Τι ακουσατε στην εκθεση Hi End στο Ledra Marriot?

[g.kar]

Μπάμπη Θ.,
βεβαίως και υπήρχαν και τα κορυφαία κλασσικά λαμπάτα ενισχυτικά π.χ Audio Research, Cary .
Ομως σήμερα και η κουτσή Μαρία πλέον προσπαθεί να κατασκευάσει κακόγουστα λαμπάτα HiEnd συστήματα με αποτέλεσμα ένας μη έμπειρος με τον ήχο επισκέπτης να χάνει κυριολεκτικά τον προσανατολισμό του και τελικά να μην ακούει τα καλά λαμπάτα συστήματα.
Το ίδιο συνέβει και στο Πεντελικό. Πολλοί λίγοι είχαν τη τύχη να ακούσουν τα λαμπάτα ενισχυτικά της LAMM. Αυτοί όμως που τα άκουσαν, έστω και τυχαία, έμειναν εκεί κολλημένοι και μόνιμοι θαμώνες.

Ο Qualia της SONY κι εμένα με εντυπωσίασε.
Αν και δεν είμαι του Home Cinema, η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι η όχι και τόσο καλή απόδοση του μαύρου χρώματος και γενικώτερα η όχι και τόσο καλές χρωματικές αντιθέσεις, συγκριτικά πάντα με μία προβολή σε κανονικό κινηματογράφο από αυτές που συνηθίζω να βλέπω. Δεν γνωρίζω πόσο κοστίζει οπότε δεν μπορώ να πω αν είναι ο καλύτερος στην κατηγορία του.

Αύριο το βράδυ θα ξαναπάω στην έκθεση. Ελπίζω να μην έχει τόσο πολύ κόσμο όπως το Σάββατο. Θα έχουν στρώσει καλύτερα και κάποια συστήματα που μόλις είχαν βγει από τα κουτιά τους.

 

[Gebreselassie]

Δυστυχώς την ώρα που κάναμε την βόλτα στην έκθεση, δεν ήταν δυνατόν να ακούσουμε σοβαρά κάτι. Να πω μόνο ότι με εντυπωσίασε ο ήχος της McIntosh και δεν μου έκανε καθόλου κούκου το Grande Utopia...


Για δείτε μερικές φωτό...

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Να πω μόνο ότι με εντυπωσίασε ο ήχος της McIntosh και δεν μου έκανε καθόλου κούκου το Grande Utopia...

Θα συμφωνησω για τη McIntosh τοσο για τον ηχο οσο και για τα θηριωδη monoblock
και
θα προσθεσω ενα "παλι" στο κουκου για το Grande Utopia.

Επισης να πω οτι στο περιπτερο αριστερα απο αυτο της sony (sorry αλλα δε θυμαμαι ποιο ειναι) επαιζαν κλασσικο ροκ και μου αρεσε πολυ.

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Gebreselassie]

 

[Geo2]

Νομίζω οτι φέτος η έκθεση ήταν απο τις πιο πλουσιες στον ήχο.

Εκει που θα έδινα αριστεία θάταν στο περίπτερο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ(!!!!) TLA που έπαιζε με τα Agathon. Ο ήχος αξεπέραστος σε φυσικότητα παρα τα προβλήματα του χώρου και την πολυκοσμία. (το χρήμα όμως πολύ..... 20.000 προ και ενισχυτης και 14.000 τα ηχεία.... ).

Αν και περίεργος συνδυασμός το ίδιο θα έλεγα και για το περιπτερο του ΛΑΙΟΥ οπου έπαιζαν ο Accuphase 530 με τις νέες( κόρνες της Klipsh.

Πολύ εντυπωσιακό το σύνολο Ajoe( Primaluna Prologue two και Vienna. Για τα λεφτά του και για μικρούς χώρους ευκαιρία....

Για τα wilson Puppy 7 δεν το συζητώ αν και τα ενισχυτικα της Audio Research δεν ήταν και ο,τι καλυτερο γι'αυτά...

Απαγοήτευση για τα Usher και CAV ..... Ηχος αφύσικος ( μου θύμιζε ένα συστημα πολύ παλιο που είχα γυρω στο 1985 με φουσκωμένα τα άκρα σαν να ήσουν σε disco της εποχής)

Εντυπωσιάστηκα απο τον Hitachi 200 αν και χρωματικα ενοιωθα οτι παρεξεκλινε προς το Magenta. Για τα λεφτα του ευκαιρία.... (Ανδρεα περίμενε σούρχομαι..... δώσε διαθεσιμότητα και τιμή.......)

Ο πλέον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ απ'όλα τα περίπτερα ήταν ο "ΑΝΑΚΡΟΥΣΙΣ" ο οποίος συνεχίζει να δουλεύει (στην κυριολεξια) τους μουσικόφιλους με τις τιμές Βινυλλίων και SACD. Μάθαν οτι γ..μιόμαστε πλακώσαν και οι γύφτοι. 45 ΕΥΡΩ το δισκάκι;;;;;; ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ


Αυτά τα ολίγα...........

 

[Costas Coyias]

Η αλήθεια είναι, ότι πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ποιότητα οποιουδήποτε ακούσματος έχει και ο δίσκος που παίζει τη δεδομένη στιγμή που θα τύχει να περάσει κανείς από κάποιο δωμάτιο της έκθεσης. Προφανώς γι’ αυτόν το λόγο ηχούσαν αδιάφορα τα Grande Utopia, καθώς έπαιζε μια τυπική pop ηχογράφηση. Σε αρκετά άλλα δωμάτια άκουσα διάφορα ηλεκτρικά blues, έναντι των οποίων δεν έχω τίποτα, βεβαίως, ίσα – ίσα μάλιστα, αλλά η ποιότητα αυτών των ηχογραφήσεων δεν επιτρέπει να αξιολογήσει κανείς τις μηχανές που παίζουν, ενώ δεν λείπουν και περιπτώσεις, που αυτό το ηχητικό υλικό αποκρύπτει ελαττώματα των συσκευών.

Σε κάποιο περίπτερο διέκρινα τα Ελληνικά TLA, που από πλευράς εμφάνισης είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά, ενώ για τον ήχο τους δεν μπόρεσα να σχηματίσω γνώμη, καθώς έπαιζαν jazz με χαμηλά περάσματα, κατάλληλη για άτομα που είναι της τακτικής να ψάχνουν «χροιές», κλπ., ακούγοντας δίσκους, για την ηχογράφηση των οποίων το μικρόφωνο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τις «σκουπίτσες» του drummer, μέσα από τεράστια ηχεία με παλιομοδίτικης τεχνολογίας μεγάφωνα. Νομίζω πως ενισχυτές τέτοιας ισχύος και κόστους αξίζουν υψηλοτέρων προκλήσεων, με καλύτερα ηχεία.

Τον αντίποδα αυτής της τακτικής άκουσα σε κάποιο δωμάτιο, όπου πέτυχα ένα ζευγάρι Audiovector, οδηγούμενα από ηλεκτρονικά της Audia, να παίζει ένα μουσικά αδιάφορο, αλλά τεχνικά άρτιο CD, (σόλο drums). Η καλύτερη ηχητική ποιότητα που άκουσα στην έκθεση. Θερμά συγχαρητήρια.

Η οικογένεια Τσακιρίδη ήταν εκεί με όλο το οπλοστάσιό της, παίζοντας με ένα ζευγάρι Triangle. Εάν το target group της φίρμας είναι αυτοί που ψάχνουν τη «ζεστή μεσαία», (δηλαδή προβολική, δηλαδή λανθασμένη), τότε μάλλον η επιλογή τους είναι εύστοχη. Νομίζω, όμως, ότι αυτά τα ηχεία αδικούσαν τις δυνατότητες των ενισχυτών, και, τελικά, την προσπάθεια του κατασκευαστή. Οι τιμές τους βέβαια απολύτως συμφέρουσες, χωρίς να είναι Κινέζοι.

Για άλλη μια φορά διεπίστωσα, ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ηχείο της ATC που να είναι λανθασμένη κατασκευή. Ειδικά τα παθητικά 50άρια, αυτά με το λακαριστό φινίρισμα, έπαιζαν καταπληκτικά, ελέω μεγέθους -και μάλιστα, χωρίς να προδίδουν την οπή τους. Συγχαρητήρια –για άλλη μια χρονιά.

Σε κάποιο άλλο δωμάτιο συνάντησα τα Klipsch «της σειράς», να παίζουν με Accuphase και Exposure. Λογικά κόστη, πολύ καλός ήχος, (η κόρνα των tweeter ακούγεται κάποιες στιγμές), και χωρίς τις διάφορες –και καλά- power conditioning ανοησίες, του στυλ, δεχόμαστε - τη νορμάλ - δομημένη - καλωδίωση - του - ξενοδοχείου - του 1,5καρέ - και - στην - πρίζα - του - βάζουμε - ένα - μπουρί – γιατί – έτσι - γουστάρουμε. Η συντηρητική Exposure φορούσε μπλε led, και τα Accuphase απέδιδαν πολύ καλά, έχοντας αυτό το εξαίρετο φινίρισμα, που είναι σήμα κατατεθέν.

Κάπου είδα να παίζει ένα βινύλιο, ενώ τα γούφερ περνούσαν της ψυχής τους τον τάραχο, από τις υποηχητικές ανωμαλίες του δίσκου. Άρωμα 70’ς. Δεν πειράζει, θα μάθουν με τον καιρό.

Σε κάποιο δωμάτιο άκουσα ένα ηχείο με tweeter πλάσματος, φιλοξενούμενο σε κόρνα, κάτι που συνέβαινε και με το mid, οδηγούμενο από ηλεκτρονικά της Symphonic Line. Ως σύνολο, το ηχείο είχε προβλήματα στο κρος, καθώς οι τρύπες του ήταν ευδιάκριτα ακουστές, αλλά το tweeter αυτό είναι ίσως τα καλύτερο που έχω ακούσει, καθώς αναπτύσσει απίστευτες επιταχύνσεις, αποδίδοντας πραγματικά εξαίσια πρίμα. Δεν έχω ξακανούσει κάτι τέτοιο.

Εφέτος, είχα όλη την καλή διάθεση να ακούσω κάποια απ’ αυτά τα παλιομοδίτικα μεγάφωνα, περί της ηχητικής απόδοσης των οποίων τα σχόλια είναι θα έλεγα από κολακευτικά έως διθυραμβικά, εδώ και εκεί στο Internet και τα περιοδικά του χώρου. Άκουσα ένα ζευγάρι κόρνες, για την ταυτότητα των οποίων δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω. Άκουσα κάποιους κώνους της Lowther μονταρισμένους σε ηχείο από Ελληνικά χέρια. Θεωρώ ότι πρόκειται μάλλον για κάποια Αμερικάνικη μόδα, διότι κατά τα άλλα δεν… Προβλήματα απόκρισης και στάθμης, τα δύο προαιώνια δηλαδή. Περί όνου σκιάς ο λόγος. Μόνον ο DimDas μου είπε στα ίσα και παλικαρίσια, «δεν ψάχνω το σωστό, ψάχνω αυτό που μ’ αρέσει». Έτσι, μάλιστα, το καταλαβαίνω.


Δυό – τρία δωμάτια είχαν και δίσκους για πούλημα. Βρήκα το Buena Vista Social Club σε βινύλιο δεύτερης γενιάς, (απ’ ό,τι ξέρω, ο Ry Cooder πήγε στην κούβα με ψηφιακό εγγραφέα, έτσι δεν είναι); Διπλό άλμπουμ, με αραιά χάραξη, αλλά ό,τι και να είναι πια, η τιμή των 75€ είναι εξωφρενική, (25500 δραχμές, για να μην ξεχνιόμαστε). (Στο elusive disc το είχε πάρει το μάτι μου για 40$). Γλίτωσα τη λιποθυμία και έφυγα.

Η πάντα μετριοπαθής, αθόρυβη, ουσιαστική και ακούραστη LG ήταν εκεί, επιδεικνύοντας –κατά κύριο λόγο- τηλεοράσεις πλάσματος, και κλέβοντας την παράσταση. Οκτώ στους δέκα επισκέπτες της έκθεσης έφευγαν με τη λευκή σακούλα της LG ανά χείρας, και μαζί μ’ αυτούς και εγώ. Εμ, πώς να αντισταθείς στις δύο γλυκύτατες υπάρξεις που μοίραζαν τις σακούλες στην πόρτα του δωματίου; Μπράβο τους.

 

[Gebreselassie]

Κάπου είδα να παίζει ένα βινύλιο, ενώ τα γούφερ περνούσαν της ψυχής τους τον τάραχο, από τις υποηχητικές ανωμαλίες του δίσκου. Άρωμα 70’ς. Δεν πειράζει, θα μάθουν με τον καιρό.

Προφανώς αναφέρεσαι στα usher. Είδα σε κάποια στιγμή κι εγώ ότι τα φουκαριάρικα woofer κόντευαν να βγούνε έξω...
Γενικώς όμως δεν ήταν καθόλου κακός ο ήχος, ήταν αρκετά ισορροπημένος, χωρίς υπερβολές και αν και δεν μπόρεσα να ακούσω αρκετά για να δω τις δυνατότητες του ηχείου, νομίζω ότι μάλλον είναι συμφέρουσες αγορές (προφανώς λόγω προέλευσης...).


- Αν και στο hi end δεν είναι αυτό το ζητούμενο, θα ήθελα τις γνώμες όλων στην ερώτηση ποιό ήταν το πιο τίμιο δωμάτιο με βάση τον λόγο κόστος/απόδοση.