- Μηνύματα
- 2.791
- Reaction score
- 1
Έστω χώρος ορθογώνιος, κλειστός με μεσοτοιχία και δύο εισόδους όπως φαίνεται και στο σχήμα που ακολουθεί:
Θεωρούμε πως οι χώροι (L,R) που σχηματίζονται έχουν ταυτόσημη ακουστική συμπεριφορά. Σε κάθε χώρο υπάρχει ένα μικρό stage καθώς και ένας διθέσιος καναπές.
Στο stage L, ένας μουσικός (ή μικρό γκρουπ μουσικών) παίζει μουσική με ακουστικά όργανα. Η μουσική αυτή ηχογραφείται με τα καλύτερα μικρόφωνα που διαθέτει η τεχνολογία και είναι τοποθετημένα στα αυτιά της replica R η οποία έχει την ίδια ανατομία με τον ακροατή H. Το αποτέλεσμα της ηχογράφησης καταγράφεται στο καλύτερο μέσο που διαθέτει η τεχνολογία και αναπαράγεται σε πραγματικό χρόνο στο stage R.
Στο stage R, έχουν στηθεί ακριβή ομοιώματα του μουσικού (ή μουσικών). Ο ήχος δεν αναπαράγεται με τυπικά ηχεία αλλά με ηχεία που βρίσκονται στη θέση των αντηχείων των οργάνων/ομοιώματα. Συνεπώς, εάν θεωρήσουμε ότι στο L παίζει ένας κιθαρίστας και στο R υπάρχει το ομοίωμά του (ίδια θέση, κλπ), τότε το ηχείο είναι η κιθάρα του, και το μεγάφωνο βρίσκεται στην οπή που έχει το καπάκι της. Τα ηχεία, είναι και αυτά φτιαγμένα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Η μουσική αναπαράγεται σε πραγματικό χρόνο. Μάλιστα, το σήμα από τα μικρόφωνα στη ρέπλικα RL εισάγεται στα μικρόφωνα της RR και ένα DSP αναλύει τις διαφορές και διορθώνει το σήμα που οδηγεί τα ηχεία έτσι ώστε οι δύο ρέπλικες να «ακούνε» τον ίδιο ήχο.
Έχουμε ένα ακροατή Η τον οποίον αφού του δέσουμε τα μάτια, περιφέρουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο. Του ζητάμε κάθε φορά να μας πει εάν αυτό που ακούει είναι Live ή Reproduction (αναπαραγωγή).
Τίθενται τα εξής ερωτήματα:
Α) Θα μπορέσει ο ακροατής να διαπιστώσει σε ποιο χώρο βρίσκεται κάθε φορά;
Β) Αν ναι, που οφείλεται αυτό;
Γ) Κατά πόσο το «μουσικό» ή μη αυτί του ακροατή επηρεάζει τις απαντήσεις στα ερωτήματα Α και Β;
.
Θεωρούμε πως οι χώροι (L,R) που σχηματίζονται έχουν ταυτόσημη ακουστική συμπεριφορά. Σε κάθε χώρο υπάρχει ένα μικρό stage καθώς και ένας διθέσιος καναπές.
Στο stage L, ένας μουσικός (ή μικρό γκρουπ μουσικών) παίζει μουσική με ακουστικά όργανα. Η μουσική αυτή ηχογραφείται με τα καλύτερα μικρόφωνα που διαθέτει η τεχνολογία και είναι τοποθετημένα στα αυτιά της replica R η οποία έχει την ίδια ανατομία με τον ακροατή H. Το αποτέλεσμα της ηχογράφησης καταγράφεται στο καλύτερο μέσο που διαθέτει η τεχνολογία και αναπαράγεται σε πραγματικό χρόνο στο stage R.
Στο stage R, έχουν στηθεί ακριβή ομοιώματα του μουσικού (ή μουσικών). Ο ήχος δεν αναπαράγεται με τυπικά ηχεία αλλά με ηχεία που βρίσκονται στη θέση των αντηχείων των οργάνων/ομοιώματα. Συνεπώς, εάν θεωρήσουμε ότι στο L παίζει ένας κιθαρίστας και στο R υπάρχει το ομοίωμά του (ίδια θέση, κλπ), τότε το ηχείο είναι η κιθάρα του, και το μεγάφωνο βρίσκεται στην οπή που έχει το καπάκι της. Τα ηχεία, είναι και αυτά φτιαγμένα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Η μουσική αναπαράγεται σε πραγματικό χρόνο. Μάλιστα, το σήμα από τα μικρόφωνα στη ρέπλικα RL εισάγεται στα μικρόφωνα της RR και ένα DSP αναλύει τις διαφορές και διορθώνει το σήμα που οδηγεί τα ηχεία έτσι ώστε οι δύο ρέπλικες να «ακούνε» τον ίδιο ήχο.
Έχουμε ένα ακροατή Η τον οποίον αφού του δέσουμε τα μάτια, περιφέρουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο. Του ζητάμε κάθε φορά να μας πει εάν αυτό που ακούει είναι Live ή Reproduction (αναπαραγωγή).
Τίθενται τα εξής ερωτήματα:
Α) Θα μπορέσει ο ακροατής να διαπιστώσει σε ποιο χώρο βρίσκεται κάθε φορά;
Β) Αν ναι, που οφείλεται αυτό;
Γ) Κατά πόσο το «μουσικό» ή μη αυτί του ακροατή επηρεάζει τις απαντήσεις στα ερωτήματα Α και Β;
.
