Να τι μου απάντησε η ΑΙ για το 2-channel vs immersive multi..........

[Ν.Κ.]

Το ωραίο είναι ότι με την χρήση κατάλληλου απμιξινγκ θα ακουστεί πιο πιστά στον χώρο σας σε σχέση με την δικαναλη αναπαραγωγή

upmixer της Illusonic

Υπάρχει και ένα ακόμη βίντεο όπου εξηγεί τα πλεονεκτήματα του upmixing.
Μεγαλύτερη ευκρίνεια, ακριβέστερη χωρική απεικόνιση, καλύτερο ηχόχρωμα, περιελιξη με decorrelated signals απο τα επιπλεον ηχεία και δίνει τον απαιτούμενο όγκο στην αναπαραγωγή μέσω πρώιμων ανακλασεων από επιλεγμένα ηχεία κτλπ.
Με ακουστική επίδειξη

 

[steadyshot]

View attachment 373736

Είναι συμμετρικό το roll off . Πολύ καλό

 

[Petros_Dalipis]

Τί πολύ καλό ρε; Πάτε καλά;

 

[Ν.Κ.]

Εγώ του είπα του κ. Χρήστου ότι με τα PΑ που ακούει στο σπίτι θα γίνει σαν τον Μπετόβεν

 

[thva]

Είναι συμμετρικό το roll off . Πολύ καλό

Είναι λιγο πεσμένο στις υψηλές αλλά και αυτή η εμμονή του κόσμου του audio με τις υψηλές είναι υπερβολική.

Θα χρησιμοποιήσουμε μια παλμική modulated οπτική ακτινοβολία απο υπέρυθρο φώς και με θερμομηχανική φωτοακουστική θερμοελαστική μέθοδο θέρμανσης των ιστών θα δημιουργήσουμε μεταβολές πίεσης και θα ακούει τζάμι. Το αντίστροφο δηλαδή φαινόμενο συναισθησίας απο αυτό της Billie Eilish. Ο @costas EAR θα κάνει την εγχείρηση. Εγω θα φέρνω τους καφέδες. Ο @wnet θα τραγουδήσει μετά να τεστάρουμε εάν πέτυχε η εγχειρηση. Ο @JOHN MARKOU θα μαζέψει τα λεφτά (χωρίς να πουλήσει τους δίσκους του καθώς θα κληρονομηθούν στον Κο Χρήστο) γιατί είναι λίγο ακριβή και σε ερευνητικό σταδιο μέθοδος.

 

[costas EAR]

Εγώ πάντως, θα δώσω πολύ μεγάλη σημασία στα σχόλια του μαέστρου από ακρόαση στο δικό μου σεταπ.

Το ακουόγραμμά του, είναι καλύτερο από πολλούς νέους εδώ μέσα, όπως και από την συντριπτική πλειοψηφία των χαϊεντάδων, που είναι εντελώς κουφοί (σύμφωνα με όσα λένε).

Το ωραίο είναι ότι με την χρήση κατάλληλου απμιξινγκ θα ακουστεί πιο πιστά στον χώρο σας σε σχέση με την δικαναλη αναπαραγωγή

Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.

Αυτά δε τα ακούν, είναι πλήρης η κόφωση.

 

[thva]

Εγώ πάντως, θα δώσω πολύ μεγάλη σημασία στα σχόλια του μαέστρου από ακρόαση στο δικό μου σεταπ.

Το ακουόγραμμά του, είναι καλύτερο από πολλούς νέους εδώ μέσα, όπως και από την συντριπτική πλειοψηφία των χαϊεντάδων, που είναι εντελώς κουφοί (σύμφωνα με όσα λένε).



Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.

Αυτά δε τα ακούν, είναι πλήρης η κόφωση.

Αναβάλλεται ή εγκαταλείπεται εντελώς η εγχείρηση δηλαδή.

 

[Ν.Κ.]

Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.

Αυτά δε τα ακούν, είναι πλήρης η κόφωση.

Ότι δεν μπορούν να κατανοησουν το βάζουν την στάμπα Frankenstein και καθάρισαν.

Ας ρωτήσουν όσοι ενδιαφέρονται την τεχνητή νοημοσύνη πως δουλεύει το upmixer της Illusonic, πως μοιράζει τον ηχο, direct sound, early reflections και diffuse sound για να καταλάβουν.

 

[steadyshot]

Γιατί το κλασικό «πικάπ + λαμπάτος + παθητικά» συχνά ακούγεται πιο ελκυστικό

1. Φυσική «ζεστή» καμπύλη απόκρισης
   • Οι λαμπάτοι ολοκληρωμένοι ενισχυτές έχουν λίγο υψηλότερη εσωτερική αντίσταση· αυτό αυξάνει οριακά την τάση εξόδου στις περιοχές όπου το φορτίο (το ηχείο) ανεβάζει αντίσταση, δηλ. στα ~100–300 Hz. Το αποτέλεσμα είναι μια αυτόματη, ήπια ενίσχυση στις χαμηλο-μεσαίες – ακριβώς εκεί όπου οι περισσότερες έρευνες (πρότυπο Harman) δείχνουν ότι το μέσο αυτί ζητά +1 dB «σώμα». Παράλληλα, η έξοδος του μετασχηματιστή λυχνίας και το βινύλιο (με RIAA roll-off) κόβουν ελαφρά τα πολύ ψηλά, φέρνοντας την καμπύλη ακόμη πιο κοντά στην προτιμώμενη «ζεστή κλίση».
2. Αρμονικές παραμορφώσεις χαμηλής τάξης (2η–3η)
   • Οι λυχνίες όταν δουλεύουν κάτω από το όριο τους παράγουν κυρίως αρμονικές συγγενείς με τη βασική συχνότητα (2f, 3f). Ο εγκέφαλος τις αντιλαμβάνεται ως ενίσχυση του τόνου, όχι ως θόρυβο. Άρα ο ήχος γίνεται «γεμάτος» χωρίς να προστίθεται μεταλλική τραχύτητα που θα έφερναν υψηλότερες αρμονικές (5η, 7η) ενός σκληρού τρανζίστορ ή ψηφιακού clipping.
3. Ήπια συμπίεση (soft-clipping)
   • Όταν το υλικό ζητήσει στιγμιαία περισσότερα dB, η λυχνία μπαίνει σε κορεσμό βαθμιαία. Η κορυφή ενός παλμού «στρογγυλεύει» αντί να κόβεται απότομα. Αυτή η ήπια σταδιακή συμπίεση (soft clipping) μαλακώνει τα δυναμικά άκρα, μειώνει την ακμή των σκληρών συμφωνικών κορυφώσεων ή ενός κιθαριστικού σόλο και κάνει την ακρόαση πιο χαλαρή σε υψηλές στάθμες.
4. Masking θορύβου & δέλτα-σχηματοποίησης
   • Ο συνεχής, χαμηλόφασμος θόρυβος δίσκου/κεφαλής (~0,1 % THD, ~60–65 dB S/N) δρα σαν φυσικό «dither». Ψυχοακουστικά – όπως το φιλμάρισμα σε παλιό βίντεο – σκεπάζει τα μικρολαθάκια της μίξης· λεπτές σκληρές ψηφιακές αιχμές μασκάρονται, ο ήχος φαίνεται πιο πολιτισμένος.
5. Επιρροή στο mastering
   • Οι δίσκοι κόβονται αναγκαστικά με ήπια high-frequency de-essing και συχνά λιγότερη συνολική συμπίεση (λόγω φυσικών περιορισμών του αυλακιού). Όταν παίζεις το βινύλιο σε λαμπάτο σύστημα, έχεις διπλό «φιλτράρισμα» σκληρότητας: από το ίδιο το mastering και από την καμπύλη/παραμόρφωση της λάμπας. Έτσι, ακόμη κι ένα μέτριο mix ακούγεται πιο γλυκό.
6. Αλληλεπίδραση με «εύκολα» ηχεία
   • Τα παθητικά ηχεία που συνδυάζονται συχνά με λάμπες (π.χ. horn, υψηλής ευαισθησίας) έχουν χαμηλή παραμόρφωση σε ήπιες στάθμες. Το σύνολο «ηχείο + λαμπάτος» παίζει δυνατά χωρίς να φτάνει ποτέ σε σκληρό hard-clip, διατηρώντας διαύγεια ενώ δίνει αίσθηση effortlessness.
7. Συγχώρεση ηχογραφήσεων
   • Όλα τα παραπάνω (καμπύλη, ήπιες αρμονικές, soft-clip, masking) λειτουργούν ως tonal smoothing: κακές ψηφιακές μίξεις, “hot” loudness-war κομμάτια ή mp3 artefacts ακούγονται λιγότερο ενοχλητικά. Έτσι, στον μέσο ακροατή ο αναλογικός συνδυασμός «δουλεύει» με περισσότερα είδη μουσικής και καλογλυκαίνει ατέλειες.

Σύντομο συμπέρασμα

Τεχνικά, ένα DSP-ρυθμισμένο ενεργό μπορεί να φτάσει παρόμοια καμπύλη και να προσθέσει ψηφιακά αρμονικές· όμως:

• πρέπει να ρυθμιστεί σωστά,
• δεν αντιγράφει απόλυτα το φυσικό soft-clip και τη συνεχή αλληλεπίδραση λάμπας–μετασχηματιστή–φορτίου,
• ούτε προσφέρει τον ήπιο θόρυβο και τις υποχρεωτικές ηχογραφικές επιλογές του βινυλίου.

Γι’ αυτό, χωρίς καμία ρύθμιση ή τεχνική γνώση, ένα καλοστημένο αναλογικό σετ ταιριάζει αυθόρμητα στην ακουστική προτίμηση της πλειονότητας: “ζεστό”, «γεμάτο» και ανεπιτήδευτα ευχάριστο.

 

[christos77]

Εγώ πάντως, θα δώσω πολύ μεγάλη σημασία στα σχόλια του μαέστρου από ακρόαση στο δικό μου σεταπ.

Το ακουόγραμμά του, είναι καλύτερο από πολλούς νέους εδώ μέσα, όπως και από την συντριπτική πλειοψηφία των χαϊεντάδων, που είναι εντελώς κουφοί (σύμφωνα με όσα λένε).

Σε ευχαριστω Χερ Ντοκτορ για τα καλα σου λογια να τα διαβαζουν μερικα γκαβοκουφογουρουνα
Ονοματα δε λεω

Είναι λιγο πεσμένο στις υψηλές αλλά και αυτή η εμμονή του κόσμου του audio με τις υψηλές είναι υπερβολική.

Θα χρησιμοποιήσουμε μια παλμική modulated οπτική ακτινοβολία απο υπέρυθρο φώς και με θερμομηχανική φωτοακουστική θερμοελαστική μέθοδο θέρμανσης των ιστών θα δημιουργήσουμε μεταβολές πίεσης και θα ακούει τζάμι. Το αντίστροφο δηλαδή φαινόμενο συναισθησίας απο αυτό της Billie Eilish. Ο @costas EAR θα κάνει την εγχείρηση. Εγω θα φέρνω τους καφέδες. Ο @wnet θα τραγουδήσει μετά να τεστάρουμε εάν πέτυχε η εγχειρηση. Ο @JOHN MARKOU θα μαζέψει τα λεφτά (χωρίς να πουλήσει τους δίσκους του καθώς θα κληρονομηθούν στον Κο Χρήστο) γιατί είναι λίγο ακριβή και σε ερευνητικό σταδιο μέθοδος.

Κλαιω

 

[thva]

Γιατί το κλασικό «πικάπ + λαμπάτος + παθητικά» συχνά ακούγεται πιο ελκυστικό

1. Φυσική «ζεστή» καμπύλη απόκρισης
   • Οι λαμπάτοι ολοκληρωμένοι ενισχυτές έχουν λίγο υψηλότερη εσωτερική αντίσταση· αυτό αυξάνει οριακά την τάση εξόδου στις περιοχές όπου το φορτίο (το ηχείο) ανεβάζει αντίσταση, δηλ. στα ~100–300 Hz. Το αποτέλεσμα είναι μια αυτόματη, ήπια ενίσχυση στις χαμηλο-μεσαίες – ακριβώς εκεί όπου οι περισσότερες έρευνες (πρότυπο Harman) δείχνουν ότι το μέσο αυτί ζητά +1 dB «σώμα». Παράλληλα, η έξοδος του μετασχηματιστή λυχνίας και το βινύλιο (με RIAA roll-off) κόβουν ελαφρά τα πολύ ψηλά, φέρνοντας την καμπύλη ακόμη πιο κοντά στην προτιμώμενη «ζεστή κλίση».
2. Αρμονικές παραμορφώσεις χαμηλής τάξης (2η–3η)
   • Οι λυχνίες όταν δουλεύουν κάτω από το όριο τους παράγουν κυρίως αρμονικές συγγενείς με τη βασική συχνότητα (2f, 3f). Ο εγκέφαλος τις αντιλαμβάνεται ως ενίσχυση του τόνου, όχι ως θόρυβο. Άρα ο ήχος γίνεται «γεμάτος» χωρίς να προστίθεται μεταλλική τραχύτητα που θα έφερναν υψηλότερες αρμονικές (5η, 7η) ενός σκληρού τρανζίστορ ή ψηφιακού clipping.
3. Ήπια συμπίεση (soft-clipping)
   • Όταν το υλικό ζητήσει στιγμιαία περισσότερα dB, η λυχνία μπαίνει σε κορεσμό βαθμιαία. Η κορυφή ενός παλμού «στρογγυλεύει» αντί να κόβεται απότομα. Αυτή η ήπια σταδιακή συμπίεση (soft clipping) μαλακώνει τα δυναμικά άκρα, μειώνει την ακμή των σκληρών συμφωνικών κορυφώσεων ή ενός κιθαριστικού σόλο και κάνει την ακρόαση πιο χαλαρή σε υψηλές στάθμες.
4. Masking θορύβου & δέλτα-σχηματοποίησης
   • Ο συνεχής, χαμηλόφασμος θόρυβος δίσκου/κεφαλής (~0,1 % THD, ~60–65 dB S/N) δρα σαν φυσικό «dither». Ψυχοακουστικά – όπως το φιλμάρισμα σε παλιό βίντεο – σκεπάζει τα μικρολαθάκια της μίξης· λεπτές σκληρές ψηφιακές αιχμές μασκάρονται, ο ήχος φαίνεται πιο πολιτισμένος.
5. Επιρροή στο mastering
   • Οι δίσκοι κόβονται αναγκαστικά με ήπια high-frequency de-essing και συχνά λιγότερη συνολική συμπίεση (λόγω φυσικών περιορισμών του αυλακιού). Όταν παίζεις το βινύλιο σε λαμπάτο σύστημα, έχεις διπλό «φιλτράρισμα» σκληρότητας: από το ίδιο το mastering και από την καμπύλη/παραμόρφωση της λάμπας. Έτσι, ακόμη κι ένα μέτριο mix ακούγεται πιο γλυκό.
6. Αλληλεπίδραση με «εύκολα» ηχεία
   • Τα παθητικά ηχεία που συνδυάζονται συχνά με λάμπες (π.χ. horn, υψηλής ευαισθησίας) έχουν χαμηλή παραμόρφωση σε ήπιες στάθμες. Το σύνολο «ηχείο + λαμπάτος» παίζει δυνατά χωρίς να φτάνει ποτέ σε σκληρό hard-clip, διατηρώντας διαύγεια ενώ δίνει αίσθηση effortlessness.
7. Συγχώρεση ηχογραφήσεων
   • Όλα τα παραπάνω (καμπύλη, ήπιες αρμονικές, soft-clip, masking) λειτουργούν ως tonal smoothing: κακές ψηφιακές μίξεις, “hot” loudness-war κομμάτια ή mp3 artefacts ακούγονται λιγότερο ενοχλητικά. Έτσι, στον μέσο ακροατή ο αναλογικός συνδυασμός «δουλεύει» με περισσότερα είδη μουσικής και καλογλυκαίνει ατέλειες.

Σύντομο συμπέρασμα

Τεχνικά, ένα DSP-ρυθμισμένο ενεργό μπορεί να φτάσει παρόμοια καμπύλη και να προσθέσει ψηφιακά αρμονικές· όμως:

• πρέπει να ρυθμιστεί σωστά,
• δεν αντιγράφει απόλυτα το φυσικό soft-clip και τη συνεχή αλληλεπίδραση λάμπας–μετασχηματιστή–φορτίου,
• ούτε προσφέρει τον ήπιο θόρυβο και τις υποχρεωτικές ηχογραφικές επιλογές του βινυλίου.

Γι’ αυτό, χωρίς καμία ρύθμιση ή τεχνική γνώση, ένα καλοστημένο αναλογικό σετ ταιριάζει αυθόρμητα στην ακουστική προτίμηση της πλειονότητας: “ζεστό”, «γεμάτο» και ανεπιτήδευτα ευχάριστο.

Εϊναι και άλλα ...απόρροια αυτών που σου έγραψε. Πιο σημαντικά που αφορούν την ροή, την οργανικότητα , το τρισδιάστατο της σκηνής (όχι τόσο το imaging εντός αυτής). Μερικά μπορείς να δεις εδώ στο post μου #511.

• #511

Βαριέμαι να τα ΄μεταφράσω" , μετατρέψω σε αμιγώς τεχνική εξηγηση (εάν και υπάρχει ... και την γνωρίζω). Η "συνέργεια" ηχείου - SET τριόδου ενισχυτή είναι φυσικά μεγαλύτερη και ο διαφορετικός αρμονικός πλούτος και χροιά που θα πάρεις απο αυτήν είναι αρκετά μεγαλύτερη απο την χρησιιμοποίηση στην αλυσίδα σου ενός πικάπ έναντι ενός cd (digital ήχου). Εϊναι θέμα τι είδους "ακουστική υπογραφή" (χροιά) επιδιώκεις. Το ότι το clipping είναι σταδιακό (και δεν είναι μόνο όταν "κλιπάρει" ο ενισχυτής όπως το έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι ) / , είναι ομοιομορφος σε όλες τις συχνότητες ο διπλασιασμός των δευτερων αρμονικών και "δεμένο" μεταξύ των, / η εγγενής μη γραμμικότητα σε συνδυασμό όπως σωστα σου λέει με το φορτίο, τον μετασχηματιστή , (τους πυκνωτές, την τροφοδοσία, το κυκλωμα και πως τα χειρίζεται και συνδυάζει - αναδεικνύει αυτά .... αυτά στο προσθέτω εγώ) / αλλά και με την σταδιακή αύξηση με το σήμα / αλλά και με μια χρονική δυναμική συμπεριφορά που μάλιστα είναι real time δίνοντας "αναπνοή" και ροή στην μουσική μεταφραζόμενη ως ένα είδος συνέχειας και sustain της νότας που προσομοιάζει την λειτουργία των φυσικών οργάνων / η συμβολή όλων αυτών σε ένα soundstage που στην ουσία είναι immersive / η προσθήκη όλων των χαρακτηριστικών του χαμηλού (σαν να είχες subs) και ενωματωμένου μάλιστα καλύτερα και εγγενώς χωρίς έξοδα, ρισκο και κόπο και με όλο κιόλας το συχνοτικό φάσμα φασικά (και μέχρι όπου μπορεί φυσικά να φτάσει ο ενισχυτής και τα ηχεία σου) εκτός της κρουστικής ενέργειας (aυτή κάτω απο 40 Hz και πραγματική κρουστική σε αυτες τις απυθμενες συχνότητες , μόνο με subs / .... είναι μερικά μόνο που προκύπτουν ως απορροια απο αυτά που σου γράφει. Εάν σε ενδιαφέρει το θέμα πρέπει να του κάνεις follow up ερωτήσεις (έξυπνες, με την έννοια ότι κάπου ξέρεις τι ρωτάς, αυτή θα σου απαντησει , τα ξέρει όλα την έχω τεσταρει) ή να βρείς να διαβάσεις χαμένη και αποσυρμένη γνώση για το θέμα απο το ιντερνετ. Αποσυρμένη καθώς οι audio people έχουν πειστεί λόγω εμπορικών λόγων που θέλει να τους πάει η audio βιομηχανία προς τα εκεί δημιουργώντας τους την εντύπωση ότι όλα αυτά δεν εχουν σημασία και οι ενισχυτές δεν εχουν (ή δήθεν δεν πρέπει να έχουν) διαφορές μεταξύ τους. Η ενισχυση είναι πολυ σημαντικό θέμα, περισσότερο και απο το ηχείο κατά τη γνώμη μου (ή ίσα).

Όσον αφορά την πτώση των υψηλών που προσομοιάζει την καμπύλη της Hraman ή όποιας θεωρεί "ηπιας" ένας χρήστης τρανζιστορ ή και D ενισυχτή ( με dsp ή και όχι , απλώς επειδή έκανε τον ¨κατάλληλο" συνδυασμό κατά την αγορά του συτηματος του και πετυχε την οποια επιθυμητη υπογραφή) .... δεν ισχύει. Οι συγχρονοι και καλοί λαμπατοι δεν ριχνουν τις υψηλές, το αντίθετο. Εμενα είναι super flat μ;eχρι 60 Khz. Η εισαγωγη δε, των δευτερων αρμονικών και η ενισχυση (πραγματική ή/και άισθησης) ισχύει στις τριόδους και για τις υψηλές συχνότητες (και για όλες τις συχνότητες δηλαδή). Απλώς ο κόσμος δεν δίνει σημασία σε αυτό παρά μόνο στην επιπτωση που έχουν (αυξηση ογκου, σωματος κλπ) στις χαμηλές συχνότητες. Αυτό μπορεί να αυξήσει τις υψηλές ή ακόμη και λόγω ανισορροπίας στην εμεπέδηση του ηχείου αλλά δεν αποτελειται απο τριτες αρμονικές και δεν ενοχλεί. Αντίθετα και εκει μπορεί να εκληφθεί ως ευχαριστο γεγονός , αέρας, αρμονικός πλουτος και στα υψηλά, sutain κλπ , βοηθάει και το imaging όσο μπορεί λόγω συνηθως υψηλού θορυβου των λυχνιακων ενισχυτων. Δηλαδή ακόμη και το φαινομενο που συχνά αναφέρει ο Bhutia και όλοι που ξέρουν μόνο απο τρανζίστορ ή απο λαμπάτους που ήταν τίγκα στις τριτες αρμονικές (για πολλους λόγους που δεν θα αναφερθώ εδώ μπορεί να συμβεί αυτό) .... δεν ισχύει (ή ισχύει σε πολυ μικρότερο βαθμό ψυχοακουστικά) στα SET τριόδων και ιδίως κιόλας DHT λυχνιών. Ποιο είναι αυτό το φαινόμενο ; Ότι μια αυξηση των υψηλών σε κάνει να έχεις μια αίσθηση ότι λείπουν χαμηλά ή ότι μια αυξηση των χαμηλών σε κάνει να έχεις μια αισθηση ότι λείπουν υψηλές. Δεν υπάρχει κιόλας η ανάγκη masking ή λιγοτερο επιθετικότητας των υψηλών αυξάνοντας τις δευτερες αρμονικές (με subs, περισσότερο χαμηλό ή με καμπύλες). Ουτε η καθαρότητα τους (όλω αυτων των συχνότητων μεταξύ τους ανάλογα με την αναλογία τους ) επηρρεάζεται.