Cd κλασικής

Μηνύματα
6.846
Reaction score
5.949
Δεν θα το έλεγα “χάλια”. Απλώς είναι σαν να κάθεσαι πολυ κοντά στο πιάνο και όχι μερικά μετρα πιο εκεί, στο ακροατήριο. Δεν θέλω να ακούω τα πεντάλ. Την γυναίκα μου δεν την ενοχλεί. :idk:

Glenn Gould. Μουρμούρα ακατάπαυστη.


Ο Takashi Asahina. Πολλοί θόρυβοι, αλλά οκ , είναι Live.

Γενικά μου αποσπούν την προσοχή όλα αυτά
@Prince ακούτε σε στάθμη reference ή πιο σιγά; Έχετε μετρήσει;
Ακούω σε ρεαλιστικά επίπεδα το Fortepiano στη συγκεκριμένη ηχογράφηση και δεν μου δίνει την εντύπωση ότι είμαι τόσο δίπλα στο πιάνο. Τα πεντάλ δεν ακούγονται τόσο...εμφατικά, ώστε να αποτελούν...distraction. Βέβαια, ακούω μόνον τους πρωτότυπους δίσκους των εταιρείων. Δεν έχω κάνει ποτέ σύγκριση με το πως μπορεί να ακούγεται το ίδιο CD ή SACD σε streaming service.
Το αυτό ισχύει και για τον μεγάλο Asahina στον Beethoven. H μουσική ξεπερνά τους όποιους θορύβους του Live ακόμα και σε πολύ υψηλά επίπεδα ακρόασης.
O Glenn Gould, μέγα πνεύμα (και για αυτό μόνον πρέπει να τον ακούσει και κυρίως να τον δει σε βίντεο ο κάθε σοβαρά ενδιαφερόμενος), αλλά, όντως, είχε αυτή την..."ιδιοτροπία" να μουρμουρίζει αυτό που τόσο αγαπούσε και τον ενέπνεε...
 


Μηνύματα
6.846
Reaction score
5.949
δηλαδή αξία σύνθεσης και συνθέτη,
δεν υπάρχει σε άλλα είδη μουσικής;
Φυσικά στο κάθε είδος, υπάρχουν οι "δημιουργοί" του κάθε τραγουδιού ή και "έργου", οι οποίοι πιστώνονται και ως συνθέτες. Στα άλλα είδη μουσικής, η ακριβής παρτιτούρα είναι μόνον ενδεικτική του τι πρέπει να παιχτεί. Βασικά ακόρντα, η μελωδική γραμμή και ενδεχομένως μία πολύ βασική ενορχήστρωση. Στη συνέχεια, εναπόκειται στον κάθε ερμηνευτή με το team που εργάζεται μαζί του για το πως θα ερμηνευθεί ή θα ηχογραφηθεί το συγκεκριμένο τργούδι ή έργο. Ως εκ τούτου, το "Yesterday" λέμε των Beatles, καθόσον λίγο ενδιαφέρει ότι έχει πιστωθεί στους Lennon/McCartney, δεδομένου ότι, στις "συνθέσεις" του εμβληματικού αυτού γκρουπ τεράστια συμβολή είχε ο πιο μουσικός από όλους εκεί, ο μάνατζέρ τους George Martin.
Σε μία εκτέλεση του επίσης εμβληματικού Something του George Harrison από τον Frank Sinatra, ο τελευταίος πάντα ανέφερε τον ενορχηστρωτή του, ο οποίος είχε δώσει στο τραγούδι σχεδόν μία εντελώς νέα...εικόνα.
Βέβαια, σε ορίσμενα είδη της φερόμενης "ελαφράς" ή "λαικής (popular) μουσικής ανά τον κόσμο, έχουμε εξαίρετους μουσικούς που ως τέτοιοι συνέβαλαν στη δημιουργία σπουδαίων τραγουδιών, θαυμάσιας μουσικής για ταινίες, θεατρικά έργα κλπ. (Mancini, Morricone, Brell, Costa, Porter, Sondheim, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος κλπ.).
 



Dimifoot

General Catsicofoot Patton
Editor
Μηνύματα
27.246
Reaction score
78.933
Ακούω σε ρεαλιστικά επίπεδα το Fortepiano στη συγκεκριμένη ηχογράφηση και δεν μου δίνει την εντύπωση ότι είμαι τόσο δίπλα στο πιάνο
Μετρήστε με ντεσιμπελόμετρο. Στα "δυνατά" σημεία του άλμπουμ, πρέπει να φτάνετε τα 105db, σε ρύθμιση fast, C weighting για να είναι reference στάθμη.
Τα πεντάλ δεν ακούγονται τόσο...εμφατικά, ώστε να αποτελούν...distraction. Βέβαια, ακούω μόνον τους πρωτότυπους δίσκους των εταιρείων. Δεν έχω κάνει ποτέ σύγκριση με το πως μπορεί να ακούγεται το ίδιο CD ή SACD σε streaming service.
Δεν είναι παράλογο στο streaming να υπάρχει περισσότερη πληροφορία από ότι στο CD?

Και το συγκεκριμένο (σονάτες) το ακούω από multichannel DSD μέσω ROON απο σκληρό που έχω στο σπίτι, όχι streaming service.
 

wizzy

Music is our (Supernatural) friend!
Μηνύματα
13.879
Reaction score
20.368
Διαφώτισέ με, παρακαλώ. Θα χαρώ να διορθώσω τις όποιες εσφαλμένες γνώσεις μου.
Σε τι ακριβώς να σε διαφωτίσω; Στο πόσο λάθος είναι να θεωρείς ότι η jazz είναι αυτοσχεδιασμοί των μουσικών; Σοβαρά τώρα;

Δηλαδή, από την μία να ακούω τον Steve Gadd (drummer, ε), σε συναυλία, να προλογίζει κάθε τραγούδι και να λέει "I/we wrote the next song" κι από την άλλη να έρχεσαι εσύ και να γράφεις ότι "jazz=αυτοσχεδιασμός". Εκτός κι αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν solo μουσικών (ειδικά της jazz) τα οποία δεν είναι προμελετημένα/γραμμένα σε παρτιτούρα, νότα προς νότα.

Μην πας μακριά, κάνε μια αναζήτηση στο YouTube για το solo που έπαιζε ο μακαρίτης ο Neil Peart των Rush, με τίτλο "O baterista", στις συναυλίες του συγκροτήματος, τα τελευταία 10-15 χρόνια. Ίδιο κι απαράλλακτο, κάθε φορά - άντε, να είχε μικροαλλαγές "εδώ κι εκεί" για να μην βαριέται το κοινό. Αυτοσχεδιασμός κι αυτό, ε;

Ε, εντάξει, έτσι είναι, εάν αυτό πιστεύεις. Μείνε στην "αλήθεια" σου, δεν πειράζει.
 
Last edited:


Μηνύματα
1.864
Reaction score
4.430
Δεν είναι παράλογο στο streaming να υπάρχει περισσότερη πληροφορία από ότι στο CD?
Η απλώς περισσότερη πληροφορία
δεν ενοχλεί ποτέ. Πίστεψέ με.
Είναι ένα είδος εμφασης-παραμορφωσης, κάθε μεσον έχει την δική του, που ενοχλεί..
 

R

runner

Guest
Δεν είναι παράλογο στο streaming να υπάρχει περισσότερη πληροφορία από ότι στο CD?
Γιατί; μπορείς να το εξηγήσεις; κάποιοι θα πουν ότι όλα data είναι. Γιατί κάποια είναι "λιγότερα"; μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;
 



Dimifoot

General Catsicofoot Patton
Editor
Μηνύματα
27.246
Reaction score
78.933
Δεν έγραψα τι ακούγεται αλλά τι αναπαράγεται.
Αν μιλάμε για ασυμπίεστο streaming; υπάρχουν διαφορές οεο; ;)
Όχι.
Για όσους ομως νομίζουν πως υπάρχουν διαφορές, θα είναι τελείως ανεξήγητο να υπαρχει περισσότερη πληροφορία στο streaming ;)
 




Μηνύματα
6.846
Reaction score
5.949
Σε τι ακριβώς να σε διαφωτίσω; Στο πόσο λάθος είναι να θεωρείς ότι η jazz είναι αυτοσχεδιασμοί των μουσικών; Σοβαρά τώρα;

Δηλαδή, από την μία να ακούω τον Steve Gadd (drummer, ε), σε συναυλία, να προλογίζει κάθε τραγούδι και να λέει "I/we wrote the next song" κι από την άλλη να έρχεσαι εσύ και να γράφεις ότι "jazz=αυτοσχεδιασμός". Εκτός κι αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν solo μουσικών (ειδικά της jazz) τα οποία δεν είναι προμελετημένα/γραμμένα σε παρτιτούρα, νότα προς νότα.

Μην πας μακριά, κάνε μια αναζήτηση στο YouTube για το solo που έπαιζε ο μακαρίτης ο Neil Peart των Rush, με τίτλο "O baterista", στις συναυλίες του συγκροτήματος, τα τελευταία 10-15 χρόνια. Ίδιο κι απαράλλακτο, κάθε φορά - άντε, να είχε μικροαλλαγές "εδώ κι εκεί" για να μην βαριέται το κοινό. Αυτοσχεδιασμός κι αυτό, ε;

Ε, εντάξει, έτσι είναι, εάν αυτό πιστεύεις. Μείνε στην "αλήθεια" σου, δεν πειράζει.
Δεν έγραψα πουθενά ότι η Jazz είναι -μόνον- αυτοσχεδιασμός. Το ζήτημα ξεκίνησε από το ότι ο editor φάνηκε να θέτει τον αυτοσχεδιασμό της Jazz στην ίδια μοίρα με τη φόρμα της Κλασικής. Σε αυτό το ζήτημα απήντησα ότι ο αυτοσχεδιασμός δεν μπορεί να τεθεί στην ίδια θέση με τη φόρμα της Κλασικής.
Επί της ουσίας, το βασικό χαρακτηριστικό σχεδόν των περισσότερων μορφών της Jazz και των περισσότερων έργων αυτής στηρίζονται στον αυτοσχεδιασμό μετά την παρουσίαση ενός θέματος, το οποίο συνήθως είναι γραμμένο σε παρτιτούρα. Φυσικά, υπάρχουν μερικά θαυμάσια και έξυπνα θέματα (π.χ. τα Brubeck's Take Five & Miles Davis' All Blues), αλλά ο βασικός κορμός και αυτό που κάνει τη διαφορά, ως πολύ σωστά επέσημανε και ο editor, είναι ο αυτοσχεδιασμός.
Ο αυτοσχεδιασμός per se, ως επί το πλείστον, δεν γράφεται σε παρτιτούρα. Από τη φύση του, αποτελεί μία αυθόρμητη έκφραση του σολίστα (ακόμη και της Κλασικής Μουσικής) της στιγμής, προκειμένου να έχει μία άμεση επικοινωνία με το κοινό ή/και για επίδειξη της τεχνικής αρτιότητας και της ιδιαίτερης μουσικότητάς του.
Το ότι αυτοσχεδιασμοί μπορεί να γραφούν σε παρτιτούρα, φυσικά και είναι δυνατόν και συμβαίνει, όταν ο έμπειρος σολίστας ή/και συνθέτης κρίνει ότι αξίζει (για οιονδήποτε λόγο) να καταγράψει κάποιον αυτοσχεδιασμό του (ή και -πιο σπάνια- αυτοσχεδιασμό άλλου σολίστα). Η εν λόγω καταγραφή αποτελεί, ως εικός, "σύνθεση" -ομοίως και μία Cadenza στην Κλασική- αλλά πόσο η Jazz έχει οικοδομήσει τη φήμη και την αξία της σε καταγεγραμμένους αυτοσχεδιασμούς? Αλλά και στην Κλασική πόσες καταγεγραμμένες Καντέντζες έχουμε και -κυρίως- πόσο θεωρούνται ως πλήρεις ή επάξιες -σε φόρμα, δομή και αρμονία- συνθέσεις?
Ορισμένοι σπουδαίοι συνθέτες της Jazz έχουν γράψει έργα μεγάλης κλίμακας που ξεπερνούν τον αυτοσχεδιασμό, χωρίς και να τον αποφέυγουν εντελώς, όπως π.χ. ta Sacred Concertos του Duke Dllington ή το Mass for Hope του Dave Brubeck και ορισμένα υβριδικά έργα του Leonard Bernstein ή του George Gershwin.
Η αξία της σύνθεσης που, στη συντριπτική πλειοψηφία, συναντάται στην Κλασική εστιάζεται στη φόρμα και την αρμονία της πρωτίστως και στο ότι, χάρις στην ακριβή καταγραφή της κάθε σύνθεσης, μπορεί να αναπαραχθεί -με πλήρη ακρίβεια- από οιονδήποτε άξιο/ους τεχνικά ερμηνευτή/ες και οποτεδήποτε στο διηνεκές.
Τέλος, η φόρμα στην Κλασική, στην εξελικτική της πορεία, μας έδωσε τις πλέον αναεπτυγμένες μορφές σύνθεσης, ήτοι τη Φούγκα (με περισσότερα από ένα θέματα και εξαιρετικά απαιτητική σε ακρίβεια και συνοχή δομή), το Θέμα και Παραλλάγες (όπου έχουμε εξαιρετικά δείγματα απίστευτα μουσικής ευρηματικότητας και μουσικότητας, όπως στις Παραλλαγές Goldberg του Bach ή τις Παραλλάγες Diabelli του Beethoven ή οι Παραλλάγες σε ένα θέμα του Haendel του Brahms) και, πρωτίστως, τη φόρμα Σονάτας (Sonata Form).
 



R

runner

Guest
Το 2ο cd που θα βγει είναι αυτό, 1η φώτο,
1611769408338.png

Λογικά θα είναι το γνωστό με τα μήλα.
1611769535884.png

Στην 3η όμως φώτο της σελίδας του περιοδικού αντί για Berliner Philharmoniker που φαίνεται στην 1η φώτο αλλά και στην 2η,
1611769902133.png

γράφει Wiener.
1611770023068.png

:idk:
 


Staff online

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.320
Μηνύματα
2.858.446
Members
37.894
Νεότερο μέλος
Nika
Top