Το Βινύλιο "επέστρεψε" - Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί στην όλη μπίζνα;

[gonis]

Μην αγοράζετε βινύλια,αυξάνετε τη ζήτηση και ανεβαίνουν οι τιμές.
Αν είχα όλα τα λεφτά του κόσμου θα έστηνα δίπλα σε αυτό που εχω ένα KRONOS ,2 Michell, gyrodec και orbe,ένα καινούριο Sp10,ένα Goldmunt Reference και θα άκουγα tidal χαζεύοντας τα
Για προ ενισχυτές phono δέχομαι προτάσεις

 

[sterkon]

Το τσάμπα του mp3 τελικά υποβάθμισε τη ποιότητα της μουσικής παραγωγής.

Η ποιότητα της μουσικής παραγωγής να δείς,
τι της έκανε της μουσικής παραγωγής...
[DOUBLEPOST=1527772601][/DOUBLEPOST]

Αν είχα όλα τα λεφτά του κόσμου θα έστηνα δίπλα

Και ένα Τρανσκρίπτορς, και ένα BL-91, και...

 

[oldy]

που να το διαβάσω αυτό στο άυλο;

αφορμη και μονο, παιρνω απο το παραπανω ...
να παε διπλα μου εχω το "John Mayall and The Bluesbreakers with Eric Clapton" ετυχε να 'ναι μπροστα
παω να τ' ακουσω αϋλο να δω ηντα πραμα 'ναι
τ' ακουω
να δω και δυο τρεις φωτο
τσι βλεπω
να διαβασω κι ενα δυο πραματα
τα διαβαζω
και ποσο αραγες να κανει εδα ?
α τοσο ... (βρισκω και ποια εκδοση εχω)
εχει ποθες τιποτα παραπανω πληροφοριες ?
εχει

μ' ενα απλο γουγλαρισμα - ποιο πολλη ωρα (απειρως) μου πηρε να γραψω τουτο δω το πονημα ...

να δεις που θα το βαλω να τ' ακουσω - να δω κι αν εξακολουθει να δουλευει το πικαπ

 

[Mr Spock]

- έ τώρα , και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ δυναμιτίζει την κουβέντα , μόλις έβαλε το do or die των human league από δωδεκάιντσο όπως είπε . . . και θα αναρωτιέται ο νέος σε ηλικία τι είναι οι ίντσες σε σχέση με τα κιλο & τεραμπάιτ

 

[vinyllover]

2 πρόσφατα παραδείγματα σχετικά με το θέμα. Στη δουλειά είναι μια κοπέλα 27 χρονών που μαζεύει βινύλια. Μου έκανε εντύπωση ότι απορρίπτει τα σύγχρονα (σε αυτή) μέσα και προτιμά τα απαρχαιωμένα (της δικής μου εποχής). Αγοράζει από την ιαπωνία! Βρήκε ένα διπλό δίσκο εδώ στην Ελλάδα στα 200+ ευρώ που παλαιότερα τον αγόραζες με 25-40 ευρώ και δεν μπορεί να το αγοράσει. Το έχω σε βινύλιο και σε CD! Της λέω, "να στο γράψω σε CD"q "Όχι, θα το βρω"! Έχω και άλλη μία που κάνει το ίδιο με το αγόρι της αλλά είναι 40+ και δεν πιάνονται οι γέροντες

Άλλο παράδειγμα, φίλος μου Γερμανός ήρθε στο σπίτι μου στην Ελλάδα με την οικογένεια του. Είχαν τρελαθεί να τους βάλω το πικαπ. Μου λέει μόνος του: "high-end"! Και γυρίζει στα παιδιά του και τους λέει: "είδατε πόσο ωραία παίζει"; Τους έβαλα ένα άλμπουμ της Dynaudio με γυναικείες φωνές και μου φαινόταν κι εμένα καταπληκτικό σαν ήχος, καλύτερο και από CD

Προσωπικά έχω φορτώσει πολλές από τις αναμνήσεις μου στους δίσκους μου. Το CD ακούγεται σωστότερα, δυναμικότερα, καλύτερα. Το youtube το ίδιο, φαντάζομαι και τα διάφορα συνδρομητικά. Ποιος όμως μπορεί να αντικαταστήσει την καλλιτεχνική αξία ενός καλοσχεδιασμένου εξώφυλλου; Που μπορεί να χωρέσει η πληροφορία για το μουσικό γεγονός; Πως θα γίνει κάτι "δικό" σου μέσα στη θάλασσα με τα terrabytes; Έχω γράψει σε άλλο νήμα ότι η αίσθηση που παίρνω όταν ακούω όλο το άλμπουμ του Λοίζου "Γράμματα στην αγαπημένη" , με τις αφιερώσεις μέσα, τους συντελεστές κτλ δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Το είχα το άλμπουμ σε άυλη μορφή και απλά το άκουγα. Η τελευταία δουλειά του Μάνου, όλα τα όργανα παίζονται από τον ίδιο, που να το διαβάσω αυτό στο άυλο; Με το δίσκο μπαίνω μέσα στο μουσικό γεγονός. Ποιος μπορεί να έχει CD των Pink Floyd ή ακόμη χειρότερα mp3? Η μισή αξία είναι στο κονσεπτ του εξώφυλλου!

Τελικά όσο κάτι είναι δύσκολο, τόσο πιο απολαυστικό γίνεται. Στην καταναλωτική κοινωνία που ζούμε απλά καταναλώνουμε. Με την κασετούλα και το δισκάκι συμμετείχαμε. Δεν φταίει το μέσο, εξαιρετικά είναι τα ψηφιακά, φταίει η εποχή που απομακρύνει από την ουσία και οδηγεί μόνο στη κατανάλωση. Βλέπω νέους σήμερα, βλέπω τον εαυτό μου, συνεχώς το χέρι στο επόμενο κομμάτι είναι! Ακούμε λίγα δευτερόλεπτα, τα ίδια κομμάτια και μετά στο.....επόμενο! Η χαρά που έπαιρνε κάποιος όταν ηχογραφούσε κασέτα από το ραδιόφωνο ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα σημερινά καταναλωτικά χαπάκια της μουσικής βιομηχανίας. Το τσάμπα του mp3 τελικά υποβάθμισε τη ποιότητα της μουσικής παραγωγής.

Τελικά αυτή η τελευταία παράγραφο τα λέει όλα...Γιατί στο τζάμπα μπουχτίζεις από το πολύ υλικό και τελικά δεν ακούς τίποτα..
+1000
Παρόλο που ακούω από όλα τα μέσα,από κασέτα μέχρι flac..
το θέμα είναι χιλιοσυζητημένο,νομίζω οτί όποιος ψιλοβαριέται φτιάχνει ποπ κόρν και μετά κάνει ένα θέμα στο av site ''βινύλιο vs spotify''
Η ακόμα καλύτερα ενεργά vs παθητικά...

 

[ZaBBalos]

Τελικά αυτή η τελευταία παράγραφο τα λέει όλα...Γιατί στο τζάμπα μπουχτίζεις από το πολύ υλικό και τελικά δεν ακούς τίποτα..

Μεγάλος μύθος. Αν μπούχτισες δε φταίει το τσάμπα αλλά το ότι ποτέ δεν ήσουν τόσο μουσικόφιλος όσο νόμιζες.

 

[Dimpas]

http://www.oneman.gr/pop-code/t/mou...icle&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos1

 

[vinyllover]

Μεγάλος μύθος. Αν μπούχτισες δε φταίει το τσάμπα αλλά το ότι ποτέ δεν ήσουν τόσο μουσικόφιλος όσο νόμιζες.

Τον μουσικόφιλο δηλαδή τον ορίζουν οι γεμάτοι σκληροί δίσκοι με φλακ;
Οι χιλιάδες δίσκοι;
Αμφιβάλλω

Οταν πληρώνεις αφ' ενός σέβεσαι τον εργαζόμενο δημιουργό αφ' ετέρου θα επιλέξεις τι θα πάρεις.θα έχεις αυτά που πραγματικά σου αρέσουν και θα τα ακούς.ψιλα γράμματα για την υπερκαταναλωτικη κοινωνία που ζούμε..
Πάντως συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.

 

[ZaBBalos]

Τον μουσικόφιλο δηλαδή τον ορίζουν οι γεμάτοι σκληροί δίσκοι με φλακ;
Οι χιλιάδες δίσκοι;
Αμφιβάλλω

Οταν πληρώνεις αφ' ενός σέβεσαι τον εργαζόμενο δημιουργό αφ' ετέρου θα επιλέξεις τι θα πάρεις.θα έχεις αυτά που πραγματικά σου αρέσουν και θα τα ακούς.ψιλα γράμματα για την υπερκαταναλωτικη κοινωνία που ζούμε..
Πάντως συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.

Εδώ συμφωνώ σε ό,τι γράφεις εκτός των υπογραμμισμένων. Μια χαρά έχω αγοράσει αλμπουμς που τελικά δε μου άρεσαν και δεν άκουσα. Στο κάτω κάτω ένα σφραγισμένο βινύλιο ή cd πως θα το ακούσεις? Θα σου έβαζαν πχ 2-3 κομμάτια σε ένα δισκάδικο (αν ήταν μερακλής ο ιδιοκτήτης) και θα έβγαζες συμπέρασμα?

Εγώ δεν υπερθεμάτισα το "τσάμπα", φυσικά και πρέπει να πληρώνεις για τη μουσική σου αν και θεωρώ παράλογες τις τιμές (αυτό όμως είναι άλλο θέμα). Εγώ είπα πως δεν φταίει το τσάμπα και το πλήθος των μουσικών επιλογών για τον εάν κάποιος μπουχτίζει.

 

[kkaram]

- έ τώρα , και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ δυναμιτίζει την κουβέντα , μόλις έβαλε το do or die των human league από δωδεκάιντσο όπως είπε . . . και θα αναρωτιέται ο νέος σε ηλικία τι είναι οι ίντσες σε σχέση με τα κιλο & τεραμπάιτ

Τρομερος ο Πετριδης! Εδω τα λεει φυσικα καλυτερα απο εμενα:

Υπάρχουν κάποια παιδιά που ακούν τη μουσική όπως παλιά. Στο σύνολο όμως είναι επιδερμικός ο τρόπος που ακούνε μουσική. Είναι στο κομπιούτερ και την ακούν σαν χαλί κι αυτό για μένα είναι το χειρότερο, ότι την απαξιώνουν εντελώς τη μουσική. Για να καταλάβει κάποιος τη διαφορά, στη δεκαετία του ’70 που ήρθε και το hi-fi και πήραμε και τα καλύτερα μηχανήματα, -τότε που έβγαλαν οι Pink Floyd το Dark Side of the Moon- θυμάμαι πως καθόμασταν στο δωμάτιό μας ή σε σπίτια φίλων και καπνίζαμε και ακούγαμε καθηλωμένοι. Βάζαμε το δίσκο στο πικ-απ και ήταν σαν να βλέπαμε τηλεόραση. Καθόμασταν αμίλητοι, σαν Παναγίες για 45 λεπτά και ακούγαμε Led Zeppelin ή οτιδήποτε άλλο εκείνης της εποχής και περιμέναμε με τα μάτια αντιδράσεις για να δούμε πιο κομμάτι μας άρεσε περισσότερο. Αυτό φαίνεται κάπως υπερβολικό τώρα, αλλά νομίζω πως αγαπήσαμε τη μουσική περισσότερο.
[DOUBLEPOST=1527795309][/DOUBLEPOST]

αφορμη και μονο, παιρνω απο το παραπανω ...
να παε διπλα μου εχω το "John Mayall and The Bluesbreakers with Eric Clapton" ετυχε να 'ναι μπροστα
παω να τ' ακουσω αϋλο να δω ηντα πραμα 'ναι
τ' ακουω
να δω και δυο τρεις φωτο
τσι βλεπω
να διαβασω κι ενα δυο πραματα
τα διαβαζω
και ποσο αραγες να κανει εδα ?
α τοσο ... (βρισκω και ποια εκδοση εχω)
εχει ποθες τιποτα παραπανω πληροφοριες ?
εχει

μ' ενα απλο γουγλαρισμα - ποιο πολλη ωρα (απειρως) μου πηρε να γραψω τουτο δω το πονημα ...

να δεις που θα το βαλω να τ' ακουσω - να δω κι αν εξακολουθει να δουλευει το πικαπ

Ετσι απο περιεργεια, μπορεις να βρεις τα εξης αλμπουμ με τα εσω-εξωφυλλα τους; Να τα ακουσεις και να τα δεις οπως βγηκαν.

Αχ ερωτα!
Η Μοσχολιου τραγουδα Σπανο
Γραμματα στην αγαπημενη

Αντε να το κανουμε και πιο ευκολο, Aphrodite's Child - 666
Songs in the key of life
What's going on

 

[ZaBBalos]

Τρομερος ο Πετριδης! Εδω τα λεει φυσικα καλυτερα απο εμενα:

Υπάρχουν κάποια παιδιά που ακούν τη μουσική όπως παλιά. Στο σύνολο όμως είναι επιδερμικός ο τρόπος που ακούνε μουσική. Είναι στο κομπιούτερ και την ακούν σαν χαλί κι αυτό για μένα είναι το χειρότερο, ότι την απαξιώνουν εντελώς τη μουσική. Για να καταλάβει κάποιος τη διαφορά, στη δεκαετία του ’70 που ήρθε και το hi-fi και πήραμε και τα καλύτερα μηχανήματα, -τότε που έβγαλαν οι Pink Floyd το Dark Side of the Moon- θυμάμαι πως καθόμασταν στο δωμάτιό μας ή σε σπίτια φίλων και καπνίζαμε και ακούγαμε καθηλωμένοι. Βάζαμε το δίσκο στο πικ-απ και ήταν σαν να βλέπαμε τηλεόραση. Καθόμασταν αμίλητοι, σαν Παναγίες για 45 λεπτά και ακούγαμε Led Zeppelin ή οτιδήποτε άλλο εκείνης της εποχής και περιμέναμε με τα μάτια αντιδράσεις για να δούμε πιο κομμάτι μας άρεσε περισσότερο. Αυτό φαίνεται κάπως υπερβολικό τώρα, αλλά νομίζω πως αγαπήσαμε τη μουσική περισσότερο.

Συμφωνώ απόλυτα και με αυτό. Όμως δε φταίει το μέσο αλλά η νοοτροπία. Κάποιος αν θέλει τη μουσική του "χαλί" μπορεί να το κάνει με ένα πικάπ ή με ραδιόφωνο ή με οτιδήποτε. Εγώ για παράδειγμα όταν ακούω μουσική από τον υπολογιστή μου δεν κουνιέμαι καν. Όσο για τον Πετρίδη είναι αλήθεια πως του χρωστάμε πολλά και πρέπει πάντα να ακούμε με προσοχή όσα λέει αλλά θα πρέπει επίσης να λαμβάνουμε υπόψη μας πως είναι πλέον 70 ετών.

 

[ABSENTI]

[DOUBLEPOST=1527813514][/DOUBLEPOST]

 

[nath]

Να μην τα βάλω όλα στο ίδιο τσουβάλι αλλά μου έχει τύχει αμέτρητες φορές να κατεβάσω κάτι από το bandcamp (name your price, free ή και κανονικότατη πληρωμή) και με το πρώτο κομμάτι να φορτώνει στο foobar να βλέπω ένα waveform ευθύ σαν αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας που με προετοιμάζει για πονεμένα αυτιά. Αυτό φυσικά διαπιστώνω και στην ακρόαση. Αποτέλεσμα, κάδος.
Την πάτησα αρκετές φορές αγοράζοντας και το αντίστοιχο βινύλιο περιμένοντας μια βελτίωση. Μάταια. Σχεδόν τα ίδια χάλια. Το μόνο που μου έμεινε είνα αρκετά πολύχρωμα, σπλατερ, μαρμπλ, σκάτερ βινύλια χωρίς την παραμικρή μαγεία του αναλογικού ήχου . Αποτέλεσμα , ράφι .(πίσω πίσω να στηρίζει τα υπόλοιπα).
Μην μιλήσω για κυκλοφορίες , επανεκδόσεις , συλλογές με ακυκλοφόρητα που κάποια κομμάτια προήλθαν ακόμη και από mp3.
Μονόπλευρη απόψη για το είδος της μουσικής που ακούω αλλά κατι δεν πάει καλά γενικότερα και όχι μόνο με το βινύλιο. Φυσικά στη θέση του bandcamp μπορεί να είναι το spotify, itunes κτλ. Ή κάποιος που ακούει τζαζ, κλασσική
να εξακολουθεί να ακούει αυτό που το αρέσει με την αντίστοιχη ποιότητα αλλά ρε φίλε εμείς οι βρώμικοι λερωμένοι με γράσσα δεν έχουμε δικαίωμα να ακούσουμε σωστά?
Αποτέλεσμα, βάζω ένα δίσκο τον dead moon στο φτωχικό μου σύστημα και λερώνω τα αυτιά μου καθαρά.
Όπως ακριβώς θέλαν o Fred και η Toody.

 

[Γιάννης Πανταζής]

Μιας που η κουβέντα πήρε την πορεία της να πω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη.

Ο δίσκος βινυλίου δεν είχε φύγει ποτέ. Τα "δύσκολα" χρόνια της ψηφιακής επέλασης πιέστηκε και αυτό γιατί οι εταιρείες ήθελαν να προωθήσουν το CD. Πάντα ζούσε και θα ζει. Και αφού δεν έσβησε τότε, δεν θα σβήσει ποτέ.

O Κύριος λόγος για τον οποίον δεν θα σβήσει, είναι πως πλέον έχει αποκτήσει συλλεκτική αξία. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

Το ότι -σύμφωνα με έρευνα- το 50% αυτών που αγοράζουν καινούργια βινύλια δεν τα ανοίγουν και απλώς τα έχουν τα λέει όλα.

Η Sony μετά από 30 χρόνια ανοίγει ξανά εργοστάσιο. Για να κάνει ο Γιαπωνέζος τέτοια κίνηση σημαίνει πως όχι μόνο θέλει να εκμεταλλευτεί τη φάση, αλλά προφανώς θα την πάει σε άλλο επίπεδο. Τι θα κάνει μόνο αυτός το ξέρει.

Αυτό που "έσωσε" τον δίσκο είναι αυτό που θα εξακολουθήσει να τον διατηρεί και να τον εξελίσσει... Το Internet. Αν δει κάποιος πότε ο δίσκος ξεκίνησε να παίρνει τα πάνω του, θα δει πως η άνοδος του είναι συνυφασμένη με την παρουσία και άνοδο των παγκόσμιων marketplaces (ebay - amazon κυρίως). Όταν όλες οι αγορές του κόσμου λειτούργησαν σαν συγκοινωνούντα δοχεία, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Πιστεύω πως ο δίσκος βινυλίου είναι το καλύτερο format στο οποίο η μουσική «ζει». Αγαπώ το CD και την κασέτα, το mp3 και ότι έχει μουσική. Ο δίσκος βινυλίου όμως θα είναι ένα μοναδικό έργο τέχνης, ακόμα κι αν έχει εκδοθεί σε εκατομμύρια κόπιες. Τα πάντα σε ένα δίσκο βινυλίου είναι μια ευχάριστη εμπειρία, ακόμα και τα «σκρατς» του που καθορίζουν την πορεία του μέσα στο χρόνο.

Πιστεύω πως ο δίσκος βινυλίου δεν είναι ένα απλό εμπορικό προϊόν αλλά κάτι βαθιά συναισθηματικό. Κάθε δίσκος βινυλίου που έχουμε αγοράσει είναι ένα κομμάτι από τη ζωή μας. Περιέχει ήχους, συναισθήματα, χαρές αλλά και λύπες. Πολλοί δίσκοι περικλείουν ακόμα και την ιδιαιτερότητα της στιγμής στην οποία αγοράζονται.

Πιστεύω στον δίσκο βινυλίου και με τη σειρά μου χαιρετίζω όλους τους πιστούς

 

[argi]

..............απο το βυνιλιο ξεκινησα (μια βραδυα απο τον Αγιο Νειλο ) για το χατζηκυριακειο...κανα 3000 χιλιαδες ειχα μεχρι το καλοκαιρι του 91.........
μετα το γυρισα σε σιντι..................
μετα σε μινι ντισκ......
μετα σε αυλα....
και πιο μετα το ερειξα σε τσιμεντοκτονιες.....
ατιμη ζωη κυριε πετροχείλε...
αλλους τους ανεβαζεις και αλλους τους κατεβαζεις..........
η αναβελωνωση πως λεγεται στα αυλα.....
? την τρως και δεν το καταλαβαινεις ?
το μονο καλο με τα βινυλια ειναι οτι καποτε καναμε σκρατς..........

 

[rose.athens]

Βλέποντας και την υπογραφή του, έχω την εντύπωση ότι ο νηματοθέτης άνοιξε το thread με σκοπό την προώθηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας...

 

[ZaBBalos]

O Κύριος λόγος για τον οποίον δεν θα σβήσει, είναι πως πλέον έχει αποκτήσει συλλεκτική αξία. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

Το ότι -σύμφωνα με έρευνα- το 50% αυτών που αγοράζουν καινούργια βινύλια δεν τα ανοίγουν και απλώς τα έχουν τα λέει όλα.

Είμαι ένας σχετικά πράος άνθρωπος που απεχθάνεται τη βία. Υπάρχουν όμως δύο τύποι ανθρώπων που πραγματικά θα ήθελα να δείρω: αυτούς που παραγγέλνουν delivery καφέ στο σπίτι και αυτούς που αγοράζουν βινύλια χωρίς να έχουν σκοπό να τα ακούσουν.

 

[Zizik]

αυτούς που αγοράζουν βινύλια οτιδήποτε χωρίς να έχουν σκοπό να τα ακούσουν χρησιμοποιήσουν γι' αυτό που κατασκευάστηκαν

 

[Γιάννης Πανταζής]

Είμαι ένας σχετικά πράος άνθρωπος που απεχθάνεται τη βία. Υπάρχουν όμως δύο τύποι ανθρώπων που πραγματικά θα ήθελα να δείρω: αυτούς που παραγγέλνουν delivery καφέ στο σπίτι και αυτούς που αγοράζουν βινύλια χωρίς να έχουν σκοπό να τα ακούσουν.

Ουδεν κακόν αμιγές καλού . Αυτοί που κρατάνε δίσκους αναλλοίωτους στο χρόνο διατηρώντας τους σε δροσερά σημεία μακρία από οσμές "δουλεύουν" για τους μερακλήδες του μέλλοντος. Αυτούς που θα αγοράσουν μια κόπια μετά από 40 χρόνια και θα θελήσουν να την απολαύσουν πραγματικά.

 

[Costas Coyias]

Συγχωρήστε μου την παρέκβαση (ελληνιστί off topic), ας την κάνουμε στα γρήγορα.

1. Όσοι λέτε ότι υπάρχουν βινύλια προερχόμενα από mp3, πώς το ξέρετε αυτό; Υπάρχει κάποια σχετική ένδειξη στο εξώφυλλο;
2. Εάν και όπου αυτό συμβαίνει, γιατί είναι κακό; Ούτως ή άλλως, όλες οι προδιαγραφές του mp3 είναι συντριπτικά ανώτερες από τον επιμελέστερα χαραγμένο δίσκο και το ακριβώτερο πικάπ του κόσμου και το ακριβώτερο phono του Milky Way.

Πείτε μου αν θέλετε...