vasilisnt
Golden Boy!
- Μηνύματα
- 2.105
- Reaction score
- 2.740
Που βρίσκεται αυτός ο χώρος ;Θέλω τώρα να εστιάσουμε και να προχωρήσουμε, με αυτό εδώ το ποστ αυτού του καλού καγαθού ανθρώπου που άφησε πιο πάνω. Ένα μικροσκοπικό ποστάκι είναι, να 'το εδώ δα:
Δεν ξέρω πως το έκανε ο χρήστης costas EAR. Μαύρη μαγεία, βουντού, συνεργασία με εξωγήινους, μιλάει με νεκρούς.
„Να ησυχάσεις...“. Αφήστε τη φράση να ηχήσει, νιώστε τη να σας χαιδεύει τα αυτιά.
Κι αν το προσέξει κανείς, αναφέρεται στην Ησυχία μία.. ύπουλη λέξη στη σφαίρα του hi fi. Με τάραξε αυτό το ποστ από την πρώτη στιγμή. Φαίνεται ακίνδυνο, γιατί εισβάλει κατευθείαν στο ασυνείδητο.
Εξαιτίας του γύρισα τον κόσμο ανάποδα για μέρες· μικρές αγγελίες, ίντερνετ, καταστήματα, πουθενά τα τζένελεκ. Κανείς. Απογοητευμένος πήρα στα κεντρικά που ευτυχώς με παρέπεμψαν σε ένα κρυμμένο κατάστημα και τον ιδιοκτήτη του κάπου στο πουθενά που είχε τα 8351 σε χώρο ακρόασης. Το δεύτερο μεγαλύτερο μοντέλο των ομοαξονικών.
Στη διαδρομή για το κατάστημα ήμουν απελπισμένος. Τρομακτικά και τα δύο τα σενάρια: Ή τα τζένελεκ θα βρομούσαν μονιτορίλα, μεταλλικότητα, ήχο λαμαρίνας, ήχο χειρουργείου, οπότε τα ενεργά μόνιτορ θα διαγράφονταν γενικά από τα υπόψη για το μέλλον, άρα το αέναο ψάξιμο για separates, παθητικά και διαρκείς αναβαθμίσεις, ταιριάσματα και συνεχή οικονομική χρεοκοπία θα με συνόδευε μέχρι τον τάφο,
Ή τα τζένελεκ θα μου σέρβιραν τον παράδεισο επί γης κι έτσι θα αναγκαζόμουν να αποχωριστώ όλες τις πεποιθήσεις και τα όνειρα που είχα στην ουσία από την εφηβεία για μεγάλα πανέμορφα ηχεία δαπέδου με πολλούς οδηγούς, ενισχυτές με βάρος και όγκο Σχορτσιανίτη, καλώδια με θωράκιση από έντερα άλκης και ήχο απο τον πλανήτη Δία.
Τελικά, εξαιτίας του „να ησυχάσεις“, έπαθα αυτό:
View attachment 263337
Δεν ήξερα τι με βρήκε. Ηταν τα 8351.
Δεν ξέρω τι να σας πω. Το νήμα είναι για τα Bryston, ναι;
Ε, πάει. Τα ίδια cd κουβαλάω παντού, τα ίδια cd είχα μαζί. Η ίδια μουσική κάθε φορά. Πέντε ώρες ήμασταν εκεί.
Γκρεμίστηκαν όλα. Έκλεινες τα μάτια και δεν ήξερες πως να επεξεργαστείς αυτό που άκουγες. Ήταν και ο χώρος κόλαση, άπταιστα ηχητικά φτιαγμένος σε όλο το ακουστικό φάσμα.
Εγω με αυτά τα ηχεία είδα το δέρμα των τρυφερών δαχτύλων της αρπίστας. Ήθελα να φιλήσω τα χείλια της τραγουδίστριας. Ηθελα να αγκαλιάσω τον Beethoven για το χιούμορ του. Έκλαιγες, γιατί δεν μπορούσες να το διαχειριστείς.
Δεν ξέρω τί άλλο να γράψω.
Δεν ήταν ηχητική „αναπαραγωγή“ αυτό. Ήσουν σε μία τρυφερή μήτρα ήχου.
„Να ησυχάσεις...“ έγραψε.
Ποίηση το σάιτ.