Jethro Tull - Ο μύθος

[hood23]

Πραγματικά πολύ αστείο να υπάρχει τέτοιο μίσος για τους Tull. Μια ωραία συζήτηση που κατάντησε σε μένος ενάντια σε ένα γκρουπ που έχει φτιάξει τόσα τραγούδια όσα δεν έχουν δει άλλοι σε όνειρα. Κάθε άλμπουμ και best. Ακούστε λοιπόν όσοι θέλετε μπορείτε να ακούτε τα πυροτεχνήματά σας και αφήστε σε κάποιον "άσχετο" να βαράει το φλάουτο στην αυλή μιας βικτωριανής αυλής (όπως νομίζετε) και βάλτε στην άκρη κάποια άλλα γκρουπ με δισκογραφία 30 - 50 άλμπουμ από το 1970 ως το 2016. Είναι πραγματικά αστεία η εμπάθεια! Μάλιστα η βρετανική ροκ βιομηχανία των 80 ήταν για τα πανηγύρια. Τελείως ανύπαρκτη. Κάτι Chris de burgh (ποιοτικός αλλά όχι ροκ), κάποιοι U2 , ένας Phil Collins που εγκαταλείπει το "Μουσικό κουτί" και τραγουδάει το ποπ Mama, ένας David Bowie που το κραγιόν το έβαλε στο συρτάρι και έβαλε τζινς και πολύ Money for nothing...
Πάντως θα ήθελα να ακούσω ισότιμα γκρουπάκια (και δεν το λέω ειρωνικά). Να δούμε κάτι καινούριο γιατί ψάχνουμε ψάχνουμε και όταν ακούμε κάτι βάζουμε τα γέλια γιατί αμέσως έχουμε αναφορά σε κάτι άλλο που μοιάζει αν όχι ακριβώς ίδιο με παλιότερο. Όσοι και να προσπάθησαν να κρατηθούν δισκογραφικά δεν αντέχουν μετά το 90 ούτε για δύο άλμπουμ. Και ας μην μιλήσουμε για την καλή μουσική που παλεύει μόνη της και δεν την στηρίζουν οι εταιρείες. Παιδιά ακούτε μουσική πολλή μουσική και μην προσπαθήσετε να πείσετε άλλους. Αφού είστε ικανοποιημένοι από αυτά που ακούτε όλα καλά. Ο χρόνος είναι αυτός που καθορίζει την αξία μιας μουσικής. Αυτό σημαίνει δισκογραφική συνέχεια, πολλά live. To marketing στην άκρη. Πολλά γκρουπ που επικρίθηκαν στη δεκαετία του 80 έγιναν κλασικά 30 χρόνια μετά. Πού είναι το ροκ τώρα; (και μη μου μιλήσετε μόνο για κάποιους Tool) Ποιος το ακούει; Ποια είναι τα ερείσματα για να γραφεί ένα καλό τραγούδι; Ποιο είναι το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο; Ποιες οι τεχνικές γνώσεις των μουσικών; Πόσα live έχουν κάνει; Ποιες μουσικές "εικόνες" ήχου επικρατούν (το mp3, mp4, flac, ) ; γιατί μόνο εικόνες δεν είναι παρέα με έναν laptop.
Long live rock'n'roll...

 

[cosmarpan]

Πραγματικά πολύ αστείο να υπάρχει τέτοιο μίσος για τους Tull. Μια ωραία συζήτηση που κατάντησε σε μένος ενάντια σε ένα γκρουπ που έχει φτιάξει τόσα τραγούδια όσα δεν έχουν δει άλλοι σε όνειρα. Κάθε άλμπουμ και best. Ακούστε λοιπόν όσοι θέλετε μπορείτε να ακούτε τα πυροτεχνήματά σας και αφήστε σε κάποιον "άσχετο" να βαράει το φλάουτο στην αυλή μιας βικτωριανής αυλής (όπως νομίζετε) και βάλτε στην άκρη κάποια άλλα γκρουπ με δισκογραφία 30 - 50 άλμπουμ από το 1970 ως το 2016. Είναι πραγματικά αστεία η εμπάθεια! Μάλιστα η βρετανική ροκ βιομηχανία των 80 ήταν για τα πανηγύρια. Τελείως ανύπαρκτη. Κάτι Chris de burgh (ποιοτικός αλλά όχι ροκ), κάποιοι U2 , ένας Phil Collins που εγκαταλείπει το "Μουσικό κουτί" και τραγουδάει το ποπ Mama, ένας David Bowie που το κραγιόν το έβαλε στο συρτάρι και έβαλε τζινς και πολύ Money for nothing...
Πάντως θα ήθελα να ακούσω ισότιμα γκρουπάκια (και δεν το λέω ειρωνικά). Να δούμε κάτι καινούριο γιατί ψάχνουμε ψάχνουμε και όταν ακούμε κάτι βάζουμε τα γέλια γιατί αμέσως έχουμε αναφορά σε κάτι άλλο που μοιάζει αν όχι ακριβώς ίδιο με παλιότερο. Όσοι και να προσπάθησαν να κρατηθούν δισκογραφικά δεν αντέχουν μετά το 90 ούτε για δύο άλμπουμ. Και ας μην μιλήσουμε για την καλή μουσική που παλεύει μόνη της και δεν την στηρίζουν οι εταιρείες. Παιδιά ακούτε μουσική πολλή μουσική και μην προσπαθήσετε να πείσετε άλλους. Αφού είστε ικανοποιημένοι από αυτά που ακούτε όλα καλά. Ο χρόνος είναι αυτός που καθορίζει την αξία μιας μουσικής. Αυτό σημαίνει δισκογραφική συνέχεια, πολλά live. To marketing στην άκρη. Πολλά γκρουπ που επικρίθηκαν στη δεκαετία του 80 έγιναν κλασικά 30 χρόνια μετά. Πού είναι το ροκ τώρα; (και μη μου μιλήσετε μόνο για κάποιους Tool) Ποιος το ακούει; Ποια είναι τα ερείσματα για να γραφεί ένα καλό τραγούδι; Ποιο είναι το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο; Ποιες οι τεχνικές γνώσεις των μουσικών; Πόσα live έχουν κάνει; Ποιες μουσικές "εικόνες" ήχου επικρατούν (το mp3, mp4, flac, ) ; γιατί μόνο εικόνες δεν είναι παρέα με έναν laptop.
Long live rock'n'roll...

Φίλε hood23, με καθε φιλική διάθεση, αυτα που λες, ειδικά στο δευτερο "μερος" δεν ισχύουν ΟΥΤΕ γι'αστειο. Μαλλον ψάχνεις (?) σε λάθος μέρη.

 

[bedouin]

καλά τα λες hood23, αν και δεν σε πολύ-καταλαβαίνω

εγώ πάντως εμπάθεια, I don't think so...
απλά σε κάτι τέτοια threads, αισθάνομαι σαν τον Γαλιλαίο να μιλάει σε παλαιοημερολογίτες


όσο για το rock' n' roll, εγώ, προσωπικά, γνώμη μου ότι είναι dead εδώ και κάτι δεκαετίες

 

[hood23]

Το μεγάλο λάθος είναι ότι στα μεγάλα γκρουπ βάζουμε 3-4 άλμπουμ μπροστά και μετά ακυρώνουμε όλους τους υπόλοιπους δίσκους τους. Ποιος είπε ότι επειδή φτιάχτηκε το Stairway to Heaven πρέπει εμείς οι υπόλοιποι να πούμε ότι οι Led Zeppelin έχουν πεθάνει από τότε. Το άλμπουμ Walking into the Clarkdale το 1998 που το θεωρώ κορυφαίο δεν έχει ένα Anchilles last stand μέσα δεν θα αναρωτηθώ πάντως τι θέλουν και κάνουν ακόμη και γιατί εξακολουθούν να ζουν. Συμφωνώ π.χ. ότι θα ήθελα να ακούσω 10 λεπτα τραγούδια από τον Plant και τον Page με έντονα κιθαριστικά περάσματα αλλά αφού κρίνουν ότι προτιμούν άλλα μοναπάτια τι να κάνουμε; Το τελευταίο του Ian Anderson's Jethro tull άλμπουμ είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Σαφέστατα θα ήθελα να είναι και ο Barre αλλά τι να κάνουμε. Σαφέστατα όμως αν το συγκρίνουμε μουσικά με άλλα νέα άλμπουμ άλλων συγκροτημάτων τα σκονιάζει. Για μένα εκτός από τα κορυφαία άλμπουμ που προαναφέρθηκαν μου αρέσει π.χ και το άλμπουμ τους Roots to branches μέσα στο οποίο απλά καλό κομμάτι δεν βρίσκεις. Ηχητικά ούτε με το Roots to branches έμειναν πίσω μουσικά ούτε με το Dot com. Παίρνετε το This Was και το συγκρίνετε ηχητικά και συνθετικά με τις τωρινές δισκογραφικές δουλειές άλλων συγκροτημάτων. Όταν βγήκε το This Was είχαν κάποιοι για ύμνο το She loves you yeah yeah (να μην παρεξηγηθώ και από τους οπαδούς των Beatles). Τι να πούμε τώρα; Εξαιρετικοί π.χ είναι και οι Tool (αν και δεν τρελαίνομαι προσωπικά) αλλά πατάνε πάνω στους Rush με κοντοτάκουνο. Αυτή είναι η αλήθεια. Ας ακούσουμε τα τελευταία άλμπουμ των Marillion να δούμε τι σημαίνει να πηγαίνει η μουσική μπροστά. Βάλτε το Mirage των Camel και πείτε μου πόσο έχει προχωρήσει η μουσική από τότε. Όλα αυτά δεν σημαίνει πάλι ότι ό,τι και να κάνουν οι δεινόσαυροι είναι καλό. Σίγουρα όμως τους εμπιστεύεσαι προκατειλημμένα λίγο περισσότερο στην εκκίνησή τους.
Μπορεί να ακούγονται κάπως θυμωμένα όσα γράφω αλλά δεν είναι.

 

[bedouin]

το Too Old ... ποτέ δεν το αγάπησα . κάτι σαν Chamber Rock. Έπεφτε και πάνω στο Punk τότε ...

Αντιθετα, Classic Tull, (Prog at its best):

και για όσους δεν πήραν χαμπάρι, τα remixes του Steven Wilson είναι αριστούργημα...

 

[ΔημήτρηςΑ]

Πως με μπλέξατε έτσι σήμερα 1η ημέρα του χρόνου; Ας είναι..

 

[bedouin]

http://jethrotull.com/jethro-tulls-a-passion-play-remixed-by-steven-wilson/

λίγα λόγια και 1 link για τα remixes…


Αγόρασα το Passion Play, LP από το Music Corner, καπου Σταδιου όταν ήμουν λύκειο (very long time ago!!!). Τότε ήμουν φανατικός Tull-Head. Όπως έχω εκφράσει στο thread, δεν έχω πλέον καμιά επιθυμία να τους ακούω, πλυν από συναισθματικους λόγους -

ΜΕΧΡΙ που άκουσα το παραπανω remix.
Το Passion Play (An Extended Performance) σε 24/96 remix του Steven Wilson, σε συνγρονο στέρεο (το δικό μου φυσάει ;-) είναι πραγματικά απιθανο, εξωφρενικά real. Φοβάμαι ότι θα ξαναρχίσω να τους ακούω :-/

Αρκετά. Άντε και καλή χρονιά.

 

[hood23]

Απίστευτο άλμπουμ το Songs from the Woods. Ιδιαίτερο. Και εκείνο το ομώνυμο κομμάτι. Ανοίχτε τα παράθυρα να φύγουμε σούμπιτοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εγώ αρχίζω να διώχνω σταδιακά τα 16bita και παίρνω τις νέες επανεκδόσεις. Πραγματικά ισορροπημένος ήχος χωρίς μπουμαρίσματα!

 

[GPEZ]

Θεωρώ την συζητηση για το αν οι Jethro Tull είναι ένα ξεπερασμένο συγκρότημα, τουλάχιστον αστεία. Ειδικότερα σε μία εποχή που έχουμε χρόνια να δούμε κάτι πραγματικά νέο, μιά νέα τάση, στον ευρύτερο χώρο του rock. Αν είναι ξεπερασμένη η μουσική των Jethro Tull, τότε ξεπερασμένοι είναι και οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin, οι Beatles και όλα τα μεγάλα συγκροτήματα του rock.

Επειδή μιλάμε για το πρώτο πραγματικά αγαπημένο συγκρότημα μου (από το Δημοτικό), και την πρώτη δισκογραφία συγκροτήματος που είχα αποκτήσει, θα συμφωνήσω με τον cosmarpan. Σχεδόν όλα τα album μέχρι το 1979 ήταν από πολύ καλά έως αριστουργηματικά (Stand Up, Aqualung, Thick as a Brick, A Passion Play, Minstrel in the Gallery). Μετά το Α, σταδιακά τους παράτησα. Είχα και την τύχη να τους δω σε δύο καταπληκτικές συναυλίες. Την πρώτη τους στην Ελλάδα στο γήπεδο της Ριζούπολής (1988) και μαζί με τους Santana στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Έκτοτε, αρνήθηκα να τους ξαναδώ. Δεν θα ήθελα να χαλάσω την εικόνα που έχω στο μυαλό μου.

Όπως και να είναι, οι Jethro Tull αποτέλεσαν ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στον ευρύτερο χώρο του rock.

 

[ΔημήτρηςΑ]

Ειδικότερα σε μία εποχή που έχουμε χρόνια να δούμε κάτι πραγματικά νέο, μιά νέα τάση, στον ευρύτερο χώρο του rock

Μα για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι dead! Δεν είναι κακό αυτό. Ίσα ίσα, είναι μια πάρα πολύ ωραία γλυκιά ανάμνηση. Ωστόσο η μουσική έκανε στροφές και σε άλλα μονοπάτια από εκείνα τα ωραία χρόνια.

 

[GPEZ]

Οι Jethro Tull στην εποχή τους καινοτόμησαν και δημιούργησαν διαχρονικά αριστουργήματα. Οι δίσκοι τους ακούγονται επίκαιροι και σήμερα μετά από 45 χρόνια. Ο Steven Wilson έκανε νέα remixes σε albums τους. Άκουσε σήμερα το Aqualung και πες μου πως ακούγεται σε σχέση με τις περισσότερες σημερινές κυκλοφορίες στον χώρο του rock. Τι θα ακούγεται άραγε από τις σημερινές κυκλοφορίες σε 45 χρόνια;

Σήμερα βεβαίως, είναι το ίδιο "dead" με όλα τα μεγάλα rock συγκροτήματα του 60 και του 70. Η μουσική τους, όχι. Και ξεπερασμένοι δεν είναι, γιατί επηρέασαν και επηρεάζουν ακόμη μουσικούς και συγκροτήματα όχι μόνο στο rock, αλλά και σε άλλα είδη μουσικής.

 

[Mr Spock]

- μπορεί στο μέλλον που τα φυσικά όργανα θα έχουν αντικατασταθεί από σύνθια και μπλιμπλίκια να γίνουν ακόμα ποιο επίκαιροι

- αν και όχι τόσο καινοτόμοι ( από blues σε prog. rock ) , με τις ιδιόμορφες και δύσκολες συνθέσεις τους , αποτελούν μία κατηγορία από μόνοι τους

- δεν είμαστε παρελθοντολάγνοι , απλά αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τις κλασικές αξίες

 

[Mr Spock]

Μισός αιώνας δισκογραφία και συναυλίες. Διόλου άσχημα για κάποιους που κάποτε έλεγαν "too old to rock'n'roll".

Τo πρόγραμμα μοιράστηκε σε δύο ωριαία σχεδόν σετ και ξεκίνησε με την blues-rock περίοδο των Tull στα τέλη των 60s. Οι δύο πρώτοι δίσκοι, “This Was” (1968) και “Stand Up” (1969) είχαν την τιμητική τους κι από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως η ταλλοειδής παρέα είναι μάχιμη, δημιουργική και ορεξάτη επί σκηνής, με φλεγματικό χιούμορ και ενέργεια τυφώνα. Ο Anderson στα 71 του παίζει ακόμα φλάουτο στο ένα πόδι, χορεύει, το διασκεδάζει. Η φωνή του έχει εμφανώς καμφθεί, είναι σαφές ότι υπάρχει σημαντική έκπτωση σε σχέση με το παρελθόν, όμως μικρή σημασία έχει αυτό όταν βλέπεις τον Όμπερον αυτοπροσώπως, τον βασιλιά των ξωτικών του Σαίξπηρ.

Ο Anderson και η παρέα του μας αποχαιρέτισαν καταχειροκροτούμενοι με μια υπενθύμιση. “No, you're never too old to rock 'n' roll if you're too young to die”. Πόσα συγκροτήματα ξωτικών, στοιχειών και αερικών ξέρετε εσείς που να μπορούν να το υποστηρίξουν αυτό στα πεντηκοστά τους (παραπάνω) γενέθλια κάτω από φθονερό φεγγάρι; Εγώ μόνο τους Jethro Tull.

Setlist

First Set

For A Thousand Mothers
Love Story
A Song For Jeffrey
Some Day The Sun Won't Shine For You
Dharma For One
Beggar's Farm
Bourée In E minor
Sweet Dream
My God
Thick As A Brick (edited)

Second Set

Too Old To Rock 'n' Roll, Too Young To Die
Pastime With Good Company
Songs From The Wood
Heavy Horses
Ring Out, Solstice Bells
Farm On The Freeway
Aqualung

Encore

Locomotive Breath

http://www.mic.gr/live-review/jethr...-tragoydia-apo-ta-dasi-ton-xotikon/15-06-2019

 

[hood23]

Πηγα και τους ειδα. Τους εχω δει πολλες φορες. Αυτη τη φορα επαιξαν τα κομματια με μια εσωτερικοτητα και μου αρεσε.

 

[sakis11]

Είμαι 53 και ακούω Tull από τα 18. Τους είδα 2 φορές live. Ήταν είναι κ θα είναι από τα καλύτερα ροκ γκρουπ όλων των εποχών Η μουσική τους κλασική και ποτέ ξεπερασμένη

 

[jethro]

Όποιος δεν τους έχει δει ζωντανά δεν νομίζω να μπορεί να καταλάβει το μέγεθος των Jethro Tull.

 

[musicfanatic]

οι Tull είναι ένα εντελώς ξεπερασμένο μουσικό σχήμα, που ακούγεται ευχάριστα μονό από δεινοσαύρους -

μια και ανήκω (firmly) στην κατηγορία (ηλικιακά) θα αναφέρω τα εξής 2:
Stormwatch και Broadsword and the beast. Classic Prog και τα δυο.
(full albums στο utube)

Συγγνώμη, πότε θεωρούμε ότι μια μουσική σύνθεση έχει "ξεπεραστεί";
Για μένα, οποιαδήποτε σύνθεση δεν έχω ακούσει, είναι σαν να γράφτηκε σήμερα! Και οι Jethro Tull κάλλιστα για πολλούς νέους θα μπορούσε να είναι ένα συγκρότημα του σήμερα.

 

[Costas Coyias]

Συγγνώμη, πότε θεωρούμε ότι μια μουσική σύνθεση έχει "ξεπεραστεί";

Όταν δεν συγκινεί το τμήμα του πληθυσμού που αποτελείται από δυνάμει ενήλικες με αγοραστική δύναμη και το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου άφθαρτο (ακόμη). Δηλαδή, το τμήμα του πληθυσμού που αποτελείται από άτομα ηλικίας 15-35 ετών. Εξαίρεση αποτελεί ο κλασικό ρεπερτόριο.

 

[musicfanatic]

Εξαίρεση αποτελεί ο κλασικό ρεπερτόριο.

Αυτό εννοώ.... η μουσική δεν ξεπερνιεται ποτέ. Ακόμη και όταν η εκάστοτε εποχή προσπαθεί το αντίθετο. Η μουσική απευθύνεται σε άτομα και όχι στον όχλο. Δηλαδή, μια σύνθεση του σήμερα με όλα τα "καλούδια" της εποχής που όμως δεν συγκινεί τον όχλο, θεωρείται ξεπερασμένη; Όχι φυσικά. Θεωρείται απλά αντι-εμπορική!

 

[Costas Coyias]

Δεν ανεφέρθην στον όχλο, αλλά σε τμήμα του πληθυσμού με συγκεκριμένα δημογραφικά χαρακτηριστικά. Πέραν αυτών, παίζουν ρόλο η μουσική φόρμα, η γλώσσα και η γεωγραφία. Για παράδειγμα, εμένα μπορεί να μου αρέσει ένα τραγούδι με τη Χιμένα Σαρινιάνα , ή τη Γκαλ Κόστα που μας άφησε χρόνους προχτές - που όντως μου αρέσουν, και οι οποίες στην Ευρώπη είναι σχεδόν άγνωστες, ειδικά η πρώτη.

Άσε δηλαδή που πάρα πολλά άτομα δεν απολαμβάνουν αυτό που τους αρέσει, αλλ' αυτό που τους έχουν πει άλλοι ότι πρέπει να τους αρέσει, γιατί αλλιώς δεν θα νιώθουν ξεχωριστοί. Ειδικά αυτό το "προοδευτικό ροκ" έχει στοιχειώσει μια ολόκληρη γενιά, που δεν τολμά να ακούσει τίποτ' άλλο, μη τυχόν και στενοχωρήσει τον Αργύρη Ζήλο - και τί θα γίνουμε μετά!

Επιστρέφοντας στο θέμα, εγώ έχω λιώσει το This was, κι αυτό εξακολουθεί να με συγκινεί περισσότερο από όλους τους άλλους δίσκους τους. Επίσης, όσον αφορά το όνομα της μπάντας, το επέλεξαν όταν τελικά εστράφησαν σ' αυτό το φολκ ιδίωμα με το οποίο κατέκτησαν τον κόσμο. O Jethro Tull είναι ο θεμελιωτής της αγροτικής επανάστασης.