορικά με την υπερίσχυση του υποκειμενικού αυτιού ή των αντικειμενικών μετρήσεων παραπέμπει, ή μάλλον υπάγεται, στην ευρύτερη διαμάχη Υποκειμενικότητας-Αντικειμενικότητας ως προς την αναζήτηση της Αλήθειας (στην περίπτωσή μας πρόκειται για την αναζήτηση της Ηχητικής Αλήθειας (το ποια ακριβώς είναι αυτή αποτελεί ένα άλλο θέμα προς διευκρίνηση), η οποία ταλανίζει την μητέρα των επιστημών (Φιλοσοφία), αλλά και άλλες επιστήμες επί σειρά αιώνων και χιλιετιών. Πολύ γόνιμη για τον διάλογο η εκατέρωθεν ανταλλαγή επιχειρημάτων, αλλά το πλέον πιθανό αποτέλεσμα θα είναι η διατήρηση των θέσεων κάθε πλευράς.

Με άλλα λόγια, επειδή το θέμα αυτό δεν έχει επιλυθεί σε επίπεδο Πλάτωνα-Πρωταγόρα ή Heidegger -J. P. Sartre, μάλλον δεν θα επιλυθεί στο εδώ φόρουμ, χωρίς φυσικά να επιθυμώ να υποβαθμίσω τις πνευματικές ικανότητες και τις δεξιότητες πειθούς του οποιουδήποτε μέλους.

Σε περιπτώσεις όπως το audio που είναι τεχνολογία -πράξη - implementation (και όχι επιστήμης) ακόμη και σε περιπτώσεις τομέων εντός επιστήμης όπου η αντικειμενικότητα δεν είναι πλήρως και ικανοποιητικά διευρευνώμενη ακόμη , συνδεδεμένη και συσχετισμένη με ποσόστωση στο ηχητικό αποτέλεσμα όπως για παράδειγμα και τα δύο τα συναντάμε στο audio αλλά και η πολυπλοκότητα μιας αλλαγής και επιδρασης αυτής πάνω σε ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο όπως ο ήχος .... αντικειμενικότητα αναγκαζόμαστε (και καλά κάνουμε, δεν είναι αντιεπιστημονικό) να θεωρήσουμε ότι εμπεριέχεται και στην υποκειμενική ακρόαση και αυτήν να έχουμε σαν οδηγό και ως παραδεχόμενη ως hypothesis και σκοπό. Εξάλλου όλες (πολλές) επιστημονικές εργασίες που το αφορούν έχουν σαν τελικό κριτή το υποκείμενο (δηλαδή τον άνθρωπο). Και όμως τις θεωρείτε και τις λαμβάνετε ως αντικειμενικές.

Δεν είναι πρόβλημα επιστήμης αλλά λάθος κατανόησης του τι εστί επιστήμη ή τι νομίζουν ότι είναι επιστήμη οι audio people στα φόρουμς στα ριβιούς, στους τεχνικούς μη εξαιρουμένους κλπ.

 

[skorpi]

Δεν έγραψα κάτι τέτοιο. Μπερδεύεσαι! Το ηχείο που "μετράει" καλά (πλήρους φάσματος ηχεία) έχει πιθανότητα να "ακούγεται" και καλά. Μπορεί και όχι σε όλα τα είδη μουσικής! Και για παράδειγμα σου λέω πως έχω ακούσει αρκετά δικά μου ηχεία που "μετρούσαν" καλά, έπαιζαν καλά, αλλά κάτι κάπου-κάπου σε κάποια κομμάτια με ενοχλούσε και τελικά το εντόπισα στις κλίσεις 24dB/oct Linkwitz του κροσόβερ που χρησιμοποίησα. Αλλάζοντας τις κλίσεις -δεν "μετρούσε" ίδια όπως πριν- η παραξενιά μου ικανοποιήθηκε! Επίσης συχνά επιλέγεται ένα "φούσκωμα" στη χαμηλή περιοχή -μετρήσιμο με αρνητικό πρόσημο- αλλά ο σχεδιαστής συνυπολογίζει το "κέρδος" (+3dB ή +6dB) του πλάτους μπάφλας. Άλλοτε πάλι επιλέγει ένα βύθισμα (-3dB) στα 2,5...3ΚΗz -πάλι μετρήσιμο με αρνητικό πρόσημο- που κάνει τη σκληρή ροκ ν' ακούγεται πιο "εύπεπτη" και την συμφωνική ν' ακούγεται με περισσότερη ψευδαίσθηση "βάθους".
Από ηχείο που μετράει "ό,τι να ΄ναι", φυσικό είναι να μην περιμένεις και πολλά-πολλά στην ακρόαση.

Δεν απευθήνθηκα σε σένα. Μπερδεύτηκες. Έκανα μια γενική τοποθέτηση.
Δε διαφωνούμε. Ένα ηχείο που μετράει καλά, μπορεί να προσαρμοστεί να ακούγεται καλά σε όλα τα είδη μουσικής και να έχει headroom ώστε να βελτιώσει και κάπως άσχημες εγγραφές.