ΠΑΤΡΙΔΑ..............

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Ο αγέρας φυσά γιά να διώξει την κάπνα μέσα από την κουζίνα...:612:
[youtube]l5xqUhBK0LM[/youtube]
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης (Χαινηδες)
Μουσικής: Δημήμτρης Ζαχαριουδάκης (Χαινηδες)

Από μικρή της άρεσε μες τη κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
κι έδιναν στο φαΐ της μια γεύση μαγική

Κύμινο μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι
ποτέ δεν είχε ταίρι να αλλάξει μια ευχή
να χαμηλώσει στη φωτιά μετά τη πρώτη βράση
να γίνονταν η πλάση ξανά από την αρχή

Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μια σκελίδα
να 'φεγγε μιαν ελπίδα στα μάτια τα μελιά
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι
να 'νιωθε ένα χάδι μια μέρα στα μαλλιά

Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγεριό της
που 'κανε το φευγιό της να μοιάζει με γιορτή
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα
ολόιδια με 'κείνα που είχε ονειρευτεί

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή και αθάλη
μας κάνανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή
Κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη
χωρίς να 'φήσει δάκρυ σε μαγουλογραμμή

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΑΦΗΓΗΣΗ: ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ

"Οι γυναίκες απόψε, ενώ είχαν τα παράθυρα ανοιχτά για τη δροσιά, μία απ' αυτές, η νεώτερη, επήγε να τα κλείσει, αλλά μία άλλη της είπε:
«Όχι, παιδί μου, άφησε να μπει η μυρωδιά από τα φαγητά, είναι χρεία να συνηθίσουμε.
Mεγάλο πράμα η υπομονή!
Eμείς πρέπει να έχουμε υπομονή, αν και έρχονταν οι μυρωδιές.
Aπ' όσα δίν' η θάλασσα, απ' όσ' η γη, ο αέρας.»

Kι' έτσι λέγοντας εματάνοιξε το παράθυρο και η πολλή μυρωδιά των αρωμάτων εχυνότουν μέσα κι' εγιόμισε το δωμάτιο.
Kαι η πρώτη είπε: «Kαι το αεράκι μάς πολεμάει;»
Mία άλλη έστεκε σιμά εις το ετοιμοθάνατο παιδί της κι άφ'σε το χέρι του παιδιού κι' εσώπασε λιγάκι και ξάφνου της εφάνηκε στο στόμα το βαμπάκι.

Kαι άλλη είπε χαμογελώντας, να διηγηθεί καθεμία τ' όνειρό της κι όλες εφώναξαν μαζί κι είπαν πως είδαν ένα κι ότι αποφάσισαν μαζί να πουν τα ονείρατά τους.

Kαι μία είπε:
«Mου εφαίνοτουν ότι όλοι εμείς, άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέροι, ήμαστε ποτάμια, ποια μικρά, ποια μεγάλα κι' ετρέχαμε ανάμεσα εις τόπους φωτεινούς, εις τόπους σκοτεινούς, σε λαγκάδια, σε γκρεμούς, απάνου κάτου κι έπειτα εφθάναμε μαζί στη θάλασσα με πολλή ορμή και μες στη θάλασσα γλυκά βαστούσαν τα νερά μας».

Kαι μία δεύτερη είπε:
«Eγώ 'δα δάφνες κι εγώ φως... κι' εγώ σ' φωτιά μιαν όμορφη π' αστράφταν τα μαλλιά της».

Kαι αφού όλες εδιηγήθηκαν τα ονείρατά τους, εκείνη πού 'χε το παιδί ετοιμοθάνατο είπε:
«Iδές, και εις τα ονείρατα ομογνωμούμε, καθώς εις τη θέληση και εις όλα τ' άλλα έργα».
Kαι όλες οι άλλες εσυμφώνησαν κι' ετριγύρισαν με αγάπη το παιδί της που 'χε ξεψυχήσει.

Iδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά αυτές είναι μεγαλόψυχες κι ας λένε ότι μαθαίνουν από μας δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. Eμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ' αυτές και να τες λατρεύουμε έως την ύστερην ώρα."

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, "ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ".
ΑΦΗΓΗΣΗ: ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Γ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ:"ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ".

 

[Bhutia]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

[reliops=Emerson, Lake & Palmer - Tarkus][youtube]AH4LAitSXCM[/youtube][/reliops]

I. STONES OF YEARS
Has the dawn ever seen your eyes?
Have the days made you so unwise?
Realize, you are.
Had you talked to the winds of time,
Then you'd know how the water rhyme.
Taste of wine,
How can you know where you've been?
In time you'll see the sign,
And realize your sin.
Will you know how the seed is sown?
All your time has been overgrown,
Never known.
Have you walked on the stones of years?
When you speak, is it you that hears?
Are your ears full?
You can't hear anything at all.

II. MASS
The preacher said a prayer,
Save ev'ry single hair on his head.
He's dead.
The minister of hate had just arrived too late to be spared.
Who cared?
The weaver in the web that he made!
The pilgrim wandered in,
Commiting ev'ry sin that he could
So good...
The cardinal of grief was set in his belief he'd saved
From the grave
The weaver in the web that he made!
The high priest took a blade
To bless the ones that prayed,
And all obeyed.
The messenger of fear is slowly growing, nearer to the time,
A sign.
The weaver in the web that he made!
A Bishop rings a bell,
A cloak of darkness fell across the ground,
Without a sound!
The silent choir sing and in their silence,
Bring jaded sound, harmonic ground.
The weaver in the web that he made!

III. BATTLEFIELD
Clear the battlefield and let me see
All the profit from our victory.
You talk of freedom, starving children fall.
Are you deaf when you hear the season's call?
Were you there to watch the earth be scorched?
Did you stand beside the spectral torch?
Know the leaves of sorrow turned their face,
Scattered on the ashes of disgrace.
Every blade is sharp; the arrows fly
Where the victims of your armies lie,
Where the blades of grass and arrows rain
Then there will be no sorrow,
Be no pain

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Magic De Spell - Στην πόλη του τρόμου
(στίχοι Γιώργος Σκαρλάτος)

Στα όρια της μέρας με τη νύχτα που η ζώνη του λυκόφωτος ξυπνάει, θηρίο μαύρο μέσα μου με νύχια. στις γκρίζες λεωφόρους με πετάει. Κατάρα πετρωμένη μες στα μάτια του κι η σκόνη αυτής της πόλης μια κατάρα, καρδιά που κι αν χτυπάει δεν ακούγεται, προσμένει έναν ήλιο με λαχτάρα. Στην πόλη του τρόμου που με ξερνάει, κινούμενη άμμος με ρουφάει. Κιθάρα που βογκάει στα δύο τέταρτα, ανάσα που μου βγαίνει από συνήθεια, ρολόγια με τους δείχτες τους σαν δόκανα, μεσάνυχτα ξοδεύουν την αλήθεια. Κι η πόλη άδειο κέλυφος τριγύρω μου, παιδάκια σε κελιά από τσιμέντο, τραγούδια παγωμένα και αμήχανα, αγάπες που κήρυξαν φαλιμέντο.

[YOUTUBE]FHNrj3KdXaI[/YOUTUBE]

Και οι άνθρωποι σε αυτή την πόλη???:121:.....:113:

Νίψον Ανομήματα μη μόναν όψιν
[YOUTUBE]_HMdse_77CM&feature=related[/YOUTUBE]

 

[Bhutia]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Magic De Spell - Στην πόλη του τρόμου
(στίχοι Γιώργος Σκαρλάτος)
Και οι άνθρωποι σε αυτή την πόλη???:121:.....:113:

[youtube]AfDlVzKXbis[/youtube]
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα

Σαν να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη.
Σαν να μένουμε ακόμα στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω κι ούτε μια μαρμαρυγή.
άνθρωποι στων άλλων τη φαντασία.

Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό
ανδρείκελα στης μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
άτονα, κοιτώντας παθητικά τ' αστέρια.

Μακρινή τώρα είναι για μας η κάθε χαρά.
Η ελπίδα και η νιότη έννοια αφηρημένη.
άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε
παρά ο όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.

Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός
κι άμα δεν ήταν η βαθιά λύπη μες στο σώμα
κι άμα δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός πόνος μας
να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα.

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Bhutia οι άνθρωποι της πόλης σκιαγραφούνται επακριβώς και στο παρακάτω τραγούδι κραυγής ,αντίστασης ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ....
Σε ένα τραγούδι κατά της λέρας , της αηδίας, της κακίας, της πορνείας, της αλητείας, της μ...(συγγνώμη) της αδιαφορίας, της coca cola, της άρπα κόλλα, της δώστα όλα, της πάρτα όλα, του εγωισμού, της φτήνιας, της γκρίνιας, της υποκρισίας, του εμπαιγμού, του παρτακισμού, του ψέματος, της κλωνοποίησης, του χρήματος, της βλακείας, της έκπτωσης, της στενομυαλιάς, της σκληρότητας της κακογουστιάς.....όμως παρ' όλα αυτά εμείς οι άνθρωποι νομίζουμε ότι ακμάζουμε εις το όνομα της ελευθερίας ....:133:
Ένα τραγούδι εξομολόγησης αλλά και αναμέτρησης ταυτόχρονα...


Χάρις Αλεξίου - Μεγάλωσα.... ( πόσο επίκαιρο!!!!)
[YOUTUBE]RI47d2Aq8og[/YOUTUBE]

Στιχοι:

Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ... γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας
Να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλο εμείς...

Πάντα γι άλλα μιλάμε- Πάντα γι άλλους
μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογενείας
Ανούσιας ευγένειας ψευτο- υποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν μιλάω για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας νευρωτικός

Μεγάλωσα ... Σύνδεση otenet
Γλυκά από το Pallete,
Μετά Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαί
Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυάγιο
Πάμε γι άλλα μια ζωή πάμε γι' άλλα
Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ- δεν σε πάω μα σ' αγαπώ
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια
Επιφάνεια- επιφάνεια- επιφάνεια
Στεριά- Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα καφτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα ... Καλά μου δάκρυα- Βιολογικός καθαρισμός

Πάντα γι άλλα μιλάμε- Πάντα γι άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το άλφα
Και κάτω απ' το μηδέν το υποσυνείδητο μου
Το χώμα λασπώνει
Τους σάπιους καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει,
Δεν είναι γιατί φταίει δεν έχει που να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Καλά να πάθει Καλά να πάθει- Καλά να πάθει
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια το μεγαλώνει
Πάντα γι άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις στην απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ' αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους στα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ' άλλους τα άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες yeς να λες no
Να συνηθίσεις τα πορνό Να πολεμάς στον καναπέ
Να μη μπορείς χωρίς φραπέ

Πάντα για άλλους μιλάμε ...

Μεγαλώνω θα πεί να 'ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Να βρίσκεις οάσεις Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα...

στίχοι- μουσική- ερμηνεία: Χαρούλα Αλεξίου
Δίσκος:Η αγάπη θα σε βρει όπου και να σαι 2009

 

[Bhutia]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Ένα τραγούδι εξομολόγησης αλλά και αναμέτρησης ταυτόχρονα...
...
Πάντα για άλλους μιλάμε ...

Σωστά.Πάντα οι παρόντες εξαιρούνται άλλωστε...:612:

[youtube]c702gPZHKDs[/youtube]
Το ροκ αρχίζει
και δεν τελειώνει
σου ροκανίζει το παντελόνι
γιατί είσαι ροκ

Το ροκ δουλεύει
κι η νύχτα τρίζει
σε ξενητεύει
και σε γυρίζει
γιατί είσαι ροκ

Το ροκ σε παίρνει
και σε σηκώνει
σε τριβελίζει
σ' αναστατώνει
around the clock!

Ροκ είναι ο βράχος
και clock ο χρόνος
κι εγώ μοναχός
μα όχι μόνος
γιατ' είσαι...
παμ παμ...
γιατί είσαι ροκ!

Ροκ είν' ο βράχος
και clock ο χρόνος
κι εγώ μονάχος
μα όχι μόνος
γιατί 'σαι ροκ!

γιατί το ροκ
ότι και να 'σαι
άμα δεν το 'χεις
να το φοβάσαι
γιατ' είναι...

Ροκ είναι σμόκιν και ελβιέλα
είναι ο Αμπότ με τον Κοστέλο
αυτοί 'ναι ροκ!
αυτοί 'ναι ροκ!

Ρόκ είν' ο Έλβις
ο δυναμίτης
Βασιλειάδου
και Αυλωνίτης,
αυτοί 'ναι ροκ!
αυτοί 'ναι ροκ!

Ροκ είναι να 'χεις
είναι να πίνεις
κι άμα δεν έχεις
τότε να δίνεις
αυτό είναι ροκ!

Ροκ είναι ο Τζάγκερ
σε μια κουρσάρα
κι η Βλαχοπούλου
στη σαραντάρα
ο Μάρλον Μπράντο
με τη φανέλα
και η Μελίνα
ντυμένη Στέλλα

Αround the clock!
'round the clock
'round the clock

Ροκ είναι να 'χεις
είναι να πίνεις
κι άμα δεν έχεις
τότε να δίνεις
αυτό είναι ροκ!

Γιατί το ροκ
ότι και να 'σαι
αμα δεν το 'χεις
να το φοβάσαι
γιατί είναι...

Τι
σου λέει
ο Πρίσλεϊ
για μένα
κι όλο
με κοιτάς
με μάτια
δακρυσμένα...
λες κι είσαι ροκ!

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Σωστά.Πάντα οι παρόντες εξαιρούνται άλλωστε...:612:

Όχι δεν εξαιρούνται...όλοι μέσα...στις κακές συνήθειες...
Όμως δεν είναι αργά για αλήθειες

Κακες συνηθειες - Πασχαλιδης
[YOUTUBE]AKSxng8t3FI&feature=related[/YOUTUBE]

 

[Pleo]

Κώστας Χατζής - Κολωνάκι Place

[YOUTUBE]fBBGrPca7XY[/YOUTUBE]

Στίχοι: Νίκος Ζακόπουλος
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Γύρω καφενεία, ζαχαροπλαστεία,
άνθρωποι του κόσμου και του υποκόσμου,
πρόσωπα αστεία, ύφος και σοφία,
πόζα και σοφία στη μικρή πλατεία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Ασθενικά δεντράκια γεμάτα τραπεζάκια,
πλήθος τραπεζάκια, αριστοκρατία,
φίνα πελατεία, ουίσκι, τσιγαράκι,
ουίσκι και φλερτάκι και καμμιά ληστεία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Αργόσχολες κυρίες, βεντέτες, ευκαιρίες,
ποιητές, τάχα, ζωγράφοι, μουσάτοι, μαγκάτοι,
ποζάρουν με μανία, στήνονται με τις ώρες,
μιλούν για μεγαλεία στη μικρή πλατεία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Ψαρικά, ανθοπωλεία, εξατμίσεις, φασαρία,
ταξιτζήδες, ραλιτζήδες, μπίζνες και αεριτζήδες,
γκουβερνάντες, στιλβωτήρες, στήσιμο και σνομπαρία,
πλούσιοι και αφραγκία και μπλου τζιν και ευωδία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Πονηρούλες κυριούλες μα και υπηρετριούλες,
λολίτες, γυναικάκια, μίνι, μάξι και σορτσάκια,
κύριοι με κιμονό, κρεμαστάρια στο λαιμό,
μασκαράδες, κωμωδία, δεσποινίδες, αμαρτία
και καρέκλες ποικιλία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Το πρωί σνομπαρία, ψώνια στα παντοπωλεία,
συγγραφείς τα μεσημέρια πίνουν μπύρα, γράφουν έργα,
αφηγούνται ιστορίες σε μεσόκοπες κυρίες,
θεατρίνες όλο νάζι, παίδαροι πολλοί και χάζι,
σούρτα-φέρτα το βραδάκι, σταυροπόδι και ουζάκι,
άγχος, τάχα, κι αγωνία, ένα παγωτό στα τρία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Με τα φώτα στολισμένοι, θυμωμένοι, πικραμένοι,
άλλοι ευχαριστημένοι, στις καρέκλες καθισμένοι,
κολλημένοι, στοιβαγμένοι, λένε, θάβουν με μανία,
νύχτα περασμένες μία, νύχτα, πλήξη και ανία.

Γαρδένιες πουλάει η Γεωργία κι είναι όλα γοητεία,
στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

 

[Snow Whitty]

Κωστας Χατζης----Πετρα και φως

[reliops=Xatzhs Kwstas - Petra kai fws][youtube]1wBhCQNB6gw[/youtube][/reliops]

Γεννήθηκα, γεννήθηκα στην πέτρα,
στον ήλιο κάτσε μέτρα,
πως μου 'γινε, πως μου 'γινε ο πόνος
πατέρας κι αδελφός.

Πέτρα και φως η χώρα μου,
πέτρα και φως η γη μου,
συγχώρα μου, συγχώρα μου
αγάπη την οργή μου,
πέτρινο το κορμί μου,
αλάτι το ψωμί μου,
θαλασσινός ανθός, θαλασσινός ανθός.

Γεννήθηκα στην πέτρα,
στον ήλιο κάτσε μέτρα,
πως μου 'γινε ο πόνος
πατέρας κι αδελφός.

Γεννήθηκα στην πέτρα,
στον ήλιο κάτσε μέτρα,
πως μου 'γινε ο πόνος
πατέρας κι αδελφός.

Πέτρα και φως το σώμα μου,
μια θάλασσα το βλέμμα,
το χώμα μου, το χώμα μου
οργώνεται στο αίμα.

Πέτρινο το σκαρί μου,
αγέρας η ψυχή μου,
θαλασσινός ανθός,
θαλασσινός ανθός.

Γεννήθηκα στην πέτρα,
στον ήλιο κάτσε μέτρα,
πως μου 'γινε ο πόνος
πατέρας κι αδελφός....

 

[Snow Whitty]

Κώστας Χατζής - Κολωνάκι Place


Απο τα πολυ αγαπημενα μου...

Η μουσικη υποκρουση των στιχων....ειναι απατηλη.

 

[Bhutia]

Απάντηση: Re: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Όχι δεν εξαιρούνται...όλοι μέσα...στις κακές συνήθειες...
Όμως δεν είναι αργά για αλήθειες

Ενδιαφέρον που το επισημαίνεις αυτό...Βλέπεις πάντα σε όσα λέω είμαι πρόθυμος να εξαιρώ τους παρόντες αντί γιά τον εαυτό μου...

[youtube]mLOi2L1OXTc[/youtube]
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Παπανικολάου
Άλλες ερμηνείες: Κώστας Χατζής

Μέσα σ' ένα βράδυ Μαργαρίτα
Μη ζητάς να μάθεις τη ζωή
Άιντε καληνύχτα Μαργαρίτα
Θα τα ξαναπούμε το πρωί

Πάρε μιαν ανάσα τελευταία
Για να την κρατήσεις στο φιλί
άντε καληνύχτα Μαργαρίτα
σήμερα κουράστηκες πολύ

Άιντε καληνύχτα Μαργαρίτα
Στο ποτάμι τρέχει το νερό
παρ' τα βασανάκια σου και ρίχτα
Άιντε καληνύχτα Μαργαρώ
Άιντε καληνύχτα Μαργαρώ

Κοιτά το φεγγάρι Μαργαρίτα λάμπει
σαν τον ήλιο, το μισό
άμα το γυρίσεις απ' την άλλη
είναι θεοσκότεινο κι αυτό
Πίσω από το γέλιο Μαργαρίτα
κρύβεται ένα δάκρυ καθαρό
Κι ό,τι βλέπεις να λαμποκοπάει
μάλαμα δεν είναι Μαργαρώ

Κώστας Χατζής - Κολωνάκι Place

[youtube]6S5-OurQdos[/youtube]
Της γειτονιάς μας ο τρελός
όλα ανάποδα τα βλέπει
μες του μυαλού του τον καθρέφτη
μες του μυαλού του τον καθρέφτη

πάει στις κηδείες και γελάει
στα γεννητούρια πάει και κλαίει
κι όλα ανάποδα τα λέει
κι όλα ανάποδα τα λέει

στους πλούσιους τους αριστοκράτες
δεν τους μιλά με το έτσι θέλω
και αλλού γυρνάει το κεφάλι
και αλλού γυρνάει το κεφάλι

όμως στους ταπεινούς διαβάτες
τους βγάζει αμέσως το καπέλο
λες κι είναι άρχοντες μεγάλοι
λες κι είναι άρχοντες μεγάλοι

Θε μου τι ομορφιά τι φως
της γειτονιάς μας ο τρελός
ναʼχαμε ακόμα κι άλλους δυο
τέτοιους τρελούς τέτοιους τρελούς.

από το φούρνο του Τσαλίκη
έκλεψε κάποιος ένα βράδυ
ένα καρβέλι απʼτο κοφίνι
ένα καρβέλι απʼτο κοφίνι

και τον ρωτάν ποιος είναι ο κλέφτης
και αυτός το φούρναρη τους δείχνει
…………………………………….
…………………………………….

Θε μου τι ομορφιά τι φως
της γειτονιάς μας ο τρελός
ναʼχαμε ακόμα κι άλλους δυο
τέτοιους τρελούς τέτοιους τρελούς.
:612:

Η μουσικη υποκρουση των στιχων....ειναι απατηλη.

[youtube]dO_Ps8yp4ww[/youtube]
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )

Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν

Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλα
προσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου χω για μετά

Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ' άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί 'ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου �χω για μετά

Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ' άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι

Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ'το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίζει τα σκ@τά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην

Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου 'ρχεται μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε

Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Εξαποδώ

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Μα η Ελλάδα ως γνωστόν
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί
κάποια στιγμή θ'αναστηθεί

Μητέρα μεγαλόψυχη
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ' ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές

 

[Fedra]

Απάντηση: Re: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Ενδιαφέρον που το επισημαίνεις αυτό...Βλέπεις πάντα σε όσα λέω είμαι πρόθυμος να εξαιρώ τους παρόντες αντί γιά τον εαυτό μου...

[youtube]mLOi2L1OXTc[/youtube]
Μέσα σ' ένα βράδυ Μαργαρίτα
Μη ζητάς να μάθεις τη ζωή
Άιντε καληνύχτα Μαργαρίτα
Θα τα ξαναπούμε το πρωί

Άιντε καληνύχτα Μαργαρίτα
Στο ποτάμι τρέχει το νερό
παρ' τα βασανάκια σου και ρίχτα
Άιντε καληνύχτα Μαργαρώ
Άιντε καληνύχτα Μαργαρώ

Καλημέρααααα....Πατρίδα...:128::105:

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ - ΛΑΒΑ
[YOUTUBE]9_as-eP7Ko0[/YOUTUBE]

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ' όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου,λάβα μου
αίμα μου ζεστό

Κάτι λίγοι συγγενείς
ξαδέρφια μακρινά
πες μου αν έμεινε κανείς
για μας στα πεδινά
Κάτι λίγοι συγγενείς
στα έγκατα του νου
Λάβα μου ,λάβα μου
σώμα τ' ουρανού

Εγώ το φως μετάλαβα
κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως
Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα
του κόσμου τα χλωμά
Κατάλαβα
Εγώ το φως μετάλαβα
κι αντέχω τη φωτιά
στο στήθος
Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα
του κόσμου τα χλωμά
κατάλαβα

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ' όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου ,λάβα μου
δάκρυ από Χριστό
Εγώ με λάβα τα 'λαβα
αυτά που λέει κρυφά το πλήθος
κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα
τα αχ των ζωντανών
κατάλαβα

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

- Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα -
[YOUTUBE]J8zPZC8C6CA&feature=related[/YOUTUBE]


Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στις εννιά
η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που είδαν φονικό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και τρόμο
θερίζει την αυγή θανατικό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Έχει κρυφή πληγή κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό απ' το κακό
πως ξέφυγε απ' ανθρώπους κι από νόμο...

 

[Bhutia]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

[youtube]0wB5jHlC8s0[/youtube]
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Δεν έχω σπίτι πίσω για να ρθω
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρενες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς

[youtube]QcukxtTuEBo[/youtube]

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Καλως ήρθες παράξενε στον τόπο μου.
[YOUTUBE]s1tcgGayu0g&feature=related[/YOUTUBE]

 

[Bhutia]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

[youtube]N4rsjw_Fr1I[/youtube]
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου || Βασίλης Παπακωνσταντίνου || Νότης Σφακιανάκης

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

 

[Pleo]

America Insurrecta (Ξεσηκωμένη Αμερική)/Canto General

Part 1
[YOUTUBE]Z6cMDT9PG84[/YOUTUBE]

Part 2
[YOUTUBE]Xf7p5OUx9fc&feature=related[/YOUTUBE]

Στίχοι: Pablo Neruda
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Η γη μας , γη πλατιά ερημιές
πλημμύρισε βουητό, μπράτσα, στόματα.
Μια βουβαμένη συλλαβή άναβε λίγο λίγο
συγκρατώντας το παράνομο ρόδο,
ωσότου οι πεδιάδες δονήθηκαν
όλο σίδερο κι καλπασμό.
Σκληρή η αλήθεια σαν αλέτρι.
Έσκισε τη γη, θεμέλιωσε τον πόθο,
έπνιξε τις φύτρες της προπαγάνδας τους
και λευτερώθηκε μέσα στη μυστική άνοιξη.
Είχε βουβαθεί το λουλούδι της, είχε κυνηγηθεί
το συναγμένος φως της, είχε χτυπηθεί
το μαζικό της προζύμι, των κρυμμένων
λάβαρων το φιλί,
αυτή όμως ξεπετάχτηκε σκίζοντας τοίχους
αποσπώντας τις φυλακές απ' τη γη.
Κούπα της έγινε ο σκούρος λαός.
Παράλαβε το εξοστρακισμένο υλικό
το διάδωσε στης θάλασσας τα πέρατα,
το κοπάνισε σ'αδάμαστα γουδιά
και βγήκε, με χτυπημένες σελίδες
και με την άνοιξη στο δρόμο.
Ώρα χτεσινή, ώρα μεσημεριού,
ώρα σημερινή ξανά, ώρα καρτερεμένη
ανάμεσα στο λεφτό που πέθανε και σ'αυτό
που γεννιέται,
στην αγκαθιασμένη εποχή της ψευτιάς.
Πατρίδα, έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους,
απο τέκνα αβάφτιστα, απο μαραγκούς,
απο κείνους που δώσαν σαν παράξενο πουλί
μια σταγόνα αίμα πετούμενο
και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι σκληρή,
μες απο εκεί που ο προδότης και ο δεσμοφύλακας
σε πιστεύανε παντοτινά θαμμένη.
Σήμερα, όπως και τότε, θα γεννηθείς απ' το λαό.
Σήμερα θα βγεις μες απ' το κάρβουνο και τη δρόσι.
Σήμερα θα καταφέρεις να τραντάξεις τις πόρτες
με χέρια κακοπαθιασμένα, με κομμάτια
ψυχής που περισώθηκε, με δέσμες
από βλέμματα που ο θάνατος δεν έσβησε:
εργαλεία φοβερά
κάτω απ' τα κουρέλια, έτοιμα για τη μάχη



Πολύ μεγάλη ανατριχίλα λέμε...
P.S. Αλήθεια, ένα ποιητή σαν τον Neruda σήμερα πως θα τον αποκαλούσαν στην Ελλάδα; :121:

 

[Fedra]

Απάντηση: Re: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Πολύ μεγάλη ανατριχίλα λέμε...
P.S. Αλήθεια, ένα ποιητή σαν τον Neruda σήμερα πως θα τον αποκαλούσαν στην Ελλάδα; :121:

Δυστυχώς επαναστάτη χωρίς αιτία... τόσα ξέρουν τόσα θα μπορούσαν να καταλάβουν....για να μην σου πω ότι θα τον στιγμάτιζαν κομματικά και κάποιοι θα επωφελούνταν από αυτό:126:

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Nazım Hikmet-Hirosima

[YOUTUBE]PsUQe7Gxefk[/YOUTUBE]

 

[Fedra]

Απάντηση: ΠΑΤΡΙΔΑ..............

Μικρόκοσμος-Ν.Χικμέτ- Θ.Μικρούτσικος- Μ.Δημητριάδη
[YOUTUBE]0u7PT7heg6o[/YOUTUBE]

Ποίηση : Ναζίμ Χικμέτ
Απόδοση στα ελληνικά : Γιάννης Ρίτσος
Μουσική : Θάνος Μικρούτσικος

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε .