Costas Coyias
Επίτιμο μέλος
- Μηνύματα
- 26.115
- Reaction score
- 23.380
Δηλαδή, έλεος! Έ-λε-ος! Δεν πάει άλλο, πώς το λένε! Δηλαδή, άμα εσείς ήσαστανε στη θέση μου τί θα κάνατε; Όχι δηλαδή να μου πείτε! Τί θα κάνατε!
Κάθομαι και που λέτε και χωνεύω τα μεσημεργιανά κεφτεδάκια, σφίγγω και μια τσιγαριά, φκιάχνω και φραπέ (παιδικό, ο ανδρικός μου φέρνει αϋπνία, ο γυναικείος απλώς δεν είναι καφές), αράξει και την έχω (σχήμα πρωθυκέ, πρωθύστερον κι έτσι, αλλά πού να ξέρετε εσείς από προχώ ελληνικά), και ντριιιιιιιιν, χτυπάει το καταραμένο…
- Έλα, σε ξύπνησα; Θα πάμε για καφέ;
- Ρε στα διάλα, εσύ είσαι; Κι έλεγα θα πάρει γυναίκα, αλλά πού!
- Σκάσε και τελείωνε. Σε μισή ωρίτσα κάτω!
- Κάτω, κάτω! Τί να βάλω;
- Ό,τι και να βάλεις, τα ίδια σκ... είσαι, οπότε ελεύθερα. Μόνο μη βάλεις παπιγιόν, μου τη δίνει που μου τη δίνει η μούρη σου, με παπιγιόν δε θα το αντέξω.
Τί να κάνω ο καψερός, κρεμάω το βαρύτιμο παπιγιόν στον καλόγερο, βάζω δυό ρούχα και κατεβαίνω. Για να μη σας τα πολυλογάω δηλαδής, καθήσαμε σε μια καφετέτοια, ελληνική, από ‘κείνες που παραγγέλνεις καφέ φαντάρος, τον πίνεις παντρεμένος και τον πληρώνεις συνταξιούχος - και νά 'ταν αυτό μαναχά; Είχε και τηλεόραση και κάτι κρεμανταλάδες γύρω - γύρω που μου πήραν τ' αυτιά! Έβλεπαν αυτό το αποτέτοιο, πως το λεν, α ναι!, μπάσκετ έβλεπαν. Τέλος πάντων, εγώ τέτοια λαϊκά ηβέντ δεν τα μπορώ, αλλά έκανα την ανάγκη φιλοτιμία. Αλλά με τέτοια φασαρία τί καμάκι να κάνεις; Γίνεται καμάκι με νοήματα;
- Τί είπατε, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΣΑ;
- Λέω, μανάρι, είσαι για ένα ποτάκι αβέκ μουά, απρέ λε καφέ;
- ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ ΚΑΛΕ; ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΤΑ ΛΕΤΕ;
- ΛΕΩ, ρε συ μανάρι, ...
- ΑΑ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΩ, ΤΙ ΛΕΤΕ;
- ΛΕΩ, ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΚΑΝΑΔΥΟ @##%ΣΙΑ, ΝΑ ΚΑΨΩ ΤΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΑ ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ;
- Αχ, ΛΥΠΑΜΑΙ, ΔΕ ΣΑΣ ΑΚΟΥΩ...
Τι διάολο, σε κουφή έπεσα; Αλλ’ από την άλλη, με τόση φασαρία, τι να σου κάνει το κορίτσι!... Τέλος πάντων, δε γίνεται που δε γίνεται καμάκι, πιάνουμε την κουβέντα για τα δικά μας! Και δώστου λάμπες, και να τα πσηφιακά, και πάρε χροιές, δώσε ματσαρίσματα, στείλε γκαβλώδια, χώσε Κρελλ, να κι από δίπλα τα σάμπρε και τα μπούφαλο, θάψαμε τον Argi, θάψαμε το Ζαπάντη, θάψαμε τον Καφάτο, τέλος πάντωνε, θάψαμε κόσμο και ντουνιά. Κι απάνω που ήμταν έτοιμος να θάψουμε τον Ear, σηκωθήκαμε να βολτάρουμε στην προμενάααααντ.
Ε, είδαμε κόζμο, μας είδε κόζμος, λέω, δε μπάμε και για κανένα απεριτίφ μετά χταποδακίου;
Το λοιπόν, για να μη σας τα πολυλογάω, μεταξύ οκτάποδος και Τσιλιλή μετά γλυκανίσσου, το γυρίζουμε στα κομπιουτερικά…
- Δε μου λες; Εσύ με τι ακούς; Με φούμπαρ;
- Φυσικά με φούμπαρ! (Ρε κάτι ερωτήσεις που κάνει ο κόσμος!)… Εσύ;
- Α, εγώ ό,τι λάχει. Και με γουίντοουζ μήντια πλέυερ άμα λάχει…
- (Μιλάμε, μένω κόγκολος!) Είσαι με τα καλά σου; Με τον ακατονόμαστο δεν μπορείς να ακούς μπιτ πέρφεκτ!
- Ε και τι έγινε; Δηλαδή, το μπιτ πέρφεκτ μας μάρανε τώρα;
Ε, με το που πέταξε το μπάκακα, σε πέντε λεφτά άρχισε να βρέχει! Ακούς εκεί νον μπιτ πέρφεκτ! Να βράσω τα πικάπια και τις λάμπες σας! Τέρμα, τα παρατάω ρε! Σας βαρέθηκα όλους. Δεν υποφέρεστε πχια! Ούτε χάι φάι, ούτε χάι εντ, ούτε τίποτα. Θα το γυρίσω στους μεταξοσκώληκες! Κι άμα ξανακάνω καμάκι σε ώρα μπάσκετ, εμένα να με…
Κάθομαι και που λέτε και χωνεύω τα μεσημεργιανά κεφτεδάκια, σφίγγω και μια τσιγαριά, φκιάχνω και φραπέ (παιδικό, ο ανδρικός μου φέρνει αϋπνία, ο γυναικείος απλώς δεν είναι καφές), αράξει και την έχω (σχήμα πρωθυκέ, πρωθύστερον κι έτσι, αλλά πού να ξέρετε εσείς από προχώ ελληνικά), και ντριιιιιιιιν, χτυπάει το καταραμένο…
- Έλα, σε ξύπνησα; Θα πάμε για καφέ;
- Ρε στα διάλα, εσύ είσαι; Κι έλεγα θα πάρει γυναίκα, αλλά πού!
- Σκάσε και τελείωνε. Σε μισή ωρίτσα κάτω!
- Κάτω, κάτω! Τί να βάλω;
- Ό,τι και να βάλεις, τα ίδια σκ... είσαι, οπότε ελεύθερα. Μόνο μη βάλεις παπιγιόν, μου τη δίνει που μου τη δίνει η μούρη σου, με παπιγιόν δε θα το αντέξω.
Τί να κάνω ο καψερός, κρεμάω το βαρύτιμο παπιγιόν στον καλόγερο, βάζω δυό ρούχα και κατεβαίνω. Για να μη σας τα πολυλογάω δηλαδής, καθήσαμε σε μια καφετέτοια, ελληνική, από ‘κείνες που παραγγέλνεις καφέ φαντάρος, τον πίνεις παντρεμένος και τον πληρώνεις συνταξιούχος - και νά 'ταν αυτό μαναχά; Είχε και τηλεόραση και κάτι κρεμανταλάδες γύρω - γύρω που μου πήραν τ' αυτιά! Έβλεπαν αυτό το αποτέτοιο, πως το λεν, α ναι!, μπάσκετ έβλεπαν. Τέλος πάντων, εγώ τέτοια λαϊκά ηβέντ δεν τα μπορώ, αλλά έκανα την ανάγκη φιλοτιμία. Αλλά με τέτοια φασαρία τί καμάκι να κάνεις; Γίνεται καμάκι με νοήματα;
- Τί είπατε, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΣΑ;
- Λέω, μανάρι, είσαι για ένα ποτάκι αβέκ μουά, απρέ λε καφέ;
- ΤΙ ΕΙΠΑΤΕ ΚΑΛΕ; ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΤΑ ΛΕΤΕ;
- ΛΕΩ, ρε συ μανάρι, ...
- ΑΑ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΩ, ΤΙ ΛΕΤΕ;
- ΛΕΩ, ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΚΑΝΑΔΥΟ @##%ΣΙΑ, ΝΑ ΚΑΨΩ ΤΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΑ ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ;
- Αχ, ΛΥΠΑΜΑΙ, ΔΕ ΣΑΣ ΑΚΟΥΩ...
Τι διάολο, σε κουφή έπεσα; Αλλ’ από την άλλη, με τόση φασαρία, τι να σου κάνει το κορίτσι!... Τέλος πάντων, δε γίνεται που δε γίνεται καμάκι, πιάνουμε την κουβέντα για τα δικά μας! Και δώστου λάμπες, και να τα πσηφιακά, και πάρε χροιές, δώσε ματσαρίσματα, στείλε γκαβλώδια, χώσε Κρελλ, να κι από δίπλα τα σάμπρε και τα μπούφαλο, θάψαμε τον Argi, θάψαμε το Ζαπάντη, θάψαμε τον Καφάτο, τέλος πάντωνε, θάψαμε κόσμο και ντουνιά. Κι απάνω που ήμταν έτοιμος να θάψουμε τον Ear, σηκωθήκαμε να βολτάρουμε στην προμενάααααντ.
Ε, είδαμε κόζμο, μας είδε κόζμος, λέω, δε μπάμε και για κανένα απεριτίφ μετά χταποδακίου;
Το λοιπόν, για να μη σας τα πολυλογάω, μεταξύ οκτάποδος και Τσιλιλή μετά γλυκανίσσου, το γυρίζουμε στα κομπιουτερικά…
- Δε μου λες; Εσύ με τι ακούς; Με φούμπαρ;
- Φυσικά με φούμπαρ! (Ρε κάτι ερωτήσεις που κάνει ο κόσμος!)… Εσύ;
- Α, εγώ ό,τι λάχει. Και με γουίντοουζ μήντια πλέυερ άμα λάχει…
- (Μιλάμε, μένω κόγκολος!) Είσαι με τα καλά σου; Με τον ακατονόμαστο δεν μπορείς να ακούς μπιτ πέρφεκτ!
- Ε και τι έγινε; Δηλαδή, το μπιτ πέρφεκτ μας μάρανε τώρα;
Ε, με το που πέταξε το μπάκακα, σε πέντε λεφτά άρχισε να βρέχει! Ακούς εκεί νον μπιτ πέρφεκτ! Να βράσω τα πικάπια και τις λάμπες σας! Τέρμα, τα παρατάω ρε! Σας βαρέθηκα όλους. Δεν υποφέρεστε πχια! Ούτε χάι φάι, ούτε χάι εντ, ούτε τίποτα. Θα το γυρίσω στους μεταξοσκώληκες! Κι άμα ξανακάνω καμάκι σε ώρα μπάσκετ, εμένα να με…
