Ποδήλατο

[argi]

 

[wizzy]

Την Κυριακή, μαζευτήκαμε 10 ποδηλάτες για να κάνουμε μια διαδρομή δικής μου επινόησης, αρκετά δύσκολη τόσο λόγω συνολικής απόστασης αλλά περισσότερο λόγω του υψόμετρου που θα ανεβαίναμε και της συνεπακόλουθης ανηφορικής διαδρομής. Την ποδηλασία την ονόμασα "Platanistasa challenge" από το χωριό Πλατανιστάσα, το οποίο βρίσκεται περίπου στα μισά της διαδρομής. Αυτό που δεν είχα πει στους υπόλοιπους ήταν ότι η "πρόκληση" (challenge) ξεκινούσε μετά την Πλατανιστάσα..

Ως group, ήμασταν όλοι περίπου στο ίδιο επίπεδο με 1-2 ποδηλάτες να ξεχωρίζουν - ο ένας ξεχώριζε επειδή είχε ύψος 2.04 (!!!) οπότε και να ήθελε δεν γινόταν να μην ξεχωρίσει! Ξεκινήσαμε με σχετικά υψηλή ταχύτητα, μέχρι να βγούμε από τα περίχωρα της Λευκωσίας και να καταλήξουμε στον δρόμο που θα ακολουθούσαμε για να φτάσουμε στην Πλατανιστάσα. Λίγο πριν το σημείο φάνηκε ότι ένα μέλος της παρέας τελικά δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει στον ίδιο ρυθμό - είχε δύσκολο "νυχτέρι" στη δουλειά (είναι ψυχίατρος στο Ψυχιατρείο της Λευκωσίας...), οπότε συνεννοήθηκαμε κι έμεινε πίσω με έναν φίλο του για να κάνουν τη διαδρομή στο ρυθμό τους. Η μαλακία ήταν ότι ο γιατρός είχε βάλει την GoPro στο ποδήλατο, οπότε το video ήταν σύντομο. Δεν βαριέσαι... Κάποια άλλη φορά.

Οι υπόλοιποι συνεχίσαμε τον δρόμο προς Πλατανιστάσα. Ευτυχώς, είχαμε πολύ καλό καιρό, οπότε από αυτή την πλευρά δεν ταλαιπωρηθήκαμε. Στην Πλατανιστάσα κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση ανασύνταξης και στις λίγες κουβέντες που προλάβαμε να ανταλλάξουμε, έγινε κατανοητό ότι το συναίσθημα ήταν κοινό: Μπορεί το υψόμετρο να είναι κουραστικό, αλλά όταν αφήνουμε τα μάτια μας να "περιπλανηθούν" στο πράσινο των βουνών που "απλώνεται" καθώς ανεβαίνουμε όλο και πιο ψηλά, ξεχνάμε και τον πόνο στα πόδια και τα πάντα. Μόνο και μόνο για τη θέα των ανθισμένων αμυγδαλιών δίπλα στις μπαριέρες του δρόμου, θα έκανα τη διαδρομή ακόμα και σήμερα, εάν ήταν δυνατό! Μέχρι κι ο αέρας που αναπνέουμε είναι διαφορετικός, γαμώτο. Απίστευτα πράγματα...

...και μετά το ευχάριστο διάλλειμα, ξεκίνησε η πραγματική "πρόκληση"... 4χλμ από την Πλατανιστάσα στο Φτερικούδι με "ανηφόρα-κόλαση"! Αρκεί να σας πω ότι η Πλατανιστάσα βρίσκεται στα περίπου 929μ υψόμετρο και για να φτάσουμε στο Φτερικούδι, ανεβήκαμε στα 1.142μ! Υπήρχαν σημεία (σημείο = 50 με 100 μέτρα) που το Garmin "έγραψε" 15% κλίση! Τουλάχιστον 2 ποδηλάτες από το group κατέβηκαν από τα ποδήλατα και την ανέβηκαν πεζοί! Στην κορυφή τους περιμέναμε (εννοείται!) και ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε προς τα χωριά Ασκάς και Παλαιχώρι. Στο Παλαιχώρι, κάναμε στάση για ανεφοδιασμό και ξεκούραση.

Από Παλαιχώρι και μέχρι το τέλος της διαδρομής, κάναμε ελάχιστο πετάλι - απλά και μόνο για να διατηρήσουμε την ταχύτητα που κερδίσαμε από την κατηφόρα. Μπήκαμε στον αστικό ιστό, τερματίσαμε και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη Κυριακή.

Ακολουθεί ένα μικρής διάρκειας video από τη διαδρομή. Στα 10" φαίνεται από δεξιά να προσπερνάει ο ψηλός ποδηλάτης και στο 2:50, δυο τρεις από τις ανθισμένες αμυγδαλιές που σας έγραψα πριν. Απόλαυση λέμε...


Συνολικά: 88,87χλμ, 2493 θερμίδες, 21.1χλμ/ώρα μέση ταχύτητα σε 4 ώρες και 13 λεπτά. Not bad!

 

[wizzy]

Πήγαμε και χτες μια "βολτίτσα". Ήμασταν 4 ποδηλάτες, 3 εκ των οποίων είχαν έρθει και την προηγούμενη εβδομάδα στην Πλατανιστάσα.

Σχετικά μικρή διαδρομή, γύρω στα 45χλμ, με το πρώτο μέρος της διαδρομής να χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο κομμάτι επίπεδου δρόμου (για ζέσταμα) πριν να εισέλθουμε στο δεύτερο μέρος της διαδρομής. Αυτό το κομμάτι "μπαίνει" γερά με μια ανηφόρα μήκους 700μ η οποία "πιάνει" κλίση μεταξύ 10% και 12% σχετικά νωρίς και "κορυφώνεται" προς το τέλος με κλίση 13%. Οι ανηφόρες συνεχίστηκαν, ανά διαστήματα, αν κι ήταν πιο "ήπιες" (= δεν "ανέβαιναν" πάνω από 11% κλίση κι ήταν σχετικά μικρές σε μήκος), μέχρι και το τέλος του δεύτερου μέρους της διαδρομής. Στο τρίτο μέρος, το έργο μας ήταν εύκολο, διότι ήταν κατηφορικό ως επί το πλείστον.

Επειδή είχαμε ολοκληρώσει τα δύο πρώτα μέρη σε χρόνο πολύ καλύτερο από τον αρχικά υπολογιζόμενο, βρήκαμε την ευκαιρία να ξεκουραστούμε σε ένα καφενείο που βρήκαμε στο δρόμο. Τρεις καφέδες και μία λεμονάδα (με τέσσερα ποτήρια νερό), €3.10 - καθόλου άσχημα! Ολοκληρώσαμε τη διαδρομή μετά από λίγο και δώσαμε "ραντεβού" για κάποιο επόμενο Σαββατοκύριακο.

 

[wizzy]

Αυτά είναι...

Η Νορβηγία θα ξοδέψει $1.000.000.000 για ποδηλατόδρομους υψηλής ταχύτητας.

(αρχική πηγή)

 

[wizzy]

Σκοπεύω την Κυριακή, 24 Απριλίου (Κυριακή των Βαΐων) να την περάσω κάπως έτσι!

(περισσότερες πληροφορίες)

 

[wizzy]

Αυτόν τον καιρό, μετά από παρότρυνση ανθρώπου/ποδηλάτη που εκτιμώ πάρα πολύ, αλλά και λόγω κάποιων "συμπτώσεων", άρχισα να "ψάχνομαι" με τα power meters. Στο πλαίσιο του "ψαξίματος" προέκυψε η ανάγνωση αυτού του άρθρου, το οποίο, αν και μπορεί να μην είναι επίκαιρο (δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2014), περιέχει πολλές και χρήσιμες πληροφορίες. Επίσης, το site που το φιλοξενεί έχει πολύ "ψωμί" για όσους ενδιαφέρονται.

Σχετικά με το power meter, επίκειται αγορά στο μέλλον, ίσως κι εντός του επόμενου μήνα. Ίδωμεν...

 

[xfader]

Ο DC Rainmaker (ο πιο διάσημος blogger στην αθλητική τεχνολογία) έγραψε χθες για τις τελευταίες εξελίξεις στις τιμές των power meters.

Spring 2016 Power Meter Pricing Wars Update

 

[Sotos65]

70χμ μετά από τρεις εβδομάδες (συνοδευόμενα από κράμπες, πολλά χρόνια είχα να νιώσω αυτή την "υπέροχη" αίσθηση στο ποδήλατο), με μία στάση για "αναπλήρωση υγρών" ( ). και ένα νέο φίλο που του άρεσαν και τα φυστικάκια!

 

[wizzy]

Ρε πούστη μου... Ποδηλασία χτες, αρκετά απαιτητική, μετά από δύο εβδομάδες απραξίας. Ήμουν τουλάχιστον 40% κάτω σε απόδοση. Λίγο χάλια χτες η όλη φάση, λεπτομέρειες αργότερα.

 

[wizzy]

Breaking news! Η ομάδα της Tinkoff θα βρίσκεται στην Κύπρο για training camp μεταξύ 02 και 16 Απριλίου 2016, τον Σεπτέμβριο θα αφιχθεί ο Alberto Contador και το Δεκέμβριο ο Peter Sagan!

Θέλετε να σας στείλω selfies;

 

[wizzy]

Ρε πούστη μου... Ποδηλασία χτες, αρκετά απαιτητική, μετά από δύο εβδομάδες απραξίας. Ήμουν τουλάχιστον 40% κάτω σε απόδοση. Λίγο χάλια χτες η όλη φάση, λεπτομέρειες αργότερα.

Τελικά, αυτή η διαδρομή πρέπει να είναι "καταραμένη", δεν εξηγείται αλλιώς...

Την πρώτη φορά που την έκανα, χτύπησε άσχημα ο συν-ποδηλάτης μου. Τη δεύτερη φορά (κάπου μέσα στον Δεκέμβριο) που την έκανα ξανά, είχα μια μικρή - ευτυχώς - πτώση εγώ. Λίγο το γλιστερό οδόστρωμα από την προηγούμενη βροχερή μέρα, λίγο τα καινούρια ελαστικά, λίγο το ότι πάτησα το πισινό φρένο λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε, σε μια πολύ κλειστή κατηφορική στροφή, έπεσα. Ευτυχώς, πήγαινα πολύ σιγά, οπότε δεν σύρθηκα, απλά "κλείδωσε" ο πισνός τροχός, γλίστρησε λόγω ελαστικών κι οδοστρώματος κι απλά έπεσα. Δεν χτύπησα, φαγώθηκε λίγο η ταινία του τιμονιού στο αριστερό drop, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Πιο πολύ ο εγωισμός μου πληγώθηκε, παρά κάτι άλλο.

Χτες, ήταν η τρίτη φορά που έκανα τη συγκεκριμένη διαδρομή. Ήμασταν έξι ποδηλάτες, διαφόρων επιπέδων. Ανάμεσά μας είχαμε έναν ερασιτέχνη ποδηλάτη ο οποίος πήρε μέρος στο πρόσφατο brevet απόστασης 300χλμ "Ελευσίνα - Λίμνη Δόξας - Eλευσίνα" (Facebook, video), έναν ποδηλάτη ο οποίος αν και γνωστός στο group, έρχεται πολύ περιστασιακά (και κάθε φορά που τον βλέπω, τον "κόβω" και λίγο πιο παχύ από την προηγούμενη φορά...) και μια κοπελίτσα, τακτική ποδηλάτρια, με πολύ καλή φυσική κατάσταση. Όλοι μας, εκτός από τον ποδηλάτη που έκανε το brevet, είχαμε κάνει τη διαδρομή τον Δεκέμβριο, οπότε ξέραμε τι θα περιμέναμε. Τα εξήγησα και στον "νέο" στην παρέα ποδηλάτη και ξεκινήσαμε στην ώρα μας.

Το πρώτο μέρος της διαδρομής κύλισε μια χαρά. Ήμασταν όλοι μαζί, ο ένας πίσω από τον άλλο, στην άκρη του δρόμου, όλα κομπλέ. Σε κάποια φάση, βρήκαμε μπροστά μας ένα τρακτερ. Εκτός του ότι ο τύπος πήγαινε με το πάσο του (ΟΚ, πόσο να τρέξει ένα normal τρακτέρ), θα πρέπει να είχε να το κάνει service 30 χρόνια (όσα και τα χρόνια του τρακτέρ) γιατί από την εξάτμιση έβγαινε μαύρος καπνός, μόνο. Δεν είχα καμία όρεξη να αναπνέουμε για πολλή ώρα τον καπνό του, οπότε έκανα σήμα στο group να τον προσπεράσουμε. Μέχρι τότε, είχα μικρό δίσκο μπροστά, οπότε "ανεβάζω" στον μεγάλο δίσκο μπροστά κι αρχίζω το sprint για να "τραβήξω" και τους υπόλοιπους. "Κατεβάζω" και μια ταχύτητα πίσω λίγο μετά κι εκεί που σχεδόν κινούμουν παράλληλα με τον πισινό τροχό του, ο τύπος κάνει το απίστευτο! Επιταχύνει! "Ρε γαμώτο", λέω "πλάκα μας κάνει; Τι προσπαθεί να πετύχει;" Σκεφτόμουν ότι είχα πίσω μου άλλους πέντε ποδηλάτες κι εάν επιβράδυνα και κάποιος δεν με "έπαιρνε είδηση" το πιο πιθανό ήταν να προκαλούσα ατύχημα. Αύξησα παραπάνω την ταχύτητά μου - πρέπει να "ανέβηκα" στους 180 παλμούς σε εκείνη τη φάση - και τελικά τον προσπέρασα, ακολουθούμενος από το υπόλοιπο group. Πραγματικά, ήθελα να ήμουν από μια γωνιά να έβλεπα τα μούτρα του τυπά όταν βρέθηκαν μπροστά του έξι ποδήλατα κι αμέσως μετά από εμάς ένα-δύο αυτοκίνητα... Μας προσπέρασαν τα αυτοκίνητα κι όπως γύρισα το κεφάλι δεξιά, ο τύπος στο πρώτο μου έκανε το σήμα της "έγκρισης" με τον αντίχειρα υψωμένο. Μέχρι κι οι οδηγοί των αυτοκινήτων είχαν αγανακτήσει με τον τύπο... Τέλος πάντων, συνεχίσαμε χωρίς άλλα απρόοπτα.

Φτάσαμε στο δεύτερο μέρος της διαδρομής, την γνωστή και μη εξαιρετέα ανηφορική διαδρομή που οδηγεί από το σταυροδρόμι του χωριού Φιλάνι στο χωριό Λαζανιάς. Οκτώ χιλιόμετρα συνολικής απόστασης με μόνο δύο (δύο!) κατηφορικά σημεία, τα οποία μόνο προσωρινή παρηγοριά προσφέρουν. Η ανηφόρα μας "καλωσόρισε" με μια κλίση 8% και συνέχισε στο ίδιο μοτίβο. Μέσος όρος ανηφορικής κλίσης 9%, με "κορυφές" σε σημεία που φτάνουν το 10% και το 11%, κανείς δεν έμεινε με το παράπονο ότι δεν γυμνάστηκε στη συγκεκριμένη διαδρομή! Ο φιλαράκος ποδηλάτης που παχαίνει κάθε φορά, λογικό ήταν να "φτύσει αίμα" για να φτάσει στην κορυφή, αλλά ΟΚ, τελικά τα κατάφερε (έχει επιμονή, αυτό του το αναγνωρίζω), χωρίς να μείνει μόνος του σε κάποιο σημείο. Στη μισή διαδρομή ήμουν μαζί του, στην υπόλοιπη μισή τον συνόδευε ο ποδηλάτης του brevet. Μας έβγαλε και φωτογραφία ο μπαγάσας!

Φτάνουμε στην κορυφή και πριν να ξεκινήσουμε την κατάβαση (το τρίτο μέρος της διαδρομής), τους εξηγώ και τους προετοιμάζω για άλλη μια φορά για το τι αναμένουμε και ξεκινάμε. Χαλίκια στο δρόμο, απότομες και κλειστές στροφές, μεγάλες κατηφορικές κλίσεις, αυτοκίνητα από το αντίθετο ρεύμα να καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του - ομολογουμένως στενού σε σημεία - οδοστρώματος κι - ευτυχώς - στεγνός δρόμος. Φτάσαμε στο σημείο συνάντησης πριν να πάρουμε το δρόμο επιστροφής για τη Λευκωσία "αναίμακτα" - ούτε μία στραβοτιμονιά, ούτε μία πτώση, τίποτα. "Ωραία" σκέφτηκα, "τα δύσκολα πέρασαν". Εξηγώ το τελευταίο μέρος της διαδρομής και συνεχίζουμε.

Λόγω του ότι ο φιλαράκος ποδηλάτης που παχαίνει κάθε φορά είχε σχεδόν εξαντληθεί από την προσπάθεια και παρόλο που το τέταρτο μέρος της διαδρομής χαρακτηρίζεται από κατηφορική κλίση σε ευθείες με πολύ ανοιχτές στροφές (καμία σχέση με το τρίτο μέρος της διαδρομής) και μεγάλα σε απόσταση ισόπεδα διαστήματα, με ειδοποίησαν ότι ο συγκεκριμένος είχε μείνει αρκετά πίσω, οπότε χρειάστηκε να ελαττώσω αρκετά την ταχύτητα που κινούμασταν. Μας έφτασε και διατηρώντας την ίδια ταχύτητα, μπήκαμε στον αστικό ιστό. Πιο προσκεκτικά πλέον, ελάττωσα κι άλλο την ταχύτητα, έδινα περισσότερη προσοχή σε αυτοκίνητα, διασταυρώσεις κτλ. Πρέπει να ήμασταν περίπου 5χλμ πριν το τέλος της διαδρομής, όταν είδα στην προέκταση του δρόμου ότι μπροστά μας είχα κόκκινο φανάρι και πολλά αυτοκίνητα ήδη σταματημένα. Δίνω σήμα στο group να ελαττώσει την ταχύτητα στο ελάχιστο με σκοπό να σταματήσουμε εντελώς στο φανάρι και τότε... ακούω πίσω μου ένα "αααααααααααχ" και τον χαρακτηριστικό ήχο του ποδήλατου που "σκάει" στο οδόστρωμα. "Όχι, ρε πούστη μου, όχι, δεν είναι δυνατόν αυτό που συμβαίνει"... Σταματάω, κοιτάζω πίσω και βλέπω την κοπελιά σωριασμένη στο δρόμο με μια Porsche Cayenne σταματημένη πίσω της. ΕΥΤΥΧΩΣ ο οδηγός της Porsche πρόλαβε να σταματήσει και δεν πέρασε από πάνω της. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την τρομάρα που πήρα... Γυρίσαμε πίσω, σηκώσαμε αυτήν και το ποδήλατο από το δρόμο και την βάλαμε να κάτσει στο πεζοδρόμιο. Για κάποιο λόγο που δεν κατάλαβα, επιχείρησε να σηκωθεί αμέσως, με αποτέλεσμα να ζαλιστεί (hello!!!) κι ευτυχώς που ήταν κάποιος πίσω της και την έπιασε πριν πέσει στο πεζοδρόμιο σαν σακί με πατάτες. Την βάλαμε να ξαπλώσει, της σήκωσα τα πόδια ψηλά και τα ακούμπησα στα δικά μου όσο οι υπόλοιποι έριχναν μια ματιά στο ποδήλατό της. Η κοπελιά, ευτυχώς, δεν είχε πάθει τίποτα - μόνο κάτι γρατζουνιές κι ένα σκίσιμο στο jersey της. Μετά από λίγο σηκώθηκε και μπόρεσε να περπατήσει μόνη της. Η μόνη (ορατή) ζημιά που είχε το ποδήλατο ήταν ο στραβωμένος πίσω εκτροχιαστής. Έβαλαν την αλυσίδα στη θέση της και συνεχίσαμε μέχρι τον τερματισμό.

Βασικά, τι είχε γίνει; Παρόλο που έδωσα σήμα να ελαττώσουμε ταχύτητα για να σταματήσουμε, ο ποδηλάτης που με ακολουθούσε δεν το "μετέδωσε" στον πίσω του, με αποτέλεσμα ο προτελευταίος να σταματήσει λίγο απότομα μόλις αντιλήφθηκε ότι όντως ελαττώσαμε για να σταματήσουμε κι η κοπελιά που τον ακολουθούσε τελευταία το αντιλήφθηκε αρκετά αργά έτσι ώστε να έχει μόνο "μισό ποδήλατο" απόσταση για να σταματήσει από τον προτελευταίο. Προφανώς και δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα να βρει ο μπροστινός τροχός της στον πισινό του άλλου και να πέσει κάτω. Δεν σύρθηκε, δεν έσπασε κάτι, για αυτό άλλωστε και μπόρεσε να ποδηλατήσει μέχρι το τέλος και σαν να μην έφτανε αυτό, επειδή τελειώσαμε γύρω στις 13:30, πήρε το ποδήλατο σε ένα ποδηλατάδικο εκεί κοντά με την ελπίδα να της το φτιάξει για να πήγαινε και σήμερα ποδηλασία! "Είναι (είμαστε) τρελοί αυτοί οι ποδηλάτες" που θα έλεγε κι ο Οβελίξ...

Ειλικρινά, δεν ξέρω εάν θα κάνω ξανά τη συγκεκριμένη διαδρομή. Κάποιος που του διηγήθηκα την ιστορία μου είπε "Ε, ΟΚ ρε, τρίτωσε το κακό, no worries πλέον". Τι να πω... Μακάρι να είμαστε κάθε φορά τόσο τυχεροί κι ας μην πέφτουμε, γαμώτο! Το θετικό της όλης υπόθεσης είναι ότι δεν χτύπησε η κοπελιά. Προσωπικά, έμαθα - ευτυχώς, χωρίς συνέπειες - ότι επειδή εγώ ξέρω και μεταδίδω τα σήματα του μπροστινού μου, δεν σημαίνει ότι το κάνει κι ο πίσω μου. Άλλο ένα σημείο το οποίο θα χρειαστεί να εξηγώ πριν την εκκίνηση οργανωμένων ποδηλασιών, πλέον.

 

[wizzy]

...και μια δυσάρεστη είδηση.

Νεκρός Βέλγος ποδηλάτης στη διαδρομή Γάνδη - Βέβελγκεμ.

 

[wizzy]

Σας το είπα; Δεν σας το είπα!

Την Κυριακή, 3 Απριλίου, θα συμμετάσχω στο πρώτο μου ομαδικό τρίαθλο. Βασικά, με "έψησαν" δύο φίλοι (ο ένας θα κάνει το τρέξιμο, ο άλλος το κολύμπι) να αναλάβω το ποδηλατικό κομμάτι. Είναι αυτό εδώ. Μου αρέσει σαν ιδέα, αν και τους προειδοποίησα να μην περιμένουν "αγωνιστικούς" χρόνους και τα ρέστα. Μου είπαν να μη με νοιάζει, για την καύλα μας θα πάμε, οπότε είμαι κι εγώ "άνετος".

Θα πάω να καταπλήξω τα πλήθη με το πόσο αργά θα κάνω τα 40χλμ! Α! Μην μου ευχηθεί κάποιος έξυπνος "break a leg", τα χρειάζομαι και τα δύο!

 

[PeterMeni]

Εδώ και δύο βδομάδες, η Ε.Ο.Π. δεν δύναται να εκτυπώσει δελτία για ποιο λόγο λέτε...
Έχει χαλάσει ο εκτυπωτής τους!!!
Η πρόβλεψη της επισκευής λέει πως θα είναι έτοιμος την ερχόμενη βδομάδα.
Ήθελα να πάρω μέρος στο Ποδηλατικό Γύρο Νέας Φιλαδέλφειας την Κυριακή αλλά ελλείψει δελτίου θα τον δω απέξω.

Για τους απαισιόδοξους που πιστεύουν ότι όλα είναι στραβά στην Ελλάδα.
Έχουμε ακόμα περιθώριο λέμε.

 

[johnny78]

Καλησπερα σε ολους.
Εγω εδω μενω και δεν εχω μαθει τιποτα οπως και περσι που το ανακαλυψα τυχαια καθως ειχα βγει βολτα.
Δεν βλεπω να εχει αναρτηθει καπου η' με καποιο τροπο να εχει γινει γνωστο.
Δηλαδη αν πας ετσι 1 ωρα πριν τον αγωνα δεν μπορεις να παρεις μερος ?

 

[Sotos65]

Λογικά πρόκειται για τον αγώνα "4ο ΚΡΙΤΕΡΙΟΥΜ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ Γ. ΤΡΑΝΟΠΟΥΛΟΣ" όπως αναφέρεται στο καλεντάρι της ΕΟΠ, και δεν περιλαμβάνει ανοιχτές συμμετοχές από ό,τι καταλαβαίνω, μόνο κατηγοριών με δελτία.

Εδώ λέει περισσότερες λεπτομέρειες για τον αγώνα, ώρες, χάρτη...

http://www.ekfrasi.net/full_product.php?prod_id=13105

http://www.neafiladelfeia.gr/files/...ΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ.pdf

 

[PeterMeni]

Καλησπερα σε ολους.
Εγω εδω μενω και δεν εχω μαθει τιποτα οπως και περσι που το ανακαλυψα τυχαια καθως ειχα βγει βολτα.
Δεν βλεπω να εχει αναρτηθει καπου η' με καποιο τροπο να εχει γινει γνωστο.
Δηλαδη αν πας ετσι 1 ωρα πριν τον αγωνα δεν μπορεις να παρεις μερος ?

Σε όλες τις σχετικές σελίδες και στο επίσημο πρόγραμμα της ομοσπονδίας υπάρχει.
Που αλλού δηλαδή να αναρτηθεί ένας ποδηλατικός αγώνας?

Όπως σωστά είπε ο Sotos65 δεν υπάρχει κατηγορία open.
Υπάρχει μόνο στην αρχή της διαδικασίας μια στροφή, μήκους 1,5 χιλιομέτρου, για όσους απλά θέλουν να συμμετάσχουν.

 

[johnny78]

Άμα το χτυπήσεις χύμα στο Google βγάζει το περσινό.
Σε όλους τους δρόμους Ν.Φιλαδελφειας,Ν.Ιωνιας,Περισσός ...... μέχρι προχτες δεν υπήρχε αφίσα, όχι πανό.
Άμα θέλανε να το διαφημισουνε λίγο για να είχανε και θεατές ξερανε τον τρόπο.
Δυο δρόμους έχουν ασφαλτοστρωσει τον τελευταιο μηνα στην Φιλαδελφεια, τη Δεκελειας (και όχι ολη) και τον παράλληλο της, εκεί που θα γίνει ο αγώνας.
Η διαδρομή είναι μικρή και βαρετη, 5 φορές να την κάνεις ζαλιστηκες.
Όπως το βλέπω αγώνας για να χαμε να λέγαμε ειναι.

 

[PeterMeni]

Άμα το χτυπήσεις χύμα στο Google βγάζει το περσινό.
Σε όλους τους δρόμους Ν.Φιλαδελφειας,Ν.Ιωνιας,Περισσός ...... μέχρι προχτες δεν υπήρχε αφίσα, όχι πανό.
Άμα θέλανε να το διαφημισουνε λίγο για να είχανε και θεατές ξερανε τον τρόπο.
Δυο δρόμους έχουν ασφαλτοστρωσει τον τελευταιο μηνα στην Φιλαδελφεια, τη Δεκελειας (και όχι ολη) και τον παράλληλο της, εκεί που θα γίνει ο αγώνας.
Η διαδρομή είναι μικρή και βαρετη, 5 φορές να την κάνεις ζαλιστηκες.
Όπως το βλέπω αγώνας για να χαμε να λέγαμε ειναι.

Να χρηματοδοτήσει τη διαφήμιση ποιος και με τι όφελος?
Υπάρχει διαφήμιση όπου υπάρχουν χορηγοί και ανάλογο κέρδος.
Σε μια τέτοια εκδήλωση που να βρεθούν?
Άντε κανένα ποδηλατικό κατάστημα της περιοχής για να κερδίσει και λίγη προβολή.
Το να κατέβει κόσμος που δεν ασχολείται με το ποδήλατο στο δρόμο τι νόημα έχει για τον όποιο χορηγό?

Προφανώς μπερδεύεις τον αγώνα με τη βόλτα για καφέ.
Όταν μπαίνεις σε έναν αγώνα συναγωνίζεσαι τους αθλητές που έχεις μπροστά σου και όχι την άσφαλτο.
Είναι ένα circuit race οπότε που κολλάει το βαρετό?
Όταν έναν αθλητής αντοχής κάνει 10 χιλιόμετρα σε στίβο 400 μέτρων, κάνοντας 25 στροφές, το βρίσκει βαρετό?
Ή ένας οδηγός αγώνων αυτοκινήτου που κάνει 55 γύρους βαριέται στον πέμπτο και κατεβαίνει για να αλλάξει παραστάσεις?

 

[wizzy]

Σας το είπα; Δεν σας το είπα!

Την Κυριακή, 3 Απριλίου, θα συμμετάσχω στο πρώτο μου ομαδικό τρίαθλο. Βασικά, με "έψησαν" δύο φίλοι (ο ένας θα κάνει το τρέξιμο, ο άλλος το κολύμπι) να αναλάβω το ποδηλατικό κομμάτι. Είναι αυτό εδώ. Μου αρέσει σαν ιδέα, αν και τους προειδοποίησα να μην περιμένουν "αγωνιστικούς" χρόνους και τα ρέστα. Μου είπαν να μη με νοιάζει, για την καύλα μας θα πάμε, οπότε είμαι κι εγώ "άνετος".

Θα πάω να καταπλήξω τα πλήθη με το πόσο αργά θα κάνω τα 40χλμ! Α! Μην μου ευχηθεί κάποιος έξυπνος "break a leg", τα χρειάζομαι και τα δύο!

Μόλις έμαθα ότι είμαστε μόλις η τέταρτη ομάδα που θα λάβει μέρος στο ομαδικό τρίαθλο! Μόνο και μόνο στη σκέψη ότι έχουμε 75% πιθανότητες να ανέβουμε στο βάθρο, πήρα 2 level up σε αυτοπεποίθηση!