Σχετικά με αυτό έχω προβληματιστεί:... Επιβεβαιώνει δε ένα δυνατό χαρτί των δίπολων σχεδιάσεων, που είναι η απεξάρτηση τους από τις παραξενιές του χώρου...
Μεγάλη η απεξάρτηση από τα πλάγια και κατακόρυφα modes, και αρκετή από τα περισσότερα διαγώνια. Ομως η εξάρτηση από τα διαμήκη παραμένει, που αν διεγερθούν (λόγω περιορισμών στην ευελιξία τοποθέτησης ηχείων θέσης ακρόασης), βλέπω οτι ξεχωρίζουν ακόμα περισσότερο, καθώς απουσιάζουν οι πολλαπλοί συντονισμοί από τα υπόλοιπα modes για να "γεμίσουν" τα κενά.
Για παράδειγμα εδώ: https://www.avsite.gr/forum/threads/Κόντρα-πλακέ-seas-κι-ένα-μάτσο-hypex.162328/page-4#post-2250561
Επίσης σε ακρόαση των Orion του ep4nder, (δυστυχώς αφού είχε αφαιρέσει τις ηχητικές φροντίδες του χώρου του), ενώ κατά τα άλλα το μπάσο ήταν εξαιρετικό από κάθε άποψη, παρατηρησα εντούτοις μία τάση συντονισμού σε κάποια συγκεκριμένη χαμηλή συχνότητα - κάτι σαν μπουμάρισμα που "σωζόταν" την τελευταία στιγμή.
Θα μου πεις, μετακίνησε ηχεία και θέση ακρόασης. ΟΚ, αλλά στα συνηθισμένα σαλόνια και τις συνηθισμένες... συνήθειες και απαγορεύσεις, συχνά θα είναι δύσκολο να ξεφύγεις από το mode με λ όσο το μήκος του δωματίου, που όταν το διεγείρεις μένει μόνο του και ξεχωρίζει.
.
Αλλο: πόσο απέχουν οι υποδιαιρέσεις του κατακόρυφου άξονα στο διάγραμμά σου;