Alex_Zapantis
Επαγγελματίας
- Μηνύματα
- 3.070
- Reaction score
- 3.369
Απάντηση: Σχεδιασμος ηχειων
Με βάση αυτό που έγραψα νωρίτερα,
zonepress - RDoherty:
Τα δύο πρώτα διαγράμματα:
είναι η απόκριση συχνότητας, με το δεύτερο σε διπλάσια κλίμακα από το πρώτο (γι' αυτό δείχνουν διαφορετικά μεταξύ τους, ενώ δεν είναι). Η μέτρηση σταματάει στα 350 Hz και χαρακτηρίζεται "ανηχοϊκή" - προφανώς πρόκειται για ψευδανηχοϊκή μέτρηση υπολογισμένη από το CLIO μέσω της γνωστής διαδικασίας gating κρουστικού παλμού.
...
Η πρώτη μου ένσταση έχει να κάνει με τη μορφή της απόκρισης. Εμφανίζει ένα ευμέγεθες "σαμαράκι" πλάτους μιάμισης οκτάβας (1-3 kHz) και ύψους περίπου 6 dB, ζωή να 'χει! Μου μοιάζει πολύ παράξενο. Η συχνότητα κρος αναφέρεται ότι είναι στα 2.5 kHz και, αν μη τι άλλο, θα περίμενα τη "γούβα" εκεί, (ας εξαιρέσουμε χάριν της συζητήσεως την πιθανότητα λάθους, ή την πιθανότητα χαλαρών production tolerances, που περίπου καταρρίπτεται από το διάγραμμα ταιριάσματος δεξιού και αριστερού ηχείου, το οποίο είναι πάρα πολύ καλό). Είναι εκ πρώτης όψεως λογικό να υποθέσει κανείς ότι η μονάδα των μεσαίων παρουσιάζει beaming. H δοκιμή δεν αναφέρει τις διαστάσεις του μιντρέιντζ, αλλά μια ματιά στο site της Thiel-Accuton δείχνει ότι όλα τα μοντέλα είναι διαμέτρου 173 mm, δηλαδή χοντρικά 7ιντσα. Δεν θα περίμενα ιδιαίτερο beaming από το 1 στα 2 kHz, και επιπλέον τα διαγράμματα διασποράς δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Μία άλλη πιθανή εξήγηση είναι ότι το μιντ "σπάει" στα 3 kHz. Μια ματιά στο διάγραμμα CSD:
δείχνει να ενισχύει αυτή την άποψη. Περίπου στα 3 kHz και στο χρονικό διάστημα μεταξύ μισού και ενός millisecond περίπου η απόκριση παρουσιάζει ένα μεγάλο "βήμα", εκεί όπου η τυρκουάζ περιοχή μεταπίπτει στην μπλε. Συνήθως παρόμοια "ακρωτήρια" στα διαγράμματα αποσβεννυμένων φασμάτων κρύβουν, ή μάλλον φανερώνουν breakup. Εάν αυτό συμβαίνει, θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να κροσαριστεί το μιντ χαμηλότερα. Αυτό ενέχει δύο περιορισμούς. Ο ένας είναι ότι χάνεται ευαισθησία (ή έστω ψεύτικη ευαισθησία) και ο άλλος ότι το ηχείο χάνει σε μέγιστη έξοδο, γιατί τα τουίτερ πάντα δυσκολεύονται οταν κληθούν να αναπαραγάγουν χαμηλότερες συχνότητες (δηλαδή μεγαλύτερα πλάτη). Ο άλλος τρόπος είναι ή αύξηση της κλίσης αποκοπής του κρος. Η δοκιμή (και η εταιρεία) δεν δίνει στοιχεία για αυτό. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η σχεδίαση Linkwitz-Riley 4ης τάξης (24 dB/oct) είναι η βέλτιστη επιλογή, με εξαίρεση τις σχεδιάσεις D'Appolito (MTM) όπου προτιμώνται οι Butterworth 3ης ταξης (18 dB/oct).
Επίσης η διέγερση κάποιου breakup δυστυχώς δεν γίνεται μόνο με ηλεκτρικό τρόπο, δηλαδή μέσω του σήματος, αλλά και μηχανικά, δηλαδή με ακουστική σύξευξη μέσω του αέρα.
Yποτίθεται ότι τα κεραμικά Accuton επιτυγχάνουν έναν πολύ καλό συνδυασμό ακαμψίας και απόσβεσης. Δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει ή όχι. Μια ματιά στα CSD του Avalon Indra:
δείχνει καθαρά breakup στα 3 (!) kHz και στα 5 kHz, παρόλο που το μεγάφωνο δεν είναι ακριβώς το ίδιο (αυτό του Indra έχει "αυτάκια" ενώ του ΧΤΖ έχει "βούλες" - και τα δύο για αποσβεστικούς λόγους, όπως ισχυρίζεται η Accuton).
Σε μία αντίστοιχη διευρεύνηση του Siegfried Linkwitz με θέμα τις παραμορφώσεις των μιντρέιντζ:
http://www.linkwitzlab.com/mid_dist.htm
η επίδοση ενός άλλου Accuton, μικρότερου, δεν είναι ιδιαίτερα καλή:
http://www.linkwitzlab.com/images/graphics/800bst12.gif
http://www.linkwitzlab.com/images/graphics/1k6bst12.gif
συγκρινόμενη με άλλα, γνωστότερα μιντ, Σκανδιναβικής ως επί το πλείστον προελεύσεως. Δεν ξέρω αν αυτά σημαίνουν κάτι για τα κεραμικά Accuton, τα οποία χρησιμοποιούνται σε αρκετές σχεδιάσεις γοήτρου και συνήθως συνοδεύονται από υμνητικά υποκειμενικά σχόλια, for whatever they are worth.
Σταματάκος:
1. Ο όρος "ανηχοϊκή" μέτρηση, όταν χρησιμοποιήται στις λεζάντες των δοκιμών του avmentor, εκφράζει την μέτρηση η οποία προκύπτει από αφαίρεση όλων των ανακλάσεων κατά την ρύθμιση του παραθύρου στο πεδίο του χρόνου. Η ανηχοϊκή μέτρηση έχει τον γνωστό περιορισμό που σχετίζεται με το trade off μεταξύ παραθύρου (σε mS) και χρήσιμης ανάλυσης του FFT (σε Hz) από τον οποίο προκύπτει η απόκριση. Το συνηθισμένο όριο για ηχεία που μπορούν να σηκωθούν από το πάτωμα, για τον χώρο όπου γίνονται οι μετρήσεις, είναι τα 250Hz. Το 100.49 σηκώνεται δύσκολα, κι έτσι η μέτρηση έγινε με το ηχείο στο δάπεδο. Η πρώτη ανάκλαση είναι πιο κοντά στην κρουστική απόκριση από ότι συνήθως, εξ ου και και το υψηλότερο όριο.
Ο όρος "ψευδοανηχοϊκή" χρησιμοποιήται για να εκφράσει ένα διάγραμμα το οποίο έχει προκύψει από splicing ανηχοϊκών και near field μετρήσεων.
Και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται με αυτή την λογική στο κλασικό βιβλίο του d'Appolito (Testing Loudspeakers).
2. Η κλίμακα στα διαγράμματα όπου φαίνεται η επίδραση των ρυθμίσεων έχει επιλεγεί επίτηδες πιο αναλυτική για να φανούν οι διαφορές.
3. Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από την συμπεριφορά του Accuton. Το 100.49 είναι το πρώτο ηχείο που δοκιμάζω που το περιλαμβάνει. H απόκριση της ίδιας της μονάδας όπως την δίνει η ίδια η εταιρία (με το σύστημα του Klippel) δεν δείχνει τέτοια συμπεριφορά. Ως εκ τούτου, κατά την άποψή μου, δύο θεωρίες μπορούν να προταθούν:
Πρώτον, είναι επιλογή voicing των Σουηδών οι οποίοι δίνουν, έτσι, αέρα στον χρήστη να μειώσει τις μεσαίες αν το θέλει. Όπως γράφω και στο κείμενο, το ηχείο μετρήθηκε "flat" χωρίς δηλαδή καμμία επέμβαση στις ρυθμίσεις. Δεύτερον, η "καμπούρα" οφείλεται πράγματι σε beaming, όπως προτείνεις, αλλά είναι -στην πραγματικότητα- παρενέργεια της μέτρησης από μικρή απόσταση. Το 1m που αποτελεί στάνταρντ (και βολεύει) συχνά "αδικεί" μεγάλα ηχεία των οποίων οι μονάδες απέχουν αρκετά και είναι κυριολεκτικά άχρηστο σε ηχεία πάνελ κ.λπ.
Προς την δεύτερη αυτή θεωρία συνηγορεί και η μέτρηση της διασποράς. Η μέτρηση αυτή έχει συζητηθεί αρκετά (προτείνεται από διάφορους, μεταξύ των οποίων και ο D'Appolito) και έχει μεγάλη χρησιμότητα αλλά και κάποια εποπτικά προβλήματα (δες το 6). Επί του προκειμένου, η μέτρηση αυτή δεν δείχνει τον περί ου ο λόγος τονισμό, αντιθέτως αποκαλύπτει υπολείμματα ενός άλλου τονισμού ο οποίος βρίσκεται πάνω από τα 3kHz, υπάρχει στην μέτρηση της μονάδας όπως τη δίνει η Accuton, αλλά, φυσικά έχει "φαγωθεί" από το φίλτρο.
Με βάση αυτό που έγραψα νωρίτερα,
ας δούμε ένα δύο πραγματάκια από τη σχετική συζήτηση που έλαβε χώρα στο forum του avmentor σχετικά με ορισμένες λεπτομέρειες της μετρητικής διαδικασίας που ακολούθησε ο Δημήτρης Σταματάκος για τα XTZ Divine 100.49:
zonepress - RDoherty:
Τα δύο πρώτα διαγράμματα:
είναι η απόκριση συχνότητας, με το δεύτερο σε διπλάσια κλίμακα από το πρώτο (γι' αυτό δείχνουν διαφορετικά μεταξύ τους, ενώ δεν είναι). Η μέτρηση σταματάει στα 350 Hz και χαρακτηρίζεται "ανηχοϊκή" - προφανώς πρόκειται για ψευδανηχοϊκή μέτρηση υπολογισμένη από το CLIO μέσω της γνωστής διαδικασίας gating κρουστικού παλμού.
...
Η πρώτη μου ένσταση έχει να κάνει με τη μορφή της απόκρισης. Εμφανίζει ένα ευμέγεθες "σαμαράκι" πλάτους μιάμισης οκτάβας (1-3 kHz) και ύψους περίπου 6 dB, ζωή να 'χει! Μου μοιάζει πολύ παράξενο. Η συχνότητα κρος αναφέρεται ότι είναι στα 2.5 kHz και, αν μη τι άλλο, θα περίμενα τη "γούβα" εκεί, (ας εξαιρέσουμε χάριν της συζητήσεως την πιθανότητα λάθους, ή την πιθανότητα χαλαρών production tolerances, που περίπου καταρρίπτεται από το διάγραμμα ταιριάσματος δεξιού και αριστερού ηχείου, το οποίο είναι πάρα πολύ καλό). Είναι εκ πρώτης όψεως λογικό να υποθέσει κανείς ότι η μονάδα των μεσαίων παρουσιάζει beaming. H δοκιμή δεν αναφέρει τις διαστάσεις του μιντρέιντζ, αλλά μια ματιά στο site της Thiel-Accuton δείχνει ότι όλα τα μοντέλα είναι διαμέτρου 173 mm, δηλαδή χοντρικά 7ιντσα. Δεν θα περίμενα ιδιαίτερο beaming από το 1 στα 2 kHz, και επιπλέον τα διαγράμματα διασποράς δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Μία άλλη πιθανή εξήγηση είναι ότι το μιντ "σπάει" στα 3 kHz. Μια ματιά στο διάγραμμα CSD:
δείχνει να ενισχύει αυτή την άποψη. Περίπου στα 3 kHz και στο χρονικό διάστημα μεταξύ μισού και ενός millisecond περίπου η απόκριση παρουσιάζει ένα μεγάλο "βήμα", εκεί όπου η τυρκουάζ περιοχή μεταπίπτει στην μπλε. Συνήθως παρόμοια "ακρωτήρια" στα διαγράμματα αποσβεννυμένων φασμάτων κρύβουν, ή μάλλον φανερώνουν breakup. Εάν αυτό συμβαίνει, θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να κροσαριστεί το μιντ χαμηλότερα. Αυτό ενέχει δύο περιορισμούς. Ο ένας είναι ότι χάνεται ευαισθησία (ή έστω ψεύτικη ευαισθησία) και ο άλλος ότι το ηχείο χάνει σε μέγιστη έξοδο, γιατί τα τουίτερ πάντα δυσκολεύονται οταν κληθούν να αναπαραγάγουν χαμηλότερες συχνότητες (δηλαδή μεγαλύτερα πλάτη). Ο άλλος τρόπος είναι ή αύξηση της κλίσης αποκοπής του κρος. Η δοκιμή (και η εταιρεία) δεν δίνει στοιχεία για αυτό. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η σχεδίαση Linkwitz-Riley 4ης τάξης (24 dB/oct) είναι η βέλτιστη επιλογή, με εξαίρεση τις σχεδιάσεις D'Appolito (MTM) όπου προτιμώνται οι Butterworth 3ης ταξης (18 dB/oct).
Επίσης η διέγερση κάποιου breakup δυστυχώς δεν γίνεται μόνο με ηλεκτρικό τρόπο, δηλαδή μέσω του σήματος, αλλά και μηχανικά, δηλαδή με ακουστική σύξευξη μέσω του αέρα.
Yποτίθεται ότι τα κεραμικά Accuton επιτυγχάνουν έναν πολύ καλό συνδυασμό ακαμψίας και απόσβεσης. Δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει ή όχι. Μια ματιά στα CSD του Avalon Indra:
δείχνει καθαρά breakup στα 3 (!) kHz και στα 5 kHz, παρόλο που το μεγάφωνο δεν είναι ακριβώς το ίδιο (αυτό του Indra έχει "αυτάκια" ενώ του ΧΤΖ έχει "βούλες" - και τα δύο για αποσβεστικούς λόγους, όπως ισχυρίζεται η Accuton).
Σε μία αντίστοιχη διευρεύνηση του Siegfried Linkwitz με θέμα τις παραμορφώσεις των μιντρέιντζ:
http://www.linkwitzlab.com/mid_dist.htm
η επίδοση ενός άλλου Accuton, μικρότερου, δεν είναι ιδιαίτερα καλή:
http://www.linkwitzlab.com/images/graphics/800bst12.gif
http://www.linkwitzlab.com/images/graphics/1k6bst12.gif
συγκρινόμενη με άλλα, γνωστότερα μιντ, Σκανδιναβικής ως επί το πλείστον προελεύσεως. Δεν ξέρω αν αυτά σημαίνουν κάτι για τα κεραμικά Accuton, τα οποία χρησιμοποιούνται σε αρκετές σχεδιάσεις γοήτρου και συνήθως συνοδεύονται από υμνητικά υποκειμενικά σχόλια, for whatever they are worth.
Σταματάκος:
1. Ο όρος "ανηχοϊκή" μέτρηση, όταν χρησιμοποιήται στις λεζάντες των δοκιμών του avmentor, εκφράζει την μέτρηση η οποία προκύπτει από αφαίρεση όλων των ανακλάσεων κατά την ρύθμιση του παραθύρου στο πεδίο του χρόνου. Η ανηχοϊκή μέτρηση έχει τον γνωστό περιορισμό που σχετίζεται με το trade off μεταξύ παραθύρου (σε mS) και χρήσιμης ανάλυσης του FFT (σε Hz) από τον οποίο προκύπτει η απόκριση. Το συνηθισμένο όριο για ηχεία που μπορούν να σηκωθούν από το πάτωμα, για τον χώρο όπου γίνονται οι μετρήσεις, είναι τα 250Hz. Το 100.49 σηκώνεται δύσκολα, κι έτσι η μέτρηση έγινε με το ηχείο στο δάπεδο. Η πρώτη ανάκλαση είναι πιο κοντά στην κρουστική απόκριση από ότι συνήθως, εξ ου και και το υψηλότερο όριο.
Ο όρος "ψευδοανηχοϊκή" χρησιμοποιήται για να εκφράσει ένα διάγραμμα το οποίο έχει προκύψει από splicing ανηχοϊκών και near field μετρήσεων.
Και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται με αυτή την λογική στο κλασικό βιβλίο του d'Appolito (Testing Loudspeakers).
2. Η κλίμακα στα διαγράμματα όπου φαίνεται η επίδραση των ρυθμίσεων έχει επιλεγεί επίτηδες πιο αναλυτική για να φανούν οι διαφορές.
3. Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από την συμπεριφορά του Accuton. Το 100.49 είναι το πρώτο ηχείο που δοκιμάζω που το περιλαμβάνει. H απόκριση της ίδιας της μονάδας όπως την δίνει η ίδια η εταιρία (με το σύστημα του Klippel) δεν δείχνει τέτοια συμπεριφορά. Ως εκ τούτου, κατά την άποψή μου, δύο θεωρίες μπορούν να προταθούν:
Πρώτον, είναι επιλογή voicing των Σουηδών οι οποίοι δίνουν, έτσι, αέρα στον χρήστη να μειώσει τις μεσαίες αν το θέλει. Όπως γράφω και στο κείμενο, το ηχείο μετρήθηκε "flat" χωρίς δηλαδή καμμία επέμβαση στις ρυθμίσεις. Δεύτερον, η "καμπούρα" οφείλεται πράγματι σε beaming, όπως προτείνεις, αλλά είναι -στην πραγματικότητα- παρενέργεια της μέτρησης από μικρή απόσταση. Το 1m που αποτελεί στάνταρντ (και βολεύει) συχνά "αδικεί" μεγάλα ηχεία των οποίων οι μονάδες απέχουν αρκετά και είναι κυριολεκτικά άχρηστο σε ηχεία πάνελ κ.λπ.
Προς την δεύτερη αυτή θεωρία συνηγορεί και η μέτρηση της διασποράς. Η μέτρηση αυτή έχει συζητηθεί αρκετά (προτείνεται από διάφορους, μεταξύ των οποίων και ο D'Appolito) και έχει μεγάλη χρησιμότητα αλλά και κάποια εποπτικά προβλήματα (δες το 6). Επί του προκειμένου, η μέτρηση αυτή δεν δείχνει τον περί ου ο λόγος τονισμό, αντιθέτως αποκαλύπτει υπολείμματα ενός άλλου τονισμού ο οποίος βρίσκεται πάνω από τα 3kHz, υπάρχει στην μέτρηση της μονάδας όπως τη δίνει η Accuton, αλλά, φυσικά έχει "φαγωθεί" από το φίλτρο.
