Θεματικά προγράμματα Κλασικής Μουσικής για ακρόαση.

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Ως φαίνεται η θερινή ραστώνη αφίχθηκε κάπως πρώιμα, αν κρίνω από την πλήρη απουσία οιασδήποτε δραστηριότητας στο φόρουμ αυτό. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το νήμα, το οποίο δύναται να αποτελέσει κάποια πηγή τόσο ενδιαφέροντος όσο και κάποιας δημιουργικής ακρόασης επί συγκεκριμένου προγράμματος. Το όποιο πρόγραμμα μπορεί να στηρίζεται σε έργα του ιδιου συνθέτη, ή σε έργα όμοιας φόρμας (Συμφωνίες, Κοντσέρτα κλπ.), ή έργα της ιδίας περιόδου ή τεχνικής (Μπαρόκ, ατονικά) ή έργα με βάση την τονικότητα (και τις σχετικές αυτής κλίμακες) κοκ.
Προσωπικά, με ενδιαφέρει η πορεία μιας ακρόασης με βάση την τονικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι, προκειμένου να παραμείνω όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό το ζητούμενο, επιλέγω συχνά συγκεκριμένες κινήσεις έργων, ώστε να δω την αναμενόμενη συνάφεια αλλά και τις τρανταχτές διαφορές. Επίσης, έχει ενδιαφέρον η ακρόαση να ξεκινά με έργα για τη μικρότερη ενορχήστρωση (συνηθέστατα ένα όργανο) και να βαίνει προς τις πιο σύνθετες μορφές (δύο όργανα, Τρίο, Κουαρτέτα κοκ.).
Για αρχή, σήμερα, επέλεξα ένα πρόγραμμα στην σι ελάσσονα (κλίμακα αρκετά δύσκολη και ενίοτε προβληματική για έργα μεγάλης κλίμακος. Εν τούτοις, ο Bach και ουκ ολίγοι ρομαντικοί συνέθεσαν αρκετά σπουδαία έργα στη κλίμακα αυτή):
- Δύο Σονάτες για Πιάνο του Domenico Scarlatti K. 87 & 377 (ειδικά η πρώτη είναι από τις πιο εμνευσμένς αλλά εσωστρεφείς Σονάτες του κατά τα αλλά πολύ εκφραστικού και εξωστρεφούς συνθέτη), παιγμένες πολύ αισθαντικά από τη Ρωσίδα πιανίστα Polina Osetinskaya (σε πολύ προσεγμένη παραγωγή της Melodiya).
- Η Σονάτα για Βιολί και Πιάνο Νο.1 του J.S. Bach, BWV 1014, πολύ εκφραστικά ερμηνευμένη από τον Γερμανό βιολονίστα Frank Peter Zimmermann και τον Ιταλό πιανίστα Enrico Pace (σε πολύ ικανοποιητική παραγωγή της Sony).
- Η αργή κίνηση του Πρώτου Τρίο για Πιάνο του Brahms, Op. 8 (στην τονική μέιζονα, ήτοι σε Σι μείζονα). Το Τρίο αυτό υπάρχει σε δύο εκδόσεις. Η πρώτη (και λίαν νεανική του 1854) θεωρήθηκε από τον συνθέτη υπερβολικά μεγάλη σε διάρκεια και αρκετά περίπλοκη. Η δεύτερη (πολύ πιο ώριμη του 1889) είναι η πιο πολύ παιγμένη πλέον τόσο στις ζωντανές συναυλίες όσο και στην πλειονότητα των ηχογραφήσεων. Επιλεχθείσα ερμηνεία η σπάνια ηχογράφηση τριών εξαίρετων σολίστ, του Πιανίστα Peter Laul, του βιολονίστα Graf Mourja και της τσελίστριας Francoise Groben (η οποία δυστυχώς απέθανε πολύ νέα, το 2011, και η ηχογράφηση αυτή πραγματοποιήθηκε προς τιμήν της από τη Γαλλική Continuo Classics).
- Από το Κουαρτέτο Εγχόρδων, Op. 33, no. 1 του Haydn τις δύο τελευταίες κινήσεις, ήτοι την αργή (Andante στη σχετική μείζονα, δηλ. στη Ρε μείζονα) και το Φινάλε (Presto). Ένα πολύ ενδιαφέρον Κουαρτέτο του μέγιστου αυτού συνθέτη, θαυμάσια ερμηνευμένο από το Κουαρτέτο Parkanyi, σε υποδειγματική παραγωγή της Praga Digitals (SACD).
- H Συμφωνία για Έγχορδα του C. P. E. Bach Wq. 182, no. 5, λαμπρά παιγμένη από την Ostrobothnian Chamber Orchestra υπό την διεύθυνση του Sakari Oramo, σε εντυπαωσιακή παραγωγή της Φινλανδικής Alba (SACD).
- Και για το τέλος, η εξαιρετική και λίαν εμπνευσμένη Εισαγωγή Hebrides του Mendelssohn, σε μια θαυμάσια ερμήνεια από την Σκωτική Ορχήστρα Δωματίου υπό τον Joseph Swensen, σε σπουδαία παραγωγή της Βρετανικής Linn (SACD).
Καλή αρχή...(ας ελπίσουμε).
Pr.
 

Dimifoot

General Catsicofoot Patton
Editor
Μηνύματα
27.245
Reaction score
78.922
Αγαπητέ @Prince , οπως σου εχω ξαναγράψει εκτιμώ τις προτάσεις σου και την εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Εχω ακούσει πολλά απο οσα εχεις προτείνει με ενδιαφέρον.

Η εμμονή σου ομως στο να μην βάζεις λινκς ή φωτό που να βοηθούν σε ακρόαση ή αγορά των προτεινόμενων, ελπίζοντας πως ο αναγνώστης θα εκτιμήσει περισσότερο το αποτέλεσμα αν προσπαθήσει/ψάξει ο ιδιος ειναι λαθος και τελικά αντιπαραγωγική.
Άσε που τα ποστς σου χάνουν σε “παρουσιασιμότητα” ελλείψει εικόνων-λινκς.

Ο σκοπός ειναι να κάνουμε την κλασική μουσική πιο ελκυστική στον μέσο μουσικόφιλο, όχι να τον αποξενώνουμε.
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Αγαπητέ @Prince , οπως σου εχω ξαναγράψει εκτιμώ τις προτάσεις σου και την εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Εχω ακούσει πολλά απο οσα εχεις προτείνει με ενδιαφέρον.

Η εμμονή σου ομως στο να μην βάζεις λινκς ή φωτό που να βοηθούν σε ακρόαση ή αγορά των προτεινόμενων, ελπίζοντας πως ο αναγνώστης θα εκτιμήσει περισσότερο το αποτέλεσμα αν προσπαθήσει/ψάξει ο ιδιος ειναι λαθος και τελικά αντιπαραγωγική.
Άσε που τα ποστς σου χάνουν σε “παρουσιασιμότητα” ελλείψει εικόνων-λινκς.

Ο σκοπός ειναι να κάνουμε την κλασική μουσική πιο ελκυστική στον μέσο μουσικόφιλο, όχι να τον αποξενώνουμε.
Αγαπητέ Dimifoot, το όποιο "λάθος" έγκειται στην προσέγγιση που επιλέγουμε. Εάν η προσέγγιση στο συγκεκριμένο φόρουμ εστιάζεται στα links και σε φωτογραφίες, σίγουρα, η δική μου φαντάζει εντελώς λάθος. Το ζήτημα, όμως, είναι κατά πόσο η επιλεχθείσα αυτή προσέγγιση είναι και η μόνη σωστή, όρθη, κατάλληλη κλπ.
Η πρότασή μου έγκειται στο ότι, ενίοτε, καλόν θα ήταν να επιχειρήσουμε και μια άλλη πιο παραγωγική προσέγγιση, που δίνει έμφαση στην προσωπική έρευνα, παρά το..."έτοιμο φαγητό".
Η "παρουσιασιμότητα" των posts είναι το τελευταίο ζήτημα που θα πρέπει να με (μας) απασχολεί. Το ζήτημα έγκειται στην "αναγνωσιμότητα"...
Ως προς το ζήτημα του πόσο "ελκυστική" καθίσταται η Κλασική Μουσική μέσω "εικόνων-λινκς", να σου θυμίσω ότι η Μουσική, ως ακρόαμα, είναι βιώσιμα ομόρφη, όταν ο ακροατής μπορέσει να την ακούσει προσεκτικά (listen), στον κατάλληλο χώρο, με τα κατάλληλα μέσα και μία μίνιμουμ προετοιμάσια. Ό,τιδηποτε μειώνει (compromise) την εν λόγω διαδικασία, μπορεί να κάνει την Κλασική Μουσική "ελκυστική" στον μέσο μουσικόφιλο, μόνον ως εφήμερη εμπειρία.
Μου έκανε εντύπωση το ότι, ακόμη και στις ιστοσελίδες σοβαρών και με διαρκή πορεία στην Κλασική Μουσική καλλιτεχνών, παρέχονται ένα ή δύο links από την παραγωγή τους, προτρέποντας έτσι τους επισκέπτες τους όπως ερευνήσουν τη δισκογραφία τους ή επιδιώξουν να παρακολουθήσουν τις προγραμματισμένες συναυλίες τους εάν τούτο είναι εφικτό.
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Προφανώς, τα θεματικά προγράμματα δεν φαίνεται να είναι του αμέσου ενδιαφέροντός σας. Τουλάχιστον, για την ώρα. Όπως και να έχει το πράγμα, σας παραθέτω ένα ακόμη πρόγραμμα, που, ενδεχομένως, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο για τυχόν δικό σας επί κάποιου θέματος, το οποίο, ίσως, θα ήταν ενδιαφέρον να το μοιρασθείτε στο φόρουμ αυτό.
Το σημερινό πρόγραμμα βασίζεται σε ένα συνθέτη, τον μεγάλο μουσικό και δάσκαλο J. Haydn. Καθόσον δε ήταν εξαιρετικά πολυγραφότατος, μπορούμε να εξειδικεύσουμε το πρόγραμμα και σε μία από τις κλίμακες που συνέθεσε ουκ ολίγα από τα πολύ σπουδαία έργα του, ήτοι την Μι ύφεση μείζονα. Ούτως, το πρόγραμμα έχει ως εξής: Haydn in E flat major.
- Ξεκινώντας από τα έργα για ένα όργανο και δη από τις 52 Σονάτες για Πιάνο, υπάρχουν δύο από τις πιο ώριμες, γραμμένες στην κλίμακα της Μι ύφεση μείζονος, η 49 και η 52. Μου είναι αρκετά δύσκολο να επιλέξω μία από τις δύο, αλλά φρονώ ότι η τελευταία (νο. 52, Hob. XVI:52) αποτελεί μία από τις πραγματικά κορυφαίες και πιο λαμπρές συνθέσεις για πιάνο(φορτε), με μία θεσπέσια αργή κίνηση στην απόμακρη (για την Μι ύφεση μείζονα) κλίμακα της Μι μείζονος. Το δε Φινάλε είναι ένα από τα πιο έξοχα δείγματα εξαιρετικής δεξιοτεχνίας, τρομερής αίσθησης του ρυθμού και μια μοναδική...έκθεση στο χιούμορ. Επιλεχθείσες ερμηνείες: Για Φορτεπιάνο: Rebecca Mauer, σε θαυμασια παραγωγή της Γερμανικής Genuin. Για Grand Piano: Arthur Ancelle, σε μία πρώτης τάξεως παραγωγή της Ρωσικής Melodiya.
- Αν και ο συνθέτης μας δεν έγραψε κάποιο πρωτότυπο και ουσιαστικό έργο για δύο όργανα, υπάρχει μια διασκευή του ιδίου της Σονάτας του για Πιάνο XVI:25 (σε Μι ύφεση μείζονα), για Βιολί και Πιάνο, με πολύ ενθουσιασμό παιγμένη από την Elena Denisova και τον Alexei Kornienko, σε πολύ καλή παραγωγή της Αυστριακής Gramola.
- Από τα 45 Τρίο για Πιάνο, ο Haydn έγραψε δύο από τα πιο ώριμα έργα του στην κλίμακα αυτή (Νο. 42 & 45). Εν τούτοις, επέλεξα το Νο.41 (Hob. XV:31) το οποίο είναι γραμμένο στην πλέον ασυνήθιστη και δύσκολη κλίμακα της Μι ύφεση ελάσσονος! Ένα ξεχωριστό έργο στη Μουσική Δωματίου του συνθέτη. Επιλεχθείσες ερμηνείες: Με όργανα εποχής: Trio 1790 (CPO). Με πιο σύγχρονα όργανα: Florestan Trio (Hyperion).
- Από τα Κουαρτέτα Εγχόρδων, υπάρχουν τουλάχιστον τρία που είναι εξαιρετικά και σχεδόν μοναδικά, στην κλίμακα της Μι ύφεση μέιζονος (OP. 20, no. 1, Op. 71, no. 3 & Op. 76, no. 6). Επέλεξα το τελευταίο, γιατί είναι πολύ ιδιάιτερο, με μία από τις πιο προηγμένες για την εποχή του αργές κινήσεις, στην απόμακρή κλίμακα της Σι μείζονος (!) και με εξέχουσα αλλά και πρωτότυπη γραφή. Η αρκετά παλαιά ερμηνεία του Prazak, σε Praga (ενώ αναμένουμε και την πολλά υποσχόμενη ερμηνεία του Κουαρτέτου Chiaroscuro, στην Σουηδική BIS, σε SACD), αποτελεί πάντα μια εγγύηση. Για μία πολύ audiophile παραγωγή, η Γερμανική Tacet έχει αναπαράγει την παλαιότερη ηχογράφηση του Κουαρτέτου Auryn, σε Blu ray format.
- Από τα έργα για πιο μέγαλα σύνολα Μουσικής Δωματίου, μπορούμε να επιλέξουμε ένα έργο από τις μεταγραφές, που έκανε ο Γερμανός Βιολονίστας Johann Peter Salomon, σε ορισμένες από τις τελευταίες Συμφωνίες του Haydn (τις Συμφωνίες του "Λονδίνου"). Ως εκ τούτου, επέλεξα τη μεταγραφή της Συμφωνίας νο. 99 (σε Μι ύφεση μείζονα) για φλάουτο, βιολί, βιόλα, τσέλο και πιανοφόρτε. Η μοναδική ηχογράφηση του έργου, στη μορφή αυτή, υπάρχει σε πολύ καλή παραγωγή της Ολλανδικής Etcetera με το Γκρουπ Arco Baleno.
- Από τα Κοντσέρτα, υπάρχει μόνον ένα στη ζητούμενη κλίμακα, το περίφημο και πλέον πολυπαιγμένο Κοντσέρτο για Τρομπέτα. Επιλεχθείσα ερμηνεία από τη Νορβηγίδα Τρομπετίστα Tine Thing Helseth και την Ορχήστρα Δωματίου της Νορβηγίας, σε εξαίρετη παραγωγή της Νορβηγικής Simax (SACD).
- Και καταλήγουμε στη μεγαλύτερη από τις αρκετές Συμφωνίες που έγραψε ο συνθέτης στην κλίμακα αυτή, ήτοι τη Συμφωνία νο. 103 (the "Drum roll"). Μια έξοχη σε έμπνευση και γραφή Συμφωνία, πλήρη και πλούσια σε θεματικό περιεχόμενο και θεσπέσια στη ανάπτυξή της από την πρώτη κίνηση έως την τελευταία. Επιλεχθείσες ερμηνείες: Η παλαιότερη αλλά κλασική πλέον ερμηνεία της Camerata Salzburg, υπό τον μεγάλο Ούγγρο βιολονίστα και μαέστρο Sandor Vegh, και, για μια πιο audiophile παραγωγή, εκείνη της Γερμανικής ARS Produktion, σε SACD format, με την Capella Coloniensis υπό τον Bruno Weil.
Καλή διερεύνηση (και για περισσότερες θεματικές ακροάσεις).
Pr.
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Σήμερα αποφάσισα να δημιουργήσω ένα θεματικό πρόγραμμα μόνον με έργα Beethoven και μόνον από πολύ πρόσφατες εκδόσεις (ή επανεκδόσεις σε πλέον προηγμένη ηχητικά μορφή) σε CD/SACD/Blu ray.
- Ας ξεκινήσουμε με μια μάλλον παραγνωρισμένη Σονάτα για Πιάνο, εκείνη στη σπάνια κλίμακα (ακόμη και για τον μέγιστο αυτόν συνθέτη) μι ελάσσονα, Op. 90. Μια ασυνήθιστη για τον συνθέτη, μάλλον εσωστρεφής και λίαν αισθαντική, Σονάτα, σε δύο κινήσεις (η δεύτερη στην τονική μείζονα), χωρίς τις γνωστές ενδείξεις ως προς το tempo (Allegro etc.) αλλά ως προς τα εκφραστικά μέσα που πρέπει ο ερμηνευτής να χρησιμοποιήσει. Η πρόσφατη πολύ ενδιαφέρουσα (έως αιρετική) ερμηνεία του Τσέχου brilliant maverick Josef Bulva, σε RCA, είναι άξια επενδύσεως (το πρόγραμμά του έχει εξίσου ενδιαφέροντα έργα του Scriabin & Martinu).
- Συνεχίζουμε με μια Σονάτα για Βιολί και Πιάνο, στη σχετική μείζονα της προηγούμενης Σονάτας για Πιάνο, ήτοι εκείνη σε Σολ μέιζονα, Op. 96 (η αργή κίνηση είναι στην Μι ύφεση μείζονα, κατά την προσφιλή πρακτική του συνθέτη), στην εξαιρετική επανέκδοση της DG, σε Blu-ray format, της πολύ σπουδαίας κλασικής ερμηνείας των Wolfgang Schneiderhan & Carl Seemann. Μια σημαντική Σονάτα για Βιολί και Πιάνο, που επισκιάσθηκε από τη φήμη της μέγιστης προηγούμενής της (της γνωστής ως "Kreutzer"), σε μια μοναδική ερμηνεία, σε απιστευτά ρεαλιστική επανέκδοση (ηχογράφηση του 1959!).
- Στη συνέχεια, ακολουθεί το επίσης κάπως παραγνωρισμένο Τρίο για Πιάνο Op. 70, no.2, σε Μι ύφεση μείζονα.
Πρόκειται για ένα θαυμάσιο έργο, που το επισκίασε το φημισμένο "διδυμό" του, ήτοι το Op. 70, no.1 (γνωστό ως το Τρίο των "Φαντασμάτων"). Η πλέον πρόσφατη και λίαν ενδιαφέρουσα ερμηνεία μας έρχεται από το Beethoven Trio Bonn, σε μια θαυμάσια παραγωγή της Γερμανικής Avi-musik.
- Στο χώρο των Κουαρτέτων για Έγχορδα μας έρχεται η μεγάλη αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Quatuor Ebene, στην πλήρη έκδοση όλων των Κουαρτέτων από την μεγάλη παγκόσμια περιοδεία τους, υπό την ονομασία "Beethoven Around the World". Στην πράξη πρόκειται για Live ηχογραφήσεις από επτά μεγάλες πόλεις γύρω από την υδρόγειο (Βιέννη, Φιλαδέλφια, Τόκυο, Σάο Πάολο, Μελβούρνη, Ναιρόμπι και Παρίσι), όπου ερμηνεύονται τα 16 Κουαρτέτα του συνθέτη. Ό, τι και να γραφεί εδώ θα είναι πολύ λίγο. Θα αρκεσθώ να τονίσω ότι πρόκειται για την πιο ενδιαφέρουσα, από κάθε άποψη, ερμηνεία των σημαντικότερων έργων του μέγιστου αυτού συνθέτη, τουλάχιστον από τις πλέον πρόσφατες, σε μία υποοδειγματική παραγωγή της Erato, σε demonstration quality ηχογράφηση. Για την παρούσα θεματική ακρόαση, επιλέγω το Κουαρτέτο Op. 18, no. 3, σε Ρε μείζονα (η αργή κίνηση είναι στην Σι ύφεση μείζονα). Πρόκειται για το πρώτο Κουαρτέτο που συνέθεσε ο συνθέτης χρονολογικά και ένα θαυμάσιο δείγμα του πως δημιουργικά και εμπνευσμένα εξελίσσεται η επίδραση του στυλ γραφής του μεγάλου δάσκαλου Haydn.
- Προχωρωντας στο χώρο των Κοντσέρτων, η Γερμανική Genuin μας προσφέρει μια πολύ ενδιαφέρουσα, σχεδόν νεωτεριστική, ερμηνεία του περίφημου Κοντσέρτου για Βιολί σε Ρε μείζονα, Op. 61, με τη νεαρή βιολονίστρια Yvonne Smeulers και την Brandenburgisches Staatsorchester Frankfurt υπό τον Peter Kuhn.
- Για να καταλήξουμε στο νέο κύκλο των Συμφωνιών του συνθέτη με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Malmo υπό τον Robert Trevino, σε μια εντυπωσιακή παραγωγή της Φινλανδικής Ondine, σε SACD format. Δεν ξεπερνά τις καλλίτερες SACD παραγωγές (εκείνη του αείμνηστου Takashi Asahina με την Osaka Philharmonic Orchestra, στην Ιαπωνική Exton, παραμένει μακράν το σημείο αναφοράς, τόσο ως προς την ερμηνεία και την παραγωγή), αλλά είναι ανταγωνιστική ανάμεσα στις άλλες σύγχρονες (Nelsons, de Vriend etc.). Και εδώ επιλέγω τη Δεύτερη Συμφωνία, (και πάλι) σε Ρε μείζονα, Op. 36, ένα έργο με πολύ θετική ενέργεια και ενθουσιώδη χαρακτήρα, που συνήθως η κλίμακα αυτή μας προσφέρει, ειδικά στα χέρια ένος τέτοιου συνθέτη.
Beethoven around the forum...perhaps?
Καλή Κυριακή!..
Υμέτερος.
 


Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Τα κουαρτέτα από τους Quatuor Ebene είναι όντως πολύ ενδιαφέροντα.
Ομολογουμένως εξεπλάγην τόσο από την εξαίρετη ερμηνεία τους όσο και από την όλη εκπληκτική παραγωγή (ιδίως την ηχογράφηση που δεν έχει να ζηλέψει ούτε τον ήχο του SACD ούτε του Blu-ray format).
Πάντως, ώς συμβαίνει με κάθε πλήρη έκδοση των Κουαρτέτων, κάπου και οι Ebene είναι λίγο άνισοι. Επίσης, grosso modo, δεν ξεπερνούν τους Prazak (Praga/ SACD) αλλά είναι πλήρως ανταγωνιστικοί (σε ορισμένα έργα ίσως και καλλίτεροι) ως προς τους εξαίρετους Belcea (πρώην Zig Zag, νυν Alpha).
Το σπουδαίο με τους Ebene είναι το ότι φαίνεται να μεταδίδουν έναν σπάνιο ενθουσιασμό και μια ιδιαίτερη αγάπη για τα έργα αυτά, σε βαθμό που μπορεί κανείς να συγχωρέσει τους όποιους μανιερισμούς και ιδιαιτερότητες στην ερμηνεία τους (βιμπράτο κλπ.).
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Συνεχίζοντας την εμπεριστατωμένη ακρόασή μου των Κουαρτέτων του Beethoven στην τελευταία ολοκληρωμένη έκδοση με το Γαλλικό Quatuor Ebene, ο θαυμασμός μου και η εκτίμησή μου για το εκπληκτικό αυτό γκρουπ εμπεδώνονται όλο και περισσότερο. Ειδικά, όταν άκουσα την απίστευτη ερμηνεία τους στο κορυφαίο έξ αυτών, το Op. 131, στην σπάνια και δύσκολη κλίμακα της ντο δίεση ελάσσονος. Λόγω της θεσπέσιας ερμηνείας τους, έκανα και μια νέα "επανεξέταση" κυρίως των νεώτερων ηχογραφήσεων των Κουαρτέτων, καθόσον οι παλαιότερες, καίτοι κλασικές και απαράμιλλες (Vegh, Italiano, Hungarian, Alban Berg, Cleveland, Guarneri, Talich a.o.), πάσχουν, σε κάποιο βαθμό, ως προς την ηχογράφηση/παραγωγή/επανεκδόση.
Από τις audiophile παραγωγές (SACD), οι Prazak αποτελούν την πιο σπουδαία εκδοχή από σχεδόν κάθε πλεύρα (Praga Digitals), αλλά και το Ιταλικό Κουαρτέτο Cremona (σε Audite) είναι εντυπωσιακό (χάρις σε μια πολύ εξαίρετη παραγωγή), αλλά άνισο στις διάφορες ερμηνείες των Κουαρτέτων. Στις καλές τους στιγμές, όμως, είναι πραγματικά σπουδαίοι.
Η παλαίοτερη SACD παραγωγή της Harmonia Mundi με το σπουδαίο και ιστορικό Tokyo String Quartet δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής, της εκτίμησης και του ενδιαφέροντός μας για μια πάντα ξεχωριστή ερμηνεία, σε μια πολύ καλή audiophile παραγωγή, αν και λίγο παραπάνω ισόρροπη και "συγκρατημένη".
Από τις άλλες εκδόσεις (CD), οι ζωντανές ηχογραφήσεις του Κουαρτέτου Elias στο Wigmore Hall αξίζουν της προσοχής μας. Στις ιδιαιτερότητές τους τα πολύ αργά tempi, ιδίως στις αργές κινήσεις και μια πολύ ισόρροπη αντιμετώπιση της παρτιτούρας, σε βαθμό που μπορεί να καταστούν λίγο...κουραστικοί (σε Wigmore Hall Live).
Η πολύ πρόσφατη έκδοση του Ισπανικού Κουαρτέτου Casals δεν με έπεισε (γρήγορα tempi, άνισες ερμηνείες, όχι πειστική παραγωγή). Η έκδοση του Brodsky Quartet (στη Βρετανική Chandos) μου φαίνεται αδιάφορη, ενώ η παλαιότερη (πολύ ικανοποιητική) παραγωγή της Erato, με το πολύ ενδιαφέρον Κουαρτέτο Artemis, αποτελεί μια ξεχωριστή (έστω και εάν είναι άνιση στο σύνολό της) ερμηνεία.
To Belcea Quartet ίσως αποτελεί την πιο σημαντική ερμηνεία και ικανοποιητική παραγωγή των σύγχρονων εκδόσεων (πρώην έκδοση της Zig Zag και νυν επανέκδοση της Alpha), κυρίως χάρις στην ομοιογένεια του ύφους, του ήχου των μελών του Κουαρτέτου, του στυλ ερμηνείας και του απαραίτητου πάθους και αγάπης για τα μοναδικά αυτά κορυφαία έργα όχι μόνον του ρεπερτορίου αλλά και όλης της Μουσικής. Ένα γκρουπ με authority στην ερμηνεία των Κουαρτέτων του Beethoven.
Βέβαια, με την εμφάνιση του Quatuor Ebene, όλες οι παραπάνω εκδόσεις σχεδόν ξεπεράστηκαν (με εξαίρεση εκείνη των Prazak, τουλάχιστον σε ορισμένα έργα ή κινήσεις). Οι ερμηνείες τους έχουν ένα αξιοθαύμαστο πάθος, εξαίρετη εκφραστική δύναμη, εξέχουσα ομοιογένεια των τεσσάρων οργάνων και μία θαυμαστή ικανότητα "αφήγησης", σε βαθμό που να σου είναι εύκολο να παρακολουθήσεις και τα πιο δύσκολα Κουαρτέτα με περισσή όρεξη και ανεξάντλητο ενδιαφέρον. Η δε παραγωγή της Erato είναι απίστευτα καλή, τόσο ως προς την ηχογράφηση (demonstration quality) όσο και στο σύνολό της.
Καθόσον το Op. 131 είναι γραμμένο στην σπάνια κλίμακα της ντο δίεση ελάσσονος, σε επόμενο ποστ θα σας παρουσιάσω ένα θεματικό πρόγραμμα με έργα του Beethoven στην τονικότητα αυτή (υπάρχουν μόνον δύο) και στη σχετική μείζονά της (την Μι μείζονα), κατά το δυνατόν με τις πιο σύγχρονες ηχογραφήσεις/παραγωγές.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Pr.
 
Last edited:

Μηνύματα
1.864
Reaction score
4.430
Λόγω της θεσπέσιας ερμηνείας τους, έκανα και μια νέα "επανεξέταση" κυρίως των νεώτερων ηχογραφήσεων των Κουαρτέτων, καθόσον οι παλαιότερες, καίτοι κλασικές και απαράμιλλες (Vegh, Italiano, Hungarian, Alban Berg, Cleveland, Guarneri, Talich a.o.), πάσχουν, σε κάποιο βαθμό, ως προς την ηχογράφηση/παραγωγή/επανεκδόση.
Αντιλαμβανόμενος την προτίμηση σου σε σύγχρονες εγγραφές που εκμεταλλεύονται την τεχνολογικη εξέλιξη αλλά και την μεγάλη σου εμπειρία σε ζωντανές εκτελέσεις
Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη σου για ένα θέμα που απασχολεί εμένα και άλλους φαντάζομαι.

Το θέμα των πολλαπλών ληψεων, και το μοντάζ αυτων για να επιτευχθεί το τελικό άψογο αποτέλεσμα που έχουμε συνηθίσει στις σύγχρονες κυκλοφοριες.

Είναι γνωστό ότι μεγάλοι μαεστροι όπως ο Furtwangler και ο Celibidache δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα το στούντιο όπως και ότι μια ηχογραφημένη συμφωνια μπορεί να έχει δεκάδες τέτοιες συραφες.
Επίσης ότι ο Glenn Gould αντίθετα το θεωρούσε αυτό πλεονέκτημα να προσφέρει δηλαδή με αυτόν τον τρόπο την ιδανική εκδοχη και είχε εγκαταλείψει τις ζωντανές εμφανίσεις.
Είναι αυτό ψεύδος η ιδανική
αποτυπωση;
 
Last edited:

TGD

Μηνύματα
6.984
Reaction score
7.072
Προσεγγίσεις όπως του αείμνηστου Jarvi που ηχογραφούσε κάθε φράση χωριστά και έστηνε το αποτέλεσμα στη μονταζιέρα δεν παίζουν πια. Σκεφτείτε ότι τις επαναλήψεις δεν τις ξανάπαιζε η ορχήστρα, απλά βάζανε δύο φορές την καλύτερη λήψη!

Το μεγάλο κόστος έχει αναγκάσει τις περισσότερες ηχογραφήσεις κλασικής μουσικής (ειδικά από μικρές εταιρίες και σε έργα μικρού τιράζ) να είναι λάιβ. Συνήθως ηχογραφούν την πρόβα, τη συναυλία, και μόνο αν κάτι πάει πολύ στραβά συμπληρώνουν αποσπάσματα την επόμενη μέρα.
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Αντιλαμβανόμενος την προτίμηση σου σε σύγχρονες εγγραφές που εκμεταλλεύονται την τεχνολογικη εξέλιξη αλλά και την μεγάλη σου εμπειρία σε ζωντανές εκτελέσεις
Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη σου για ένα θέμα που απασχολεί εμένα και άλλους φαντάζομαι.

Το θέμα των πολλαπλών ληψεων, και το μοντάζ αυτων για να επιτευχθεί το τελικό άψογο αποτέλεσμα που έχουμε συνηθίσει στις σύγχρονες κυκλοφοριες.

Είναι γνωστό ότι μεγάλοι μαεστροι όπως ο Furtwangler και ο Celibidache δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα το στούντιο όπως και ότι μια ηχογραφημένη συμφωνια μπορεί να έχει δεκάδες τέτοιες συραφες.
Επίσης ότι ο Glenn Gould αντίθετα το θεωρούσε αυτό πλεονέκτημα να προσφέρει δηλαδή με αυτόν τον τρόπο την ιδανική εκδοχη και είχε εγκαταλείψει τις ζωντανές εμφανίσεις.
Είναι αυτό ψεύδος η ιδανική
αποτυπωση;
Από τις εκτελέσεις που ανέφερα, αρκετές (Elias, Ebene, η πολύ πρόσφατη του Kuss Quartet) είναι από live ηχογραφήσεις. Οπότε, το όποιο editing είναι μάλλον περιορισμένο.
Επί της ουσίας τώρα. Ο δίσκος είναι ένα προιόν τύπου κονσέρβας. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κριθεί με τα κριτήρια της ζωντανής παράστασης. Ως μου έλεγε εντόπιος αλλά λίαν σοβαρός παραγωγός δίσκων Κλασικής Μουσικής, αυτό που επιδιώκεται ως τελικό αποτέλεσμα είναι ένα ενιαίο, λειτουργικό (άρα πειστικό) αποτέλεσμα, κατ' αναλογία με μια ταινία σε αντίθεση με μια θεατρική παράσταση.
Είναι αλήθεια ότι ενίοτε η διαδικασία αυτή (ειδικά εάν ο παραγωγός είναι και καλός μουσικός) δύναται να οδηγήσει τον ερμηνευτή σε απίστευτα (για τον ίδιο τον ερμηνευτή) αποτελέσματα, αλλά αυτή είναι η δυνατότητα μιας "κονσέρβας" και, ως εκ τούτου, αυτός είναι και ο σκοπός μιας πετυχημένης ηχογράφησης.
Ένας παραγωγός εταιρείας με ειδίκευση στο ρεπερτόριο πιάνου, μου έβαλε να ακούσω μία από τις πιο πετυχημένες εκδόσεις τους. Όταν του είπα πόσο ωραία ακουγόταν ο (άγνωστος για εμένα) πιανίστας του δίσκου, μου απήντησε: "Πολύ θα ήθελε να έπαιζε και ο ίδιος έτσι"! Μπρος στην προφανή έκπληξή μου, συνέχισε: "Αγοράζοντας τον δίσκο, αυτό που ενδιαφέρει έμενα τον παραγωγό, τον πιανίστα αλλά και εσένα τον αγοραστή είναι το αποτέλεσμα. Και αυτό είναι εγγυημένο"!
Αλλά και για τους υπερασπιστές των ζωντανών παραστάσεων, υπάρχει και εκεί πολύ "τροφή για σκέψη". Είχα την τύχη να βρεθώ σε κάμποσες πρόβες σπουδαίων ερμηνευτών. Σε μία από αυτές, ο σπουδαίος Vladimir Ashkenazy επρόκειτο στο προγραμμά του να ερμηνευσει μια Σονάτα του Mozart. Επί σχεδόν μία ώρα, με τη μουσικό/πιανίστα σύζυγό του, δοκίμαζε ένα πέρασμα με ελάχιστες νότες από την πρώτη κίνηση, κάνοντας ό,τι άλλαγες, τροποποιήσεις κλπ. του έρχονταν στο μυαλό. Στο τέλος της πρόβας δεν φαινόταν τι είχε τελικά επιλέξει. Όταν πραγματοποιήθηκε η συναυλία, προς έκπληξή μου, διαπίστωσα ότι είχε επιλέξει κάτι διαφορετικό. Προς μεγαλύτερη εκπληξή μου, όταν πήγα στο καμαρίνι του για να τον συγχαρώ, παρατήρησα ότι συνέχισε να ανταλάσσει απόψεις με τη σύζυγό του για το περιώνυμο σημείο της Σονάτας.
Ως ίσως γίνεται αντιληπτό, και στις ζωντανές παραστάσεις υπάρχει κάτι πολύ...σχετικό ως προς το τι είναι αληθινό, τέλειο και άλλα τέτοια ηχηρά.
 


Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Ως υποσχέθηκα, σήμερα θα σας παραθέσω ένα πρόγραμμα με βάση το κορυφαίο (εν πολλοίς) έργο του Beethoven, το περίφημο Κουαρτέτο Op. 131, σε ντο δίεση ελάσσονα, μετά την απίστευτη ερμηνεία του Quatuor Ebene (και, όπου είναι εφικτό, θα αναφερθώ σε προσφατες παραγωγές).
Δεδομένης της σπανιότητας έργων στη δύσκολη, ασυνήθιστη (τουλάχιστον για την Κλασική περίοδο) αυτή κλίμακα (ο μέγιστος Beethoven έγραψε μόνον δύο έργα στην τονικότητα αυτή), στο πρόγραμμα θα καταφύγουμε στην επίσης ασυνήθιστη (για την Κλασική περίοδο και όχι μόνον) σχετική της μείζονα, ήτοι την Μι μείζονα. Η τονική της μείζονα (Ντο δίεση μείζονα) είναι...out of question. Εν τούτοις, στην εναρμονική της μείζονα (Ρε ύφεση μείζονα) ο μέγας συνθέτης συνέθεσε την θεσπέσια αργή κίνηση του τελευταίου Κουαρτέτου του (Op. 135 , σε Φα μείζονα).
- Πλην του έξοχου Κουαρτέτου Op. 131, που έχουμε ήδη αναφέρει, ο συνθέτης έγραψε ένα ακόμη σημαντικό και κυρίως πολύ γνωστό και αγαπητό έργο του στην κλίμακα αυτή, την περίφημη Σονάτα για Πιάνο Νο. 14, Op. 27, no. 2, γνωστή με των επωνυμία "του Σεληνόφωτος". Η Σονάτα αυτή χαρακτηρίζεται από την μοναδική σε ύφος, γραφή, δυναμική, tempo κ.α. αργή πρώτη κίνηση και μια απίστευτα γρήγορη και δεξιοτεχνικά πολύ απαιτητική κίνηση για το Φινάλε.
Επιλέγοντας από τις πλέον πρόσφατες παραγωγές, μπορώ να εντοπίσω μία θαυμάσια και λίαν αξιόπιστη ερμηνεία από τον "ψημένο" σολίστα σε όργανα εποχής Jos van Immerseel (σε εξαιρετική ηχογράφηση/παραγωγή της Alpha). Για σύγχρονο Grand Piano, η επίσης πρόσφατη εκτέλεση του Konstantin Serbakov, στη δισκογραφική εταιρεία της Steinway & Sons, είναι πολύ ικανοποιητική.
- Στη Μουσική Δωματίου για δύο και τρία όργανα, συνάνταμε μόλις μία κίνηση στη σχετική μείζονα (Μι Μείζονα), ήτοι την αργή κίνηση του Δεύτερου Τρίο για Πίανο (σε Σολ Μείζονα, Op. 1, no. 2). Πρόκειται για μία από τις πιο εκφραστικές κινήσεις στη Μουσική Δωματίου του συνθέτη, όπου η οικοδόμηση της έντασης πραγματοποιείται με ασυνήθιστα συγκρατημένο (για τον συνθέτη) αλλά θαυμαστό τρόπο. Σύγχρονη εξαιρετική ερμηνεία εκείνη του Atos Trio, απο "ζωντανή" συναυλία στο Wigmore Hall (σε πολύ καλή παραγωγή της δισκογραφικής εταιρείας του συγκεκριμένου venue, i.e. Wigmore Hall Live). Για όργανα εποχής, η πιο πρόσφατη παραγωγή είναι εκείνη του Trio Goya (στη σταθερή ποιότητα της Βρετανικής Chandos).
- Στη συνέχεια ακολουθεί το κεντρικό έργο του προγράμματος το εμβληματικό Κουαρτέτο Εγχόρδων Op. 131 (για πολλούς, το σημαντικότερο έργο του συνθέτη), στην απαράμιλλη (και λίαν πρόσφατη) ερμηνεία του Quatuor Ebene, στην εξαίρετη ηχογράφηση/παραγωγή της Erato.
- Στον χώρο της Συμφωνικής Μουσικής, συναντάμε επίσης μία φορά την χρήση της σχετικής Μείζονος (Μι Μείζονα) στην υποβλητική, λίαν εκλεπτυσμένη και εξόχως εκφραστική αργή κίνηση του Τρίτου Κοντσέρτου για Πιάνο (σε ντο ελάσσονα, Op. 37). Σε όργανα εποχής, η πρόσφατη και θαυμάσια παραγωγή της Γερμανικής CPO, με τον Gottlieb Wallisch και την Orchester Wiener Akademie υπό τον Martin Hasselbock, είναι λίαν αξιόπιστη. Για πιο μόντερνα ερμηνεία, η πλέον ενδιαφέρουσα σαν εκτέλεση και εντυπωσιακή παραγωγή είναι εκείνη με την πάντα σταθερής αξίας Michuko Uchida, την πάντα σπουδαία Berliner Philharmoniker και τον ούτως ή άλλως χαρισματικό Simon Rattle (είτε στην Blu-ray είτε στην πολύ πρόσφατη εκδοχή σε SACD format, στην δισκογραφική εταιρεία της εν λόγω Ορχήστρας).
Για να καταλήξουμε στην έξοχη Εισαγωγή στην Όπερα Fidelio. Είναι ενδιαφέρον ότι στις πρώτες τρεις προσπάθειές του, ο Beethoven είχε επιλέξει τη Ντο μείζονα (Leonora I, II, III) για να καταλήξει στην πιο συνεκτική αλλά τόσο περιεκτική και "πλήρη" τελική εκδοχή της Εισαγωγής στην ομώνυμη Όπερα, επίλεγοντας την Μι μείζονα. Εδώ θα καταφύγω σε μία ερμηνεία που την θεωρώ ως "αναφοράς" και σε μια εξαίρετη παραγωγή (σε SACD) από τη σπουδαία Ιαπωνική Exton, με τον εμπνευσμένο Vaclav Neumann και την Czech Philharmonic Orchestra.
Καλό μήνα και...καλές ακροάσεις.
Pr.
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Ενα ασυνήθιστο αλλά αρκετά ενδιαφέρον πρόγραμμα είναι εκείνο που βασίζεται σε έργα πολύ αξιόλογων συνθετών που έζησαν λίγο έως πολύ λίγο. Στο εξωτερικό είχε ιδιαίτερη απήχηση μεταξύ των νέων μουσικών, καθόσον αποτελούσε πηγή έμπνευσης, ενθάρρυνσης και κίνητρο δημιουργίας.
Σημέρα, επέλεξα ορισμένα έργα από μερικούς από τους πιο γνωστούς αλλά και ολίγους μάλλον άγνωστους αυτούς συνθέτες, σε έργα με βάση την λα ελάσσονα (ή τις σχετικές με αυτήν κλίμακες) και, όπου υπάρχουν πρόσφατες καλές παραγωγές, αναφορά σε αυτές:
- Εν αρχή ην ο...Mozart (1756-1791) και η μοναδική του Σονάτα για Πιάνο σε ελάσσονα κλίμακα, η περίφημη Νο. 8, σε λα ελάσσονα, Κ. 310 (η σπουδαία και άκρως αισθαντική αργή κίνηση είναι σε Φα μείζονα). Η λίαν πρόσφατη παραγωγή της Βρετανικής Avie με την Sarah Beth Briggs είναι πολύ ανταγωνιστική σε σχέση με ένα θησαυρό παλαιοτέρων σπουδαίων ερμηνειών και ηχογραφήσεων.
- Στη συνέχεια, ακολουθεί μία θαυμαστή Σονάτα για Βιολοντσέλο και Πιάνο (σε λα ελάσσονα) του άλλου μέγιστου συνθέτη που έζησε ακόμη λιγότερο, του Schubert (1797-1828). Η Σονάτα είχε γραφεί αρχικά για ένα σπάνιο και...θνησιγενές όργανο της εποχής, το Arpeggione (ένα εξάχορδο όργανο, κουρδισμένο σαν την κιθάρα αλλά σε σχήμα και μορφή ένος βιολοντσέλου!). Το έργο ακούγεται θαυμάσια τόσο στο τσέλο όσο και στη βιόλα, ενώ υπάρχεί και μία σπάνια διασκευή για βιολί. Στην πληθώρα πολύ αξιόλογων εκδόσεων, η σχετικά πρόσφατη παραγωγή της μικρής Βελγικής εταιρείας Evil Penguin, με τον εξαιρετικό τσελίστα Peter Wispelwey και τον ενδιαφέροντα πιανίστα Paolo Giacometti, είναι αρκούντως ικανοποιητική.
- Στο χώρο της καρδιάς της Μουσικής Δωματίου, σε εκείνο των Κουαρτέτων Εγχόρδων, επέλεξα το 2ο Κουαρτέτο του εξαίρετου Ισπανού συνθέτη Juan Crisostomo Arriaga (1806-1826!), σε Λα μείζονα. Ο εν λόγω συνθέτης, μέσα στον ελάχιστο παραγωγικό χρόνο ζωής του, παρήγαγε μερικά θαυμαστά έργα, κύριως στο χώρο της Μουσικής Δωματίου, της Συμφωνικής και της Χορωδιακής Μουσικής. Καθόσον δεν υπάρχουν πρόσφατες ηχογραφήσεις των Κουαρτέτων, επέλεξα εκείνη του Quartet Sine Nomine, στην Ελβετική Claves (λίαν αξιόπιστη παραγωγή).
- Στο χώρο της Μουσικής για Ορχήστρα Δωματίου, σειρά έχει το άλλο παιδί-θαύμα (ο Mozart της Ρομαντικής περιόδου) που δεν ευτύχησε να ζήσει παρά μόλις 38 έτη (1809-1847). Πρόκειται για τον σπουδαίο Mendelssohn. Στα νεανικά του "θαύματα" ανήκει και ένα αρκετά απαιτητικό αλλά και εμπνευσμένο Κοντσέρτο για Πιάνο και Έγχορδα, σε λα ελάσσονα (του 1823). Και εδώ επιλέγω μια εκτέλεση από το παρελθόν (σε Grand Piano), με την έμπειρη Dinorah Varsi, την Stuttgart Chamber Orchestra υπό τον Michael Hofstetter, σε πολύ καλή παραγωγή της Γερμανικής Orfeo.
- Για να μεταβούμε στο χώρο της Φωνητικής Μουσικής, όπου ένα άλλο νεανικό "θαύμα" της Μουσικής έγραψε μερικά αριστουργήματα στα μόλις 26 έτη ζωής του (1710-1736). Πρόκειται για τον Giovanni Battista Pergolesi και το έργο του Salve Regina (σε λα ελάσσονα και αυτό). Από τις ουκ ολίγες αξίολογες εκδόσεις του παρελθόντος, επιλέγω εκείνη της Decca, με τον Charles Dutoit και την Sinfonietta de Montreal.
- Παραμένοντας στο χώρο αυτό, ακολουθεί η Missa a quattro voci (σε λα ελάσσονα επίσης) του εξαιρετικού Ιταλού Οπερατικού συνθέτη Vincenzo Bellini (1801-1835). Η μοναδική ηχογράφηση που γνωρίζω είναι εκείνη της "τελειωμένης" Nuova Era, με τον Massimo Peiretti.
- Τέλος, για ένα πλήρως Συμφωνικό έργο, επέλεξα τη "Μικρή Ντο" Συμφωνία του Schubert (η Νο. 6, σε Ντο μείζονα, η σχετική μείζονα κλίμακα της λα ελάσσονος). Η Συμφωνία αυτή αποκαλείται "Μικρή Ντο" σε αντιδιαστολή με την τελευταία Συμφωνία του συνθέτη, την "Μεγάλη" (Die Grosse), η οποία είναι και αυτή σε Ντο μείζονα. Πρόκειται για ένα πολύ χαριτωμένο και εμπνευσμένο έργο, που αποτελει ταυτόχρονα κριτική αλλά και "ύμνο" στην επίδραση της Μουσικής του Rossini στη μουσική ζωή της Βιέννης. Η πολύ πρόσφατη ερμηνεία του Heinz Holliger, σε εξαιρετική παραγωγή της Sony, είναι άξια θαυμασμού.
Είναι ενδιαφέρον ότι τα περισσότερα από αυτά τα θαυμαστά νεανικά ταλέντα εμφανίστηκαν κυρίως στην Κλασική και, σε μικρότερο βαθμό, στη Ρομαντική περίοδο. Μετά, προιόντος του χρόνου και όχι μόνον, μας προέκυψαν...τα αλλότρια.
Καλές ακροάσεις (κομματάκι δύσκολο μέσα στην αποχαυνωτική ζέστη, τη θερινή ραστώνη, τον COVID-19, τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ανησυχίες μας κοκ.).
Καλή εβδομάδα!
Pr.
 
Last edited:

christos77

Master of Diffusion
Μηνύματα
6.253
Reaction score
13.131
Τέλος, για ένα πλήρως Συμφωνικό έργο, επέλεξα τη "Μικρή Ντο" Συμφωνία του Schubert (η Νο. 6, σε Ντο μείζονα, η σχετική μείζονα κλίμακα της λα ελάσσονος).
Prince η ντο μειζων εχει σχετικη δηλ ελλασονα την λα κατεβαινοντας ενα διαστημα τριτης μικρο :)
απο το ντο σι λα ενα ημιτονιο και ενας τονος
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Prince η ντο μειζων εχει σχετικη δηλ ελλασονα τη την λα κατεβαινοντας ενα διαστημα τριτης μικρο :)
Ακριβώς. Ούτως, η Ρε μείζων έχει τη σι ελάσσονα ως σχετική ελάσσονα και, αντιστρόφως, η ντο ελάσσονα έχει ως σχετική μείζονα τη Μι ύφεση μείζονα (μια τρίτη μικρή ανεβαίνοντας) κοκ.
 

Μηνύματα
1.864
Reaction score
4.430
Πολύ ωραία σονάτα η Κ.310
Έχω το σετ με την Mitsuko Uchida. Πολυ καλή γενικά προσδίδει ένα βαθος. Πολύ δουλεμενες ερμηνειες αλλά διαφαίνεται και μια υπολανθανουσα υστερία σε κάποια σημεια που δεν ξέρω πόσο ταιριάζει στον Μότσαρτ.
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Πολύ ωραία σονάτα η Κ.310
Έχω το σετ με την Mitsuko Uchida. Πολυ καλή γενικά προσδίδει ένα βαθος. Πολύ δουλεμενες ερμηνειες αλλά διαφαίνεται και μια υπολανθανουσα υστερία σε κάποια σημεια που δεν ξέρω πόσο ταιριάζει στον Μότσαρτ.
Η Uchida αποτελεί μια σταθερή αξία σχεδόν σε ό,τι έχει κάνει. Και αυτό όχι γιατί ό,τι κάνει είναι σωστό, αλλά για αυτό που είναι. Για το πνεύμα της!
Η "υπολανθάνουσα υστερία", σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενη ειδικά σε αυτήν τη Σονάτα. Μη ξεχνάμε ότι σε πάνω από 600 έργα, μόνον περίπου 30 έγραψε ο συνθέτης σε ελάσσονα κλίμακα. Ως εκ τούτου, η εν λόγω Σονάτα δεν είναι, ούτε μπορεί ή πρέπει να συνεκτιμηθεί μαζί με τις άλλες. Επίσης, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η Σονάτα αυτή εγράφη μόλις είχε (ξαφνικά) αποβιώσει η μητέρα του συνθέτη. Σε κάθε περίπτωση, τόσο η πρώτη σχεδόν επαναστατική ως προς την γραφή της κίνηση όσο και το θυελώδες Φινάλε δεν αποκλείουν αλλά μάλλον προκαλούν τον εμπνευσμένο σολίστα σε...κάποιας μορφής υπολανθάνουσα υστερία.
Υπάρχει μια απίστευτη πληθώρα ερμηνειών στην παγκόσμια δισκογρφία. Αξίζει κανείς να ακούσει το έργο και στο Φορτεπιάνο όσο και στο σύγχρονο Μεγάλο Πιάνο. Η Maria Joao Pires (DG) , o Christian Blackshaw (Wigmore Hall Live) ή ο William Youn (Oehms) είναι πολύ καλές και αξιόπιστες εναλλάκτικες ακροάσεις.
 

Μηνύματα
1.443
Reaction score
1.101
Ως φαίνεται η θερινή ραστώνη αφίχθηκε κάπως πρώιμα, αν κρίνω από την πλήρη απουσία οιασδήποτε δραστηριότητας στο φόρουμ αυτό. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το νήμα, το οποίο δύναται να αποτελέσει κάποια πηγή τόσο ενδιαφέροντος όσο και κάποιας δημιουργικής ακρόασης επί συγκεκριμένου προγράμματος. Το όποιο πρόγραμμα μπορεί να στηρίζεται σε έργα του ιδιου συνθέτη, ή σε έργα όμοιας φόρμας (Συμφωνίες, Κοντσέρτα κλπ.), ή έργα της ιδίας περιόδου ή τεχνικής (Μπαρόκ, ατονικά) ή έργα με βάση την τονικότητα (και τις σχετικές αυτής κλίμακες) κοκ.
Προσωπικά, με ενδιαφέρει η πορεία μιας ακρόασης με βάση την τονικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι, προκειμένου να παραμείνω όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό το ζητούμενο, επιλέγω συχνά συγκεκριμένες κινήσεις έργων, ώστε να δω την αναμενόμενη συνάφεια αλλά και τις τρανταχτές διαφορές. Επίσης, έχει ενδιαφέρον η ακρόαση να ξεκινά με έργα για τη μικρότερη ενορχήστρωση (συνηθέστατα ένα όργανο) και να βαίνει προς τις πιο σύνθετες μορφές (δύο όργανα, Τρίο, Κουαρτέτα κοκ.).
Για αρχή, σήμερα, επέλεξα ένα πρόγραμμα στην σι ελάσσονα (κλίμακα αρκετά δύσκολη και ενίοτε προβληματική για έργα μεγάλης κλίμακος. Εν τούτοις, ο Bach και ουκ ολίγοι ρομαντικοί συνέθεσαν αρκετά σπουδαία έργα στη κλίμακα αυτή):
- Δύο Σονάτες για Πιάνο του Domenico Scarlatti K. 87 & 377 (ειδικά η πρώτη είναι από τις πιο εμνευσμένς αλλά εσωστρεφείς Σονάτες του κατά τα αλλά πολύ εκφραστικού και εξωστρεφούς συνθέτη), παιγμένες πολύ αισθαντικά από τη Ρωσίδα πιανίστα Polina Osetinskaya (σε πολύ προσεγμένη παραγωγή της Melodiya).
- Η Σονάτα για Βιολί και Πιάνο Νο.1 του J.S. Bach, BWV 1014, πολύ εκφραστικά ερμηνευμένη από τον Γερμανό βιολονίστα Frank Peter Zimmermann και τον Ιταλό πιανίστα Enrico Pace (σε πολύ ικανοποιητική παραγωγή της Sony).
- Η αργή κίνηση του Πρώτου Τρίο για Πιάνο του Brahms, Op. 8 (στην τονική μέιζονα, ήτοι σε Σι μείζονα). Το Τρίο αυτό υπάρχει σε δύο εκδόσεις. Η πρώτη (και λίαν νεανική του 1854) θεωρήθηκε από τον συνθέτη υπερβολικά μεγάλη σε διάρκεια και αρκετά περίπλοκη. Η δεύτερη (πολύ πιο ώριμη του 1889) είναι η πιο πολύ παιγμένη πλέον τόσο στις ζωντανές συναυλίες όσο και στην πλειονότητα των ηχογραφήσεων. Επιλεχθείσα ερμηνεία η σπάνια ηχογράφηση τριών εξαίρετων σολίστ, του Πιανίστα Peter Laul, του βιολονίστα Graf Mourja και της τσελίστριας Francoise Groben (η οποία δυστυχώς απέθανε πολύ νέα, το 2011, και η ηχογράφηση αυτή πραγματοποιήθηκε προς τιμήν της από τη Γαλλική Continuo Classics).
- Από το Κουαρτέτο Εγχόρδων, Op. 33, no. 1 του Haydn τις δύο τελευταίες κινήσεις, ήτοι την αργή (Andante στη σχετική μείζονα, δηλ. στη Ρε μείζονα) και το Φινάλε (Presto). Ένα πολύ ενδιαφέρον Κουαρτέτο του μέγιστου αυτού συνθέτη, θαυμάσια ερμηνευμένο από το Κουαρτέτο Parkanyi, σε υποδειγματική παραγωγή της Praga Digitals (SACD).
- H Συμφωνία για Έγχορδα του C. P. E. Bach Wq. 182, no. 5, λαμπρά παιγμένη από την Ostrobothnian Chamber Orchestra υπό την διεύθυνση του Sakari Oramo, σε εντυπαωσιακή παραγωγή της Φινλανδικής Alba (SACD).
- Και για το τέλος, η εξαιρετική και λίαν εμπνευσμένη Εισαγωγή Hebrides του Mendelssohn, σε μια θαυμάσια ερμήνεια από την Σκωτική Ορχήστρα Δωματίου υπό τον Joseph Swensen, σε σπουδαία παραγωγή της Βρετανικής Linn (SACD).
Καλή αρχή...(ας ελπίσουμε).
Pr.
Σήμερα άκουσα τις δύο σονάτες του Scarlatti. Δεν είχα ακούσει ξανά έργα του συγκεκριμένου σύνθετη.Εντυπωσιαστηκα.
Ειδικά η k.87 ήταν ένα πολύ όμορφο έργο έτσι όπως το περιγράψατε, εσωστρέφειας.
Τη δεύτερη σονάτα εκτός από πιάνο την άκουσα και σε μεταγραφή για κιθάρα και ήταν εξίσου ωραία. Η μουσική πρόβαλε το όργανο το οποίο δεν είναι πρώτο στις προτιμήσεις μου..
 

Μηνύματα
6.843
Reaction score
5.948
Σήμερα άκουσα τις δύο σονάτες του Scarlatti. Δεν είχα ακούσει ξανά έργα του συγκεκριμένου σύνθετη.Εντυπωσιαστηκα.
Ειδικά η k.87 ήταν ένα πολύ όμορφο έργο έτσι όπως το περιγράψατε, εσωστρέφειας.
Τη δεύτερη σονάτα εκτός από πιάνο την άκουσα και σε μεταγραφή για κιθάρα και ήταν εξίσου ωραία. Η μουσική πρόβαλε το όργανο το οποίο δεν είναι πρώτο στις προτιμήσεις μου..
Είναι ευτυχής συγκυρία το ότι ο D. Scarlatti ανακαλύπτεται και αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο.
Είναι χαρακτηριστικό ανθρώπινο να ασχολούμεθα σχεδόν αποκλειστικά με τους δημιουργούς που ανέπτυξαν την τέχνη του πιάνου σε θαυμαστό βαθμό (Chopin) και την προχώρησαν σε εξαιρετικά ύψη τεχνικής δεξιότητας και απαράμιλλης έμπνευσης (Liszt, Rachmaninov), αγνοώντας ή παραβλέποντας τους πραγματικούς δημιουργούς της τέχνης του κλειδοκυμβάλου, όπως ο Domenico Scarlatti και ο Carl Philipp Emanuel Bach.
Ο πρώτος έγραψε 555 Σονάτες, σχεδόν αποκλειστικά όλες σε μία κίνηση, στις οποίες η τέχνη του πως μπορεί να παιχθεί, με τεχνική αλλά και έμπνευση, το κλειδοκύμβαλο είναι εξαιρετικής σημασίας και μεγίστης σπουδαιότητας.
Καθόσον οι δύο Σονατές που πρότεινα στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είχαν απήχηση, vinyllover, σου συνιστώ να επιδιώξεις να ακούσεις (σε αρκετές μορφές: τσέμπαλο, πιάνο, κιθάρα, ενδεχομένως άρπα) δύο άλλες πολύ ενδιαφέρουσες και φημισμένες Σονάτες του εν λόγω συνθέτη.
- Η πρώτη είναι η Κ. 380, σε Μι μείζονα, γνωστή και με την επωνυμία "Cortege". Το έργο αυτό αποτελεί μια από τις πλεόν πρωτότυπες Σονάτες, όπου ένα αρχικό Andante comodo οδηγεί, με μία έξυπνη διστακτικότητα, σε ένα σχεδόν χορευτικό θέμα, ένα από τα πλέον εμπνευσμένα ως προς την πλέον εκλεπτυσμένη κομψότητα, σε βαθμό που και ο ίδιος ο συνθέτης να το αναπτύξει με συχνές ελαφρά παραλλαγμένες επαναλήψεις. Το αποτέλεσμα είναι πέντε περίπου λέπτα αλησμόνητης μουσικής.
Η εξαίρετη Καναδή πιανίστα Angela Hewitt είναι υποδειγματική στην εξαίσια εερμηνεία της, στη γνωστή υψηλού επιπέδου παραγωγή της Αγγλικής Hyperion.
- Η δεύτερη Σονάτα που αξίζει κανείς να γνωρίζει, από το πολύ μεγάλο έργο του συνθέτη, είναι η Κ. 141, σε ρε ελασσόνα. Εδώ έχουμε μία από τις πιο δεξιοτεχνικές Σονάτες, όπου διάφορες τεχνικές απαιτούνται, καθώς ο Scarlatti προσπαθεί να μιμηθεί το μαντολίνο και τη κιθάρα (όργανα που ήταν της μόδας τότε και φαίνεται να τα αγαπούσε ιδιαίτερα). Παρά την ταχύτητα που απαιτούν οι συνεχείς επαναλαμβανόμενες νότες σε συνδυασμό με τις τεχνικές δυσκολίες, το έργο χαρακτηρίζεται και εδώ από μια θαυμαστή κομψότητα, έστω και εάν σου πιάνει την αναπνοή!..Το αποτέλεσμα εδώ είναι ένα έργο του συνθέτη από τα καλλίτερα αλλά και τα πιο απαιτητικά τόσο για τον ερμηνευτή αλλά και για τον ακροατή.
Σε αυτή τη Σονάτα η μοναδική Martha Argerich έχει δώσει εξαιρετικές ερμηνείες, τόσο σε οπτικό όσο και ακουστικό υλικό. Από το τελευταίο, η live ηχογράφηση από την Concertgebouw του 1978-1979, σε Warner τώρα (πρώην ΕΜΙ), είναι μαγευτική σε βαθμό που σου κόβει την άνασα...
Καλή εξερεύνηση και καλλίτερες ακροάσεις!..
 


Τελευταια Μηνυματα

Staff online

  • xfader
    Segregation supporter
  • spylab
    Shalom
  • abcd
    Πρώην Διοικητής ο τροπαιοφόρος

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Threads
171.315
Μηνύματα
2.858.244
Members
37.893
Νεότερο μέλος
k.dimitriadis
Top