Classic HiFi

[Retro_Soulman]

Απάντηση: Classic HiFi

να και το δικο μου :105: το reVox pr 99 mk3 ... σοβαρο και ομορφο

 

[Audiogem]

Απάντηση: Classic HiFi

Ωρίστε εδώ, αλλά δεν φταίω εγώ, εσείς το ζητήσατε!

http://www.youtube.com/watch?v=8VGzaW1aiJw

.... και το ζητήσαμε και το κατευχαριστηθήκαμε!
Υπέροχος χώρος, φανταστικά μηχανήματα.
Να είσαι καλά να τα βλέπεις και να τα ακούς.

 

[notis58]

Απάντηση: Classic HiFi

Ευχαριστώ, ο χώρος είναι διαθέσιμος για καφεδάκι
μετα μουσικής, σε όποιον φίλο θα το ήθελε.

 

[Audiogem]

Απάντηση: Classic HiFi

Ευχαριστώ, ο χώρος είναι διαθέσιμος για καφεδάκι
μετα μουσικής, σε όποιον φίλο θα το ήθελε.

Μην το ξαναπείς γιατί .... έτοιμος είμαι! (Στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας, βέβαια).

 

[notis58]

Απάντηση: Classic HiFi

Το ξαναλέω! Η καλή παρέα στον καφέ μετα μουσικής,
είναι το καλύτερο αγχολυτικό φάρμακο για τις δύσκολες
μέρες που ζούμε! Αν θέλεις - και οποιοσδήποτε άλλος φίλος -
στείλε μου pm για να μη βγάλουμε τηλέφωνα στη φόρα.

 

[Dimid]

Απάντηση: Classic HiFi

Το ξαναλέω! Η καλή παρέα στον καφέ μετα μουσικής,
είναι το καλύτερο αγχολυτικό φάρμακο για τις δύσκολες
μέρες που ζούμε! Αν θέλεις - και οποιοσδήποτε άλλος φίλος -
στείλε μου pm για να μη βγάλουμε τηλέφωνα στη φόρα.

Εχεις απόλυτο δίκιο. Ολο και πιο συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναπολεί παλιές μέρες όπου οι επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι μετά καφέ, μουσικής και ατελείωτης συζήτησης περί των πάντων, δεν είχαν τέλος.

 

[Dimid]

Απάντηση: Classic HiFi

Telefunken 10ετία 1950. Εδώ έχει καθαριστεί, βρέθηκε στο γκαράζ του πατρικού και φυσικά μετακόμισε στο σαλόνι μου.
Λεπτομέρεια - είσοδος για πικ-απ !!

 

[PURETONE]

Απάντηση: Classic HiFi

Είναι ίσως το μακροβιότερο Audio προϊόν μιας που παράγεται ακόμη.

Μαζι με την ortofon SPU

 

[PURETONE]

Απάντηση: Classic HiFi

Ωχχ...:111:, έχω ένα τέτοιο.

Αξίζει να το φτιάξω ;

Aν θα μπει σε αναλογης κατηγοριας/τιμης συστημα θα ελεγα να ,αξιζει τον κοπο.
Εχει πολυ αξιοπρεπη ηχο.
Θα το προτιμουσα απο πολλα μοντερνα πικαπ των 200-300 ευρω.

 

[jimispatra]

Κατα την ταπεινη μου γνωμη 3 ειναι οι διαχρονικες κλασσικες συσκευες ηχου. 1. Ηχεια.QUAD 63 2. Κεφαλη. Denon DL103 3. Eνισχυτης. Sanyo P55 Μηχανακια που ακομη και σημερα στεκονται επαξια διπλα σε δηθεν τωρινα hi-end.

 

[tanto]

http://www.tonepublications.com/old-school/ten-best-buys-in-vintage-audio/

 

[Makismbt]

Χαιρετω τους παντες καθοτι ειναι η1η δημοσιευση!
Εκανα μια αναζητηση για τον Marantz 4400 της δεκαετιας του 70(αυτο με τον παλμογραφο!) και ειδα πως δεν εχει συζητηθει καθολου! Υπαρχει ενας τετοιος στη διαθεση μου αλλα απ'οτι μου ειπαν δεν ειναι λειτουργικος. Αυριο θα παω να τον παρω απο το πατρικο και να δω αν ειναι κατι απλο που να μπορω να επισκευασω μονος με τις βασικες γνωσεις/skills ηλεκτρονικών που κατεχω. Σκοπευω να τον ταιριαξω με ενα επίσης vintage πικαπ. Γενικα αξίζει? Παραθετω μια ενδεικτικη φωτο(οχι του δικου μου)

 

[Zizik]

Καλώς ήρθες!

Και βέβαια αξίζει αλλά πρόσεξε μήπως τα basic skills κάνουν ζημιά.

 

[Makismbt]

Καλώς ήρθες!

Και βέβαια αξίζει αλλά πρόσεξε μήπως τα basic skills κάνουν ζημιά.

Οταν λεω basic skills εννοω ξεβιδωμα,τσεκαρισμα οτι ολα ειναι στη θεση και κατι δεν ειναι κομμενο,αντε κανα check με πολυμετρο και ως εκει. Θα το ποσταρω αυριο οταν ερθει στα χερια μου!

 

[Makismbt]

Τελικα τα basic skills μου και ενας φιλος ηταν αρκετα για να επισκευαστει! Ενω αναβαν τα παντα δεν εβγαινε ηχος απο πουθενα και με τιποτα! Ο ενοχος(μια καμμενη ασφαλεια)βρεθηκε και αντικατασταθηκε επιτοπου!Ο δεινοσαυρος των 25+ κιλων δουλευει!!!! Ακομα και ο παλμογραφος! Οριστε και μια φωτο επι τω έργω!

Περιμενω ενα πικαπ που τελικα βρεθηκε χωρις να εχει βγει απο το κουτι του ποτε(sony ps lx56), 2 δανεικα ηχεια επισης sony(δε θυμαμαι τι) και παμε για στησιμο. Υποψιαζομαι πως η μονη σταθερα στο συστημα θα ειναι ο ενισχυτης. Δεν ξερω που στεκεται με τα σημερινα δεδομενα αλλα με κερδισε η vintagια!

 

[hal9000]

Ενα πικαπ που πιστευω οτι θαπρεπε να μνημονευτει και αυτο στο τόπικ ειναι το

SYSTEMDEK IIX900 ... Eνα κλασσικο πικαπ που αγαπησαν πολλοί λατρεις του βινυλίου
εξαιρετικα τίμιο με κλασσικο στιβαρό δεσιμο ξυλινου πλαισιου και ισχυρό ατσάλινο σκελατο έδρασης
του συστήματος αναρτησης με ελατήρια για την απομόνωση του συστηματος του βραχίονα
απο τους κραδασμούς.

Aπό τις αρχές της δεκαετίας του 1990 εδραιωθηκε στους μουσικοφιλους και κατέλαβε
για τρεις συνεχείς χρονιές το βραβείο του "Product of the Year".

Το Systemdek IIX900 διαθέτει ένα ισχυρό ατσαλινο υπο-σασί και ένα σύγχρονο κινητήρα AC.

Τα πρωτα μοντέλα είχαν κεντρικά ρουλεμάν τύπου "αντλίας πετρελαίου".

Το κυριο πλατω του IIX900 ήταν γυάλινο, με επόμενη ακρυλική έκδοση ως αναβάθμιση.

Βασικές εκδοχές του ΙΙΧ900 ηταν οι παρακάτω:


IIX/900 - metal armboard

IIX/900AP - metal armboard / acrylic platter


Τα βασικά χαρακτηριστικά του ΙΙΧ900 μπορουν να παρατεθούν όπως παρακάτω:


Drive method: belt drive

Motor: 24 pole precision synchronous high torque motor mounted on an anti-vibration assembly

Speeds: 33.33 and 45rpm (manual change)

Drive system: precision ground flat rubber belt

Platter: Glass 1.73kg, 10mm thick

Record mat: high density lambs wool

Speed drift: nil

Variation under load: 0.15%

Wow and flutter: 0.09% DIN

Rumble: 78/77 dB DIN weighted

Dimensions: 475 x 375 x 200mm

Weight: 10kg

Ειναι βασικό κομματι στο σύστημα μου και οδηγεται μέσω του PHONO STAGE "ADN" της MONRIO
στον ΥΒΑ Integre Passion και τελικά στα ηχεία CONCERTO της SONUS FABER.

Χαρακτηρίζεται για την καθαρότητα της μουσικής σκηνής με την κεφαλή MC RONDO BRONZE
της ORTOFON που του εχω βαλει. Η στερεοφωνική εικόνα και τοποθετηση των οργάνων
ειναι εξαιρετική για τη δικη μου περίπτωση, σε ενα χωρο 4,5Χ6,5 μετρων.
Η αναλυτικοτητα της BRONZE αναπτυσσεται ελευθερα χαρη στο στιβαρό σασσι του IIX900
οπότε το αποτέλεσμα ειναι χαρμα "αυτιων".
Απόσταση ηχείων μεταξύ των τα 3 μετρα και απόσταση σημειου ακρόασης απο το κεντρο
της διαταξης τα 3,70 μετρα.

 

[Berzo]

Cyrus2

Λοιπόν λίγα παραπάνω πράγματα για τον Cyrus2.

O Cyrus2 παρουσιάστηκε στην αγορά περίπου το 1985. Το μέγεθός του σε ξεγελούσε. Ήταν μόνο 210x 90x 340mm αλλά όποιος τον άκουγε νόμιζε ότι άκουγε ένα μεγάλο ενισχυτή. Η τίμή του ήταν £299 και κόστιζε ακριβώς τα διπλάσια από το Cyrus1 τον μικρότερο αδερφό του, του οποίου αποτελούσε την εξέλιξη.

Τι αγόραζε όμως κάποιος με αυτά τα λεφτά;
Αγόραζε ένα ενισχυτή 2x50watt (ο cyrus1 ήταν 2x30watt) με καλή επάρκεια ρεύματος, ένα πολύ εξελιγμένο phono stage (ο cyrus1 είχε ένα παρόμοιο αλλά ποιο θορυβώδες) . Εσωτερικά υπήρχε μόνο μία πλακέτα μίας όψεως και ένας μεγάλος μετασχηματιστής. Χρησιμοποιούσε γρήγορα συμπληρωματικά τρανζίστορ με απευθεία σύζευξη στην έξοδο. Οι συνδέσεις RCA έμοιαζαν με αυτές του NAD 3020 και ήταν οριζόντιες. Υπήρχαν δύο ξεχωριστές είσοδοι για phono stage. H μία ήταν για κεφαλές ΜΜ και η άλλη για MC. Είχε 5 εισόδους γραμμής. Επίσης πίσω ήταν η είσοδος για το εξωτερικό τροφοδοτικό (μια καθαρά Βρεταννική τεχνική που πρωτο εφήρμοσε η NAIM), που ονομαζόταν PSX και κόστιζε £200 επιπλέον, αλλά βελτίωνε τρομερα την ηχητική απόδοση του ενισχυτή.

Η πρώτη έκδοση είχε πλαστική πρόσοψη και είχε ένα πλαστικό διακόπτη έναρξης κάτω από ένα κόκκινο LED. Oι επόμενες εκδόσεις είχαν μεταλλική πρόσοψη και το LED στον διακόπτη είχε αντικατασταθεί από ένα φωτιζόμενο LOGO της Cyrus.

Στην τρίτη και τελευταία έκδοση που κυκλοφόρησε το 1990 το LOGO της Cyrus δεν ήταν πλέον φωτιζόμενο, ενώ είχε αλλάξει και ο διακόπτης της έναρξης και το ρυθμιστικό της έντασης που πλέον ήταν διπλό και έτσι έπαιζε και το ρόλο του balance. Eπίσης πάνω σε όλα τα ρυθμιστικά υπήρχε ένας οδηγός Led. Τέλος υπήρχε και δυνατότητα muting.

Aυτός ο τρίτος Cyrus2 είχε την καλύτερη ηχητική απόδοση από όλους. Κόστιζε πλέον £399, και άντεξε για μερικά ακόμη χρόνια ώσπου αντικαταστάθηκε από τον Cyrus3 παρόμοιας φιλοσοφίας, αλλά με ένα σημαντικό μειονέκτημα. Ένα πολύ χειρότερο phono stage. Σήμερα αν δεν κάνω λάθος έχουμε φτάσει στον Cyrus 8.

Τον είχα αυτον τον ενυσχυτή το 1992 και δεν μου άρεσε ο ήχος του καθόλου. Οδηγούσε ένα ζευγάρι B&W 805 Matrix. Τον άλλαξα για έναν Audiolab 8000A που ηταν φανταστικός. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως ο Cyrus να μην κατάφερε ποτέ να στρώσει γιατί τον άλλαξα πολύ γρήγορα..

 

[musicfanatic]

Νομίζω, μια ιδιαίτερη θέση στα κλασικά μηχανήματα αναπαραγωγής ήχου πρέπει να έχει και το cult λαμπάτο CD Player της Musical Fidelity το CDT (ή αλλιώς PAN!). Το έχω από το 1992 και είναι η πρώτη έκδοση με το πλαστικό καμπυλωτό καπάκι του top loader μηχανισμού....με πολύ καλό ήχο αλλά κυρίως με ευφάνταστη σχεδίαση!!
Βέβαια πολύ κριτίκαραν αρνητικά τον μηχανισμό ανάγνωσης. Θυμάμαι το σχόλιο πολύ γνωστού -"αντίπαλου" της Exclusive Audio - αντιπροσώπου...ότι το όλο μηχανημα ήταν στημένο γύρω από ένα φορητό CD player της εποχής. Παρ' όλα αυτά ο ήχος του παραμένει αξιοπρεπέστατος ακόμη και μετά 27 χρόνια περίπου ( το συνδέω καμιά φορά έτσι για λόγους συναισθηματικούς και μόνο).

 

[leo1964]

Μια μνεία οπωσδήποτε για τον Α21 της SUGDEN,ενισχυτής 2χ20 βατ σε καθαρή τάξη Α

 

[Vakis2000]

Είναι ακουστή πράγματι η διαφορά μεταξύ αναλογικής πηγής & ψηφιακής?
Μπορούμε να εντοπίσουμε την διαφορά στο σύστημά μας?
Βάσει των παρακάτω, αν όχι, μάλλον φταίει αυτό (το σύστημά μας δηλαδή).



Δεν μπόρεσα να το βρω στο διαδίκτυο, (την διεύθυνση δηλαδή, οπότε το αντιγράφω παρακάτω.).


Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ CD ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΗΦΙΑΚΟ ΗΧΟ Ή Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ © 1984, Ινστιτούτο Anstendig

DIMITRIS SIGALOS·ΤΡΙΤΗ, 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021·

Χωρίς εξαίρεση, το κοινό θα πρέπει να αποφεύγει τη χρήση όλων των προϊόντων ψηφιακής επεξεργασίας ήχου, όπως επανεπεξεργασμένων ψηφιακά δίσκων, καθώς και δίσκων CD. Η ψηφιακή επεξεργασία που χρησιμοποιείται σήμερα για τις ηχογραφήσεις και τους δίσκους CD εισήχθη πολύ πριν η απαιτούμενη τεχνολογία τελειοποιηθεί. Η σημερινή τεχνολογία είναι σε θέση να διατηρεί όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την ακριβή αναπαραγωγή της μουσικής εκτέλεσης ή οποιουδήποτε άλλου ήχου από την πραγματική ζωή. Η υιοθέτηση αυτής της εσφαλμένης τεχνολογίας ως αποδεκτό πρότυπο για το σύνολο της μουσικής βιομηχανίας, καθιστά αδύνατη την τέλεια εμπορικά διαθέσιμη ψηφιακή ηχογράφηση, χωρίς να αλλάξει όλος ο εξοπλισμός και έτσι τηρείται το ‘μη παρωχημένο’ για όλες τις ψηφιακές συσκευές και τους δίσκους CD.

Οι διαφορές μεταξύ ψηφιακού και αναλογικού ήχου είναι ξεκάθαρες και προφανώς και όχι αμελητέες. Αν ένας έμπειρος ακροατής με καλή ακοή δεν μπορεί να ακούσει αυτές τις διαφορές κατά τη σύγκριση της ίδιας εγγραφής σε ψηφιακή και αναλογική έκδοση, το σύστημά του πρέπει να είναι ελαττωματικό. Δυστυχώς, αυτό είναι παγκοσμίως το πρόβλημα, καθώς τα περισσότερα συστήματα ήχου δεν είναι ικανά να αποδώσουν αρκετή λεπτομέρεια και να αναπαράγουν την μουσική εμπειρία της αυθεντικής εκτέλεσης. Στην πραγματικότητα, η εντύπωση ότι η ψηφιακή είναι μια βελτίωση σε σχέση με τις αναλογικές εγγραφές πηγάζει από το γεγονός ότι τα περισσότερα συστήματα αναπαραγωγής και ιδιαίτερα οι πηγές αναπαραγωγής τους (κεφαλή, βραχίονας και πικάπ), δεν είναι ικανά να αναπαράγουν όλες τις λεπτομέρειες από τα αυλάκια ενός δίσκου. Οι περισσότεροι ακροατές δεν έχουν, ως εκ τούτου, ακούσει ακόμη όλες τις πληροφορίες των αναλογικών τους δίσκων. Έτσι λοιπόν η συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων αναλογικών συστημάτων ήχου θα πρέπει να προχωρήσουν στην αναβάθμιση των συστημάτων ήχου τους, ώστε να μπορούν να ακούσουν πόσο καλά έχουν την δυνατότητα να ακούγονται οι δίσκοι τους, αντί να επενδύσουν σε ένα μόνιμα λανθασμένο ψηφιακό σύστημα.

Για την ακόλουθη εξήγηση των προβλημάτων της ψηφιακής εγγραφής, είμαστε υπόχρεοι στον Mitchell Α. Cotter, μιας από τις πιο αξιοσέβαστες προσωπικότητες της χώρας μας στην ηλεκτρονική, την ακουστική, και γενικότερα στην επιστήμη του ‘ακούειν’.

Η παραδοσιακή ή «αναλογική» αναπαραγωγή ήχου προέρχεται από ηχογράφηση σε μορφή παρόμοια (ανάλογη) με τους αρχικούς ήχους. Η ψηφιακή ηχογράφηση, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιεί έναν μετατροπέα αναλογικό-σε-ψηφιακό για να μετατρέπει τον ήχο σε ένα τρένο αριθμών με σταθερή δειγματοληψία ήχων ανά δευτερόλεπτο. Η ταχύτητα του ρυθμού δειγματοληψίας καθορίζει τις λεπτομέρειες και την φινέτσα που αυτό το ψηφιακό τρένο θα εκπροσωπήσει. Προσδιορίζει το υψηλής συχνότητας όριο της αναπαραγωγής και το ποσό της δυναμικής χροιάς των ήχων που επιλέγονται.

Ο ρυθμός δειγματοληψίας των 44.000 δειγμάτων ανά δευτερόλεπτο, που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία, δεν είναι συχνά αρκετός για να συλλάβει με ακρίβεια όλη την λεπτότητα των υψηλών τόνων μουσικών περασμάτων. Μια πολύ γνωστή θεωρία, η Θεωρία Nyquist, αναφέρει ότι για την αναπαραγωγή ενός απλού, σταθερού, αναλλοίωτου ήχου, πρέπει κανείς να έχει ρυθμό δειγματοληψίας που είναι τουλάχιστον διπλάσιος της συχνότητας του συγκεκριμένου ήχου. Με άλλα λόγια, ένας τόνος 20.000 Ηertz, ο οποίος θεωρείται το ανώτερο όριο της ανθρώπινης ακοής, χρειάζεται ένα ρυθμό δειγματοληψίας τουλάχιστον 40.000 δείγματα ανά δευτερόλεπτο.

Σκεφτείτε μόνο κάθε δόνηση του ενός τόνου των 20.000 Hz. Κάθε δόνηση ξεκινάει στο μηδέν, ανεβαίνει σε μια κορυφή πάνω από το μηδέν, κατεβαίνει σε ένα κοίλωμα κάτω από το μηδέν, και επιστρέφει στο μηδέν. Αυτό συμβαίνει 20.000 φορές ανά δευτερόλεπτο. Ένας ρυθμός δειγματοληψίας διπλής συχνότητας, σε αυτή την περίπτωση 40.000 δείγματα ανά δευτερόλεπτο, είναι επομένως ο βραδύτερος ρυθμός δειγματοληψίας που θα μπορούσε να έχει θεωρητικά κάθε δόνηση τόσο στο μέγιστο όσο και στο ελάχιστο σημείο της. Αλλά αυτό μπορεί να ισχύει μόνο αν ο δειγματολήπτης είχε την δυνατότητα να είναι απόλυτα συγχρονισμένος με τα μέγιστα και τα ελάχιστα σημεία της καμπύλης του ήχου που στον οποίο γίνεται η δειγματοληψία. Εάν δεν είναι απόλυτα συγχρονισμένος, ο δειγματολήπτης μπορεί να λαμβάνει δείγματα της κάθε δόνησης όταν αυτή βρίσκεται στο μηδέν, πράγμα που θα οδηγήσει σε δεδομένα που δείχνουν έλλειψη ήχου, ή σε ήχους που βρίσκονται οπουδήποτε στο δρόμο προς τα πάνω ή προς τα κάτω της καμπύλης. Δεδομένου ότι είναι αδύνατο να συγχρονιστεί ακριβώς ο δειγματολήπτης με τις κορυφές των μουσικών ή άλλων μη-μηχανικά παραγόμενων δονήσεων, είναι παραπλανητικό να μιλάμε για το όριο Nyquist αναφορικά με την αναπαραγωγή του ήχου.

Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι, ενώ ένας ρυθμός δειγματοληψίας του διπλού της συχνότητας του προς δειγματοληψία ήχου είναι η θεωρητικά ελάχιστη για την αναπαραγωγή ενός σταθερού, αναλλοίωτου τόνου, κανένα ηλεκτρονικό κύκλωμα δεν είναι 100% ικανό να ανταποκριθεί. Στην πραγματικότητα, η αποτελεσματικότητα των σημερινών μηχανημάτων είναι αρκετά χαμηλή. Όμως, ακόμη και με ένα ιδανικό, εντελώς αποδοτικό μηχάνημα, η ασάφεια των δεδομένων τόνου 20.000 Hz και ρυθμού δειγματοληψίας 40.000 δείγματα ανά δευτερόλεπτο θα ήταν στο 100%, επειδή σε κάθε συχνότητα μπορεί να γίνει δειγματοληψία μόνον δύο φορές ανά κύκλο.
Αν ο ρυθμός δειγματοληψίας μιας δόνησης δεν είναι ακριβώς το διπλάσιο της, όπως άλλωστε συμβαίνει με τις περισσότερες συχνότητες, οι ήχοι θα υφίστανται δειγματοληψία σε διαρκώς μεταβαλλόμενες θέσεις του κύκλου της κάθε συχνότητας. Σκεφτείτε ένα δίσκο με μια λευκή κηλίδα πάνω του που περιστρέφεται δεξιόστροφα 100 φορές το λεπτό και φωτίζεται από ένα φως που αναβοσβήνει ακριβώς 100 φορές το λεπτό. Το λευκό σημείο θα παραμείνει σε ακινησία. Αν επιταχυνθεί η λάμψη λίγο, το σημείο θα φαίνεται να κινείται αργά προς τα αριστερά. Στον ψηφιακό κόσμο, ένα τέτοιο αποτέλεσμα συμβαίνει σε όλες τις συχνότητες, εκτός και αν ο ρυθμός δειγματοληψίας είναι αρκετά πυκνός για να πιάσει ολόκληρη την κυματομορφή όλων των ηχητικών δονήσεων.

Επιπλέον, επειδή ο ρυθμός δειγματοληψίας είναι πολύ αργός, δημιουργεί άλλες στρεβλώσεις, καθώς και τους δικούς του πρόσθετους ήχους που αλλοιώνουν το τελικό αποτέλεσμα σε όλες τις συχνότητες. Επειδή αυτές οι αλλοιώσεις του ήχου ανήκουν αποκλειστικά στην ψηφιακή επεξεργασία, είναι εντελώς νέες και κατά συνέπεια δεν εμφανίζονται καθόλου στις προδιαγραφές αναλογικού τύπου που χρησιμοποιούνται για να διατυμπανίζουν τον ψηφιακό ήχο σαν μια εξαιρετικά ακριβή μορφή της εγγραφής. Οι προδιαγραφές αυτές, οι οποίες περιγράφουν τα αναλογικά προβλήματα, ούτε καν αναφέρονται στον ψηφιακό ήχο. Για παράδειγμα, κανένα ψηφιακό μηχάνημα δεν θα μπορούσε να κάνει αναφορά σε wow και flutter στις προδιαγραφές του. Αν το έκανε, δεν θα ήταν λίγο καλύτερο ή λίγο χειρότερο από άλλα μηχανήματα, απλά θα ήταν ελαττωματικό.

Οι μορφές των μουσικών ήχων δεν αποτελούνται από σταθερούς και απαράλλακτους τόνους. Οι περισσότερες μορφές αποτελούνται από εξαιρετικά πολύπλοκα μείγματα τόνων με συνεχώς μεταβαλλόμενη δυναμική και διακριτικά μεταβαλλόμενο παλμό. Η άνοδος και η πτώση των ήχων καθώς προχωρούν στο χρόνο (διαφοροποίηση) και τονικές ιδιότητες τους θα πρέπει επίσης να αναπαραχθούν με ακρίβεια και να διαφοροποιηθούν. Ο ρυθμός δειγματοληψίας των 44.000 δειγμάτων το δευτερόλεπτο δεν είναι καν κοντά στο να είναι αρκετά γρήγορος ώστε να αναπαράγει με ακρίβεια τις εν λόγω πληροφορίες. Ο κ. Cotter τονίζει ότι ο περιορισμός αυτός δεν είναι θέμα της ατέλειας του κυκλώματος, αλλά, μάλλον, ένας θεμελιώδης μαθηματικός περιορισμός από την έλλειψη πυκνότητας δειγματοληψίας. Είναι λοιπόν απλά άγνοια να μιλάει κανείς για τη θεωρία Nyquist σχετικά με την καταγραφή των πληροφοριών ήχου. Οτιδήποτε πλησιάζει σε πραγματική ομοιότητα τον αρχικό πρότυπο ήχου, αρχίζει πρώτα απ’ όλα με τουλάχιστον 10 φορές το όριο Nyquist, ή είκοσι φορές την συχνότητα του ήχου που αναπαράγεται και πολύ μεγαλύτερη πυκνότητα δειγματοληψίας η οποία είναι απαραίτητη για την πραγματική ακρίβεια που μπορεί να ταιριάξει με την πιστότητα των αναλογικών ηχογραφήσεων. Ο ψηφιακός ήχος για να φτάσει τον καλύτερο αναλογικό ήχο του σήμερα θα απαιτείτο ένα ποσοστό δειγματοληψίας που να πλησιάζει το ένα εκατομμύριο δείγματα ανά δευτερόλεπτο (ένα megahertz).

Ο κ. Cotter εξηγεί ότι ο λόγος για την τόση παρεξήγηση και παραπληροφόρηση όσον αφορά στον ψηφιακό ήχο είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα τμήματα έρευνας και ανάπτυξης της ψηφιακής τεχνολογίας δούλευαν κάτω από το πλαίσιο της κυβερνητικής σύμβασης για αμυντικούς σκοπούς, ιδίως για την ανάπτυξη των τεχνολογιών ραντάρ, με σκοπό την απόκρυψη της παρουσίας των σημάτων ραντάρ σε περαιτέρω τεχνολογίες που είχαν στόχο την ανίχνευση τους. Ως εκ τούτου, η πιο σημαντική έρευνα για την απαραίτητη πυκνότητα δειγματοληψίας για την σωστή ανίχνευση των μουσικών ήχων, ανήκει σε διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους, μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκεται κάτω από την κουβέρτα της Εθνικής Ασφάλειας και δεν είναι εύκολα προσβάσιμη, ακόμη και για τον επαγγελματικό κόσμο ήχου.