Πώς να κάνω το πικάπ να ακούγεται καλύτερα από τα ψηφιακά;

[head-stef]

Audio woo

Audio woo consists of various vague and unsupported claims for devices or methods for getting better sound quality from systems that reproduce recorded music. Such claims are made by manufacturers, hobbyists, and writers in the field.

rationalwiki.org

Τι ωραία το διατυπώνει:

"There exists an inverted class of audiophiles who claim that the sound of vinyl, i.e. reproducing music by scraping needles across pieces of plastic, is superior to the sound of compact discs or other digital music despite the objectively improved distortion, dynamic range, and repeatability of digital recordings."

Κι έχει κι άλλα ωραία και τεκμηριωμένα. Αλλά ως γνωστό η τεκμηρίωση δεν είναι αγαθό για όλους...

 

[Decembered]

... πολυ(και πολλοι - οχι αρκετοί) επιμενουν.. αυτο ειναι υπεραρκετο να βγαλει καποιος συμπερασμα.. χωρις καν να χρειαστει να ακουσει..

 

[thva]

Βουντού παιδί μου , βουντού. Μην ασχολείστε εσείς με τέτοια.

 

[gort]

Kατ αρχάς ξέχνα τις ακριβές mc και ειδικά τις χαμηλοέξοδες. Δουλειά κάνουν αλλά είναι μπελαλίδικες στο ταίριασμα με phono stage και για να δώσουν την διαφορά θα περέπει πικάπ και phοnο να είναι του επιπέδου τους, με λίγα λόγια είναι ..ψηλομύτες και αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν θα σε απογοητεύσουν δηλαδή πεταμένα λεφτά.

Δεύτερον ένα καλό πλατώ είνα απαραίτητο. Με την ενοια καλό δεν εννοώ οτι θα πρέπει να έχει 2 χιλιάρικα αλλα ούτε τα φτηνά βασικά στην λειτουργια πικάπ είναι ικανα να βγάλουν ένα δυνατό αποτέλεσμα απο τους δίσκους (συμπαθητικό ναί δυνατό όχι.) Θα έλεγα οτι πεντε έξι κατοστάρικα για ένα πικάπ συν 150 200 ευρώ για μια αξιοπρεπή mm κεφαλή είναι μια ασφαλής περιοχή κόστους.

Έχε επίσης υπόψη σου οτι σε πολλά πικάπ με ελαφρύ σασί η στήριξη είναι θεμελιώδης οπότε αν δεν υπάρχει ράκ δοκίμασε στηριξη με μια βάση τοίχου ή με μια πλάκα γρανίτη κάτω απο το πικάπ η οπποία να στηρίζεται και αυτή σε κάποιου είους αντικραδασμικό (και βιομηχανικό λάστιχο κάνει).

Για το τέλος άφησα τοα πιο σημανρτικό, το phono stage. Mπορεί να είναι το πιό διακριτικό οπτικά κομμάτι μιας οπτικά πλούσιας αλυσίδας όμως ηχητικά είναι αυτό που θα αναδείξει ή θα θάψει την προσπάθεια. Όχι τσιγκουνιές στο phono stage, καλύτερα φτηνότερη κεφαλή και ακριβό phono παρά το αντίθετο. Προσωπικά θα ξόδευα αν μπορούσα όσο περισσότερο μπορουσα. Για να καταλάβεις το phono stage είναι τοαναλογικό dac, οπότε οραματίσου ο ίδιος την αναλογία. Ευτυχώς υπο την προυπόθεση οτι η κεφαλή δεν θα είναι "ψηλομύτα" υπάρχουν κάποιεςπολύ τίμιες και αποτελεσματικές λύσεις σε χαμηλό κόστος όπως το zen phono της ifi και η καινούριες σειρες της ptroject αλλα αν υπάρχει η δυνατότητα πάρε το καλύτερο που μπορείς θα μείνεις με ανοικτό το στόμα με την διαφορά.

Τέλος να ξεκαθαρίσω οτι όπως με όλα τα αναλογικά πράγματα δυστυχώς για να πάρει κάποιος αξιοπρεπές αποτέλεσμα απαιτείται κάποιο κόστος και ενασχόληση με το θέμα. Όπως παλια με τις αναλογικές φωτογραφικές με το φίλμ οπου για να βγάλεις τις γαμάτες φωτογραφίες ήθελες οπωσδήποτε ακριβή κάμερα και φακούς και αρκετές γνώσεις. Αυτά απο την εμπειρία μου.

 

[Γιάνννης]

Αυτο,το εχει στα υπ'οψιν κανεις;

Οτι οι περισσοτεροι δισκοι ξεκινουν απο ψηφιακο μαστερ;


Ποιος ο λογος να ακουτε δισκο το 2022 οταν ολα ξεκινουν απο ψηφιακο αρχειο;

 

[daharis666]

Εδώ μάλιστα...γράφε....
στο στοιχείο σου είσαι

 

[ika]

Αχ, τι ωραία αναλογικά χρόνια.

Τώρα τι ψηφιακή βαριεστημάρα είναι αυτή....

 

[wizzy]

Ποιος ο λογος να ακουτε δισκο το 2022 οταν ολα ξεκινουν απο ψηφιακο αρχειο;

Γιατί έτσι μας αρέσει.

 

[STENTOR]

Αυτο,το εχει στα υπ'οψιν κανεις;

Οτι οι περισσοτεροι δισκοι ξεκινουν απο ψηφιακο μαστερ;


Ποιος ο λογος να ακουτε δισκο το 2022 οταν ολα ξεκινουν απο ψηφιακο αρχειο;

1. Αν υπήρχε ένα και μόνο ψηφιακό αρχείο το "πράγμα" θα ήταν όπως το θέτετε. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά ψηφιακά αρχεία με διαφορετικό "προσανατολισμό" και δυνατότητες το καθένα. Έχοντας πάντα υπ' όψιν ότι η ψηφιακή αποθήκευση δεν δαιμονοποιείται, για κανένα λόγο, έναντι της αναλογικής.
2.Τα μητρικά ψηφιακά αρχεία των εταιριών παραγωγής (WAV, AIFF, κλπ), έστω, είναι "άριστα". Στη συνέχεια κάθε "μητρικό" αρχείο θα υποστεί μετασχηματισμό σε άλλα "κατάλληλα" ψηφιακά αρχεία (formats) που αντιστοιχούν με το μέσο "προώθησης" (CD, e-sreaming, κλπ) του προϊόντος (μουσικής). Άλλα "μη απωλεστικά" κι άλλα "απωλεστικά". Η τελική ποιότητα-ποσότητα της πληροφορίας που θα φτάσει στον ακροατή, εξαρτάται από την "επιτυχία" της αλυσίδας των ψηφιοαναλογικών μεταροπών.
3.Οι εταιρίες παραγωγής δίσκων, αντλούν το "περιεχόμενο" κατευθείαν από το πρωτότυπο "αποθηκευμένο" ψηφιακό αρχείο και το "μεταγγίζουν", σε αναλογική μορφή, στ' αυλάκια του δίσκου. Επομένως ο ακροατής του "βινυλίου" δεν έχει πολλά περισσότερα να χάσει σε "πληροφορία" από τους υπόλοιπους που επέλεξαν κάποιο ψηφιακό μέσο αναπαραγωγής.

 

[Decembered]

ριπιτ αφτερ μι - το ΄να χειροτερο απ' τ' αλλο.

 

[STENTOR]

Όχι τσιγκουνιές στο phono stage

 

[Astronaut Jr.]

Αυτο,το εχει στα υπ'οψιν κανεις;

Οτι οι περισσοτεροι δισκοι ξεκινουν απο ψηφιακο μαστερ;


Ποιος ο λογος να ακουτε δισκο το 2022 οταν ολα ξεκινουν απο ψηφιακο αρχειο;

19 λεπτά γκρίνιας ( σαν εξαπατημένη χαζογκόμενα ένα πράγμα ) επειδή η mobile fidelity δεν του λέει ευθέως αν ο τύπος ακούει ψηφιακό ή αναλογικό μάστερ. Και τρέμει ο καημένος στην ιδέα να συγκρίνει μια μπομπίνα με ένα ψηφιακό μάστερ, ενώ αν η εταιρεία του έλεγε ότι είναι όλα αναλογικά, θα ήταν ικανοποιημένος, δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί για παραμύθιασμα και placebo effect.
Και όλα αυτά για ένα μέσο που στη καλύτερη περίπτωση, αφού οι "μήτρες" είναι ψηφιακές, οφείλει να παίξει ψηφιακά, διαφορετικά κάνει το αυτονόητο, παραμορφώνει.

1. Αν υπήρχε ένα και μόνο ψηφιακό αρχείο το "πράγμα" θα ήταν όπως το θέτετε. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά ψηφιακά αρχεία με διαφορετικό "προσανατολισμό" και δυνατότητες το καθένα. Έχοντας πάντα υπ' όψιν ότι η ψηφιακή αποθήκευση δεν δαιμονοποιείται, για κανένα λόγο, έναντι της αναλογικής.
2.Τα μητρικά ψηφιακά αρχεία των εταιριών παραγωγής (WAV, AIFF, κλπ), έστω, είναι "άριστα". Στη συνέχεια κάθε "μητρικό" αρχείο θα υποστεί μετασχηματισμό σε άλλα "κατάλληλα" ψηφιακά αρχεία (formats) που αντιστοιχούν με το μέσο "προώθησης" (CD, e-sreaming, κλπ) του προϊόντος (μουσικής). Άλλα "μη απωλεστικά" κι άλλα "απωλεστικά". Η τελική ποιότητα-ποσότητα της πληροφορίας που θα φτάσει στον ακροατή, εξαρτάται από την "επιτυχία" της αλυσίδας των ψηφιοαναλογικών μεταροπών.
3.Οι εταιρίες παραγωγής δίσκων, αντλούν το "περιεχόμενο" κατευθείαν από το πρωτότυπο "αποθηκευμένο" ψηφιακό αρχείο και το "μεταγγίζουν", σε αναλογική μορφή, στ' αυλάκια του δίσκου. Επομένως ο ακροατής του "βινυλίου" δεν έχει πολλά περισσότερα να χάσει σε "πληροφορία" από τους υπόλοιπους που επέλεξαν κάποιο ψηφιακό μέσο αναπαραγωγής.

Ναι, αλλά το κοντινότερο στα ψηφιακά μάστερ, είναι το άυλο άλμπουμ, το ψηφιακό. Όχι αυτό που έχει τυπωθεί σε βινύλιο. Ψηφία στην αρχή, ψηφία και στο τέλος. Αντίθετα με το βινύλιο που πρέπει να γίνει μετατροπή σε αναλογικό, ειδικό μάστερινγκ γιατί ως γνωστόν το βινύλιο δεν έχει τις ικανότητες του ψηφιακού μέσου ( δεν μπορεί για παράδειγμα να παίξει χαμηλές συχνότητες και θέλει ειδική μεταχείριση ), άρα χάνει πάρα πολλά ο ακροατής του βινυλίου, ενώ και το ίδιο το μέσο αναπαραγωγής, προσθέτει τις δικές του σάλτσες, συν το γεγονός ότι τα αυλάκια του βινυλίου φθείρονται και λερώνονται, σε αντίθεση με το ψηφιακό αρχείο που δεν λερώνεται και δεν φθείρεται ακόμα και αν το παίζεις το ίδιο κομμάτι στο repeat για δεκαετίες, συνεχόμενα.

Αυτό που καταλαβαίνω, είναι ότι οι φίλοι του βινυλίου τρέμουν τα ψηφιακά μάστερ, γιατί θεωρητικά είναι άμεση η σύγκριση με τα ψηφιακά αρχεία ( πέραν της ιδιαίτερης μεταχείρισης κατά το mastering του βινυλίου ), άρα το βινύλιο θα όφειλε να παίζει σαν ψηφιακό, ενώ αυτοί πίνουν νερό στο όνομα του "αναλογικού" ήχου, κάτι που όπως είπα παραπάνω, προφανώς οφείλεται στα σφάλματα ανάγνωσης ( και παραγωγής ακόμα ) του βινυλίου.

 

[alexis]

Εμένα πάντως μου προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός πως το 2022 υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα βινύλια βγαίνουν "αναλογικά".

 

[thva]

19 λεπτά γκρίνιας ( σαν εξαπατημένη χαζογκόμενα ένα πράγμα ) επειδή η mobile fidelity δεν του λέει ευθέως αν ο τύπος ακούει ψηφιακό ή αναλογικό μάστερ. Και τρέμει ο καημένος στην ιδέα να συγκρίνει μια μπομπίνα με ένα ψηφιακό μάστερ, ενώ αν η εταιρεία του έλεγε ότι είναι όλα αναλογικά, θα ήταν ικανοποιημένος, δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί για παραμύθιασμα και placebo effect.
Και όλα αυτά για ένα μέσο που στη καλύτερη περίπτωση, αφού οι "μήτρες" είναι ψηφιακές, οφείλει να παίξει ψηφιακά, διαφορετικά κάνει το αυτονόητο, παραμορφώνει.



Ναι, αλλά το κοντινότερο στα ψηφιακά μάστερ, είναι το άυλο άλμπουμ, το ψηφιακό. Όχι αυτό που έχει τυπωθεί σε βινύλιο. Ψηφία στην αρχή, ψηφία και στο τέλος. Αντίθετα με το βινύλιο που πρέπει να γίνει μετατροπή σε αναλογικό, ειδικό μάστερινγκ γιατί ως γνωστόν το βινύλιο δεν έχει τις ικανότητες του ψηφιακού μέσου ( δεν μπορεί για παράδειγμα να παίξει χαμηλές συχνότητες και θέλει ειδική μεταχείριση ), άρα χάνει πάρα πολλά ο ακροατής του βινυλίου, ενώ και το ίδιο το μέσο αναπαραγωγής, προσθέτει τις δικές του σάλτσες, συν το γεγονός ότι τα αυλάκια του βινυλίου φθείρονται και λερώνονται, σε αντίθεση με το ψηφιακό αρχείο που δεν λερώνεται και δεν φθείρεται ακόμα και αν το παίζεις το ίδιο κομμάτι στο repeat για δεκαετίες, συνεχόμενα.

Αυτό που καταλαβαίνω, είναι ότι οι φίλοι του βινυλίου τρέμουν τα ψηφιακά μάστερ, γιατί θεωρητικά είναι άμεση η σύγκριση με τα ψηφιακά αρχεία ( πέραν της ιδιαίτερης μεταχείρισης κατά το mastering του βινυλίου ), άρα το βινύλιο θα όφειλε να παίζει σαν ψηφιακό, ενώ αυτοί πίνουν νερό στο όνομα του "αναλογικού" ήχου, κάτι που όπως είπα παραπάνω, προφανώς οφείλεται στα σφάλματα ανάγνωσης ( και παραγωγής ακόμα ) του βινυλίου.

Βρε το πικάπ τόφτιαξες ?
Αλήθεια έχεις κανέναν δίσκο βινυλίου ?

Εμένα πάντως μου προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός πως το 2022 υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα βινύλια βγαίνουν "αναλογικά".

Κανένας δε το πιστεύει αυτό.
Μερικά μόνο οντιοφίλ βγαίνουν.

 

[Astronaut Jr.]

Βρε το πικάπ τόφτιαξες ?
Αλήθεια έχεις κανέναν δίσκο βινυλίου ?

Έχω καμιά εκατοστή άλμπουμς του γούστου μου και καμιά 500αριά του πατέρα μου ( ίσως και παραπάνω ), αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να ασχοληθώ με το βινύλιο στα σοβαρά και ειδικά να αγοράσω κανένα album.
Στο κόστος 100 δίσκων βινυλίου ( = τουλάχιστον 1000€ ) προτιμώ την ετήσια συνδρομή στο tidal η το qobuz και τα ρέστα να τα φάω σε πράγματα που χρειάζεται το σύστημά μου για να παίξει καλύτερα ( περιποίηση χώρου, subs, καλύτερο επεξεργαστή = minidsp flex, dirac ).

 

[alexis]

Κανένας δε το πιστεύει αυτό.

Τι κανένας, τα κλάματα έβαλε που του "ψηφιοποίησαν" το αγνό παρθένο μαλλί, εεεε σήμα.

 

[Petros_Dalipis]

Στο κόστος 100 δίσκων βινυλίου ( = τουλάχιστον 1000€ ) προτιμώ την ετήσια συνδρομή στο tidal η το qobuz και τα ρέστα να τα φάω σε πράγματα που χρειάζεται το σύστημά μου για να παίξει καλύτερα ( περιποίηση χώρου, subs, καλύτερο επεξεργαστή = minidsp flex, dirac ).

Α, ωραία! Πόσα subs έχεις πάρει τα τελευταία 2 χρόνια;

 

[Astronaut Jr.]

Α, ωραία! Πόσα subs έχεις πάρει τα τελευταία 2 χρόνια;

Γιατί, με είδες να ασχολούμαι με την αγορά βινυλίου;;;

 

[costas EAR]

3.Οι εταιρίες παραγωγής δίσκων, αντλούν το "περιεχόμενο" κατευθείαν από το πρωτότυπο "αποθηκευμένο" ψηφιακό αρχείο και το "μεταγγίζουν", σε αναλογική μορφή, στ' αυλάκια του δίσκου. Επομένως ο ακροατής του "βινυλίου" δεν έχει πολλά περισσότερα να χάσει σε "πληροφορία" από τους υπόλοιπους που επέλεξαν κάποιο ψηφιακό μέσο αναπαραγωγής

Λογικό άλμα, που προϋποθέτει πως με ένα τέλειο D/A converter, περνάει το αυθεντικό φλακ στο βινύλιο.

Αμ δε.

Για να περάσει το αυθεντικό φλακ στο cd, χρειάζεται απλώς ένα κομπρεσιον, ώστε να χωρέσει στο διαθέσιμο δυναμικό εύρος του μέσου (πες 100 dB).

Για να περάσει όμως το αυθεντικό φλακ στο βινύλιο, χρειάζεται ειδικών προδιαγραφών κοπτοραπτική, δηλαδή μια σειρά φίλτρων ψηφιακής επεξεργασίας, που είναι απαραίτητα ώστε να χωρέσουν στις δυνατότητες αποθήκευσης του μέσου.

Αυτά, εν συντομία, είναι:

1. Γίνεται μονοφωνική η ηχογράφηση στις πρώτες 3 οκτάβες τουλάχιστον, ώστε να είναι μονοφωνικό όλο το μπάσο στα αυλάκια.

2. Κόβεται κάθε έξαρση στις χαμηλές συχνότητες που ξεπερνάει τις δυνατότητες του μέσου.

3. Κόβονται κατά το δοκούν οι χαμηλές συχνότητες της πρώτης οκτάβας.

4. Κομπρεσιον πολύ χειρότερο του ανάλογου του ρεντ μπουκ, ώστε να χωρέσει στα 60dB που διαθέτει ιδανικά το μέσο.

5. Εφαρμόζεται σε ψηφιακό επίπεδο μια ρια ισοστάθμιση.

Αυτα ειναι τα βασικά στάδια.
Έχει κι άλλα, αλλά βαριέμαι.

 

[Dimifoot]

Παρθενοραφή