Ντύστε το ποίημα με μουσική!

[tyler durden]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

10

Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Ταξιδεύοντας από τη μιαν όχθη στην άλλη
Πάνω στην πλώρη ενός καραβιού
Μοιράζοντας κόκκινα γαρύφαλλα
Στους ναυαγισμένους
Ανακαλύπτοντας περίσσια θύματα
Που δεν χάνονται
Ακόμα κι όταν κλείσαμε τα μάτια
Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Ακολουθώντας ένα ποτάμι όπου σμίγουν
Αίμα και φως
Παίζοντας μια σάλπιγγα
Που συναδέλφωνε όλους τους ανθρώπους
Που έκανε να σωριαστούν οι τοίχοι
Και να γίνουν κίτρινη σκόνη
Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Ολομόναχοι σ’ ένα κελλί
Κρυμμένοι άλλοτε σ’ ένα σεντούκι
Κι άλλοτε πάλι στριμωγμένοι
Σε μια λουρίδα ήλιου
Που θα μπορούσε να τη σβήσει
Ακόμα και το χέρι
Ενός αδιάφορου επισκέπτη
Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Εκεί όπου σήμερα ηγεμονεύει η σιωπή
Τραγουδώντας εύθυμα τραγούδια
Μαζεύοντας μ’ ένα φτυάρι τα χιόνια
Μικραίνοντας με τη χαρά μας την απόσταση
Που χωρίζει τη γη από τον ουρανό

Τάκης Βαρβιτσιώτης

The Ghost Writer. Música: Alexandre Desplat
[YOUTUBE]j2udJfQuAi8[/YOUTUBE]

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Πικραμένος Αναχωρητής


Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι
να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα
του κόσμου που βροντοχτυπούν οι χοντρές φλέβες του ήλιου,
ν' απλώσω εκεί την πίκρα μου, να λυώσει όπως το χιόνι.

Μήν πιάνεσαι απ' τους ώμους μου και στριφογυρίζεις
άνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αυγερινέ μου!

Φέξε το ποροφάραγκο! Βοήθα ν' ανηφορήσω!
Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου τα χέρια των νεκρών!
Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες!
Κι ανάμεσα στις δυο ζαλιές το ματωμένο στέφανο!

Μη με ρωτάς καλέ μου αϊτέ, μη με ξετάζεις ήλιε μου! Ρίχτε στο δρόμο συνεφιά να μη γυρίσω πίσω!
Κυττάχτηκα μες στο νερό, έκατσα και λογάριασα,
ζύγιασα το καλό και το κακό του κόσμου. Κι αποφάσισα,
να γίνω το μικρότερο αδερφάκι των πουλιών!

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

[Snow Whitty]

Ενός λεπτού σιγή





Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;



Μ. Χατζιδάκι-Ντ. Χριστιανόπουλου

 

[tyler durden]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Ενός λεπτού σιγή
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Μ. Χατζιδάκι-Ντ. Χριστιανόπουλου

:624:

 

[tyler durden]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις
δεν είμαι μόνο αυτός που θα’ πρεπε να μάθεις.
Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου κάπου τη χρωστάω
αν σ’ αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου
σ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι,
αν σου μιλήσει μια λέξη μου
σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι -
Θ’ αναγνωρίσεις τ’ άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;
Θα βρείς τις πατημασιές μου μες σε μυριάδες χνάρια;
Θα ξεχωρίσεις την κίνησή μου μες τη ροή του πλήθους;
Είμαι κι ότι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι -
τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες
πράξεις, οι πεθαμένες σκέψεις
γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουν στο αίμα μου.
Είμαι ο,τι δεν έχω γίνει ακόμα -
μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος.
Είμαι ό,τι πρέπει να γίνω-
γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν.
Μη με γυρέψεις αλλού
μονάχα εδώ να με γυρέψεις
μόνο σε μένα.

Τίτος Πατρίκιος

Ashram - Maria and the violin's string
[YOUTUBE]OdsSfsu9D6E[/YOUTUBE]

 

[siap]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο / Κώστας Καρυωτάκης

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Μαίανδροι στο χωρό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι
ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ’ ένα
Αμάλθειο κέρας.

(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!)
Όνειρο ανάγλυφο, θα ‘ρθω κοντά σου
κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ’ έχουν πνίξει.
Σ’ όλα τα κλίματα, σ’ όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ’ ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ’ αρέσω.



Joy Division - Heart and Soul (, one will burn ... )

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!



ΔΕμποδια



Εκει που πας να μ ευρεις ριχνω ενα καινούργιο φραγμα.
Δεν ειναι που δε θελω να μ ευρεις
δεν ειναι που θελω να σε διωξω.
Μονο που πια πρεπει να δουμε καθαρα
ποσα εμποδια αντεχουμε να ξεπερασουμε
για να βρεθουμε.

Πρεπει να ελεγξουμε ως που τραβαει η δυναμη μας.
Κι επειτα,μην ξεχνας ποτέ το ενδεχομενο
τα φραγματα να μην τα φτιαχνω μονος μου
μα να υπαρχουν πανω μου και μεσα μου σα μελανιες

ουλές

αλλαζοντας το σχημα και το χρωμα μου.
Αυτο το εμποδιο που ειναι ο εαυτος μου
για τον εαυτο μου.

Tιτος Πατρικιος --- Αντιδικιες 1955





Brett Anderson-Knife Edge

 

[tyler durden]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Ζωή

Ζωή σήμερα,
χωρίς χτες και αύριο.
Σε φαντάστηκα!

Σε φαντάστηκα,
χωρίς αύριο και χτες.
Σε φοβήθηκα!

Σε φοβήθηκα,
χτες, σήμερα, αύριο.
Δεν σε έζησα;

Νίκος Κασσιμάτης

Jan A.P. Kaczmarek - Evening OST
[YOUTUBE]tBci1zUF0cs[/YOUTUBE]

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Ζωή

Ζωή σήμερα,
χωρίς χτες και αύριο.
Σε φαντάστηκα!

Σε φαντάστηκα,
χωρίς αύριο και χτες.
Σε φοβήθηκα!

Σε φοβήθηκα,
χτες, σήμερα, αύριο.
Δεν σε έζησα;

Νίκος Κασσιμάτης :444:

 

[Snow Whitty]

Ντύσε το ποίημα με μουσική Λουδοβικε!

Λουδοβίκος Των Ανωγείων - Η Μέλισσα Και Ο Άγγελος




Μια μέλισσα καθώς μπαινόβγαινε
στα άνθη του κάμπου, είδε έναν άγγελο
να κάθεται στη σκιά του πεύκου
λευκοντυμένος, με μακριά μαύρα μαλλιά.

-Είσαι ένας άγγελος του Θεού;
-Είμαι ένας άγγελος του Θεού.
-Και είσαι αγόρι ή κορίτσι;
-Δεν είμαι, είπεν ο άγγελος
και γύρισε αλλού το κεφάλι.
-Ούτε κι εγώ είμαι, όμως θέλω να σε ρωτήσω
εκεί στους ουρανούς που γυρνάς,
τον έρωτα τον έχεις δει; Πώς είναι;
-Ένας κλέφτης από σένα πήρε το κεντρί
και το μέλι,
κι από μένα τα φτερά, μέλισσά μου !

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

ΠΟΙΗΜΑ ΖΩΗΣ

Χόρχε Λουίς Μπόρχες




Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

 

[tyler durden]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Tα εύρετρα

Tα εύρετρα
Tα ξεφύλλιζες, κοντοστεκόσουν κάθε τόσο
διάβαζες τάχα κάτι σε διαπερνούσε
αδιάβαστες κρυφογελούσαν οι σελίδες
μετά τα ζύγιασες όλα στη χούφτα σου
σα να ήταν κέρματα
χοντρικά τα εξετίμησες
ουκ ολίγα είπες
έκπληκτος πώς τ’ απέκτησες με ρωτάς.

Yποκριτή, γραμμή δε διάβασες
αλλιώς θα το ’βλεπες
το γράφω εδώ μέσα πρώτο πρώτο
τα εύρετρα είναι
εσύ μου τα έδωσες
επειδή σε βρήκα

σε μέτρησα και ήσουνα πολλά
ξαναμετρώ κι ήσουν αλλιώς
το άφησα να είσαι κι απ’ τα δυο
δε σου αφαίρεσα ούτε μία
απ’ τις χιλιάδες ωραιότητες που είχες
ούτε μισή απ’ τις πολύτιμες ασκήμιες σου
κόσμε.

απο την τελευταια ποιητικη συλλογη της Κικης Δημουλα

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Ξεχαρβαλωμένες Κιθάρες


Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.


Κ. Γ. Καρυωτάκης

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ



Κοιμήθηκα, κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά
στην ερημιά του φεγγαριού
στο κυματάκι του γιαλού

Οι άνθρωποι μ' αρνήθηκαν
κανείς δε με σιμώνει
Μόνο μου κάνει συντροφιά
της νύχτας το τριζόνι

Έννοια σου λέει, έννοια σου
κι εγώ είμαι εδώ σιμά σου
Για συντροφιά στην έγνοια σου
και για παρηγοριά σου

Τρι και τρι και τρι και τρι
Τι γλυκιά που είν' η ζωή
Τι γλυκιά και τι πικρή
Τρι και τρι και τρι και τρι



Θεοδωράκης Μίκης

 

[Δημοκηδής]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

.... Φοβάμαι μήπως δέν πέθανες. Μήπως κάτι από τό σώμα σου υποφέρει.
Στείλ' το μου. Στείλ' το νά ζήσει στό μυαλό μου. Νά μή σέ ξεχάσω.
Βλέπετε δέν μπορώ νά τό ξεχάσω. Κι αυτό σημαίνει πώς δέν
πέθανε εντελώς. Πως δέν βούλιαξε μέ τό συντριμμένο του κε-
φάλι. Κάτι ζεί, κάτι ζεί απ' αυτό μέσ' τό μυαλό μου. Ίσως τό
βλέμμα του που δέν φοβόταν πιά, τό παραδομένο στά χέρια
μου. Κι ίσως γι' αυτό εγώ νά καταλαβαίνω γιατί δέν μπορώ νά
αγαπήσω. Επειδή δέν μπορώ νά παραδοθώ. Δέν μπορώ νά πά-
ψω νά φοβάμαι. Κι εσάς γι' αυτό δέν μπορεσα νά σάς αγαπή-
σω, συγχωρέστε με. Δέν μπόρεσα νά σάς παραδοθώ. Ακόμα,
ακόμα σάς φοβάμαι. Ώ νά μέ συναντούσατε σέ κάποια μικρή
παραλία! Εκεί που μέ έβγαλε τό κύμα μαζύ μέ άλλα έρημα
πράγματα. Δίπλα στούς χαμηλούς σωρούς τών υπέροχων
σκουπιδιών. Τίς άγνωστες ράτσες τών αγριεμένων αντικειμέ-
νων. Μέσα σ' ένα κόσμο τόσο λεπτό ώστε νά σκύβει κανείς νά
μαζέψει μιά λευκή αχιβάδα πού έπεσε στήν άμμο σάν ένα ψι-
θυριστό του συγγνώμη πρίν από πολλά χρόνια, ένα κοχύλι από
κάποιο σιγανό κλάμμα, ένα βότσαλο μέ τά χρώματα μιάς
κραυγής από κάποιον ταραγμένον ύπνο. Ίσως νά καθόσασταν
κοντά μου. Ο τρόμος τού κόσμου είναι ένα χάδι που μάς λεί-
πει. Νοιώθω τό χέρι σας νά μ' αγγίζει. Τά δροσερά σας δάχτυ-
λα ψάχνουν τό μέρος τής μοναδικής μου καρδιάς. Αυτό τό
σκοτάδι που μ' έτρωγε πετά μακρυά. Μπορώ τώρα νά δώ τό
πρόσωπό σας. Τί ωραία που είστε! Πόσο αγαπημένη! Δέν φο-
βάμαι πιά. Σάς παραδίνομαι. Μόνον εσείς. Μόνον εσείς είστε
ικανή νά μέ σκοτώσετε!
Από τις ''Σημειώσεις ενός Ανθρώπου'' του Γιάννη Σ. Χρυσούλη (1943-2000)

[YOUTUBE]ZKKk_01grWk&feature[/YOUTUBE]

 

[ΠΕΤΡΑΛΙΑΣ ΝΙΚΟΣ]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

The morning smell of the soil after a night rain
making love with her
The summer lazy afternoon coffee
relaxing, thinking of her
The slow breeze by the sea
blowing through her curves
The first waking up breath in the morning
smelling her skin
The next moment
loving her..

 

[scheherazade]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

No one really knows
What goes on beyond
The sphere of blue and green

No one really knows
How often you cry
And why
It rains when you wash your car

No one really knows
Why the hummingbird flies
And dies
So soon

No one really knows
Why imagination can only be grasped
In dreams
And words

No one really knows
Why lust is more persuasive than love
Why men are stronger
And women are softer

No one really knows
How the human mind works

Or why it breaks

No one really knows
How much I desire to escape
Through a television screen
Into a world of beauty

No one really knows
How to save the planet
But apparently, it's up to
Us.

No one really knows
What life will bring
What's coming our way
And who we will collide with

No one really knows
What the hell we're doing here anyway

 

[scheherazade]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Εκείνη η μέρα η σκοτεινή, αστραποκαϊμένη
της τρίτης της ασβολερής, της μαυρογελασμένης,
της θεοκαρβουνόκαυστης, πουμπαρδοχαλασμένης, έχασε μάνα το παιδί και το παιδίν τη μάναν,
και των κυρούδων τα παιδιά υπάν ασβολωμένα,
δεμένα από το σφόνδυλα όλα αλυσοδεμένα
δεμένα από τον τράχηλον και το ουαί φωνάζουν.
με την τρομάραν την πολλήν, με θρηνισμόν καρδίας·
να πάτε όλοι κατ' εχθρών, κατά των Μουσουλμάνων,
και δεύτε εις εκδίκησιν, τρέχετε μη σταθήτε,
τον Μαχουμέτην σφάξετε, μηδέν αναμελείτε,
την πίστιν των την σκυλικήν να την λακτοπατήτε.
ω, Κωνσταντίνε Δράγαζη, κακήν τύχην οπού 'χες,
και τι να λέγω, ουκ ημπορώ, και τι να γράφω ουκ οίδα, σκοτίζει μου το λογισμόν ο χαλασμός της πόλης.

 

[ΠΕΤΡΑΛΙΑΣ ΝΙΚΟΣ]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

Το πάνω αρσενικό κεφάλι
μας έφερε σ' αυτό το χάλι
γιατί το κάτω είναι αραγμένο
και παραπαίει σχεδόν μαραμένο
στο κόλπου τα κόλπα παραδομένο
καράβι που σούρνεται παροπλισμένο

Χωρίς τίτλο - Τζίμης Πανούσης

 

[Pin]

Απάντηση: Ντύστε το ποίημα με μουσική!

:135::135::135: