- Μηνύματα
- 464
- Reaction score
- 578
Ο ψηφιακός ήχος ήθε οπως προειπα μεσω του CD, και ενω ήταν ικανοποιητικότατος αρχισαν τα προβλήματα. Ενω μεχρι τοτε μας αρκουσαν καποια καλα μηχανηματα, ο παραγομενος ηχος εδειξε να μην μας κανει πλεον και να αισθανομαστε αβολα. Για να ακουσουμε ικανοποιητικα και ξεκουραστα (εννοω σε μακροχρονες ακροασεις, και οχι δειγματοληπτικες του λεπτου), επρεπε να ζεστανουμε τον ηχο με λαμπες και άλλα high end τερτιπια απο πομπωδεις βιοτεχνιες που πρωτη και τελευταια φορα ακουσαμε. Τι εφταιγε ; Χασαμε τον ηχο του βινυλιου ή γερασαμε;. Επίσης η επιστροφη του βινυλιου όπως συντελείται αυτή σημερα συνοδευτηκε απο παραγωγη πικαπ τυπου ταβλας χαμηλοτατης ποιοτητας και πανακριβες τερατογεννεσειςπου αμφιβάλλω αν προσθετουν κατι στον ηχο. Επισης η παραγωγη των δισκων στραφηκε στα 180 γραμμαρια αμφιβολης ποιοτητας εκτυπωσεως αλλα πανακριβης τιμης. Εδω πιστευω γινεται η όλη εκμετταλευση. Τωρα εγω συνεχιζω να παιρνω δισκους βινυλίου μεταχειρισμενους χαμηλης τιμής μεγαλλωνοντας την δισκοθηκη μου ....... Η ποιότητα των αυλων ψηφιακών μέσων μάλλον αντικειμεικά είναι καλλύτερη όμως για τους παλιους που θελουν μεσα απο την μουσική να αναπαραστήσουν μια εποχή που συνδεεται με τα νιατα τους η υλική υφη του μαυρου δισκου είναι αναντικαταστατη. Αυτα τα εγραψα λιγο βεβιασμένα και ελπιζω αφενώς να μην ειναι ασυναρτητα και αφετερου να μην προσβάλλω κανέναν........Βινυλιο. Για μας τους 50+ ηταν η πηγη της υψηλης ποιτητας μουσικής στα νεανικά μας χρόνια τοτε που αγαπησαμε τη μουσική. Οι περισσότεροι ξεκινησαμε με ενα φορητο κασετοφωνο που επαιξε κασσετες γραμμενες από δίσκους. Μετα στην ντισκο, βινυλια παιζανε στα πικαπ και μεις χορευαμε. Αργότερα με τα πρωτα μας χρήματα δισκους αγοραζαμε και φτιαχναμε δισκοθήκες. Στα 90ς στραφηκαμε στο CD. Αλλοι πουλησαν τα βινυλια άλλοι τα κράτησαν. Για τους παλιους το βινυλιο επανηλθε στα τελη του 90. Τοτε ανοιξε η αγορα του μεταχειρισμενου δισκου στην Αθηνα και στο Μοναστηρακι. Συνεχεια σε λιγο